Ερώτηση: Μπορούμε να πηγαίνουμε στις δουλειές μας και να δουλεύουμε χωρίς ανταγωνισμό;
Κρισναμούρτι: Λέτε ότι δεν μπορούμε, κύριε;
Δεν μπορεί κανείς να πηγαίνει στο γραφείο και να κάνει τη δουλειά του χωρίς να ανταγωνίζεται;
Δεν είμαι εγώ αυτός που θα σας πει αν μπορείτε ή όχι ή ότι πρέπει και λοιπά.
Αλλά μπορείτε να δείτε τι κάνει ο ανταγωνισμός, πώς θρέφει την αντιπαλότητα το φόβο, είναι ένα ανελέητο κυνηγητό των απαιτήσεων σας, όχι μόνο αυτών μέσα σας, αλλά και εξωτερικά στον κόσμο.
.
Τα βλέπεις όλα αυτά κι αναρωτιέσαι αν είναι δυνατό να ζήσεις στον κόσμο χωρίς ανταγωνισμό. Αυτό σημαίνει να ζεις χωρίς να συγκρίνεις, σημαίνει να κάνεις κάτι που πραγματικά αγαπάς, που σ’ ενδιαφέρει τρομερά.
.
Ή αν είσαι παγιδευμένος σε μια δουλειά που δεν σου αρέσει, επειδή έχεις υποχρεώσεις, τότε αυτό σημαίνει ότι βρίσκεις πώς να κάνεις καλά τη δουλειά σου χωρίς ν’ ανταγωνίζεσαι κανέναν. Κι αυτό απαιτεί απαιτεί πάρα πολύ προσοχή, έτσι δεν είναι;
.
Πρέπει να έχεις τρομερή επίγνωση κάθε σκέψης, κάθε συναισθήματος μέσα σου, αλλιώς απλώς θα επιβάλεις στον εαυτό σου την ιδέα ότι δεν πρέπει να ανταγωνίζεσαι και τότε αυτό γίνεται άλλο ένα πρόβλημα.
.
.
Όμως μπορείτε να έχετε επίγνωση όλων αυτών που συνεπάγεται ο ανταγωνισμός, μπορείτε να δείτε την αλήθεια, το ότι φέρνει σύγκρουση, αδιάκοπη πάλη.
Μπορείτε να αντιληφθείτε ότι ο ανταγωνισμός αναπόφευκτα οδηγεί τον άνθρωπο στην αντιπαλότητα, στην έλλειψη στοργής.
.
.
Αν τα δείτε όλα αυτά, τότε μέσα από αυτή την αντίληψη θα δράσετε είτε ανταγωνιστικά είτε καθόλου ανταγωνιστικά.
«ΕΓΩ χωρίς ΕΓΩ»
Κρισναμούρτι
Μετάφραση Ανθή Ανδρεοπούλου – Νίκος Πιλάβιος.
Εκδόσεις Καστανιώτη
**
ΥΓ: Δείτε και για τη σύγκριση εδώ…
.
.
Άιναφετς 
Τι μου λες τώρα!!! 34 συναπτά έτη καριέρας – εργασίας σε πολυεθνική εταιρεία, η λέξη «ανταγωνισμός» ήταν κάτι σαν το «καλημέρα» σαν το «κύριε ελέησον» που δεν το βαριόταν ο παππάς!
Η εμπειρία μου έδειξε το εξής: Η θεώρηση, η αντίσταση και η αντιμετώπιση του ανταγωνισμού έχουν να κάνουν με δύο βασικές αρχές στην προσωπικότητα του κάθε ανθρώπου: Την αγωγή και την αντίληψή του. Είναι αυτό που ο σοφός Κρισναμούρτι λέει: Επίγνωση!
Θα προσπαθήσω να γίνω πιο σαφής, με ένα παράδειγμα που κάπου είδα, ως γελοιογραφία.
Τρεις εικόνες.
Εικόνα 1η: Μια κότα καθισμένη σε έναν φράχτη, ανοίγει τα φτερά της προσπαθώντας να πετάξει. Τα καταφέρνει, πετώντας ψηλά μισό μέτρο.
Εικόνα 2η: Η κότα, μετά το κατόρθωμά της, αποφασίζει να προσπαθήσει ξανά, βάζοντας περισσότερη δύναμη και τέχνη και καταφέρνει να πετάξει δύο μέτρα ψηλά, πριν πέσει στο χώμα.
