Για μια ακόμα φορά, ενώ δεν είχα ιδέα ποιο θα ήταν το θέμα της εβδομαδιαίας μου ανάρτησης, «έπεσα» σ’ ένα απ΄τα πιο γνωστά τραγούδια της Edith Piaf με τίτλο:
«Non, je ne regrette rien», «Όχι, δεν μετανιώνω για τίποτα» και διαπίστωσα για μια ακόμα φορά, πως τίποτα δεν εμφανίζεται τυχαία στη ζωή μας, αισθάνθηκα πως αυτό το τραγούδι ήρθε μελωδικά να συμπληρώσει την προηγούμενη μου ανάρτηση!
Ακούστε το τραγούδι, με Ελληνικούς υπότιτλους και εκπληκτικές φωτογραφίες της Εντίτ…
.
.
«Η δράση δεν είναι αύριο. Υπάρχει δράση χωρίς αιτία; Αυτό υπήρξε πρόβλημα για πολλούς μεγάλους σοφούς. Δράση χωρίς αιτία, δράση χωρίς κίνητρο, μια δράση που να μη βασίζεται σε κάποια ιδεολογία. Μια απ’ τις διεκδικήσεις σοβαρών ανθρώπων είναι ν’ ανακαλύψουν αν υπάρχει δράση που να είναι «per se», για την ίδια, που να είναι χωρίς αιτία και κίνητρο.
Δείτε τι εμπεριέχεται σ’ αυτό: Δεν μετανιώνω, δεν υπάρχει μετάνιωμα και όλα όσα ακολουθούν όταν κανείς μετανιώνει, μια παρόμοια δράση δεν εξαρτάται από κάποια ιδεολογία του παρελθόντος ή του μέλλοντος, είναι μια δράση που είναι πάντα ελεύθερη. Και αυτή η δράση είναι δυνατή όταν υπάρχει η νοημοσύνη που γεννιέται από βαθιά ενόραση».
Το παραπάνω κείμενο, είναι ένα απόσπασμα που μετέφρασα απ΄ την «Δημόσια Ομιλία»του Κρισναμούρτι στο Ζάανεν της Ελβετίας στις 19 Ιουλίου του 1977.
.
Και μια δική μου, πιο πιστή μετάφραση της πρώτης στροφής του τραγουδιού:
«Όχι, δεν μετανιώνω για τίποτα».
Εντίτ Πιάφ.
Όχι, για τίποτα, μα για τίποτα,
όχι, δεν μετανιώνω για τίποτα,
ούτε για το καλό που μου έκαναν
ούτε για το κακό, όλα μου είναι αδιάφορα,
ξεπληρώθηκαν, σκορπίστηκαν, ξεχάστηκαν,
σκοτίστηκα για το παρελθόν…
(…)
Ξεκινώ απ΄το μηδέν.
.
*
*
Άιναφετς 
Πολύ μου άρεσε ο επίλογος σου με τη μετάφραση των στίχων!
Ταυτίζομαι απόλυτα με όσα λες. Το μετάνιωμα είναι σαν ένα ξεκούρδιστο ρολόι που πάει πίσω τη ζωή μας.
Φιλιά πολλά Στεφανία μου!
Α! ναι Μαρία Κ. η ταύτιση κι εδώ κοινή!!! 😉
Ξεκούρδιστο ή μήπως κολλημένο το ρολόι, μέσα μας; χαχαχα! 😀
Ότι έχει σχέση με παρελθόν, είμαι απόλυτη, γιατί καμιά πράξη μου, δεν έβλαψε ή στεναχώρησε κανένα, γι αυτό και δεν έχω να μετανιώσω για τίποτα!
Τώρα αν οι άλλοι μου φέρθηκαν άσχημα γιατί τους ενδιέφερε βασικά μόνο ο εαυτούλης τους, πρόβλημα τους!!! 😉
Nooooooooooon, rien de rien, je ne regrette rien!!! και αυτό γιατί ότι έκανα στη ζωή μου, αισθάνομαι πως καλά το έκανα, γι αυτό και η μετάνοια δεν κολλάει στη ζωή μου!
