Σήμερα θα μεταφέρω μια πολύ τρυφερή ιστορία που βρήκα σ’ ένα εξαιρετικό ιστολόγιο!
Ο τίτλος της ιστορίας είναι «ΗΧΩ», αλλά προτίμησα να τον αλλάξω μια και παλιότερα είχα αναρτήσει τον σχετικό μύθο για την ΗΧΩ και να βάλω άλλο τίτλο, γιατί νομίζω πως η λέξη «αντίλαλος» μιλάει από μόνη της, ανταποδίδω τη λαλιά… και όχι μόνο!
Ο ΑΝΤΙΛΑΛΟΣ
Ένα μικρό αγόρι περπατούσε στο βουνό με τον πατέρα του.
Ξαφνικά το αγόρι σκόνταψε, έπεσε, χτύπησε λίγο και επειδή πόνεσε φώναξε:
Αααα!
Προς μεγάλη του έκπληξη τότε άκουσε μια φωνή να έρχεται από τα απέναντι βουνά και να επαναλαμβάνει:
Αααα!
Περίεργος ρωτάει:
Ποιος είσαι εσύ;
Και η φωνή του απαντάει:
Ποιος είσαι εσύ;
Το αγόρι ρωτάει ξανά:
Εγώ σε ακούω! Ποιος είσαι;
Και η φωνή του απαντάει:
Εγώ σε ακούω! Ποιος είσαι;
Θυμωμένος φωνάζει:
Δειλέ!
Και του απαντάει η φωνή:
Δειλέ!
Οπότε ο μικρός κοιτάζει τον πατέρα του και τον ρωτάει:
Μπαμπά τι συμβαίνει;
Ο πατέρας του χαμογελάει και του λέει:
Τώρα θέλω να με προσέξεις.
Στη συνέχεια φωνάζει:
Είσαι ένας πρωταθλητής.
Κι η φωνή απαντάει:
Είσαι ένας πρωταθλητής.
Ο γιος του τον κοίταξε έκπληκτος εξακολουθώντας να μην καταλαβαίνει.
Ο πατέρας λοιπόν του εξήγησε:
Οι άνθρωποι ονομάζουν αυτό το φαινόμενο ηχώ, αλλά στην πραγματικότητα αυτό είναι η ζωή.
Η ζωή σαν την ηχώ σου στέλνει πίσω αυτό που λες ή κάνεις.
Η ζωή δεν είναι παρά η αντανάκλαση των πράξεών μας.
Αν εσύ θέλεις περισσότερη αγάπη στον κόσμο, πρέπει να δημιουργήσεις περισσότερη αγάπη στην καρδιά σου.
Αν θέλεις οι άλλοι να σε σέβονται, πρέπει πρώτα εσύ να σέβεσαι τους άλλους.
Αυτή η αρχή μπορεί να εφαρμοστεί σε κάθε πράγμα, σε κάθε πλευρά της ζωής. Η ζωή σου φέρνει πίσω αυτό που της έδωσες.
Γιατί η ζωή μας δεν είναι ένα σύνολο συμπτώσεων, αλλά ο καθρέφτης του εαυτού μας….
Πηγή
«Από καρδιάς»
.
.
.
Άιναφετς 
και η ζωή μας έχει αποδείξει πως έτσι ακριβώς είναι τα πράγματα!
Μπράβο που μας θύμισες αυτην την ιστορία ,να την πω και στα παιδιά!
Καληνυχτα Άιναφετς!
