«Αλκυονίδες».

Τις καλές μέρες συνήθως μέσα στον Γενάρη τις λέμε «αλκυονίδες». Φέτος όμως εκτός από τον Γενάρη έχουμε και τον Φλεβάρη «αλκυονίδες ημέρες».
Ο Αριστοτέλης τις χαρακτήριζε και μέρες «ευδίας». Μέρες που χαρακτηρίζονται από γαλήνη και ηρεμία.
‘Όταν ζεις στην εξοχή αισθάνεσαι πως αυτές οι μέρες έχουν κάτι διαφορετικό από τις συνηθισμένες χειμωνιάτικες ηλιόλουστες μέρες, ίσως φταίει ο μύθος της Αλκυόνης.

Επειδή οι μύθοι της αρχαιότητας έχουν και πάντα έναν συμβολισμό έψαξα να βρω, να καταλάβω…
Λέγεται πως η Αλκυόνη τόσο πολύ αγαπούσε τον άνδρα της που όλα σ’ εκείνον τα έβρισκε όμορφα, κάτι εντελώς φυσιολογικό στα ερωτευμένα ζευγάρια…δεν λένε ότι ο έρωτας είναι τυφλός!
Η Αλκυόνη δεν καταλάβαινε την μεγάλη του περηφάνια και απληστία για πλούτη και δόξα γιατί εκείνος μεθυσμένος από την δύναμη που του έδιναν τα πλούτη και η όμορφη γυναίκα του, προκαλούσε θεούς κι ανθρώπους. Όλοι του έλεγαν πως η αλαζονεία τιμωρείται…αυτός τίποτα δεν καταλάβαινε.
Μια μέρα σάλπαρε με το καράβι του να φέρει και άλλα πλούτη για να μεγαλώσει την δύναμη και την δόξα του…αλλά δεν γύρισε ποτέ, χάθηκε με το καράβι του σε μια μεγάλη τρικυμία και όπως ήταν φυσικό, όλοι πίστεψαν πως η τιμωρία ήρθε από τον Δία.

Σε μια άλλη εκδοχή του μύθου οι θεοί μεταμόρφωσαν και τον σύζυγο της Αλκυόνης Κήυκα σε πουλί για να είναι πάντα μαζί.
Ο Πλούταρχος αφηγείται για την συζυγική πίστη της Αλκυόνας τα εξής: Όταν ο σύζυγος της Αλκυόνας γεράσει και δεν μπορεί να πετάξει, η θηλυκιά τον παίρνει στους ώμους της και τον φέρνει πάντα μαζί της, τον ταΐζει και τον περιποιείται ως τον θάνατο…Δεν μας λέει όμως τι γίνεται αν γεράσει πρώτη η σύζυγος ή μήπως η σύζυγος δεν γερνάει ποτέ;
Το Alcedo atthis ή Αλκυόνα ή ψαροπούλι, είναι μοναχικό πουλί, βγάζει τσιριχτούς ήχους και θρέφεται με ψάρια.
Το μπλε χρώμα το παίρνει από αντικατοπτρισμό του φωτός στα διαδοχικά στρώματα του φτερώματος του…δηλαδή στην πραγματικότητα δεν υπάρχει μπλε χρώμα στα φτερά του!
Η Αλκυόνα σύμφωνα με την λαϊκή παράδοση είναι ένα πουλί που συμβολίζει την γαλήνη, την προστασία και παύει την θαλασσοταραχή, θεωρείται και γούρι.
Είναι αποδημητικό και σε αντίθεση με άλλα πουλιά έρχεται το φθινόπωρο και φεύγει αρχές Μαρτίου και γεννά τα αυγά του στις σχισμές των βράχων στην ακροθαλασσιά.
Είναι εκπληκτικό τι μαθαίνει κανείς όταν είναι περίεργος!