Εικόνα 3η: Πεισματάρα η κότα, σκέφτεται ότι μπορεί να πετάξει κι άλλο, πηγαίνει στο πιο ψηλό σημείο του φράχτη, δίνει φόρα και με όση δύναμη έχει, καταφέρνει να πετάξει τρία μέτρα ψηλά. Και περιχαρής αναφωνεί: Είμαι αετός!! είμαι αετός!!!
Ο ανταγωνισμός ξεκινά εκεί που τελειώνει η επίγνωση. Και τα μέσα που χρησιμοποιούνται -συνήθως- είναι ανήθικα, ανέντιμα και αντιδεοντολογικά.
Με Ααγάπη και πολλάααααα φιλιά 🙂
Δεν είχα την εμπειρία εργασίας σε εταιρία, η μόνη μου εμπειρία ήταν για κάτι μήνες στις Galeries Lafayette (τα μεγάλα μαγαζιά στο Παρίσι) όπου έκανα βιτρίνες, το μόνο που θυμάμαι είναι το πλήθος των υπαλλήλων… στο τμήμα μου, είδα πως αν έκανα ότι μου ζητούσαν καλά, δεν είχα πρόβλημα…αλλά μπορώ να φανταστώ, πως ο ανταγωνισμός υπόβοσκε! 😉
Πολύ καλό το παράδειγμα της κότας… που της έλειπε η «επίγνωση» και αρνιόταν να «κάτσει» στ’ αυγά της! 😛
ΑΦιλιά πολλά πολλά Φρίντα μου! 🙂
Έχοντας επίγνωση της κάθε σκέψης, του κάθε συναισθήματος, ακόμα και του κάθε ερεθίσματος θα έλεγα, συγκεντρώνεσαι στη δική σου αυτοκυριαρχία και αυτό είναι που θα σε οδηγήσει ουσιαστικά στο να μη μπαίνεις σε διαδικασίες ανταγωνισμού…
Ας μη συσσωρεύουμε κι άλλα αρνητικά συναισθήματα στις ψυχές μας…
ΣΣΣΣΣΣΣΣΜΟΥΤΣ πολλά, μαγισσούλα!! Καλό βραδάκι! ❤
Ναι Γιάννα μου, παντού χρειάζεται να είμαστε προσεχτικοί και να έχουμε το νου μας, εδώ η επίγνωση, μας επαναφέρει στο παρόν και μπορούμε να παρατηρήσουμε πώς λειτουργεί ή όχι ο ανταγωνισμός ακόμα και στις προσωπικές μας σχέσεις! 😉
ΑΦιλιά πάντα θετικά και τρυφερά! 🙂
πολύ μου άρεσε το άρθρο! επειδή θεωρώ πως το να δρας ανταγωνιστικά δεν αποτελεί θέμα επιλογής, αλλά συνείδησης, είμαι ήδη αποφασισμένη! φιλάκια πολλά μαγισσούλα, καλό βράδυ! 🙂
Συμφωνώ Εύη μου και το πώς έχουμε μεγαλώσει, παίζει ρόλο, αν στο σπίτι μας υπήρχε ανταγωνισμός, οι πιθανότητες αργότερα να γίνουμε ανταγωνιστικά άτομα είναι μεγάλες! 😉
ΑΦιλιά πολύ τρυφερά και καλό μας βραδάκι! 🙂
Με κάλυψαν απολυτα οι δυο παραπάνω προλαλησασες! :)Αφιλακια καρδιας μαγισσούλι μου!