Ξέρω Νάσια μου, πως για να λες ότι τα πράγματα είναι ακριβώς έτσι, σίγουρα αυτό δεν είναι θεωρητικό, το έχεις δει να συμβαίνει και όντος συμβαίνει, απλά νομίζω πως έχει σημασία τι λέμε, πώς το λέμε και σε ποιον το λέμε και ειδικά αν πίσω απ΄ τις πράξεις μας υπάρχει κίνητρο που συνήθως είναι εγωκεντρικό (θέλουμε να πετύχουμε κάτι προσωπικό) και δεν είναι λόγια καλοσύνης ή Αγάπης…
Τι λες είναι έτσι ή κάνω λάθος; 😉
Τα παιδιά κατανοούν πολύ πιο εύκολα αυτές τις «ιστορίες» και μάλιστα η κατανόηση τους, πάει πολύ βαθιά! 😛
ΑΦιλιά και καλό μας απογευματάκι! 🙂
Πολύ μου αρέσουν αυτές οι ιστορίες που μέσα από την τρυφερότητα τους μας διδάσκουν πράγματα.
Έτσι είναι η ζωή καθρέφτης και όμως καμιά φορά από απροσεξία σπάμε το είδωλο.
Να ‘σαι καλά μαγισσούλα μου και να ομορφοπερνάς.
Σε φιλώ γλυκά και σε καληνυχτίζω!
Ο καθρέπτης είναι καθρέπτης Μαρινάκι, έτσι δεν είναι; 😉
Ο καλύτερος μας καθρέπτης είναι οι άλλοι, είναι οι σχέσεις μας, εκεί όλα καθρεπτίζονται, εκεί μαθαίνουμε για μας και στο χέρι μας είναι να φροντίζουμε τις σχέσεις μας (τον καθρέπτη μας)… και αν «σπάσει», θα σπάσει γιατί κάτι εμείς δεν κάναμε καλά… 😎
ΑΦιλιά πάντα τρυφερά και καλό μας Σ/Κ! 🙂
Νομίζω το δυσκολο μαγισσούλι μου ειναι να παραμείνει κανεις σταθερός -παρα τις δυσκολίες κ τον χρόνο που περνά- σε αυτα που φωνάζει στον καθρέφτη του. Βλέπουμε ποσο γρήγορα το παιδι, επειδη δεν παίρνει άμεσα απάντηση, σπεύδει να φωνάξει:»δειλέ!».
Για το λόγο αυτο χρειάζεται πολλή υπομονή, δουλεια με τον εαυτο μας κ βεβαια ενσυναίσθηση κ αφουγκραςμός των πραγμάτων γύρω μας! Σε φιλώ γλυκα κ ευχομαι απο Δευτέρα τα πραγματα να ειναι λιγο καλυτερα για τη χώρα μας… ❤️
Νομίζω Κατερίνα μου, πως ότι και να «φωνάξουμε» αργά ή γρήγορα θα έχουμε την αντανάκλαση- τον αντίλαλο του και φυσικά δεν θα είναι πάντα αυτό που επιθυμούμε γιατί σημασία έχει το κίνητρο μας…αλλά αν σ’ ότι κάνουμε ή πούμε υπάρχει όπως λες, ενσυναίσθηση, μεγαλώνουν οι πιθανότητες ο αντίλαλος να είναι καλοσύνη…
Την Δευτέρα θα έχουμε και τον αντίλαλο που… αξίζουμε ως χώρα!!! 😉
ΑΦιλιά γλυκά και σίγουρα υπομονετικά! 🙂
Πολλή όμορφη ΚΑΙ η σημερινή σου ανάρτιση, μαγισσούλα μου!!
Η ζωή δεν είναι παρά η αντανάκλαση των πράξεων μας. Είναι θέσφατο, ούτως ή άλλως.
