Και σε ποιον δεν αρέσει να περπατάει ξυπόλητος στην άμμο;
Έχετε όμως αναρωτηθεί τι πατάτε, ποιοι θησαυροί και πια ομορφιά είναι κρυμμένη κάτω απ’ τις πατημασιές σας;
.
.
Οι μεγεθυσμένες φωτογραφίες του Dr Gary Greenberg δείχνουν πως ακόμα και κάτι τόσο ασήμαντο όπως η άμμος, κάτω από τους σωστούς φακούς, μπορεί να γίνει αντιληπτή με έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο. Αυτές οι πολύ κοντινές φωτογραφίες, οι οποίες μεγεθύνουν την άμμο μέχρι και 300 φορές, δείχνουν ότι κάθε κόκκος άμμου είναι μοναδικός με τον τρόπο του.
.
.
Ο Gary Greenberg, είναι ο άνθρωπος που εφηύρε τα υψηλής ευκρίνειας 3D μικροσκόπια με τα οποία τραβήχτηκαν αυτές οι φωτογραφίες. Μέχρι τα 33 του ήταν φωτογράφος και σκηνοθέτης. Κατόπιν, έκανε διδακτορικό στη βιοϊατρική έρευνα, και κάπως έτσι έφτασε στην εφεύρεσή του!
.
“Είναι απίστευτο αν αναλογιστούμε ότι όταν περπατάμε στην παραλία, πατάμε πάνω σε μικροσκοπικούς θησαυρούς», λέει ο Dr Greenberg.
.
Αυτό ο κρύσταλλος βρέθηκε στην άμμο της παραλίας Zushi στην Ιαπωνία και φαίνεται ότι περιέχει ένα ζαφείρι.
.
Κόκκοι άμμου από την παραλία στο νησί Maui, το δεύτερο μεγαλύτερο από τα νησιά της Χαβάης. Η φωτογραφία έχει μεγεθυνθεί 150 φορές!
.
18 κόκκοι άμμου σε μεγέθυνση…
.
Άμμος από τη λίμνη Winnebigoshish στη Μινεσότα.
Εδώ βρήκα το κείμενο και τις φωτογραφίες.
.
Κι ένα αγαπημένο τραγούδι για την άμμο και τα βότσαλα..
.
Στην άμμο και στα βότσαλα θ’ αφήσω το κορμί μου
να το ξεπλένει η θάλασσα να το γιατρεύει η αρμύρα
Τόση ζωή που χάλασα που στράγγισα τη μοίρα
Στην άμμο και στα βότσαλα θ’ αφήσω το κορμί μου
Έσπρωξα τα βουνά αλλά δε σμίξανε
χίλια αγρίμια πάνω μου χιμήξανε
κι εγώ αγάπες έλιωνα σαν ζάχαρη
μέσ’ το καυτό φλιτζάνι του καφέ
έπεφταν στο πιατάκι δύο δάκρυα
κι έβγαινε πάλι ο δρόμος σαν εφφέ.
Στην άμμο και στα βότσαλα θ’ αφήσω τη λαχτάρα
να την ποτίζει η θάλασσα και να τη θρέφει η αρμύρα
τόση ζωή που χάλασα τόσες ζωές που πήρα
στην άμμο και στα βότσαλα θ’ αφήσω τη λαχτάρα
Έσπρωξα τα βουνά αλλά δε σμίξανε
χίλια αγρίμια πάνω μου χιμήξανε
κι εγώ αγάπες έλιωνα σαν ζάχαρη
μέσ’ το καυτό φλιτζάνι του καφέ
έπεφταν στο πιατάκι δύο δάκρυα
κι έβγαινε πάλι ο δρόμος σαν εφφέ.
Στην άμμο και στα βότσαλα θ’ αφήσω ένα τραγούδι
να τραγουδάει στη θάλασσα και να τη γαληνεύει
να το φιλάει το κύμα της και να το ταξιδεύει
στην άμμο και στα βότσαλα θ’ αφήσω ένα τραγούδι…
******
Όμως υπάρχει και μια άλλη αλήθεια που όσο και να μη μας αρέσει, καλό είναι να τη θυμόμαστε γιατί αναλύσεις έδειξαν πως ήδη πολλοί κόκκοι άμμου είναι πλαστικοί…
.
.
Άιναφετς 
Καλημέρα, Άιναφετς!
Το ΄λεγε από παλιά ο γλάρος: «όχι σκουπίδια, όχι πλαστικά σε θάλασσες και ακτές». Αχ! Αλλά δεν ακούμε… Λες και είναι δύσκολο!
