Αφιερωμένο σ’ αυτούς
που έχουν μάθει να εμπιστεύονται
τους μεγάλους μας Δάσκαλους:
Τα Παιδιά!
Αν αφήσει κανείς τα παιδιά να μιλήσουν και αν ξέρει να τα ακούσει, έχει πολλά να μάθει!
.
.
Ο μικρός Λουίζ Αντόνιο, σ’ ένα δίλεπτο video, μας μιλάει για την αγάπη που έχει στα ζώα…
.
ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ Ο ΘΕΟΣ
Μια νηπιαγωγός παρακολουθούσε τα παιδιά στη τάξη της την ώρα που ζωγράφιζαν. Καθώς ζωγράφιζαν, περνούσε που και που από δίπλα τους για να δει τις ζωγραφιές τους, κάποια στιγμή σταμάτησε κοντά σ’ ένα κοριτσάκι που δούλευε πολύ προσηλωμένο και το ρώτησε τι ζωγραφίζει.
Το κοριτσάκι απάντησε, «Ζωγραφίζω τον Θεό».
Η δασκάλα σταμάτησε και είπε: » Μα κανένας δεν ξέρει πως μοιάζει ο Θεός».
Χωρίς να χάσει λεπτό από τη ζωγραφιά της, το κοριτσάκι απάντησε:
«Θα ξέρουν όλοι σ’ ένα λεπτό».
.
Τα παιδιά ήταν στη καντίνα του σχολείου τους για το μεσημεριανό.
Στην αίθουσα υπήρχε ένα μεγάλο τραπέζι και στην αρχή του ήταν μια μεγάλη στοίβα με μήλα. Μια δασκάλα έγραψε ένα σημείωμα και το άφησε δίπλα στα μήλα:
«Πάρτε μόνο ΕΝΑ, ο Θεός σας κοιτάει».
Στην άλλη πλευρά του τραπεζιού υπήρχε μια μεγάλη πιατέλα με μπισκότα σοκολάτας και ένα παιδί έγραψε ένα σημείωμα:
«Πάρτε όσα θέλετε, ο Θεός προσέχει τα μήλα».
.
.
ΓΙΑ ΤΙΣ ΣΧΕΣΕΙΣ
-Σε ποια ηλικία πρέπει να παντρεύεται κανείς;
– Στα 23, γιατί τότε θα έχουν περάσει πολλά χρόνια και θα ξέρεις καλά το αγόρι ή το κορίτσι που θα παντρευτείς.
Σοφία 9 ετών.
Ο Νικόλας όμως έχει τελείως άλλη άποψη.
-Στα 84, γιατί τότε δεν θα δουλεύεις πια και θα μπορείς να μένεις όλη την ημέρα στο υπνοδωμάτιο σου και ν’ αγαπιέσαι!
Νικόλας 8 ετών.
-Ο πατέρας μου πάντως, θα συνεχίσει ν’ αγαπάει την μητέρα μου ακόμα και όταν εκείνη θα έχει πολλές ακτίνες ήλιου γύρω από τα μάτια της!
Αλέξανδρος 4 ετών.
.
.
Γιατί ερωτεύονται οι άνθρωποι;
-Κανείς δεν ξέρει ακριβώς, αλλά έχω ακούσει ότι έχει σχέση με την μυρωδιά, γι΄αυτό τ’ αρώματα και τα αποσμητικά είναι τόσο δημοφιλή!
Μαρία 7 ετών.
Πώς είναι να είσαι ερωτευμένος;
-Όταν αγαπάς κάποιον, τα βλέφαρα σου ανοιγοκλείνουν και μικρά αστεράκια βγαίνουν από μέσα τους!
Κάρεν 7 ετών.
.
.
Και πώς μπορεί ένας γάμος να πετύχει;
-Αν λες στη γυναίκα σου, συνέχεια πόσο όμορφη είναι κι ας μοιάζει με τον Οβελίξ!
Θωμάς 7 ετών.
Τι κάνουν οι άνθρωποι στο πρώτο τους ραντεβού;
-Λένε διάφορα ψέματα ο ένας στον άλλο και αν τα πιστέψουν, βγαίνουν ξανά ραντεβού, την επόμενη μέρα!
Θανάσης 1ο ετών.
.
.