Τώρα αν διάβασες το link που έβαλα στην αρχή, θα είδες πως το τραγούδι έχει και πολιτικές προεκτάσεις….
ΑΦιλιά πολλά πολλά και ακόμα βροχερά! 🙂
Χμμμμ δεν μπορώ να πω ότι δεν μετανιώνω για κάποια πράγματα και κάποιες επιλογές ΑΛΛΑ νομίζω πως τελικά όσο περνάνε τα χρόνια… Όλα έγιναν όπως έπρεπε και για κάποιο λόγο. Μόνο η απώλεια ενός αγαπημένου μου προσώπου δεν κατάλαβα πότε γιατί έπρεπε να συμβεί αλλά….Εκείνος εκεί ψηλά κάτι παραπάνω γνωρίζει :-)…
Την ταινία για την Εντιθ Πιαφ με την Μαριον Κοτιγιαρ την έχεις δει;;;
Η μετάνοια Μαρίαkat, όχι αυτή που έχει σχέση με τη θρησκεία έτσι που μας την «φόρεσαν» από παιδιά, έχει να κάνει με πράξεις που ανήκουν σ’ ένα παρελθόν που υπάρχει μόνο μες τη σκέψη μας, δλδ ότι έγινε έγινε, ας φροντίσουμε να μην επαναλάβουμε τα ίδια λάθη, τώρα! 😉
Και αν κάποιο αγαπημένο πρόσωπο έφυγε απ’ τη ζωή, δεν καταλαβαίνω εκεί που κολλάει η μετάνοια… ακόμα και αν αισθανόμαστε ότι δεν το φροντίσαμε αρκετά… τι θ’ αλλάξει στο γεγονός;
Όχι αρνήθηκα να δω την ταινία, παρόλα τα καλά λόγια που είχα ακούσει, γιατί βλέπεις είχα την τύχη να ακούσω την Πιάφ στο Παρίσι ζωντανά και δεν μου αρέσουν οι συγκρίσεις! 😉
ΑΦιλιά πάντα τρυφερά! 🙂
Χμμ μαλλον το διατύπωσα λάθος. Εννοουσα πως προσωπικα δεν θα άλλαζα τίποτα …. πως όλα εν τελει έγιναν όπως επρεπε ακόμα και οι επιλογές που έκανα εγώ…. αυτό με την απώλεια, δεν εχει σχεση με μετάνοια, εξαλλου δεν ηταν επιλογή κανενός, έχει σχεση απλα με το γεγονός πως κατανοοώ τον λόγο για τον οποίο έγιναν κάποια πράγματα στη ζωή μου. (γενικά δεν εχω περάσει κι ευκολα) και πως το μονο πραγμα που δεν καταλαβα γιατί επρεπε να γίνει.. ηταν αυτο. Δεν το έθεσα σωστα …και φανηκε να εχει σχεση με το την μετάνοια. Επίσης αν και προσωπικά πιστεύω πολύ.. πάρα πολύ (προσωπική επιλογή) οχι, τη λέξη μετάνοια και το κείμενό σου δεν το συνδύασα με θρησκευτικό θέμα…
Ναι καλή μου Μαρία, κατάλαβα πολύ καλά τι ήθελες να πεις και χαίρομαι για σένα που προσέχεις τις επιλογές που κάνεις… και λάθος να κάνουμε, αυτό μας μαθαίνει και έτσι δεν χρειάζεται να μετανιώσουμε! 😉
ΑΦ! 🙂
:* εχω κάνει αρκετές λάθος επιλογές… αλλά εν τέλει δεν χρειάστηκε να μετανιώσω γιαυτες 🙂 φιλάκια Στεφανία μου
Οι ψυχολογικές και νοητικές δράσεις -a priori- θα υποστούν ανάλογες αντιδράσεις…κι εδώ αναρωτιόμαστε που υπάρχει απελευθέρωση; Ίσως, ίσως… στα πλαίσια μιας ορθής(όχι σωστής, υποκειμενικό το σωστό) μιας δράσης πέρα από τη σχετική έννοια του καλού και του κακού, πέρα απ’ το Δυαδισμό. Τρέχα, γύρευε, δηλαδή 🙂 Η Έντιθ Πιάφ, συγκινητική, υπέροχη έως και αιρετική για την εποχή της…Καλημέρα βιαστική! Φιλιά!(με κοιτάει στα μάτια ο μπακαλιάρος)
