.
Ακροατής: Τι είναι η «αυτογνωσία» και πώς μπορούμε να την αποκτήσουμε;
Κρισναμούρτι: Βλέπετε τη νοοτροπία που υπάρχει πίσω απ’ αυτή την ερώτηση;
Δεν το λέω από έλλειψη σεβασμού προς το πρόσωπο εκείνου που κάνει την ερώτηση, αλλά ας ερευνήσουμε τη νοοτροπία που ρωτά:
«Πώς μπορώ να την αποκτήσω;
Πόσο κάνει να την αγοράσω;
Τι είμαι υποχρεωμένος να κάνω;
Τι θυσίες πρέπει να κάνω;
Ποια πειθαρχία πρέπει ν’ ακολουθήσω ή ποια πρακτική διαλογισμού πρέπει να εφαρμόσω για να την αποκτήσω;»
Είναι μηχανικός, μέτριος, ο νους που λέει: «Θα κάνω αυτό για να αποκτήσω εκείνο». Όλοι οι δήθεν θρησκευόμενοι με αυτόν τον τρόπο σκέφτονται· αλλά δεν γνωρίζεις τον εαυτό σου μ’ αυτόν τον τρόπο. Δεν είναι κάτι που μπορείς να το εξαγοράσεις με προσπάθειες ή πρακτικές.
.
.
Τον εαυτό τον γνωρίζεις παρακολουθώντας τον στις σχέσεις σου με τους άλλους, με τους φίλους σου, με τους συναδέλφους σου, με τους καθηγητές σου και με όλους τους ανθρώπους γύρω σου· τον γνωρίζεις όταν παρατηρείς τους τρόπους και των άλλων, τις χειρονομίες τους, πώς ντύνονται, τον τρόπο που μιλάνε, την περιφρόνηση ή την κολακεία που σου δείχνουν και τη δική σου αντίδραση σ’ αυτά· τον εαυτό σου τον γνωρίζεις όταν παρατηρείς τα πάντα μέσα σου και γύρω σου και βλέπεις σ’ αυτά εσένα σαν να βλέπεις το πρόσωπο σου στον καθρέφτη.
Όταν κοιτάζεσαι στον καθρέφτη βλέπεις τον εαυτό σου όπως είναι, έτσι δεν είναι; Μπορεί να θέλεις να είχε διαφορετικό σχήμα το κεφάλι σου, με λίγο πιο πολλά μαλλιά και το πρόσωπο σου να ήταν λιγότερο άσχημο· αλλά το γεγονός είναι εκεί κι αντανακλάται καθαρά μπροστά σου στον καθρέφτη και δεν μπορείς να το παραβλέψεις και να πεις: «Τι ωραίος που είμαι!»
.
.
Τώρα: αν μπορείτε να κοιταχτείτε μέσα στον καθρέφτη των σχέσεων, ακριβώς όπως κοιτάζεστε σ’ έναν κοινό καθρέφτη, τότε δεν σταματάς ποτέ να γνωρίζεις τον εαυτό σου. Είναι σαν να βουτάς σ’ έναν ωκεανό που δεν έχει βυθό ούτε και ακτή.
Οι περισσότεροι από μας θέλουν να φτάσουν σε κάποιο στόχο, θέλουν να μπορέσουν να πουν: «Γνώρισα τον εαυτό μου και είμαι ευτυχισμένος»· αλλά δεν είναι καθόλου έτσι.
Αν μπορείς να κοιτάς τον εαυτό σου χωρίς να καταδικάζεις ό,τι βλέπεις, χωρίς να τον επαινείς, χωρίς να τον συγκρίνεις με κάποιον άλλον, χωρίς να εύχεσαι να είχες πιο όμορφο πρόσωπο ή να ήσουν πιο ενάρετος· πιο έξυπνος ή πιο καλός· αν μπορείς να παρατηρείς εκείνο που είσαι και να προχωράς με αυτό, τότε θα ανακαλύψεις ότι είναι δυνατόν να πας ατέλειωτα μακριά. Τότε δεν υπάρχει τέλος σε αυτό το ταξίδι και εδώ βρίσκεται το μυστήριο και η ομορφιά του.