Φυσικά και συμφωνείς Κατερίνα μου, πώς θα μπορούσες αλλιώς να τα βγάλεις πέρα με τόσα παιδάκια! 😉
ΑΦιλιά πολλά πολλά και καλή συνεργασία! 🙂
Ααααχ αυτός ο ανταγωνισμός..Να θέλουμε να «φάμε» τον συνάδελφο ή να πατήσουμε επάνω του για να ανεβούμε..Κοινώς, επί πτωμάτων.Σύνηθες γλυκιά μου Άιναφετς, δεν υπάρχει δουλειά χωρίς ανταγωνισμό ακόμη και σε επιχείρηση οικογενειακού περιβάλλοντος!Έχω δει αδέρφια να «σφάζονται» για θέσεις.Όταν λοιπόν δεν έχουμε ούτε ιερό ούτε όσιο στις ζωές μας, γιατί να έχουμε στις δουλειές μας;;;
Έτσι ακριβώς Βασούλα μου και το χειρότερο που κανείς δεν καταλαβαίνει, είναι πως ο ανταγωνισμός βλάπτει πολύ βαθιά πρώτα αυτόν που ανταγωνίζεται! 😛
Δυστυχώς ο ανταγωνισμός καλλιεργείται πρώτα απ΄ το σπίτι μας…
ΑΦιλιά πολύ τρυφερά και καρδιάς! 🙂
Πιστεύω στην ευγενή άμιλλα αλλά όχι στον ανταγωνισμο! Ο ανταγωνισμός με τρομάζει και με απωθεί! Αυτό το πατάω επί πτωμάτων για να ανέβω και να κάνω καριέρα δεν το χω… δεν … απλα δεν 😛
Συνεργασία Μαρία μου, παντού ακόμα και στο blogging, επίσης υπάρχει και συν-αγωνισμός πχ σ’ ένα διαγωνισμό ή σε κάποιο παιχνίδι, όπου υπάρχει αυτό που ονομάζεις ευγενή άμιλλα, έτσι δεν είναι; 😛
ΑΦιλιά πολλά και δυναμικά! 🙂
Ακριβώς 🙂 :*
Υπάρχει και ο ανταγωνισμός με τον χθεσινό μας εαυτό: σήμερα μπορεί να καταφέρουμε να τον ξεπεράσουμε, να είμαστε λίγο καλύτεροι 😉
Ο χειρότερος ανταγωνισμός είναι με τον εαυτό μας!
Νομίζω όμως πως αν έχουμε επίγνωση των «παιχνιδιών» που παίζουμε με τον εαυτό μας, όλα μπορούν να ελεγχθούν! 😉
ΑΦιλιά πολλά πολλά dodoula μου! 🙂
ωραιο αρθρο αλλα εγω δεν τα εχω καταφερει!
Μου επιτρέπεις να διαφωνήσω Νίκο μου; 😉
Ποιόν ανταγωνίζεσαι ;…. όταν ξέρω πολύ πολύ καλά πως κάνεις πολύ καλά τη δουλειά σου;
ΑΦιλιά πολλά πολλά και καλή μας δύναμη! 🙂
πωπω έκλεισα τη σελίδα χωρίς να πατήσω δημοσίευση. Χάθηκε το σχόλιο μου 😦
Έλεγα ότι βασικά αρνούμαι να μπω σε διαδικασία σύγκρισης, γιατί επικεντρώνομαι στο να απολαμβάνω αυτό που κάνω! Γιατί να αναλώνομαι σε αρνητικά συναισθήματα;
Όταν νιώθω ή μάλλον να πω ένιωθα (ένα χρόνο τώρα δεν έχω συνάδελφους ή συνεργάτες) ότι με ανταγωνίζονταν ήθελα να τους χαμογελάσω και να τους διαβεβαιώσω ότι δεν κινδύνευαν από μένα!
Για να δούμε πώ ςθα είναι τώρα που ξεκινάω ξανά εργασία έξω από το σπίτι!
Πολλά, γλυκά φιλιά μαγισσούλα μου!
Νομίζω Αριστέα μου πως αν όντος κάνουμε καλά τη δουλειά μας, αποκτούμε αυτοπεποίθηση και μόνο έτσι μπορούμε ν’ αντιμετωπίσουμε τους ανταγωνιστές μας, σίγουρα όμως δεν είναι εύκολο, ειδικά όταν υπάρχουν και πισώπλατα καρφώματα! 😛
Δεν σε φοβάμαι, έχεις θωρακιστεί πολύ καλά τον τελευταίο καιρό και είμαι σίγουρη πως θα «τους» αφοπλίσεις με το χαμόγελο σου! 😉
ΑΦιλιά πολύ πολύ γλυκά! 🙂
Το ιδανικό θα ήταν να προσπαθεις να γίνεις εσύ καλύτερος σε σχέση με τον εαυτό σου.Όταν σκέφτομαι στο παρελθόν τί πράγματα έβλεπα αντγωνιστικά,μου φαίνονται εντελώς γελοία. Δυστυχως όμως όταν βλέπεις αδικίες,μπορει να σου βγει σε ανταγωνιστικότητα.Οκ εχω δουλεια μπροστα μου ακόμα :ρ
Όταν είμαστε ο εαυτός μας Σοφία μου, δεν χρειάζεται καμιά προσπάθεια, η προσπάθεια φέρνει σύγκρουση… γιατί συγκρούεσαι με αυτό που θα ήθελες να είσαι, ενώ είναι πιο απλό να είσαι αυτό που είσαι… και σε όποιον αρέσεις! 😛
Τις αδικίες είναι εξαιρετικά δύσκολο να τις αντιμετωπίσεις και αν μπεις στο παιχνίδι της ανταγωνιστικότητας, ο πρώτος δυστυχής θα είσαι εσύ, έτσι, η αδιαφορία είναι η μόνη λύση! 😉
Το κείμενο μιλάει για «επίγνωση»… εκεί είναι το κλειδί! 😉
ΑΦιλιά πολλά πολλά και καλό μας Σαββατοκύριακο! 🙂
Αυτό το «Εγώ χωρίς Εγώ» πρέπει να το διαβάσω με την πρώτη ευκαιρία!
