Είναι ενδιαφέρον, πως έρχονται τα πράγματα, ξεκινάς ένα ποστ, με «Το τσίρκο», συνεχίζεις με «Φιλιά,» που καταλήγουν με τον θάνατο μιας σκυλίτσας και μετά «Μελαγχολείς» κοιτάζοντας ένα ηλιοβασίλεμα. Έτσι τις τελευταίες μέρες, καθώς διάβαζα και τα σχόλια φίλων στα blog τους, ήρθε από μόνο του και «έδεσε» το CRASH TEST.
Crash test: Οδηγείς το μηχανάκι σου και από πίσω κάθεται ο «Άνθρωπος» σου, το μηχανάκι ντεραπάρει και εσύ είσαι κάτω με σπασμένο πόδι, σε πάει στο νοσοκομείο σε αφήνει και εξαφανίζεται από την ζωή σου και συ… κοκαλώνεις.
Crash test: Την νύχτα σηκώνεσαι για να πιεις νερό, εσύ που δεν διψάς ποτέ την νύχτα και ακούς τον «Άνθρωπο» σου, να μιλά στο τηλέφωνο, με κάποια «ύπαρξη», ερωτικά, τρυφερά… και συ κοκαλώνεις.
Crash test: Κόβεις δρόμο απ΄ένα πάρκο που παίζουν παιδάκια και σ’ ένα παγκάκι απέναντι από τα παιδάκια, ένας επιδειξίας αυν…και συ κοκαλώνεις.
Crash test: Ένα βράδυ, αναρωτιέσαι τι κάνει ο τάδε φίλος, μπαίνεις στο blog του και διαβάζεις… θάνατος και συ κοκαλώνεις.
Crash test: Πάλι σου έρχεται να κόψεις δρόμο απ’ μια πλατειούλα και εκεί που την διασχίζεις, από μακριά βλέπεις τον «Άνθρωπο» σου να αποχαιρετά κάποια «ύπαρξη» μ’ ένα αχόρταγο φιλί στο στόμα και συ κοκαλώνεις.
Crash test: Περπατάς αμέριμνος μέσα στην κίνηση και ξαφνικά, από το πουθενά περνάει ένα μηχανάκι και σου αρπάζει την τσάντα με όλα σου τα χαρτιά, λεφτά, κινητά και συ κοκαλώνεις.
Crash test: Είσαι διακοπές με τον «Άνθρωπο σου» και πας στην κουζίνα να πιεις νερό και ακούς τον Άνθρωπο σου να ρωτά την «ύπαρξη» πώς πάει η φωλίτσα μας και συ κοκαλώνεις.
Crash test: Είσαι μέρες στο νοσοκομείο και περιμένεις τον αγαπημένο συγγενή να δώσει σημεία ζωής, αφού ο «Άνθρωπος σου» την έχει κοπανήσει, και ο μοναδικός σου συγγενής εμφανίζεται μετά από ένα μήνα και συ κοκαλώνεις.
Crash test: Είσαι ακόμα στο νοσοκομείο και πεθαίνει η αγαπημένη σου γιαγιά, αλλά εσύ δεν μπορείς να την αποχαιρετήσεις γιατί είσαι τέζα και συ κοκαλώνεις.
Crash test: Έχεις επτά χρόνια σχέση και έχεις και ένα παιδί και σου ζητούν να ξαποστείλεις το παιδί σου στον πατέρα του, για να παντρευτείς την «σχέση» σου και συ κοκαλώνεις.
Crash test: Απολαμβάνεις το ηλιοβασίλεμα και κτυπά το τηλέφωνο και ακούς μια συμμαθήτρια που έχεις να δεις πάνω από είκοσι χρόνια και σου ζητά να επικοινωνήσεις με τον πρώτο σου έρωτα, γιατί πεθαίνει και θέλει να σε δει πριν πεθάνει και συ κοκαλώνεις.
Crash test: Είναι πρωί και «ο Άνθρωπος σου» πίνει καφέ με την τρυφερή του φίλη στο γραφείο του και εσύ εμφανίζεσαι ξαφνικά και αυτός αντιδρά «ένοχα» και εσύ κοκαλώνεις.
Φτάνει… γιατί θα μπορούσα να γράφω ώρες για όλα αυτά τα ουρανοκατέβατα Crash tests. Όλα έχουν κάτι κοινό, δεν τα επιδιώκεις, δεν τα προκαλείς, συμβαίνουν. Το άλλο τους κοινό είναι ο αιφνιδιασμός αυτό που λέμε σοκ και το αποτέλεσμα είναι πόνος, όχι σωματικός· ψυχολογικός.
Στο σωματικό παίρνεις παυσίπονο, στον ψυχολογικό… κατ’ αρχάς μένεις κόκαλο.
Αλλά υπάρχει και το αλλά· όλα, μα όλα αυτά, παρόλο που δεν τα καταλαβαίνεις, σου μαθαίνουν, φτάνει να μην τα προσπεράσεις, εκεί να μείνεις, να κάτσεις να πονέσεις όσο δεν πάει άλλο, δλδ να πιάσεις πάτο. Μετά εκεί που δεν το περιμένεις, γίνεται το θαύμα, όχι μόνο έχεις πάψει να πονάς, αλλά -το σημαντικότερο- έχεις πάψει να φοβάσαι, στέκεσαι, που λένε, στα πόδια σου και ανακαλύπτεις ό,τι μπορείς να καταλάβεις, να συμπονέσεις- χωρίς βοηθήματα, ψυχολόγους, δασκάλους, πνευματικούς, γκουρούδες, σχολές· αλλά μόνος. Ο πόνος σου έχει γίνει και δάσκαλος σου.
