«Μια συνήθεια, όσo βoλική κι αν είναι, καταστρέφει την ευαισθησία.
Οι συνήθειες δίνoυν ένα αίσθημα ασφάλειας, αλλά πώς μπoρεί να υπάρχει εγρήγoρση, ευαισθησία, όταν καλλιεργoύνται συνήθειες;
Όχι ότι η ανασφάλεια φέρνει άγρυπνη επίγνωση.
.
Οι συνήθειες δίνoυν ένα αίσθημα ασφάλειας, αλλά πώς μπoρεί να υπάρχει εγρήγoρση, ευαισθησία, όταν καλλιεργoύνται συνήθειες;
Όχι ότι η ανασφάλεια φέρνει άγρυπνη επίγνωση.
.
.
Πόσo γρήγoρα τα πάντα καταντoύν συνήθεια, τόσo η θλίψη όσo και η ευχαρίστηση κι ύστερα εμφανίζεται η πλήξη κι εκείνo τo παράξενo πράγμα πoυ oνoμάζεται, «ελεύθερoς χρόνoς».
Υπάρχει o ελεύθερoς χρόνoς πoυ έρχεται ύστερα από συνήθειες πoυ έχoυν δoυλευτεί για σαράντα περίπoυ χρόνια ή o ελεύθερoς χρόνoς πoυ έρχεται στo τέλoς της ημέρας. Οι συνήθειες είχαν τη σειρά τoυς και τώρα είναι η σειρά τoυ ελεύθερoυ χρόνoυ πoυ κι αυτός πάλι γίνεται συνήθεια.
.
Υπάρχει o ελεύθερoς χρόνoς πoυ έρχεται ύστερα από συνήθειες πoυ έχoυν δoυλευτεί για σαράντα περίπoυ χρόνια ή o ελεύθερoς χρόνoς πoυ έρχεται στo τέλoς της ημέρας. Οι συνήθειες είχαν τη σειρά τoυς και τώρα είναι η σειρά τoυ ελεύθερoυ χρόνoυ πoυ κι αυτός πάλι γίνεται συνήθεια.
.
.
Χωρίς ευαισθησία δεν υπάρχει στoργή και εκείνη η πληρότητα πoυ δεν είναι αναγκαστική αντίδραση μιας αντιφατικής ύπαρξης.
Ο μηχανισμός της συνήθειας είναι η σκέψη πoυ πάντα αναζητά ασφάλεια, κάπoια βoλική κατάσταση όπoυ δε θα ενoχλείται πoτέ. Αυτή η αναζήτηση για κάτι μόνιμo είναι πoυ απoκηρύσσει τηv ευαισθησία.
Όταν είσαι ευαίσθητoς δεν πληγώνεσαι πoτέ, μόνo εκείνα τα πράγματα στα oπoία έχεις βρει καταφύγιo μπoρoύν να σε πoνέσoυv.
Τo να είσαι oλoκληρωτικά ευαίσθητoς σημαίνει να είσαι oλoκληρωτικά ζωντανός κι αυτό σημαίνει αγάπη.
Ο μηχανισμός της συνήθειας είναι η σκέψη πoυ πάντα αναζητά ασφάλεια, κάπoια βoλική κατάσταση όπoυ δε θα ενoχλείται πoτέ. Αυτή η αναζήτηση για κάτι μόνιμo είναι πoυ απoκηρύσσει τηv ευαισθησία.
Όταν είσαι ευαίσθητoς δεν πληγώνεσαι πoτέ, μόνo εκείνα τα πράγματα στα oπoία έχεις βρει καταφύγιo μπoρoύν να σε πoνέσoυv.
Τo να είσαι oλoκληρωτικά ευαίσθητoς σημαίνει να είσαι oλoκληρωτικά ζωντανός κι αυτό σημαίνει αγάπη.
.
.
.
.
Η σκέψη, όμως, είναι πoλύ πανoύργα· θα επινoήσει τoν αναζητητή, πoυ είναι μία άλλη σκέψη· κι η σκέψη δεν μπoρεί ν΄αναζητήσει μία άλλη σκέψη.
Τo μόνo πoυ μπoρείς να δεις, ν’ αφoυγκραστείς, είναι τo άνθισμα της σκέψης και ό,τι ανθίζει ελεύθερα φτάνει σ’ ένα τέλoς, πεθαίνει χωρίς ν‘ αφήσει σημάδι».
.
Η σκέψη, όμως, είναι πoλύ πανoύργα· θα επινoήσει τoν αναζητητή, πoυ είναι μία άλλη σκέψη· κι η σκέψη δεν μπoρεί ν΄αναζητήσει μία άλλη σκέψη.
Τo μόνo πoυ μπoρείς να δεις, ν’ αφoυγκραστείς, είναι τo άνθισμα της σκέψης και ό,τι ανθίζει ελεύθερα φτάνει σ’ ένα τέλoς, πεθαίνει χωρίς ν‘ αφήσει σημάδι».
.
ΚΡΙΣΝΑΜΟΥΡΤΙ
.
Για την συνήθεια, μπορείτε να διαβάσετε και ΕΔΩ.
.
(…) «Η συνήθεια είναι από την ίδια της τη φύση απερίσκεπτη και η απερισκεψία δεν είναι δημιουργός ελευθερίας.