Διάβαζα το κείμενο κι απολάμβανα τις εικόνες, και σκεφτόμουν επίσης πόσο παλιοί είναι αυτοί οι θησαυροί. Από πού να ξεκίνησε το ταξίδι τους, τι να πέρασαν ώσπου να γίνουν τα μικροσκοπικά πετράδια που χαϊδεύουν τις πατούσες μας… Ωραία ιδέα για να πλάσει κανείς ιστορίες και να διδάξει τα μικρά και τα μεγάλα παιδιά!
Καλή μας μέρα, μαγισσούλα, κι ευχαριστούμε! ❤
Έτσι ακριβώς είναι όπως τα λες!
Ο μικροσκοπικός κόκκος άμμου, είναι εδώ να μας θυμίζει ότι τίποτα δεν πάει χαμένο! 😛
Και φυσικά είναι στο χέρι του καθενός να φροντίσει τον πλανήτη! 😉
ΑΦιλιά και καλό χαμογελαστό Σαββατοκύριακο! 🙂
Τελικά ο μικρόκοσμος της ζωής Στεφανία. Πόσο όμορφος. Καλά κρυμμένος από τα μάτια μας στέκει εκεί, στα δικά του μέτρα, στη δική του ομορφιά που την κρατά σαν καλά κρυμμένο μυστικό. Πολύ όμορφο θέμα. Καλό σου βράδυ.
Είμαστε μέρος αυτού του μικρόκοσμου Γιάννη μου, έτσι δεν είναι; 😉
Και ίσως να έχουμε σκεφτεί, πως και απ΄το σύμπαν και εμείς μοιάζουμε με αυτούς τους πανέμορφους και μικροσκοπικούς κόκκους άμμου! 😛
ΑΦιλιά και εύχομαι να έχεις μια όμορφη και χαλαρή μέρα! 🙂
Ανακαλύπτοντας τον μικρόκοσμο μοιάζει με το «άνοιξε σουσάμι!» στις «Χίλιες και Μία Νύχτες»… ανοίγεται μπροστά μας ένας καινούργιος (μεγάλος) κόσμος!
Ξεχώρισα τον κρύσταλλο της παραλίας Zushi και τον κόκκο από τη λίμνη Winnebigoshish!
(Δεν θέλω να σκέφτομαι μεγέθυνση άμμου από ελληνική παραλία, μετά την «επιδρομή των βαρβάρων», πάντως!…)
Από τις πιο θλιβερές εικόνες, εκείνες των χελωνών μπλεγμένων σε πλαστικές σακούλες…
Πολύ πρωτότυπο το θέμα της ανάρτησής σου, εντυπωσιακότατες οι φωτογραφίες!
«Πικρή» η αλήθεια του δεύτερου μέρους και διόλου δύσκολο (αρκεί να υπάρχει παιδεία, ευαισθησία και θέληση) να βάλει καθένας μας το λιθαράκι του ώστε να περιοριστεί το πρόβλημα.
Φιλάκια, Στεφανία μου!
Καλό βράδυ και καλό Σαββατοκύριακο❣
Είμαι αισιόδοξη (πλέον) Αναστασία μου, γιατί βλέπω γύρω μου πολλά παιδιά που είναι συνειδητοποιημένα όσο αφορά το περιβάλλον και εύχομαι να σταματήσει εδώ το κακό! 😉
Όλα τελικά είναι θέμα παιδείας, έτσι δεν είναι; 😛
Πολλά ΑΦιλιά σου στέλνω και καλό Σαββατοκύριακο να έχεις! 🙂
«… αναλύσεις έδειξαν πως ήδη πολλοί κόκκοι άμμου είναι πλαστικοί.»: προσπαθώ να αποφασίσω αν αυτή η διαπίστωση είναι… τρομακτική ή, τελικά, παρήγορη 😉
Το μόνο που παρηγορεί Dodoula μου, είναι που στην έσχατη στιγμή οι περισσότερες χώρες του πλανήτη μας, συνειδητοποιούν πως η «μετακόμιση» στον Άρη δεν είναι λύση και άρχισαν να «κινούνται» (πιο) σοβαρά! 😛
Η εικόνα μικρών παιδιών που μελλοντικά θα παίζουν με πλαστική άμμο είναι εφιαλτική! 😦
ΑΦιλιά και καλή μας δύναμη γενικώς και ειδικώς! 🙂
Σου αφιερώνω ένα αγαπημένο τραγούδι στο οποίο γεμίζει κοχύλια και η έρημος, αν κι εσύ θες να με αποτρελάνεις την τρελή που έχω μεγάλη λόξα με κάθε λογής θησαυρούς που βρίσκονται στις παραλίες! Ε με τη βοήθεια του Dr Gary Greenberg θα με κάνεις να αναρωτιέμαι διαρκώς και για εκείνα που δε φαίνονται!…με βάζεις σε άλλα μονοπάτια και άντε να βγω από αυτά!! χαχα!