Έτσι ευχαριστείς την ζωή που σου έστειλε τα crashes tests-μαθήματα.
Άιναφετς 
…και μπαίνεις στο blog της αγαπημένης σου φίλης, και ξαφνικά βλέπεις με λέξεις καταστάσεις που σου έχουν συμβεί, έχεις ακούσει, έχεις ζήσει.. και κοκκαλώνεις!
🙂
Ο πόνος είναι δάσκαλος -αρκεί να έχεις ανοιχτά μάτια και καρδιά -και δεν χρειάζεται να καταλαβαίνεις με το νου, είμαι σίγουρη πια γι’ αυτό…
Φιλί
καλό Σαββατόβραδο!
ΚΜΔ, νατασσΆκι, το ξαφνικά, είναι μέρος του crash test…
Δεν θεώρησα απαραίτητο να αναφερθώ στην «ανοιχτή» καρδιά, είναι τόσο αυτονόητο, αν είσαι κλειστός δλδ αν πχ για κάποιο λόγω, από φόβο μη ΞΑΝΑ- πληγωθείς έχεις ρίξει μπετόν γύρω σου, λειτουργείς μόνο με την λογική. Όταν όμως της «τρως» απανωτά και εσύ έχεις «κλείσει», μπορεί να γίνει το μαγικό κλικ και να βγεις από τον λήθαργο σου, που δεν είναι τίποτα άλλο από υπέρμετρο εγωκεντρισμό και να ανοίξεις, αυτό είναι το Θαύμα!
Αυτά τα απανωτά C. Tests γμτ κάτι θέλουν να σου πουν!
Είσαι εξαιρετική!
Σε ευχαριστώ. Να μείνεις πάρα πάρα πολύ καιρό ακόμα στα blogs να σε διαβάζουμε, να ονειρευόμαστε και να γινόμαστε παιδιά με τις ζωγραφιές σου, να μαθαίνουμε, να συνειδητοποιούμε, να μας βοηθάς με τη σοφία σου.
(τα ΑΦ αυτονόητα 🙂 )
roadartist, έχε τα μάτια σου ανοιχτά…μα τι λέω, είσαι το κατεξοχήν άτομο, που «κυκλοφορεί» μέσα του και έξω του και μη φοβάσαι ν’ ανοίξεις την καρδιά σου, είναι απίστευτη η δύναμη που αντλούν όσοι δεν φοβούνται να φοβηθούν…
Πολλά- πολλά τρυφερά ΑΦ!
….τα μισά από αυτά τα crash-tests που ανάφερες να περάσω και θα με πάνε τέσσερις :)…απαπα! δεν έχω γερή λαμαρίνα!
μεγάλη «σύμπτωση»(;) όμως να μας πετυχαίνεις με τις αναρτήσεις σου σε ανάλογες φάσεις…σίγουρα αυτή η μαγική σου κρυστάλλινη σφαίρα, σου τα μαρτυράει όλα! 😉
ΑΦ και καλό ξημέρωμα!
NDimitri, νομίζεις ότι η λαμαρίνα σου δεν αντέχει, απλά είναι τόσο «εύκαμπτη», δλδ ελαστική, που και να λυγίσει, κάνει τσουπ…και επανέρχεται στην θέση της!
Από τον περασμένο μήνα…το πιο πρόσφατο crash test μου, δεν χρειάστηκε να «κοιτάξω» την κρυστάλλινη μου σφαίρα…με τις βόλτες στα blogs φίλων πιάνω, αυτό που λέμε…»ατμόσφαιρα», εξάλλου αυτά που αναφέρω είναι ανοίγματα καρδιάς των bloggers.
AΦ και καλή Κυριακή σε σένα, στην Μαρία και στα αγόρια σου!
H ζωή μας είναι ένα φωτογραφικό άλμπουμ που συνεχώς εμπλουτίζεται… Ωραίες εικόνες, άσχημες εικόνες, εικόνες blur-‘φλου’, εικόνες καμένες… Καμιά δεν μπορείς να διαγράψεις και καμιά δεν μπορείς να ‘διορθώσεις’…
Το όνομα του άλμπουμ λέγεται ‘Εμπειρία’ και όσο με πιο πολλές φωτογραφίες το γεμίζεις, τόσο καλύτερος φωτογράφος θα γίνεις στο μέλλον…
Όσο για τα αιφνίδια και αναπάντεχα γεγονότα, είναι οι πιο ‘ζωντανές’ φωτογραφίες που δε θα ξεθωριάσουν ποτέ… Είναι ο λεγόμενος ‘Νόμος του Μέρφυ’ για τους κομπιουτερίστες.
Όνειρα γλυκά και ‘φωτογραφικά’ σε όλους !!!
ΦJKarapiperis, προσωπικά οι φωτογραφίες, ωραίες ή άσχημες, δεν «μιλούν» στην καρδιά μου, αλλά στη λογική μου, αυτό δεν θα πει ότι δεν μου αρέσει να τις κοιτάζω. Όσο για τις εμπειρίες, αυτές όντως μας μαθαίνουν, φτάνει να μη μείνουμε, κολλημένη στο παρελθόν. Όσο για τα αιφνίδια και αναπάντεχα γεγονότα, ευτυχώς ξεθωριάζουν…γιατί αν δεν ξεθώριαζαν, τα crash tests θα μας αρρώσταιναν και θα τρέχαμε στους ψυχολόγους!
ΑΦ και καλή σου «όρεξη»!
