Από τότε που μένω στην εξοχή (22 χρόνια) έχω ένα «θεματάκι» με τις μύγες… αλλά πρώτα δείτε αυτό το εκπληκτικό video, είναι 3 λεπτά, μη βαρεθείτε δεν είναι Ινδική φιλοσοφία… χαχαχα! ξέρω πως ίσως να έχετε τρομάξει με τα περί «Ανατολικής φιλοσοφίας»!!!
Που λέτε, μπορεί να με τρελάνει μια μύγα, δεν μιλώ για τις θορυβώδης, τριχωτές, παχουλές μαύρες μύγες, που κάνουν την εμφάνιση τους μες το δωμάτιο και αφού κόψουν μερικές βόλτες φεύγουν από εκεί που συνήθως μπήκαν, αλλά μιλώ για κάτι μικρούλες που είναι σχεδόν αθόρυβες και που δεν λένε να ξεκολλήσουν από πάνω σου, ειδικά όταν κάνεις κάποια δουλειά στον υπολογιστή σου!
Δεν χρησιμοποιώ μυγοσκοτώστρα για πολλούς λόγους που δεν είναι της παρούσης ανάρτησης, αλλά τις αφήνω να πάνε στο παράθυρο, γιατί εκεί συνήθως καταλήγουν και τότε τους μιλώ… ναι τους μιλώ, αφού έχω μισοανοίξει το παράθυρο, τους εξηγώ, πως για το καλό τους, καλά θα κάνουν να βγουν έξω και πάντα, πάντα βγαίνουν… έχω και μάρτυρες για όσους δεν με πιστεύουν!
«Δυο μύγες στην αμμουδιά».
‘Ετσι μιλώντας για μύγες, φτάνουμε και στην παροιμία:
«Όποιος έχει τη μύγα μυγιάζεται»…
Η παροιμιακή αυτή έκφραση είναι παραλλαγή μιας άλλης, που λέει:
«Όποιος έχει τη μύγα σκιάζεται». Η ολόκληρη φράση είναι:
«Ποιος έφαγε το μέλι: Όποιος έχει τη μύγα στο σκιάδι».
Από ολόκληρη, λοιπόν, αυτή τη φράση βγαίνει το περιστατικό του κλέφτη, που έφαγε το μέλι και προδόθηκε από την μύγα που κάθισε στο σκιάδι* του.
(Γιάννης Βλαχογιάννης, Διηγήματα και μελέτες).
* Σκιάδι= Ψάθινο καπέλο.
Βασικά, τι εννοούμε όταν λέμε το, «όποιος έχει τη μύγα μυγιάζεται»;
Ότι ενοχλείται αυτός που έχει λόγο να ενοχληθεί.
*
Την έχουμε κάνει διάσημη τη μύγα:
Βγάζω από τη μύγα ξίγκι.
Βαράω μύγες.
Μύγα μες το γάλα.
Μύγα σε τσίμπησε;
Κλείστο θα μπει μύγα! (όταν χασμουριόμαστε).
*
Οι παραπάνω μύγες σε χιουμοριστικές πόζες, είναι από το site: «Dead flies art».
και δημιουργός είναι, ο Magnus Muhr.
«Η τέχνη της νεκρής μύγας»… Θεέ και Κύριε!!!
Ο Magnus Muhr, είναι Σουηδός φωτογράφος και είναι γύρω στα σαράντα.
Διηγείται, πως η ιδέα της μύγας σε διάφορες χιουμοριστικές πόζες, του ήρθε όταν βαριόταν σε κάποιο πάρτι και πήγε μια βόλτα και βρήκε κάτω μια ψόφια μύγα.
Όταν γύρισε σπίτι έφτιαξε όλα αυτά τα σκίτσα, που στη συνέχεια έγιναν και βιβλίο με τεράστια επιτυχία.
Πρέπει να σημειωθεί (κάτι που προσωπικά μου άρεσε πολύ) πως για τις φωτογραφίσεις του δεν σκότωσε καμιά μύγα!
Και θα κλείσω το αφιέρωμα στη μύγα μ’ ένα τραγουδάκι του Quillaume Coco, που είναι στη γλώσσα της μύγας!
Β ΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖ!
.
.
Άιναφετς 
Μα καλά, δεν έχεις προμηθευτεί την «Έξυπνη σήτα» για να μην μπαίνουν οι μύγες στο σπίτι;
Αααααααα, θα σε μαλώσω μαγισσούλα και δεν σηκώνω μύγα στο σπαθί μου!
Τζάμπα την έδειχναν τη διαφήμιση 47 φορές την ημέρα;
Καλό Σαββατοκύριακο!
Φιλί!