Ωστόσο, πόσοι από εμάς έχουμε τη δυνατότητα να αντιληφθούμε την αλήθεια ή την ψευδαίσθηση στον καθρέφτη του εαυτού μας? Δύο, εκ διαμέτρου αντίθετες, όψεις που τις επιλέγουμε άλλοτε συνειδητά κι άλλοτε ασυνείδητα. Το αποτέλεσμα, βέβαια, του αντίλαλου ή της ηχούς παραμένει (αμείλικτα) το εξής ένα: Η ζωή σού φέρνει πίσω αυτό που της έδωσες. 🙂
Σημείωση 1η: Ευχαριστώ για το link που μου έστειλες στην προηγούμενη ανάρτιση, Όντως, ανοίγουμε μεγάλη συζήτηση, που θα ήθελα να δώσω τις επιπλέον διευκρινιστικές μου απόψεις, όχι όμως βιαστικά 😉
Σημείωση 2η: Σου στέλνω το παρακάτω τραγούδι του αξέχαστου Μάνου Λοίζου, που σαν αυτές τις ημέρες, πριν από κάποια χρόνια έφυγε από τη ζωή. Εν όψει των εκλογών, κι ασχέτου εκλογικού αποτελέσματος, αυτό το τραγούδι έχει την πλάκα του και το νόημα του.
Σε γλυκοφιλώ, πάντα με ΑΑΑΑγάπη 🙂 🙂
Κατ΄αρχάς Φρίντα μου, ευχαριστώ για το τραγούδι… αχ! αυτό το εργατικό μυρμιγκάκι! 😉
Προσωπικά η ζωή μού έδειξε πως οι πράξεις μας, αργά ή γρήγορα, μας δείχνουν (αντιλαλούν) το πώς πορευόμαστε, μόνο που θέλει επιμονή, υπομονή αλλά πάνω απ΄όλα Αγάπη… 😉
Και εδώ θα επαναλάβω αυτό που έχει μπει καλά μες τη καρδιά μου:
«Ευλογημένος αυτός που δεν προσδοκά δεν θα απογοητευτεί ποτέ»… (Βούδας και Χριστός)…
Ο καλύτερος καθρέπτης μας, είναι οι σχέσεις μας, εκεί όλα καθρεπτίζονται και εκεί μαθαίνουμε για τον εαυτό μας! 😛
ΑΦιλιά καρδιάς και μόνο! 🙂
Aυτό είναι, ό,τι σπέρνεις θερίζεις και ό,τι σκέφτεσαι το λούζεσαι το ζήσεις δεν το ζήσεις!
Έτσι ακριβώς γίνεται… και όσο πιο γρήγορα το αντιληφθεί κανείς τόσο το καλύτερο για να γίνει επί τέλους πιο προσεχτικός και να έχει επίγνωση των πράξεων του! 😛
«Όπως έστρωσες θα κοιμηθείς» αργά ή γρήγορα… η παράδοση μας είναι γεμάτη παρόμοιους αντίλαλους! 😉
ΑΦιλιά πάντα τρυφερά στα μακρινά ξένα! 🙂
Πολύ όμορφη ιστορία!Ο αντίλαλος είναι η στάση ζωής που επιλέγεις.Ακόμα κι όταν θες να ξεφύγεις,η φωνή επιστρέφει πιο δυνατή να σου θυμίσει ποιος πραγματικά είσαι.
Νομίζω πως έχεις πολύ πολύ δίκαιο, τουλάχιστο αυτό μου έχει δείξει μέχρι στιγμής και προσωπικά η Ζωή! 😉
ΑΦιλιά και… αύριο αναγκαστικά η Κυριακή θα «ηχήσει» θέλουμε δεν θέλουμε! 🙂
Πόσο γλυκιά ιστορία!
Θέλει κόπο, αλλά τελικά θα σου επιστέψει ο αντίλαλος αυτό που του δίνεις…
Εύκολο δεν είναι, αλλά αν θέλουμε να δούμε έναν κόσμο πιο όμορφο, ας ξεκινήσουμε να αλλάζουμε και να φροντίζουμε κάποιον που ξέρουμε καλά: Τον εαυτό μας!
Φιλί γλυκό, κορίτσι μου!
❤
Το κλειδί Γιάννα μου, βρίσκεται στον καθένα μας, στη καρδιά μας, μόνο έτσι η Ζωή θα αντιλαλήσει όμορφα για όλο το κόσμο! ❤
Ανταποδίδω το γλυκό φιλί με όλη μου την καρδιά! 🙂
Όμορφη ιστορία, κατάλληλη ως παρότρυνση για να γίνει ο κόσμος μας καλύτερος.