Είμαι 100% σίγουρη Φανή μου, πως το «Εγώ χωρίς Εγώ» θα σου δώσει πολλές λύσεις με τις οποίες θα πρέπει να πειραματιστείς! 😉
Το βιβλίο είναι μικρό διαβάζεται εύκολα και αγγίζει τα πάντα!
ΑΦιλιά πολλά πολλά και στην παγωμένη Ολλανδία! 🙂
Παγωμένη όπως ακριβώς το είπες! Δεν είναι να βγαίνεις έξω ούτε για να πας σούπερ-μάρκετ! 😛
Εμείς σήμερα στο βουνό μας (ΒΑ Αττική στα 500μ,) έχουμε 3 βαθμούς και χιόνισε στο απέναντι βουνό την Πάρνηθα! brrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr! 😛
Ααααχχχχ μη μου μιλάς για βουνά… μου λείπουν τόσο πολύ κι εδώ δεν έχουμε ούτε λόφο!
Τελικά μάλλον πουθενά δεν είμαστε ευχαριστημένοι… χαχαχα! 😉
Ο σύζυγος γκρινιάζει γιατί θέλει να βλέπει θάλασσα, μόνο η αφεντιά μου είναι ευχαριστημένη… και αυτό μόνο όταν δεν κάνει κρύο! 😀
Τ’ ότι πουθενά ο άνθρωπος δεν είναι ευχαριστημένος και πάντα θα θέλει το αντίστροφο αυτό που έχει είναι ένα από τα σπαστικότερα αλλά ίσως και πιο χρήσιμα στοιχεία του είδους μας.
Σωστά Φανή μου, φτάνει να έχει κανείς επίγνωση του δημιουργικού κομματιού της ανικανοποίησης και να σταματήσει τη γκρίνια, έτσι δεν είναι; 😛
ΑΦιλιά απ΄την σχεδόν ηλιόλουστη Ελλάδα και καλή χαμογελαστή βδομάδα! 🙂
Οπωσδήποτε… η επίγνωση της διατήρησης του μέτρου στα πάντα είναι νομίζω ο τελικός μας στόχος αλλά φυσικά είναι πολύ δύσκολος στόχος 🙂
Φιλιά ζεστά απ’ την θαλπωρή του σπιτιού μου! Μια υπέροχη εβδομάδα εύχομαι! 🙂
:-P! Επίσης!
Ούτε βαλτή να ήσουν σήμερα.
Επειδή παραπάνω αναλύθηκε με ακρίβεια το καθεστώς σε μια πολυεθνική, δεν οφελεί να συμπληρώσω κάτι. Τα είπε περίφημα η φίλη.
