.
Gilles Mostaert (1569)
«Scene of war»
Πώς μπορούμε να διαλύσουμε το σημερινό πολιτικό χάος και την κρίση που υπάρχει στον κόσμο; Υπάρχει τίποτα που μπορεί να κάνει ένα άτομο για να σταματήσει τον πόλεμο που μας απειλεί διαρκώς;
Κρισναμούρτι: «Ο πόλεμος είναι η θεαματική και αιματηρή προβολή τού τι γίνεται στην καθημερινή μας ζωή, έτσι δεν είναι;
Ο πόλεμος είναι απλώς μια εξωτερική έκφραση της εσωτερικής μας κατάστασης, μια μεγέθυνση της καθημερινής μας δράσης. Μπορεί να είναι πιο θεαματικός, πιο αιματηρός, πιο καταστρεπτικός, αλλά είναι το συλλογικό αποτέλεσμα τής ατομικής δραστηριότητας του καθένα από εμάς. Οπότε ρωτάμε τι μπορούμε να κάνουμε για να σταματήσουμε τον πόλεμο για τον οποίο εσείς και εγώ είμαστε υπεύθυνοι. Προφανώς, εσείς και εγώ δεν μπορούμε να σταματήσουμε τον πόλεμο γιατί είναι σε εξέλιξη… αλλά εσείς και εγώ, βλέποντας ότι το σπίτι έπιασε φωτιά, μπορούμε να κατανοήσουμε τις αιτίες της φωτιάς, μπορούμε να απομακρυνθούμε από αυτό και να χτίσουμε ένα διαφορετικό με διαφορετικά υλικά που να μην είναι εύφλεκτα, που δεν θα προκαλέσουν άλλες πυρκαγιές. Εσείς και εγώ μπορούμε να δούμε τι δημιουργεί τους πολέμους και αν ενδιαφερόμαστε να τους σταματήσουμε, τότε μπορούμε ν’ αρχίσουμε να μεταμορφώνουμε τον εαυτό μας που είναι η αιτία του πολέμου.
.
Peter Paul Rubens (1628)
«Allegory of war»
Οι συνθήκες μπορούν να ελεγχθούν από εμάς, γιατί εμείς τις έχουμε δημιουργήσει.
Η κοινωνία είναι το προϊόν των σχέσεων μας, αν αλλάξουμε στις σχέσεις μας με τους άλλους, θ’ αλλάξει και η κοινωνία. Το να βασιζόμαστε απλώς στους νόμους, στον εξαναγκασμό του κράτους, για να μεταμορφώσουμε την κοινωνία, ενώ μέσα μας εξακολουθούμε να είμαστε διεφθαρμένοι, ενώ εξακολουθούμε ν’ αναζητάμε δύναμη, κοινωνική αναγνώριση, εξουσία, δεν οδηγεί πουθενά γιατί αυτό το μέσα είναι η καταστροφή του έξω.
.
Rubens (1629)
«Peace and war»
Αν έστω και μια φορά νιώθαμε την ευθύνη των ίδιων μας των πράξεων, πόσο γρήγορα θα μπορούσαμε να βάλουμε τέλος σε όλους αυτούς τους πολέμους, σ’ αυτή τη φοβερή δυστυχία! Αλλά είμαστε αδιάφοροι.
Για να έχουμε ειρήνη πρέπει να είμαστε μέσα μας ειρηνικοί, θα πρέπει ν’ αγαπάμε…
Για να φέρετε ειρήνη στον κόσμο, θα πρέπει να γίνει μια επανάσταση μέσα στο κάθε άτομο, σ’ εσάς και σ’ εμένα.
Το να βασιζόμαστε σε άλλους είναι εντελώς μάταιο, δεν μπορούν να μας φέρουν άλλοι ειρήνη. Κανένας ηγέτης δεν πρόκειται να μας δώσει ειρήνη, καμιά κυβέρνηση, κανένας στρατός, καμιά χώρα.
Μπορεί να υπάρξει σωστή δράση μόνο όταν υπάρχει σωστή σκέψη και δεν υπάρχει σωστή σκέψη όταν δεν υπάρχει το «γνώθι σαυτόν» δηλαδή αυτογνωσία.
.