Ωστόσο, αναγνωρίζω πιά, ότι δεν μπορείς πάντοτε να βασίζεσαι ότι θα έχεις αυτό το αποτέλεσμα- οι άνθρωποι δεν είναι όλοι βράχοι, ώστε να σού επιστρέψουν εκείνο που εξέπεμψες: μπορεί να είναι και γκρεμοί, σπηλιές ή άνεμος…
Παρ’ όλα αυτά, θα επιμείνω- όχι γιατί περιμένω ανταπόδοση, αλλά γιατί μόνον έτσι, με τον σεβασμό στον άλλο, μπορώ να συνυπάρξω με τον εαυτό μου, που είναι άλλωστε ο μόνος που δεν μπορώ να… βγάλω από την ζωή μου 😉
Φυσικά dodoula μου και δεν μπορεί να βασίζεται κανείς στο αποτέλεσμα που μπορεί να έχει η «λαλιά» ή οι πράξεις μας, αλλά τουλάχιστο θα έχεις τη χαρά πως έδωσες αυτό που έδωσες χωρίς κίνητρο… με την καρδιά σου…είναι αυτό που λέει ο λαός:
«Κάνε το καλό και ρίχτο στο γιαλό» ! 😉
ΑΦιλιά πολλά πολλά και υπομονετικά! 🙂
Ένας απλός τρόπος να πεις κάτι δύσκολα κατανοητό. Και ακόμη πιο δύσκολα εφαρμόσιμο. Αν όμως γίνει κατανοητό η αλλαγή είναι μεγάλη. Ας είναι και για μερικές στιγμές ή ημέρες. Γιατί όπως λέει η Dodo μας όταν η θετικότητα βρει γκρεμούς και σπηλιές επιστρέφεις με ευκολία στα συνηθισμένα. Και ξανά από την αρχή.
Σε κάθε περίτπωση ευχαριστώ για την πολύτιμη υπενθύμηση. Να πω ακόμη πως νιώθω σαν να έλειψα παααααααρα πολύ 😦
Καλώς την «απούσα» απ΄ το blogging, αλλά καθόλου απ΄ τη καρδιά μου! ❤
Όταν μεγαλώνεις παιδιά Margo μου, νομίζω πως δεν πρέπει κανείς να αποκαρδιώνεται να επαναλαμβάνει ξανά και ξανά τα ίδια και τι ίδια… και όταν πίσω απ΄τα λόγια μας υπάρχει Αγάπη κάποια στιγμή ο αντίλαλος είναι κατανόηση! 😉
Με άλλα λόγια, νομίζω πως δεν κάνει να σκεφτόμαστε τους γκρεμούς ή τις σπηλιές όταν κάνουμε αυτό που ορίζει η καρδιά μας… ❤
ΑΦιλιά και εύχομαι σε όλη την οικογένεια σου, ένα καλό και δημιουργικό Φθινόπωρο! 🙂
Φαίνεται πως έχουμε παρεμβολές στις προσωπικές μας συχνότητες κι αντί για την ηχώ του εαυτού μας, ακούμε τις εντολές του «σκηνοθέτη» μας. Και δεν ξέρω αν υπάρχει πάντα διαθέσιμος ένας φωτισμένος «πατέρας» που θα απομακρύνει τα παράσιτα και θα μιλήσει στο παιδί του…. από καρδιάς.
Χαθήκαμε στις λάθος αντανακλάσεις Στεφανία μου… Νιώθω πως η εποχή μας χαρακτηρίζεται απ’ την απόλυτη ηχορύπανση και οι αντίλαλοι που επιστρέφουν σε μας, είναι παραπλανητικοί έως και χειριστικοί.
Υπέροχη η αλληγορία που μας μετέφερες!
