Οι καιροί άλλαξαν…. ναι σας το λέω σαν νέο… και εξηγούμε:
Κάποτε οι πατεράδες, δεν πολύ-ασχολιόντουσαν με τα παιδιά τους και σίγουρα δεν τολμούσαν να τα βγάλουν βόλτα ειδικά με καροτσάκια, μη χαρακτηριστούν γυναικούλες ή ότι άλλο βλακώδες είχαν μες το κεφάλι τους!
.
Σήμερα όμως που η γυναίκα δουλεύει, τα πράγματα άλλαξαν, ο άνδρας στο σπίτι, έχει γίνει ευρηματικός…
.
.
Το λαπ-τοπ πάντα εκεί, πάντως αυτό που έχει σημασία, είναι, το παιδί να πιει το γάλα του, όσο για το ρέψιμο, δεν έχω ανακαλύψει τι έχουν εφεύρει!!!
.
.
.
Στη βόλτα και στα ψώνια καλά τα καταφέρνουν… αφού όμως είπαμε, σημασία έχει, να πάει το παιδί βόλτα και να γεμίσει το ψυγείο!
.
.
.
.
Όσο για διακοπές…!
,
.
Η τελευταία φωτογραφία στο σερφ, τη θεωρώ απαράδεκτη… και ας παρακολουθεί και η μαμά… σίγουρα το ζεύγος στο κεφάλι του, μόνο πίτουρα μπορεί να είχε!
(Τις παραπάνω φωτογραφίες μου τις έστειλαν πριν λίγο καιρό και είναι όλες απ’ το internet).
.
Οι παρακάτω όμως φωτογραφίες είναι προσωπικές και θα μπορούσε να μπει τίτλος:
«Ένας μπαμπάς σε μια παραλία».
.
.
.
.
.
,
Έτσι ένας μπαμπάς μιας νέας εποχής βγάζει ασπροπρόσωπους τους υπόλοιπους πατεράδες!
.
.
.
Άιναφετς 
Οι προσωπικές φωτογραφίες είναι απείρως καλύτερες, ομορφότερες, τρυφερότερες, αγαπησιάρικες 🙂 🙂
υ.γ. από εχθές ξεκίνησαν και πάλι τα μπανάκια με τον μπαμπά μας, μετά από έναν τραυματισμό που είχε με τη μηχανή του. Όλα καλά μαγισσούλα μου…
Καλό υπόλοιπο καλοκαιριού σε όοοοοολη την παραμυθένια οικογένεια 😉
Πολλά πολλά ΑΦάκια!
Αχ! αυτά τα μηχανάκια τόσο βολικά αλλά και τόσο επικίνδυνα Margo μου… περαστικά του, να (τον) προσέχετε! 😉
Χαίρομαι που ξεκίνησαν και πάλι τα μπανάκια και ελπίζω και η ηλιο-θεραπεία, τη χρειαζόμαστε για ν’ αποθηκεύσουμε ενέργεια για τον χειμώνα!
ΑΦιλάκιαααααααααααααααααααα σε όλους σας και καλό μας Σαββατοκύριακο! 🙂
ΥΓ: Σήμερα είμαι πολύ χαρούμενη γιατί θα συναντήσω την Ginger και τον Άσωτο γιο… και ξέρεις αυτές οι μπλογκοσυναντήσεις πόσο συγκινητικές είναι!!! 😉
Ναι, σε αυτό το θέμα είναι πολύ ευχάριστο που άλλαξε η νοοτροπία,
αν και πολύ φοβάμαι μην περάσουμε στο άλλο άκρο..
Καλό Σαββατοκύριακο, Στεφανία!!
Και να περάσουμε στο άλλο άκρο Antaie, δεν βλέπω τίποτα κακό σ’ αυτό… ήδη με την ανεργία οι μπαμπάδες που δεν δουλεύουν, όλα πρέπει να τα μάθουν… φυσικά οι παραπάνω φωτό, είναι χιουμοριστικές γι αυτό και έκανα την αντιπαράθεση! 😉
ΑΦιλιά και καλά να περνάς όπου και να είσαι! 🙂
Ετσι να είστε πάντα Στεφανία μου,ενας πατέρας υπόδειγμα,καταπληκτικές φωτογραφίες..!