❤
Ξέρεις από που μου ήρθε η ιδέα αυτής της «επιστημονικής» ανάρτησης;
Απ’ το «δεν σηκώνω μύγα στο σπαθί μου, που τους τελευταίους μήνες, έγινε δεν
«σηκώνω ούτε σκόνη στο σπαθί μου» , γι αυτό και δεν το συμπεριέλαβα μαζί με τ’ άλλα λεγόμενα!!! 😉
Όσο για τις σίτες της TV, ούτε ν’ ακούσω για TV, την ανοίγω σπάνια! 😦
ΑΦιλιά και καληνεχτούδια! 🙂
τι να πω τώρα; Μα πού πας και τα βρίσκεις; χαχαχαχα
Εχω θεμα με τις μυγες ,τρεχω σαν αλαφιασμένη αν μπει κάποια στο σπίτι και καποτε ,όταν αρχισαν να μιλουν τα μικρα ειχε μπει μυγα και ούρλιαζαν :»μυγαααααααααααα» ,λες και μπήκε λιοντάρι στο σπίτι ! Εκει κατάλαβα πόσο υστερικά τις κυνηγουσα και με παρακολουθούσαν αυτα,οπότε χαλάρωσα ως προς το κυνήγι τους…ποτέ κι εγω δεν χρησιμοποιώ μυγοσκοτωστρα,απλά κλεινω ολα τα εξωφυλλα κι αφηνω ενα με φως ,όπου εκει παει η μυγα και μετα ειναι ευκολο να βγει….τις σιχαίνομαι και ΠΟΤΕ μα ΠΟΤΕ δε θα αγοραζα το βιβλίο του κυρίου κι απορώ ποιοι και γιατι το αγόρασαν !!! χαχαχαχαχα
Άιναφέτς μου ,χωρίς παρεξήγηση, φεύγω γρήγορα από εδω ,μέχρι να εξαφανίσεις όλες τις μύγες!
Kαληνύχτα!
Ευχαριστώ Νάσια μου, που έβαλες σχόλιο σε αυτή τη σιχαμένη ανάρτηση !!! χαχαχα!
Στο σπίτι με θεωρούν υστερική με τις μύγες και όλο το καλοκαίρι που «ευδοκιμούν» τα παράθυρα ανοίγουν και κλείνουν πολύ πολύ γρήγορα και αλίμονο «τους» αν μπει μύγα! Μη μου στεναχωριέσαι όμως γιατί με τα κρύα ψοφάνε στο πιτς φιτίλι, το πολύ να κυκλοφορήσει καμιά ζαλισμένη, χαμηλοβλεπούσα! 😉
ΑΦιλιά πολύ πολύ χαμογελαστά! 🙂
Είσαι απολύτως απρόβλεπτη ως μπλόκερ, δεν ξέρω στην καθημερινότητά σου καλή μας μαγισσούλα. Θα σε ανακυρήξουμε σαν την μπλόκερ με τις πιο πρωτότυπες αναρτήσεις 😉
Και ο Magnus Muhr επίσης 😉
Βζζζζζζζζζ αυτό το τραγούδι δεν νομίζω πως θα το βάλω στα αγαπημένα χαχαχαα 🙂
ΑΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦ 🙂
Υπάρχει όντος η «εκδοχή» απ’ τους γύρω μου, του απρόβλεπτου…. 😉
Όταν αποφασίζω για κάποιο θέμα ανάρτησης, ποτέ δεν ξέρω που θα με οδηγήσει…
Να, είναι σαν να μ’ έχει τσιμπήσει μια μύγα, στη συνέχεια επειδή έχω μυγιαστεί, τίποτα δεν με κρατά, άσε που τους τελευταίους μήνες δεν σηκώνω τίποτα στο σπαθί μου… ούτε μύγα!!! χαχαχαχα! 😉
Έδειξες τις φωτό στα παιδάκια σου; είμαι σίγουρη πως τουλάχιστο το τραγούδι θα τους αρέσει!!!
ΑΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦ με πολλά BZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZ 🙂
υγ: τώρα υποτίθεται, πως αυτό εδώ είναι ένα σοβαρό blog, μιας κυρίας κάποιας ηλικίας, χαχαχαχα!!! 😆
…. καλα εχω λιωσει! Πως σου ήρθε η αναρτηση με τις μυγες??? Παρεπιπτοντως τις αντιπαθω, τις σιχαίνομαι, τις μισώ, θελω να τους κάνω τη ζωή κολαση και ο λογος βρίσκεται στο πρώτο βιντεάκι που μας εδειξες!!!! Χώνονται παντου κι οτι κι αν κανεις δεεεεεεν τις ξεφορτώνεσαι!!!
Μπράβο, μπράβο Μαρία μου, να τις μισείς, να τις διώχνεις… αλλά να μη τις σκοτώνεις και αυτές κάπου είναι χρήσιμες… πχ στις αράχνες (άλλη ανάρτηση!), στα πουλάκια (άλλη ανάρτηση!) χαχαχαχα! 😉
Το πρώτο video, τεχνικά είναι ότι καλύτερο έχω δει!