Κάνουμε κάτι απερίσκεπτο στα νιάτα μας, όπως το κάπνισμα, που σταδιακά γίνεται συνήθεια. Αν λέμε στον εαυτό μας ότι δεν πρέπει να καπνίζουμε, η αδιάκοπη αποφασιστικότητα να κόψουμε το κάπνισμα, απλώς δημιουργεί μια άλλη συνήθεια».
.
Κάνουμε κάτι απερίσκεπτο στα νιάτα μας, όπως το κάπνισμα, που σταδιακά γίνεται συνήθεια. Αν λέμε στον εαυτό μας ότι δεν πρέπει να καπνίζουμε, η αδιάκοπη αποφασιστικότητα να κόψουμε το κάπνισμα, απλώς δημιουργεί μια άλλη συνήθεια».
.
«Μόνο με την κατανόηση μιας συνήθειας, δηλαδή με το να αποκτήσουμε επίγνωσή της, με το να στοχαστούμε γι’ αυτήν, μπορεί να κοπεί η συνήθεια».
.
Οι φωτογραφίες είναι του Ηλιογράφου.
*
*
*
*
Άιναφετς 
Στεφανία μου πολύ σοφά και χρήσιμα τα λόγια του Κρισναμούρτι. Ωστόσο στη δική μας πραγματικότητα, στην εποχή της υπερ-ταχύτητας, της υπερ-πληροφόρησης και των συνεχών αλλαγών, δε σου κρύβω ότι μου λείπει ώρες-ώρες η πολυτέλεια της συνήθειας, που είναι μεν τέλμα, αλλά προσφέρει κι ένα στοιχειώδες αίσθημα ασφάλειας. Έχουμε όλοι ανάγκη από ένα προσωπικό καταφύγιο, για ξεκούραση και ανασύνταξη δυνάμεων. Αλλά σήμερα μέχρι και ο ύπνος κατάντησε πολυτέλεια.
Τα φιλιά και την καλησπέρα μου…
Νομίζω Μαρία Κ. μου, πως έχει ενδιαφέρον να παρατηρήσουμε ακόμα και πώς τρέχουμε απ΄τη μια δουλειά στην άλλη ή με ποιο τρόπο αντιμετωπίζουμε άτομα και καταστάσεις
«εκ του ασφαλούς». Προσωπικά έχω δει πως η συνήθεια έχει και εκεί «εισχωρήσει» και λόγω ασφάλειας με αποτέλεσμα να κουραζόμαστε ψυχολογικά χωρίς να το καταλάβουμε και να μην υπάρχει εσωτερική ενέργεια-ανανέωση=χαρά! 😛
Σίγουρα η παγίδα είναι η ασφάλεια που συνήθως δεν είναι συνειδητή!
Ο ελεύθερος χρόνος χρειάζεται για εσωτερική ξεκούραση και καλό είναι να μπορούμε να τον προσφέρουμε στον εαυτό μας προσέχοντας μη γίνεται και αυτό συνήθεια! 😉
ΑΦιλιά… χαχαχα! και αυτό το ΑΦιλιά μου έχει γίνει συνήθεια, αλλά συνειδητή! 🙂
Εδώ παρακαλάμε για λίγη συνήθεια και δεν έρχεται ποτέ. Κάθε μέρα είναι τόσο απρόβλεπτα διαφορετική από τις άλλες. Προσωπικά μου αρέσει παααααάρα πολύ η ρουτίνα και η συνήθεια στην καθημερινότητα. Δεν τα βρίσκω καθόλου βαρετά. Νομίζω πως μέσα από τη ρουτίνα μπορεί να ηρεμήσει το μυαλό μας και να αρχίσουμε να παρατηρούμε πράγματα που μέχρι τότε δε βλέπαμε. Όσο την είχα, την απολάμβανα. Αλλά με τα παιδιά δε γίνεται να την έχεις. Ακόμη και όταν έχεις πρόγραμμα – που όλες οι οικογένειες έχουμε – οι αντιδράσεις των παιδιών είναι τόσο διαφορετικές κάθε μέρα, που δεν ξέρεις τι θα σου ξημερώσει. Εμένα όλο αυτό με αγχώνει πολλές φορές και μου τρώει απίστευτη ενέργεια που θα μπορούσα να την είχα αξιοποιήσει πολύ πιο δημιουργικά, αν υπήρχε κάθε μέρα μια στοιχειώδης συνήθεια ή στάνταρ ρουτίνα. Και τη συνήθεια τη θέλω και την ασφάλεια και τη βολική κατάσταση και τα θέλω με πλήρη επίγνωση νομίζω. Αυτά για μένα είναι από τις μικρές-μεγάλες χαρές της ζωής και αν για ένα πράγμα νομίζω ότι είμαστε όλοι εδώ, είναι για να απολαύσουμε τη ζωή μας με τον τρόπο που μας αρέσει. Οπότε, Στεφανία μου, όταν τα (ξανα)πετύχω όλα αυτά θα σου έρθω με τούρτα να το γιορτάσουμε :-)))
Αν παρατηρήσουμε τις ζωές μας Ελίνα μου, θα βρούμε δεκάδες συνήθειες που περνούν απαρατήρητες γιατί τις θεωρούμε «φυσικές». Τέτοιες μπορεί να είναι πχ να έχουμε τη δικιά μας θέση στο τραπέζι ή τη θέση μας στον καναπέ μπροστά στη TV ή το να μη πλένουμε τα πιάτα αν δεν γεμίσει άπλυτα ο νεροχύτης ή να ρίχνουμε αλάτι στο φαγητό μας χωρίς να το έχουμε δοκιμάσει ή να μη σκουπίζουμε τα πόδια μας πριν μπούμε στο σπίτι ή να μην μπορούμε να βάλουμε ζώνη όταν οδηγούμε ή να μη κλείνει ποτέ η TV… αυτά είναι μερικά παραδείγματα «συνήθειας» της απλής καθημερινότητας μας! Υπάρχουν όμως και συνήθειες που είναι ωφέλιμες, όπως το πλύσιμο των δοντιών, των χεριών, να βάζουμε το χέρι μας μπροστά στο στόμα όταν φτερνιζόμαστε ή να βγάζουμε τα παπούτσια μας όταν μπαίνουμε στο σπίτι ή να στρώνουμε το κρεββάτι μας ή να βοηθάμε στο μάζεμα των πιάτων μετά το φαγητό ή γενικά στο νοικοκυριό! 😛
Το μέτρο και εδώ όπως παντού, είναι η «επίγνωση» γιατί μόνο αυτή ρίχνει φως στις συνήθειες μας και αυτό το φως που τελικά είναι μια φλόγα που καίει και διαλύει τα πάντα! 😉
ΑΦ! πολλά πολλά! 🙂
Καλημέρα, Στεφανία και υπόλοιπη παρέα!
