Στην αρχή βλέποντας το παρακάτω video, ο τίτλος » Φλαπ, φλαπ, φλαπ, μου βγήκε εντελώς αυθόρμητα, στη συνέχεια όμως ερευνώντας, ανακάλυψα πως έχει απόλυτη σχέση…
Και κάτι που μου συμβαίνει όλο και πιο συχνά πλέον είναι πως ένα απλό ερέθισμα όπως ένας τίτλος, «Flappers» σ’ ένα video, ψάχνοντας λίγο πιο πολύ με οδηγεί κατά κάποιο τρόπο σε χώρους μαγικούς, όπως είναι το νησί Laputa που θα δείτε στο τέλος…
.
.
«Flappers» είναι τ’ όνομα που έδωσαν στις νέες γυναίκες το 192ο και ήταν οι πρώτες «απελευθερωμένες» μετά από μια βαριά και καταπιεστική Βικτωριανή εποχή.
Φορούσαν κοντές φούστες ή φορέματα, είχαν κοντά μαλλιά κομμένα καρέ, κάπνιζαν δημόσια, έπιναν δυνατά ποτά, έκαναν ελεύθερο σεξ, άκουγαν τζαζ, χόρευαν τσάρλεστον, οδηγούσαν αυτοκίνητα και μηχανές και άλλα παρόμοια τολμηρά για την εποχή!
Αυτό όμως που δεν πρέπει να ξεχνάμε είναι, πως εκείνη η εποχή, ήταν πολύ πιο σκληρή απ΄την τωρινή, λίγοι και λίγες μέχρι ελάχιστοι ήταν εκείνοι που μπορούσαν να διασκεδάζουν με αυτό τον τρόπο, να καπνίζουν ή να χορεύουν σε πολυτελή κέντρα ή ν’ ακολουθούν π.χ. τη μόδα, ο λαός υπέφερε από μεγάλη φτώχεια και αυτό παντού σε όλο τον κόσμο…
Και όπως είναι φυσικό ονειρευόντουσαν και αυτοί (!) ένα μέλλον διαφορετικό…
.
.
Η λέξη, «Flappers», που δόθηκε στις νέες γυναίκες το 1920, προήλθε απ’ το μυθιστόρημα του Jonathan Swift (Αγγλο-Ιρλανδός) το 1721, με τίτλο » Τα ταξίδια του Γιούλιβερ».
Στο τρίτο του ταξίδι ο Γιούλιβερ φτάνει σ’ ένα ιπτάμενο νησί με τ’ όνομα Laputa, όπου το κατοικούσαν βασικά άνδρες πολύ μορφωμένοι που ασχολιόντουσαν όλη μέρα με μαθηματικά, μουσική, αστρολογία και τεχνολογία, αλλά δεν είχαν καταφέρει να χρησιμοποιούν τις γνώσεις τους πρακτικά. Οι flappers, ήταν κάτι σαν υπηρέτες-σερβιτόροι που είχαν σαν αποστολή να κτυπούν, φλαπ, φλαπ, φλαπ τα χέρια τους, μπροστά στα πρόσωπα των περίεργων αυτών κατοίκων όταν τους έπαιρνε ο ύπνος…
Οι Λαπουτιανοί είχαν καταφέρει να αιωρούνται (levitation) και «ήξεραν» για τα δυο φεγγάρια στον Άρη, αλλά ανησυχούσαν μη και δεν ξαναβγεί ο ήλιος. Όσο για τις γυναίκες τους ήταν πολύ σεξουαλικές και εξαιρετικά άπιστες και προτιμούσαν τους άνδρες του διπλανού νησιού Balnibarbi και πολλές όταν έφευγαν δεν ξαναγύριζαν… (Χμ!) οι δεν Λαπουτιανοί χαμένοι στα μαθηματικά και στις μουσικές μετρήσεις αγνοούσαν την απιστία των γυναικών «τους»…
Και σας βάζω και ένα λινκ για όποιον ενδιαφέρεται να μάθει πιο πολλές λεπτομέρειες για το τρίτο ταξίδι του Gulliver στο ιπτάμενο νησί Laputa, που είναι γεμάτο συμβολισμούς και αλληγορίες.