ΥΓ. Ποιός είναι ο Νόμος του Μέρφυ;
Mε λίγα λόγια ο νόμος του Μέρφυ:
‘Αν κάτι μπορεί να πάει στραβά, θα πάει και μάλιστα τη χειρότερη στιγμή’
Για περισσότερα δείτε εδώ μια παρωδία του:
http://frikipaideia.wikia.com/wiki/%CE%9D%CF%8C%CE%BC%CE%BF%CF%82_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%9C%CE%AD%CF%81%CF%86%CF%85
ΦJK, δλδ, η βίβλος των Άμερικάνων απαισιόδοξων…καμιά σχέση με μας!
χεχεχε !!! vraiment !
και αν δεν κοκαλώσεις;.. τι γίνεται μετά;
ioantgr, καταρχάς καλώς ήρθες στην παρέα, βρήκες την ώρα…!
Μπορείς να μου απαντήσεις, δεν κοκαλώνεις από ωριμότητα ή από αναισθησία;
Aυτά τα Crash Test που αναφέρεις είναι όλα μέσα στη ζωή.Ευτυχώς,ή δυστυχώς,όπως το πάρει κανείς,δε μου έχει συμβεί εμένα κάτι από τα παραπάνω.Αλλά είναι καταστάσεις τις οποιές ακούμε να συμβαίνουν καθημερινά σε γνωστούς και άγνωστούς μας και… κοκκαλώνουμε.Αλλά άμα επιβιώσεις από μια τέτοια εμπειρία βγαίνεις πιο ώριμος και καλύτερα προετοιμασμένος για την επόμενη φορά.
ΦΑΣΜΑ καλή μου και συνέχισε να γράφεις.Μας αρέσει.
Εν κατακλείδι, μία είναι η λύση:
Don’t worry, be happy !
σας ευχαριστώ! από αποστασιοποίηση.
ioantgr. Αποστασιοποίηση, σύμφωνα με το λεξικό του Μπαμπινιώτη είναι:
Η δημιουργία αποστάσεων που οδηγούν στη διαφοροποίηση και τη συναισθηματική αποδέσμευση από μια κατάσταση πραγμάτων ή ένα πρόσωπο’ η τήρηση συναισθηματικής αποστάσεως από γεγονότα, η αποφυγή ταυτίσεως με πρόσωπα και καταστάσεις.
Αυτό, όμως, μπορεί να ισχύει και για κάτι ξαφνικό, όπως πχ ο απροσδόκητος θάνατος αγαπημένου σου προσώπου μπροστά σου; Γιατί αναφέρομαι σε κάτι τέτοιο: αιφνιδιαστικό.
Σ’ ευχαριστώ, που συμμετέχεις στην κουβέντα μας!
και αν συνεχίσεις να φοβάσαι. εκεί στον πάτο. εκεί σκαρφαλώνοντας προς τα πάνω. εκεί έξω. απλά χαμογελάς. στον φόβο. που συνεχίζεις να φοβάσαι. και απλά χαμογελάς. και μερικά χαμόγελα είναι τα πιο αληθινά. ίσως γιατί είναι τα πιο φοβισμένα. καλησπέρα σου.
και αφχ. αληθινά φιλιά χαμογελαστά.
Basnia. Ναι, στον πάτο συνεχίζεις να φοβάσαι, αλλά δεν σε παίρνει άλλο, δεν υπάρχει πιο κάτω, έτσι σκαρφαλώνεις προς τα πάνω και σιγά- σιγά, αρχίζεις να χαμογελάς στον φόβο, φοβισμένα, και ξαφνικά, ακριβώς επειδή δεν την έχεις «κάνει», παύεις να φοβάσαι να φοβιθείς, στέκεσαι στα πόδια σου και χαμογελάς.
ΑΦΧ…! και καλό σου βράδυ.
ΝDimitri, ΣΥΝΕΡΓΕΙΟ Η «ΑΓΑΠΗ».
Ήρθα μ’ ένα σπασμένο φανάρι…έτυχε και η λαχτάρα με πέτυχε…άμα δοθεί και μετά προδοθεί, στοίχημα, στο κενό θα βρεθεί…φίλα με απλά τρυφερά.
Μου άρεσε, η bosa nova, ευχαριστούμε…τώρα έχουμε και συνεργείο, Η ΑΓΑΠΗ!
ΦΑΤ και όχι φάτα…Φιλιά, Απλά, Τρυφερά!
ΥΓ. Στο μαγικό λεξικό, δεν θα καταχωρηθούν άλλες μαγικές λεξούλες, μόνο οι Μαγικοί φίλοι.
Γνωρίζω τον ορισμό για να αναφερθώ σε αυτόν. Φυσικά και μπορεί να ισχύσει σε κάτι αιφνιδιαστικό (μου έχει συμβεί και μου συμβαίνει). Γι’αυτό και σας ρωτώ όμως, αν δεν κοκαλώσεις, τότε τι; Τότε μιλάμε για ανθρώπους ανίκανους συναισθηματικά, για ανθρώπους ρομπότ, τέρατα λογικής, κυνικούς μέχρι αηδίας; Συνέχεια αναρωτιέμαι, γιατί να πονέσεις για κάτι φυσικό/φυσιολογικό, για κάτι εντέλει αναπόφευκτο, όπως ο θάνατος που αναφέρατε τόσο βιωματικά. Γιατί να πονέσεις για κάτι που εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια σου και δεν μπορείς να το αποτρέψεις; Το παρατηρείς, το επεξεργάζεσαι, μαθαίνεις, δέχεσαι ή απορρίπτεις , δρας αν χρειαστεί, συμβιβάζεσαι αν χρειαστεί και προχωράς. Φανταστείτε τη ψυχολογία μας σαν ένα λεπτεπίλεπτο ύφασμα. Αν αφήνουμε κάθε εν δυνάμει τραυματική εμπειρία να μας στιγματίζει τόσο βαθειά είναι σαν να τρυπάμε το ύφασμα με μανία εμείς οι ίδιοι. Στο τέλος το ύφασμα δεν θα γίνει ένα κουρέλι;..
ioantgr, καταρχάς ευχαριστώ που μπήκες στον κόπο ν’ απαντήσεις, είναι πρόκληση, για όλους…
Μπορώ ν’ απαντήσω βάση λογικής, όπως παραθέτοντας λογικά επιχειρήματα, στο αν δεν κοκαλώσεις τότε τι; ή ν’ απαντήσω αφήνοντας την αίσθηση που αποκομίζω, από αυτό το ερώτημα.