Διαβάζοντας και όλα τα υπόλοιπα σχόλια, έχω να πω πως συμφωνώ, Η συνήθεια πράγματι στερεί κάτι από την ελευθερία. Όμως από την άλλη το να μην έχεις συνήθειες σημαίνει ότι συνεχώς θα πρέπει να παίρνεις αποφάσεις για το καθετί μικρό της καθημερινότητας (και η ελευθερία έχει να κάνει με το να παίρνεις αποφάσεις και να αναλαμβάνεις την ευθύνη αυτών…κάτι που δεν ξέρω αν όλοι είμαστε διατεθειμένοι να το κάνουμε συνεχώς στη ζωή μας, αμφιβάλλω ακόμη και για τον ίδιο μου το εαυτό). Επειδή το να παίρνεις αποφάσεις είναι διαφορετική διεργασία στον εγκέφαλο σε καθέναν από εμάς, νομίζω πως οι άνθρωποι που αναλύουμε πολύ, που λαμβάνουμε πολλά δεδομένα υπόψη πριν αποφασίσουμε, έχουμε μια πιο εύκολη ροπή προς τις καθημερινές συνήθειες, γιατί όσο ελαχιστοποιούμε τις αποφάσεις που παίρνουμε καθημερινά, τόσο πιο ξεκούραστα ζούμε. Γι΄αυτό ίσως σε με μερικούς ανθρώπους οι συνήθειες μας προσφέρουν ευχαρίστηση και δεν τις βαριόμαστε.Όσο για τις κακές συνήθειες (όπως είναι το κάπνισμα), νομίζω πως οι περισσότεροι λίγο-πολύ έχουμε κάποια από αυτές. Τις βλέπω πιο πολύ σαν μέρος της ζωής. Δε θα γινόταν να ήμασταν όλοι, σε όλα μας τέλειοι. Φιλιά κι από εμένα σε όλους!
Αν κατανοήσεις πώς λειτουργούν οι συνήθειες και αυτό γίνεται με την παρατήρηση+ επίγνωση στο παρόν (αφού στο παρόν ζούμε!) και αν δεις πώς λειτουργεί η σκέψη… τότε θα δεις και τον μηχανισμό της συνήθειας…
«Ο μηχανισμός της συνήθειας είναι η σκέψη πoυ πάντα αναζητά ασφάλεια, κάπoια βoλική κατάσταση όπoυ δε θα ενoχλείται πoτέ. Αυτή η αναζήτηση για κάτι μόνιμo είναι πoυ απoκηρύσσει τηv ευαισθησία… Η σκέψη, όμως, είναι πoλύ πανoύργα· θα επινoήσει τoν αναζητητή, πoυ είναι μία άλλη σκέψη· κι η σκέψη δεν μπoρεί ν΄αναζητήσει μία άλλη σκέψη.
Τo μόνo πoυ μπoρείς να δεις, ν’ αφoυγκραστείς, είναι τo άνθισμα της σκέψης και ό,τι ανθίζει ελεύθερα φτάνει σ’ ένα τέλoς, πεθαίνει χωρίς ν‘ αφήσει σημάδι»…
Νομίζω Ελίνα μου, πως το κείμενο είναι πολύ ξεκάθαρο!
ΑΦ! 🙂
.
Νομίζω πως δεν μπορούμε να ξεφύγουμε από τις συνήθειες όσο και αν θέλουμε… αποφεύγουμε μία θα πέσουμε σε μια α΄λλη όπως σωστά αναφέρεται στο τέλος…
ίσως αν αλλάζουμε συχνά τις συνήθειες μας τότε να γίνεται πιο συναρπαστικό!!
Παρόλα αυτά ούτε εγώ είμαι εναντίον της συνήθειας αρκεί αυτή να είναι εποικοδομητική, δημιουργική και να με βοηθάει στην εξέλιξη!