ΑΦιλιά χωρίς μυγιάσματα! 🙂
ΥΓ: Μου ζητάει δεκάδες κωδικούς κλπ το βλογκ σου, έτσι δεν ξέρω αν έχω καταφέρει να σχολιάσω το εκπληκτικό σου ταξίδι στην Πόλη!
χαχααααααααα και ξαναχαχααααα 🙂 Δεν παίζεσαι !!!!!
Πολύ σωστά τα είπε η Μάργκω !!!!! όλα !!
Και το τραγούδι αντάξιο μιας ενοχλητικής μύγας 🙂 🙂
(κρίμα που δεν χρησιμοποιείς μυγοσκοτώστρα γιατί θα σου έλεγα ένα μυστικό )
merci για την εξήγηση της παροιμίας .
και…έξυπνη ή χαζή …εγώ πάντως δεν διανοούμαι πια να ζήσω σε σπίτι χωρίς σίτες ΠΑΝΤΟΥ !!!!!
ΔΙΠΛΌ MERCI για το βραδυνό γέλιο
Αφφφφφφφφφφφφφφφφφφφφφφφφφφ
Σιγά μη βάλω σίτες, απαπαπα, οι μύγες οφείλουν να μη μ’ ενοχλούν!!!
Μυγοσκοτώστρα Α! ζαμέ…. αν και βρήκα κάτι ωραία μοντελάκια στο γκούγκλι, είπα να τα δείξω εδώ αλλά κουράστηκα με τις μύγες!
Ξέρεις πόσες μύγες έχει η ανάρτηση; 44!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! χαχαχα!
Βαρετή η εξήγηση της παροιμίας, αλλά είπα να μη παραλείψω τίποτα! 😉
ΑΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦιλιάαααααααααααααααααα! πολλά πολλά! 🙂
μήπως πήγες στον οφθαλμίατρο γιατί έβλεπες μυγάκια 🙂 🙂 🙂
υγ. δεεεεν βλέπω να προσέχεις και πολύ πάντως ξεσάλωσεεεεεες 🙂
Στον οφθαλμίατρο πήγα Ξωτικούλι μου, γιατί έβλεπα λάμψεις… δλδ
αστραπές (μ’ εσωτερικά μπουμπουνητά!) και επειδήςςςςςςςςςς τον τελευταίο καιρό δεν αντέχω καμιά μύγα στο σπαθί μου (το κοφτερό) είπα μήπως είχε σχέση… η απάντηση: Ο οφθαλμίατρος έχει 20 χρόνια λάμψεις, να μην ανησυχώ, ν’ ανησυχώ μόνο για τη μύγα που με τσίμπησε τον τελευταίο καιρό!!!!!!!!!!!!!! 😉
Μυγάκια έχω απ΄τα 40 μου δηλαδή από τον περασμένο μήνα! χαχαχαχα!
ΑΦ! bzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzz! ax! 🙂
Χαχαχα απίστευτες οι φωτογραφίες, δεν το περίμενα να υπάρχει τέτοια τέχνη!
Εγώ με τις σφήκες και τα κουνούπια έχω πιο πολύ θέμα, διότι πονάνε και φαγουρίζουν αντίστοιχα τα τσιμπήματά τους..
ΑΦ! 🙂
Τι νομίζεις Γιώργο μου, πως η ίδια μπορούσα ποτέ να φανταστώ, πως κάποιος φωτογράφος θα μάζευε μύγες για να δημιουργήσει αυτά τα πολύ πετυχημένα, μυγοσκίτσα! χαχαχα! 😉
Έχω κάνει ανάρτηση με σφήκες, δεν έχω κάνει όμως με κουνούπια που με λατρεύουν, ίσως το καλοκαίρι!
ΑΦ! με πολλά ΒΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖ! 🙂
Καλέ ανατρίχιασα με τόσες μύγες. Ά πα πα, εμείς δεν έχουμε μεγάλο πρόβλημα με τις μύγες δεν μπορώ να πω. Πάντως αυτές οι μεγάλες με το «Ζζζζζζζζζζζζ» το συνεχόμενο μπορούν να σου δημιουργήσουν τρομερό πονοκέφαλο.
Σε φιλώ και σε καλημερίζω μαγισσούλα μου!
Τις μέτρησα Μαρινάκι μου, είναι 44, σκέτη ανατριχίλα, δεν ξέρεις τι σιχαμάρα που είναι, ν’ ανοίγεις το blog σου και να βλέπεις παντού μύγες!!!!!!!!!!!!! 😉
Φρόντισα δε, να τις έχω όλες στο φυσικό τους μέγεθος, για πιο σιχαμερό!!!!!!!!!!!
Σίγουρα μύγα με τσίμπησε! πώς να το εξηγήσω!
ΑΦιλιά και καλό ήρεμο Κυριακάτικο απογευματάκι να έχεις! 🙂
Αυτή η εποχή είναι η χειρότερη…δεν έχουν ψοφήσει ακόμα και μπαίνουν μέσα για ζέστη,
Στο σπίτι έχω σίτες (όχι έξυπνες..χαχα), οπότε κάπως προστατευόμαστε, στη δουλειά όμως γίνεται το σώσε…και πραγματικά είναι ικανές να σε τρελάνουν!!