ΚΡΙΣΝΑΜΟΥΡΤΙ
«Η αίσθηση της Ευτυχίας»
Μετάφραση
Νίκος Πιλάβιος
Εκδόσεις
Καστανιώτης
.
..
Οι φωτογραφίες τραβήχτηκαν στις 6/4/2017 απ’ το κτήμα μου, λίγο πριν τη βροχή…
…
….
Άιναφετς 
Αυτογνωσία: Μεγάλη διαδικασία Στεφανία. Μεγάλη προσπάθεια, επίπονη, επώδυνη θα έλεγε κανείς. Να έχεις τις καλησπέρες μου.
Ότι η διαδικασία είναι μεγάλη κανείς δεν μπορεί να το αμφισβητήσει Γιάννη μου, αλλά γιατί πρέπει να είναι επίπονη, επώδυνη ή να χρειάζεται προσπάθεια η παρατήρηση όταν:
«Τον εαυτό τον γνωρίζεις παρακολουθώντας τον στις σχέσεις σου με τους άλλους, με τους φίλους σου, με τους συναδέλφους σου, με τους καθηγητές σου και με όλους τους ανθρώπους γύρω σου· τον γνωρίζεις όταν παρατηρείς τους τρόπους και των άλλων, τις χειρονομίες τους, πώς ντύνονται, τον τρόπο που μιλάνε, την περιφρόνηση ή την κολακεία που σου δείχνουν και τη δική σου αντίδραση σ’ αυτά· τον εαυτό σου τον γνωρίζεις όταν παρατηρείς τα πάντα μέσα σου και γύρω σου και βλέπεις σ’ αυτά εσένα σαν να βλέπεις το πρόσωπο σου στον καθρέφτη»… και όλο αυτό χωρίς να επικρίνεις αυτό που βλέπεις;
ΑΦιλιά και να έχουμε μια όμορφη καλή μέρα! 🙂
Φυσικά και αποτελούν όλα τούτα που ανέφερες μια κλασική διαδικασία αυτογνωσίας. Όμως η πορεία αυτή απαιτεί υπέρβαση του εγώ, απαιτεί αλτρουισμό, απαιτεί αξίες που δεν είναι και οι πιο προσιτές σε κάθε άνθρωπο.
Να σου ευχηθώ όμορφη νύχτα.
Οι αξίες Γιάννη μου, υπάρχουν στον καθένα γιατί είναι συμπαντικές! 😉
Στους περισσότερους όμως είναι τόσο βαθιά χωμένες και το εγώ τόσο δυνατό που ούτε τους περνάει απ΄το νου να μπουν στη διαδικασία. Σε άλλους (στους πολύ λίγους) οι αξίες είναι εκεί και είναι απόφαση του καθενός αν θα θελήσει να γνωρίσει τον εαυτό του… «γνώθι σαυτόν» λέγανε οι «δικοί» μας…
Είναι επίπονο το ταξίδι Γιάννη μου, γιατί ο εαυτούλης μας δεν θέλει να ξεβολευτεί! 😛
Καλή μέρα να έχουμε! 🙂
τι ωραιες φωτογραφιες, φιλια απο το νησι
Πολλά πολλά ΑΦιλιά και από μένα στο νησί μας! 😀
Αγαπημένη μου Στεφανία …. πληγή έξυσες!!
Δύσκολο πράγμα η πραγματική αυτογνωσία και από την μια οπτική γωνία και από την άλλη. Δυστυχώς λίγοι βλεπουν τον πραγματικό τους εαυτό όταν κοιτάζονται στον καθρέφτη. Οι μεν βλέπουν τον εαυτό τους σαν λιονταρι (ενώ δεν ειναι) οι δε σαν μυρμήγκι. Δυστυχώς ανήκω κάποιες φορές (συνήθως) στη δεύτερη κατηγορία και δεν μπορώ να πω οτι μου αρέσει πολύ . Φυσικά υπάρχουν φορές που βλεπω τον εαυτό μου σαν λιοντάρι τη, κυρίως σε πράγματα της καθημερινότητας αλλά κυρίως το μυρμηγκάκι ποζάρει μπροστά μου 🙂
Σε γλυκοφιλώ!