Είναι καλύτερα να είσαι ελεύθερος ή παντρεμένος;
-Για τα κορίτσια είναι καλύτερα να μην είναι παντρεμένα, για τ’ αγόρια όμως είναι απαραίτητο να είναι παντρεμένα, γιατί χρειάζεται να τους βοηθάς να πλένονται και να ντύνονται!
Λίνα 9 ετών.
Και πώς καταλαβαίνεις αν ένας άνδρας ή μια γυναίκα είναι παντρεμένοι;
-Το καταλαβαίνεις όταν στη παιδική χαρά μαλώνουν και οι δυο, το ίδιο παιδί…άρα είναι δικό τους…άρα είναι παντρεμένοι.
Λευτέρης 7 ετών
Ένα πεντάχρονο κοριτσάκι ρώτησε το μεγαλύτερο αδελφό της:
«Τι είναι αγάπη;» Αυτός απάντησε: «Αγάπη είναι εσύ να μου κλέβεις τη σοκολάτα από τη τσάντα μου κι εγώ να συνεχίζω να τη βάζω στο ίδιο μέρος…»
.
.
Οι άνθρωποι δεν χρειάζονται πάντα συμβουλές…
Μερικές φορές το μόνο που χρειάζονται είναι ένα χέρι για να κρατηθούν…
ένα αυτί να τους ακούσει …
και μια καρδιά που να μπορεί να τους καταλάβει!
(Μικρός Πρίγκιπας)
Ένας γνωστός στίχος, λέει «πως να κρυφτείς από τα παιδιά, έτσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλα». Τα παιδιά έχουν τόσο αληθινές απόψεις για τη ζωή, που καμιά φορά μας αφοπλίζουν.
Αγαπώ τα παιδιά, είναι πραγματικά η ελπίδα αυτού του κόσμου!!!! Μακάρι να τα ακούγαμε κάπου κάπου και να μην ζητούσαμε απλά, να ακούν αυτά εμάς.
Υπέροχη ανάρτηση, για ξεκίνημα εβδομάδας!
Καλή εβδομάδα μαγισσούλα μου ❤
Τα παιδιά Μαρινάκι μου, το πολύ μέχρι τα πέντε τους κρατάνε αυτή την αγνότητα και τον αυθορμητισμό τους, μετά εμείς οι μεγάλοι «φροντίζουμε» με τα «μη», με υποδείξεις, με εκφοβισμούς, συγκρίσεις, να τα εκπαιδεύσουμε και έτσι τους ψαλιδίζουμε τα φτερά, γι αυτό και είναι πολύ δύσκολο για έναν ενήλικα να ξαναβρεί αυτή την παιδικότητα! 😛
ΑΦιλιά χαμογελαστά και καλή βδομάδα! 🙂
Ένας κόσμος ζωής αυτός των παιδιών. Ένας ολάκερος κόσμος αλήθειας. Ένας μεγάλος κόσμος σοφίας.
Στεφανία μου καλή σου βδομάδα.
Και πόσο κρίμα όλος αυτός ο κόσμος αλήθειας και σοφίας να χάνεται! 😉
Όσοι από μας είμαστε γονείς, σίγουρα θα θυμόμαστε τα «καλά» που μας έλεγαν τα παιδιά μας! 😛
ΑΦιλιά Γιάννη μου και καλή βδομάδα να έχουμε! 🙂
Μακάρι να μπορούσαμε να διατηρήσουμε και εμείς το παιδί μέσα μας! Πόσο διαφορετικός θα ήταν ο κόσμος!!! Στεφανία μου, πολύ γλυκιά ανάρτηση!
Θέλει πολύ δουλειά για να ξαναβρούμε το παιδί μέσα μας και είναι κάτι που σίγουρα ξέρεις και λόγω του επαγγέλματος σου! 😛
Προς το παρόν, ας μείνουμε με την γλύκα που αφήνουν τα λόγια των παιδιών! 😉
ΑΦιλιά και καλό βραδάκι να έχουμε Μαρίνα μου! 🙂
Είναι απίστευτα παρατηρητικά τα παιδιά.
Η αθωότητα, η αγάπη και η ευθύτητα τους είναι αφοπλιστικές.
Το λάθος είναι δικό μας πολλές φορές, που δεν τα ακούμε προσεκτικά, όπως πρέπει.
Η σοφία τους έχει να μας διδάξει πολλά για την ζωή.