Προσωπικά Μαριέλα μου, με διασκεδάζει ν’ αλλάζω συνήθειες όταν φυσικά έχω επίγνωση τους, έτσι πχ αλλάζω τακτικά το πρωινό μου, σε κάτι εντελώς διαφορετικό ή αλλάζω διαδρομές όταν οδηγώ… Εκεί που έχω κόψει σοβαρά τη συνήθεια, είναι ν’ ανοίγω την TV, αυτό όμως με φέρνει σε καθημερινή σύγκρουση με τον σύντροφο που θα μπορούσε ν’ ακούσει ειδήσεις όλη μέρα ή να «χαλαρώνει» μπροστά της! 😛
Έτσι λοιπόν καταλήγουμε στο:
«Μόνο με την κατανόηση μιας συνήθειας, δηλαδή με το να αποκτήσουμε επίγνωσή της, με το να στοχαστούμε γι’ αυτήν, μπορεί να κοπεί η συνήθεια».
Και μια απορία, γράφεις:
«Παρόλα αυτά ούτε εγώ είμαι εναντίον της συνήθειας αρκεί αυτή να είναι εποικοδομητική, δημιουργική και να με βοηθάει στην εξέλιξη!»
Υπάρχουν συνήθειες εποικοδομητικές, δημιουργικές και που βοηθούν στην εξέλιξη;
Ναι υπάρχουν ασχολίες εποικοδομητικές, δημιουργικές και που βοηθούν στην εξέλιξη, αλλά αν γίνουν συνήθεια, χάνουν την φρεσκάδα, την ομορφιά και τη χαρά που σου δίνουν! 😉
ΑΦιλιά και καλό Σαββατιάτικο βραδάκι! 🙂
Συμφωνώ μαζί σου όσον αφορά συνήθεις οπως η ΤιΒι… αλλά, μια εποικοδομητική, δημιουργική συνήθεια, είναι να κάνω πχ ένα 15′ σκίτσο την ημέρα, χωρίς άγχος φυσικά….. και η οποία με εξελίσσει γιατί είμαι σε εγρήγορση!
Μπορώ να σου απαριθμήσω πολλές τέτοιες οι οποίες δεν είναι καθόλου βαρετές.
Ναι, κι εγώ αλλάζω συχνά κάτι όπως το πρωινό και το κρατώ ώσπου να το βαρεθώ!!
Γενικά πραγματικά πιστεύω ότι υπάρχουν συνήθειες (επαναλαμβάνω, χωρίς να γίνονται καταναγκαστικά έργα) που μπορεί να είναι καλές και φυσικά διαφορετικές για τον καθένα από εμάς!
φιλάκια και καλό Σαββατόβραδο!!
Καλημέρα Μαρία Ελπίδα μου!
Το καθημερινό σκιτσάρισμα είναι πειθαρχία και η πειθαρχία δεν γίνεται συνήθεια όταν είναι συνειδητή πχ μπορείς ανά πάσα στιγμή να μην σκιτσάρεις ή να στρωθείς στη δουλειά κατ’ ευθεία ή να μη ζωγραφίσεις καθόλου χωρίς αυτό να σε αγχώσει, έτσι δεν είναι! 😉
Στο κάπνισμα όμως υπάρχει «έδαφος» παρατήρησης! 😛
Οι συνήθειες είναι επικίνδυνες όταν καταστρέφουν την ευαισθησία μας…
ΑΦιλιά με πολλά τρυφερά χαμόγελα κατανόησης! 🙂
Έτσι όπως το θέτεις συμφωνώ απόλυτα…. παρόλο που εμένα με τρομάζει περισσότερο η έννοια της πειθαρχίας!!!!! χαχαχαχαχα Καλή Κυριακή μαγισσούλα μου! φιλάκια
Πειθαρχία = ελευθερία! 😉
Εμείς την «βάζουμε» και δεν έχει καμιά σχέση με την πειθαρχία που μας έμαθαν στο σχολείο ή στο στρατό!!!
ΑΦ! 🙂
Η πρώτη αντίδραση σε όλα τα «Υγιεινά Παραγγέλματα» είναι το κούμπωμα και αμέσως μετά η ρακέτα: πίνγκ το στέλλνεις πίσω, να προστατεύσεις το οχυρό….
Τέτοια κείμενα δεν μας ζητάνε ωστόσο τίποτα, δείχνουν μόνο, να δούμε για λίγο μέσα μας. Άλλωστε δεν πρόκειται για παραγγέλματα, αλλά για αποστάγματα – για το τί στράγγιξε κάποτε, κάποιος (επίμονος) επίπονα μέσα του.
Σας ευχαριστώ..