Νομίζω Δέσποινα, πως πρέπει να είμαστε πολύ ξεκάθαροι όταν αναρωτιόμαστε αν υπάρχουν πράγματα στη ζωή μας για τα οποία έχουμε μετανιώσει, γιατί έχει παρατηρηθεί πως τη μετάνοια πολλές φορές την ακολουθούν οι τύψεις που δεν είναι τίποτα άλλο παρά ενοχές (μεγάλο κεφάλαιο που θα ακολουθήσει ίσως το τωρινό!) 😉
Τώρα, αν ξέρουμε πως καμία μας πράξη, δεν έχει βλάψει κάποιον στο παρελθόν, έχουμε λόγο να αισθανόμαστε μετανιωμένοι; Και αν πάλι αισθανόμαστε μετανιωμένοι, το κακό έγινε και η μετάνοια δεν θα αλλάξει το γεγονός! 😛
Μηδενίζουμε το κοντέρ και πάμε απ΄την αρχή!!! 😀
ΑΦιλιά και είμαι σίγουρη πως ο μπακαλιάρος ήταν νοστιμότατος! 🙂
Έτσι ακριβώς Στεφανία μου… 🙂 γι’ αυτό κι εγώ μίλησα για Απελευθέρωση (για ορθή δράση) πέρα κι έξω από κάθε Δυαδισμό γιατί ο Δυαδισμός ενέχει ενοχές και συγκρούσεις που σε πετούν έξω από το εσωτερικό σου κέντρο και -κατ’ εμέ- αυτό είναι το ζητούμενο, να παραμένει κανείς σταθερά στο κέντρο του. Όταν είσαι εκεί με την καρδιά σου, ο παρελθοντολογικός χαλκός, γίνεται μελλοντικός χρυσός. Έτσι, δεν τίθεται θέμα μετάνοιας υπό τη θεολογική και κοινωνική έννοια των ενοχών. Για να δημιουργήσει όμως κανείς κέντρο, πρέπει αυστηρά να στρατολογηθεί κάποτε, τι θέλει, που το πάει και τι ζητάει. Με κριτήρια άλλοτε γήινα κι άλλοτε εσωτερικά (αυτή τη συζήτηση είχα σήμερα με μία φίλη) δυστυχώς μόνο στη σύγκρουση θα οδηγούμαστε.
Προσωπική μου αίσθηση και πάλι, στον εσωτερικό δρόμο δεν υπάρχει «μετανιώνω» όπως δεν υπάρχουν και πεποιθήσεις (μόνο εντυπώσεις), έτσι το «μετανιώνω», μεταλάσσεται σε «αλλάζω» με βάση τις εμπειρίες που έπρεπε να βιώσω για να πάω πιο πέρα. Όσο για την έννοια του «βλάπτω» πόσο αστείο ακούγεται ν’ ακούς ενήλικους ανθρώπους να λένε: δεν έχω βλάψει ούτε μυρμίγκι…μα αυτό που είναι καλό για σένα καλέ μου…είναι κακό για τον άλλον. Έστω και ακούσια, έστω και από διαφορετική διαμόρφωση, όλοι κάποιους έχουμε βλάψει, άλλωστε, αν είχαμε «φωτιστεί» δεν θα είμαστε εδώ, θα κάναμε παρέα στο «δημιουργό» 🙂 Φιλάκια πολλά και καλό βράδυ!!!
Χρόνια πολλά και από εδώ, για τα γενέθλια σου! 😉
ΑΦιλιά χωρίς μετανιώματα, βεβαίως βεβαίως!!! 🙂
Ευχαριστώ! 🙂
Η ουσία είναι πως μετανιώνουμε, δε μετανιώνουμε, δεν μπορούμε να κάνουμε πια τίποτα για να αλλάξουμε το παρελθόν…οπότε με αυτή την έννοια θα συμφωνήσω με το στίχο «σκοτίστηκα για το παρελθόν»….
