Σύντομη απόδραση!

Όταν τα τελευταία χρόνια ζεις στο βουνό, έχεις και την θάλασσα μισή ώρα απ΄το σπίτι σου, (Ευβοϊκός) δεν αποφασίζεις εύκολα να μετακινηθείς, εκτός και αν πρόκειται να πας σ’ ένα μέρος που έχει μια εντελώς διαφορετική ομορφιά, έτσι όταν παρουσιάστηκε η ευκαιρία να πάω στο Ναύπλιο με μια φίλη μου, για ένα Σαββατοκύριακο, «άδραξα» την ευκαιρία χωρίς δεύτερη σκέψη…

.

Πρώτη στάση, Μυκήνες, ο αρχαιολογικός χώρος ήταν κλειστός γιατί απεργούσαν οι υπάλληλοι… αυτό είχε κι ένα καλό γιατί δεν συναντήσαμε ούτε έναν τουρίστα!

.

Δεξιά στο βάθος τα κυκλώπεια τοίχοι και πίσω ένα πανέμορφο βουνό… ναι, έχω μεγάλη αδυναμία σε όλα τα βουνά!

.

Η πανέμορφη κοιλάδα ακριβώς από κάτω απ΄τον αρχαιολογικό χώρο και στο βάθος βουνά με χιονισμένες κορυφές!

.

Φτάνοντας στο Ναύπλιο, παρκάραμε πάλι κάτω από βουνό, το περιβόητο Παλαμήδι, (με τις 999 σκάλες), μια και το ξενοδοχείο μας ήταν λίγα βήματα πιο κάτω.
Στο Ναύπλιο αν βρεις κάπου να παρκάρεις το αυτοκίνητο σου, το αφήνεις εκεί μια και η πόλη είναι γεμάτη πεζόδρομους.

.

Μείναμε στο σπίτι του στρατηγού Δημήτρη Υψηλάντη (1821) που έχει μετατραπεί σ’ ένα συμπαθέστατο και φιλόξενο μικρό ξενοδοχείο…

.

Χωρίς καθυστέρηση ξεκίνησε η βόλτα μας στη πόλη, με τα πλακόστρωτα στενά δρομάκια, με τα όμορφα ταβερνάκια, μπαράκια και μαγαζιά που ήταν όλα ανοιχτά μέχρι αργά το βράδυ!

.

Μια άψογα δομημένη πόλη, όπου κανένα αρχιτεκτονικό τέρας δεν προσβάλει την αισθητική και η απουσία τουριστών, την έκανε ακόμα πιο όμορφη!
Ο Καποδίστριας ήταν αυτός που φρόντισε όλη την πολεοδομία και ευτυχώς στη συνέχεια η πόλη χαρακτηρίστηκε «παραδοσιακός οικισμός»!

Και, για τους «ήρωες», εδώ όλη η ιστορία του Ναυπλίου ή αλλιώς Ανάπλη!

 

.

Στην ηλιόλουστη Πλατεία Συντάγματος σταματήσαμε για καφέ, η φίλη και η αφεντιά μου ήπιε χυμό λαχανικών (να μη χαμογελάσουν παρακαλώ όσοι ξέρουν πως δεν πίνω καφέ)…

.

Στο βάθος της πλατείας υπάρχει το τζαμί του Αγά Πασά και από πάνω βλέπουμε το Παλαμήδι.

.

Και περπατώντας καταλήξαμε στο λιμάνι με το περιβόητο Μπούρτζι στο βάθος όπου έμαθα σε και σε τι χρησίμευε, εκεί έμεναν οι φύλακες των φυλακών για να μη δωροδοκούνται απ΄τους συγγενείς των φυλακισμένων κλπ κλπ…
Χμ! (δεν θα το σχολιάσω!)

.

Δεν έχω σκοπό να γράψω για την ιστορία του Ναυπλίου, αλλά μόνο θα προσθέσω το παρακάτω απόσπασμα…

Ένας τόπος ξεχωριστός, μυστικιστικός, ευλογημένος, γεμάτος φυσικές ομορφιές και πολιτισμό, που αιώνες τώρα, συνεχίζει να ανθίζει και να γοητεύει κάθε επισκέπτη, που χωρίς να το αντιλαμβάνεται, μυείται στο Κάλλος, την Αρμονία, αλλά και στο Όνειρο που μπροστά του γίνεται πραγματικότητα. Ο τόπος του είναι αυθεντικός και αυτή είναι η μαγεία της αναζήτησης, του κάθε οδοιπόρου που θα επισκεφθεί το Ναύπλιο.

Ο γιος του Ποσειδώνα, ο Ναύπλιος, το έχτισε δίνοντας το όνομά του και η μνήμη αυτή ήταν ο πρώτος κρίκος στη μεγάλη πολιτιστική αλυσίδα της Ιστορίας του, που δεν φτάνουν τα 850 σκαλοπάτια του Κάστρου του Παλαμηδίου για να την μετρήσουν.

Η «Νάπολη της Ανατολής» όπως το ονόμασαν οι Ενετοί θαλασσοκράτες, άπλωσε τις ρίζες της, με σεβασμό στην ιστορικότητά του και το σημερινό Ναύπλιο, πρώτη πρωτεύουσα της Ελλάδος το 1828, με την άφιξη του Καποδίστρια, εξακολουθεί να κοσμείται με όλα τα παραδοσιακά του στοιχεία, ανέγγιχτα από το χρόνο.

Το σημείο αναφοράς της πόλης, το Μπούρτζι, συνεχίζει να κρατά ζωντανούς τους θρύλους, πολυφωτισμένη παρουσία στον Αργολικό Κόλπο, χτισμένο πάνω στο μικρό νησάκι των Αγίων Θεοδώρων.

Την συνέχεια μπορείτε να την διαβάστε εδώ και με υπέροχες φωτογραφίες!

.

Εύχομαι σε όσους γιορτάζουν, καλές γιορτές,
με ειρήνη και χαρά στις καρδιές μας!

*

*

*