Μια μέρα κοίταξα έξω (στη δουλειά) και παντού έβλεπα μύγες….είχε μαυρίσει η ατμόσφαιρα από δαύτες…σε σημείο να αναρωτιόμαστε όλοι αν είχαν απεργία τα πουλιά δηλαδή….
Αν και για μύγες, η ανάρτηση απολαυστική!
Φιλιά πολλά και καλή Κυριακή!
Α! εμείς εδώ στο βουνό της ΒΑ Αττικής δεν έχουμε πια μύγες, οι τελευταίες έφυγαν (ευγενικά!) πριν τρις μέρες, τώρα με τις βροχές και τη φριχτή υγρασία, πού ν’ ανοίξουμε κανένα παράθυρο… ζώα δεν έχουμε να μπαινοβγαίνουν, ε, μάλλον πάμε για την άνοιξη! 😉
ΑΦιλιά πολλά πολλά Μαρία-me (έχουμε πολλές, Μαρίες… όχι μύγες!) 🙂
Αχαχαχα! Πολύ ωραίο θέμα, με ακόμα πιο ωραία σκίτσα! Ευρηματικά! Καλή Κυριακή 🙂
Ωραίο;
Φριχτό, σιχαμένο μήπως εννοείς; χαχαχα! 😉
Τα σκίτσα όμως όντος έχουν πολύ χιούμορ!
ΑΦιλιά και καλό μας βραδάκι! 🙂
Μετά από όλα τούτα, βλέπω τις μύγες διαφορετικά! 🙂
Εξακολουθώ πάντως, με παρόμοιο με τον δικό σου τρόπο, να υποδεικνύω τον δρόμο προς την έξοδο σε κάθε μια που εισβάλλει σπίτι μου: περάστε, μαντάμ, παρακαλώ, δεν υπάρχει τίποτε εδώ για σας!
Έτσι είναι οι ευγενικές ψυχές dodo μου, δείχνουν την έξοδο σε ότι τις ενοχλεί, με ευγένεια, ακόμα και αν τις έχει τσιμπήσει καμιά μυγούλα!!! χαχαχαχα! 😉
Τα σκίτσα εκπληκτικά, ειδικά αυτό που η μύγα ψαρεύει και έχει δόλωμα μια άλλη μύγα!
ΑΦιλιά μυγιασμένα αλλά χαμογελαστά! 🙂
Υπάρχει μια κρυφή ικανοποίηση για το κλίμα της χώρας όταν με ενοχλούν μύγες το φθινόπωρο, ακόμη και τώρα.
Με τρελαίνει ο ρομαντισμός σου, βρίσκεις πάντα κάτι για να είσαι κρυφά ικανοποιημένος, δεν σ’ έχει ποτέ τσιμπήσει καμιά μύγα παιδί μου, ν’ αναθεωρήσεις αυτή τη μυγο-σιχαμάρα; χαχαχα! 😉
ΑΦιλιά με πολλά Βζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζ χαμογελαστά πάντα! 🙂
Το μόνο που σιχαίνομαι είναι οι κατσαρίδες γιατί είναι ολοκληρωτικά συμβιβασμένες με τη βρωμιά.
Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου (ως συνήθως!) 😉
🙂 🙂
Καλησπέρα αγαπητή……
Με τσίμπησε μια μύγα και θυμήθηκα ότι έχω και μπλογκ…..
Είστε καλά;
Εύχομαι να’στε καλά…..
Και να μας τσιμπάει κάπου κάπου κάποια μύγα , να ξανασυναντιόμαστε στα μπλογκια…..αφού εσείς το φατσοβιβλίο «δεν το πάτε»……
Αλλά δυστυχώς ή ευτυχώς όλοι εκεί έχουμε μαζευτεί….
Όλοι σχεδόν , όσοι ήταν η «παρέα» μου στα μπλογκια, έχουν μεταφέρει τα πλήκτρα τους στο φου βου…εγώ θα πρέπει να ‘μουν από τους τελευταίους…..
Τα σέβη μου , αγαπητή……
Να είναι καλά η μύγα που «σας» τσίμπησε και θυμηθήκατε τους bloggers και έτσι έχω τη χαρά να απαντώ στο σχόλιο σας… πάντως η ίδια, πηγαίνω στο μλπόγκι σας και σας αφήνω και από ένα τραγουδάκι… αμ! τι άλλο!… και δεν πρόκειται ποτέ να έχω fb… θα είμαι η τελευταία που θα φύγει απ’ εδώ… τέλος! 😉
ΑΦιλιά αγαπητέ μου (πολύ!) Χρήστο και στην επόμενη (ευλογημένη) μύγα που θα σας ξαναφέρει κατά δω! 🙂
ΥΓ: Έχω αναφέρει τι είπε ένας εξαιρετικός κατά με blogger στα 18 του για το fb; (τώρα είναι 21!)