‘Πως να κρυφτείς απ’ τα παιδιά’ που λέει κι ο Σαββόπουλος.
Είναι σφουγγάρια, προσέχουν τα πάντα.
Οι μικροί – μεγάλοι μας δάσκαλοι…
Απολαυστική και διδακτική η ανάρτηση σου μαγισσούλα μου.
Φιλάκια πολλά 🙂
Διαβάζω ξανά και ξανά την ανάρτηση, έχω δει πολλές φορές το video….
Δεν τα χορταίνω!
Μπορείς μήπως -ειδικά αυτή την ανάρτηση- να την βάλεις κάπου στην άκρη να μπορώ να την διαβάζω κάθε φορά που μπαίνω;;
Ευχαριστώ 🙂
Με όλη μου την καρδιά, εύχομαι τα λόγια του μικρού αγοριού μπροστά σ’ ένα πιάτο με χταπόδι, να βάλει σε σκέψεις εμάς τους «μεγάλους»! 😛
Βλέπεις καλή μου Σοφία, τα πολύ μικρά παιδιά δεν έχουν κλείσει τη καρδιά τους από φόβο μη πληγωθούν… αργότερα όμως μεγαλώνοντας κλείνουν και σ’ αυτό φταίμε εμείς οι μεγάλοι! 😉
Αν μάλιστα μπορούσαμε να τα ακούσουμε και αυτό απλά μιλώντας μαζί τους, σαν ίσοι προς ίσο, είναι απίστευτο πόσα έχουμε να διδαχτούμε! 😛
Όσο για το video, είχα σκοπό να το αφήσω μόνο, γιατί η διαπίστωση του μικρού παιδιού πως για να φάει κρέας πρέπει να σκοτωθούν ζώα, είναι συγκλονιστική… και είναι κάτι που πολύ με έχει απασχολήσει γιατί έχω πολλά χρόνια να φάω κρέας…
ΑΦιλιά πολύ πολύ τρυφερά! 🙂
Το video είναι συγκλονιστικό!
Ούτε εγώ τρώω κρέας αλλά τώρα μόνο κατάλαβα το γιατί!
Ο μικρός Λουίζ ξεκλείδωσε την άρνηση που κρυβόταν στο υποσυνείδητο μου 🙂
Φιλάκια πολλά 🙂
Ω! Σοφία μου, πόσο χαίρομαι που ένα μικρό αγόρι «ξεκλείδωσε» μέσα σου, την αποστροφή σου, στο κρέας… είσαι τυχερή που το περιβάλλον σου, το δέχτηκε, γιατί η δική μου μητέρα, έκρυβε μες τη σπανακόπιτα κρέας για να το φάω… αλλά η (μικρή) αφεντιά μου, το καταλάβαινε μόνο με την μυρωδιά… έξαλλη η maman, βλέπεις εκείνοι τρώγανε κρέας μεσημέρι βράδυ! 😛
Ναι, ΑΦιλιά πολλά! 🙂
Τα παιδιά είναι μαγεία. Έχω ένα ξαδερφακι 11 ετών πανέξυπνο και πολύ πολύ ευαίσθητο και με έχει αφήσει πολλές φορές με το στόμα ανοιχτό με αυτά που λέει.
Έχουν μια δική τους οπτική για όλα…. Αλλά κυρίως μια δική τους αλήθεια!!!!!
Και εμείς οι «μεγάλοι» Μαράκι μου, αν μπορέσουμε να τα ακούσουμε σίγουρα μόνο κερδισμένοι θα βγούμε! 😉
Χαίρομαι που εκτιμάς το ξαδερφάκι σου γιατί μόνο κερδισμένη θα βγεις! 😛
Πολλά πολλά ΑΦιλιά καρδιάς! 🙂
Ναι, Στεφανία μου, αυτά χρειαζόμαστε περισσότερο!
Η συναναστροφή με τα πσιδιά είναι ψυχοθεραπεία.
