Κατ’ εποχές, μ’ αρέσει ν’ αναρτώ σκίτσα που «μιλούν από μόνα τους» όπως λέμε, έτσι διάλεξα πάλι μερικά που προσωπικά τα βρήκα εξαιρετικά.
1.
.
2.
.
3.
.
4.
.
5.
6.
.
7.
8.
.
Οι φανατικοί παρόμοιων σκίτσων, μπορούν να δουν και άλλα σε πιο παλιές μου αναρτήσεις!
Ο Andrew Matthews που είναι απ΄τους πολύ αγαπημένους μου σκιτσογράφους, στην ανάρτηση με τίτλο «Με σοβαρότητα και ανάλαφρα», αναφέρει τα παρακάτω παραθέτοντας έξυπνα σκίτσα:
«Το σύμπαν, (η ζωή) μας πετάει χαλικάκια για να μας προειδοποιήσει, όταν τ’ αγνοούμε, μας πετάει τούβλο».
«Ο μοναδικός τρόπος να νικήσουμε τον φόβο είναι να τον αντιμετωπίσουμε.
Καθώς ελκύουμε διαρκώς τις εμπειρίες που χρειαζόμαστε για να εμπεδώσουμε τα μαθήματα μας, συχνά τραβάμε σαν μαγνήτες τις καταστάσεις που φοβόμασταν.»
«Εκεί που συναντάς τα εμπόδια βρίσκεται ο θησαυρός σου».
«Ο πόνος μας ωθεί ν’ αντιμετωπίσουμε με μεγαλύτερη σοβαρότητα τη ζωή».
«Το περιβάλλον μας, αντανακλά τις σκέψεις μας.
Συνήθως όταν το σπίτι είναι ακατάστατο, το ίδιο ισχύει και για τη ζωή μας».
*
*
ΥΓ: Τα σχόλια σας, στο «Ζωγραφίζοντας την Ευτυχία» είναι εξαιρετικά και για όποιον έχει λίγο παραπάνω χρόνο να διαθέσει, είμαι σίγουρη πως δεν θ’ απογοητευτεί!
*
*
*
Άιναφετς 
Εξαιρετικό το πρώτο σκίτσο .
Πάντα εκπλήσσομαι και θαυμάζω πόσα μπορεί να πεί κανείς μ’ένα σκίτσο !!!
Σαν χαλικάκια κι αυτά στην κοιμισμένη σκέψη .
Όλως περιέργως μου ταίριαξε πολύ η ανάρτηση με την μελαγχολική βροχή της τελευταίας αποκριάς . Έχει ένα πικρό χιούμορ…
Θα συνεχίσω αργότερα την περιήγηση .
Πολύ αγαπησιάρικα φιλιά προς στιγμήν
Μες την πυκνή ομίχλη σήμερα Ξωτικούλι μου, ο καιρός στο βουνό μου, ευτυχώς που δεν είχαμε επισκέπτες για χαρταετό! 😉
Όταν επιστρέψεις για «περιήγηση», δες τι έγραφες στα σχόλια της ανάρτησης «Ζωγραφίζοντας την Ευτυχία» στις 2/11/ 2012… έχει ενδιαφέρον… μη τρομάξεις απ΄τα 69 σχόλια, είσαι προς το τέλος! 😛
ΑΦιλιά πολύ γλυκά και λόγω του χαλβά που λατρεύω! 🙂
Δεν είναι για γέλια, ίσα-ίσα για προβληματισμό μέχρι δακρύων. Τα παιχνίδια που αποχωρούν απ’ το παιδικό δωμάτιο, είναι ίσως το πιο τραγικό σκίτσο που αντανακλά την απόλυτη αλήθεια.
Εξαιρετικά όλα Στεφανία μου με πολυάριθμα μηνύματα που ελπίζω να μας αφυπνίζουν.
Καλή Καθαροδευτέρα εύχομαι!