Δεν είναι πάντα έτσι. Θέλω να συμπληρώσω το σχόλιο σου με κάτι ακόμη. Αν κάποιος νιώθει ότι του αρέσουν τα «βαρετά» πράγματα, δεν είναι ο άνθρωπος που θα κυνηγήσει την εναλλαγή και την «περιπέτεια» στη ζωή του, γι΄αυτόν είναι χρήσιμο να εμπιστευτεί τον εαυτό του σε αυτό το μήνυμα που του στέλνει και να πάει με αυτά τα νερά. Γιατί μπορεί για αυτόν η διαδικασία της προσωπικής βελτίωσης και της μάθησης (του εαυτού του, του κόσμου γενικότερα) να πρέπει να περάσει από άλλον δρόμο από ό,τι περνάει στους άλλους. Κι επειδή δεν είναι κοινωνικά αποδεκτό ένας να είναι πολύ «βαρετός» σαν άνθρωπος, υπάρχουν άνθρωποι που δεν εμπιστεύονται αυτή τη φυσική τους τάση και προσπαθούν να την αλλάξουν γιατί οι άλλοι τους λένε ότι ίσως δεν παίρνουν πολλές εμπειρίες ή κολλάνε σε συνήθειες και δεν εξελίσσονται. Νομίζω πως όχι. Νομίζω πως ο καθένας πρέπει να ακούει πρώτα τον εαυτό του και όπως είναι δεκτικός με τις διαφορετικές ιδέες και μπορεί να αφομοιώνει κάποιες από αυτές όταν νιώθει ότι του χρειάζεται, έτσι να νιώθει τη σιγουριά να πει ότι κάτι δεν του ταιριάζει και να πορεύεται με βάση την εσωτερική φωνή μέσα του, άσχετα με το τι του λένε οι άλλοι ότι είναι καλό για εκείνον. Χρειάζεται να έχουμε μεγαλύτερη πίστη στις δικές μας ιδέες, όταν πρόκειται για τον εαυτό μας, παρά στων άλλων. Γιατί η ουσία είναι να εξελίξουμε τον εαυτό μας, όχι να τον χάσουμε επειδή δεν μπορούμε ποτέ και σε τίποτα να τον εμπιστευτούμε. Καλημέρα σε όλους!!!
Λάθος δημοσίευση!
Δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω με το δεύτερο σου σχόλιο Ελίνα μου, γιατί όπως ίσως να έχουμε δει, είμαστε οι Δάσκαλοι και οι μαθητές του εαυτού μας και μόνο αν πειραματιστούμε με ότι διαβάζουμε ή ακούμε, μπορούμε να έχουμε καθαρή γνώμη!
Και φυσικά δεν πρέπει να ξεχνάμε ν’ ακούμε αυτή τη φωνούλα μέσα μας που ξέρει πολύ καλά τι είναι για το καλό μας! 😀
ΑΦ! καρδιάς! 🙂
Πουπερμίνα μου, οποιοδήποτε «παράγγελμα» όσο σωστό ή σοφό ή για το καλό μας, αυτομάτως και πολύ φυσικά γίνεται αποτρεπτικό, γιατί όπως πολύ σωστά επισημαίνεις, μας κλείνει και μας βάζει σε άμυνα! 😉
Από την άλλη μεριά επίσης, είναι «καλό» ν΄ αμφισβητούμε ότι ακούμε ή διαβάζουμε, να μην το καταπίνουμε αμάσητο και μόνο αν το «δούμε» στη πράξη να το αποδεχόμαστε ή να το απορρίπτουμε… έτσι ακριβώς δουλεύουν οι συνήθειες και το κλειδί εδώ και παντού είναι η επίγνωση! 😛
ΑΦιλιά και καλά επίμονα μας «σταγγίσματα» ! 🙂
Στεφανία μου, σίγουρα η «επίγνωση» είναι απολύτως αναγκαία και ίσως το μοναδικό πράγμα που μπορεί να οδηγήσει τον καθένα από εμάς σωστά, στον δικό του δρόμο!
φιλάκια και πάλι!
Η επίγνωση είναι ΤΟ κλειδί, γιατί όχι μόνο είναι απαραίτητη στην αυτογνωσία αλλά καίει περιορισμούς και… κολλήματα!!! 😛
Η απάντηση μου, Πουπερμίνα μου, «δρασκέλισε» την Ελίνα και αυτό δεν έγινε συνειδητά!
Η συνήθεια κάνει τα όμορφα πράγματα βαρετά και τα άσχημα υποφερτά. Νομίζω ότι το στο δεύτερο σκέλος κρύβεται όλη η αρνητική της δύναμη.
Έτσι είναι ηλιογράφε μου!
Η συνήθεια είναι σκέτη απερισκεψία και ακόμα όταν πρόκειται για καλής συνήθειας (πχ πλύσιμο δοντιών) και είναι λογικό, αξία έχει ότι κάνουμε συνειδητά γιατί γίνεται πιο προσεχτικά!
ΑΦιλιά με πολύ ομορφιά γύρω και μέσα μας! 🙂
Θεωρώ ότι η συνήθεια μπορεί να είναι τόσο μεγάλη παγίδα όσο και μεγάλη ανάγκη! Από την μια η υπερβολική συνήθεια μας οδηγει σε ένα φαύλο κύκλο και στο τέλος βαριόμαστε ή νιώθουμε εγκλωβισμένοι ακόμα και στους ίδιους μας τους εαυτούς. Επισης πολλές φορές αν για κάποιο λογο, κι αυτήείναι η μεγαλυτερη παγίδα θαρρώ, αναγκαστούμε να κόψουμε κάποια από αυτές τις «συνήθειες» (μεταφορικό πολλές φορές) παθαίνουμε αυτό που λέμε «κοκομπλόκο» για να χρησιμοποιησω καθημερινή λέξη. Δυσκολευόμαστε πολύ
Από την αλλη ομως νομιζω πως είναι και ανάγκη, το χρειαζομαστε ολο αυτο, το έχει ανάγκη ο οργανισμος μας! Ειδικα στους δυσκολους ρυθμούς της εποχής!!!