Καλό Σ/Κ!!
Φιλιά!
Χωρίς να θέλω να το παινευτώ, αυτός ο μπαμπάς είναι όντος εξαιρετικός πατέρας… αν και δυο χρόνια άνεργος, δεν έχει φορτώσει τα παιδιά του με καμιά θλίψη…που τελικά είναι και το ζητούμενο όταν μεγαλώνεις παιδιά κάτω από τέτοιες συνθήκες, έτσι δεν είναι Τάνια μου;
ΑΦιλιά και καλό Σ/Κ και σε σένα! 🙂
Σίγουρα προτιμώ τις φωτογραφίες με τον μπαμπά στην παραλία…
Οι άλλες μου έβγαλαν μια θλίψη…αντιμετωπίζουν το παιδί τους σαν κάτι που δεν μπορούν να αποφύγουν για να κάνουν αυτό που θέλουν…
Ενώ οι φωτογραφίες στην παραλία με τον μπαμπά να ασχολείται με τα παιδιά του, χωρίς να τα «τακτοποιεί» όπως όπως για να μην τον εμποδίζουν σε ό. τι άλλο θέλει να κάνει, βγάζουν μια γλύκα άλλο πράγμα!!
Καλό Σαββατοκύριακο…φιλιά πολλά!!
Στη παραλία Μαρία μου, σου δίνεται η ευκαιρία να παρατηρήσεις τους μπαμπάδες, όπως και τις μαμάδες… συνήθως αδιαφορούν και ασχολούνται με τις… κορμάρες τους!!! 😉
ΑΦιλάκια σε όλη τρυφερή σου οικογένεια και καλή συνέχεια σε ότι κάνεις! 🙂
Συμφωνώ απόλυτα! Επιπλέον, αυτές οι «πλακίτσες» μπορούν να αποβούν μοιραίες!
🙂 🙂 🙂 και καλή μας βδομάδα!!!
Βρίσκω πολύ πιο σωστές τις φωτογραφίες του μπαμπά στην παραλία γιατί πολλές από τις πιο πάνω είναι απαράδεκτες όσον αφορά την προτεραιότητα του παιδιού και όχι τις δικές μας ανάγκες.
Έχεις δίκιο, έχουν αλλάξει οι συνήθειες και οι ανάγκες της οικογένειας και πολλές είναι πιο τρυφερές.
Όλες οι ιντερνετικές φωτό Θαλασσένια μου, είναι απαράδεκτες (εκτός από αυτή με τον πατέρα που κουβαλάει το κοριτσάκι και δεν πρόλαβε να το πάει στη τουαλέτα!) …
Το χειρότερο, είναι το υπερήφανο ύφος αυτών των μπαμπάδων που νομίζουν πως έτσι εκτελούν το χρέος τους! 😉
ΑΦιλάκια και καλή συνέχεια σε όλη τη δική σου τρυφερή οικογένεια! 🙂
Μπορεί οι πρώτες φωτογραφίες από το Ιντερνετ να έχουν πλακα ιδίως εκεί που η μπλούζα το μπαμπά πίσω με το μωρό να την έχει κατακατουρήσει, εκείνιες όμως του μπαμπά στην παραλία είναι απείρως πιο όμορφες γιατί ο μπαμπάς το χαίρεται αυτό που κάνει και αρχίζει κα πλέκεται ο δεσμός εκείνος που θα έχουν για πάντα μπαμπάς και παιδί! Πολλοί από μας τους μεγαλύτερους αυτό δεν το νιώσαμε αυτό γιατί οι μπαμπάδες δεν ήταν για να παίζουν αλλά για να προμηθέυουν τα προς το ζειν. «Για σας δουλέυω, για σας σκοτώνομαι!»
Πολύ όμορφο το άρθρο σου για του ντάντηδες που πολλές φορές ήταν και δανδήδες συν τοις άλλοις.