Eugene Delacroix (19ος αιώνας)
«Η σφαγή της Χίου»
Για να σταματήσετε τον πόλεμο, πρέπει ν’ αρχίσετε να βάζετε τέλος στον πόλεμο μέσα σας.
Αν συνειδητοποιήσετε τον πόνο, αν δείτε την κατεπείγουσα ανάγκη για άμεση δράση και πάψετε ν’ αναβάλετε, τότε θα μεταμορφώσετε τον εαυτό σας.
Η ειρήνη θα έρθει μόνο όταν εσείς οι ίδιοι θα έχετε την ειρήνη μέσα σας, όταν εσείς οι ίδιοι θα έχετε ειρήνη με τον γείτονα σας».
ΚΡΙΣΝΑΜΟΥΡΤΙ
«Η Χαρά Της Ελευθερίας»
(Εκδόσεις Καστανιώτη)
Η ερώτηση έγινε στη δεύτερη δημόσια ομιλία του στο Μπανγκαλόρ, στην Ινδία, στις 11 Ιουλίου 1948.
.
.
.
Άιναφετς 
Αν ξεχωρίζω ένα από τα δεκάδες ρητά που έχω διαβάσει ανά καιρούς για την περιεκτικότητα και την δυναμική αναπαράσταση του νοήματος του είναι αυτό του Γκάντι που προτρέπει «Γίνε η αλλαγή που θες να δεις στον κόσμο». Νομίζω πως αυτή η πρόταση συμπυκνώνει μια βαθιά φιλοσοφία που αντικατοπτρίζεται και στο κείμενο του Κρισναμούρτι. Βαθιά αλλά προσιτή.
Το σημαντικό κατά τη γνώμη μου είναι, ότι διαβάζουμε ή ότι ακούμε να μη γίνονται ιδέες, άσχετα με το ποιος τα λέει… αν νιώσει κανείς μες τη καρδιά του και κάνει πράξη την αλλαγή, τότε αλλάζοντας ο ίδιος αλλάζει και το περιβάλλον του, αλλάζουν οι σχέσεις του, αυτή είναι η πραγματική επανάσταση…
Καλό μας απόγευμα! 🙂 🙂
Παράθεμα: Μια καλή ερώτηση! | Άιναφετς
Πολύ ομορφα τα λέει ο Κρισναμούρτι .. Μαγισσούλα μου η αυτογνωσία οταν την έχει κανεις ειναι ενα απο πιο όμορφα πράγματα … αν και δεν είναι πράγμα…οσο για την ειρήνη μεσα μας νομίζω οτι ειναι πολοί λίγοι εκείνη που τα καταφέρνουν… μακάρι να μπορούσαμε όλοι μας.. οσο για εκεινους που κυβερνουν τον κόσμο… δεν νομίζω οτι θα ψαχνουν την ειρήνη μέσα τους!!!
Υ.γ. δεν προλαβα την αναρτησή σου.. για τα γενεθλια του μπαμπά σου.. να τον χαιρεστε και να τα κανει 100 τα χρόνια του..!!! Μαγισσούλα μου..οταν ερχομαι εδώ χαιρομαι πολύ γιατί όλο και κατι μαθαίνω σε ευχαριστώ γι αυτό…φιλακια πολλά πολλά..
Ναι Ρούλα μου, σίγουρα αυτοί που μας κυβερνούν δεν έχουν τίποτα παρόμοιο στο κεφάλι τους, γιατί το μέσα είναι που χρωματίζει το έξω… εμείς όμως αν δούμε πως δεν υπάρχει άλλη λύση από το ν’ αλλάξει ο καθένας, να αισθανθεί υπεύθυνος και π.χ.να μη «κηρύττει» πόλεμο στον εαυτό του, ούτε στον σύντροφο του ή στους φίλους του ή στον γείτονα… αρχίζουμε από κοντά για να πάμε βήμα βήμα πιο μακριά! 😉
Ευχαριστώ πολύ πολύ και για τις ευχές!
ΑΦιλιά πολλά πολλά! 🙂
ο Κρισναμούρτι έδωσε πολλές «οδηγίες» στο πέρασμα του χρόνου..
κάποιες απο αυτές όμως, δυστυχώς, δεν είναι πλέον εφαρμόσιμες..