Part III: A Voyage to Laputa, Balnibarbi, Luggnagg, Glubbdubdrib, and Japan
Gulliver discovers Laputa, the flying island (illustration by J.J Grandville).
.
.
Άιναφετς 
για καποιο λογο με τραβαει πολυ η αισθητικη των δεκαετιων ’20-30! η μουσικη τους, οι γυναικες που περιγραφετε και ολα τα συναφη! βεβαια οι συνθηκες που υπηρχαν ηταν πολυ ασχημες, αλλα δεν ξερω, κατι με τραβαει προς τα εκει!
φιλια πολλα κ καλο βραδυ! 🙂
Α! και μένα Φανή μου πολύ μου αρέσει αυτή η εποχή, από τα ρούχα μέχρι τη μουσική!
Επίσης θαυμάζω αυτές τις γυναίκες που τόλμησαν σε μια ανδροκρατούμενη κοινωνία να ζήσουν ελεύθερες… τι έγινε στη συνέχεια και το «μαζέψαμε» και σκύψαμε το κεφάλι… ποιος ξέρει…. 😉
ΑΦιλιά και να έχουμε ένα όμορφο τριήμερο! 🙂
Και τι παραπάνω είχαν δηλαδή οι άντρες του Balnibarbi ? χαχα
Ένα υπέροχο βράδυ σου εύχομαι μαγισσούλα μου και ένα όμορφο τριήμερο.
Φιλάκια πολλά! 🙂
Δεν χρειάζεται και πολύ φαντασία Μαρινάκι μου για να καταλάβεις τη γλύκα που είχε το νησί Balnibarbi… στο ένα φιλοσοφημένη μούχλα και στο άλλο μέλι…. χαχα! 😉
Μέτρο χρειαζόμαστε, έτσι δεν είναι;
ΑΦιλιά πολλά πολλά και να περάσεις όμορφα αυτές τις τρις μέρες! 🙂
Μια χαρα την περνούσαν την ζωούλα τους οι κυρίες της εποχής.. Αιναφέτς μου.. για εκεινες που ειχαν χρήματα.. ειχαν και την απελευθερωση.. κατι μου θυμήζει αυτό ομως και τωρα…μηπως γινεται το ιδιο ;….και μηπως μας χρειάζεται ενα φλαπ..φλαπ να ξυπνήσουμε;;γιατί νομίζω οτι παρακοιμηθήκαμε…φιλάκια μαγισσούλα μου..!!
Δεν είμαι σίγουρη Ρούλα μου, αν η απελευθέρωση είναι συνυφασμένη με κάποια οικονομική επιφάνεια… οι τολμηρές, τολμούν και ας μην έχουν μια στη τσέπη! 😉
Θέλει τόλμη η ελευθερία…
ΑΦιλιά και καλά να είμαστε να «σκουντάμε» η μια την άλλη! 🙂
Έχω κρατήσει θέση στην μηχανή τού χρόνου- θα εφευρεθεί, δεν θα εφευρεθεί, πού θα πάει- γιά αυτή την εποχή ακριβώς. Αν θέλεις, πάμε παρέα 😉
Μα Dodo, υπάρχει η μηχανή του χρόνου, σ’ αυτή βρισκόμαστε παρέα όλη την ώρα… πότε πίσω, πότε μπροστά… 😉
Κάθε εποχή τελικά έχει τι δική της μαγεία και τις δικές τις περίεργες ιστορίες!
Φλαπ φλαπ φλαπ!
ΑΦ! 🙂
Είδες Γιώργο, πόσο γοητευτικό είναι ν’ ανακαλύπτεις πως βασικά τίποτα δεν έχει αλλάξει!