Πριν καιρό Χριστόφορε μου, είχα φτιάξει ένα φωτογραφικό φάκελο με «απαράδεκτους μπαμπάδες» και περίμενα την κατάλληλη στιγμή να τον αναρτήσω.. και η στιγμή παρουσιάστηκε όταν στη παραλία κάτω απ΄ το σπίτι μας στη Σκιάθο, φωτογράφησα με το κινητό μου αυτόν τον dady…. που είναι αληθινός μπαμπάς! 😉
Παλιά όντος οι περισσότεροι πατεράδες ήταν άλλης νοοτροπίας, μπορεί να μην έλεγαν όλοι, «για σας σκοτώνομαι» πάντως πολύ λίγο έπαιζαν με τα παιδιά τους!
Όσο για τους δανδήδες μπαμπάδες, αυτοί είναι παντός καιρού και εποχής!
ΑΦιλιά και καλή συνέχεια σε όλους τους μπαμπάδες! 🙂
Δεν υπάρχει ωραιότερη εικόνα ενός μπαμπά από την ώρα που παίζει με τα παιδιά του!
Αυτό ως γενικό σχόλιο γιαόλη την ανάρτηση. Φυσικά, αν ήταν να διαλέξω κάποια απ’ αυτές που συλλέχτηκαν από το διαδίκτυο για «πλάκα», θα προτιμήσω την επιλογή του Χριστόφορου!
ΥΓ: πήρα και λίγη ηρεμία και ομορφιά και πολύ παιχνίδι από την προηγούμενη ανάρτηση, που περιέργως μου ξέφυγε!
Πολλά πολλά ΑΦάκια!
Συμφωνώ Υπατία μου πως δεν υπάρχει πιο ωραία και τρυφερή εικόνα απ’ αυτή του μπαμπά που παίζει με τα παιδιά του!
Η προηγούμενη ανάρτηση μου, θέλοντας και μη, μ’ έβαλε στο κλίμα, «διακοπές με παιδάκια»… έτσι προέκυψε και αυτή με τους μπαμπάδες!. 😉
ΑΦιλάκια και ελπίζω να περνάς όμορφα και ξεκούραστα! 🙂
Τις ιντερνετικές φωτογραφίες δεν τις εμπιστευομαι και πολύ,οι περοσσότερες ειναι στημενες ή πειραγμενες,προτιμω τις αυθεντικές,τις αυθόρμητες,σαν κι αυτές που μας εδειξες στο τελος,αυτές αποδιδουν την όμορφη πραγματικότητα…
Φυσικά και δεν εμπιστευόμαστε τις ιντερνετικές φωτό Βασίλη μου, αυτό όμως δεν αναιρεί πως υπάρχουν εξυπνάκηδες μπαμπάδες που βρίσκουν κόλπα για να κάνουν αυτό που τους γουστάρει και συγχρόνως να κοιτούν και τα παιδιά τους! 😉
Και η πραγματικότητα στη σχέση πατέρα-παιδί δεν είναι πάντα όμορφη, έτσι δεν είναι;
ΑΦιλιά και καλό υπόλοιπο καλοκαιριού απ’ την όμορφη πατρίδα σου! 🙂
Στεφανία μου ευτυχώς τα τελευταία χρονια αλλάζει η νοοτροπία των ανδρών και κατ επεκταση των πατεράδων. Η προηγούμενη συμπεριφορά οφειλόταν κατά μεγάλο ποσοστό στις «μανούλες» που τους ανέθρεψαν με τα γνωστά στερεότυπα…και στην πορεία η εκπαίδευση, η εργασιακές σχέσεις, οι παρέες, διαμόρφωσαν έναν άνθρωπο εργατικό μεν αλλά άκαμπτο συναισθηματικά δε. Ντρεπόταν να εκφρασθεί και να θεωρηθεί συναισθηματικά ευάλωτος, διότι το οι «ανδρες δεν κλαίνε» π.χ. και τα συν αυτώ είχαν μπει για τα καλά στο DNA του.