Φιλιά πολλά μαγισσούλα με το υπέροχο τραγούδι που μπορεί να έρχεται από το χτες, αλλά δε θα γίνει ποτέ παρελθόν!!!
Αυτή είναι η ουσία Μαρία(me) μου, ή μετανιώσουμε ή δεν μετανιώσουμε, ότι έγινε έγινε, το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να μην επαναλάβουμε τα ίδια λάθη, τώρα! 😉
Είδες πως μερικά τραγούδια, μιλούν στο τώρα μας!!!
ΑΦιλιά περιμένοντας υπομονετικά να έρθει η άνοιξη, έτσι όπως την ξέρουμε! 🙂
Εγώ μετανιώνω συχνά πυκνά, κάθε φορά που λέω «όχι» σε ένα κομμάτι σοκολάτα, μετανιώνω, ψέματα να πω.
Στις πιο σοβαρές καταστάσεις ωστόσο επιλέγω συνειδητά και δεν μετανιώνω.
Σμουτς μαγισσούλα μου! 🙂
χαχαχα! γι αυτό Μαρινάκι μου, φρόντισε να μη λες όχι ειδικά στη σοκολάτα!!! (φάε τουλάχιστο ένα κομματάκι!) 😛
Νομίζω πως αν επιλέγουμε συνειδητά και πάνω απ΄ όλα αν ξέρουμε πως οι πράξεις μας, δεν θα βλάψουν άλλους, σίγουρα δεν θα υπάρξουν περιθώρια να μετανιώσουμε μελλοντικά! 😉
Όλα είναι θέμα προσοχής, έτσι δεν είναι;
ΑΦιλιά πολλά πολλά! 🙂
Reblogged this on myfortysomethingworld and commented:
Καλό είναι να περνάνε τα χρόνια και να μη μετανιώνουμε. Αυτό πάει να πει ότι και τα λάθη μας τα αγαπήσαμε, πάθαμε, μάθαμε και προχωρήσαμε μπροστά.
Μου έφτιαξε το βράδυ η διαδικτυακή μου φίλη Ainafetst!
Έτσι μπράβο Ελένη μου! 😉
Χαίρομαι όταν οι αναρτήσεις μου, βοηθούν τα κέφια και τη χώνεψη της σκορδαλιάς!!! 😛
Ευχαριστώ και για το reblogging!… έτσι η θετική ενέργεια κυκλοφορεί…. και κανείς δεν μετανιώνει! 🙂
ΑΦιλιά και καλό μας βραδάκι! 🙂
Δυστυχώς μετανιώνω. Για πολλα…Θέλει πολλή δουλεια μέσα σου για να μπορέσεις να μη μετανιωνεις, κ δεν την έχω «τελειώσει» /βαλει σε ρεγουλα ακόμα…
Μετανιωνω για τα στιβαρά «ΌΧΙ» που ΔΕΝ είπα οταν έπρεπε. Για τα μεταχρονολογημένα όχι που ΕΊΠΑ οταν δεν έπρεπε. Αυτα τα όχι ακόμα με δείχνουν, αυτοί στους οποίους είπα ναι, ακόμα με δείχνουν. Και έτσι χάνομαι πολλές φορές μέσα σε μια παρελθόντικη-παροντικη και εύχομαι -μη μελλοντική-στασιμότητα…Αυτο που δεν αντέχω δε είναι το δάχτυλο αυτων των ‘απέναντι». Κι ηταν αστείο: Κάθε φορα που σηκωνόμουν, να κ ένα πρόβλημα υγείας σοβαρο…Ευτυχως πλέον μπορώ να πω ότι σιγά σιγά ηρέμησα…Απλα πάρτε μου αυτο το δάχτυλο…
Γίνεται μαγισσούλι μου; 🙂 Αφιλακια καρδιας!