Όλο και κάτι γίνεται Μαρία Κ. μου και ταρακουνιόμαστε, δεν ανησυχώ, η ζωή φροντίζει γι αυτό, τώρα ποιοι αφυπνίζονται είναι μια άλλη (πικρή) ιστορία!!! 😉
Το σκίτσο με τα παιχνίδια που δακρυσμένα αποχωρούν απ΄το παιδικό δωμάτιο, είναι ένα από τα σοβαρά δράματα που ζουν τα παιδιά στις «ανεπτυγμένες» οικογένειες-κοινωνίες και αν οι γονείς δεν μεριμνήσουν, αυτά τα παιδιά δεν θα ζήσουν την παιδική τους ηλικία και τ’ αποτελέσματα θα φανούν όταν «μεγαλώσουν» που θα είναι πια πολύ αργά! 😛
ΑΦιλιά πολλά πολλά και εύχομαι να έχουμε μια ήρεμη Σαρακοστή, (όπως την εννοεί ο καθένας)! 🙂
Διαλεγμένα ένα κι ένα και το καθένα λέει πάρα πολλά!
Φιλιά πολλά και καλά Κούλουμα!
Και όλα αυτά που «λένε» τα σκίτσα Μαρία (me) μου, είναι και ένα θέμα για πολύ πολύ κουβέντα! 😉
Εύχομαι να περνάς όμορφα και ας είναι ο καιρός «κάπως»!
ΑΦιλιά πολλά πολλά και πολύ τρυφερά! 🙂
ΥΓ: Περιμένω να μου στείλεις το mail σου! 😉
Είναι ν’ απορεί κανείς, πώς δεν υπάρχει ο χαρακτηρισμός σοβαρογραφίες ….
Καλά πετάγματα!
Α! Πουπερμίνα μου, τα πετάγματα σήμερα, ήταν του στομαχιού που τώρα προσπαθεί να προσγειωθεί! 😉
Υπάρχουν οι ονειρογραφίες, οι ασχετογραφίες, οι χαζογραφίες, ψευδογραφίες; Όχι! 😀
Γι αυτό και δεν υπάρχει και ο χαρακτηρισμός «σοβαρογραφία»… δεν είναι να απορείς! 😛
ΑΦιλιά ορθογραφημένα! 🙂
Επειδή δεν είναι καθόλου για γέλια οι ‘γελοιογραφίες’, έλεγα …
(Πράγματι η Σαρακοστή αρχίζει με νηστίσιμο ντερλίκωμα.
Συστήνω αύριο σχετική ΑΦαγία.) :-))
Πριν αρχίσει η ΑΦαγία Πουπερμίνα, (τώρα τρώω λαγάνα με φρέσκο βούτυρο και ψάχνω στο youtube κάτι του «κουτιού» για σας!) 😉 ήρθε η πρόταση σας και ευχαριστώ για την προτροπή αλλά θα συνεχίσω το ντερλίκωμα με την υπόλοιπη λαγάνα και βουτυράκι μέχρι πτώσεως! 😛
ΑΦάγια λόγω ημερών και μόνο! 🙂
Εξαιρετικά όλα.
Ευχαριστώ!
Τα σκίτσα αυτά, θα μπορούσαν να εμπνεύσουν και «άλλους/ες» σκιτσογράφους ή κάνω λάθος; 😛
ΑΦιλιά καρδιάς Dodoula μου! 🙂
Πολύ ενδιαφέροντα σκίτσα.
Και οι φράσεις. Αυτό το τούβλο μου ήρθε και μένα δυστυχώς… ή ευτυχώς.
Καλά Κούλουμα!
Χαίρομαι Μαρία Ν. μου, που βρήκες τα σκίτσα ενδιαφέροντα, πόσα και πόσα δεν θα μπορούσε να γράψει κανείς για το καθένα, έτσι δεν είναι; 😉
Ναι, η ζωή αρχίζει με πετραδάκια… και συνεχίζει με τούβλα που εκεί πραγματικά πονάει (πολύ)…
«Εκεί που συναντάς τα εμπόδια βρίσκεται ο θησαυρός σου»…
ΑΦιλιά και καλή μας δύναμη με ότι και αν καταπιαστούμε! 🙂
Πολύ ενδιαφέροντα, μπράβο!