ΑΦ! με άπειρα Φλαπ, φλαπ, φλαπππππππππππππππππ! 🙂
Στεφανία έχεις βραβείο 😉
Merci πολύ πολύ… αλλά ξέρεις δεν τα πάω πολύ καλά με τα βραβεία, μου δημιουργούν κάτι σαν αμηχανία! 😉
ΑΦ! χαρούμενα, όμως! 🙂
xaxaxa βλέποντας τον τίτλο πριν έλθω.. μου ήλθαν στο μυαλό χαστούκια αφύπνησης.. δεν έπεσα εντελώς έξω.. βέβαια τελικά με χαστούκια ή χωρίς.. η αφύπνηση είναι προσωπική επιλογή.. 🙂 🙂
την καλησπέρα μου 🙂 🙂
Καλώς τον! 🙂 🙂
Και μένα ο τίτλος μ’ ενθουσίασε, βασικά για ότι υπονοεί! 🙂 🙂
Και σίγουρα η αφύπνιση είναι υπόθεση του καθενός! 🙂 🙂
Και κανείς δεν μας δίνει το δικαίωμα να φλαπ φλαπ τους άλλους, εκτός και αν μας το έχουν ζητήσει, έτσι δεν είναι; χαχαχα! 🙂 🙂
Την τρυφερή μου καλησπέρα! 🙂 🙂
Φλαπ φλαπ! Μπορεί και να έζησα σε κείνη την εποχή;
Ένα ξέρω: λατρεύω τη τζαζ και δεν μου αρέσει να υπακούω στα πρέπει των άλλων ! :))
Σε φιλώ γλυκά Στεφανία μου! ♥
Μα Αριστέα μου, σε θυμάμαι από τότε!!! 😉
Α! και για μάθε μου να στέλνω και εγώ καρδούλες…please!
ΑΦιλιά και έχεις πολλά χαιρετίσματα απ΄τις Flappers φίλες μας! :)))
alt +3 ταυτόχρονα ♥
Γενικά παίζοντας με το alt και το αριθμητικό πληκτρολόγιο θα κάνεις θαύματα!
☺ ♫ ♀ ☼ ► ♪ ◄ ○ ◙ ♣ ╬ ╝
A! χίλια merci.. για να δοκιμάσω να σου στείλω καρδούλες!
Αχ! δεν μου βγάζει! φλαπ φλαπ… (αυτοχαστουκίζομαι) μήπως η wordpress έχει άλλα κόλπα; 😉
Μάααλιστα!!! Ενδιαφέροντα πράγματα μάθαμε πάλι σήμερα, ειδικά αυτό το ταξίδι εις την νήσον Laputa!!
Πάντως αυτό το «Flapper» μου κάνει πολύ ωραίο nickname γιά την μπλογκόσφαιρα ή αλλού, αλλά και γιά το facebook σαν επώνυμο με κάποιο κατάλληλο όνομα να κάθεται καλά ηχητικώς!!
Και σε μένα άρεσε το ταξίδι στο νησί Laputa…παρόλο που με τίποτα δεν θα μπορούσα να ζήσω εκεί…. Χμ! 😉
Όσο για το nickname «Flapper» καλή ιδέα, φτάνει να έχεις και τη διάθεση να φλαπ φλαπ φλαπ , στα μούτρα των κοιμισμένων!!!
Δεν έχω fb (φανατικά εναντίον!) αλλά γιατί όχι, εκεί μέσα όλα αλέθονται! 😉
ΑΦιλιά «Flapper-Cost» !!! 🙂
Τι μαθαίνει κανείς…;) Θα ξαναδιαβάσω τον Γκιούλιβερ- απο παιδί έχω να το διαβάσω βέβαια- για να ταξιδέψω στο νησί που περιγράφεις…
Δεν θυμάμαι καμιά απ’ τις ιστορίες του Γκιούλιβερ και αναρωτιέμαι και αν τις είχα διαβάσει τότε, αλλά απ’ τις περιλήψεις που διάβασα τώρα, τις βρήκα γεμάτες αλληγορίες και αναρωτιέμαι τι θα καταλάβαινε ένα παιδί! 😉
Πάντως το νησί Laputa, έχει πολύ πολύ ενδιαφέρον!