Καταρχάς, απορρίπτουμε και οι δυο, τους αναίσθητους κλπ. αυτοί και ο ουρανός να πέσει να τους πλακώσει δεν παίρνουν μυρωδιά…
Η «φυσιολογική» αντίδραση είναι να ΜΗ ταυτιστείς με το γεγονός, άρα ΔΕΝ κοκαλώνεις. Για να μη ταυτιστείς θα πρέπει να έχεις την ωριμότητα, που προϋποθέτει μια τέτοια αντίδραση. Ώριμος είναι αυτός που δεν έχει «ψυχολογική» μνήμη, δλδ κάθε αιφνιδιαστικό γεγονός που του παρουσιάζεται, δεν το καταγράφει, έτσι ότι και αν του συμβεί μελλοντικά, αντιδρά χωρίς συναισθηματισμούς και αντιμετωπίζει το κάθε γεγονός, άμεσα, φρέσκα. Σημαντικό, επίσης είναι να είσαι «εύκαμπτος», λυγίζεις…αλλά δεν σπας, αν πάλι έχεις «κοκαλώσει», δεν αφήνεις το ύφασμα να γίνει κουρέλι, αν όμως το έχεις αφήσει, τότε μένεις, μένεις, μένεις ….με τον πόνο και αυτός ο πόνος σου μαθαίνει και γίνεται δάσκαλος σου, έτσι το αισθάνομαι.
Eξαιρετικό…… Καλή μου Αιναφετς, πραγματικά «κοκάλωσα», είχα λίγες μέρες να σε διαβάσω, λείπαμε εκδρομούλα οικογενειακώς…
Οτι δεν σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό δεν λένε;
Θέλω να γράψω και το Ιασονάκι μου δεν με αφήνει…
ΑΦ!!!!!!!!!!!!!!
ΝΑριάδνη, μακάρι ότι δεν μας σκότωνε, να μας έκανε πιο δυνατούς, αν όντως συνέβαινε αυτό, όλη η ανθρωπότητα θα ήταν διαφορετική. Δεν θα υπήρχε κατάθλιψη, αυτοκτονίες και οι ψυχίατροι, παπάδες, γκουρούδες, δάσκαλοι, θα μένανε χωρίς δουλειά…ΟΚ, λίγο υπερβολικό όλο αυτό, όντως «μερικοί» παίρνουν το μάθημα τους, αλλά είναι τόσο λίγοι!
Φιλάκια, στον Αχιλλέα και στον Ιασονάκο και καλή σας μέρα!
Καλό απόγευμα σε όλη την πάρε-ούλα!Αν και εδώ στα μέρη μου το πάει προς βροχή αλλά στη καρδιά μου έχει πάντα λιακάδα!
Δυστυχώς έρχομαι δεύτερος.Όλη μέρα στη δουλειά σκεφτόμουν πάνω κάτω αυτά που έγραψε στο τελευταίο σχόλιο ο/η ioantgr οπότε δεν έχω να προσθέσω κάτι παραπάνω.Η αποστασιοποιήση είναι η καλύτερη αντίδραση σε αυτά τα θέματα κάποιες φορές.Και είναι λάθος να τη συνδέουμε με τη αναισθησία.Είναι δύο διαφορετικές έννοιες.
ΦΑΣΜΑ ευρύτατο και φιλιά σε όλους τους ΑΦ και στα κουκλιά.
Καλή μου Νεράιδα μη βιαστείς να κλείσεις το blog της Μάρθας.Όπως είπες και εσύ έχει ακόμα λόγω ύπαρξης.
Αφιερωμένο σε όλους τους ΑΦ.Καλή εβδομάδα να έχουμε.
ΦΓ, ευχαριστούμε για το τραγούδι, ΑΦ και καλή εβδομάδα και σε σένα.
ΚΜΝΒ για ακόμα μια φορά με συγκινείς!Ευχαριστώ ξέρεις γιατί…
Ναι κοκαλώνεις!Όμως έρχετε εκείνη η «επόμενη στιγμή» που πρέπει κάτι να κάνεις.Κάπως να αντιδράσεις.Κι αν και όλα αυτά τα crash-tests δεν επιδιώκεις να σου συμβούν οπότε και δεν έχεις επιλογή, εκείνη τη στιγμή μπορείς να κάνεις την επιλογή σου και να λειτουργήσεις όπως εσύ ξέρεις και νιώθεις.
Ο κάθε ένας μας δέχεται άπειρα τέτοια test στη ζωή του.
Ο κάθε ένας μας έχει το δικό του τρόπο αντιμετώπισης.
ΟΛΟΙ μας όμως παίρνουμε μεγάλα ή μικρά μαθήματα ζωής κι αυτό είναι ένα δώρο!!!
Πολλά ΑΦφεγγαρόσκονης και μια μεγάλη αγκαλιά 🙂
Φεγγαρόλουστη, Selena, τώρα και εσύ με την σειρά σου…ξέρεις αυτά που δεν ήξερες…και ξέρεις, αυτά που δεν φανταζόσουν τότε, ότι θα ήξερες…σαν να ακούω τον Basnia! Φπα και φπχ.
