Μα φυσικά και θα φωνάξουμε και θα γκρινιάξουμε και θα παραπονεθούμε για τη ζέστη, για τα κουνούπια, για τις μύγες, για την αφραγκιά μας, για την γκανεμιά μας… και για χίλια άλλα!
.
Όπως και να μας εμφανίζεται αυτό το καλοκαίρι, πρέπει να το αντέξουμε ή να το υποστούμε ή να το χαρούμε…
Αναρωτιέμαι, είναι άραγε στο χέρι μας;
.
Κάποιος θα μας πει:
«Αν μπορείς κάνε και αλλιώς»!
.
Ε! ναι και γιατί παρακαλώ να μη το χαρούμε;
.
.
Αυτό το «αιώνιο» τραγούδι, έχει το χάρισμα και ξεσηκώνει και τους πιο μοναχικούς!
.
«Κάθε άνθρωπος, όπου πάει κουβαλάει μαζί του ένα σύννεφο από βολικές πεποιθήσεις, που κινούνται μαζί του σαν μύγες σε μια μέρα καλοκαιριού».
Bertrand Russel (1872-1970)
Βρετανός φιλόσοφος.
.
.
Άιναφετς 
Ζούμε στην πιο καλοκαιρινή χώρα, με τις πιο υπέροχες παραλίες και τον πιο λαμπερό ήλιο. Αν κοιτάξει κανείς την Ελλάδα, μοιάζει σαν να ξεπήδησε από κάποιο ευφάνταστο πίνακα ζωγραφικής (το τελείως αντίθετο απ’ την καθημερινότητα της).
Εντάξει, δεν έπρεπε να με φωτογραφίσεις στο σημείο με την γκρίνια, μαγισσούλα μου, χαχα. Αλλά ειδικά για τα κουνούπια δεν φταίω εγώ που γκρινιάζω, φταίνε αυτά που δεν με αφήνουν σε ησυχία και με ξεζουμίζουν σαν αμιτάκι φαν!
Φαντάζομαι πως έτσι και αλλιώς έχει τις δυσκολίες του το καλοκαίρι για όλους μας, μα είμαστε τουλάχιστον ευλογημένοι που ζούμε σε μια χώρα σαν και αυτή και μπορούμε να το απολαύσουμε.
Να είσαι καλά μαγισσούλα μου και να περνάς πολύ όμορφα!
Καλό βραδάκι σου εύχομαι να έχεις.
Κοίτα να δεις Μαρινάκι μου, όλοι πάνω κάτω ανήκουμε στη κατηγορία «γκρίνια», άλλοι ενοχλούνται πιο πολύ από τη ζέστη, άλλοι από τα κουνούπια και άλλοι (πχ ή ιδια) απ’ τις μύγες, (όχι αυτές που κουβαλάμε στο κεφάλι μας!) για τις κανονικές, έχω αναπτύξει και σύστημα για να τις διώχνω και να μη τις σκοτώνω:
Περιμένω να καθίσουν σε κάποιο παράθυρο, το ανοίγω λίγο και με πολύ ευγένεια τις παρακαλώ να βγουν έξω…. και 99% με ακούν! 😆
Όσο για τα κουνούπια, πασαλείβομαι με βιολογικά σκευάσματα, γιατί με λατρεύουν! 😉
ΑΦιλάκια με την όμορφη καλοκαιρινή μου καλημέρα! 🙂
μόλις έφαγα μικσο καρπουζι όχι τοσ περιτεχνα φτιαγμενο αλλ απλο ελληνικο καρπουζάκι
ειναι ωραιο το καλοκαιρακι
ξερεις οτι σου γραφω μισο μετρο απο την μ.α?
σε φιλώ
Τώρα άτιμο «άσωτο αγόρι»… τι να σου πω που τολμάς και μου γράφεις ένα μέτρο απ’ τη μ.α. !!!!!!!!!!!!!!!!! απάπά! 😦
Και εγώ όμως θα σε ρωτήσω αν είσαι σίγουρος πως το «ίσως» ελληνικό σου καρπουζάκι δεν έχει τρυπηθεί απ’ ορμόνες και στο τέλος του καλοκαιριού δεν θα σου φυτρώσουν βιζ….! χαχα! 😉
Κάποτε 10 βήματα απ’ την μ.α. κάτι γύφτοι πουλούσαν καρπούζια, από εκεί το αγόρασες ή απ’ τη ταβέρνα Θ… ;
Τέσπα…ΑΦιλιά και εύχομαι να περνάς όμορφα! :)))
χαχαχα τι ωραια αναρτηση, εξαιρετικες δημιουργιες
αλλα να σε ρωτησω εσενα που σ αρεσουν ολα αυτα τα φιλοσοφικα τοσο πολυ, ειναι καλο αυτο που κουβαλαμε αυτα τα συννεφομυγακια στο κεφαλι μας;
δημιουργουμε 1000 + 2 λογους για να βολευομαστε δλδ ή καταλαβα λαθος;
φιλακια μαγισσουλα μου:)
Μια φεγγαρένια ύπαρξη, καταλαβαίνει πολύ πολύ καλά, τι είναι αυτά τα μυγάκια που ζουζουνίζουν μες το κεφάλι μας και που τόοοοοοοσο καλά μας βολεύουν… ενίοτε! 😉
Χαχα! ποιος τρελός θα χαλούσε ένα καρπούζι τριαντάφυλλο για το φάει!