Στο δικό μου χώρο, κι επειδή έχει να κάνει με την πληροφορική, νιώθω πως οι εργαζόμενοι έχουν αφομοιωθεί απ’ τη λογική των υπολογιστών. Σούπερ-ταχύτητα, η ποιότητα αδιάφορη, αναλώσιμα όλα για να πουλάμε διαρκώς, άκρως ανταγωνιστικοί στην αγορά αλλά και μεταξύ μας, επίτευξη του στόχου πάση θυσία και με τίμημα συχνά την προσωπικότητα, τις αξίες, την ανθρωπιά μας…
Έννοιες όπως άμιλα και ομαδικότητα, είναι μόνο λεζάντες σε ωραίες παρουσιάσεις. Όταν γυρνάμε στο γραφείο και καθόμαστε μπροστά στο «θηρίο» γινόμαστε ύαινες…
Φιλιά πολλά Στεφανία μου κι ας μελαγχόλησα λίγο (παραπάνω) με την ανάρτηση αυτή. Μου θύμισε αυτά που έχουμε αφήσει οριστικά στην άκρη της ύπαρξης μας. Κι όσοι τα αναφέρουν σήμερα, χαρακτηρίζονται «γραφικοί» και εκτός πραγματικότητας. Στην αγορά εργασίας πάντα ε;
Η επίγνωση Μαρία Κ. μου, μας δείχνει καθαρά πώς έχουν τα πράγματα και σίγουρα στον χώρο της σύγχρονης τεχνολογίας ο ανταγωνισμός είναι ανελέητος… τώρα, το πώς μπορείς να θωρακιστείς ο ίδιος για να μη σε φάει το «θηρίο» είναι το ζητούμενο… γιατί οι εταιρείες αυτές ποντάρουν στον ανταγωνισμό για να πετύχουν τους στόχους τους, που πάντα είναι το χρήμα…$$$!
Πάντως για να μπορείς να γράφεις τα κείμενα που γράφεις όπου η ευαισθησία και η τρυφερότητα είναι εμφανέστατα, δεν νομίζω πως έχουν καταφέρει να σε κάνουν δική τους και ούτε πρόκειται να το καταφέρουν… έτσι δεν είναι; 😉
Άσε να μας λένε «γραφικούς», πρόβλημα τους, όταν ο ίδιος είσαι ήσυχος μέσα του και κάνεις τη δουλειά σου καλά, αυτό σου δίνει μια άλλη εσωτερική ποιότητα και δύναμη! 😛
ΑΦιλιά πολλά πολλά και ας είναι παγωμένα εξωτερικά, μέσα μας βράζουμε! 🙂
Καλημερούδια!
Διάβασε Μαρία μου και τι έγραφε ο Κρισναμούρτι το 81 και για τα κομπιούτερ… 😉
http://www.paramithas.gr/computer/
Είναι θεαματικό το προφητικό απόσπασμα και καλά έκανες που με πήγες τόσα χρόνια πίσω Στεφανία μου. Αν και πιστεύω πως το κομπιούτερ σαν μηχανή, θα μπορούσε θαυμάσια να λειτουργήσει ως τεχνολογικό αγαθό. Αλλά κατά την πάγια συνήθεια του ανθρώπου, κατάντησε καταναλωτικό προϊόν, που έχει πια εκφυλιστεί απ’ την κατάχρηση και τη λάθος λειτουργία του.
Και για να απαντήσω στο ερώτημά σου, ναι… προσπαθώ όσο γίνεται, να μένω ανέπαφη απ’ τη λογική του αλληλοσπαραγμού. Μπορεί να μου κόστισε αυτό στην ιεραρχική μου εξέλιξη, αλλά υπήρξε πάντα επιλογή μου και έγινε συνειδητά.
Και κυρίως, δεν μετάνιωσα ούτε στιγμή;-)
Ούτε για μια στιγμή Μαρία μου, δεν αμφέβαλα πως υπάρχουν άτομα που το μέσα τους μένει αλώβητο όσες δυσκολίες και αν συναντήσουν και ξέρω επίσης πολύ καλά πόσο δύσκολο είναι αυτό όταν γύρω σου υπάρχουν άτομα τοξικά και όχι μόνο…
-Και φυσικά εκτός απ΄το χρήμα, η εξουσία είναι αυτό που οι περισσότεροι κυνηγούν…
«το να είσαι κάποιος» όπως λέει και ο Κρισναμούρτι! 😛
-Και αν επίσης δεν υπήρχαν τα κομπιούτερ, πώς τώρα θα συν-ομιλούσαμε τα δυο μας και πώς θα μιλούσα για τα βουνά στην Φανή πιο πάνω που ζει στην Ολλανδία; 😉
ΑΦιλιά καρδιάς και καλό Σαββατιάτικο απογευματάκι θα μας ευχηθώ! 🙂
Ο ανταγωνισμός σκοτώνει την άμιλλα…
‘Ετσι…
«Πρέπει να έχεις τρομερή επίγνωση κάθε σκέψης, κάθε συναισθήματος μέσα σου, αλλιώς απλώς θα επιβάλεις στον εαυτό σου την ιδέα ότι δεν πρέπει να ανταγωνίζεσαι και τότε αυτό γίνεται άλλο ένα πρόβλημα».