Να’σαι καλά!…
Οι παρεμβολές Μαρία Κ. μου, ποτέ δεν θα φτάσουν στ’ αυτιά μας αν ακούμε τη καρδιά μας… και όχι το συμφέρον μας! 😉
Νομίζω επίσης πως αλίμονο μας, αν περιμένουμε απ΄ ένα φωτισμένο πατέρα ή ακόμα και σοφό δάσκαλο να μας πει τι είναι το σωστό όχι μόνο για μας τους ίδιους αλλά και για το σύνολο!
Όσο για την ηχορύπανση έχεις απόλυτο δίκαιο… αλλά και εδώ ο καθένας είναι υπεύθυνος για το τι θα κάνει κτήμα του και τι όχι… το κλειδί είναι στη διάκριση! 😛
Συνήθως η Ζωή μας επιστρέφει ότι της «προσφέρουμε»…
ΑΦιλιά πολλά πολλά και πάντα καρδιάς! 🙂
Πολύ εύστοχη η ιστορία σου μαγισσούλα μου !!
Έτσι φιλοσοφώντας κι εγώ αυτές τις μέρες σκεφτόμουν μια κουβέντα που είχα κάποτε με μια αγαπημένη ψυχή (μιλώντας για τα παιδιά μας και τι είναι σωστό ή λάθος στην διαπαιδαγώγησή τους ) και καταλήξαμε πως : όταν υπάρχει αγάπη και το…»λάθος» σωστό είναι .
Σηκώνει πολύ συζήτηση αλλά νομίζω καταλαβαίνεις τον συσχετισμό και πως μου το θύμησες.
Αν ο καθένας μας πάρει την όποια απόφαση με καθαρή καρδιά με σοβαρότητα και αληθινή πίστη οτι αυτό είναι το καλύτερο για την χώρα μας και οχι με κυρίαρχα διάφορα αρνητικά και δηλητηριώδη συναισθήματα ,τότε αυτός ο συνδυασμός που θα προκύψει (γιατί μάλλον δεν υπάρχει μόνο ένα σωστό και όοολα τα άλλα λάθος)θα αποδειχθεί στο τέλος καλός.
Ας ελπίσουμε λοιπόν …..
Κι αν οχι ας είμαστε τουλάχιστον ήσυχοι με την συνείδησή μας όπως λέει και η Ντοντούλα.
Σε γλυκοφιλώ σοφή μαγισσούλα !!
Τελικά ξωτικούλι μου, καταλήγουμε πως όταν ακούμε τη καρδιά μας και οι πράξεις μας δεν είναι εγωκεντρικές η «ηχώ» κάποια στιγμή μάς επιστρέφεται με το ίδιο νόμισμα! 😉
Όταν πρόκειται δε για τη χώρα μας, εκεί η ευθύνη μας είναι τεράστια, γι αυτό και λένε, πως έχουμε τη κυβέρνηση που αξίζουμε, για να δούμε τώρα και τον αντίλαλο! 😛
ΑΦιλιά πολλά πολλά και όμορφα ηχητικά! 🙂
Εγώ αμέσως διαβάζοντάς σε, θυμήθηκα ένα άλλο όμορφο τραγούδι που λέγεται »Καθρέφτης»:
Υπέροχη ιστορία, ποιος την κάνει πράξη? 🙂
Καλή δύναμη να έχουμε μαγισσούλα και ΑΦΦΦιλάκια πολλά 😀
Το τραγούδι αυτό Αλεξάνδρα μου, αν το ακούσει κανείς προσεχτικά, ανακαλύπτει και εδώ πως αν ανταποκρινόμαστε με καλοσύνη (όπως ένα μικρό παιδί!) στις πράξεις των άλλων όσο κακές, δόλιες ή φθονερές και αν είναι αυτές, το σίγουρο είναι πως όταν υπάρχει καλοσύνη υπάρχει περίπτωση ν’ αλλάξει ή κάτι να δει και ο άλλος, αλλιώς προσπερνάμε! 😎
ΑΦιλιά πολλά και δυναμικά! 🙂
Πολύ όμορφη η ιστορία και ένας πολύ απλός και άμεσος τρόπος να θυμηθούμε ότι η ζωή (και οι άνθρωποι) μας επιστρέφει ό,τι της δίνουμε! Ευχαριστούμε!