ΑΦιλάκιαααααααααααααααααα χαμογελαστά! 🙂 🙂
Όσο και να γκρινιάζουμε (λέμε τώρα, γιατί την γκρίνια δεν την αντέχει κανένας),, πάντα το καλοκαιράκι βρίσκει τρόπους να μας κάνει να το αγαπάμε..
Να σαν απόψε…που δεν κάνει τόση ζέστη και οι μυρωδιές από το γιασεμί και τη γαρδένια ξεσηκώνουν τη σκέψη..αυτό δεν είναι απόλαυση?
Να είσαι καλά..φιλιά πολλά!
Ναι ναι ναι Μαρία μου, χθες το βράδυ ήταν μια απολαυστική και δροσερή βραδιά, ειδικά εδώ στο βουνό που ζω, έβαλα και βαμβακερή κουβερτούλα….
Αλλά «τώρα» που σου γράφω, το σκηνικό άλλαξε και δεν τολμώ ούτε στον κήπο να βγω, ν’ απλώσω την μπουγάδα! 😦
Χαχα! είδες πόσο εύκολα αλλάζει το σκηνικό και ειδικά μες το κεφάλι μας; 😉
Αφιλάκια χωρίς πολύ γκρίνια….αλλά με χαμόγελο! :))))))))))))))))
Τα καρπουζογλυπτά τέλεια!!!
Και το τραγούδι πολύ αγαπημένο!!!
Τώρα για το καλοκαίρι τα αισθήματα είναι ανάμεικτα… όπως και για κάθε εποχή άλλωστε 😉
Όμορφα να περνάς μαγισσούλα μου
Πολλά πολλά ΑΦάκια
Ξέρεις Margo μου, πως είναι το τέταρτο καλοκαίρι που επικοινωνούμε;
Και θυμάμαι πολύ καλά πόσο το καλοκαίρι σε παιδεύει γιατί όλα πέφτουν στο κεφάλι σου και εννοώ, οικογένεια, δουλειές, ζώα, κήπος… και μάλιστα λέγαμε ή μια στην άλλη: «Υπομονή θα περάσει και αυτό»! 😉
ΑΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦιλάκια τρυφερά και πολύ υπομονετικά! 🙂
Ψηφίζω .. να το χαρούμε :))
Ω! καλώς την… είσαι η «ολίγον» εξαφανισμένη, maximus;… αν ναι, παρακαλώ στείλε μου με mail τι πρέπει να κάνω για να μπω στο σπιτικό σου!
Και φυσικά θα το χαρούμε το καλοκαιράκι…. και χωρίς μύγες στο κεφάλι μας, πάνω απ΄όλα! 😉
ΑΦιλάκια καρδιάς και να έχεις ένα υπέροχο καλοκαίρι! 🙂
Α! τα κατάφερα από παλιά πορτούλα! 😉
ΑΦ! 🙂
Έτσι είναι μαγισσούλα, αυτά που δεν μπορούμε να αλλάξουμε τα καταπίνουμε και συνεχίζουμε με χαμόγελο. Υπέροχο το τραγούδι, υπέροχο και το κλίμα στο βίδεο, άντε σας έρχομαι συντόμως για διακοπές, και δε θέλω γκρίνιες και στεναχώριες, είπαμε, πολεμάμε όταν μας παίρνει κι όταν δεν μας παίρνει γελάμε με το χάλι μας και συνεχίζουμε. Φιλί μεγάλο, μουτς!
Τίποτα δεν καταπίνουμε Αστεράκι μου… τίποτα, ξέρεις εσύ, δεν επιτρέπουμε στις αναποδιές της ζωής, να μας καταβάλουν, γι αυτό και μπορούμε ν’ αυτοσαρκαζόμαστε και να συνεχίζουμε χαμογελώντας!
