Είπα σήμερα να σας μαγέψω και μουσικά και με απίστευτες φωτογραφίες κυμάτων!
Η μουσική, είναι «Το Παιχνίδι των Κυμάτων» του Claude Debussy και οι φωτογραφίες είναι «Η Δύναμη των Κυμάτων», του Warren Keelan.
.
.
Τα συναισθήματα είναι σαν τα κύματα στον ωκεανό.
Δεν μπορούμε να τα σταματήσουμε από το να έρχονται,
αλλά μπορούμε να επιλέξουμε σε ποια θα σερφάρουμε.
.
Μην αφήσεις το κύμα να σε βγάλει όπου θέλει.
Δες πως κινείται και χάραξε τη δική σου πορεία…
Δεν υπάρχει μυστικό για την ισορροπία.
Απλά να αισθάνεσαι μέσα σου τα κύματα.
Frank Herbert (1920-1986)
|
|
Άιναφετς 
Κοίτα να δεις τι έπαθα:
Βάζω την μουσική που επέλεξες και αρχίζω να θαυμάζω τις φωτογραφίες, ενώ παράλληλα απολαμβάνω τον ήχο.
Και ξαφνικά, το μυαλό μου αντιδρά περίεργα και αρχίζουν να μπερδεύονται στα αφτιά μου οι νότες του Ντεμπισί με τις νότες από εκείνο το παλιό τραγούδι, που λέει:
«Να με παίρνανε τα σύννεφα
οι άνεμοι τα κύματα
να με παν σε ένα έρημο νησί…»
Οπότε, στο αφιερώνω!
Υπέροχη ανάρτηση-απόδραση!
Κίσιζ Άναφετς!
Έχουμε μεγαλώσει με αυτό το τραγούδι Αρτίστα μου και πόσες φορές δεν έχουμε ευχηθεί να μας παίρνανε τα κύματα, οι άνεμοι, τα σύννεφα και να ξυπνούσαμε σ’ ένα ερημικό νησί… μαζί με ότι ονειρευόμαστε! 😛
ΑΦιλιά μελωδικά και με πολλά ευχαριστώ! 🙂
Απόσπαση προσοχής συνέχεια μετά την Αρτίστα. Λικνιζόμενη στα κύματα, θυμήθηκα το Νέο Κύμα στη μουσική σκηνή, την Αρλέτα που δίνει μάχη για τη ζωή της, τον Ζωγράφο, τον Σπανό, τις μπουάτ στην Πλάκα κι όλους όσους υπηρέτησαν επάξια αυτό το ρεύμα. Που παρεμπιπτόντως είναι η συνέχεια του γαλλικού nouvelle vague. Αυτό το «μην αφήσεις το κύμα να σε ξεβράσει όπου θέλει» είναι και προσωπικό μου μότο Στεφανία μου!
Κόντρα στο κύμα λοιπόν.
Και μια γλυκιά καληνύχτα…
Πολλά είναι τα μελωδικά κύματα που μας μεταφέρουν σε διάφορες εποχές, Μαρία Κ μου και ευτυχώς είχα την τύχη να βρεθώ «τότε» σε πολλές μπουάτ της Πλάκας και να απολαύσω ζωντανά πολλούς καλλιτέχνες! 😉
Παλεύουμε με τα κύματα και ενίοτε δεν είναι καθόλου εύκολο να μην μας παρασύρουν όπου εκείνα θέλουν γιατί τα πιο επικίνδυνα είναι τα εσωτερικά μας κύματα…
ΑΦιλιά κόντρα στο κύμα… πάντα! 🙂
Απίστευτες οι φωτογραφίες…. χάζεψα κυριολεκτικά και χάθηκα μέσα στα μπλε….. Και να σκεφτείς ότι το στο πρώτο εργαστήριο δουλέψαμε τα Μπλε της θάλασσας…. τότε έπρεπε να τις έχω δει… Τη μουσική θα την ακούσω αύριο γιατί την θέλω δυνατά!!!!!!! Όνειρα γλυκά!