Φεγγαρένια, ΦΕΜ, έκανες πάλι καλή δουλειά, το τραγούδι «σου» εκφράζει τον πόνο που νιώθουμε…γιατί είμαστε αδιόρθωτοι;
Λες και τρώμε τον χειμώνα παγωτό…αδιόρθωτα τα μάτια και οι καρδιές…δυο κουβέντες… πέσανε βαριές…αδιόρθωτοι;
ΑΦ και ΚΝΟΥΔΙΑ!
“Το φθινόπωρο είναι μια δεύτερη άνοιξη, όταν κάθε φύλλο είναι ένα λουλούδι”-έλεγε ο Albert Camus…
No surprises μας λένε ‘ειρωνικά’ οι Radiohead… Aλλά για να φτάσουμε σε τέτοιο σημείο, πρέπει να έχουν περάσει από τη ζωή μας, όχι μόνο ‘παπάδες’, αλλά τα ‘πάντα όλα’… Σε πολλούς έρχονται ανεπάντεχα και συνεχώς οι δυσκολίες και τα απρόοπτα, σε άλλους δε θα έρθουν ποτέ, και σε πολλούς άλλους τα επιφυλάσσει για έκπληξη για το μέλλον… Μακάριοι αυτοί που ανακάλυψαν τον πάτο κι αρχίζουν κι ανεβαίνουν… Αλλά μη ξεχνάτε ότι το ζενίθ και πολύ περισσότερο το ναδίρ δεν έχει όρια και σταθμά… Απλά σε αφήνει και κατρακυλάς…
ΦJK. Δεν υπάρχουν όρια! Ούτε, ναδίρ, ούτε ζενίθ, τα όρια είναι, επινοήσεις των ανθρώπων, για να δικαιολογούν την ψυχολογική τους τεμπελιά, δλδ τον εγωκεντρισμό τους και να έχουν μια δικαιολογία, για να μη θέλουν να αλλάξουν, θεωρούν τους εαυτούς τους, «μια χαρά»!
Αν δεν θέλεις να κατρακυλήσεις…μετά το κοκάλωμα… δεν κατρακυλάς, το παλεύεις, κάνεις κάτι, φυσικά και θέλει δύναμη. Τι λες δλδ ότι είμαστε έρμαιοι των καταστάσεων; Αυτό αν είναι απαισιοδοξία!
Δεν πιστεύω ότι υπάρχει άνθρωπος στην γη, που σε κάποια στιγμή της ζωής του…δεν είχε, ένα crash test, απλά δεν παίρνει μυρωδιά!
Επίσης, δεν είναι απαραίτητο, να πιάσεις πάτο, για να κάνεις κάτι με τον εαυτούλη σου, αν είσαι ευχαριστημένος…δεν το ψάχνεις!
ΑΦ και καλή σου μέρα!
Τώρα τελευταία σαν να έχουμε πολλά crash test τριγύρω, μάλλον πρόκειται για εντατικά μαθήματα και φυσικά όχι μόνο για όσους τα ζουν..
Καλώς σε βρίσκω
Έφυγε το σχόλιο και μου έφαγε την καλημέρα:)
Καλημέρα λοιπόν!!!
Margo, με προλαβαίνεις…από καιρό σκεφτόμουν να σε γνωρίσω και δεν ξέρεις πόσο χαίρομαι που επισκέπτεσαι αυτό το μπλο-γκούλι, έτσι το έχει ονομάσει το Fwteino asteraki, η μικρότερη της πάρε-ούλας!
Λοιπόν…σε παρακολουθώ τους τελευταίους μήνες μόνο, γιατί αυτό το blog, έχει μόνο τέσσερις μήνες ζωή. Από τον Θαλασσοκράτορα επίσης, έχω δει την δουλειά σου και επειδή έχω σπουδάσει εφαρμοσμένες τέχνες και ζωγραφίζω από μικρή, μπορώ να κρίνω, λόγω πείρας και ηλικίας…την δουλειά σου δλδ. την ζωγραφική σου, τις φωτογραφίες σου και την γραφή σου, η δουλειά σου είναι ΑΞΙΟΛΟΓΗ!
Δεν ξέρω αν διάβασες, το προηγούμενο ποστ, που βασικά μιλάει για τους μελαγχολικούς, από εκεί και από τα μελαγχολικά blogs φίλων, έγραψα για το crash test, νομίζω, ότι οι ευαίσθητοι θα καταλάβουν!
Καλημέρα σου και ελπίζω να τα λέμε συχνά!
Στίχοι: Μιχάλης Φάβιος
Μουσική: Δημήτρης Παρασκευόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Γλυκερία
Μάζεψα βροχή των αστεριών
κι έπλεξα φεγγάρια στα μαλλιά σου
γύρισα απ΄το μέλλον στο παρόν
κι έγινα πυξίδα στην καρδιά σου
Γιατί σε νοιάζομαι και σε χρειάζομαι
είσαι ο ήλιος μου το άλλο μου μισό
Σώμα είμαστε ένα σώμα
μια φωνή ένα στόμα ένα σ΄αγαπώ
Σώμα στο δικό σου σώμα
γράφουν τα φιλιά μου
πως για σένα ζω
Στ΄απλωμένα του έρωτα φτερά
βρήκανε απάγγειο τα κορμιά μας
στις καρδιές ανοίξαμε πανιά
να πετάξουμε στα όνειρά μας
Γιατί σε νοιάζομαι και σε χρειάζομαι
είσαι ο ήλιος μου το άλλο μου μισό
Σώμα είμαστε ένα σώμα
μια φωνή ένα στόμα ένα σ΄αγαπώ
Σώμα στο δικό σου σώμα
γράφουν τα φιλιά μου
πως για σένα ζω
ΦΑΣΜΑ ευρύτατο,φιλί στα κουκλιά.Αφιερωμένο σε όλους τους ΑΦ με αγάπη
ΦΓ, ευχαριστούμε, για το ερωτικότατο τραγούδι, το αφιερώνω με την σειρά μου στους ερωτευμένους και όχι μόνο!
