.
Δεν είναι νέο, ούτε έκπληξη πως το κλίμα αλλάζει ταχύτατα…
Και αυτή τη φορά, ανακάλυψα και άλλους σκιτσογράφους που σατιρίζουν πολύ εύστοχα την κλιματική αλλαγή, γι αυτό και αφήνω τα σκίτσα να μιλήσουν!
.
Το πολύτιμο λουλούδι…
.
Η βία παντού…
.
Το νερό που πίνουμε…
.
Το φαγητό που τρώμε…
.
Τα δάση που εξαφανίζονται…
.
Η αλόγιστη η κοπή των δέντρων…
.
Η ζωή γίνεται όλο και πιο δύσκολη για όλους…
.
Νομίζω πως όλοι μας γνωρίζουμε πόσο ξύλο χρειάζεται για ένα ρολό χαρτί…
.
Και να θέλεις να πας να πνιγείς (που λένε)…
.
Ακόμα και το ραντεβουδάκι στα τυφλά κινδυνεύει ν’ αποτύχει…
.
Το κλίμα αλλάζει, εμείς αλλάζουμε ή «συναντιόμαστε» στα τυφλά;
.
ΕΔΩ, επίσης μπορείτε να δείτε και τα 9 βραβευμένα σκίτσα, με θέμα την «Κλιματική Αλλαγή».
.
*
**
***
****
Άιναφετς 
Ἀπαγορεύεται ἡ ἔξοδος
Νύχτα. Μονάχα τ᾿ ἄστρα. Καὶ πέρα τὸ βάθος τοῦ ὁλάνοιχτου ὁρίζοντα—
ἐκεῖ ποὺ πᾶνε οἱ ἄνθρωποι χωρὶς τὰ ὀνόματά τους.
Τάσος Λειβαδίτης
Καλό Σαββατόβραδο γλυκιά μου Στεφανία.
Χαίρομαι να ξεκινάω με το σχόλιο σου Ζωή μου! 🙂
Όμορφος ο στίχος του Τάσου Λειβαδίτη που τον χαρακτηρίζει απόλυτα… (δεν φημίζεται για την αισιοδοξία του!) 😉
Πριν ξεκινήσω ν’ απαντώ, διάβαζα το παρακάτω κείμενο που είναι «μέσα» στο θέμα που εξετάζουμε… και είμαι σίγουρη πως θα σου αρέσει! 😛
«Αρχίζουμε να συνειδητοποιούμε ότι ο καθένας από μας είναι η ενσωμάτωση όλων όσων υπάρχουν, και ότι δεν μπορούμε να βλάψουμε κανέναν άλλον χωρίς να βλάψουμε τους εαυτούς μας. Εδώ βρίσκετε η συνειδητή θέληση για το Καλό».
«Θα πρέπει λοιπόν να δούμε την φύση ως «ΟΛΟΝ». Και επειδή η Φύση «ΕΙΝΑΙ ΟΛΟΝ» , η θέληση για το καλό, θα πρέπει να αποτελέσει ένα οικουμενικό ιδεώδες, για όλες τις ανθρώπινες κοινωνίες».
Είναι αποσπάσματα απ΄το βιβλίο του Βασίλη Χλέτσου, «Άνθρωπος και Γαία».
ΑΦιλιά τρυφερά και καλή βδομάδα εύχομαι! 🙂
Τ. Λειβαδίτης. Παρά το γεγονός ότι δηλώνω πως είμαι αισιόδοξο άτομο, τα ποιήματά του έχουν μια θλίψη που μου ταιριάζει «γάντι».
Με το σχόλιό σου δεν μπορώ να μείνω «βουβή». Με τσιγκλάς και μου αρέσει πολύ αυτό. Αντιγράφω μια ανάρτηση που έκανα στο «αγαπημένο» fb και δυστυχώς πήρα μόνο like. Κανένα σχόλιο, καμιά ανταπόκριση… 😦 Είναι μια ιστοριούλα που αγαπώ. 🙂
Η Συζήτηση δυο Κυμάτων:
Ενα μικρο θλιμενο κυμα μονολογούσε και ελεγε συνεχεια: «πόσο δυστυχισμένο είμαι… τα άλλα κύματα είναι τόσο μεγάλα και δυνατά και εγώ είμαι μικρό και τοσο ασήμαντο… Ποσο σκληρή ειναι η ζωή!»
