Ναι μεν…αλλά!

Ένας φίλος σε κάποιο σχόλιο του, έθεσε ένα ερώτημα και με έβαλε σε σκέψεις:
Μπορεί οι εικόνες να είναι αληθινές;
Κατά εποχές, όταν μου κολλάει κάτι, αν δεν το εξαντλήσω μέχρι τέλους, δεν ησυχάζω.
Έχω κολλήσει στην λέξη εικόνα, δεν εννοώ την εικόνα που παρουσιάζει μια φωτογραφία ή ένας πίνακας, ή ένα ηλιοβασίλεμα, γιατί αυτή η εικόνα είναι πραγματική, εννοώ την εικόνα που φτιάχνει η σκέψη μέσα στο κεφάλι μας.
Ο νους μας έχει την τάση να φτιάχνει εικόνες για τον εαυτό του και εικόνες για τους άλλους, έτσι οι σχέσεις μας είναι σχέσεις εικόνων!
Στο διαδίκτυο αυτό είναι πολύ αισθητό. ‘Εχω διαπιστώσει πως όταν «συναντάμε» κάποιον διαδικτυακά, πολύ γρήγορα ο νους μας φτιάχνει μια εικόνα γι’ αυτόν. Λέμε: μου αρέσει γιατί μιλάει ή εκφράζεται ωραία, μου αρέσει γιατί συμφωνεί μαζί μου, είναι τρυφερός, ευγενικός, έξυπνος, έχει χιούμορ κ.λπ! Ή πάλι: δεν μου αρέσει γιατί λέει κοινοτοπίες, παίρνει τον εαυτό του στα σοβαρά, κάνει τον ξερόλα, δεν έχει χιούμορ, «λογοτεχνίζει» ή τον βρίσκω ανόητο κ.λπ!
Αλλά οι τρομερότερες εικόνες, είναι εκείνες που έχουμε για τον εαυτό μας, δλδ ότι είμαστε ευγενικοί, καλοσυνάτοι, ότι διαθέτουμε χιούμορ, ότι αυτά που λέμε είναι έξυπνα, ότι είμαστε ευαίσθητοι, ρομαντικοί, τρυφεροί, πονόψυχοι, ικανοί να αγαπήσουμε και να αγαπηθούμε και άλλα πολλά!
Ναι μεν είναι έτσι…αλλά!
Έχουμε σχέση ή μήπως -όπως και στην αληθινή ζωή- έχουν σχέση οι εικόνες μας;
Δείτε τι είδα, στο διαδίκτυο, γιατί εδώ είναι πολύ φανερό: Απαντάει κάποιος σ’ ένα σχόλιο, ειλικρινά, δλδ εκφράζει αυτό που εισπράττει από π.χ. ένα τραγούδι, κάποιο ποίημα ή κείμενο και ο άλλος ενοχλείται αν αυτό που του γράφουν, δεν του είναι αρεστό.
Τι είναι εκείνο που ενοχλείται; Είναι η εικόνα που έχει κανείς κανείς για τον εαυτό του, κι αναρωτιέται: «Πώς είναι δυνατόν ένα ποίημα, ένα τραγούδι, ένα κείμενο που εγώ αγαπώ, του τόσου γνωστού π.χ. ποιητή να μην αρέσει, να μη πιάνει ο άλλος το βαθύτερο νόημα του; Ένα τόσο τρυφερό τραγούδι ή ποίημα, πώς είναι δυνατόν ο άλλος να το βρίσκει βλακώδες και να το λέει»;
Στο διαδίκτυο, αυτός ο μηχανισμός δημιουργίας εικόνων είναι πιο ισχυρός, γιατί δεν έχουμε συναντήσει τον άλλο, εκτός από σπάνιες περιπτώσεις, αν και ούτως ή άλλως, για τους περισσότερους η συνάντηση δεν είναι το ζητούμενο!
Τελικά -για άλλη μια φορά- καταλήγω, στο να δεχτώ ότι, ναι οι σχέσεις μας βασίζονται στις εικόνες και -δυστυχώς- αυτό δεν συμβαίνει μόνο στο διαδίκτυο αλλά και στις  προσωπικές μας σχέσεις στη ζωή!
Ναι μεν είναι έτσι…αλλά, νομίζω πως αν δούμε ότι οι σχέσεις μας είναι βασισμένες σε εικόνες και δούμε αυτές τις εικόνες, ίσως να μπορέσουμε και να σταματήσουμε αυτόν τον μηχανισμό – κι αυτό μοιάζει να είναι πραγματική ελευθερία.
Καθώς οι σχέσεις μας, λοιπόν, βασίζονται στις εικόνες που έχουμε και τελικά αυτές είναι που έχουν σχέση μεταξύ τους και όχι εμείς, αυτό κάνει την ζωή μας να μοιάζει με εικονική πραγματικότητα, όπως αυτή του pc, internet.
Ας αφήσουμε τους ρομαντισμούς και τους συναισθηματισμούς και ας δούμε ότι αυτές οι εικόνες δεν είναι η πραγματικότητα, δεν είναι η αλήθεια, είναι νοητικές κατασκευές!