ΑΦ και καλό σου βράδυ!
Φίλτατη ΚΜΝΒ μου Καλό Ξημέρωμα να έχεις.
Εδώ θέλω να στείλω πολλά ευχαριστώ σε όλη την παρέα και ειδικά στον Φ Δημήτρη για το δώρο σας !!! Μόλις πήρα στα χέρια μου την ‘Τέχνη της Ζωής’ και σύντομα αρχίζω μελέτη…
ΑΦ σε όλους !
ΦJK, καλή ανάγνωση…θα τα πούμε!
ΦΠΑ και ΚΝΟΥΔΙΑ και ΟΓΚΑ!
ΦJK περιμένω τις εντυπώσεις σου.Και από ότι είδα στη μετάφραση συμμετείχε και ο Π.Καλή σου ανάγνωση!
Εχμ… Φίλε συνονόματε σε διορθώνω, ο Π. δεν ‘συμμετείχε’ στην μετάφραση… Ουσιαστικά ΕΚΑΝΕ την μετάφραση με βοηθό τον Γ.Μαυρογιάννη-τουλάχιστον έτσι αναγράφεται !!!
Υ.Γ. Το πρώτο πράγμα που έκανα ανοίγοντας το βιβλίο ήταν να ψάξω για καμιά αφιέρωση … – Πολλά ζητάω θα μου πείτε! Αλλά πού θα πάει !!!
Και καλά κάνεις που με διορθώνεις φίλτατε ΦΓΚ.Τουλάχιστον εσύ δεν εγκατέλειψες το διάβασμα!!!Εγώ αό τη στιγμή που «έμπλεξα» με το Internet έχω αφήσει ένα σορό βιβλία αδιάβαστα!( 😦 )
Ίσα ίσα φίλε Γιάννη, το internet σε βοηθάει να βρείς τόσο βιβλία όσο και ανφορές σ’αυτά… Εγώ ποτέ δε βολεύτηκα με τα λεγόμενα e-books ( Μεταξύ μας αν δεν υπάρχει ‘αφή’ με τις σελίδες – σάλιωμα, τσάκισμα, πισωγύρισμα – δεν υπάρχει ολοκληρωμένο διάβασμα).
Αλλά το internet παραμένει βοηθός τόσο σε νέες κυκλοφορίες, όσο και σε πολλά παλιά διαμαντάκια…
Κάνε μια επίσκεψη εσύ και όσοι δεν το γνωρίζουν στο http://www.gutenberg.org
Πολλά, μα πάρα πολλά e-books και δωρεάν!
Ένα άλλο κίνημα που αναπτύσσεται τελευταία και στην Ελλάδα είναι το λεγόμενο ‘book-crossing’ ,δηλαδή η πρακτική του να αφήνεις ένα βιβλίο σε δημόσιο χώρο για να το βρουν και να το διαβάσουν άλλοι, οι οποίοι στη συνέχεια θα κάνουν το ίδιο, γράφοντας στοιχεία και τοποθεσία κάθε φορά… Υπάρχουν αρκετά μέρη π.χ καφέ που μπορείς να αφήσεις ένα βιβλίο και να πάρεις ένα άλλο… Και να διαβάσεις μάλιστα την ιστορία του, από ποιόν και από πού πέρασε… Γιατί ένα βαρύτομο βιβλίο σήμερα κοστίζει πάνω απο 20 € και μια σπιτική βιβλιοθήκη ποτέ δεν θα τα χωρέσει όλα όσα αγοράζουμε και διαβάζουμε…
Το αντίστοιχο ελληνικό forum : http://www.bookcrossing.com/forum/28
sorry για το κατεβατό, είναι για όλη την παρέα, αλλά μου έδωσες έναυσμα:
δεν μπορώ να ακούω εκφράσεις από φίλους που πέρασαν Πανελλήνιες, πήραν MSc ή Phd ή βρήκαν δουλειά ή ανακάλυψαν το net ότι ΄κόβουν το διάβασμα… Κι έχω πολλά παραδείγματα. Εγώ βασικά το ‘αληθινό’ διάβασμα το έκανα μετά το Λύκειο όταν μπήκα σε Σχολή και πιο πολύ στις βάρδιες του στρατού… όπου ανακάλυψα κάτι σκονισμένα και σκισμένα βιβλία από Βερν και Λουντέμη μέχρι Burroughs και Ντοστογιέφσκι…
Σας κούρασα, αλλά η γνώμη μου είναι, ότι βιβλίο περνάει από το χέρι σας διαβάστε το, δεν έχει σημασία… Και πάντα έχουμε χρόνο για ένα βιβλίο…
Και προς Θεού και Δαίμονα και όλων των Αγγέλων :
ΦΓ : αυτά δεν είναι μόνο για σένα, είναι γενικότερα… Άλλο το νετ, άλλη η ‘live’ μας ζωή, άλλο τα βιβλία…
ένα καλό νέο ξημέρωμα εύχομαι σε όλους !!!
Φίλτατε ΦΓΚ.Και εγώ είμαι της παλιάς σχολής.Και τι εννοώ.Οι αγαπημένοι μου τραγουδιστές μεσουρανούσαν τις 10ετιες 60-70-80.Και να φανταστείς είμαι 29 Ιουλίων.Όσον αφορά τα βιβλία και εγώ τα προτιμώ αληθινά.Διαβάζω από μικρός πάντως.Κάποια στιγμή πρέπει να ξεκοκκαλίσω τα σχεδόν άπαντα του Φρέντυ Γερμανού που έχω στη βιβλιοθήκη μου!Επίσης διαβάζω πολλύ Disney.