Όσο για τα πλαστικά, μεγάλη πληγή που αντί να κλείσει γίνεται όλο και πιο επώδυνη!
Λίγη προσοχή χρειάζεται για να περιοριστεί αυτό το αίσχος, αλλά κάποιοι δε βάζουν μυαλό με τίποτα!
Φιλιά πολλά και καλό Σαββατοκύριακο!
Πολύ όμορφο τραγούδι Μαρία (me) μου και πολύ σ’ ευχαριστώ! 😀
Μ’ έβαλε σε σκέψεις όμως γιατί «είδα» ότι τόσα χρόνια αντιμετωπίζαμε τη θάλασσα και τα πλάσματα της με ρομαντική διάθεση και δεν βλέπαμε την ευθύνη που είχαμε και έχουμε όλοι μας για τη τωρινή κατάσταση! 😉
«Ν΄αγαπάς την ευθύνη. Να λες, εγώ μονάχος μου έχω χρέος να σώσω τη Γη. Αν δεν σωθεί, εγώ φταίω».
Απ΄τα πιο συγκλονιστικά αποφθέγματα του Καζαντζάκη! 😛
Είδες τελικά πόσα δεν φαίνονται ή νομίζουμε πως δεν φαίνονται! 😎
ΑΦιλιά τρυφερά (στο ταίρι μου) και πάντα χαμογελαστά! 🙂
Πω πω! Έχω χαζέψει με το θέμα και τις φωτογραφίες!
Δεν θέλω να πω κάτι άλλο. Απλώς θέλω να συνεχίσω να κοιτώ τις φωτογραφίες και να σκεφτώ!
Καλό Σαββατοκύριακο μαγισσούλα!
Είδες Αρτίστα μου, πόση ομορφιά και προβληματισμό κρύβει μια χούφτα άμμο; 😛
ΑΦιλιά σου στέλνω και εύχομαι, ένα χαλαρό και δροσερό Σαββατοκύριακο! 🙂
» Να δεις τον Κόσμο σε έναν κόκκο άμμου,
και τον Ουρανό σ’ ένα αγριολούλουδο,
να κρατήσεις το Άπειρο στην παλάμη σου
και την Αιωνιότητα σε μια ώρα. …»
William Blake από το ποίημα του «Οιωνοί της Αθωότητας»
Λατρεύω τα χρώματα, αγαπώ αυτόν τον κόσμο.
Πόσο αισιόδοξο η ζωή που κάποτε υπήρξε να συνεχίζει να είναι τόσο λαμπερή και έγχρωμη!!!
Υπέροχη ανάρτηση!!!
Σ’ ευχαριστούμε Στεφανία μου!!! 🙂
Αγκαλιά, μεγάλη, καλοκαιρινή και πασπαλισμένη με φωτεινά χρώματα 🙂
Η ρήση του Blake είναι απ’ αυτές που χρόνια τώρα βρίσκονται στο μικρό μου, «τεφτέρι» ή ντεφτέρ όπως το λέγαμε τότε που ζούσα στη Πόλη! 😛
Αυτή την ώρα που σου γράφω, έχω την αίσθηση αυτής της αιωνιότητας που βρίσκεται σε κάθε κόκκο άμμου όπως και μέσα στον καθένα μας! 😉
Τη ζωή την κρατάμε όλοι στα χέρια μας, έτσι προκύπτει και η τεράστια ευθύνη μας!
Τεράστια χαμογελαστή και καλοκαιρινή αγκαλιά σου στέλνω και ας έρχονται μπόρες, είναι και αυτές μέρος του καλοκαιριού! 🙂
Για άλλη μια φορά με εντυπωσίασες. Είναι τόσο θαυμαστός ο κόσμος Που ζουμε!!!