Καλησπέρα Μαριέλα μου!
Πόσο δύσκολο είναι να ζωγραφίσει κανείς το κύμα και τη θάλασσα! 😉
Και πόσα «μπλε» υπάρχουν… Ούλτρα μαρίν, μπλε μαρίν κλπ κλπ!
Η μουσική του Debussy προσωπικά, μου έδωσε μια άλλη διάσταση στο κύμα και εύχομαι να την απολαύσεις και εσύ!
ΑΦιλιά πολλά πολλά και καλό μας βραδάκι! 🙂
Μου αρέσουν τα κύματα, κυρίως όταν βλέπω ανθρώπος να τα «δαμάζουν».
Προσωπικά, τα φοβάμαι όμως.
Δηλαδή, δε θα με δεις στη παραλία να κολυμπώ εάν έχει κύμα.
Τα απολαμβάνω από την ακτή όμως.
Μπορεί να φταίει γι’ αυτό μία άσχημη εμπειρία που είχα ζήσει μικρή όμως μπορώ ακόμη να τα θαυμάζω, απο μακριά βέβαια.
Η μουσική που μας παράθεσες, σε συνδυασμό με τις πραγματικά εξωτικές και όμορφες εικόνες, χρωμάτισαν με πλήρες γαλάζιο το πρωινό μου.
Το γαλάζιο μάλιστα είναι από τα αγαπημένα μου χρώματα.
Καλημέρα.
Καλώς την Κική!
Σε κανένα δεν αρέσει να κολυμπά με κύμα και πολλοί είναι αυτοί που είχαν άσχημες εμπειρίες με τα κύματα ή ήταν μες τη θάλασσα η σε κάποιο καράβι! 😉
Χαίρομαι που απόλαυσες τη μουσική και τις φωτογραφίες!
ΑΦιλιά πολύ τρυφερά και γαλήνια! 🙂
Υπέροχη μουσική, υπέροχα χρώματα- αν και λιγάκι… τρομακτικές οι φωτογραφίες 😉
Πώς να μη μας τρομάζουν παρόμοια κύματα Dodoula μου, ότι δεν μπορούμε να δαμάσουμε είναι φυσικό να μας προκαλεί φόβο και ενίοτε και δέος! 😉
ΑΦιλιά μελωδικά και πολύχρωμα! 🙂
φανταστικές φωτογραφίες!!! 🙂
εγώ θυμήθηκα αυτό https://www.youtube.com/watch?v=3SdU6jge0B4 😉
καλό μεσημέρι 🙂 😉
Πολύ αγαπητός ο Σπανουδάκης (συμμαθητής της αδελφής μου!) και σ΄ευχαριστώ για τη μουσική πρόταση, τον σκέφτηκα και η ίδια, αλλά ήθελα να ταιριάξω τις φωτό με κάτι λίγο πιο άγριο! 😛
Δες και αυτό που είχα κάποτε αναρτήσει!
ΑΦιλιά και εύχομαι ένα ήρεμο βραδάκι! 🙂
Υπέροχα τα κύματα μαγισσούλα μου!! Όλες οι εικόνες μαγικές, αν και τα μεγάλα κύματα προκαλούν φόβο και δέος! Μόνο στους surfers προκαλούν λαχτάρα! Χαχα..φιλάκια πολλά!!!
Έχω μια σχετική αδυναμία στα κύματα… σε όλα τα κύματα γιατί είναι έντονα και μου προκαλούν δέος! 😉
«Τα συναισθήματα είναι σαν τα κύματα στον ωκεανό.
Δεν μπορούμε να τα σταματήσουμε από το να έρχονται,
αλλά μπορούμε να επιλέξουμε σε ποια θα σερφάρουμε».