«Τι προσδοκίες μπορούμε να έχουμε απ’ το facebook, το μεγαλείο της αυταρέσκειας.
Είναι ένα μέσο επικοινωνίας αντίθετο εκ φύσεως σε κάθε φιλοσοφική συζήτηση ή ευρύτερα σε κάθε ουσιώδη συζήτηση…»
ΒΖΖ.. ποτέ δεν θα μπορούσα να μάθω αυτή την γλώσσα:))
Μαγισσούλα μου σε θαυμάζω που τους πιάνεις τη συζήτηση για να τις πείσεις να φύγουν:) κι εγώ ποτέ δεν έχω σκοτώσει μύγα, μόνο τις διώχνω, αλλά με ..άγριες διαθέσεις!:) ιδιαίτερα όταν τολμά να περάσει καμία στη κουζίνα.
Το μόνο κακό ήταν που διαβάζοντας την ανάρτηση έτρωγα ένα κρουασάν για βραδινό:)) ευτυχώς οι φωτογραφίες ήταν όλες χιουμοριστικές και πολύ πετυχημένες:)
Αφιλάκια πολλά πολλά!
Καλό βράδυ μαγισσούλα και καλή εβδομάδα
Πώς είναι δυνατό ένα λαμπερό αστεράκι να σκοτώνει μύγες; ποτέ των ποτών!!!
Για να είμαι ειλικρινής, πριν λίγο που ξανάνοιξα το pc ανατρίχιασα με τόσες μύγες και πήγα γρήγορα- γρήγορα ν΄ απαντήσω στα σχόλια! 😦
Βασικά ανοίγω το pc το πρωί με το πρωινό μου, λίγο το μεσημέρι πριν το μεσημεριανό και το απόγευμα για να δουλέψω τη μετάφραση που έχω αναλάβει τους τελευταίους μήνες και όλες αυτές οι μύγες μου κόβουν την όρεξη (δικαιολογίες!) χαχαχα!!! 😉
Ελπίζω το κρουασάν (βραδιάτικα;) να μη σου κάθισε στο στομάχι με τόση μύγα!
ΑΦιλιά πολλά πολλά και πάω να κάνω διάλειμμα στο σπιτικό σου! 🙂
Εμείς στο χωριό μας λέμε «όποιος έχει τη μύγα μυγιάζεται κι όποιος έχει τη σφίγγα σφίγγεται»!!! Μη ρωτάς γιατί, δεν ξέρω! Πάντως, είδα τις μύγες με άλλο μάτι… γενικά με τα ζουζούνια δεν το έχω, τα σιχαίνομαι. Αν πεις για κατσαρίδες δε, τέλειωσα, αυτοκτονώ!
Φιλί γλυκό σου στέλνω, μιας όμορφης εβδομάδας!…
Ναι Ευαγγελία, την συνάντησα και αυτή την παροιμία, αλλά η ίδια όταν βλέπω σφίγγα καθόλου δεν σφίγγομαι, μάλλον αδιαφορώ, ενώ όταν βλέπω μύγα, σίγουρα μυγιάζομαι!
Καλό όμως, το η μύγα σε μυγιάζει και η σφίγγα σε σφίγγει! 😉
Και μόνο στην ελληνική γλώσσα υπάρχει αυτό το λογοπαίγνιο!
Πρέπει να σε ενημερώσω, πως εδώ μέσα η λέξη «κατσαρίδα» απαγορεύεται!
ΑΦιλιά και καλή μας βδομάδα!
Καλημέρα κι ακόμη πιο καλή εβδομάδα, καλή μου μαγισσούλα!!!
Μόλις μπήκα και διάβασα την ανάρτισή σου και μ’ έκανες να γελώ μόνη μου. Μου έφτιαξες τη μέρα μου, αν και βρέχει .. βρέχει .. βρέχει .. Έχουμε να δούμε πραγματικό ήλιο εδώ και 2 εβδομάδες.
Τέλος πάντων, επανέρχομαι. Πράγματι, το μυαλό σου βγάζει από τη μύγα ξύγκι. Απρόβλεπτη, όπως λέει και η αγαπημένη μου Margo, που σε γνωρίζει και περισσότερο καιρό, με κάνει να μένω με το στόμα ανοιχτό, κάθε φορά που μου εμφανίζεσαι στην οθόνη του υπολογιστή μου, με κίνδυνο να μπούν μύγες!
Ενθουσιάζομαι στην ιδέα «δε σηκώνω μύγα στο σπαθί μου», αν και κάποιες φορές η προσπάθεια βαίνει άκαρπη .. αντιλαμβάνεσαι τι λέω. Μπράβο!!!! που το καταφέρνεις. Αν και πιστεύω, καλή μου μαγισσούλα, ότι εδώ μαγικές συνταγές δεν υπάρχουν, παρά μόνο αέναη προσπάθεια.
