(Σε 8:57΄)
Πες, είμαι Εσύ.
Είμαι μόρια σκόνης στο φως του ήλιου.
Είμαι ο στρογγυλός ήλιος.
Στα κομμάτια της σκόνης λέω, μείνετε.
Στον ήλιο συνέχισε να κινείσαι.
Είμαι η δροσιά του πρωινού.
Είμαι η ανάσα της νύχτας.
Είμαι ο αέρας στην κορυφή ενός άλσους
και τα κύματα που σπάνε στον απότομο βράχο.
Ιστός, πηδάλιο, τιμονιέρης και καρίνα.
Είμαι όμως και ο κοραλιογενής ύφαλος
που πάνω του βυθίζονται.
Είμαι το δέντρο με έναν εκπαιδευμένο παπαγάλο
στα κλαδιά του.
Σιωπή, σκέψη και φωνή.
Το μουσικό αεράκι ενός φλάουτου.
Ένας σπινθήρας της πέτρας.
Ένα τρεμούλιασμα του μέταλλου.
Κερί και σκόρος τρελός γύρω του ταυτόχρονα.
Τριαντάφυλλο και το αηδόνι χαμένο στο άρωμα του.
Είμαι όλα τα είδη της ύπαρξης.
Ο περιστρεφόμενος γαλαξίας.
Η εξελικτική νοημοσύνη.
Η ανυψωτική δύναμη κι πτώση μακριά.
Αυτό που είναι, και ότι δεν είναι.
Εσύ που γνωρίζεις τον Τζελαλεντίν,
Εσύ ένας σε όλους,
πες ποιος είμαι…
ΠΕΣ, ΕΙΜΑΙ ΕΣΥ.
.
Τζελαλαντίν Ρουμί.
(1207-1273)
Πέρσης ποιητής, δείτε περισσότερα ΕΔΩ.
Δείτε εδώ σε μια «παλιά» ανάρτηση μου, το ίδιο ποίημα με τη μουσική επένδυση της Ελένης Καραίνδρου.
*
**
Άιναφετς 
Τρυφεροί οι στίχοι και ιδιαίτερη, όπως πάντα, η μουσική της Κ.- ευχαριστίες!
Οι ευχαριστίες δικές μου, Doudoula μου, ειδικά όταν είσαι η πρώτη που σχολιάζεις! 😛
ΑΦιλιά πολύ τρυφερά και μελωδικά! 🙂
Τις θερμές μου καλησπέρες. Όμορφοι στίχοι και μουσική. Να είσαι καλά.
Και τις δικές μου θερμές καλημέρες Γιάννη μου, για τη παρουσία σου στο «μπλογκούλι» μου! 😉
ΑΦιλιά πάντα χαμογελαστά! 🙂
Σιωπή, σκέψη και φωνή…
Πόσο ωραία μας… πατάς φρένο στην τρεχάλα σώματος και νου (κυρίως) !
Είμαι μόρια σκόνης στο φως του ήλιου.
Έχω καιρό να νοιώσω αυτό το εκπληκτικό συναίσθημα 😦
Σ’ευχαριστώ μαγισσούλα που με ξύπνησες .
Εννοείται προτιμώ το παλιό βίντεο 😉
Σε φιλώ με ανοιξιάτικη μοσχοβολιά
Και εμείς ώρες ώρες σαν μόρια σκόνης, τρέχουμε να προλάβουμε, ένας Θεός ξέρει τι και γιατί!!! 😛
ΑΦιλιά πολλά πολλά με, «Το μουσικό αεράκι ενός φλάουτου»! 🙂
Τι ωραίο!
Κι ίσως να μην το είχα διαβάσει ποτέ αν δεν μας το παρουσίαζες εδώ Στεφανία μου.
Αυτή η χώρα έχει τεράστιο δυναμικό από πνευματώδεις ανθρώπους τελικά.
Την καλησπέρα μου Στεφανία μου!
Μια τρυφερή καλημέρα και από μένα Μαρία Κ. μου!
Η γη μας, αιώνες τώρα κρατιέται από δυναμικούς και πνευματώδεις Ανθρώπους!
Βλέπεις, «Το κακό είναι ισχυρό, αλλά το Καλό πολύ πιο ανθεκτικό»! 😉
ΑΦιλιά πάντα καρδιάς! 🙂
Ε Ξ Ο Χ Ο !!!
Μπράβο!
Ε Υ Χ Α Ρ Ι Σ Τ Ώ! 😀
ΑΦιλιά και καλή μας δύναμη! 🙂
Τίνος μετάφραση διαβάζουμε; Δύσκολο πόνημα να μεταφράσεις τέτοιο ποίημα.
Δύσκολο και να ερμηνευθεί. Ίσως ακριβώς έτσι αξίζει.
Εσύ ένας σε όλους,
πες ποιος είμαι…
ΠΕΣ, ΕΙΜΑΙ ΕΣΥ.
Έχεις απόλυτο δίκαιο ν’ αναρωτιέσαι τίνος είναι η μετάφραση, Πουπερμίνα μου και σίγουρα δύσκολα μπορεί κανείς να ερμηνεύσει ένα παρόμοιο ποίημα όπως εξάλλου και κάθε ποίημα… 😉
Προσωπικά, διάλεξα αυτό το ποίημα του Ρουμί γιατί έχει εικόνες που κανείς αρκετά εύκολα μπορεί τουλάχιστο, να αισθανθεί…
«Είμαι ο αέρας στην κορυφή ενός άλσους
και τα κύματα που σπάνε στον απότομο βράχο.