Ένα μεγάλο κύμα που βρισκόταν εκεί κοντά, το άκουσε και αποφάσισε να του απαντήσει: «Τα λες αυτά διότι δεν έχεις κατανοήσει την πραγματική σου φύση. Νομίζεις ότι είσαι ένα κύμα και νομίζεις ότι είσαι μικρό και ασήμαντο, ενώ στην πραγματικότητα δεν είσαι τίποτα από τα δύο»
Ξαφνιασμένο το μικρό κύμα απαντά: «Πως;! Δεν είμαι κύμα;! Μα, δεν βλέπεις τον κυματισμό μου; Δεν βλέπεις τα απόνερά μου; Αν και μικρό, είμαι κύμα! Τι εννοείς λέγοντας ότι δεν είμαι κύμα;»
Ήρεμα το μεγάλο κύμα αποκρίνεται: «Αυτό που καλείς ‘κύμα’ δεν είναι τίποτε άλλο από μια προσωρινή μορφή σου. Στην πραγματικότητα, δεν είσαι τίποτε άλλο παρά νερό! Όταν κατανοήσεις την βάση της φύσης σου, θα απαλλαχθείς από την μιζέρια σου και θα δεις ότι εγώ είμαι εσύ, εσύ είσαι εγώ, και οι δύο είμαστε κομμάτι του ιδίου Όλου»
Εδώ ανοίξανε οι Ουρανοί και αραδιάζονται στην βεραντούλα μου πολλά μικρά … κυματάκια. Ο ήλιος όμως λάμπει μέσα μου κι όπου να ΄ναι θα τον πάρω και θα ανηφορίσω. 😉
Aγκαλιά. Δροσερή! 🙂
Πολύ μου άρεσε ο συμβολισμός της ιστορίας σου και καθόλου δεν μου φαίνεται περίεργο που δεν πήρε like στο fb, είπαμε πως το fb, αδυνατεί απ΄τη φύση του ν’ ανταποκριθεί σε παρόμοια κείμενα… τόσο απλό!!! 😛
Τώρα, αν μου επιτρέπεις να συμπληρώσω τι είπε και ένα αρκετά μεγαλύτερο (σε ηλικία) κύμα: «Ότι μορφή και να παίρνεις μικρό μου κυματάκι, ακόμα και μεγάλο να γίνεις, να μη ξεχνάς πως ότι και να γίνεται στην επιφάνεια μας, ο βυθός μας παραμένει πάντα σιωπηλός και ήρεμος».
Από παντού μας έρχονται καθημερινά μηνύματα της ασυδοσίας μας… «εδώ» δεν έφτασε ακόμα ο θυμός (του καιρού), προς το παρόν, μας απειλεί! 😉
Και δεν πάει να λυσσομανάει, η αφεντιά μου, ανταποδίδει με πολύ χαρά τη δροσερή σου αγκαλιά! (Όταν ο βυθός είναι ήρεμος…) 🙂
Βρε που πάμε; που πάμε; (που έλεγε κι ο συχωρεμένος Βασίλης Αυλωνίτης)
Φιλιά Στεφανία μου!
Το πούμε πάμε, Τζίνα μου, μας το φωνάζει ο καιρός κάθε μέρα και όλοι μας ζούμε καθημερινά τις συνέπειες! 😉
Καλή βδομάδα!
Πολλά πολλά ΑΦιλιά σου στέλνω! 🙂
Ραντεβού; σε λιγα χρόνια θα είναι σαν το σκιτσο Στεφανια μου οταν αλογιστα κανουμε αυτό που κανουμε οι ανθρωποι στην γη μας.. μακαρι να συνηδητοποιηθουν οι επομενες γενιες να γινει κατι συντομα γιατί ο τοπος αυτος θα γινει αφιλοξενος για εμας κια θα έχει χιλια δικια φιλεναδα μου ετσοι που τον καταντησαμε..!!
Τα σκιτσα πολύ εξυπνα όλα .. ξεχώρισα αυτό με την ατομικη βομβα και το δεντρο..ομως ολα είχαν και κατι δυνατο να μας πουν..μακαρι να το παρουμε ειδηση εγκαιρα τι παμε να κανουμε ..να έχεις μια ομορφη κυριακή…Φιλακια προβληματισμου..!!! <<3
Τώρα είναι η δράση Ρούλα μου, ο καθένας τώρα πρέπει να κάνει ότι του αναλογεί… απ΄ την ανακύκλωση μέχρι τη διδαχή σε παιδιά και εγγόνια, μόνο έτσι θα επιβιώσουν οι επόμενες γενιές! 😉
ΑΦιλιά πολλά και πάντα χαμογελαστά, για ν’ αντλούμε ενέργεια! 🙂
Ότι ο καιρός τρελάθηκε αυτό δεν είναι καινούριο αλλά το γιατί τρελάθηκε είναι ένα θέμα που κάνει…..τζίζζζζζζ και αποφεύγουν όλοι να το θίξουν γιατί περιέχει πολλές ενοχλητικές λεπτομέρειες οι οποίες λεπτομέρειες λένε συγκεκριμένα για την δική μας μεσογειακή αυλή ότι με τις αλλαγές του κλίματος το εύκρατο μεσογειακό κλίμα θα αλλάξει και από ήπιο θα γίνει πιο θερμό και πιο ξηρό με ανυπολόγιστες ζημιές σε πολλά επίπεδα.