Αυτό με τα μήλα… απλά τέλειο! 😊
Φιλιάαααα! 🍦☔😚
Δεν ξέρω αν χρειαζόμαστε τόσο τα παιδιά για να μας ανεβάσουν, όσο να ανακαλύψει ο καθένας μας αυτό το κάτι που θα φέρει αληθινό χαμόγελο στα χείλη μας… δύσκολο στην εποχή μας, αλλά εφικτό! 😉
ΑΦιλιάαααααααααααααααα χαμογελαστά Αλεξάνδρα μου ! 🙂
Μέσα από την άγνοια τους , λένε αλήθειες
μέσα από τα μάτια των παιδιών και τις κουβέντες τους ,βλέπεις τον κόσμο αλλιώς
ωραίο το θέμα της ανάρτησης σου
Το video με το αγοράκι μπροστά στο πιάτο με το χταπόδι και ο διάλογος με τη μαμά του, δείχνει ποιος έχει άγνοια… πάλι καλά που η μαμά δακρύζει, μάλλον κάτι την άγγιξε, γιατί μια άλλη μαμά θα μπορούσε να απειλήσει το παιδί της να φάει χταπόδι!!! 😉
Χαίρομαι Δελφινάκι μου που σου άρεσε το θέμα, παιδί!
Πολλά πολλά τρυφερά ΑΦιλιά σου στέλνω! 🙂
Εμ δεν είναι τυχαία βγαλμένες οι παροιμίες! Από μικρό κι από τρελό μαθαίνεις την αλήθεια, λέει μία από αυτές. Στην συγκεκριμένη περίπτωση από μικρό!
Το πόσο μου άρεσε εκείνο το «Πάρτε όσα θέλετε, ο Θεός προσέχει τα μήλα» για τα μπισκότα σοκολάτας, δεν λέγεται!
Καλό βράδυ μαγισσούλα μου!
Φιλί.
Μας λείπει η τρέλα Αρτίστα μου γι αυτό και τα μαθήματα ζωής μας τα δίνουν τα μικρά παιδιά! 😛
Αυτό με τα μπισκότα είναι όλα τα λεφτά, όχι πως τα άλλα πάνε πίσω! 😉
Υπάρχει ωραιότερος ορισμός της αγάπης από αυτόν που έδωσε ένα αγοράκι;
«Τι είναι αγάπη;» Αυτός απάντησε: «Αγάπη είναι εσύ να μου κλέβεις τη σοκολάτα από τη τσάντα μου κι εγώ να συνεχίζω να τη βάζω στο ίδιο μέρος…»
Όσο για αλήθεια:
Τι κάνουν οι άνθρωποι στο πρώτο τους ραντεβού;
-Λένε διάφορα ψέματα ο ένας στον άλλο και αν τα πιστέψουν, βγαίνουν ξανά ραντεβού, την επόμενη μέρα!
Θανάσης 10 ετών… αυτό το αγοράκι έχει μέλλον!!! 😀
ΑΦιλιά μέχρι να τα πούμε και αλλιώς, συντόμως! 🙂
Αχ, Στεφανία, τα λέγαμε και σε παλιότερη ανάρτηση. Για τη βιασύνη να απομακρυνθούμε από την καθαρότητα της παιδικής ματιάς, για τους μηχανισμούς που έχουμε αναπτύξει και μας κάνουν να αποκηρύσσουμε στην πράξη την παιδική αθωότητα.(«απεταξάμην, απεταξάμην!» ) Και για όποιον, παρόλο που μεγαλώνει, φλερτάρει μ’ αυτή, «παλιμπαιδίζει», «παιδιαρίζει», «κάνει σαν παιδί», είναι «ανώριμος», βιαζόμαστε να παρατηρήσουμε εμείς οι σοβαροί. Είδες στο βιντεάκι; Η ευθύτατη και ολοκάθαρη ματιά του παιδιού, έκανε τη μαμά που μιλούσε για το κεφάλι του χταποδιού και τα κομμένα πόδια του να ακούγεται αποτρόπαια!
Πολλά φιλιά – ήταν πολύ δροσερή η ανάρτησή σου 🙂
Τι ωραία που ταιριάζει (και) εδώ αυτό το Αχ! Διονύση! 😉
Γελάμε (?) με αυτά που λένε τα παιδιά γιατί μες την αθωότητα τους λένε πολλές αλήθειες που τις περισσότερες φορές μας φέρνουν σε αμηχανία, όπως η μαμά στο video, την «έσωσε» το δάκρυ που καθόλου δεν ξέφυγε απ΄τον μικρό!!!