και το λέω λόγω οτι αν κανείς σήμερα λειτουργούσε όπως εκείνος ή ο Γκάντι που είπε ο φίλος μου ο Crux το μόνο που θα κέρδιζε είναι να τον πατήσουν..
ούτε παράδειγμα θα γινόταν ούτε τίποτε..
τροφή για τον τρόμο που σπέρνουν θα γινόταν..
όλα όσα διάβασα θα ήταν καταπληκτικά και εφαρμόσιμα σε μια άλλη κοινωνία με άλλους «ταγούς» και άλλους «οπαδούς»..
ίσως να ακούγεται απογοητευτικό, αλλά η εμπειρία μου αυτό μου δείχνει..
εύχομαι να κάνω τεράστιο λάθος..
χαιρετώ σας..
Σίγουρα αυτός που πιστεύει πως πρακτικά αυτά που λέει ο Κρισναμούρτι δεν εφαρμόζονται κατά κάποιο τρόπο καταδικάζεται ο ίδιος και καταδικάζει τους συνανθρώπους του στην αδράνεια. Όσο είμαστε εγωκεντρικά άτομα, η κοινωνία σε όλο τον κόσμο θα είναι αυτή που είναι αιώνες τώρα, εγωκεντρική… βλέπεις μας έχουν μάθει να περιμένουμε απ’ τους άλλους ν’ αλλάξει κάτι… και αυτοί οι «άλλοι», έχουν συμφέρον να μην αλλάξει τίποτα…
Η δικιά μου εμπειρία έχει δείξει, πως όταν κανείς είναι μέσα του ειρηνικός αυτό επηρεάζει όσους έρχονται σ’ επαφή με αυτόν…
ΑΦιλιά και εύχομαι καλή δύναμη σε όλους μας! 🙂
Δύσκολα, πολύ δύσκολα να εφαρμοστούν στην πράξη μαγισσούλα μου.
Πολύ δίκηο έχει ο Κρισναμούρτι όμως και ο Ευρύνοος. Πολύ δύσκολα δυστυχώς, γιατί αυτοί που είναι η κύρια αιτία της «εμπόλεμης» κατάστασης (ας το πούμε απλοϊκά οι κακοί της υπόθεσης, αλλά και που έχουν φροντίσει να έχουν στα χέρια τους την κάθε εξουσία) είναι αυτοί που ενώ πρώτοι θα έπρεπε, δεν θα ήθελαν κάτι ν’ αλλάξει μέσα τους.
Κι εδώ να πω ότι δεν δέχομαι το σλόγκαν που προσπαθούν να μας περάσουν, ότι όλοι φταίμε για το κακό. Για ευνοήτους λόγους ο θύτης για να ξεφύγει ενοχοποιεί και το θύμα.
Σίγουρα η αδράνεια είναι ό,τι το χερότερο, είναι αυτό εξ άλλου που επιδιώκουν με εμπειρικούς και επιστημονικούς πια τρόπους να υπάρχει στον πολύ τον κόσμο για να μπορούν να εξουσιάζουν ανενόχλητα.
Καταλήγω ότι ο καθένας μας πρέπει να μην αδρανεί και να προσπαθεί να κάνει ό,τι περνά από το χέρι του βελτιώνοντας τον εαυτό του και αντανακλώντας το καλό στους γύρω του, τον δικό του μικρό κόσμο και πιο πέρα όσο φτάνει. Κι αυτός είναι ένας μικρός πόλεμος ναι, όμως από τη θέση του αμυνόμενου. Όμως, εκτός από την προσπάθεια για να είμαστε εμείς καλύτεροι, για ν’ αλλάξει κάτι, θέλει οργάνωση πολύ μεγαλύτερης κλίμακας, ή όπως λέει ο ποιητής: «θέλει δουλειά πολύ». ..