Σε γλυκοφιλώ Στεφανία μου
Η ανασφάλεια μας και ο φόβος, Μαράκι μου, είναι η παγίδα, αυτά μας «αναγκάζουν» να εγκλωβιστούμε σε συνήθειες που μας αποκοιμίζουν, μας αποβλακώνουν και αυτό γιατί φοβόμαστε το νέο, το φρέσκο… φοβόμαστε όπως λέει ο Πλάτωνας, ν΄ αφήσουμε απ΄ τα μάτια μας, την ακτή! 😛
Δεν νομίζω πως υπάρχει καμιά ανάγκη, ούτε έχει ανάγκη ο οργανισμός μας τις συνήθειες όσο και να τρέχουμε, όσο και αν νομίζουμε πως είναι σημεία των καιρών… δεν είναι!!! 😉
Δεν λέω πως είναι εύκολο, αντιθέτως, αλλά:
«Ο μηχανισμός της συνήθειας είναι η σκέψη πoυ πάντα αναζητά ασφάλεια, κάπoια βoλική κατάσταση όπoυ δε θα ενoχλείται πoτέ. Αυτή η αναζήτηση για κάτι μόνιμo είναι πoυ απoκηρύσσει τηv ευαισθησία»…
ΑΦιλιά πολλά και πάντα γλυκά! 🙂
σωστή… πολύ σωστή 😉 φιλακια πολλα!!!!
❤ !
Απ’τις πολύ πολύ χρήσιμες αναρτήσεις μαγισσούλα .
Φάνηκε αμέσως και στα σχόλια . Τα απόλαυσα πολύ (ειδικά την ανταλλαγή Πουπερμίνας-Ελίνας και τις απαντήσεις σου .) Ο Ηλιογράφος όμως ΈΓΡΑΨΕ !!!! Έβγαλε όλη την ουσία νομίζω .
Εντάξει εγώ αμέσως σκέφτηκα το τσιγάρο εννοείται 😦
Σε όλες τις άλλες αντιστέκομαι πολύ συνειδητά , διαχωρίζοντας όμως πια την αίσθηση της ευλογημένης ρουτίνας (που αποκτάς μετά απο χρόνια …..ταραχώδους βίου 😉 και συναίσθησης των πολύ δυσάρεστων ανατροπών που εμπεριέχονται στις ζωές όλων κάποια στιγμή ) απο τις μουχλιασμένες συνήθειες που σε κρατάνε φυλακισμένο .
Θέλει ξαναδιάβασμα όμως γιατί είχε πολλά αυτή η ανάρτηση .
Φιλιά …ασυνήθιστα , ενθουσιώδη και γλυκά 🙂 🙂
«Έμαθα» αγαπημένο ξωτικό, να με παρατηρώ και όταν εντοπίζω κολλήματα όπως κάτι εμμονές που είχα για καιρό να μη προσπαθώ να τις αλλάξω, αλλά απλά να έχω ΕΠΙΓΝΩΣΗ και έτσι σε ανύποπτο χρόνο ανακάλυψα πως εξαφανίστηκαν. Εκεί που είδα πως κάνουμε λάθη είναι στη προσπάθεια, γιατί πολύ απλά είμαστε σε σύγκρουση με τον εαυτό μας…
«Αληθινά αυτάρκης είναι ο άνθρωπος που κατανοεί αυτό που είναι, που δίνει τη σωστή σημασία σ’ αυτό που είναι. (…) Και αυτό μπορεί να έρθει μόνο όταν αναγνωρίσεις αυτό που είσαι, όταν έχεις επίγνωση αυτού που είσαι και όχι όταν προσπαθείς να το τροποποιήσεις ή να το αλλάξεις».
Άρα, ας αφήσουμε την επίγνωση να κάνει τη δουλειά της και όταν έρθει η ώρα του τσιγάρου και αυτό θα κοπεί χωρίς προσπάθεια! 😛
ΑΦιλιά άπειρα και να έχεις μια πανέμορφη Κυριακή! 🙂
Χωρίς ευαισθησία δεν υπάρχει στoργή ..και παρακάτω… λέει ο Κρισναμούρτι…Τo να είσαι oλoκληρωτικά ευαίσθητoς σημαίνει να είσαι oλoκληρωτικά ζωντανός κι αυτό σημαίνει αγάπη.
Αυτα με κάλυψαν φιλεναδα… γιατι τα υπόλοιπα για να πω την αλήθεια δυσκολεύτηκα να τα καταλάβω..!!
Αν μιλαμε για συνήθειες.. γιατί αυτο ειδα να λενε οι φιλες στα σχόλια αν καταλαβα καλα ,,Στεφανία μου είναι και αυτες μεσα στην ζωή μας αλλες καλές .. αλλες κακές…από εμας εξαρτάται αν θελουμε κατι συναρπαστικο στην ζωή μας η βολευόμαστε στο κουκούλι μας..αυτό με το πιάτο και το κουτάλι μας…κάπου το ξέρω..χα..χα. !!!
Απόλαυσα τον σνούπυ στα απλά σοφά του μαγισσούλα μου να περνάς όμορφα … σου στέλνω με αγάπη <3<3 τα συνήθη φιλάκιαααααα!!!!! 🙂 🙂
.
Είναι απίστευτο Ρούλα μου, πως πιάνεις την ουσία και ας νομίζεις πως δεν καταλαβαίνεις! 😉
Η τρανταχτή απόδειξη:
«Τo να είσαι oλoκληρωτικά ευαίσθητoς σημαίνει να είσαι oλoκληρωτικά ζωντανός κι αυτό σημαίνει αγάπη.