Ο Παραμυθοσύντροφος μου, (που χρόνια τώρα δεν τρώει κρέας) σχολιάζοντας το βιντεάκι, είπε, πως αφού η μαμά έδωσε την άδεια στο παιδί της να μη ξαναφάει κρέας, ίσως να σταματήσει και η ίδια το κρέας… ή κάποιοι άλλοι που «ψάχνονται»! 😛
ΑΦιλιά σίγουρα δροσερά και λόγω καιρού! 🙂
Ξέχασα να σ’ ευχαριστήσω για το τραγούδι με τον εξαιρετικό στίχο, της αγαπημένης Αρλέτας! 😀
έχω ακόμη να μάθω ούυυυ γι αυτό κάθε χρόνο με αφήνουν στην ίδια τάξη …νηπιαγωγείο. Το λέω συχνά, όταν κάποιος έχει φτάσει σε κατάσταση απελπισίας, του λέω … έλα ένα Σάββατο μαζί μου 🙂 Θα σου εξηγήσουν τόσα μα τόσα, θα σου μάθουν τόσα μα τόσα νέα πράγματα… !!!
Πολύ πολύ όμορφη ανάρτηση 🙂
Φιλί 🙂
Όσο πιο πολύ καθόμαστε κοντά στα μικρά παιδιά, τόσο πιο πλούσιοι γινόμαστε και ξέρεις πολύ καλά Μάνια μου, πόση ενέργεια χρειάζεται μια δασκάλα για να μπορεί να τα βγάλει πέρα με την εντιμότητα και την ετοιμότητα τους! 😛
Για πολλά χρόνια «λειτουργούσα» ένα χώρο όπου μικρά παιδάκια ερχόντουσαν τα απογεύματα και ζωγράφιζαν και για μένα αυτή η δραστηριότητα υπήρξε το μεγαλύτερο μου σχολείο! 😉
Εύχομαι αυτή η ανάρτηση να σου έδωσε ένα push σχετικά με κάποια διατροφικά ερωτήματα που έχεις… είχες! 😀
ΑΑΑΦιλιά πάντα τρυφερά! 🙂
Καλημέρα μαγισσούλα Αϊναφέτς!!!
Υπέροχη ανάρτηση και εσύ ειδικά θα έχεις ζήσει απίστευτες ιστορίες με λιλιπούτειους όλα αυτά τα χρόνια!!!
Χλόη Κουτσουμπέλη, «Πήτερ Παν»
Πέτα μαζί μου μες στη νύχτα κορίτσι από δαντέλα, πάμε στη χώρα του Ποτέ να βρούμε τα παιδιά που χάθηκαν κι εκείνα τα άλλα, που πονάει τόσο να τα βρούμε.
Στη χώρα του Ποτέ Ξανά τα παιδιά δεν μεγαλώνουν, ντύνονται Ινδιάνοι, και χορεύουν γύρω απ’ την πληγή.
Στη χώρα του Ποτέ Χωρίς τα παιδιά δεν έχουν μαμά, ρίχνουν στις φλέβες τους χρυσόσκονη για να πετούν και να ξεχνούν.
Έλα μαζί μου Γουέντι των δακρύων, (γι’ αυτό άλλωστε σε επέλεξα είσαι επίτιμος δοκιμαστής δακρύων, ξέρεις τη γεύση και το χρώμα τους και την παράξενη οσμή της νοσταλγίας), σου υπόσχομαι λευκό ατόφιο πόνο, υπόσχομαι να σε εγκαταλείψω να πετάς μόνη με την λευκή σου νυχτικιά πάνω από το παλιό ρολόι του Λονδίνου, (οι δείκτες του έχουν για πάντα σταματήσει την ώρα που η μαμά εγκατέλειψε το σπίτι), μα για αντάλλαγμα θα σου χαρίσω ένα ποίημα από χρυσόσκονη και αίμα και βραδινό αεράκι του Λονδίνου.
Τι τρυφερό κείμενο είναι αυτό Έφη μου, πολύ σ’ ευχαριστώ! 😉
Σε πολύ λίγο καιρό θα έρθει και η δική σου σειρά να «διδαχτείς»… και είμαι σίγουρη πως πολύ θα απολαύσεις αυτές τις στιγμές, δυστυχώς μεγαλώνουν γρήγορα τα άτιμα και η εφηβεία τους, είναι μια δοκιμασία και για τα ίδια αλλά και για τους γονείς! 😛
ΑΦιλιά πολλά πολλά και να έχουμε μια χαμογελαστή μέρα και ας έχει ψυχρούλα (έξω)! 🙂
To έζησα με τα παιδιά μου και το γνωρίζω καλά αυτό που γράφεις Στεφανία!