Αυτό πάντως με το bookcrossing είναι πρωτάκουστο,για μένα,και άκρως ενδιαφέρον.Στο δωμάτιό μου γίνεται το απροχώρητο από τις διάφορες συλλογές μου.Που χώρος για βιβλία!Όσο για τα e-books ούτε ζωγραφιστά δε θέλω να τα βλέπω!
Δεν ξέρεις πάντως τι κατεβατά γράφω κατα καιρούς και εδώ και στο site του Π.Όπότε δε χρειάζεται να απολογείσε αν μας κούρασες!Τους έχω κουράσει εγώ εδώ και καιρό!Είναι συνηθισμένοι!! 🙂
Αμα οι πληροφορίες που μεταλαμπαδιάζεις έχουν ενδιαφερον τότε ο άλλος το διαβάζει και το απόλαμβάνει.Όπως έκανα και εγω!!!
ΑΦ!
Λίγο ‘βαρύ’, αλλά πρόκειται για εκπληκτική μελοποίηση στις ‘Ημέρες Αργίας’ του Διονύση Καψάλη…
Ξέρω πως θα ‘ρθει και δεν θα’ μαι όπως είμαι,
να τον δεχτώ με το καλύτερο παλτό μου·
μήτε σκυμμένος στις σελίδες κάποιου τόμου,
εκεί που υψώνομαι να μάθω ότι κείμαι.
Δεν θα προσεύχομαι σε σύμπαν που θαμπώνει,
δεν θα ρωτήσω αναιδώς, που το κεντρί σου;
γονιός δεν θα ‘ναι να μου πει, σήκω και ντύσου,
καιρός να ζήσουμε, παιδί μου, ξημερώνει.
Θα ‘ρθει την ώρα που σπαράσσεται το φως μου,
κι εκλιπαρώ φανατικά λίγη γαλήνη,
θα ‘ρθει σαν πύρινο παράγγελμα που λύνει
όρους ζωής και την αδρή χαρά του κόσμου·
δεν θα μαζεύει ουρανό για να με πλύνει,
δεν θα κρατά βασιλικό ή φύλλα δυόσμου.
ΦΓΚ, κοίτα τώρα διαφορά…αυτό το τραγούδι, για άλλους είναι βαρύ, για άλλους βίαιο, για άλλους γεμάτο νοήματα, για άλλους αυτό το τραγούδι δεν λέει τίποτα…
Το σίγουρο, είναι ότι δεν σου γεννά μελαγχολία, ένα είναι σίγουρο, οι στίχοι είναι εξαιρετικοί, προσωπικά μ’ ενόχλησε η μουσική.
Βλέπεις, κρίνουμε, βάση της διαμόρφωσης μας, δλδ, το που και πως έχουμε μεγαλώσει!
ΦΠΑ, ΑΦΜ για να μη ξεχνιόμαστε.
Καμιά φορά όλα αυτά τα ΤΘΠ, είναι εκτός θέματος!
Καλησπέρα σε όλους!Να μαι και γω! Δεν σας ξέχασα μου λείπετε πολύ αλλά είμαι λιγάκι στο τρέξιμο…περασα να πω απλά μια καλησπέρα…(δεν σας ζαλίζω αλλό με τέτοια έκανα μια καταχωρισούλα στο φωτεινομλποκ για αυτο…)
Καληνύχτα και όνειρα γλυκά σε όλους! ΑΦΦΦΦΦΦΦΦΦ και πάντα με πολύ κέφι και χαρά! 🙂
Κάτι μου λέει πως θα κοιμηθώ πιο γλυκά σήμερα, καθότι μου-μας είχαν λείψει τα υποκοριστικ-ούλια σου * !!! Και θα το ξενυχτήσω παρέα με τον Κρισναμούρτι…
Μία γλυκιά καλησπέρα σε όλλους τους ΑΦ με πολλά ΑΦΜ και ΦΠΑ!!!
ΦΑΣΜΑ ευρύτατο και φιλί στα κουκλιά!
Fwtinofφιλενάδα μου αγκαλιά τεράστια όλη δική σου!!!!ΣΕ ΦΙΛΩ!!!
Βροχή μου – Χρήστος Θηβαίος .
Στίχοι :
Βρέχει κι εγώ τυλίχτηκα
σ’ αυτή την αγκαλιά
στα σκουριασμένα σύννεφα στα φύλλα
στης βρεγμένης γης τη μυρωδιά
Ας ήτανε να πνιγώ σαν μια σταγόνα
μέσα στα χείλια σου εγώ
βροχή μου σκέπασε αυτή τη γωνιά
τούτο το σώμα που διψά
Βρέχει και στους καταυλισμούς
χορεύουν τα παιδιά
στάζει ο θεός στις προσευχές στο ντέφι
στις καρδιές στα πόδια τα γυμνά
Ας ήτανε να πνιγώ σαν μια σταγόνα
μέσα στα χείλια σου εγώ
βροχή μου σκέπασε αυτή τη γωνιά
τούτο το σώμα που διψά
Ήρθες βροχή μου κι άλλαξες
το δρόμο και το νου
και βούλιαξε το βήμα μου ποτάμι
κι άθελά μου με τραβάς αλλού
Ας ήτανε να πνιγώ σαν μια σταγόνα
μέσα στα χείλια σου εγώ
βροχή μου σκέπασε αυτή τη γωνιά
τούτο το σώμα που διψά
ΦΓ, ευχαριστώ, καταρχάς για τα τραγούδια…αλλά παρακαλώ πολύ, αρκετά τραγουδάκια έχει αυτό το ποστ και «αρκετά» άσχετα με το θέμα…τι σχέση έχουν οι βροχές, (δυο με βροχές έστειλες!) με crash test, όσο για το τελευταίο εντελώς άσχετο! Άσε που η ΦΕΜ θα μείνει χωρίς δουλειά!
