Ασ’ το ν’ ανθίσει…

.

(…) Μισό λεπτό, τώρα. Ο ομιλητής σάς έκανε μια ερώτηση:
Ποια είναι η αιτία του φόβου;
Πώς την ακούτε; Αυτή η ερώτηση έχει μια δική της ζωντάνια, μια δική της ενέργεια. Είναι μια πολύ σοβαρή ερώτηση, όχι απλώς διανοητική. Αν μείνετε με την ερώτηση και δεν προσπαθήσετε να βρείτε μια απάντηση, η ίδια η ερώτηση θ’ αρχίσει να ξεδιπλώνεται μπροστά σας. Υποθέστε ότι σας λέω με κάθε σοβαρότητα, «σας αγαπώ». Το λέω με όλη μου την καρδιά. Πώς το ακούτε; Το ακούτε αληθινά και καθαρά ή το κεφάλι σας γεμίζει από το θόρυβο των αντιδράσεων που προκαλεί η λέξη; Ίσως να μην έχετε αγαπήσει καθόλου, ποτέ σας. Μπορεί να είστε παντρεμένοι, να κάνετε σεξ, να έχετε παιδιά, αλλά ίσως να μην ξέρετε πραγματικά τι είναι αγάπη. Πιθανόν δεν ξέρετε. Ίσως αυτό να είναι γεγονός. Αν αγαπούσατε, δεν θα υπήρχαν εικόνες για την αγάπη, ούτε διαχωρισμοί — πατρική, συζυγική, αδελφική, φιλική και λοιπά· η αγάπη είναι μία.

.

.

Και για να ξαναγυρίσουμε στην ερώτηση του ομιλητή:
Ποια είναι η αιτία του φόβου;
Εάν μου επιτρέπετε, θα ήθελα με κάθε σεβασμό να σας προτείνω να την ακούσετε μέσα σας. Κάντε αυτήν την ερώτηση  στον εαυτό σας και μην προσπαθήσετε να βρείτε απάντηση. Γιατί αν προσπαθήσετε να βρείτε την απάντηση – δηλαδή να βρείτε την αιτία και μετά να την τελειώσετε – σημαίνει ότι «εσείς» είστε διαφορετικοί από τον φόβο. Είσαστε, όμως, διαφορετικοί από το φόβο; Ή είσαστε ο φόβος; Εάν είσαστε άπληστοι, είναι η απληστία διαφορετική από εσάς; Όταν είστε θυμωμένοι, είναι ο θυμός διαφορετικός από σας; Εσείς είσαστε ο θυμός, εσείς είσαστε η απληστία. Έτσι, εσείς είσαστε ο φόβος. Φυσικά.  Μπορείτε να παραδεχτείτε – όχι να παραδεχτείτε, αλλά να δείτε το γεγονός – ότι ο θυμός είστε εσείς, η απληστία είστε εσείς, ο φόβος είστε εσείς; Αλλά έτσι όπως είστε τώρα, έχετε διαχωρίσει τον εαυτό σας από τον φόβο κι έτσι λέτε: «Πρέπει να κάνω κάτι γι’ αυτόν». Και «κάνετε κάτι γι’ αυτόν» εδώ και χιλιάδες χρόνια· έχετε επινοήσει θεούς, προσευχές και όλα τα υπόλοιπα.

.

.

Ακούστε, λοιπόν, την ερώτηση και μην αντιδράτε· μην ρωτάτε, «πώς».
Η λέξη «πώς» πρέπει να εξαφανιστεί εντελώς από τον νου σας για θέματα σαν αυτά που συζητάμε εδώ, αλλιώς θα ζητάτε πάντα βοήθεια και τότε θα έχετε εξάρτηση από κάποιον. Τότε θα χάσετε όλη τη ζωτικότητά σας, την ανεξαρτησία σας, και την αίσθηση της ισορροπίας. Θα κάνετε, λοιπόν, αυτή την ερώτηση στον εαυτό σας χωρίς να περιμένετε μια απάντηση;
Ποια είναι η αιτία του φόβου;

.

.