Πάντα χαίρομαι Ιχνηλάτη μου, όταν αυτά που μοιράζομαι μαζί σας, μπορούν να βρουν ανταπόκριση! 😉
ΑΦιλιά πάντα καρδιάς! 🙂
Δυνατές Φωτογραφίες Στεφανία μου!!!! Αγγίζουν τοσο πολύ!!!! Κρυβουν τοσα πολλά μηνυματα που πλέον δεν ξέρω κι αν είμαστε ικανοί να συλλάβουμε. Αν και φαν της τεχνολογίας δεν σου κρυβω οτι καποια πραγματα με τρομάζουν !
Σε φιλώ!!!
Εσύ προσωπικά Μαράκι μου, είσαι πολύ ικανή να συλλάβεις πολλά μηνύματα, γι αυτό και η τεχνολογία σε τρομάζει! Αλλά απ΄ την άλλη, είναι ένα εξαιρετικό εργαλείο που όταν ξέρουμε να το χρησιμοποιήσουμε σωστά, μας λύνει τα χέρια, έτσι δεν είναι; 😉
Αυτά τα σκίτσα, είναι μια επιλογή ανάμεσα από δεκάδες για να μη πω εκατοντάδες και αν δεν υπήρχε το internet, δεν θα μπορούσα να τα συγκεντρώσω και να τα αναρτήσω! 😛
ΑΦιλιά με μια τεράστια γλυκιά αγκαλιά! 🙂
Μ εκανες και γελασα, συμπονεσα το σκυλακο που ο κοσμος του δεν ειχε δεντρα, συμπονεσα και το δεντρο που πηρε τη βαλιτσουλα του για αλλη παραλια.
Μα ολα πολυ ωραια.
Προσωπικη μου αδυναμια τα σκιτσα του Αρκα.
Ωστοσο το λεπτο χιουμορ αξιζει οπου κι αν το βρουμε Στεφανια μου φιλια πολλα, καλησπερα :):):)
η Στελλα απο το metofeggariagalia 🙂
Ναι φεγγαρένια μου, «ξέρω» πολύ καλά πια είσαι… Τι κάνουμε τόσα χρόνια, «μπρίκια κολλάμε»! 😛 (και ας χανόμαστε λίγο κατ’ εποχές)
Καλώς την! 😀
Και για μένα Στέλλα μου, ο Αρκάς είναι μοναδικός, αλλά μου αρέσει κατ’ εποχές να εμπλουτίζω τη συλλογή μου με ξένους! 😉
ΑΦιλιά και να έχεις μια όμορφη ηλιόλουστη μέρα! 🙂
λένε πολλά αυτά τα σκίτσα πράγματι δεν είναι για γέλια…
και πιο πολύ για μένα αυτό με τα κινητά και τον υπολογιστή…
καλημέρα και ΑΦιλιά !!!
Ναι… τα κινητά και οι υπολογιστές μπορεί να είναι χρήσιμα αλλά ποτέ δεν πρόκειται να δακρύσουν μπροστά σ’ ένα ηλιοβασίλεμα… κάπου λέει ο Κρισναμούρτι!!! 😛
Πολλά πολλά ΑΦιλιά σου στέλνω! 🙂
Eίναι υπέροχα και το πιο ωραίο είναι ότι μέσα από το γέλιο και την ειρωνεία καταφέρνουν (;) να μας ταρακουνήσουν λίγο! Σε ευχαριστούμε μαγισσούλα μου! πολλά πολλά αφιλιά!!!!