Τώρα, αναφορικά με το έντομο, αν δεν καταφέρω να το διώξω με πετσέτα από τα παράθυρα που καταλήγει, καταφεύγω στη μυγοσκοτώστρα, όμως όταν βρίσκεται η κόρη μου σπίτι, δεν το τολμώ, καθότι με κατσαδιάζει (δεν έχει φονεύσει ποτέ ούτε μυρμιγκάκι, το βάζει σε χαρτοπετσέτα, απαλά και το εναποθέτει στο εξωτερικό περιβάλλον. Τέτοια «διαστροφή»).
ΑΦιλιάααααααα, με αγάπη και χαμόγελο 🙂
Φρίντα
Χαχαχαχα! λες να βγήκε ξύγκι απ’ όλες αυτές τις μύγες εδώ; 😉
Ποιος θα μου το έλεγε Φρίντα μου, πως μια μύγα ή πως οι μύγες, θα μπορούσαν να «γεννήσουν» τόσο χαρούμενες κουβέντες μεταξύ μας… βλέπεις όμως και η ίδια, πώς μπορούν επίσης να βγουν και «πράγματα» από μέσα απ΄ αυτούς που φυσικά δεν μένουν μόνο στην επιφάνεια; Όπως ο σεβασμός σε οτιδήποτε «ζωντανό» ακόμα και στις μύγες!!!
Να, για δες πλάκα, τώρα που σου γράφω, ένα μυγάκι κάθισε στην οθόνη του υπολογιστή, χαχαχα! από χθες με περιτριγυρίζει! 😉
Τώρα, για το «δεν σηκώνω μύγα στο σπαθί μου», που τους τελευταίους μήνες, έγινε, «δεν σηκώνω ούτε σκόνη στο σπαθί μου», (!) είναι έτσι… μαθαίνουμε να εκφράζουμε στους γύρω μας, αυτά που μας βαραίνουν ή μας στεναχωρούν, κατανοώντας φυσικά και τις «ανάγκες» των άλλων…η ζωή είναι πολύ μικρή για συμβιβασμούς ή για να καταπιέζουμε τα συναισθήματα μας!!! 😉
Μπράβο στη κόρη σου, από κάτι τέτοια «μικρά», εδραιώνονται οι αξίες στη ζωή μας!
Πολλά ΑΦιλιά με ζουζουνίσματα ζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζ! 🙂
Μόνο εσύ μπορούσες να κάνεις Στεφανία μου μια τέτοια ανάρτηση!
Θυμήθηκα και τα μούσια 😉 αχαχαχα
Πάντως εγώ δεν τρομάζω με αναρτήσεις περί “Ανατολικής φιλοσοφίας” να ξέρεις!!!
Φιλιά, καλημέρες και καλή εβδομάδα ♥
Α! Αριστέα μου, εκτός από τα «μούσια», μήπως σου ξέφυγε το «φτέρνισμα» με το απίθανο φτερνισματολόγιο; χαχαχα! 😉
Ξέρεις και εσύ πολύ καλά, πόσο σημαντικό είναι το χιούμορ στη ζωή μας, έτσι δεν είναι;
Και μην ανησυχείς πολύ πολύ σύντομα, ακολουθεί βαρύ πυροβολικό!!! χαχαχαχα! 😉
ΑΦιλιά καρδιάς πάντα και να έχεις μια ακόμα δημιουργική βδομάδα! 🙂
και εγω εχω θεμα με τις μυγες! δε τις μπορω καθολου! ειδικα τις μεγαλες μεγαλες!
καλη εβδομαδα να εχεις φιλη μου! φιλακια πολλα!
Κική μου, η απάντηση μου στο σχόλιο σου, «πήδηξε» την Αναστασία μας, χαχαχα! 😉
Χαχαχαχαχα δε σε πιστεύωωωω! Πώς σου ήρθε αυτό με τις μύγες; Τέλειο κι απρόβλεπτο!! 😉
Δεν τις μπορώ καθόλου, τις σιχαίνομαι σχεδόν όσο και τις κατσαρίδες. Δεν τις σκοτώνω επειδή -επίσης- σιχαίνομαι, αλλά τις κυνηγάω με τετράδια για να βγουν έξω. Άσε πια δε, αυτά τα μυγάκια τα μικρά. Τι εκνευριστικά πλάσματα! Με ενοχλούν τόσο πολύ… 😦 😦
Μια φορά (πήγαινα σχολείο ακόμα τότε) εκεί που γελούσα, μου μπήκε μια μύγα στο στόμα και στάθηκε στο λαιμό μου. Αυτή η μικρή δολοπλόκα κόντεψε να με πνίξει κιόλας!