Δυστυχώς όμως ούτε τον σεβόμαστε ούτε Τον φροντίζουμε
Ποιος εντυπωσιάζει ποιον Μαράκι μου; 😉
Το μεγαλείο της Φύσης βρίσκεται γύρω μας όπως και κάτω από κάθε μας βήμα, είτε αυτό είναι εσωτερικό ή εξωτερικό, γι αυτό ας φροντίζουμε με αγάπη τα βήματα μας! 😛
Υπάρχουν όμως άτομα που σέβονται και Τον φροντίζουν (τον κόσμο) και είναι αυτοί που με τον ίδιο τρόπο φροντίζουν και αγαπούν τον εαυτό τους! 😉
ΑΦιλιά πολύ πολύ γλυκά και πάντα χαμογελαστά! 🙂
» Για να δεις τον κόσμο σε ένα κόκκο άμμου
Και τον παράδεισο σε ένα αγριολούλουδο
Κράτησε το άπειρο στην παλάμη του χεριού σου
Και την αιωνιότητα σε μία ώρα. …«
William Blake από το ποίημα του «Οιωνοί της Αθωότητας»
Λατρεύω τα χρώματα, αγαπώ αυτόν τον κόσμο.
Πόσο αισιόδοξο η ζωή που κάποτε υπήρξε να συνεχίζει να είναι τόσο λαμπερή και έγχρωμη, έστω και μικροσκοπική!!!
Υπέροχη ανάρτηση!!!
Σ’ ευχαριστούμε Στεφανία μου!!! 🙂
Αγκαλιά, μεγάλη, καλοκαιρινή και πασπαλισμένη με φωτεινά χρώματα 🙂
«Για να δεις τον κόσμο σε ένα κόκκο άμμου
Και τον παράδεισο σε ένα αγριολούλουδο»…
Τη παραπάνω ρήση του Blake την έχω χρόνια τώρα στο τεφτέρι μου ή ντεφτέρ όπως λέγαμε τότε που πήγαινα σχολείο στη Πόλη και είχαμε και τεφτέρια και για τα τούρκικα! 😉
Δεν είναι υπέροχη η αίσθηση Ζωή μου, πως και εμείς είμαστε οι κόκκοι άμμου σ’ ένα υπέροχο σύμπαν; 😛
Χαρούμενη, πολύχρωμη, γλυκιά αγκαλιά ανταποδίδω με πολύ αγάπη! 🙂
Χάθηκα κάπου ανάμεσα στην ώρα και στην αιωνιότητα Στεφανία μου και σου έστειλα το ίδιο σχόλιο δύο φορές με μικρές κι ασήμαντες (:) ) διαφορές.
Δεν έχει σημασία όμως. Αυτό που ήρθε στο μυαλό με την ανάρτησή σου, μια χαρά σου το πέρασα 😉
Το φετινό το καλοκαίρι είναι κάπως περίεργο. Μέσα Ιούλη, δίχως να βρέξω ούτε το πόδι μου στη θάλασσα, μιας και μου αρέσει να την απολαμβάνω από τις 5 τα ξημερώματα μέχρι τις 8 το πρωί το πολύ και ύστερα να χάνομαι. Φθινοπωρινές βροχές λέει και πάλι από αύριο. Μια κουβερτούλα κόβει βόλτες συνέχεια απ’ την ντουλάπα στο κρεβάτι μου και το αντίστροφο.
Ίδωμεν…
Όμορφα να περάσεις το Σαββατόβραδό σου Στεφανία μου!!!
Καλημέρα Ζωή μου! 🙂
Τελικά, έχει σημασία πόσες φορές ή αν θα βρέξουμε το πόδι μας στη θάλασσα;
Μήπως σημασία έχει ν’ ακολουθούμε αυτό που προστάζει η καρδιά μας;
Τα δικά μου πόδια βράχηκαν 3 φορές στον Ευβοικό και μάλλον περιμένω τις καλοκαιρινές μας διακοπές (13 μέρες τον Αύγουστο) όπως τώρα και 47 χρόνια στο εξοχικό της οικογένειας μου, στη Σκιάθο!!! 😛
Καλή και δροσερή Κυριακή θα μας ευχηθώ! 🙂
Reblogged στις ΠΑΝΤΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑΜΕ.
😛 !
Ωραίο κείμενο με απολαυστικές φωτογραφίες
Το «κλέβουμε» φυσικά με πολλή αγάπη…
Και η αφεντιά μου το «έκλεψε» και αυτός που το πρωτοδημοσίευσε το «έκλεψε»… άρα να είναι καλά ο Dr Gary Greenberg για την προσφορά του! 😀
ΑΦιλιά στα δυο σας και πάντα με πολλές καλές «κλεψιές» ! 🙂
Πω πω τι πατάμε;;
Με τρόμαξες μαγισσούλα!