ΑΦιλιά και καλή συνέχεια στο διήμερο μας! 🙂
Καλή η απελευθέρωση αλλά όταν έρθει τα παιδιά ξέχνα την χαχα 😉
Το ιπτάμενο νησί μου άρεσε πολύ, εξάπτει τη φαντασία 🙂
Καληνύχτα μαγισσούλα μου.
ΑΦάκια 🙂
διορθώνω.. έρθουν όχι έρθει!
🙂
Προφανώς και οι «Flappers», όταν γινόντουσαν μανούλες, να είχαν άλλες προτεραιότητες, αλλά δεν νομίζω πως θα ξαναμάκριναν τα μαλλιά τους και tzaz σίγουρα θ’ άκουγαν και κοντά φουστανάκια θα φορούσαν… πάντως νομίζω, πως η απελευθέρωση από μια διαμόρφωση αιώνων είναι εσωτερική υπόθεση και δύσκολα σε γυρίζει πίσω, φτάνει να είναι αληθινή! 😉
ΑΦιλιά τρυφερά σε όλη την οικογένεια! :)))
Πολύ ενδιαφέρουσες οι πληροφορίες που μας έδωσες και ομολογώ πως δεν είχα ακούσει μέχρι σήμερα τίποτα σχετικό.
Φιλάκια
Χαίρομαι Φλώρα μου που σου άρεσε όλο αυτό το flash back! έχει όντως μια γοητεία! 😉
ΑΦιλιά και καλή μας βδομάδα! 🙂
Έχεις δίκιο Στεφανία μου! Τέτοια κορίτσια, περιγράφονται στα αμερικάνικα μυθιστορήματα στις αρχές του 1900. Ιδιαίτερα νομίζω ο Fitzgerald στο «The Great Gatsby» έχει τέτοιες ηρωίδες.
Μου ερέθισες την φαντασία! Μαζί με την περιέργεια! Τι είναι αυτό που κάνει κάποιες γυναίκες του 1920 να αλλάξουν έτσι συμπεριφορά? Είναι η κοινωνικο-οικονομική κατάσταση που ακολούθησε το τέλος του 1ου Παγκοσμίου Πολέμου? Η μείωση του ανδρικού πληθυσμού?
Γενικά υπάρχουν αλλαγές στην περίοδο μετά τον πόλεμο: στην μουσική η Τζαζ, στην τέχνη η αρτ ντεκό, Πάω να θυμηθώ τι έγινε…
Πολλά ΑΦιλάκια
Και μένα Αγγελική μου, πολύ με γοητεύει αυτή η εποχή και πολλοί συγγραφείς σίγουρα θα εμπνεύστηκαν απ’ αυτές τις απελευθερωμένες γυναίκες, αλλά μη ξεχνάμε πως ήταν λίγες και βασικά ήταν γυναίκες μιας κοινωνικής τάξης που είχε χρήματα, γι αυτοκίνητα, για μηχανές, κέντρα διασκέδασης ακόμα και για ρούχα! 😉
Αυτό που προσωπικά μ’ ενδιαφέρει, είναι να δω, τι τελικά μας έκανε εμάς τις γυναίκες, μετά απ’ αυτή την «απελευθερωτική» μόδα, να ξαναγίνουμε κοινωνικά εξαρτημένα άτομα. Πάντως αυτή η στάση ζωής όχι μόνο η μόδα στα ρούχα ή στα μαλλιά «κάτι» άλλαξε στις επόμενες γενιές!
ΑΦιλιά πολλά πολλά, από μια ηλιόλουστη Ελλάδα! 🙂
Όλη η ιστορία της ανθρωπότητας χαρακτηρίζεται πότε με την πορεία προς τον Απόλλωνα και πότε με την επιστροφή προς τον Διόνυσο!