Μαρία
Όλοι έχουμε την ίδια πληγή Μαράκι μου! 😉
Κατ΄αρχάς μήπως όταν σε οτιδήποτε ψυχολογικό βάλουμε την ταμπέλα «δύσκολο» προδιαθέτουμε αρνητικά την παρατήρηση του εαυτού μας; 😛
Ξεκινάμε απλά:
«Τώρα: αν μπορείτε να κοιταχτείτε μέσα στον καθρέφτη των σχέσεων, ακριβώς όπως κοιτάζεστε σ’ έναν κοινό καθρέφτη, τότε δεν σταματάς ποτέ να γνωρίζεις τον εαυτό σου. Είναι σαν να βουτάς σ’ έναν ωκεανό που δεν έχει βυθό ούτε και ακτή».
Το θέμα είναι να πάψουμε να κρίνουμε αυτό που μας δείχνει ο καθρέπτης είτε βλέπουμε λιοντάρι είτε μυρμηγκάκι!!! 😀
Νομίζω πως αν πειραματιστούμε με τις σχέσεις μας, είτε είναι συγγενείς είτε φίλοι, η παρατήρηση έχει να μας αποκαλύψει πολλά για τους εαυτούς μας! 😉
Πολλά πολλά γλυκά ΑΦιλιά σου στέλνω! 🙂
Στεφανία μου! Τι ωραία φωτογραφία η πρώτη! Επίσης. θα ήθελα 5 κιλά αυτογνωσίας, αν έχετε. 🙂 Aυτό σκεφτόμουν διαβάζοντας και γελούσα λίγο, γιατί πράγματι πολλοί (κι εγώ μαζί) πολλές φορές ψάχνουμε τέτοιες έτοιμες λύσεις. Κάποιος να μας πει τι να κάνουμε και πως να το κάνουμε. Νομίζω πως δεν πέφτω πια τόσο εύκολα σε αυτή την παγίδα, αλλά το έχω κάνει τόσες φορές στο παρελθόν που τώρα γελάω με τον εαυτό μου. Φιλιά πολλά, πολλά!
Γιατί μόνο 5 κιλά αυτογνωσίας και όχι 10, Ελίνα μου; χαχαχα! 😀
Πολύ χαίρομαι που ανακάλυψες την τεράστια παγίδα του «πώς» ???… γιατί δεν υπάρχουν έτοιμες συνταγές-λύσεις για τίποτα το ψυχολογικό, πρέπει να πειραματιστούμε, να μη δεχτούμε τίποτα αν δεν το κάνουμε πράξη! 😉
Και ένα απόφθεγμα που μου κάνει κλικ!
«Ο καλύτερος σου δάσκαλος είναι το τελευταίο σου λάθος»! 😛
ΑΦιλιά πολλά και πάντα καρδιάς! 🙂
Δύσκολα μού βάζεις σήμερα 😉
Είπα ν’ αφήσω για λίγο τις Κίσσες να ζευγαρώσουν και να κοιταχτούμε στον καθρέπτη των σχέσεων που είναι σαν να βουτάμε σ’ έναν ωκεανό που δεν έχει ούτε βάθος ούτε ακτή γιατί μόνο έτσι θα γνωρίσουμε τον εαυτό μας… 😉
ΑΦιλιά πολύ τρυφερά Dodoula μου! 🙂
Μου έλεγε πρόσφατα μια ψυχολόγος ένα μικρό μυστικό, απλό στην εφαρμογή φτάνει να γίνεται με συνέπεια σε καθημερινή βάση. «Κάθε βράδυ θα κάνεις μια παράσταση νίκης μπροστά στον καθρέφτη σου. Θα σου θυμίζεις τις μικρές κατακτήσεις σου, τα εμπόδια που προσπέρασες και θα επιβραβεύεις τον εαυτό σου για όσα κατάφερε». Μου φάνηκε αστείο αρχικά, αλλά στην πράξη διαπίστωσα πως αυτός ο εσωτερικός διάλογος έχει ευεργετικές ιδιότητες.
Στεφανία μου είναι εξαιρετικό αυτό το απόσπασμα του Κρισναμούρτι. Αν αφομοιώσουμε έστω τα μισά απ’ αυτά που αναφέρει, θα έχουμε φτάσει πιο κοντά στην πολυπόθητη αυτογνωσία και αυτοεκτίμηση.