Μόνο στην άμμο υπάρχουν όλα αυτά;
Εχουμε και στην Ελληνική άμμο;
Και τι μπορούμε να κάνουμε;
Οπως και να έχει θα πατήσουμε για να μπούμε στη θάλασσα…
Φιλάκια πολλά:))
Είναι να φοβόμαστε ή να εκτιμούμε ότι πατάμε, Σοφία μου; 😛
Το να «πατάς» με επίγνωση, ακόμα και το πληκτρολόγιο, δείχνει σοφία! 😉
Στην Ελλάδα έχουμε ότι και σε όλο το πλανήτη και δεν έχουμε τίποτα να ζηλέψουμε! 😎
ΑΦιλιά πολλά με όμορφες και προσεχτικές πατημασιές! 🙂
Από τις φορές που θα ‘θελε κανείς να είναι ο Νιλς Χόλγκερσον και μικρότερος…Υπέροχες φωτογραφίες ενός κόσμου που ενώ τον πατάμε είναι πιο άπιαστος κι από εκείνον που αντιλαμβανόμαστε όταν ‘πατάμε τις νότες’ που χορεύουμε. Σας πατώ ένα φιλί!
Και αν δεν πατούσαμε στη Γη, Πουπερμίνα μου, δεν θα καταλαβαίναμε πόσο σημαντική είναι η γείωση με την πραγματικότητα… «λέω» τώρα και λόγω βροχούλας! 😛
ΑΦιλιά και περ-πατημένη πια καλή βδομάδα! 🙂
Καλησπέρα Στεφανία μου !!! Με έβαλες μέσα στην υπέροχη αιωνιότητα της άμμου , εντυπωσιάστηκα και γοητεύτηκα πολύ . Καθόλου δεν είχα σκεφτεί αυτήν την εκδοχή , πως να το καταλάβω άραγε ;;;Είμαι και εγώ λάτρης της άμμου , να περπατώ, να την χαιδεύω. να την σκαλίζω , να βρίσκω διάφορα και να έχω μια μεγάλη συλλογή με κοχυλάκια και πολλά μικρά και μεγάλα βοτσαλάκια !! Υπέροχη ανάρτηση γεμάτη αισιοδοξία και ομορφιά !!
Καλή εβδομάδα να έχετε και φιλιά γλυκά
Καλημέρα Νικόλ μου! 🙂
Είδες τι γλυκιά και όμορφη αίσθηση αφήνουν στη καρδιά αυτές οι φωτό;
Δεν νομίζω δε, πως υπάρχει πια περίπτωση να περπατήσουμε στην άμμο και να μη σκεφτούμε τι πατάμε και την υπέροχη αίσθηση που αφήνει η άμμος όταν κυλά ανάμεσα απ΄τα δάκτυλα μας!!! 😉
ΑΦιλιά πολύ πολύ τρυφερά! 🙂
Στεφανία μου, δεν ήξερα ότι η άμμος κρύβει τέτοιους θησαυρούς. Θαύμασα τις μεγενθυμένες φωτογραφίες. Πραγματικά υπέροχες!
Καλώς τη Μια που συναντώ στα σπιτικά αγαπημένων φίλων! 😉
Υπάρχει μεγαλύτερη χαρά απ΄το ν’ ανακαλύπτεις την ομορφιά που είναι τόσο καλά κρυμμένη απ΄τα μάτια μας; 😛
Σ’ ευχαριστώ για το σχόλιο σου και τώρα με τη σειρά μου, θα ανακαλύψω και τους δικούς σου θησαυρούς! 😎
ΑΦιλιά πολλά πολλά και καλή συνέχεια στις διακοπές σου! 🙂
Εγώ αλλού πατάω κι αλλού βρίσκομαι εδώ και μέρες μαγισσούλα μου! Στα καλά καθούμενα… Ένι γούει… Έχει ο καιρός γυρίσματα κι όλα ξεχνιούνται αφού περάσουν ☺
Εντυπωσιακές οι φωτό που δείχνουν απλά τον μικρόκοσμο που υπάρχει γύρω μας καιεμείς τον αγνοούμε!
Θα σταθώ στο τελευταίο ου κοινωνικό μήνυμα: Σεβασμό στη φύση γιατί αλλιώς χαθήκαμε!