Την εποχή αυτή την ακολούθησε το Κραχ, το οποίο έφερε την γυναίκα σε ακόμα πιο δυσμενή και εξαρτημένη σχέση…
ΑΦιλιά από ένα βροχερό και κρύο Σάντον!
Και τώρα Αγγελική μου που βρίσκεται η ανθρωπότητα; μήπως αποφάσισε να πάει και μια βόλτα προς τον Πλούτωνα… λέω τώρα! Εξαιρετικός ο συσχετισμός σου… 😉
Έτσι όταν ονειρευόντουσαν το μέλλον ούτε που τους πέρναγε απ΄το νου, πως θ’ ακολουθούσε και ο β’ παγκόσμιος πόλεμος, με τα γνωστά επακόλουθα…
ΑΦιλιά απ’ τη ζεστή και ηλιόλουστη Ελλάδα! 🙂
Μα τι υπέροχη ανάρτηση. Κι εγώ όπως και άλλοι φαντάζομαι θα ήθελα να ζήσω εκείνη την εποχή που πολλά γεννήθηκαν τότε μετά το τέλος του πολέμου. Πραγματικά έπιασες έναν σφυγμό. Δεν ξέρω αν ο σφυγμός αυτός χτυπάει για το αύριο το δικό μας ή μήπως είναι ο τελευταίος της κοινωνίας όπως την ξέραμε μόλις χθες.
ΧΦ (συγγνώμην για την κλοπή του trade mark σου!!!!)
Η ουσία Χριστόφορε μου, νομίζω πως παραμένει η ίδια… και αυτό μας δείχνει εξάλλου και η ιστορία, πάντα μια κοινωνική τάξη και αυτό σ’ όλη τη γη, μπορεί να ζήσει βάζοντας τη διασκέδαση πρώτη και πάνω απ’ όλα… για δες τώρα ποιοι διασκεδάζουν, με ταξίδια, με καινούργια αυτοκίνητα, με ακριβά κέντρα διασκέδασης κλπ κλπ… σίγουρα λίγοι!
Αλλά αυτό που με γοητεύει σ’ αυτή την εποχή είναι η τόλμη των Flappers! 🙂
Αυτά αγαπητέ μου ΧΦ!
ΑΦ! και μια διευκρίνηση, το Α δεν είναι Ά ιναφτετς, αλλά Α= Αληθινά Φιλιά! 😉
επειδή είμαι στο νησι αυτό το διήμερο , μου δωσες ιδέα τώρα
φιλια πολλά
Χαχα! Ασωτούλι μου, το νησί «μας» λες να έχει σχέση με την Laputa, μάλλον με το Balnibarbi μου μοιάζει! 😉
Για να δω, τι έμπνευση πήρες απ’ τις πανέμορφες Flappers!
ΑΦιλιά πολλά πολλά! 🙂
Πολύ καθυστερημένα, μια μικρή καλημέρα σου αφήνω τώρα μαγισσούλα μου και θα ξαναπεράσω για να δω με την ησυχία μου (και με τη δέουσα προσοχή:) την ανάρτηση και τα βιντεο που φαίνονται ιδιαίτερα ενδιαφέροντα.
Αφιλάκια πολλά πολλά προς το παρόν.
Λαμπερό μου αστεράκι, δεν πειράζει να μπαίνεις καθυστερημένα, φτάνει να εμφανίζεσαι και να αισθάνομαι πως είσαι εδώ γύρω! 😉
Το «παρεάκι» είναι σημαντικό να μένει έστω και διαδικτυακά μαζί, έτσι δεν είναι;
ΑΦιλάκια πολλά πολλά και πάντα καρδιάς! 🙂
Όπως στο είπα μαγισσούλα, ξαναήρθα! : )
Και απόλαυσα κάθε κομμάτι της ανάρτησης: τα βίντεο, το κείμενο, το link με το νησί Laputa!:)
Πού τα σκέφτηκες και πώς έτσι μαγικά τα συνέδεσες!!!