Την καλησπέρα μου και μια βαθιά ανάσα απ’ τον καθαρό αέρα στα μέρη σου!
Τι καλά που στα «είπε» η ψυχολόγος Μαρία Κ. μου! 😉
Βλέπεις τελικά πως όταν κάποιος έχει τη βαθιά θέληση να μην εγκαταλείψει τον εαυτό του στους ανέμους της βολικής συνήθειας ή του εκφοβισμού ή της τρομολαγνείας ή της παραπληροφόρησης, μπορεί να κρατηθεί στην επιφάνεια, αυτό είναι η «επίγνωση» που έρχεται με την παρατήρηση του εαυτού μας και ειδικά στις σχέσεις μας! 😛
Η αφεντιά μου, χρόνια τώρα κάνει κάτι παρόμοιο, αφού μπω στο κρεββάτι και κλείσω τα φώτα, κάνω λεπτομερέστατη ανασκόπηση της μέρας, προσέχοντας να μην επικρίνω ούτε τον εαυτό μου για το τι έκανε ή είπε, ούτε τους άλλους γύρω μου… συνήθως η ανασκόπηση φτάνει μέχρι το απόγευμα γιατί με παίρνει ο ύπνος!!! 😀
Το αποτέλεσμα αυτής της διαδικασίας είναι, πως κοιμάμαι σαν πουλάκι και το κυριότερο η μνήμη μου, δυναμώνει εντυπωσιακά! 😉
Προσωπικά, πιστεύω πως καλό είναι να λέμε στον εαυτό μας και κανένα μπράβο, ειδικά αν μεγαλώσαμε χωρίς μπράβο και οι γύρω μας, τα τσιγκουνεύονται! 😉
ΑΦιλιά πολλά πολλά και να έχουμε μια ηλιόλουστη και φωτεινή μέρα! 🙂
Πάντα δεν προχωράς μ’ αυτό που είσαι; (Ή μήπως η έμφαση στο κείμενο είναι στο προχωράς αντί π.χ. να μπλοκάρεις, κι εκεί θέλετε να δείξετε την αξία της αυτοπαρατήρησης/ αυτογνωσίας;)
Πάω καλού-κακού να στοιχηθώ πίσω από τη dodo.
Όλοι οι άνθρωποι προχωρούν με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο Πουπερμίνα μου, άσχετα αν νομίζουν πως ζουν… απλά επιβιώνουν, έτσι δεν είναι; 😉
Η παρατήρηση είναι η βάση της αυτογνωσίας και εδώ ο καθρέπτης αποκτά τεράστια αξία!
Η τελευταία παράγραφος είναι τόσο ξεκάθαρη!
«Τώρα: αν μπορείτε να κοιταχτείτε μέσα στον καθρέφτη των σχέσεων, ακριβώς όπως κοιτάζεστε σ’ έναν κοινό καθρέφτη, τότε δεν σταματάς ποτέ να γνωρίζεις τον εαυτό σου. Είναι σαν να βουτάς σ’ έναν ωκεανό που δεν έχει βυθό ούτε και ακτή…
…Αν μπορείς να κοιτάς τον εαυτό σου χωρίς να καταδικάζεις ό,τι βλέπεις, χωρίς να τον επαινείς, χωρίς να τον συγκρίνεις με κάποιον άλλον, χωρίς να εύχεσαι να είχες πιο όμορφο πρόσωπο ή να ήσουν πιο ενάρετος· πιο έξυπνος ή πιο καλός· αν μπορείς να παρατηρείς εκείνο που είσαι και να προχωράς με αυτό, τότε θα ανακαλύψεις ότι είναι δυνατόν να πας ατέλειωτα μακριά…
ΑΦιλιά καρδιάς και καλή φωτεινή στοίχιση! 🙂
Πάντα μα πάντα θα προσπαθούμε για το καλύτερο…και η αυτογνωσία θέλει πολύ προσπάθεια..είναι όμως μια όμορφη διαδικασία..φιλιά πολλά μαγισσούλα μου! 😙❤
Έτσι Εύη μου, η απόφαση ότι θα κοιτάξουμε τι γίνεται μέσα μας με ειλικρίνεια δεν είναι πάντα εύκολη, αλλά αν πραγματικά θέλουμε το καλό μας και το καλό των ανθρώπων που μας περιβάλλουν, θα μπούμε σ’ αυτή την διαδικασία παρατηρώντας πώς φερόμαστε και πώς αντιδράμε! 😉
Βήμα, βήμα Εύη μου! 😛
ΑΦιλιά πολύ τρυφερά και να έχεις ένα όμορφο Σαββατοκύριακο! 🙂
δεν υπάρχει τέλος σε αυτό το ταξίδι της αυτογνωσίας…
εποικοδομητική και ουσιαστική η ανάρτηση σου!!!