Σήμερα όμως που οι μανούλες εχουν απαλλαγεί απο τα δικά τους φορτία,απάλλαξαν και τα αγόρια τους απ αυτά τα βάρη που κουβαλούσαν κι έτσι δε ντρέπονται πια, ούτε στις δουλειές του σπιτιού να βοηθάνε,ούτε στην ανατροφή των παιδιών να συμβάλλουν.
Και αφού απορρίψω κι εγω τις αμερικανιές των ιντερνετάκηδων μπαμπάδων ,προτιμώ και καμαρώνω τον μπαμπά της παραλίας, γιατί όχι μόνο συμμετέχει στα παιχνίδια του παιδιού του αλλά απολαμβάνει και βοηθάει στην ψυχική και σωματική ανάπτυξή του
Φιλάκια πολλά μανούλα!!!
Ναι Χαρά μου, έτσι είναι όπως τα λες!
Και θα συμπληρώσω πως η ανεργία αναγκάζει πολλούς πατεράδες να αναθεωρήσουν και αναγκαστικά ν’ ασχοληθούν με τα παιδιά τους… θέλουν δε θέλουν! 😉
Ο «παραπάνω» πατέρας, ακόμα και όταν δούλευε, ήταν εξαιρετικός μπαμπάς!
ΑΦιλιά πολλά πολλά Χαρά μου και εύχομαι να απολαμβάνεις την υπέροχη ελευθερία σου! 🙂
έτσι ειναι… εγω το βλέπω και στον μπαμπά μου με μπαμπάδες φίλους μου… ο μπαμπάς μου δε βγηκε ποτε στον πεζόδρομο της πόλης μας με εμενα στο καροτσι. Με έπαιρνε μαζι του αλλα ειτε αγκαλια ειτε με τα ποδια ειτε με καποιον τροπο που δε θα κουβαλούσε καρότσι.. δεν ξέρω γιατί αλλα θεωρείται λίγο ταμπου γι αυτους να σύρουν το όχημα… Ενω βλέπω από μπαμπάδες φίλους μου, όχι απλά κρατούν καρότσι αλλα το χαίρονται κιόλας! το καμαρώνουν..
*μα τι ωραίες φωτογραφίες, τι ωραίες!!
Και εσύ Antriana μου είσαι μικρή και δεν έχεις τα «σχετικά» βιώματα με μπαμπάδες αφέντες και όλα τα συνακόλουθα που έχουν πχ οι γονείς σου με τους δικούς τους πατεράδες! 😉
Είναι πολύ αισιόδοξο που σε δύσκολους καιρούς οι άνθρωποι γίνονται πιο ανθρώπινοι!
Όσο για τις φωτό μου, (από κινητό!) χαίρομαι που μια ειδική τις βρίσκει ωραίες!
ΑΦιλάκια και καλό μας υπόλοιπο καλοκαιριού! 🙂
Για μένα η εικόνα ενός μπαμπά με το παιδί του είναι πολύ γλυκιά, πολύ τρυφερή και πολύ πιο δυνατή από μιας μητέρας με το παιδί της κι ας κρύβει και λίγη αδεξιοσύνη, λίγο άγχος και λίγη αμηχανία.
Συμφωνώ Xromatisti μου, πως η εικόνα ενός μπαμπά με το παιδί του, σου βγάζει μια άλλη γλύκα… αναρωτιέμαι όμως, μήπως είναι επειδή έχουμε μεγαλώσει χωρίς τέτοιες τρυφερές εικόνες;
ΑΦιλάκια πολύ τρυφερά από την Σκιάθο (ακόμα για δυο μέρες!)….. :))))))))))))))
Διάβασα και την ανάρτηση του Παραμυθά και είδα για την Σκιάθο. Ήμουν κι εγώ στο νησί μέχρι τα μέσα της βδομάδας.
Απαπαπα! Xromatisti μου! Ήσουν εδώ και δεν έδωσες σήμα…. απαράδεκτη madame!!!