Θυμήθηκα τη γιαγιά μου που μικρή μου ανέφερε ως γεγονός τομή, τα πρώτα bain mixte στην παραλία κάπου στο Φάληρο:)))
Οπωσδήποτε όλες οι εποχές έχουν τα υπέρ και τα κατά τους όσον αφορά τη θέση της γυναίκας και θα μπορούσαν να γραφτούν άπειρα γεγονότα. Όμως, αν σκεφτείς μόνο, ακόμα και σήμερα, πόσες γυναίκες σε πολλά μέρη του κόσμου ζουν κάτω από πρωτόγονες αλλά και καταπιεστικές συνθήκες που τους επιβάλλουν κρατικές πολιτικές, ή τα έθιμα της φυλής τους, ή μιας κακοερμηνευόμενης θρησκείας…
Όσο για το νησί Laputa δεν το θυμόμουν καθόλου παρόλο που τα ταξίδια του Γκιούλιβερ ήταν από τα βιβλία που μου άρεσε η φαντασία της ιστορίας του όταν ήμουνα μικρή. Μου κίνησες την επιθυμία να το διαβάσω ξανά, σίγουρα με άλλο μάτι και κατανόηση για τις αλληγορίες του.
Αφιλάκια πολλά πολλά!!!
υγ, και δεν μπορούσα να μην αφήσω νωρίτερα, δύο λογάκια για τις ζωγραφιές σου:)
Όπως ανέφερα και στην αρχή της ανάρτησης, ξεκινώ με κάτι που μου κάνει «κλικ» και αυτό με πάει εκεί που αυτό θέλει… έτσι έπεσα και στα ταξίδια του Γκιούλιβερ ψάχνοντας για τους Flappers και όταν βρέθηκα και στο νησί Laputa με τους ιδιόμορφους Λαπουτιανούς, ενθουσιάστηκα! Έτσι φυσικά έτρεξα να διαβάσω για το τρίτο ταξίδι που έχει πραγματικά πολλούς πολλούς συμβολισμούς! 😉
Νομίζω Αστεράκι μου, πως αξίζει τον κόπο, αν βρεις λίγο χρόνο, να διαβάσεις αυτή την ιστορία!
ΑΦιλιά πολύ τρυφερά και χάρηκα επίσης που είδες τις παιδικές ζωγραφιές! 🙂
Είδες τι παθαίνω άμα έχει πολύ μελέτη η ανάρτηση ;;;;
τρομάζω να προλάβω.
Λοιπόν όταν πρωτοείδα τον τίτλο σκέφτηκα αυτόν τον φρικτό ήχο που κάνουν οι παντόφλες και….μου σηκώθηκε η τρίχα :-)))))
μετά απόλαυσα την διαδρομή του μυαλού σου με πολύ χαμόγελο,μετά φιλοσόφησα για τα όλα τα…..άλματα που βίωσαν οι τελευταίες γενιές (της δύσης όπως καλά λέει η Άστρια) μετά νοστάλγησα τον μπαμπά που μου πρωτοδιάβασε τα ταξίδια του Γκιούλιβερ και λαχτάρησα να τα ξαναδιαβάσω…..κι απόμεινα να ονειρεύομαι μαγικά ιπτάμενα νησιά και….να με γαργαλάει η παλάμη μου 😉 🙂
Πολύυυυυυυυ σ’ευχαριστώ για το μεγάλο ταξίδι……..
φιλούδιααααααααα παραμυθένια 🙂
Δεν χανόμαστε εμείς Ξωτικούλι μου, όλο και «κάπου» 😉 βρισκόμαστε και χαμογελάμε παρέα!
Α! και εγώ ξαναδιάβασα την ιστορία των Λαπουτιανών (πολύ μου αρέσει αυτό τ’ όνομα) που από μόνο του σου δημιουργεί εικόνες (και ιδέες πολλές!) βρήκα δε και ένα Γαλλικό site με τρομερές γκραβούρες εποχής και ενθουσιάστηκα!