‘Ετσι ακριβώς… μόνο δεν πρέπει ν’ αποκαρδιωνόμαστε όταν αργεί να μας φτάσει η «ηχώ»! 😉
ΑΦιλιά καρδιάς και καλή δημιουργική βδομάδα να έχουμε! 🙂
Στεφανία μου καλή και αγαπημένη…δεν θα το πιστέψεις αλλά ναι,ειμαι αυτή η Νικολετα και έφτιαξα ακόμα ένα μπλογκ χαχα
Ωραία η ιστορία,πραγματικά,είναι λόγιο που με αγγίζουν και τα πιστεύω ιδιαίτερα πολύ.Πάντα πίστευα οτι σε κάποα στιγμή της ζωής,αυτό που θα δώσεις,αγάπη,πόνο ή οτιδήποτε επιλέξει ο κάθε ένας-δικαίωμα του άλλωστε-κάπου αργότερα η ζωή με τον τρόπο της θα στο ανταποδώσει.
ΌΜΩΣ δυστυχώς έχω την αίσθηση οτι δεν ζούμε σε ένα κόσμο όχι και τόσο δίκαιο.
Αυτό δεν σημαίνει οτι θα αλλάξει κάτι σε αυτό που πιστεύω ή νιώθω,αλλά δεν σου κρύβω οτι κατά καιρούς είναι ένα θέμα που με εχει στεναχωρήσει αρκετα.
φιλακια πολλά απο εμένα ❤
Τα πάντα πια μπορώ να πιστέψω από σένα Νικολέτα μου! χαχαχα! 😀
Και είμαι μάρτυρας όσα χρόνια σε ξέρω και επικοινωνούμε, πως ειδικά σε σένα η ζωή σου έχει επιστρέψει ότι της «έδωσες» ακόμα και τα δύσκολα… και ναι, όταν τις πράξεις μας τις ωθεί η Αγάπη και δεν υπάρχει κάποιο εγωκεντρικό κίνητρο, πάντα Αγάπη μας επιστρέφεται… είναι άγραφος νόμος! ❤
Είμαστε όλοι μας υπεύθυνοι γι αυτόν το κόσμο και όσο δεν αλλάζει ο καθένας μας, η ζωή δεν θα μας φαίνεται δίκαιη, γιατί θα μας ανταποδίδει την εγωκεντρικότητα μας! 😉
ΑΦιλιά πολύ χαρούμενα που είσαι πάλι στην όμορφη μπλογκογειτονιά μας! 🙂
Έχεις ένα μοναδικό τρόπο να μεταφέρεις πολύ σημαντικά πράγματα, απλά και κατανοητά, σαν εικόνες που εντυπώνονται στο μυαλό μου.
Μακάρι να ακούγαμε όλοι τον «αντίλαλό» μας, να έχουμε κάποιον στη ζωή που να μας τραβήξει την προσοχή στην «ηχώ» μας. Θα το δείξω στα παιδιά μου (και) αυτό το ποστ σου.
Φιλιά πολλά
Ελένη
https://myfortysomethingworld.wordpress.com
Η «ηχώ» μας Ελένη μου, είναι μεγάλος δάσκαλος και δεν μας χαρίζεται… έτσι βλέπουμε πως η καλοσύνη ακόμα και μέσα απ’ το blogging, μας επιστρέφεται πολλές φορές στο διπλάσιο και δεν νομίζω πως χρειαζόμαστε κάποιον να μας προειδοποιήσει, η ίδια η ζωή το «φροντίζει» και μας στέλνει ότι πρέπει ν’ αντιμετωπίσουμε, είναι ο νόμος της έλξης! 😉
Πολύ σωστά θα κάνεις να δείξεις αυτή την ιστορία στα παιδιά σου γιατί ξέρω πως τους αρέσει πολύ, βλέπεις έχουν (ακόμα!) έναν αγνό και απλό τρόπο να κατανοήσουν έννοιες της ζωής που εμάς συνήθως μας βραχυκυκλώνουν! 😛
ΑΦιλιά πολύ τρυφερά σε όλη την οικογένεια σου! 🙂
Βρήκα το δρόμο και ήρθα μαγισσούλα μου γλυκιά!