Έρχονται σίγουρα πιο δύσκολες καιρικές εποχές και θα πρέπει η ανθρωπότητα με την γνώση που κατέχει να κινηθεί σβέλτα και αποφασιστικά αν θέλει να προλάβει τα μελλοντικά προβλήματα τα οποία εκείνη(η ανθρωπότητα λέμε) δημιούργησε και εκείνη πρέπει να τα θεραπεύσει.
Τις φιλούρες μου
Το «θέμα» τώρα Χριστίνα μου, είναι να δει ο καθένας μας τι μπορεί να κάνει για να μη τον τρελάνει ο καιρός, γιατί εκτός απ΄ τη χώρα μας που κινδυνεύει άμεσα, κινδυνεύουμε και εμείς οι ίδιοι οι κάτοικοι! 😛
Αν έχεις χρόνο, διάβασε το παρακάτω εξαιρετικό κείμενο! 😉
Πολλά τρυφερά ΑΦιλιά σου στέλνω! 🙂
Επιτυχημένα όλα τα σκίτσα, το θέμα εμπνέει!
Όταν τα σκίτσα είναι εύστοχα τα λόγια περισσεύουν… η δράση όμως ποτέ! 😛
ΑΦιλιά doddoula μου και καλή μας βδομάδα! 🙂
Η θλιβερή πραγματικότητα αποτυπώνεται πολύ εύστοχα μέσα από τα σκίτσα αυτά.
Δυστυχώς, θα καταλάβουμε τις πραγματικές διαστάσεις όταν θα είναι (πολύ) αργά! (Γιατί ήδη νομίζω πως είναι αργά….)
ΣΣΣΣΣΣΣΣΜΟΥΤΣ πολλά, Στεφανία μου!
❤ ❤ ❤
Καλώς τη Γιάννα μου! 😉
Δεν νομίζω πως είναι ποτέ πολύ αργά για οτιδήποτε.. γιατί υπάρχουν (πάντα) και τα χειρότερα… να γυρίσουμε πίσω δεν μπορούμε (ειδικά και γενικά) αλλά υπάρχουν πολλά που μπορούμε να κάνουμε ατομικά που θα βάλουν ένα λιθαράκι σε όλη την προσπάθεια! 😛
Πάω τώρα στο σπιτάκι «σας» να σε διαβάσω και ν’ απολαύσω τις απαντήσεις σου!!! 😀
ΑΦιλιά πολλά πολλά και στα δυο σας! 🙂
Το κακό είναι ότι θυμόμαστε τη φύση μόνο μετά από μια φυσική καταστροφή. Αν έχουμε έντονες βροχοπτώσεις για παράδειγμα και πνιγεί (στην κυριολεξία) η Αθήνα, θα αναρωτιόμαστε γιατί έγινε αυτό το κακό. Ότι έχουμε μπαζώσει τα ρέματα, έχουμε «φάει» τα βουνά και τους λόφους κι έχουμε κάψει και οικοδομήσει ως και την Πάρνηθα, μήτε που θα μας περάσει απ’ το μυαλό. Η φύση μόνο θα φταίει. Είμαστε όλοι ανεύθυνοι και συνυπεύθυνοι στο έγκλημα Στεφανία μου. Απ’ τον εργοστασιάρχη που μολύνει το ποτάμι μέχρι τον ανώνυμο καταπατητή που έχτισε ένα αυθαίρετο και το νομιμοποίησε με τις ανοχές όλων μας και κυρίως μιας πολιτείας που κλείνει τα μάτια στο κακό που συντελείται.
Θαυμάσια τα σκίτσα, αλλά μόνο για προβληματισμό. Ούτε καν μειδίαμα δεν βγαίνει…
Την καλησπέρα μου και ευχές για μια καλή νέα εβδομάδα!