Μπορούμε ν’ αγωνιζόμαστε χωρίς ίχνος αντιπαλότητας, έτσι δεν είναι, ιχνηλάτη μου; 😉
ΑΦιλιά καρδιάς! 🙂
Ο ανταγωνισμός Στεφανία μου, όταν γίνεται με κανόνες και με αποδεκτό πλαίσιο από όλους τους «εμπλεκόμενους» ασφαλώς και προάγει την πρόοδο. Κι η άμιλλα όταν καλλιεργηθεί προσεκτικά απ’ τα νήπια ακόμα, μπορεί να αποφέρει πολλαπλά οφέλη στην ενήλικη ζωή μας, τόσο στο εργασιακό, οικογενειακό, περιβάλλον όσο και στο κοινωνικό. Δυστυχώς όμως υπάρχει έλλειψη παιδείας κι έτσι αντιμετωπίζουμε άδικες και σκληρές συμπεριφορές από συναδέλφους, ή από άλλες ομάδες.
Είναι θέμα χαρακτήρα, θέση και στάση ζωής. Έχω βιώσει, πολύ παλιά, τα άσχημα του σκληρού ανταγωνισμού της μοχθηρίας και το πλήρωσα. Πήρα το καπελάκι μου κι έφυγα γι’ αλλού κι ευτυχώς αποδείχτηκε σωτήρια κίνηση, για μένα και την ιδιοσυγκρασία μου σαν άτομο. Ευτυχώς την τελευταία 15ετία δουλεύω μαζί με τον άνδρα μου και δεν υπάρχουν διαπροσωπικές διαμάχες και προβλήματα. Είμαι τυχερή και νιώθω ευγνώμων κι ευτυχισμένη που κάθε πρωί πάω στο γραφείο, χαρούμενη! Με πολύ άγχος λόγω κρίσης κι αναδουλειάς, αλλά έχω/έχουμε μάθει να παλεύουμε για να ισορροπούμε. Πολύ ενδιαφέρον το θέμα σου, γλυκιά μου Στεφανία! Να έχεις μια όμορφη βραδιά κι ένα υπέροχο γιορτινό ΣαββατοΚύριακο!
Φιλιά πολλά με μια τρυφερή αγκαλιά!:))
Έτσι ακριβώς Κατερίνα μου!
Τελικά όλα εξαρτιόνται απ’ το πόσο συνειδητοποιήμενα άτομα είμαστε και αυτό μαθαίνεται και απ΄ τη μικρή μας ηλικία! 😉
Και η αφεντιά μου, δεν είχε ποτέ πραγματικά αφεντικό… για πολλά χρόνια συνεργαζόμουν με τον άνδρα μου, κάνοντας σκηνικά για τις παραγωγές που αναλάμβανε στην TV και αργότερα εικονογραφώντας τα παιδικά βιβλία που έβγαζε, αλλά άκουγα και ακούω για το τι επικρατεί σε σχεδόν όλες τις δουλειές και αυτό είναι εξαιρετικά λυπηρό! 😛
Καλή βδομάδα από αύριο και σε σένα!
ΑΦιλιά ηλιόλουστα και χαμογελαστά! 🙂
Άντε και δεν έχω ανταγωνιστική διάθεση. Τι γίνεται με τον συνάδελφο που θέλει να γίνει χαλίφης στη θέση του χαλίφη και να μου πάρει τη θέση; Τον αφήνω; Προσωπικά όχι!
Είναι καιρός για τέτοια; Και πού θα βρω δουλειά μετά η βαριόμοιρη; Είμαι και μεσήλιξ, μην το ξεχνάμε!
Κίσιζ,διόλου ανταγωνιστικά!
Καλώς την… και έλεγα να έρθω να σε πάρω απ΄ το χεράκι ή να σου στείλω μια σχετική ιστορία μιας κότας… χαχαχα! (Ανέβα τα σχόλια γρήγορα γρήγορα και διάβασε το πρώτο σχόλιο της Φρίντας)… 😛
Τι έχεις στο νου σου Άννα μου, όταν λες, «δεν αφήνω τον άλλο να μου πάρει τη δουλειά;
1. Γίνεσαι ένα με τον άλλο, στην εκδικητικότητα και στα πισώπλατα κτυπήματα;
2. Κάνεις όσο πιο καλά τη δουλειά σου, ώστε να μην έχει ο άλλος «πάτημα»;
3. Αδιαφορείς;
4. Του στέλνεις χαμόγελα αυτοπεποίθησης;
5. Το βάζεις στα πόδια, με την δικαιολογία πως για ότι σου συμβαίνει φταίει ο άλλος;
ΑΦιλιά καθόλου ανταγωνιστικά και με πολύ καθυστερημένα Χρόνια Πολλά για τη γιορτούλα σου! 🙂
Αχ, το 1 δεν μπορώ να το κάνω, δεν είναι του χαρακτήρα μου!