Νομίζω Κατερίνα μου, πως από τότε που συνομιλούμε τα δυο μας, έχεις αλλάξει και θα σου επισημάνω σε τι,( που είναι το πιο σοβαρό) και είναι η συνειδητοποίηση, δεν υπάρχουν πολλά άτομα που μπορούν ν’ αναγνωρίσουν αν όντος μέσα τους κάτι δεν πάει καλά, και τι είναι αυτό! 😉
Τώρα, δεν φτάνει να έχεις «δει», πρέπει κάτι να κάνεις γι αυτό, δλδ δράση, βήμα- βήμα, στιγμή με στιγμή καθημερινά και με επιμονή… όταν το θυμάσαι, φέρε το σώμα και τον νου σου, στο τώρα… και δράσε-ζήσε… μη δίνεις τόση σημασία στους άλλους, πάρε τη ζωή σου στα χέρια σου, αυτό θα πει δράση! 😛
Η περασμένη ανάρτηση και όλα τα σχόλια των φίλων μας, νομίζω πως είναι πολύ βοηθητικά, γιατί εξηγούν πως ότι έγινε, έγινε… πάμε τώρα παρακάτω, χωρίς τύψεις, ενοχές και μετανιώματα!
Άσε καλή μου, το παρελθόν με τις πληγές του και ζήσε τώρα, υπάρχει πολύ ομορφιά και χαρά στο τώρα μας! 😉
ΑΦιλάκια αισιόδοξα… παρόλο που ο καιρός θέλει να μας πείσει, για το αντίθετο! 🙂
Έχεις δίκιο, καλή μου φίλη…Σε ευχαριστω!!
Χιχιχι, το σημερινό, βραδινό «τώρα» μου συνοδεύεται απο λαχταριστό παγωτό, αφου με τέτοια βροχο και βρογχο – μανία είπα να αντίδρασω και αφου δεν έρχεται η άνοιξη, αποφάσισα να φέρω το καλοκαίρι στον ουρανίσκο μου (εντάξει λίγο έφαγα, είπαμε η βροχγχιτιδα δεν έχει υποχωρήσει ακόμη). :)) (το πείραμα του κήπου:ο ενήλικας τρώγοντας το παγωτό θα σκεφτόταν τις θερμίδες και τις πρησμένες του αμυγδαλες, το παιδι θα ονειρευόταν βουτιές στη θάλασσα και σε όλες τις λαχταριστες καλοκαιρινές γεύσεις…) (καλα μια δικαιολογία έψαχνα… ;))
Αφιλακια τρυφερα και γεμάτα -οσο γίνεται-επιγνωση! ❤ ❤
Μήπως ήρθε η σειρά, να κουνήσεις εσύ το δάκτυλο σου (όχι σαν Βαρουφίτσα!)χιχιχιχι! και να κάνεις το κέφι σου… καλά κάνεις και δίνεις στον εαυτό σου την απόλαυση του παγωτού και ελπίζω όχι μόνο!!! 😛
Μαζί σε κάθε είδους βουτιά! 😉
ΑΑΑ τα Φιλιά, Αληθινά, Αγαπησιάρικα και Αναρρωτικά! 🙂
Όταν είχα πρωτακούσει το τραγούδι με την Πιάφ, στην εφηβεία μου, το είχα κάμει… ύμνο!
Μετά, βεβαίως, μεγάλωσα…
Φυσικά και μεγαλώσαμε dodoula μου, και εύχομαι να μη ξεχάσουμε:
Non, rien de rien, non je ne regrette rien!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΑΦιλάκια τρυφερά και ας κοντεύουμε να ξεχάσουμε πώς είναι η άνοιξη! 🙂
Μαγισσούλα μου τώρα, ειδικά τώρα θα ήθελα να σε φιλήσω…. στ’ αλήθεια 😉
Τίποτε δεν είναι τυχαίο και εσύ συχνά με μαγικό τρόπο μου χαρίζεις ότι χρειάζομαι..
Όμορφη ημέρα να έχεις κι ας επιμένει χειμωνιάτικα ο καιρός 😉
Μα τι καλά Margo μου, δεν νομίζω πως υπάρχει κάτι παραπάνω από το φιλί που έχει βρει το στόχο του… ευχαριστώ! 😉
ΑΦιλάκια υπομονετικά, γιατί ούτως ή άλλως, δεν μπορούμε να κάνουμε για ν’ αλλάξουμε τον φρικτό αυτό καιρό! 🙂
μόλις διάβασα τον τίτλο ξεκίνησα το τραγούδι… (Δε μετανιώνω….που αγάπησα εσένα μοοονοοο..) και λέω «έχει μεράκια η μάγισσα σήμερα!