Ας επιλέξουμε λοιπόν σε πια θα σερφάρουμε! 😛
ΑΦιλάκια πολλά και ήρεμααααααααα! 🙂
Λικνίστηκα στην μελωδια της μουσικής φιλεναδα μου με μαγεψαν οι φωτογραφίες 🙂 αλλα μου προκαλουν δέος και φόβο οταν η θαλασσα δειχνει την δύναμη της .. για να μας θυμησει πόσο δυνατή ειναι..την φοβαμαι και την λατρευω μαζί…;) για να πεσω στην αγκαλια της πρέπει να είναι λαδι..χο..χο. μελωδικα φιλακιααα!!!! :k ❤
Καλύτερα Ρούλα μου, ν’ απολαμβάνουμε το μεγαλείο της θάλασσας εκ του ασφαλούς… τι τα θες έχουμε και κάποια ηλικία και δεν είμαστε για παρόμοιες φουρτούνες!!! 😛
Υπομονή λοιπόν, να έρθει επί τέλους και το καλοκαιράκι να την απολαύσουμε, εν ηρεμία! 😉
ΑΦιλιά γλυκά και μελωδικά! 🙂
κύ(η)μα
Τί να εννοεί ο Frank Herbert;
Μήπως ότι ισορροπούν στα κύματα των συναισθημάτων, όσοι (αφήνονται να) λικνίζονται στα (απο)κυ(ή)ματα της φαντασίας τους;
Ωραίες οι κυματογραφίες σας!
Καλημέρα
Ο Herbert υπήρξε συγγραφέας επιστημονικής φαντασίας… έτσι μας δίνει κάθε δικαίωμα να σερφάρουμε με τα συναισθήματα μας, μια και δεν ελέγχονται καθόλου εύκολα γι αυτό και λέγονται συν-αισθήματα! 😉
ΑΦιλιά λικνιζόμενα και κυματιστά! 🙂
Από καιρό ήθελα να επισκεφθώ συγκροτημένα το «σπιτικό» σου. Να που το έκανα, ως αρχή, σε ένα πανέμορφο θέμα που με άγγιξε πολύ τόσο εικαστικά όσο και μουσικά. Πάντα να έχεις όμορφες εμπνεύσεις.
Καλώς τον Γιάννη! 😀
Είναι αρκετός καιρός (χρόνια;) που συναντώ το άβαταρ σου με την φωτογραφία του αγαπημένου Τσε σε blogs καλών μου e-φίλων και σαν να ήρθε η ώρα να τα «πούμε» και τα δυο μας και απ΄τα «σπιτικά» μας! 😉
Ελπίζω η επίσκεψη σου, στις αναρτήσεις μου, να σου αφήσουν μια όμορφη γεύση!
ΑΦιλιά πάντα καρδιάς! 🙂 (Το Α σημαίνει, Αληθινό!)
Γιάννη παρακαλώ, μπορείς να μου στείλεις το link του blog σου, γιατί με βγάζει στο google και δεν μπορώ να σε διαβάσω στο «σπιτικό» σου; (δεν έχω και fb!) 😛
Α έχω γράψει κι εγώ για τα κύματα!
Γεμάτη η θάλασσα της ζωής. Χρειάζεται κι εμείς σαν τους σέρφερς να έχουμε προπονηθεί, να έχουμε αντοχές, υπομονή, τεχνική και ίσως και λίγη τρέλα και να αφεθούμε να τα απολαύσουμε!
Ακόμα και τα τεράστια κύματα….