Το 2 το κάνω και με το παραπάνω!
Το 3 μέσες άκρες το πετυχαίνω!
Το 4 με τίποτα, δεν μου βγαίνει!
Το 5 ούτε συζήτηση, γενικώς το παλεύω στη ζωή μου!
Αλλά τη δουλειά δεν θα μου την πάρει, γιατί ξέρω ότι είμαι πολύ καλύτερη και πολύ πιο καταρτισμένη και απείρως πιο δουλευταρού από αυτόν! Ελπίζω μόνο, να τα αναγνωρίζει αυτά ο εργοδότης!
Όσο για την ιστορία με την κότα, τη διάβασα και μέχρι ενός σημείου η κότα καλώς προσπάθησε να πετάξει και να δοκιμάσει τις δυνάμεις της. Το μόνο κακό ήταν ότι νόμιζε πως είναι αετός!
Μιλ μερσί δια τας ευχάς!
Μπράβο, μπράβο ‘Αννα! 😉
Το να χαμογελάει κανείς (4) όταν όλα γύρω του είναι σκυθρωπά είναι εξαιρετικά δύσκολο… πάντως τελευταία έχω βαλθεί και όταν το θυμάμαι, να κολλάω ένα χαμόγελο στη φάτσα μου, έτσι σαν τεστ και έκπληκτη ανακαλύπτω κάθε φορά, πως όχι μόνο έχει απίστευτες θεραπευτικές ιδιότητες πάνω μου, αλλά και γύρω μου, το χαμόγελο αφοπλίζει και τον πιο σκληρό ανταγωνιστή… δοκίμασε να πας μια μέρα χαμογελαστή στη δουλειά σου και δεν θα πιστεύεις το αποτέλεσμα!!! 😛
Όσο για την κότα «μας» νομίζω πως είναι σημαντικό το «γνώθι σαυτόν» γενικώς και ειδικώς, έτσι δεν είναι; 😀
ΑΦιλιά και εύχομαι να έχουμε μια δυναμικά χαμογελαστή βδομάδα! 🙂
O ανταγωνισμός και η παγίδα της σύγκρισης. Είναι το συχνότερο θέμα συζήτησης με τα μικρά. Ανυσηχώ περισσότερο γι αυτό, παρά για τους βαθμούς και το γνωστικό τους επίπεδο. Νομίζω πως πάμε καλά. Τα πράγματα δυσκολεύουν, όταν άλλοι τους συμπεριφέρονται ανταγωνιστικά. Τότε, και μετά από συζήτηση μαζί τους, ανυσηχώ λίγο. Δεν αρκεί να ακούν, θα πρέπει να νιώσουν, να κατανοήσουν βαθειά. Ξεχνώ πόσο νωρίς είναι και πως ο δρόμος είναι μακρύς και με πολλές λακούβες.