Τις πιο όμορφες στιγμές τις έζησα στις γιορτές των παιδικών σταθμών που τα πήγαινα.. γιατί από τότε έχω να ζήσω τόσα παιδάκια μαζεμένα …..
Τώρα με το μπέμπη θα τα ξαναζήσω και τούτη τη φορά πιο συνειδητοποιημένα θα ρουφήξω … παιδική ανεμελιά μαζί τους!!!
Καλό μεσημέρι και σε ευχαριστώ για όλα .. μα για όλα !!!!!
😀 !
“J’ai mis toute ma vie à savoir dessiner comme un enfant.”, Pablo Picasso
😉
Σαν παιδί ε; Χμ! 😛
Bisous Dodoula μου! 🙂
Aπίστευτος ο Λουίζ! Τι καλά που θα ήταν να μέναμε σ’ αυτή την ηλικία της αθωότητας και να μεγαλώναμε μόνο ηλικιακά. Απολαυστικό υλικό, που απ’ τη μια μας κάνει να χαμογελάμε, απ’ την άλλη βέβαια είναι τραγική η διαπίστωση πως τα μαθαίνουμε στην ανθρωποφαγία και τον κοινωνικό κανιβαλισμό. Φιλιά γλυκά Στεφανία μου!
Φέρουμε τεράστια ευθύνη για το πώς μεγαλώνουμε τα παιδιά μας και αυτά όμως δεν μας χαρίζονται και με τη σειρά τους έρχονται και μας δίνουν μαθήματα ζωής που μπορούν μεν ν’ αφήνουν τρυφερά χαμόγελα, αλλά διδάσκουν και μάλιστα σε βάθος! 😛
Μήπως ταΐζοντας τα χταπόδια, τα οδηγούμε «φυσικά» στον κοινωνικό κανιβαλισμό; 😉
ΑΦιλιά πολλά και γλυκά Μαρία Κ. μου! 🙂
Αυτή η ανάρτηση θα μπορούσε να αποτελέσει (το σπόρο για) ένα blog από μόνο του:
Η σοφία των παιδιών > «Τάδε έφη ………., ετών ….»
Εσείς να μας βάζετε εκεί σοκολάτες κι εμείς να μπαίνουμε να τις γευόμαστε, αγαπημένη Άιναφετς
Για να είμαι ειλικρινής Πουπερμίνα μου, όταν είδα το βίντεο με το αγόρι και το χταπόδι, σκέφτηκα να το αφήσω μόνο, αλλά επειδή και η ίδια δεν τρώω κρέας και σέβομαι τις αποφάσεις-γούστα των άλλων, είπα, αυτή η ανάρτηση καλύτερα να μην ξεσηκώσει πολεμική περί κρεατοφαγίας ή χορτοφαγίας! 😛
Όποιος κατάλαβε κατάλαβε… γι αυτό ας φάμε σοκολάτες τώρα που ο Θεός προσέχει τα μήλα! 😉
ΑΦιλιά πολύ γλυκά αγαπημένη Πουπερμίνα! 🙂
ΥΓ: Δεν μπορώ να σχολιάσω στο blog σου, μου βγάζει με κόκκινα: Εσωτερικό σφάλμα κατά την παράδοση etc etc! 😦
Στο σημερινό σχόλιο, έγραψα: Δαιδαλώδη η διαδρομή στο blog σου και ας μου κρατά το χέρι η Αλίκη! 😛
Εξαιρετική ανάρτηση!!!
Ευχαριστώ Ευρυτάνα μου, για τα τρυφερά ίχνη που αφήνεις σε κάθε σου επίσκεψη! 🙂
ΑΦιλιά πολλά και καρδιάς! 🙂
..Έχω μάθει πολλά από τα παιδιά μου ( μαθητές ) όλα αυτά τα χρόνια μα και απ’ τον γιο μου..
Βλέπουν πιο καθαρά, πιο απλά/λιτά/μινιμαλιστικά σε σχέση με τους ενήλικες μα και κατευθείαν στο κέντρο..χωρίς φανφάρες και τα συναφή..