Αυτα με κάλυψαν φιλεναδα… γιατι τα υπόλοιπα για να πω την αλήθεια δυσκολεύτηκα να τα καταλάβω..!!… «από εμας εξαρτάται αν θελουμε κατι συναρπαστικο στην ζωή μας η βολευόμαστε στο κουκούλι μας»…
Έτσι είναι Ρούλα μου, είμαστε υπεύθυνοι για τις ζωές μας! 😛
Πολλά ΑΦιλιά σου στέλνω και την Αγάπη μου! 🙂
καθένας από μας έχει τις δικές του συνήθειες και το να θες να ξεφύγεις από κάποια έχει να κάνει θεωρώ με το ότι τη βαρέθηκες! ότι δηλαδή το σκέφτηκες και είδες πως δεν σε εκφράζει πια, ή ψάχνεις κάτι διαφορετικό που να δώσει μια αλλαγή στην καθημερινότητά σου. αυτά τα άρθρα σου μας κάνουν πάντα να σκεφτόμαστε τόσο πολύ και να προβληματιζόμαστε!! (για καλό το λέω φυσικά!!) πολλά φιλάκια και να έχεις μια όμορφη Κυριακή αύριο!! 🙂
Οτιδήποτε αλλάζουμε Εύη μου, είναι γιατί έχουμε συνείδηση πως αυτό εμποδίζει την εσωτερική μας ελευθερία και είναι πάντα προϊόν επίγνωσης! 😉
Εκεί που το «θέμα» έχει ενδιαφέρον είναι στις δεκάδες συνήθειες που έχουμε και που μας δίνουν την αίσθηση ασφάλειας αλλά χωρίς να το συνειδητοποιήσουμε καταστρέφουν την ευαισθησία μας… αυτές πρέπει να αποκαλύψουμε! 😛
ΑΦιλιά πολλά και πάντα τρυφερά! 🙂
ποτέ δεν πρέπει να επαναπαυόμαστε, ούτε καν στις συνήθειες! 😉
Έτσι… γιατί οι συνήθειες καταστρέφουν την ευαισθησία μας, αποβλακώνουν και αποκομίζουν!!! 😉
ΑΦ! 🙂
Εντάξει, το κάπνισμα, δεν το έχω- εκείνο το blogging,όμως… κάθε μέρα… :-Ρ
Έχει πλάκα Dodoula μου, που σήμερα το πρωί πριν ανοίξω το pc σκεφτόμουν το blogging και ειδικά το blog σου, έτσι ανακάλυψα πως κάτι μπορεί να γίνει συνήθεια αν δεν έχουμε επίγνωση του πώς το χειριζόμαστε… και προέκυψαν ερωτήματα που θα λυθούν έχοντας «επίγνωση»… 😛
«Η επίγνωση είναι μια φλόγα που καίει προβληματισμούς και περιορισμούς!» etc etc! 😀
Στη περίπτωση σου, νομίζω πως δεν «παίζει» η συνήθεια, απλά είναι ευαίσθητο και στη συνήθεια δεν υπάρχει ευαισθησία… είναι δημιουργικό (γιατί ζωγραφίζεις βάζοντας επικεφαλίδες χωρίς λόγια), είναι ανοιχτό και κρατά μια ομάδα ανθρώπων σε μια επικοινωνία, ελεύθερα!… και τώρα που μπήκε και το δεύτερο blog με πολιτικές χροιές, δεν κινδυνεύεις να σου γίνει συνήθεια! 😉
ΑΦιλιά πολλά πολλά και ας αφήσουμε την «επίγνωση» να μας λύσει τις απορίες μας! 🙂
Καλημέρα Στεφανία μου!!!!
Πολλά και διαφορετικά τα σχόλια!
Εμένα να σου πω μου αρέσει η συνήθεια, την οποία φροντίζω να αλλάζω πότε πότε για να μη βαριέμαι.
Είμαι όμως του προγράμματος και χάνω τα νερά μου όταν ξεφύγω από τη γραμμή μου ξαφνικά!
Με κουράζει να μην ξέρω τί θα ακολουθήσει , όσο είναι βέβαια ανθρωπίνως δυνατό!
Ο κάθε ένας μας πιστεύω, έχει το δικό του τρόπο και δεν γίνεται να μπούμε όλοι στο ίδιο καλούπι!
Καλή Κυριακή!
Φιλάκια πολλά!!!!
Η συνήθεια για ν’ αλλάζει Ρένα μου, θα πει πως πρώτα έχεις επίγνωση της και γι αυτό στη συνέχεια γίνεται βαρετή! 😛
Και το να προγραμματίζουμε τη μέρα μας, είναι χρήσιμο και είναι φυσικό όταν ξεφεύγουμε να χάνουμε τα νερά μας! 😉
Το κείμενο μιλάει για συνήθειες που καταστρέφουν την ευαισθησία μας και την αγάπη στις καρδιές μας…
«Μια συνήθεια, όσo βoλική κι αν είναι, καταστρέφει την ευαισθησία.