Η εικόνα Φωτεινή μου, μας βοηθάει πιο εύκολα να κατανοήσουμε σοβαρά μηνύματα, γι αυτό και τα διαφημιστικά σποτάκια όταν έχουν χιούμορ, «μένουν» και κάνουν τη δουλειά τους! 😉
Αν έχεις διάθεση ρίξε και μια ματιά στα παλιά! 😛
ΑΦιλιά πάντα τρυφερά! 🙂
Αν καταλάβει κάποιος τι κρύβεται πίσω από το κάθε σκίτσο, τότε ναι, δε θα γελάσει.
Θα προβληματιστεί πολύ, όπως κι εγώ όσο τα έβλεπα.
Το πρώτο σκίτσο θεωρώ, εξαιρετικό σε νόημα.
Φιλάκια πολλά πολλά μαγισσάκι μου.
Για το πρώτο και για το τελευταίο, Ματίνα μου, μπορεί κανείς να γράφει για ώρες! 😛
Πάντως ένα χαμόγελο κατα- νόησης όλα αφήνουν! 😉
ΑΦιλιά και να έχεις μια όμορη μέρα! 🙂
Το τελευταίο με πονάει πολύ κάθε φορά που το βλέπω! Και όταν λέω κάθε φορά, εννοώ φυσικά στην πραγματική ζωή. Πόσα πολύτιμα χάνουν τα παιδιά με τις οθόνες που τους χαρίζουμε γιατί δεν έχουμε να τους χαρίσουμε λίγο χρόνο από το χρόνο μας…
Από τις φράσεις που αναγράφεις πιο πάνω, ξεχώρισα κι εγώ αυτήν : «Εκεί που συναντάς τα εμπόδια βρίσκεται ο θησαυρός σου»…
Λες ε? Δηλαδή θα πρέπει να επιμείνεις παρά τα εμπόδια? Μα, τα εμπόδια δεν τα συναντάς για να καταλάβεις πως είσαι σε λάθος δρόμο? Κι ύστερα, το άλλο? Εκείνο που λέει πως «όπου είναι ο θησαυρός σου εκεί είναι και η καρδιά σου» ? Δηλαδή? Για να βρούμε που είναι η καρδιά μας συναντάμε εμπόδια? Γιατί, εγώ, πάντα έχω κατά νου, πως ο δρόμος της καρδιάς είναι ανοικτός. Χωρίς εμπόδια, χωρίς σκοτάδια.
Συγκεχυμένες μέσα μου οι δυο προτάσεις Στεφανία μου! Πολύ συγκεχυμένες και ανυπόμονα θα περιμένω απάντηση μήπως και βγάλω κάποια άκρη.
Καληνυχτίζω σε !!!
Άφησα την απάντηση στο σχόλιο σου, Ζωή μου, τελευταία γιατί περίμενα πρώτα ν’ απολαύσω το υπέροχο ηλιοβασίλεμα μετά απ’ την απογευματινή μου βόλτα! 😉
Η σκέψη είναι που αναρωτιέται, η καρδιά ξέρει…
Τα εμπόδια που συναντάμε είναι πολύτιμα πετράδια γιατί μας μαθαίνουν για μας…
Όταν συναντάμε ένα εμπόδιο, αν αρχίσουμε να αναλύουμε (σκέψη!) έχουμε χάσει το τραίνο, ενώ αν ακούσουμε εκείνη τη στιγμή (γιατί είναι στιγμιαίο- πηγαίο) τη καρδιά μας, (αίσθηση), έχουμε πάρει το μάθημα μας και η δράση είναι αυτή που πρέπει να είναι!
Τα εμπόδια, τα σκοτάδια, οι προβληματισμοί, είναι νοητικά, δεν είναι της καρδιάς!
Στη πράξη είναι πιο απλό να παρατηρήσει κανείς πώς δουλεύει ο εγκέφαλος και πώς η καρδιά, γιατί όλα όσα σου γράφω είναι θεωρητικά και μόνο πειραματιζόμενη θα κατανοήσεις! 😛
Καληνυχτίζω σε, με μια γλυκιά αγκαλιά! 🙂