..Αρκεί να έχουμε ανοικτά τα ώτα..και διάθεση να ακούσουμε, μα Αληθινά να ακούσουμε.
Εξαιρετική ανάρτηση.. 🙂
AΦιλιά πολλά πολλά Στεφανία μου, να σαι καλά!
Πόσο χαίρομαι που ο Α και εσύ Ελευθερία μου, απολαύσατε και σ’ αυτή την ανάρτηση τον απλό, λιτό και μινιμαλιστικό τρόπο που έχουν τα παιδιά να βλέπουν τον κόσμο! 😉
Και αυτή η μάθηση κοντά στα παιδιά θα συνεχίζεται όσο εμείς οι μεγάλοι θυμηθούμε ότι επιμελώς η κοινωνία μας ανάγκασε να ξεχάσουμε! 😛
Καλή ξεκούραση και καλό καλοκαίρι να έχετε!
ΑΦιλιά πάντα καρδιάς και στα δυο σας! 🙂
💝💚💜💝💚💜💝💚💜
Αυτή η προτελευταία ζωγραφιά ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΉ .
(αυτή με το μανιταρόσπιτο και τις απίστευτες λεπτομέρειες !!! )
φιλιά ζαχαρωμένα πολλά (οι φιλοσοφίες άλλη ώρα 😉 )
Οι ζωγραφιές των παιδιών από μόνες τους μιλούν… και δεν δέχονται, φιλοσοφίες!!! 😛
ΑΦιλιά πολλά Ξωτικούλι μου και καλό μας μήνα! 🙂
Ωωωω πόσο ανυπομονώ γι αυτές τις στιγμές που κι εγώ θα πάρω τα δικά μου μαθήματα από τον μικρό!!
Υπέροχη ανάρτηση, μαγική θα τολμούσα να πω.
Με μια απλότητα που συγκινεί.
Με μια καθαρότητα που ανατριχιάζει.
Το μόνο που ελπίζω είναι να μην μας αναγκάσει όλους να τρώμε φρούτα και λαχανικά. Ο Δημήτρης τουλάχιστον έχει σίγουρο από τώρα ένα διπλό εγκεφαλικό!!
Αν καταφέρεις και τον ακούσεις Νικολέτα μου, θα είσαι σίγουρα κερδισμένη… το «καταφέρεις» κολλάει στην ενέργεια που χρειάζεται ο γονιός να παραμερίσει το δικό του εγώ και να δώσει πιο πολύ προσοχή στο παιδί του, όσο καλή διάθεση και αν έχει η εποχή μας, δεν βοηθά! 😉
Προσωπικά, ρωτούσα τα παιδιά μου, τι θέλουν να φάνε και δεν τα ανάγκασα ποτέ να φάνε κάτι που δεν τους άρεσε και αυτό είναι πολύ πολύ σοβαρό, Νικολέτα μου!
Έχω ένα τετράδιο όπου έγραφα τα «λεγόμενα» των παιδιών μου, σκέτος θησαυρός σοφίας και δημιουργικότητας, ειδικά με τις αταξίες του «μικρού» ! 😛
ΑΦιλιά πολλά πολλά και στα τρία σας και ένα έχετε έναν πολύ γλυκό μήνα! 🙂
Με τι ωραιο θεμα και πολλα χαμογελα .. αρχισα την εβδομαδα μου ερχομενη εδω μαγισσουλα μου!!