Φιλάκια πολλάάαα μαγισσούλααα μου! Καλή εβδομάδα να έχεις! Καλό απόγευμα!!! ♥♥
Αχ! Αναστασία μου, τώρα σου απαντώ και ακούω τη μουσική που έχεις βάλει στο blog σας! τέλεια, πολύ μου αρέσει, έτσι έχω την αίσθηση πως την ακούμε μαζί!!! και πολλά είναι που δεν ξέρω! Μου αρέσει επίσης που είναι χαρούμενα!!! 😉
Έδειξες στον Αλέξανδρο τα σκίτσα με τις μύγες; Είμαι σίγουρη πως θα του αρέσουν, του αφιερώνω, «την μύγα που κυνηγάει με μυγοσκοτώστρα ένα κουνούπι»! χαχαχα! 😉
Και εσύ να χάψεις μύγα… απαπαπα! φρίκη! 😦
ΑΦιλιά με χιλιάδες ΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦ και όχι με Bzzzzzzzzzzzzz! 🙂
Αλίμονο αν η Κικίτσα μας, μπορούσε τις μύγες, θα ήταν σκέτη απογοήτευση!!! 😉
Ελπίζω να με συγχωρείς που οι επισκέψεις μου στο σπιτικό σου, σπανίζουν, αλλά το κακό είναι γενικό… λόγω έλλειψης χρόνου!
ΑΦιλιά πάντα τρυφερά και καλή βδομάδα να έχεις! 🙂
Γέμισε μύγες η οθόνη μου ξαφνικά!…
Ότι θα τους έκανες την τιμή να κάνεις ολόκληρη ανάρτηση για πάρτη τους, μήτε που θα το φανταζόντουσαν;-)
Στεφανία μου σε καταλαβαίνω απόλυτα, γιατί κι εγώ έχω έντονες φοβίες με τα έντομα. Έχω κλειδώσει το σπίτι και την κοπάνησα, για χάρη μιας κατσαρίδας. Παραλίγο να καλέσω την πυροσβεστική μιλάμε…
Ότι μας φοβίζει όμως, το διακωμωδούμε για να το ξορκίσουμε!
Φιλιά πολλά!
Γιατί Μαρία μου, νομίζεις πώς η ίδια μπορούσα να φανταστώ όλο αυτό το μυγό-υλικό; 😉
Και παρακαλώ, η λέξη «κατσαρίδα» απαγορεύεται να ειπωθεί εδώ μέσα… χαχαχα!!!
Συμφωνώ με τους εξορκισμούς… ο καλύτερος τρόπος είναι το χιούμορ!
ΑΦιλιά πολλά πολλά και να έχουμε μια καλή μέρα! 🙂
Χάχαχα! Ωραίο θέμα… Εγώ έχω θέμα με τα κουνούπια. Μύγες έχω να δω πολλά χρόνια… περιέργως!
Χαχαχαχα! Ζέτα! Στη θέση σου θα ανησυχούσα που δεν υπάρχουν γύρω σου μύγες, δηλαδή για σένα είναι άκυρη αυτή η ανάρτηση!!! Ευτυχώς που τώρα χόρτασες μύγα!!! 😉
ΑΦιλιά πολλά με Bzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzz! 🙂
Οι αναρτήσεις σου συχνά με αφήνουν… πως να το πω….. «άφωνη» είναι λίγο!!!!
χαχαχαχαχα….. εξαιρετικές οι φωτό, πολύ ευρηματικές….
αλήθεια πόσες ώρες ασχολείσαι για να συγκεντρώσεις τέτοιο υλικό;;;
φιλιά πολλά
ΧΑΧΑΧΑ! Μαριέλα μου!
Μια φορά τη βδομάδα, κάνω μια ανάρτηση, ποτέ δεν ξέρω τι μπορεί να είναι το θέμα και αφιερώνω το πολύ ένα απόγευμα! 😉
Αυτή τη φορά όλα ξεκίνησαν με το εκπληκτικό πρώτο video που μου έστειλε ένας φίλος, στη συνέχεια, επειδή είμαι σε περίεργη φάση (που δεν σηκώνω μύγα στο σπαθί μου!) 😉 αυτό έδεσε και με τη λέξη «mouche» και «fly» στο internet και voila το μυγοποστάκι! 😉
Αυτό που έχει σημασία, είναι ότι κάθε φορά όχι μόνο το διασκεδάζω αλλά και μαθαίνω του κόσμου τα πράγματα!
ΑΦιλιά πολλά και πάντα χαμογελαστά! 🙂
Λιγότερες ενοχλητικές, πάντως, είναι οι κάθε είδους μύγες – από τα «τσιμπούρια» (τροϊκανά και εγχώρια) που μας κάθισαν στο σβέρκο και δεν λένε να ξεκολλήσουν!
Σίγουρα ιχνηλάτη μου, τις μύγες μπορείς εύκολα να τις διώξεις, ενώ τα τσιμπούρια, πρέπει ένα ένα να τ’ αντιμετωπίσεις- ξεκολλήσεις , οι υπόλοιποι κάθονται και χάβουν μύγες και δεν είναι ικανοί ούτε απ΄ τις μύγες να βγάλουν ξύγκι ! 😉
Καλή νύχτα να έχουμε! 🙂
Μα σε παρακαλώ αγάπη μου!