Αλήθεια όμως τώρα…δεν έχεις μετανιώσει για κάτι που έκανες ή δεν έκανες;
Δεν έχω κανένα λόγο, να πω ψέματα Αντριάνα μου…. ναι, δεν μετανιώνω για τίποτα!!! 😛
Και χαχαχα! ευτυχώς για μένα, δεν έχω αγαπήσει μόνον έναν! 😀
ΑΦιλάκια αμετανόηταααααααααααααα! 🙂
Τι σύμπτωση Μαγισσούλα μου προχθές άκουγα ενα ιντερνετικό ραδιόφωνο και είχε αφιέρωμα στην Πίαφ….καταπληκτική φωνή και τραγούδια έστω και αν δεν καταλάβαινα λέξη από τα λόγια η μουσική με συνεπήρε.. ακόμα περισσότερο τώρα που είδα την μετάφραση στο συγκεκριμένο τραγούδι..πράγματι φίλη μου αν το φιλοσοφήσεις για ότι έκανες και μετάνιωσες γι αυτό… δεν έχει νόημα .. αν δεν μπορείς να το αλλάξεις… το αφήνεις και πας παραπέρα .. ζεις με το τώρα όπως λέγαμε στην προηγουμένη ανάρτηση σου..γιατί το αύριο κανείς δεν το ξέρει… μου αρέσει που ας βάζεις σε διαδικασία σκέψης……:D να περάσεις φίλη μου ενα όμορφο Σαββατοκύριακο.. φιλάκια φθινοπωρινά πάλι…που πηγε η Ανοιξη καλέ;….. σνιφφφφφ….:k ❤
χαχαχα! Ρουλίτσα μου, είμαι πολύ πολύ πολύ υπερήφανη για σένα, είσαι εξαιρετική μαθήτρια… μη γελάς, δεν υπάρχει μεγαλύτερη χαρά, απ΄ το να βλέπω, όσα λέγονται εδώ να πιάνουν έτσι τόπο…. Μπράβο σου! 😛
Θα περάσω ένα πολύ όμορφο Σ/Κ και ας είναι ο καιρός σκ… και ξέρεις το γιατί;
Γιατί έχω όλους εσάς με τα όμορφα σας σχόλια και φυσικά με όλη σας την Αγάπη! ❤
ΑΦιλιά πάντα καρδιάς! 😀
Έλειψα .. ένεκα η γρίπη .. ακόμη αισθάνομαι ζαλισμένη, σαν αλλού να πατάω κι αλλού να βρίσκομαι κι άνοιξα την ανάρτηση σου και βρέθηκα μπροστά στην λατρεμένη μου Έντιθ Πιαφ. Έχω όλους τους δίσκους της, κι αυτό το τραγούδι, ορόσημο. Μακάρι να είχε και την έκφραση στη, μέχρι τώρα, ζωή μου. Αυτό δε σημαίνει ότι μετανιώνω .. σημαίνει ότι αισθάνομαι λιγάκι άβολα -κάποιες φορές- με τη θέση και στάση της ζωής μου. Πρέπει, κάποια στιγμή, να βρω την κατάλληλη θέση και το κατάλληλο «κάθισμα» 😉
ΑΦιλιά 🙂
Φρίντα
Αχ! Φρίντα μου, αυτή η γρίπη και ποιον δεν ταλαιπώρησε φέτος… ευτυχώς τη γλύτωσα (μέχρι στιγμής!) και αυτό ήταν ένα στοίχημα που είχα-έχω βάλει με τον εαυτό μου…. να προσέχω γενικά και ειδικά όταν ο Παραμυθοσύντροφος μετά από ένα μήνα, ακόμα ταλαιπωρείται! 😉
Η απουσία σου και αυτή τη φορά, αισθητή, γιατί ξέρεις πια πόσο μου αρέσουν οι συν-ομιλίες μας!