Αφιλάκια πολλά μαγισσούλα μου
(α, και κάτι μαγικό ίσως κάτι να έκανε :))
Αστεράκι μου, η λέξη «δύσκολο» βάζει αυτομάτως φρένο στο να δοκιμάσει κανείς να βάλει σ’ εφαρμογή μια απλή προτροπή που αφορά την ψυχική ηρεμία μέσα στον καθένα μας… και αυτό που γράφω δεν είναι θεωρία, το έχω διαπιστώσει και προσωπικά πειραματιζόμενη! 😉
Πρακτικά, αν είμαστε ανταγωνιστικοί, επιθετικοί, φθονεροί, κτητικοί αυτό αντανακλάται και γύρω μας, ακόμα και στο blogging!, έτσι δεν είναι;
Γιατί δυσκολευόμαστε να δούμε πως είμαστε η κοινωνία, η λέξη κοινωνία δεν είναι μια αφηρημένη έννοια, εσύ και εγώ αποτελούμε τη κοινωνία, όσο δεν αλλάζουμε ατομικά γιατί πιστεύουμε πως τίποτα δεν θ’ αλλάξει γύρω μας, είναι λογικό να μην αλλάζει τίποτα!
Βήμα βήμα, φτάνει να το κάνουμε πράξη! 😉
Ξέρω Αστεράκι μου, που εσύ προσωπικά έχεις κατανοήσει πολύ καλά την απάντηση που έδωσε ο Κρισναμούρτι και αυτό το 1948… για δες έχει αλλάξει τίποτα στον κόσμο;
ΑΦιλιά πολύ πολύ τρυφερά! 🙂
Tι να πω τώρα μαγισσούλα μου;
Συμφωνώ πως δεν είναι εφικτό να γίνουν όλα αυτά που διδάσκει ο Δάσκαλος….
Τουλάχιστον ας βρούμε ο καθένας μας την εσωτερική του γαλήνη και μετά
ας δώσουμε αυτή την ισορροπία του εαυτού μας στους γύρω μας….
Καλό βράδυ μαγισσούλα μου
σε φιλώ πολύ 🙂
Τι δεν είναι εφικτό Εύη μου; Δεν είναι εφικτό το να είσαι μέσα σου ειρηνικός;
Και δε λέει τίποτα διαφορετικό Εύη μου ο Κρισναμούρτι από αυτό που λέει η απλή λογική μας, λέει, για να βρούμε την εσωτερική μας γαλήνη, πρέπει κατ’ αρχάς να γνωρίσουμε τον εαυτό μας (πχ τους περιορισμούς μας) και ν’ αλλάξουμε ότι εμποδίζει την ηρεμία μας… 😉
Η ευτυχία ή όπως θέλεις ονόμασε την, είναι μέσα στον καθένα μας, δεν είναι αφηρημένη έννοια!!! ….Φυσικά και θέλει πολύ δουλειά και πολύ ενέργεια, αλλά είναι στο χέρι μας!
ΑΦιλιά από Αθήνα και καλή μας δύναμη! 🙂
Μιά καλή απάντηση σε όλες τις χαριτωμένες θεωρίες γιά «εκείνους» μπλα, μπλα, που καθοδηγούν / ωθούν / ποδηγετούν μπλα, μπλα τους λαούς που θέλουν να ζουν ειρηνικά, μπλα, μπλα, κλπ, κλπ!!!
Μα φυσικά Constantin, για όποιον θέλει και έχει χρόνο για χάσιμο το «μπλαμπλάδισμα» είναι σε ημερήσια διάταξη παντού γύρω μας…!
Άσε τους «άλλους» στο σκοτάδι τους, εσύ και εγώ τι κάνουμε; 😉
ΑΦιλιά χαμογελαστά! 🙂
Όλα είναι θέμα αυτογνωσίας τελικά!
Εύκολο να το διατυπώνουμε!
Μα πόσο δύσκολο να το εφαρμόζουμε!
Πολύ καλό απόσπασμα γλυκιά μου!
Σε φιλώ γλυκά!
Α! Αριστέα μου, σίγουρα αν δεν μάθουμε σε βάθος τους εαυτούλιδες μας, τίποτα δεν θα πετύχουμε, τίποτα δεν θ’ αλλάξει μέσα μας και σαν προέκταση και γύρω μας … ξεκινάμε βήμα βήμα (και με πολύ πολύ καλοσύνη προς τον εαυτό μας) και οπωσδήποτε διαγράφουμε τη λέξη «δύσκολο»!!! 😉
Η μητέρα μου με μεγάλωσε λέγοντας μου: «Δεν υπάρχει δεν μπορώ, υπάρχει δεν θέλω»!!!