Φυσικά Μαρία μου και τα σκίτσα δεν φτιάχτηκαν για να προκαλέσουν γέλιο, αντιθέτως, επειδή όμως ζούμε σ’ εποχή που η εικόνα «μιλάει» πιο πολύ, έχουν την ικανότητα να προβληματίσουν (δεν τολμώ να πω, αφυπνίσουν) γιατί όπως πολύ σωστά επισημαίνεις μόνο αν η καταστροφή αγγίξει την αυλή μας υπάρχει κάποια περίπτωση να κουνηθούμε… 😛
Τώρα, αν κάθε φορά που θα χρησιμοποιούμε αλόγιστα χαρτί θα μας έρχεται στο νου το σκίτσο με το ρόλο χαρτί τουαλέτας, είναι άλλη υπόθεση!!! 😉
Όταν η Γαλλία έκανε πυρηνικές δοκιμές στον Ατλαντικό, πού υπήρχε «νοημοσύνη» (άλλη άγνωστη λέξη!)… 😦 Και να τώρα το αποτέλεσμα, μια χώρα υπό διάλυση και ατομικά και κοινωνικά! 😉
Θα χαιρόμουν να διάβαζες το παρακάτω κείμενο, γιατί είμαι σίγουρη πως θα σε βρει σύμφωνη!
«Εν το Παν». Η Φύση ως «ΟΛΟΝ». Παρμενίδης…
Πολλά πολλά ΑΦιλιά σου στέλνω μαζί με μια συνετή βδομάδα, εύχομαι σε όλους μας! 🙂
και το κλίμα αλλάζει και μεις αλλάζουμε μαζί!! μη σου πω πως, κάποιοι μεταλλάσονται κιόλας!! η φύση είναι η ίδια η ζωή! πότε θα το καταλάβουμε για να κάνουμε κάτι για αυτό; όλοι όμως! καλή εβδομάδα μαγισσούλα μου, φιλάκια πολλά!
Και αυτές οι αλλαγές είναι προς το χειρότερο… πολύ σωστά επισημαίνεις πως μεταλλασσόμαστε, σε ανθρωποειδή! 😉
Καλή συνέχεια και σε σένα!
ΑΦιλιά πολλά πολλά και εύχομαι να είναι χαμογελαστά! 🙂
Κι όμως δεν μιλά κανείς δημόσια γι αυτό. Στα ψιλά γράμματα που και που και μόνο την βαφτισμένη ημέρα για το περιβάλλον κάτι παραπάνω. Η κρίση, είναι αυτή που αφορά το περιβάλλον! Ο καλλιτέχνης το φωνάζει, μα αυτός που πρέπει δεν τον ακούει.
Φιλιά πολλά μαγισσούλα μου 🙂
Καλημέρα Margo μου! 😀
Τι χαρά όταν σε διαβάζω! 😉
Κάθε πρωί όταν ανοίγω το pc μου, σε θυμάμαι γιατί την επιφάνεια εργασίας μου, την κοσμεί μια παλιά σου φωτό, που είναι το βουνό της Μυκόνου και από πάνω δεξιά, κατακόκκινη η πανσέληνος… είναι απίστευτη η επίδραση που έχει πάνω μου αυτή η φωτό σου! (Ανά διαστήματα αλλάζω τις φωτό, σύμφωνα με τη διάθεση μου!) 😛
Τώρα δεν ξέρω τι γίνεται, αλλά προσωπικά «πέφτω» τελευταία όλο σε περιβαλλοντικά θέματα, μάλλον συμβαίνει αυτό που έχω διαπιστώσει και η ίδια:
«Ότι ελκύουμε αυτό που πρέπει ν’ αντιμετωπίσουμε»… (όπως ελκύουμε άτομα και καταστάσεις)… 😉
Αυτό που έχει σημασία, είναι εμείς ν’ ακούμε, τι προστάζει η καρδιά μας! ❤
ΑΦιλιά με όλη μου την αγάπη και στα μαγισσόπουλα σου! 🙂 🙂 🙂
Η Φύση είναι αυτή που μας φιλοξενεί,περαστικοί είμαστε.. μας θρέφει, μας συντηρεί, μας αγκαλιάζει,μας ηρεμεί..Όπως σωστά αναφέρεις η Φύση «ΕΙΝΑΙ ΟΛΟΝ».