Μπορώ να καταλάβω, την αίσθηση του «άβολου» που τόσο καλά περιγράφεις… ναι, έχω νιώσει άβολα, βασικά μπαίνοντας στη θέση κάποιων άλλων γύρω μου, που αρνούνται επίμονα, να δουν την πραγματικότητα… ή βρίσκουν διάφορες δικαιολογίες για να δικαιολογήσουν τη στάση τους, αλλά ακόμα και εκεί, τραβάει κανείς μια γραμμή και πάει παρακάτω, έτσι δεν είναι; 😛
Δεν ανησυχώ καθόλου για σένα, γιατί είμαι σίγουρη πως αν ένα κάθισμα σου είναι άβολο, δεν θα δυσκολευτείς να το αλλάξεις και αυτό γιατί «το» έχεις εντοπίσει (επίγνωση)! 😀
ΑΦιλιά με όλη μου την αγάπη και εύχομαι περαστικούλια! 🙂
Εγώ πάλι δεν μετάνοιωνα αλλά τώρα λιγουλάκι μου έρχεται να το κάνω…
Όταν κάτι σπάει μέσα σου, κάτι πρέπει να πεις…
Φιλιά της Καλημέρας!
Την ώρα που μου έγραφες Μαρώ μου, είχα διαβάσει πρωί πρωί την ανάρτηση σου και σου έγραφα mail που το άφησα στη μέση για να στρώσω το κρεββάτι (το λαπ τοπ είναι πάνω και το ανοίγω το πρωί!) λοιπόν:
Ότι έγινε έγινε και δεν ξεγίνεται, δεν υπάρχει πιο λογικό επιχείρημα για να κατα-νοήσεις πως το να μετανοήσεις το μόνο που θα κάνει είναι να επιβαρύνει ακόμα πιο πολύ την ψυχολογία σου…
Πάω τώρα να συνεχίσω πρώτα το mail μου και μετά θα σχολιάσω στο blog σου…
ΑΦιλιά καρδιάς και με πολύ αγάπη! 🙂
Απεμπόλησα την λέξη ‘’ μετανιώνω’’ όταν κατάλαβα το πολύ πολύ απλό, ότι αυτή είναι μια αόριστη, κούφια λέξη δίχως κανένα νόημα… Ότι έγινε… έγινε και πίσω δεν γυρνά για να ‘’ξεγίνει’’.
Ποιο το νόημα λοιπόν να μετανιώνεις για κάτι?
Τα στραβά κι άδικα της ζωής μας γίνονται μαθήματα για τα χρόνια που έρχονται.
Ο χρόνος προχωρά, η ζωή συνεχίζεται και είναι πολύ λίγη για να την σπαταλάμε σε ότι πέρασε.
Και ναι, υπάρχει δράση δίχως αιτία και με μοναδικό κίνητρο να βλέπεις την θετική πλευρά των πραγμάτων (αν αυτό ανήκει στα κίνητρα !). Αυτό και μόνο φτάνει όταν είσαι ενήλικας και σκεπτόμενο άτομο γιατί αναγνωρίζω την διάθεση κινήτρων μόνο στα μικρά παιδιά.
Φιλιά πολλλλά μαγισσσσούλααα μου…. θα βγάλουμε βράγχια σε λίγο για να είμαστε μέσα στο κλίμα 🙂
‘Ετσι μπράβο Εύη μου! 😉
Το να είναι κανείς υπεύθυνος για τις πράξεις του, νομίζω πως είναι το ζητούμενο…. και αν κάτι που έχει κάνει στο παρελθόν δεν του αρέσει, ας μη το επαναλάβει… ούτως ή άλλως, ότι έγινε έγινε! 😉
Επίσης νομίζω πως υπάρχει μια δράση για την ίδια την δράση, «per se» και αυτό, όταν η δράση υπαγορεύεται απ΄τη καρδιά και σίγουρα εκεί δεν υπάρχει κίνητρο, κάπως έτσι λειτουργούν και τα μικρά παιδιά, αυθόρμητα με καθαρή καρδιά! 😉
ΑΦιλιά καρδιάς και ας έχουμε ξεχάσει με τι μοιάζει ο ήλιος! 🙂
Τα λάθη συνώνυμα με την εμπειρία και κατ’ επέκταση την ίδια τη ΖΩΗ!