ΑΦιλιά καρδιάς (μη τη ξεχνάμε, αυτή ξέρει!) 🙂
Ευχαριστώ που μού θύμισες αυτά τα εμπνευσμένα έργα τών παλιών δασκάλων της ευρωπαϊκής ζωγραφικής.
Το κείμενο, αποφεύγω να το σχολιάσω- από πού να αρχίσω…
Όταν κανείς εκτιμάει τα έργα των παλιών δασκάλων Dodo μου, νομίζω πως είναι σε θέση να εκτιμήσει και τα λόγια των φιλοσόφων! 😉
ΑΦιλιά πάντα χαμογελαστά! 🙂
Μεγάλος στοχαστής! Οι λόγοι του πάντα είναι για μένα πυροδότηση σκέψεων και προσπάθειας ενσωμάτωσης των λόγων του στην σκέψη μου και τις πράξεις μου. Πόσο εύκολα αποποιούμαστε την ευθύνη των πράξεών μας, είμαστε κοντόφθαλμοι, φοβισμένοι ή αδιάφοροι…
Φιλάκια πολλά και μάλιστα ΑΦιλάκια
Έτσι ακριβώς Αγγελική μου, πολύ εύκολα αποποιούμαστε λόγια αλήθειας και αν κανείς δεν πειραματιστεί με αυτά που του κάνουν έστω «κλικ»… θα παραμείνει στην άγνοια του και αναπόφευκτα και στην δυστυχία του… τόσο απλό! 😉
Πολλά πολλά ΑΦιλιά και στη μακρινή Αφρική! 🙂
Με έχει πολύ προβληματίσει αυτό το «ναι μεν τα λέει σωστά και συμφωνώ» από την άλλη όμως «δε γίνεται να εφαρμοστούν κιόλας». Μου έρχεται στο μυαλό κι ο Μπομ και σκέφτομαι πως όταν τον ακούς να μιλάει με τον Κ, λες ότι αν υπάρχει κάποιος που καταλαβαίνει (τον Κ) αυτός είναι ο Μπομ, αλλά κι αυτός δεν …
Ύστερα διαβάζω σχόλια ανθρώπων που νομίζεις ότι τον Κρισναμούρτι τον «έχουν για πρωινό»…τόσο καλά τον κατανοούν…ακόμη και τα δικά μου σχόλια γι αυτόν όταν τα διαβάζω, μετά με φτύνω να μη ματιάσω το φιλόσοφο που κρύβω μέσα μου 🙂
Τίποτα! με τα λόγια χτίζω ανώγια, έλεγαν οι παλιοί!
Μόνο στην καρδιά είναι η λύση…να πάρει μυρωδιά τι παίζεται! Απ’ τη στιγμή που βλέπουμε πόσο δίκιο έχει ο Κ και πόσο μεγάλες αλήθειες λέει, δεν υπάρχει «δεν»…αλλιώς κάτι δεν
… πάει καλά με τον εαυτό μας!
Το παρακάτω κείμενο πάντως είναι σχετικό και αρκετά διαφωτιστικό, όσον αφορά τους προβληματισμούς μου.
http://2insight4.wordpress.com/2013/06/25/%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%84%CF%8E%CF%81%CE%B1-%CF%84%CE%B9-%CE%B3%CE%AF%CE%BD%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%B9/
ΑΦ!
Το link που μας βάζεις Δημήτρη, είναι και η απάντηση, στο «είναι δύσκολο» ή «ναι καλά τα λέει ο τύπος, αλλά» ή «εγώ να πειραματιστώ αλλά οι άλλοι;»…και λοιπά!
Άπειρες οι δικαιολογίες που δίνουμε στον εαυτό μας για τις φυγές που κάνουμε, είμαστε εξαιρετικοί μαέστροι σε αυτά! 😉
ΑΦιλιά και πάθος και θάρρος λοιπόν! 🙂
μμμμ…
μμμμμμμμμμμμμμμμ! Α! σε σένα απαντάει ο Αγ.Βασίλης! χαχαχαχα! 😉
Γιατί αλίμονο μας αν χάσουμε το χιούμορ και τον αυτοσαρκασμό μας!