Πολλά φιλιά και ευχές για μια καλή εβδομάδα ! ♥
Τελικά πολλά συμβαίνουν σε αυτό που ονομάζουμε «καλά καθούμενα»… περαστικά στη μητέρα σου και καλή δύναμη στις «πατημασιές» σου, Αριστέα μου… 😉
Δεν ξέρω αν τα γεγονότα πραγματικά ξεχνιούνται ή απλά μας κάνουν πιο προσεχτικούς!
Γιατί η στάση μας απέναντι στη ζωή, θα καθορίσει και τη στάση της ζωής απέναντί μας!!! 😛
Προσωπικά πάντα με γοήτευε η μεγέθυνση ή η παρατήρηση μέσα από μικροσκόπιο, αλλά η ανακάλυψη του Dr Gary Greenberg είναι και αναπάντεχη και πανέμορφη! 😀
Ο άνθρωπος αν δεν μάθει πρώτα να σέβεται τον εαυτό του, θα δυσκολευτεί να σεβαστεί τη φύση, έτσι δεν είναι; 😉
Πολλά ΑΦιλιά σου στέλνω με συνοδεία βροντών και αστραπών λόγω κατακλυσμού!
(Ω! και πόσο μου αρέσει όταν η Φύση θυμώνει!) 🙂
Και τώρα λοιπόν ,θα χαμογελάω και θα σου στέλνω μαγικές σκέψεις κάθε φορά που θα βαδίζω στην άμμο.
Είσαι μέγας θησαυρός .Τρελλλαίνομαι για τέτοια θέματα .
Αφήνω εδώ και τις ευχαριστίες μου για τα 8 χρόνια που μας φροντίζεις με τις σοφές αναρτήσεις σου μαγισσούλα μου .
Σε φιλώ πολύ θερμά και σου στέλνω δύναμη και χαμόγελο 😉
Πού χάθηκες βρε άτιμο ξωτικούλι; 😉
Ετοιμαζόμουν να σου στείλω «βιντεάκια» προς μελέτη και μάλλον δεν θα τα γλυτώσεις! xexe! 😛
Εμείς οι Αιγοκερίνες είμαστε ψαχουλιάρες (εκτός από σοφές!) και μας αρέσουν παρόμοιες αποκαλύψεις! 😉
Εύχομαι όλα καλά μετά τις ζέστες και τώρα που κάνει κρύο (15 βαθμούς!) ας το ρίξουμε στην αμπελοφιλοσοφία! 😉
Ανταποδίδω θερμά, δυναμικά και χαμογελαστά ΑΦιλιά! 🙂
Ξέχασα και να ευχαριστήσω για τις ευχές των 8 του μπλογκαρίσματος… εσύ πόσα χρόνια κλείνεις που δεν ποστάρεις;
(όχι θα τη γλυτώσεις και απ’ αυτό!) ❤
Tι πανέμορφα… Μου θυμίζει την άμμο στο νησάκι Χρυσή που αποτελείται στην ουσία από άπειρα κοχύλια. Φιλακια πολλά πολλά.
Πόσο χαίρομαι που μετά από πολύ πολύ πολύ καιρό βρίσκω σχόλιο σου! 😉
Εύχομαι να είσαι καλά και να πατάς πάντα χρυσή άμμο! 😛
Αν έχεις χρόνο και όρεξη, γράψε (mail) πού βρίσκεσαι και τι κάνεις!
ΑΦιλιά πάντα καρδιάς και να έχεις το καλοκαίρι που επιθυμείς! 🙂
Kαλά Στεφανία μου… την αναρτηση αυτη με τις πανεμορφες φωοτογραφίες σου… την είδα απο την πρωτη στιγμή που την έβαλες .. μου ερχονται στο μέηλ μου πια οι αναρτήσεις σου οπως και η επομενη σου με το κορακι…. !!
Από εδώ και πέρα όταν θα περπατώ στην παραλία θα σκεφτομαι αυτες τις φωτογραφίες και θα χαμογελώ .. 🙂 γιατί εγώ θα ξέρω τον λόγο που θα το κάνω ..και θα αφήνω τους άλλους να αναρωτιούναι το γιατί…!! χα..χα..:) καλα να περνας.. καλοκαιρινά; αγάπης ❤ ……φιλακιαααααα :k
Υπέροχες! Το «πετραδάκι, πετραδάκι για τα σενα το χτιζα» παίρνει μια άλλη διάσταση
Όπως και οι φιλίες Γιώργο μου, πετραδάκι, πετραδάκι δεν κτίζονται; 😉
ΑΦιλιά πάντα τρυφερά! 🙂