δεν μπορώ να μην σταθώ στις φωτογραφίες σου ειδικά στην πρώτη και την δεύτερη που είναι το ίδιο σημείο διαφορετική χρονική στιγμή!!!!
καλημέρες!
ΑΦιλιά με πολλές ευχές για Καλό Πάσχα!!!
Δεν μπήκαν τυχαία οι δυο πρώτες, αλίμονο αν το έμπειρο μάτι σου δεν το πρόσεχε! 😉
Ευτυχώς που δεν υπάρχει τέλος στο ταξίδι της αυτογνωσίας, έτσι δεν είναι;
Και εσύ καλή μου φίλη να έχεις το Πάσχα που επιθυμείς! 😀
ΑΦιλιά πάντα καρδιάς! 🙂
H πεμτουσια της αυτογνωσιας φιλεναδα.. ειναι για μενα αυτό ακριβως..!!
(Αν μπορείς να κοιτάς τον εαυτό σου χωρίς να καταδικάζεις ό,τι βλέπεις, χωρίς να τον επαινείς, χωρίς να τον συγκρίνεις με κάποιον άλλον, χωρίς να εύχεσαι να είχες πιο όμορφο πρόσωπο ή να ήσουν πιο ενάρετος· πιο έξυπνος ή πιο καλός· αν μπορείς να παρατηρείς εκείνο που είσαι και να προχωράς με αυτό, τότε θα ανακαλύψεις ότι είναι δυνατόν να πας ατέλειωτα μακριά. Τότε δεν υπάρχει τέλος σε αυτό το ταξίδι και εδώ βρίσκεται το μυστήριο και η ομορφιά του.)
Το θέμα είναι πόσο μπορουμε να να ακολουθησουμε το παράδειγμα αυτό… ας προσπσθήσουμε να το κανουμε εστω και στο μισό.. η αυτογνωσία θελει συνεχή προσπάθεια…!!
Ευκαιρία είναι να γινουμε καλύτεροι ανθρωποι για τον εαυτό μας πρωτα και μετα για τους αλλους..!!
Να έχεις καλη μεγαλοβδομαδα.. Στεφανια μου … Καλό κι ευλογημενο Πάσχα.. με τους αγαπημενους σου μαζι . και ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ παντού..!! συννεφιασμένα λόγο ημερων ..φιλακιαααα!!!! 🙂 🙂 ❤
Σε κάθε σχόλιο σου, Ρούλα μου, επαναλαμβάνω τα ίδια και τα ίδια… είσαι από τ’ άτομα που η αυτογνωσία είναι πλέον τρόπος ζωής τους και χίλια «εύγε» σου αξίζουν… δεν λέω πως είναι εύκολο να μην καταδικάζεις ή να μην επαινείς ή να μην συγκρίνεσαι με άλλους, αλλά αν το έχει κανείς, απλά στο νου του, κάθε φορά που «αυτό» θα γίνεται, θ’ ακούει στο κεφάλι το ένα καμπανάκι που θα του λέει:
«Δεν πειράζει, την άλλη φορά να είσαι πιο προσεχτική/κος» και κάποια ευλογημένη μέρα, θ’ ανακαλύψει πως η επίκριση, η σύγκριση, θα γίνεται όλο και πιο σπάνια! 😛
Πρώτα έχει κανείς επίγνωση, στη συνέχεια παρατηρεί και στο τέλος το εφαρμόζει! 😉
ΑΦιλιά πολλά πολλά, να έχεις μια υπέροχη βδομάδα και ένα Πάσχα γεμάτο Αγάπη! 🙂