Ποια είναι η αιτία του φόβου;
Κάντε έτσι την ερώτηση  και θα είναι σαν να έχετε φυτέψει ένα σπόρο στη γη· κι αν ο σπόρος έχει ζωντάνια, θα περάσει μέσα από το τσιμέντο. Δεν έχετε δει ποτέ κάποιο χορταράκι σε πεζοδρόμιο; Τι εκπληκτική ζωντάνια έχει αυτό το χορταράκι για να περνάει μέσα από το σκληρό τσιμέντο!
Με τον ίδιο τρόπο, αν κάνεις την ερώτηση, ποια είναι η αιτία του φόβου, στον εαυτό σου και την κρατήσεις, τότε θα δεις την αιτία. Η αιτία είναι πολύ απλή. Μπορώ να την εξηγήσω, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας προς το παρόν. Εκείνο που είναι σημαντικό είναι να κάνεις την ερώτηση, γιατί είσαι σοβαρός και θέλεις να μάθεις. Αφήστε την ίδια την ερώτηση να απαντήσει – όπως τον σπόρο που φυτρώνει μόνος του στη γη. Τότε θα  δείτε ότι ο σπόρος ανθίζει και μετά μαραίνεται. Μην πηγαίνετε κάθε τόσο και βγάζετε έξω από το χώμα το σπόρο για να δείτε αν ανθίζει.

.

Όπως φυτεύετε ένα σπόρο στη γη, έτσι κι εμείς εδώ φυτέψαμε στις καρδιές μας και στο νου μας την αίσθηση της ερώτησης, τι είναι ο φόβος. Αλλά αν συνεχίσετε να την σκαλίζετε και να ξανακάνετε την ερώτηση, τότε θα χάσετε ενέργεια. Αλλά αν αφήσετε την ερώτηση ήσυχη και ζήσετε μαζί της, τότε θα δείτε ότι έχει αιτία ο φόβος, όχι λόγια, όχι ερμηνείες, αλλά την πραγματική αλήθεια της. Η αιτία είναι η σκέψη και ο φόβος: «Έχω δουλειά, αλλά μπορεί να την χάσω αύριο». «Έχω ζήσει με πόνο που τώρα έχει φύγει, αλλά φοβάμαι ότι μπορεί να ξαναγυρίσει». Δεν τα ξέρετε όλα αυτά;

.

.

Τώρα, κάποιος μπορεί να πει: «Άκουσα τη δήλωση που κάνατε. Και την άκουσα με πολύ ένταση γιατί μιλάει για ένα τεράστιο πρόβλημα, που ο άνθρωπος δεν το έχει λύσει ούτε στο ελάχιστο, οπότε κι αυτό δημιουργεί ολέθρια αποτελέσματα στην ανθρωπότητα. Σας άκουσα· έχω ακούσει τη δήλωσή σας. Και επίσης μου είπατε: Μην κάνεις τίποτα γι’ αυτό· απλώς κάνε την ερώτηση και ζήσε μαζί της, όπως μια γυναίκα ζει με τον σπόρο του άντρα της στη μήτρα της».

Ποια είναι η αιτία του φόβου;

Έχεις βάλει, λοιπόν, το ερώτημα· ασ’ το να ανθίσει. Στο άνθισμα αυτής της ερώτησης βρίσκεται και το ότι  θα μαραθεί. Δεν υπάρχει το άνθισμα και μετά το τέλος· το ίδιο το άνθισμα είναι το τέλος. Καταλαβαίνετε για ποιο πράγμα μιλάμε;

Μάθετε την τέχνη του να ακούς. Ακούστε τον άνθρωπο στο δρόμο — την πείνα του, τη φτώχεια του, την απελπισία του και την έλλειψη αγάπης. Ακούστε τα. Όταν ακούς αληθινά, εκείνη τη στιγμή δεν έχεις προβλήματα, δεν έχεις ταραχή. Απλώς ακούς και έτσι δεν υπάρχει χρόνος στην πράξη της ακοής.

ΚΡΙΣΝΑΜΟΥΡΤΙ

ΔΡΑΣΗ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΤΩΡΑ.

Μετάφραση
Νίκος Πιλάβιος

Εκδόσεις Καστανιώτη

.

 .

Τα παραπάνω λουλουδάκια είναι από το κτήμα μας…
Την παπαρούνα που φύτρωσε ανάμεσα στην άσφαλτο μέσα στο κτήμα, την τράβηξε το 2013 ο Παραμυθοσύντροφος μου, (όπως μου αρέσει να τον αποκαλώ!) και που είναι ο μεταφραστής του παραπάνω κειμένου. Τώρα αν θέλετε μπορείτε να διαβάσετε και την σχετική ανάρτηση που της είχε αφιερώσει, με τίτλο: «Μια μοναχική παπαρούνα»!

*

*

*