Οι συνήθειες δίνoυν ένα αίσθημα ασφάλειας, αλλά πώς μπoρεί να υπάρχει εγρήγoρση, ευαισθησία, όταν καλλιεργoύνται συνήθειες;»
ΑΦιλιά πολλά και να έχεις μια όμορφα συνειδητή Κυριακή! 🙂
Η λέξη κλειδί είναι η ασφάλεια. Την οποία τις περισσότερες φορές τη «χρησιμοποιούμε» για να παραμείνουμε στάσιμοι κι όχι να προχωρήσουμε. Ασφάλεια για την ασφάλεια. Που γίνεται μια συνήθεια… Ακόμα κι αν είναι κάτι από το οποίο θέλουμε να φύγουμε μακριά…
Είναι δύσκολο, επίπονο, να απεξαρτηθούμε από τις συνήθειες…
Πάντα ανοίγει ωραίες συζητήσεις ένα κείμενό του.
Καλό μήνα, Στεφανία μου!
Πρώτα να ευχηθούμε καλό μήνα, μια και το σχόλιο σου, είναι το πρώτο του Φλεβάρη! 😀
Συμφωνώ μαζί σου Αλεξάνδρα μου, πως είναι πολύ δύσκολο να κοπεί μια συνήθεια πρώτα γιατί απ΄ αυτή αντλούμε ευχαρίστηση, βολή και ας βλάπτει… όμως εδώ το κείμενο, μας δίνει ένα «κλειδί» φτάνει φυσικά να εντοπίσουμε τις συνήθειες που μας βλάπτουν και να θέλουμε να βάλουμε ένα τέλος και αυτό είναι η επίγνωση! 😛
«Μόνο με την κατανόηση μιας συνήθειας, δηλαδή με το να αποκτήσουμε επίγνωσή της, με το να στοχαστούμε γι’ αυτήν, μπορεί να κοπεί η συνήθεια».
Όταν λέει, «στοχαστούμε» εννοεί να παρακολουθήσουμε πώς δρα πάνω μας η συνήθεια ή τι δικαιολογίες ή φυγές εφευρίσκουμε για να μη βάλλουμε τέλος… 😉
ΑΦιλιά και καλή δύναμη στους τολμηρούς! 🙂
Είμαι με θολωμένο το μυαλό από τον πυρετό κι ίσως ξεφύγω από το θέμα.
Κατά καιρούς φαντάζομαι πως θα ΄χω μπει στο τρυπάκι της συνήθειας κι ας μην μπορώ αυτήν την στιγμή όσο κι αν προσπαθώ να θυμηθώ έστω κι ένα παράδειγμα για ν’ αναφέρω.
Όμως Στεφανία μου,
Είναι εξαντλητικό να είσαι σε εγρήγορση συνέχεια και να μην επιτρέπεις στον εαυτό σου την πολυτέλεια της ασφάλειας έστω και για ένα μικρό χρονικό διάστημα. Έτσι το αντιλαμβάνομαι εγώ που τελευταία η πολύ «εγρήγορση» μ’ έχει ολότελα ξεκάνει και όλο και πιο πολύ αποζητώ μια κάποια ασφάλεια, οποιασδήποτε φύσης, για ν’ αφεθώ. Μη σου πω, ακόμη και να παραιτηθώ. Για όσο …
Μέσα σ’ αυτήν την καθημερινή τρέλα που όλοι βιώνουμε, με εικόνες βίας που «συνηθίσαμε» κι εύκολα εντάξαμε στις ζωές μας, μέσα σε τόση ανασφάλεια και τρέξιμο για ένα αβέβαιο μέλλον, δεν θα ΄λεγα όχι σε μια συνήθεια που θα ξεκούραζε μυαλό, ψυχή και σώμα. Το λέω εγώ που εύκολα βαριέμαι με οτιδήποτε δεν προχωρά και μένει στάσιμο. Το λέω εγώ που δήλωνα πάντα πως η ταλαιπωρία ήταν τροφή για ΄μένα.
Ευχές για όμορφο Σ/Κ με μια αγκαλιά από απόσταση…
Υ.Γ. Οι φωτογραφίες υπέροχες!!! Όλες!!!
Καλημέρα Ζωή μου! 😀
Τι χαρά να ξεκινώ τη διαδικτυακή μου μέρα απαντώντας σε παρόμοια σχόλια! 😉
Δεν ξέρω πώς εννοείς την εγρήγορση ή την επίγνωση… για μένα είναι κάτι πιο απλό αλλά και συγχρόνως δύσκολο γιατί χρειάζεται ενέργεια, μια ενέργεια που συνήθως η σκέψη απορροφά γιατί είναι πανούργα…
«Η σκέψη, όμως, είναι πoλύ πανoύργα· θα επινoήσει τoν αναζητητή, πoυ είναι μία άλλη σκέψη· κι η σκέψη δεν μπoρεί ν΄αναζητήσει μία άλλη σκέψη.
Τo μόνo πoυ μπoρείς να δεις, ν’ αφoυγκραστείς, είναι τo άνθισμα της σκέψης και ό,τι ανθίζει ελεύθερα φτάνει σ’ ένα τέλoς, πεθαίνει χωρίς ν‘ αφήσει σημάδι». Κρισναμούρτι
Νομίζω πως καλό είναι να κρατήσουμε τα πράγματα απλά, δλδ να είμαστε όσο γίνεται πιο παρόντες στο «εδώ και τώρα» άρα ξύπνιοι και όλα τ’ άλλα θ’ ακολουθήσουν αβίαστα! 😛
Εύχομαι να έχεις ένα όμορφο ηλιόλουστο και χαλαρό Σ/Κ αγκαλιά με ότι αγαπάς! 🙂