Μην αισθάνεσαι υποχρεωμένος να στέλνεις κάτι, ειδικά όταν είναι άσχετο…με ένα τόσο σοβαρό θέμα!
ΚΝΟΥΔΙΑ και ΟΓΚΑ σε όλη την πάρε- ούλα!
Φίλτατη ΚΜΝΒ μου στο έχω ξαναπεί δεν κάνω τίποτα από υποχρέωση.Ότι στέλνω το στέλνω με τη καρδιά μου.Αντιλαμβάνομαι ότι το θέμα είναι σοβαρό.Όσο για το άσχετο έχεις απόλυτο δίκιο.Ήταν μία ατυχής χθεσινοβραδυνή στιγμιαία έμπνευση.Πρέπει να επιλέγω καλυτερες συγκυρίες για να μοιράζομαι εμπειρίες με την πάρε-ούλα.Πάντως το μόνο σίγουρα είναι ότι δεν θα μείνει χωρίς δουλειά η ΦΕΜ.Τα καλά τραγούδια είναι πάρα πολλά.
ΦΑΣΜΑ ευρύτατατο με πολλά ΚΝΟΥΔΙΑ και ΟΓΚΑ σε όλους τους ΑΦ.Από ένα φιλί σε κάθε κουκλί έκαστος.
Καλό Ξημέρωμα να έχουμε όλοι.
Αλλά και πιο χαλαρωτικά όπως αυτό
Και είπα να τον γνωρίσω στη πάρε-ούλα στο μπλο-γκούλυ.Τα συμπεράσματα δικά σας ΑΦ μου.Καλό ξημέρωμα με πολλά ΚΝΟΥΔΙΑ και ΟΓΚΑ.
Καλή μέρα σε όλη την πάρε- ούλα του μπλο-γκούλι…βρίσκομαι Αθήνα για δουλίτσες…θα τα πούμε το βράδυ!
ΑΦ και να έχετε μια χαρούμενη, ηλιόλουστη μέρα!
Πώς αλλιώς καλή μου μαγισσούλα… πως να αναδυθείς αν δεν φτάσεις στο πάτο??? ο πάτος είναι που σου δίνει την ώθηση προς τα άνωθεν:):) αλλά και η γνώση και η ωριμότητα επίσης..
σε φιλώ:)
σταγόνα…ΝΣΒ, Νεράιδα, Σταγόνα, Βροχής…
Τώρα αν θέλεις πες το σύμπτωση, το βράδυ άκουγα τα τραγούδια που μου έστειλαν φίλοι της πάρε- ούλας και διαπίστωνα ότι αρκετά από αυτά, δεν είχαν σχέση με το ποστ, ειδικά αυτά που μιλούσαν για βροχές…και ήθελα αυτά τα τραγούδια να σου τα στείλω, αλλά επειδή εξακολουθώ να είμαι διαδικτυακά άσχετη, το άφησα! Και νάσαι τώρα, άρα από κοντά και εύκολα, σου τα αφιερώνουμε, τα δικαιούσαι, εξάλλου τι νεράιδα της βροχής θα ήσουν και καταχωρημένη στο ΤΘΠ, μαγικό λεξικό!
Ναι, ο πάτος πονά, αλλά όταν καταφέρεις και αναδυθείς, όπως πολύ σωστά λες, η ελευθερία που απολαμβάνεις, είναι το έπαθλο!
ΑΦ και καλή σου μέρα!
Το παρακάτω τραγούδι πιστεύω ότι αντιπροσωπεύει πλήρως το post:
…’Τότε οι λύπες θα με ψάχνουν
και άνεργες θα θρηνούν
Θα πέφτουν μανιασμένες οι βροχές
και θα ρωτούν
Τι έγινε εκείνο το τρένο που έβλεπε
τα άλλα τρένα να περνούν’…
ΦJK, αχ αυτή η βροχή…λοιπόν, η βροχή, έχει την ιδιότητα να ξεπλένει, και ότι είναι λερωμένο.
Ωραίος στίχος… θυμωμένα νιάτα, αλλά αισιόδοξα!
Παρακαλώ, όχι άλλα τραγούδια…όταν παραγίνεται κάτι…danger d» indigestion!
ΑΦ και καλή μέρα σε όλους!
Ένα χρήσιμο link, καθότι ο υποφαινόμενος αναγκάστηκε να το παίξει ‘μαγείρισσα και νοικοκυρά’ για ένα διάστημα…
http://www.videojug.com
Από το πώς μαγειρεύουμε ομελέτα και κινέζικο, μέχρι πώς δένουμε μια γραβάτα και σιδερώνουμε τα πουκάμισα σωστά !
Και όλα αυτά με αναλυτικά videos… Aν έχετε καμιά καλή ιδέα how to do something, πάρτε κάμερα και ανεβάστε την!
Y.Γ. Νατασσ’άκι, κανένα γεμιστό περίσσεψε ?!!! Κατά προτίμηση πιπεριά και μελιτζάνα… 😉
Ευχαριστούμε για το link, που εκτός από χρήσιμο, έχει και πλάκα!
ΚΝΟΥΔΙΑ και ΟΓΚΑ για όλη την πάρε-ούλα!
Παράθεμα: Αγκαλιά. « Άιναφετς