Όταν με το καλό έρθεις στη πατρίδα, θα χαιρόμουν πολύ πολύ αν μου έστελνες ένα mail με: «εδώ είμαι» και δεν ξέρεις ποτέ μπορεί και να βρεθούμε! 😉
ΑΦιλάκια πολύ πολύ αγαπησιάρικα! 🙂
Ωραίο το τραγούδι, ωραία και τα καρπούζια αλλά διάβασα πως η Αστέρω έρχεται Ελλάδα γιά διακοπές. Μαγισσούλα μου σού αναθέτω να την πείσεις να σε ακολουθήσει ΣΤΟ νησί γιά να το βουλιάξουμε. Ξέρεις εσύ να της κάνεις τα μάγια σου. Φιλιά πολλά
Αχ! μακάρι Μαίρη μου, η επιθυμία «μας», να μη παραμείνει «όνειρο καλοκαιρινής νύχτας»!
Άσε που ΣΤΟ νησί θα βρούμε και το «άσωτο boy», να τρώει καρπούζια… 😉
Χμ! όσο για μάγια, με τη χάση του φεγγαριού δεν τα πολυκαταφέρνω αλλά θα δοκιμάσω!
Εξάλλου έχουμε και την πανσέληνο του Ιουλίου! χιχιχι! 😉
ΑΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦιλάκιαααααααααα! και υπομονή! 🙂
Για τα καρπούζια νόμιζα ότι είναι λίγο νωρίς
γι αυτό κι οι μύγες μου δεν απομακρύνονται από τα μυαλά μου..
Καλό σου απόγευμα!
Μπα, Δάφνη μου, η σεζόν των καρπουζιών ήρθε για τα καλά, μαζί με τα κουνούπια, τις σφίγγες (που ξέχασα) και τις καλοθρεμμένες τριχωτές μύγες… Α! και τις ακρίδες που μισώ θανάσιμα!
Ακόμα δεν ανακάλυψα ένα εγκεφαλοαπωθητικό για τις μύγες του μυαλού… πάντως όταν χώνω το κεφάλι μου κάτω απ’ το νερό…. σαν να πνίγονται για λίγο! 😉
ΑΦιλιά και καλό μας καλοκαιράκι! 🙂
Υπήρξες ένα μεγάλο σχολείο για εμένα Μαγισσούλα μου και ποτέ όσο θα είμαι κοντά σου δεν θα σταματήσω να ακολουθώ τα λόγια σου…
Σαν μεθυσμένο μυγάκι πήγαινα πότε απ΄ εδώ , πότε απ΄ εκεί σε δαιδαλώδεις διαδρομές μπερδεύοντας την ουσία με την ανοησία… Τίποτα όμως δεν είναι τυχαίο και αυτό ακράδαντα το πιστεύω και να που έρχεται ένας άνθρωπος στην ζωή μας να μας απεγκλωβίσει για να βρούμε το μονοπάτι μας. Κι αν κάποτε ήμουν η επιτομή της γκρίνιας τώρα το κάνω γελώντας με τον εαυτό μου γιατί πια οι αναζητήσεις μου έχουν να κάνουν με την μια και μοναδική ζωή που διαθέτω και πως αυτή μπορεί να χρησιμοποιηθεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Βουτιά στα καρπούζια λοιπόν και για τα κουνούπια και μυγάκια παντός είδους … σιτρονέλλα 🙂
Εύη μου,
Είμαστε οι δάσκαλοι και οι μαθητές του εαυτού μας και αυτό είναι έτσι, είτε μας αρέσει είτε όχι… απλά πολλές φορές, πέφτουμε σε κείμενα ή ακόμη και σε φράσεις που μας αλλάζουν τη ζωή… ή τα φώτα…. 😉 δηλαδή ρίχνουν φως σε πράγματα (ας πούμε) που είδη έχουμε μέσα μας και απλά περίμεναν τη κατάλληλη στιγμή να βγουν στην επιφάνεια!!! 😉
Κανείς δεν μπορεί να κάνει τη δουλειά για μας, ακόμα και ο σοφότερος του κόσμου… γιατί ο δρόμος είναι μοναχικός και οδυνηρός…
«Μπορείς να πας το άλογο σου στη πηγή, αλλά δεν μπορείς να το αναγκάσεις να πιει»… αυτή η ρήση, εξηγεί πολύ καθαρά αυτό που γράφω παραπάνω…
Πρέπει επίσης να είμαστε πολύ προσεχτικοί και να φροντίσουμε να μη ζούμε σ’ ένα κόσμο εικονικό, (ονειρικά φτιαγμένο στο κεφάλι μας, με έρωτες και φαντασιώσεις) γιατί μερικοί το κάνουν, για να ξεφύγουν από μια καθημερινότητα που τους πονά… γιαυτό και ο δρόμος της Αλήθειας, είναι οδυνηρός…
Δεν έχω πολύ εμπιστοσύνη στα καρπούζια της αγοράς γιατί είναι πλασματικά… γεμάτα ορμόνες και περιμένω να βρω τα βιολογικά φίλων καλλιεργητών!