Όταν γαργαλάει η δικιά μου παλάμη, λεφτά θα πάρω (ή το ελπίζω!)… η δική σου, εκτός από μερικά φλαπ φλαπ, μήπως πάρει και άπειρα ΑΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦιλιά; 🙂
Τι ωραία πράγματα μάθαμε πάλι ξεκινώντας από ένα φλαπ! Και επειδή σου χρωστάω και μια απάντηση. Μπλε είναι το χρώμα. Φιλια πολλά
Flap flap μπορεί να κάνει και το χειροκρότημα έτσι δεν είναι Μίκα μου! 😉
Τα νέα είναι υπέροχα!
Καλό μήνα εύχομαι στα δυο σας!
ΑΦιλιά πολύ πολύ τρυφερά! 🙂
ΥΓ: Πόσος καιρός μας μένει ακόμα, αναμονής; 😉
Kαλησπέρα αγαπητή….
Είδες πόσο μέσα έπεσε στις προβλέψεις για το 2000:
Ακόμη και στην μόδα δεν έπεσε έξω…..αλλά η μεγαλύτερη εντύπωση είναι για τα αεροπλάνα που «θα χωρούν εξακόσιους και πλέον επιβάτες και θα κάνουν το ταξίδι Λονδίνο Ν. Υόρκη σε μιά μέρα»…επίσης το κρουαζιερόπλοιο του 2000 …..αυτό κι αν το πέτυχαν ακριβώς…..σε σχήμα δελφινιού κτλ….οι μεγαλουπόλεις ….το μόνο που τους λείπει , είναι τα ιπτάμενα αυτοκίνητα….
Η εποχή του μεσοπολέμου…..λατρεύω κάθε μουσική και κάθε στυλ που έβγαλε ….να μην ξεχνάμε την σχολή Μπαουχάουζ που μεταμόρφωσε την όψη της αισθητικής μας ριζικά …….ήταν από τις πιο δημιουργικές εποχές το ανθρώπου…..
(το κακό είναι όμως ότι εκείνη η εποχή έβγαλε ΚΑΙ Χίτλερ αλλά ΚΑΙ Στάλιν….)
Και σε μένα αυτή η εποχή ασκεί μια περίεργη γοητεία, από τη μουσική μέχρι τα ρούχα και γενικά όλη η αίσθηση που αποπνέει μου είναι πολύ οικεία!
Το video με το πως ονειρευόντουσαν το 2000 με διασκέδασε πολύ και βρήκα τα πλοία τους εκπληκτικά… δεν μπορούσαν να φανταστούν τότε τι θα συνέβαινε με τον Τιτανικό ούτε με το θρυλικό Κονκόρντ που σε λίγες ώρες θα πέταγε για Αμερική… αλλά όλα αυτά είχαν ένα αλλά, την φτώχεια από την μια και την απίθανη καλοπέραση πολύ λίγων από την άλλη!
Καλό μήνα εύχομαι και μέσα από τις απίθανες δηλώσεις που ακούμε, για να δούμε πως θα επιβιώσουμε… και πάλι! 😉
Καλημέρα και καλό μήνα Μαγισσούλα μου με πολλά !!ΑΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦ!!
Ξέρεις πως κάθε πρωτομηνιά περιμένω το «Καλό μήνα» σου;
Ευχαριστώ ΑΦΓιάννη μου για την συνέπεια σου και εύχομαι να είσαι πάντα καλά και να μου στέλνεις τις ευχές σου!
ΑΦιλιά πάντα καρδιάς και καλό μήνα και σε σένα! 🙂
Δεν ξέρω γιατί αλλά μου θύμησε ασπρόμαυρη ταινία! ώστε κι αυτοί ήθελαν ένα καλύτερο μέλλον, ε;
χμμμ….μάλιστα! ενδιαφέρον ακούγεται!
🙂
Είναι χαρακτηριστικό των ανθρώπων να μην είναι ποτέ ευχαριστημένοι και αυτό σε κάθε εποχή!
ΑΦιλιά Αντριάνα μου και αυτά πολύχρωμα! 🙂