Φιλάκια πολλά μαγισσούλα μου♥
Πολύ χαίρομαι Αριστέα μου, που αυτή η ανάρτηση βρήκε πολλούς λάτρεις των κυμάτων… των κάθε κυμάτων, μια και ως γνωστόν, «όπως έσωθεν έτσι και έξωθεν»! 😉
Και εδώ το θέμα είναι να μη φοβηθούμε ν’ αντιμετωπίσουμε τα όποια κύματα, με σύνεση όμως! 😛
ΑΦιλιά πολλά πολλά και εύχομαι ένα καλό Σ/Κ! 🙂
Επέλεξα να σερφάρω μόνο στην ομορφιά σήμερα 😉
Δεν θα φιλοσοφήσω μόνο θα φιλήσω και θα στείλω ένα μεγάααλο αλλά ήσυχο κύμα αγάπης και ευγνωμοσύνης για τις ευφάνταστες «ταξιδιάρικες» αναρτήσεις σου .(χάζεψα κι άλλες ομορφιές στο λίνκ που έδωσες κι έτσι έφυγε το βάρος μιας δύσκολης μέρας).
Για τους ρομαντικούς υπάρχουν πάντα και… τα κύματα του Δουνάβεως .
Αυτά και δεν θέλω άλλες αγριάδες σήμερα 😉
φιλούδιαααααα γαλαζοπράσινα :-))
Χα! είδες ξωτικούλι αγαπημένο, πόσο καλό είναι (επίσης) ν΄ απολαμβάνουμε τα ήσυχα κύματα αγάπης και ευγνωμοσύνης όταν αυτά έρχονται σαν κυματάκια και μας γαληνεύουν; 😉
Εύχομαι να έχεις ένα γαλήνιο και ξεκούραστο Σαββατοκύριακο!
ΑΦιλιά κυματιστά, πολύχρωμα και χαμογελαστά! 🙂
Μπροστά σε τεράστια κύματα για μια και μοναδική φορά βρέθηκα στη ζωή μου. Στην παραλία της Λευκάδας, στο Πόρτο Κατσίκι. Αναρωτιόμουν πως ήταν δυνατόν να κάθονται όλοι στην παραλία και κανένας να μην είναι μέσα στη θάλασσα και επιχείρησα πολλές φορές να μπω μα δεν τα κατάφερνα. Ώστε μετά από δεκάδες προσπάθειες κατάφερα να μπω μέσα και να ανοιχτώ βαθιά μιας και μόνο όσο πλησίαζαν στην παραλία σηκωνόντουσαν τα τεράστια εκείνα κύματα. Μέσα επικρατούσε μια παράξενη ηρεμία!!! Απόλαυσα πραγματικά εκείνη την ημέρα το μπάνιο μου μα για να βγω και πάλι στην παραλία «τα είδα όλα» που λέει και ο γιος μιας φίλης!!! Όλα όμως!!! Σαν κινηματογραφική ταινία. Θρίλερ φυσικά. 🙂
Την φοβάμαι πολύ τη θάλασσα. Σε αντίθεση με τον αέρα. Πίστευα πάντα και συνεχίζω ακόμη να το πιστεύω πως αν βρεθώ στη θάλασσα μέσα σε ένα πλοίο που βουλιάζει, θα είμαι το μοναδικό θύμα σε περίπτωση που προλάβει να στείλει εγκαίρως SOS. Σε αντίθεση και πάλι με τον αέρα, αν βρεθώ μέσα σε ένα αεροπλάνο που πέφτει από χιλιάδες πόδια ψηλά, θα είμαι η μοναδική επιζήσασα.
Όμορφη η μουσική που μας παρέθεσες Στεφανία μου. Και τα λόγια που έγραψες, η τέλεια συνοδεία!!!
Τα θερμά μου χαιρετίσματα από μια πόλη που τρελάθηκε με το κρυφτούλι που παίζει ο ήλιος καθημερινά!!! ❤
Ω! Ναι, Ζωή μου, έχω ζήσει και η ίδια αυτό το «βγες έξω απ΄το κύμα» και ήταν τρομαχτικό γιατί δεν μπορούσα να τραβήξω έξω τον μικρό μου γιο που λίγο πριν σαν και σένα απολάμβανε κάτι τεράστια κύματα! 😉
Έχει κόστος το να τα βάζει κανείς με τα κύματα (γενικώς!)!