Καλό μεσημέρι μαγισσούλα μου 🙂
Τα παιδιά Margo μου, έχουν μια βαθύτερη κατανόηση που για μας τους μεγάλους δεν γίνεται εύκολα αντιληπτή, ο σωστός λόγος πάει κατευθεία στη καρδιά τους… αυτό που σίγουρα μπορούμε να κάνουμε συνειδητά, είναι να τα ενθαρρύνουμε να πιστέψουν στον εαυτό τους, με πολλά μπράβο… είναι αυτό που μου έλειψε όταν ήμουν παιδί…και τώρα λέω ΜΠΡΑΒΟ στους γύρω μου με την πρώτη ευκαιρία! 😀
Μην ανησυχείς όταν η «σπορά» γίνεται σωστά, το αποτέλεσμα αργεί αλλά αποζημιώνει! 😉
ΑΦιλιά πολλά πολλά και μ’ ένα μεγάλο Μπράβο για ότι κάνεις για τα παιδιά σου και όχι μόνο! 🙂
Μαγισούλα μου επειδή λειπω για ιατρικες διακοπες θα περασω μολις μπορεσω στο μεταξυ δεν πρόλαβα να σε ειδοποιήσω ….να περασεις εσύ απο μενα κατι σε περιμενει … σου γραφω βιαστικα απο το σπιτι που ηρθα για λιγα λεπτα,,,θα τα πουμε λεπτομερως μόλις γυρίσουμε..με την ησυχία μας..ναι; φιλακιαααα
Πρώτη φορά ακούω πως διακοπές μπορεί να είναι και ιατρικές… εύχομαι να πάνε όλα καλά! 😉
Χθες πέρασα απ΄ το σπιτικό σου, με τεράστια ως συνήθως καθυστέρηση και ακόμα δεν είχε γίνει η κλήρωση… πολύ πολύ πολύ με συγκίνησε η ιδέα να κληρώνεις γιορτινά δωράκια και αυτό γιατί ξέρω πως ότι κάνεις το κάνεις με την καρδιά σου και πολύ πολύ σ’ ευχαριστώ… βλέπεις είναι η πρώτη κλήρωση που βγαίνει τ’ όνομα μου!!! ❤
http://smaragdenia-roula.blogspot.gr/2015/12/blog-post_13.html
ΑΦιλιά άπειρα και χίλια ευχαριστώ Ρουλίτσα μου! 🙂
Αχ .. να ήξερες εγώ τη χαρά πήρα οταν είδα το ονομα σου.. μαγισσουλα μου!! ευτυχως που το σκεφτηκα να σε ειδοποιησω ..ήταν η μόνη αφορμή που ανοιξα για λίγο τον υπολογιστή…μου …..και τώρα που γυρίσαμε θελω χρονο να προσαρμοστώ παλι στο ρυθμό μου τον αργό… να ξερουμε τι λεμε ε;
Οσο για τον ανταγωνισμό είναι ενα θεμα που από οπου και να το πιασουμε θελει πολύ συζητηση παντου υπαρχει .. ξεκινά απο το σπιτι οταν ρωταμε τα παιδια ποιον αγαπανε πιο πολύ… δεν νομίζω πως χρειαζεται να τους βαζουμε τέτοια ερωτηματα.. είναι η αρχή του ανταγωνισμού.. που συνεχίζεται στην μετέπειτα ζωή τους……ειναι πολύ απλο το παραδειγμα το ξερω αλλα αντί για αυτόν θα ηταν καλήτερα να είχαμε σαν προτυπο την άμυλα…….μαγισσουλα μου σημερα συγκεκριμενα είχαμε αυτήν την συζητηση με την κόρη μου και την δουλεια της… !! τις προηγούμενες αναρτήσεις σου απλά τις διάβασα …γιατί εννοειτε οτι δεν ηθελα να τις προσπερασω .. όλο και κατι θα πάρω διαβαζοντας σε δεν είχα χρονο να σχολιασω όμως φιλη μου… θα τα πουμε συντόμως..ναι; φιλακιααααα!! 🙂 🙂 <3<3
Είναι που είναι δύσκολοι οι καιροί Ρούλα μου, είμαστε και εμείς πολύ συχνά απρόσεχτοι με το πώς μεγαλώνουμε τα παιδιά μας! 😉
Το μόνο που μπορεί να κάνει κανείς πλέον, είναι να έχει επίγνωση του πώς συμπεριφέρεται στην δουλειά του και με τους οικείους του…
Πολύ χαίρομαι που η κλήρωση, μας βάζει και σε τηλεφωνική επαφή, αν και εμείς τα έχουμε πει και αλλιώς με mail, αλλά το ν’ ακούς τον άλλο ζωντανά είναι σίγουρα πιο τρυφερό! 😛
ΑΦιλιά τρυφερά και πολύ χαρούμενα! 🙂
Αυτό το «ΕΓΩ» είναι που κάνει πάντα όλη τη ζημιά… εκείνη η μικρή φωνή στο κεφάλι σου που δε λέει να σταματήσει….. όταν αποκτήσουμε επίγνωση αυτού, νομίζω πως όλα γίνονται καλύτερα!!
Η επίγνωση είναι αυτή Μαριέλα μου, που μας επισημαίνει πώς λειτουργεί αυτό το πανούργο «ΕΓΩ», αυτό που μπορούμε να κάνουμε όμως είναι να είμαστε όσο πιο πολύ συνειδητοί και αυτό είναι στο χέρι μας! 😛
ΑΦιλιά πολλά πολλά και καλή επιτυχία στην έκθεση σου! 🙂