Έγινε και πολύ γλυκιά μπλογκοσυνάντηση και έχασες! 😉
Πολλά πολλά ΑΦιλάκια από Σκιάθο, ακόμα για δυο μέρες…σνιφ! 🙂
Οντως οι νοοτροπίες έχουν αλλάξει, σε αντίθεση με τα ένστικτα που δεν έχουν αυτή τη δυντότητα. Εννοώ τα ένστικτα των μωρών, των παιδιών.
Το «Ωχ μανούλα μου», το «Mama mia» κλπ (πόσες γλώσσες μιλιούνται στον πλανήτη), δεν πρόκειται να αλλάξουν, όσο και αν θα το ήθελαν οι δυναμικές επαγγελματίες με το βλοσυρό βλέμμα, το γκρι ταγέρ και το άσπρο πουκάμισο που έχουν σοβαρότερα πραγματα να ασχοληθούν.
Ναι Constantin μου, το ένστικτο παραμένει το ίδιο… πάντα και μόνο η μανούλα μπορεί αληθινά να φροντίσει ένα μωρό και ένα μικρό παιδάκι… και λογικά ο πατέρας είναι εκεί για να δώσει αξίες στο παιδί του μεγαλώνοντας… λέω τώρα (!) άσχετα αν δεν γίνεται αυτό… γιατί αν αυτό ίσχυε, είμαι σίγουρη πως η ανθρωπότητα θα είχε άλλη μορφή! 😉
ΑΦιλιά και καλή συνέχεια σε ότι κάνεις! 🙂
Σαφώς η νοοτροπία έχει αλλάξει και είναι καλό γιατί όλα βγαίνουν πιο φυσικά και αβίαστα. Πάντως δεν ξέρω αν φταίει ότι με αυτά τα πρότυπα, τα ελληνικά μεγάλωσα, αλλά αυτή η «ελευθερία» στο μεγάλωμα ενός παιδιού που διαφαίνεται και στις φωτογραφίες του εξωτερικού εμένα με ενοχλούν λιγάκι. Η Ελληνίδα μάνα και ο Έλληνας πατέρας είναι μορφές ανεπανάληπτες που δεν ξεχνάς και δεν συγκρίνεις. Για να καταλάβεις, όσο έβλεπα τις επάνω φωτογραφίες ξίνιζα λιγάκι, μόλις ξαναπατήσαμε σε ελληνικό έδαφος στις κάτω κάτω, επανήλθα στα φυσιολογικά.
PS: Εμένα ο μπαμπάς μου δεν είχε πρόβλημα μια χαρά πήγαινε βόλτα το καρότσι. Το ότι εγώ δεν ήμουν μέσα ήταν άλλο θέμα. Είχα απλώς αυτή την απαίτηση να κουβαλάμε το καρότσι αλλά εμένα να με κρατάνε αγκαλιά.
Να περνάς όμορφα μαγισσούλα μου.
Καλό ξημέρωμα!
Μα εσύ Μαρινάκι μου, δεν είναι τόσα πολλά τα χρόνια που άφησες το καροτσάκι ή την αγκαλιά του μπαμπάκα σου (εξαιρετική εικόνα!)… χαχα!
Και όντος τα τελευταία χρόνια έχει αρχίζει να φαίνεται κάποια αλλαγή στη δομή της οικογένειας… καμιά σχέση με αυτό που έζησαν οι προηγούμενες γενιές! 😉
Και φυσικά οι φωτό του internet, χιουμοριστικά μας δίνουν μια γεύση, πώς δεν πρέπει να είναι ένας σύγχρονος μπαμπάς και αυτό όχι μόνο στην Αμερική αλλά παντού όπου βασιλεύει ο υπολογιστής- tablet- και τα σχετικά του κλπ κλπ!
ΑΦιλάκια και να έχεις ένα όμορφο Κυριακάτικο βραδάκι! 🙂
καλή καινούργια Αυγουστιάτικη εβδμάδα ‘Αιναφετς :]]]]
Και με τη πανσέληνο στις 21 αυτή η βδομάδα θα είναι για όλους μαγευτική!
ΑΦιλάκια αγαπημένη μου! :))))))))))))))
συγκίνηση, ειχαμε ενα κανω μικρά,ετσι παιζαμε με τον πατερα
Ναι… τελικά αυτό το κανό υπήρξε και είναι ακόμα το παιχνίδι μικρών και μεγάλων!