Κοίτα τι έγραφες στη Μαρία(me) στην ανάρτηση της πέρσι τον Φλεβάρη (το link από κάτω! 😛
Βασικά δεν μπορώ να πω, πως μου αρέσουν τα ακραία καιρικά φαινόμενα!!!
Μια ήρεμη και ανοιξιάτικη αγκαλιά σου στέλνω μ΄ένα απαλό αεράκι! 🙂
Βρήκα Ζωή μου και αντέγραψα το εξαιρετικό σου (επίσης) σχόλιο πέρσι στης Μαρίας(me)!
«Χρειάζονται τα κύμματα για να σμιλεύσουν οι ψυχές, να δυναμώσουν. Πως αλλιώς θα καταλάβαιναν τη νηνεμία αν δεν θαλασσοδέρνονταν?» 😛
‘Ετσι και οι δικές μας σμιλεύτηκαν για πολύ καιρό και τώρα απολαμβάνουν μια σχετική (πάντα!) νηνεμία! 😉
Στεφανία μου σ’ ευχαριστώ που αντέγραψες το σχόλιό μου για να το διαβάσω! Η αλήθεια είναι πως από το καλοκαίρι ο χρόνος μου εδώ είναι πολύ περιορισμένος και δεν ανατρέχω σε αναρτήσεις όπως έκανα στην αρχή. Και ναι. Αν και αλλάζω με πολύ γρήγορους μα σταθερούς ρυθμούς τον τρόπο που σκέφτομαι τα τελευταία χρόνια, συμφωνώ απόλυτα ακόμη με το πιο πάνω σχόλιό μου! Πως αλλιώς να καταλάβεις μια νηνεμία αν δεν θαλασσοπνιγείς από τα κύματα? Χαίρομαι για το σμίλευμα μα να, είναι κάποιες φορές που αναρωτιέμαι αν πρέπει ο άνθρωπος να παλεύει με θεριά για να βρει κάποτε επιτέλους τον εαυτό του.
Σ’ ευχαριστώ από καρδιάς για τον κόπο που έκανες και μου θύμισες το σχόλιό μου αυτό. Θα έχω σήμερα μεγάλη συζήτηση επί του θέματος με τον εαυτό μου 🙂
Αγκαλιά κι από ΄μένα!!!
Υ.Γ. Από το πρωί τέσσερις φορές προσπάθησα να διαβάσω την προηγούμενη ανάρτησή σου. Πάντα κάποιος με διακόπτει. Μου άρεσε το θέμα της πειθαρχίας που πραγματεύεται η ανάρτηση και ευελπιστώ πως μέσα στις επόμενες ημέρες να βρω χρόνο ελεύθερο (από σκέψεις εννοώ) και να μπορέσω να το διαβάσω έτσι ήρεμα ώστε να το καταλάβω και ίσως και να αφήσω κάποιο σχόλιο αν νιώσω την ανάγκη.
Είμαι σίγουρη, πως πειθαρχώντας θα καταφέρεις να διαβάσεις την προηγούμενη! ❤
Απίστευτη η ομορφιά και η δύναμη του κύματος.
Κάποτε ψάχνοντας για κύματα έπεσα σε άλλον έναν εξαίρετο φωτογράφο που αποτύπωνε την ομορφιά τους με μαγικό τρόπο!
http://mytripssonblog.blogspot.gr/2016/02/waves-ray-collins.html
Μακάρι τα κύματα που φουσκώνουν και θεριεύουν μέσα μας να είναι κύματα χαράς και ομορφιάς!!
Φιλιά πολλά και καλό Σαββατοκύριακο!