ΑΦιλιά καρδιάς… το ξέρεις εξάλλου! 🙂
Οι καλοκαιρινές γκρινίτσες ,έχουν μια χαριτωμενιά!Οι καρπουζοδημιουργίες ωραία λύση για τα άνοστα καρπουζάκια!Καλή σου μέρα!
Ω! σίγουρα Όλγα μου, οι γκρινίτσες έχουν μια χαριτωμενιά, φτάνει να μη παίρνουμε και τους εαυτούς πολύ στα σοβαρά και πάνω απ’ όλα να μπορούμε ν’ αυτοσαρκαστούμε! 😉
Υπάρχουν και νόστιμα (στη γεύση) καρπούζια, αλλά και αυτά σπανίζουν… και όσο και μερικοί να θεωρούν τους εαυτούς τους ειδικούς (στο να επιλέγουν τα καλά καρπούζια), νομίζω πως είναι καθαρά ζήτημα τύχης!
ΑΦιλιά γλυκά… γλυκύτατα! 🙂
να, μ’αυτα και μ’αυτα,τωρα μου ανοιξε η ορεξη για καρπουζακι!
αλλα αν δεν ειμαι στο χωριο με δροσια στον κηπο, δεν ειναι το ιδιο!
(να τη και η γκρινιτσα!!)
φιλια!
Α μα θα συμφωνήσω για τα πραγματικά καρπούζια… αυτά που βγαίνουν απ΄ τα μέρη μας… μέχρι τότε….επιτρέπεται η γκρινίτσια, αλλά μόνο για τα άθλια καρπούζια της αγοράς και ότι άλλο άθλιο προσπαθούν να μας πουλήσουν! 😉
ΑΦιλιά δροσερά απ’ αύριο και καλό μας Σ/Κ! 🙂
Το λατρεύω το καλοκαίρι, εξαγνίζει και αναγεννά τα πάντα,
ένα όμορφο καλοκαίρι να έχεις αγαπημένη, όλη η οικογένειά σου, με όλα τα καλά!!!
Και εγώ τα λατρεύω το καλοκαιράκι Ειρήνη μου, γιατί δεν ξεχνώ τη χειμωνιάτικη μου ταλαιπωρία σ’ αυτό το βουνό με ελάχιστη θέρμανση… έτσι όταν ιδρώνω λόγο ζέστης λέω: «Αχ! τι ωραία ζεστάθηκα»… φυσικά είμαστε ακόμα στην αρχή του καλοκαιριού…. για μετά βλέπουμε! 😉
Όμορφο το δωράκι σου, πολύ σ’ ευχαριστώ!
ΑΦιλιά πολλά πολλά! 🙂
Νομίζω το καλύτερο μαγισσούλα είναι να προσπαθούμε για το καλοκαίρι στην καρδιά μας κόντρα στους χειμώνες…Συγγνώμη χάθηκα, αλλα τον τελευταίο καιρό τρέχω κ δε φτάνω…δυστυχώς και με αρνητικά (στο λιονταράκι αποφάσισαν να βγάλουν τις τρίχες της χαίτης του μια μια και να του κάνουν βασανιστήρια μέχρι εκεί που δεν παει αλλο) αλλα και με θετικά που μου δίνουν νόημα κ ορεξή να (συνεχίζω) να ξυπνάω κάθε πρωί…Τελικα όλα πανω σε μια ζυγαριά είναι σε τούτη τη ζώη,ποτέ γέρνει απο τη μια,ποτέ απο την άλλη, η έτσι (θέλω;) να τα βλέπω εγώ…;;
Οι καρπουζοεικόνες σου υπέροχες…Αφιλάκιααααα
Να το προσέχεις και να το φροντίζεις το λιονταράκι σου και ας εξαφανίζεσαι από εδώ! 😉
Η ζωή είναι αυτή που είναι, εμείς είμαστε αυτοί που γέρνουμε πότε από εδώ και πότε από εκεί… όταν το κατανοήσουμε το ταξίδι μας θα γίνει πιο ομαλό!
«Δεν υπάρχουν απελπιστικές καταστάσεις, μόνο άνθρωποι απελπισμένοι από τις καταστάσεις», είπε κάποτε ένας μεγάλος τραπεζίτης… και ο άνδρας μου, το καρφίτσωσε πάνω απ’ το γραφείο του!
ΑΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦιλάκια ζουμερά σαν το καρπουζάκι! 🙂
Πολυ σωστό, θα το ¨καρφιτσώσω¨ κ γω στο μυαλό μου,μαγισσούλα…!!
Πολλα- γλυκά σαν το καρπουζάκι -φιλάκια καλοκαιρινά!
:))