Ιστός, πηδάλιο, τιμονιέρης και καρίνα.
Είμαι όμως και ο κοραλιογενής ύφαλος
που πάνω του βυθίζονται.
Είμαι το δέντρο με έναν εκπαιδευμένο παπαγάλο
στα κλαδιά του».
ΑΦιλιά πολλά πολλά! 🙂
Χρονια πολλα Στεφανια μου.. τι ομορφη ποιηση και ποσοσ ωραια ταιριαμενη η μουσική που τα συνοδευει..!! μια γαλήνη ενιωσα μέσα μου διαβαζοντας και ακουγοντας.. να πόσο λίγα πραγματα θελουμε να νιωσουμε ομορφα.. μικρες αλλα αυσιαστικες στιγμες ..!!.. μένω σ αυτό. .
.μήπως δεν ειμαστε όλοι μόρια αυτού του σύμπαντος;:):)
Δεν τον ηξερα τον συγκεκριμενο ποιητή φιλενάδα.. σε ευχαριστήσουμε που μας τον συστησες.. να περνας ομορφα και γαλήνια.. !την αγαπη μου και τα φιλακια μου..σε σενα μαγισοουλα μου!!!!<3<3
υ.γ. τα γλυπτα γλυκά…της προυγούμενης αναρτησης … με αφησαν αφωνη για την τεχνη της ζαχαροπλαστικής.!!! απιθανα ομορφα..!!
ξαναφιλώ.. 🙂 🙂
Γαλήνη χρειαζόμαστε Ρούλα μου! 😉
Και με τον ίδιο ακριβώς που προσέχουμε με τι τρέφουμε το σώμα μας, καλό είναι να δίνουμε και στο πνεύμα μας καλή τροφή και αυτό το ποίημα είναι, καλή τροφή! 😛
Τα γλυπτά της προηγούμενης ανάρτησης, ήταν και αυτά καλή τροφή για τα μάτια μας!!! 😉
ΑΦιλιά πολύ πολύ τρυφερά και να τη προσέχεις τη Ρούλα! 🙂
Ποιήματα που γράφτηκαν τόσους αιώνες πριν κι όμως μιλάνε στην καρδιά του ανθρώπου για πάντα. Ο τίτλος του ποιήματος μου θύμισε μια φράση της Κάθριν από το «Ανεμοδαρμένα ύψη» (το οποίο διαβάζω τώρα). Τυχαίο; Νομίζω πως όχι! Αφιλάκια Στεφανία!
Μα και φυσικά Φανή μου, τίποτα δεν είναι τυχαίο, το έχουμε διαπιστώσει και τα δυο μας, τόσες μα τόσες φορές! 😉
Η καρδιά μας, έχει ανάγκη σ’ αυτούς τους δύσκολους καιρούς να διαβάζει ή να βλέπει πράγματα που γαληνεύουν τη ψυχή μας και νομίζω πως αυτό πρέπει να είναι απ΄τις πρώτες μας προτεραιότητες! 😛
ΑΦιλιά τρυφερά και στη κρύα Ολλανδία! 🙂
Πάντα μου άρεσε ο Rumi. Και βέβαια είμαστε «μόρια αυτού του σύμπαντος», στην προέλευση, στο απειροελάχιστο αλλά σημαντικό μέγεθος, στην τροχιά μέσα στον χρόνο και και στον χώρο που μας έχουν χαριστεί για να ζήσουμε. Πολύ ωραία η επιλογή σου μαγισσούλα.
Σε φιλώ πολύ πολύ:)
Χαίρομαι Αστεράκι μου, πρώτα για την παρουσία σου εδώ, (μετά από πολύυυυυυυυυυυ καιρό!) που σου άρεσε ο Rumi όπως και η επιλογή του ποιήματος! 😛
Πόσα πράγματα είμαστε!
«Είμαι όλα τα είδη της ύπαρξης.
Ο περιστρεφόμενος γαλαξίας.
Η εξελικτική νοημοσύνη.
Η ανυψωτική δύναμη κι πτώση μακριά…
ΑΦιλιά πολλά πολλά! 🙂
Είσαι από τα λίγα blog, που μπορεί να μη σχολιάσω πάντα, αλλά θα μπω και τρεις και τέσσερις φορές, για να διαβάσω ξανά και ξανά κάτι.
Ίσως φταίει αυτό το ραβδάκι σου το μαγικό!
Φιλώ σε μαγισσάκι μου γλυκό 🙂
Η ποίηση είναι όπως και τα λουλούδια, μπορείς να τα θαυμάζεις ξανά και ξανά και πάντα να μένεις με την ίδια υπέροχη αίσθηση! 😉
ΑΦιλιά πολύ πολύ γλυκά! 🙂
Ευχαριστώ καλέ μου φίλε, είναι αγαπημένο τραγούδι… τυχαίο; 😉
ΑΦιλιά σαν αέρας που περνά και όχι μόνο! 🙂
Παράθεμα: Μόνο ανάσαινε… | Άιναφετς