Ναι καλέ μου ιχνηλάτη, το παρελθόν σίγουρα μας μαθαίνει και στο χέρι μας είναι να μετατρέψουμε τις εμπειρίες μας σε μαθήματα!
ΑΦιλιά και εύχομαι να έχεις ένα γαλήνιο απόγευμα! 🙂
Χμ! Με βάζεις σε σκέψεις! Η μετάνοια για ‘μένα ήταν μια έννοια πάντα, που είχε να κάνει με τα προσωπικά μου λάθη. Με τον «πόνο» που ίσως άθελα μου προκάλεσα σε άλλους. Γι’ αυτό μετανιώνω – θα ήταν εγωιστικό να έλεγα το αντίθετο. Αλλά τώρα μου δίνεις μια άλλη οπτική της λέξης. Θα το σκεφτώ… αλλά ίσως ακόμα να έχω ζήσει λίγες συγκινήσεις για να μπορώ να το αισθανθώ αυτό.
Υ.Γ. Ωστόσο ταυτίζομαι απόλυτα με το ελληνικό «Δε Μετανιώνω»! https://www.youtube.com/watch?v=x9w-pU6BfJc
Νομίζω Ζέτα μου, πως ο καθένας δίνει και μια διαφορετική ερμηνεία στη λέξη «μετανιώνω» και πολλοί επίσης την μπερδεύουν με τις τύψεις ή τις ενοχές που κατά τη γνώμη μου, είναι ολέθριες για την ψυχολογία ενός ατόμου! 😉
Πάντως για να το δούμε πολύ απλά, η λέξη μετανιώνω έχει να κάνει με παρελθόν και ότι έγινε, έγινε, έτσι δεν είναι; Αλλά αν όντος κάτι από τότε εξακολουθεί και μας βασανίζει, καλό είναι, να το εξετάσουμε προσεχτικά και να δούμε, γιατί κουβαλάμε ακόμα κάτι τόσο ψυχοφθόρο… και να ελευθερωθούμε! 😎
Το να μην κουβαλάς την αίσθηση της μετάνοιας, δεν είναι καθόλου εγωιστικό! 😉
Ας πάρουμε το τραγουδάκι και ας δούμε και το αντίθετο, δλδ φαντάσου τι τραγικό που θα ήταν, αν το τραγούδι έλεγε: «Μετανιώνω που γνώρισα εσένα μόνο» ! χαχαχα! Ας πρόσεχες φίλε!!! 😛
ΑΦιλιά και καλό Πάσχα θα σου ευχηθώ, αν δεν τα ξαναπούμε! 🙂
Εννοούσα πως θα ήταν εγωιστικό να μη παραδεχτώ ότι έχω κάνει λάθη. Τύψεις κι ενοχές δε νιώθω σε καμία περίπτωση. Δεν έχω κάνει κακό σε κάποιον, τουλάχιστον συνειδητά, μόνο λίγο θα άλλαζα ορισμένες συμπεριφορές μου/απορρίψεις που ίσως πλήγωσαν. Γι’ αυτό μετανιώνω… αν «ξανά πηγαίναμε τη λήψη» (για να το πω σκηνοθετικά) θα εκφραζόμουν διαφορετικά. Ωστόσο οι αποφάσεις μου θα παρέμεναν ίδιες. Γι’ αυτές δε μετανιώνω! Προσπαθώ πάντα να είναι όσο το δυνατόν πιο ώριμες, ώστε να μην τις μετανιώσω αργότερα.
Μια φίλη μου έλεγε «Δε μετανιώνω για τα λάθη γιατί αυτά με έφτιαξαν σωστή». Όπως δηλαδή, καταλαβαίνω ότι εννοείς κι εσύ τον όρο της μετάνοιας. Συμφωνώ μαζί σας, αλλά αυτό με θυμώνει λίγο ταυτόχρονα… να που η ζωή πρέπει να μας μάθει το σωστό μέσα από τα λάθη… πρέπει να καταναλωθούμε με τα λάθος άτομα, να ξοδέψουμε χρόνο σε λάθος επιλογές… γιατί να μην υπάρχει πιο σύντομος δρόμος??? Σνιφ!