Την ιστορία τη γνώριζα, αλλά διαβάζω ξανά με ενδιαφέρον τόσο σημαντικές γι ατη ζωή μας ιστορίες.
Η δύναμη της αυθοποβολής στηρίζεται σε αυτή τη διαδικασία και πάντα προσπαθώ να το θυμάμαι …κυρίως όταν με βρίζω! Ξέρεις κάνω μια βλακεία, ή μια απροσεξία και με αρχίζω! Και μετά θυμάμαι και ντρέπομαι. Αλλά η δύναμη της συνήθειας είναι μεγάλη!
Διαλέγεις πάντα τα καλύτερα και χαίρομαι γιατί νιώθω τις αναρτήσεις σαν τονωτικές ενέσεις!
Πάω να πάρω και τις δόσεις που έχασα!
Φιλάκια καρδιάς!♥
χαχαχα! Αριστέα μου, είδες πως αυτό που σ’ έφερε εδώ είναι ο αντίλαλος της φιλίας μας! 😛
Δεν μας κάνει καθόλου καλό να επικρίνουμε τον εαυτό μας… γιατί και εδώ ο επικριτικός αντίλαλος, είναι ολέθριος για την αυτοεκτίμηση μας… έτσι νομίζω και είναι καλό να το έχουμε κατά νου! 😉
Έχεις απόλυτο δίκαιο όταν λες πως η συνήθεια έχει μεγάλη δύναμη, βλέπεις στο υποσυνείδητο μας, δεν αρέσει καθόλου μα καθόλου η αλλαγή! 😉
ΑΦιλιά καρδιάς πάντα και εύχομαι οι ενέσεις να μη τσούζουν πολύ!!! 🙂
ΑΦΣ, καλησπέρα…
Πόσο συχνά συμβαίνει αυτό… Θυμάμαι που κάποτε είχα δωσει χρήματα (δανεικά κι αγύριστα) σε συγκενικό πρόσωπο… Και ο πατέρας μου, είχε πει: «Αυτά θα στα επιστρέψει η Ζωή!». Κι ύστερα τα χρόνια πέρασαν, αλλά είχε δίκιο… Όταν στέλνεις αγάπη, συχνά αυτή σπάει στα βράχια και τσακίζεται σε λάθος ανθρώπους, ακόμη και τότε όμως τα συντρίμια της γυρίζουν πίσω… Όταν η Αγάπη πάει στους σωστούς, τότε γυρίζει σαν εκκωφαντικός αντίλαλος… έτσι είναι…
ΑΦΣ, από τον πάντοτε ΑΦΣ.
Καλώς τον ΑΦΣ! 😉
Νομίζω, πως όταν κανείς δίνει Αγάπη ουδόλως τον ενδιαφέρει αν θα του επιστραφεί ή αν θα τσακιστεί στα βράχια, η ανιδιοτέλεια και η έλλειψη κίνητρων είναι το χαρακτηριστικό της Αγάπης, έτσι δεν είναι;
Επίσης νομίζω, πως ο πατέρας σου είχε δίκαιο όταν σου είπε, «πως αυτά θα σου τα επιστρέψει η Ζωή» μόνο που η επιστροφή δεν είναι ποτέ σε είδος…και είναι κάτι που ξέρουμε πολύ καλά! 😛
ΑΦΣ, από την παντοτινή ΑΦΣ. 🙂