Μπορεί να εγκατέλειψαν οι μύγες πλέον το βουνό μας (στο καλό και να μη μας γράφουν) αλλά έχουμε κανα δυο πιστές τουρίστριες που αρνούνται να εγκαταλείψουν το appartement τους και μας changement τα lumières μας με την persévérance τους… κάποια στιγμή το Τερεζουλίνι η πιστή μας αραχνούλα θα τις πιάσει και θα απαλλαγούμε κι από αυτές!
χαχαχα…..
Εδώ κατάφερε μια μύγα να ρίξει την κακιασμένη Κάλι από το βαθρο της και δεν θα καταφέρει να ξεκουνίσει το νευρικό μας σύστημα;
Τώρα αυτό με τις νεκρές μύγες σε tableau vivant μάλλον με ανατρίχιασε…. αλλά τι να πει κανείς για την φαντασία του άλλου; 🙂
Και πάλι Καλημέρα μαγισσούλα…
σαν να κάνει λίγο κρύο ή μου φαίνεται ;
υγ. Τα λάθη στην μετάφραση παραγράφονται… εγώ και η γαλλική μόνο σε γαλλική μπαγκέτα έχουμε καλή σχέση 🙂
Πολύ χαίρομαι madame Εύη που χάρη στη μυγοανάρτηση, βου ζ αβέ ξεσκονισιέ και τα γαλλικά σας, τώρα που σου έγραφα ξαφνικά εμφανίστηκε στο νου μου, η λέξη «μυγιάγγιχτη» … πώς και μου ξέφυγε; μια και τελευταία εκτός που δεν σηκώνω ούτε μύγα στο σπαθί μου και έχω μυγιαστεί κανονικότατα, έχω γίνει και μυγιάγγιχτη, τα πάντα μου του τη δίνουν….απαπαπα! 😉
Αχ! οι μπαγκετούλες, πουθενά στην Ελλάδα δεν έχουν καταφέρει να πλησιάσουν σε γεύση τη γαλλική! 😦
ΑΦιλιά δροσερούλικα και η συνέχεια από κοντά! 🙂
Καλα, τα σκίτσα εχουν πάρα πολυ πλάκα, αληθινές είναι καλε οι μύγες;έπρεπε να δεις τι χαρά έκανε η γιαγιά μου, οταν της είχαμε πάρει καινουργια μυγοσκοτώστρα στο Ξυλοκαστρο κάποιο καλοκαίρι, απο το σούπερ μάρκετ. Βλέπεις την παλια την είχε διαλύσει, το αγαπημένο της παιχνίδι ηταν να τις κυνηγά με μανία και να αναφωνεί «νόμιζες πως θα ξεφύγεις, ε; Σε τσακωσαααα!!» καθώς την παίδευαν σαν μαγέιρευε, καθ´οταν να ξεκουραστεί για το μεσημεριανό της υπνάκο η αέριζε το σπίτι…
τώρα η νέα «μόδα» θέλει τα πεθερικά μου να έχουν μια σούπερ ηλεκτρική ρακετα κ να τσουρουφλιζουν κουνούπια κ μύγες…Παναγίτσα μου όρεξη, χαχαχαχα! γιατι οι μεγαλύτεροι χαίρονται τόσο πολυ με αυτο;εγω πολυ απλα τις παω κοντα στο παράθυρο κ τις εξσφεντονίζω στη φύση με ;φωτό μου τις κουρτίνες…
🙂 Αφιλακια γλυκα!! 🙂
Οι μύγες είναι αληθινότατες, με τη τεράστια διαφορά πως ο «τύπος» δεν έχει σκοτώσει καμιά… τις βρήκε ψόφιες και έτσι έκανε αυτές τις απίστευτα έξυπνες αλλά σιχαμερές φωτογραφίσεις! 😉
Α! ξέρω για τις ρακέτες που καίνε κουνούπια, άλλο ανατριχιαστικό εργαλείο! απαπαπα! 😉
Με λίγη υπομονή, μπορεί ο άνθρωπος να βρει λύσεις στα πάντα, έτσι δεν είναι;
ΑΦιλιά και καλό μας Σαββατιάτικο βραδάκι! 🙂
Με αρωγό μου εννοούσα… 🙂
😉 !
Αυτή η ανάρτηση μου άρεσε πάρα πολύ!!!
Το γιατί το ξέρεις, αν όχι θα σε αφήσω να το μαντέψεις:)
φιλίιιιιιιι
Το μόνο που ξέρω… είναι πως κάποια μύγα σε τσίμπησε ή είσαι εδώ γιατί υπάρχει συγγένεια εξ’ αγχιστείας! 😉
ΑΦιλιάαααααααααααααααααααα! 🙂