ΑΦιλιά Άσωτε Ν. μου, από απόσταση αναπνοής…ακόμα για δυο μέρες!!! 🙂
Εννοείται Αιναφετς μου οτι σαφώς ο μπαμπάς της παραλίας…κανει αυτό ακριβώς που ειναι σωστό και πραγματι πιο παλια οι πατεράδες δεν ασχολούνταν με τα παιδια αυτό ήταν δουλεια της μητέρας που δεν δούλευε…..αλλα απο το πρωί μεχρι το βραδυ ασχολιότανε με τα παιδια και το σπίοτι και ο συζυγος και πατερας…δουλέυε μονο οκταωρο… ευτυχώς τα παραγματα εχουν αλλάξει .. ας ευχηθούμε προς το καλήτερο για ολη την οικογενεια…φιλώ σε Σμαραγδενια…….σου γραφω το ονομα μου γιατί ο εγγονος μου εκανε καταληψη στο λαπτον και το χρεισημοποιει.. και δεν μπορώ να βρώ τα δικα μου στειχεία…. θυμασαι ποσο καιρό σου εγραφα μεσω Ουγγαρίας;; χι.χι. αυτό μου θημησε παλι… θα κοιταξω αυριο να του πω να μου το φτιαξει..φιλώ σε ΜΑΓΙΣΣΟΥΛΑ ΜΟΥ
Χιχι πλάκα έχει η κατάληψη του «Αριανού» εγγονού, είδες ακόμα και αυτό άλλαξε στην οικογένεια… και σίγουρα τα πράγματα δεν θα είναι πλέον ίδια, μάλλον για καλύτερο! 😉
ΑΦιλιά και καλή αυγουστιάτικη βδομάδα Ρουλίτσα μας!
ΥΓ: Η συνάντηση Ginger- Άσωτου…. γλυκύτατη! 🙂
Υπάρχει κάτι πιο όμορφο από την αγάπη και την επικοινωνία που διαφαίνεται μέσα από αυτές τις οικογενειακές φωτογραφίες; Αααχχχ…
Γλυκά φιλιά μαγισσούλα μου
(και τι υπέροχη παραλία!)
:))
Α! ναι… Αααααχχχ! και όταν είναι και η τελευταία μέρα με αυτή τη γλυκιά οικογένεια, τα λόγια περισσεύουν… έτσι δεν λένε; 😉
ΑΦιλάκια και εύχομαι να έχεις ένα όμορφο υπόλοιπο καλοκαιριού, με μια υπέροχη αυριανή πανσέληνο! 🙂
Bonjour ma chere, τις ξέρω όλες αυτές (όχι τις προσωπικές σου φυσικά) και τις θεωρώ ΌΛΕΣ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΕΣ, ειδικά ως θηλάζουσα… Καμιά σχέση τα δυο φυλα στην ανατροφή των παιδιών.
Δεν συγκρίνονται με τις δικές σου φωτογραφίες γιατί είναι η επιτομή της οικογένειας, του μοιράσματος, της συνάντησης των γενεών, των ιδανικών καλοκαιρινών διακοπών, και για άλλη μια φορά σκεφτόμαστε το ίδιο νομίζω…
Φιλιά θαλασσινά, μαγισσούλα των συναισθημάτων 😉
Η ωραιότερη και πιο τρυφερή ανάμνηση που έχω ma tres chere Marron, είναι από τον θηλασμό…. που και αυτό «έχουμε» στη παραλία που είδες στις φωτό!
Θηλάζουν τα δυο μωρά τους δυο γειτόνισσες και όλα αυτό, μας γεμίζει γλυκύτητα κι ας μην έχουμε την ηρεμία που αναζητούν οι πιο «μεγάλες ηλικίες» χιχιχι! 😉
Πολλά Bisoudia και στο μωράκι σου και όλη η οικογένεια σου, να έχει ένα τρυφερό υπόλοιπο καλοκαιριού! 🙂