ΑΦιλιά πολύ πολύ πολύ τρυφερά! 🙂
Καλή ερώτηση πράγματι!
ΑΦ!
Και κατά τη γνώμη μου, Γιώργο μου και μια καλή απάντηση, έτσι δεν είναι; 😉
ΑΦ! 🙂
Είναι ατομική η προσπάθεια. Σίγουρα είναι. Αν γίνει από πολλούς θα υπερισχύσει η ειρήνη μέσα μας και γύρω μας. Αν όμως περιμένουμε να αλλάξει το γύρω μας δεν φτάνει μια ζωή δεν φτάνουν δυο. Οπότε μένουμε μόνο στο μέσα μας και αυτό δίνει ποιότητα στη ζωή μας και στις σχέσεις μας. Δεν είναι και λίγο ε 😉
ΑΦιλάκια πολλά πολλά μαγισσούλα μου 🙂
Έτσι ακριβώς Margo μου!
Φαντάσου τώρα το εξής «σενάριο», αυτοί που αποφασίσουν και κάνουν πράξη την ειρήνη (πρώτα μέσα τους) να γίνουν περισσότεροι, αυτό θα λειτουργήσει σαν συγκοινωνούντα δοχεία, έτσι αυτομάτως και λογικά κάτι θ’ αρχίσει ν’ αλλάζει πρώτα στο άμεσο μας περιβάλλον και σαν προέκταση και στην κοινωνία μας!
Είναι άπιαστο όνειρο; Δεν νομίζω! 😉
ΑΦιλιά πολλά πολλά και χαίρομαι που θα «μπλογκάρεις» πλέον πιο άνετα! 🙂
Ζούμε στην εποχή, που όλοι θέλουν να μάθουν και να καταλάβουν τον εαυτό τους και απλώς φοβούνται να το κάνουν. Γιατί είναι τα πρότυπα τέτοια και η δομή της κοινωνίας πια, που ενισχύουν αυτό τον φόβο. Παράλογο κατά την γνώμη μου.
Αλλά στα αλήθεια ότι ζούμε είναι αντίκτυπος της έλλειψης αυτογνωσίας της κοινωνίας μας!
Όμορφη ημέρα να έχεις μαγισσούλα μου. Φιλιά! 🙂
Χμ! Μαρινάκι, δεν νομίζω πως είναι πολλοί αυτοί που θέλουν ειλικρινά και βαθιά να καταλάβουν τον εαυτό τους, γιατί αν ήταν πολλοί, αυτό θα είχε και αντίκτυπο στη κοινωνία!
Εμείς είμαστε η κοινωνία, εσύ και εγώ, μη βλέπουμε τη κοινωνία σαν μια ξεχωριστή οντότητα, νομίζω πως αν κατανοήσουμε αυτό το εντελώς λογικό επιχείρημα, τότε σίγουρα θ’ αρχίσει ν’ αλλάζει και η κοινωνία! 😉
ΑΦιλιά πολλά πολλά! 🙂
Κάθε φορά που διαβάζω τον κρινσαμούρτι μου βγαίνει ένα «τς…..»
λες και από κάθε πρόταση βγαίνει μια χλαπάτσα με φόρα καταπάνω μου και μετά, αφού παρατηρήσω και βρω γύρω μου αυτά που λέει, με κυριαρχεί η σιωπή..
Αυτό που συμβαίνει με τον Κρισναμούρτι είναι, πως όταν τον διαβάζεις χωρίς αντιστάσεις, δλδ να μη λες, «συμφωνώ ή δεν συμφωνώ» και δώσεις όλη σου την προσοχή, αυτά που λέει, μπορούν να πάνε βαθιά στη καρδιά…και ν’ αλλάξουν όλη σου τη ψυχολογία…
Τώρα υπάρχει ένα βιβλίο που ασχολείται με όλα τα θέματα που μας καίνε και που διαβάζεται πολύ εύκολα, «Η χαρά της Ελευθερίας», εκδόσεις Καστανιώτη, είμαι σίγουρη πως θα σε συναρπάσει! (Είναι από τ’ αγαπημένα μου!) 😉
ΑΦιλιά καρδιάς και να έχεις ένα γαλήνιο Σ/Κ! :))