Πώς μου ξέφυγε αυτή η εξαιρετική σου ανάρτηση Μαρία(me) μου; (απαράδεχτο!) 😉
Πιο πολύ όμως μου άρεσε το κείμενο σου, γιατί έβγαλε όλη την ορμή μιας τρικυμίας (εσωτερικής)! 😛
Και οι φωτογραφίες του Collins πολύ μου άρεσαν αν και κανείς βλέπει πως παρόλο που το θέμα είναι ίδιο, η ατμόσφαιρα διαφέρει και αυτό γιατί στου Collins ο ουρανός είναι συννεφιασμένος!
Και ναι, μακάρι τα κύματα μέσα μας να είναι κύματα χαράς και ομορφιάς! 😉
ΑΦιλιά πολύ γλυκά και γαλήνια! 🙂
Φ Α Ν Τ Α Σ Μ Α Γ Ο Ρ Ι Κ Ε Σ οι εικόνες σου!!!
Χαίρομαι που τα κύματα βρήκαν απήχηση! 😉
ΑΦιλιά πολλά και καλό βραδάκι να έχεις! 🙂
Θυμήθηκα ένα πολύ αγαπημένο μου ποίημα, που διάβαζα κάθε μέρα, όταν πήγαινα Δημοτικό:
Άσ’ τη βάρκα στο κύμα όπου θέλει να τρέχει,
ας ορίζει το αέρι, τιμόνι, πανί,
τα φτερά άπλωσε πλέρια – άκρη ο κόσμος δεν έχει
είναι πιο όμορφοι οι άγνωστοι γυαλοί…
Ωραίο ταξίδι, Στεφανία μου!
Καλημέρες και φιλιά! ❤🌼🍓
Τι τρυφερό ποίημα Αλεξάνδρα μου!
Με απλωμένα τα φτερά της ψυχής μας, σίγουρα θ’ ανακαλύψουμε υπέροχους γιαλούς! 😛
ΑΦιλιά ταξιδιάρικα και καλό Κυριακάτικο απόγευμα! 🙂
Δεν ξέρω μαγισσούλα μου, όταν βλέπουμε κύματα, όλοι (λογικά) φοβόμαστε, μα δεν μπορούμε να παραλείψουμε πόσο όμορφο είναι το εκάστοτε τοπίο ακόμα και με το κύμα. Και όμως όταν η ζωή μας περνά από σαράντα κύματα, ξεχνάμε με ευκολία ότι η ζωή εξακολουθεί να είναι ωραία. Τι να πεις… άνθρωποι!
Μας μάγεψες με τις φωτογραφίες που επέλεξες να μοιραστείς μαζί μας και μας ενέπνευσες πάλι με σκέψεις. Σε ευχαριστούμε ❤
Καλό μας ξημέρωμα 😘
Φαίνεται Μαρινάκι μου, πως αν δεν περάσουμε απ΄τα σαράντα κύματα, δεν είμαστε ικανοί ν’ απολαύσουμε τη γαλήνη και την ομορφιά! 😉
Αλλά δεν μπορούμε και να τα αποφύγουμε γιατί:
«Τα συναισθήματα είναι σαν τα κύματα στον ωκεανό.
Δεν μπορούμε να τα σταματήσουμε από το να έρχονται,
αλλά μπορούμε να επιλέξουμε σε ποια θα σερφάρουμε»…
ΑΦιλιά τρυφερά και καλό μας ξημέρωμα! 🙂
Στεφανια μου!!!! ποσο δίκιο ειχες οτι θα μου αρεσει η αναρτηση σου1!!! πραγματικα λάτρεψα τις φωτος!!!
Αρχίζω να το γνωρίζω καλά το Μαράκι μου! 😀
Η ζωή μου έχει δείξει, πως όσο πιο πολύ έχει κτυπηθεί κανείς απ’ τα σαράντα κύματα, τόσο πιο πολύ έχει μάθει να τ’ αγαπά και να τα δαμάζει! 😛
ΑΦιλιά πάντα καρδιάς! 🙂
Παράθεμα: Κυματισμοί | Άιναφετς