Δεν είμαι απαισιόδοξο άτομο αλλά όταν οι άνθρωποι συνειδητοποιήσουν πως βγάζουν τα μάτια τους με τα ίδια τους τα χέρια θα είναι πολύ αργά…μάλλον είναι ήδη.. αλλά δεν μπορώ να μην πω πως το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε είναι να ευαισθητοποιήσουμε τα παιδιά μας/ γενικότερα τα παιδιά σε ότι έχει να κάνει με το περιβάλλον με την αντίστοιχη στάση μας : σεβασμό στην Φύση, με τον οποίο οφείλουμε πρώτα εμείς να φερόμαστε γιατί από το δικό μας παράδειγμα θα «μάθουν»..( Τις προάλλες με διαόλισε κυρία που έκανε πικνίκ παραδίπλα μας, στην παραλία,μετά των παιδιών της και πολύ όμορφα πέταγε ότι άνοιγε «πιο κει», χωρίς καμία διάθεση απ ότι κατάλαβα να μαζέψει τα διάφορα..όταν σηκώθηκε να φύγει, σηκώθηκα, πλησίασα και ενώ ήθελα να την βρίσω άρχισα να μαζεύω..κοκκίνισε, πρασίνισε και τίποτα δεν έκανε! Αυτοί είμαστε!!!…)
Τα σκίτσα μιλούν από μόνα τους..
Τώρα που άρχισα να χαλαρώνω απ’ τον ρυθμό των εξετάσεων, διορθωμάτων και τα συναφή.. θα αρχίσω να σε διαβάζω Στεφανία μου πιο τακτικά.
Πολλά ΑΦιλιά από καρδιάς και ευχές για ένα όμορφο βράδυ 🙂
H ιστορία που παρέθεσε η Ανέσπερη μου άρεσε πολύ, όπως και το απόσπασμα του Τ. Λειβαδίτη..
Καλημέρα Ελευθερία μου!
Χαίρομαι που θα έχεις πιο πολύ χρόνο να συνομιλούμε και ειδικά να γράφεις στο blog σου! 😉
Τα πάντα ξεκινούν απ΄ τη παιδεία και με χαρά διαπιστώνω πως τα νέα παιδιά ακόμα και τα πολύ μικρά αποκτούν οικολογική συνείδηση και πολλά μάλιστα μαλώνουν τους γονείς τους όταν πχ δεν ανακυκλώνουν ή πετούν σκουπίδια όπου νάναι! 😛
Αυτός ο σεβασμός στη Φύση-περιβάλον, έχει προεκτάσεις και στη ψυχολογία των παιδιών και ας είναι ασυνείδητη, «δουλεύει» αποτελεσματικά, είμαι σίγουρη πως το έχεις εντοπίσει και στους μαθητές σου! 😉
Θα χαρεί η Ανέσπερη και πολύ καλή μου φίλη, που σου άρεσε ότι παρέθεσε!
ΑΦιλιά πάντα καρδιάς και καλή ξεκούραση σου εύχομαι! 🙂
Λοιπόν… Τι κάνουμε! Αυτό είναι το θέμα. Τα βάζουμε κάτω και βλέπουμε τι μπορούμε να κάνουμε!
Με τη διατροφή τα πάω καλά. Ανακύκλωση κάνω.
μα και πάλι! Παράγω πολλά σκουπίδια! Έτσι αισθάνομαι μαγισσούλα μου!
Σε κάθε δωμάτιο στο σπίτι έχω ένα μικρό έστω καλάθι και διαρκώς γεμίζουν….
Όπως πάντα φοβερά τα σκίτσα ..ας μην μείνουμε μόνο εκεί!
Την αγάπη μου Στεφανία ( μου έλειψες και ήρθα καρφωτή εδώ!)
Εσύ σκουπίδια; ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ!!! 😛
Μια βόλτα να κάνει κανείς στις αναρτήσεις σου, αποδεικνύεις περίτρανα πως τίποτα δεν πάει χαμένο, τα πάντα μετατρέπονται σε υπέροχες δημιουργίες! (και παρεπιπτόντως απέκτησα και σαπουνάκι σου απ το γνωστό παζάρι!) 😉
Το πρόβλημα μας, είναι με τα εσωτερικά μας σκουπίδια που αυτά θέλουν κάψιμο γιατί με τίποτα δεν ανακυκλώνονται!!! χαχαχα! 😀
ΑΦιλιά καρφωτά και πάντα με πολύ αγάπη! 🙂
Γροθιά στο στομάχι τα σκίτσα Στεφανία μου! Δεν είναι τυχαίο αυτό που λένε πως «μία εικόνα = 1000 λέξεις». Και είναι πράγματα που κάνουμε όλοι κάθε μέρα, που δυστυχώς η κοινωνία μας έχει επιβάλει ως «αυτονόητα» ή «απαραίτητα»…
Παράθεμα: Δεν είναι για γέλια… | Άιναφετς