Αχ! αυτα τα παιδια.. πόσες φορές μας βαζουν τα γυαλια .. και δυσκολευοντας μας να τους απαντησουμε στις ΄τοσο αληθινες και απορίες τους.. απιστευτα ομορφο το βιντεο με τον μικρουλι και τις ερωτησεις του..:D
Οπως ακομα πιο απιστευετα ομορφες οι απαντησες τους.. αυτό με τα μηλα και το Θεό..χα..χα.. τι φαντασία!! αλλα και αυτό με την σοκολατα ..αποθέωση..! 😀
Φευγω με ενα παιδικο χαμογελο ναααααααααα!!! 😀
Σου ευχομαι φιλεναδα καλη εβδομαδα καλο μηνα και παντα να κρυβεις ενα παιδι μεσα σου..!!! φιλακιααααα!!! 3
Όταν είμαστε πραγματικά κοντά στα παιδιά, πάντα θα μαθαίνουμε! 😉
Θα ευχηθώ Ρούλα μου, ποτέ να μη χάσεις την παιδικότητα σου, γιατί αυτή είναι που προσθέτει χρόνια στη καρδιά μας! ❤
Καλό μήνα με πολλά πολλά χαμόγελα! 🙂
ΑΦιλιά πάντα τρυφερά και καρδιάς! 🙂
Τι ώριμο, τι γλυκό γλυκό γλυκό αγοράκι είναι αυτό και πόσες αλήθειες εκφράζει με τόση σοβαρότητα η ψυχούλα του!! Σε ευχαριστώ μαγισσούλα μου για τούτη την ανάρτηση, που ήταν η πρώτη μετά από καιρό που είχα χρόνο να δω! (και κλάααμμα η κυρία βεβαίως, κατασυγκινήθηκα!). Όσο για τα παιδιά τι να πω;Μετά την Σοφούλα μου δεν είμαι πια η ίδια. Τελεία. Ένα παιδί σε αλλάζει κάθε μέρα, επαναπροσδιορίζει την πρακτικότητά σου, τις αλήθειες σου, τη λογική σου, τον εγωισμό σου και γενικά την οπτική των πραγμάτων σου καθημερινά και αυτή είναι η όλη ΜΑΓΕΙΑ!! Γλυκά αφιλάκια καρδιάς σου στέλνω!!!!
Πόσο χαίρομαι που διαβάζω σχόλιο σου εδώ Κατερίνα μου, μετά από τόσο καιρό… σε σκεφτόμουν όταν ανέβασα αυτό το ποστ, σκεφτόμουν πόσα σου έμαθε η Σοφούλα σου και μάλιστα ετοιμαζόμουν να σου γράψω για να μάθω νέα σας! (θα το κάνω σήμερα!) 😛
Είναι σημαντικό να ακούμε τα παιδιά με τη καρδιά μας και όχι με τι λογική μας και ποτέ μα ποτέ να μην τα αναγκάσουμε να φάνε ή να κάνουν κάτι που δεν θέλουν… είναι η χειρότερη μορφή βίας που μπορεί να δεχτεί ένα παιδάκι! 😉
ΑΦιλιά πάντα καρδιάς στέλνω και στους τρεις σας! 🙂
Στεφανία μου, το βίντεο είναι όλα τα λεφτά. Αυτή η αφοπλιστική ειλικρίνεια και οι αληθινές ερωτήσεις του παιδιού, αυτό το «γιατί», δεν είναι δυνατόν να αφήσει κανέναν ασυγκίνητο. Πολλά φιλιά, φίλη μου.
Είδες Μία μου, πόσο αφοπλιστική είναι η ειλικρίνεια που στη τελευταία ανάλυση μόνο πια από τα παιδιά την ακούμε! 😉
Εμείς τι κάνουμε, όταν αναγνωρίζουμε παρόμοιες αλήθειες, εξακολουθούμε τα ίδια και τα ίδια, δίνοντας κάθε φορά και πιο πολλές δικαιολογίες; 😛
ΑΦιλιά πολλά πολλά, φίλη μου! 🙂
αχ…αν χαμηλώναμε λίγο στο ύψος τους και τα ακούγαμε πραγματικά!!!!
«Τι είναι αγάπη;» Αυτός απάντησε: «Αγάπη είναι εσύ να μου κλέβεις τη σοκολάτα από τη τσάντα μου κι εγώ να συνεχίζω να τη βάζω στο ίδιο μέρος…» Λάτρεψα!!!!!!
♥
Και εσύ Αριστέα μου, τόσο καιρό κοντά στα παιδιά, τα νιώθεις με τη καρδιά σου… τι ωραία! ❤
Ναι υπέροχο και τόσο αληθινό, το παρακάτω:
«Τι είναι αγάπη;» Αυτός απάντησε: «Αγάπη είναι εσύ να μου κλέβεις τη σοκολάτα από τη τσάντα μου κι εγώ να συνεχίζω να τη βάζω στο ίδιο μέρος." ❤
ΑΦιλιά πολλά και με Αγάπη! 🙂
Κάποτε, ένιωθα πως ήμουν ελαττωματική. Πως κάτι λάθος έκανα σχετικά με την επικοινωνία μου με τους άλλους. Κι αυτό μου προκαλούσε πολλές φορές δυσάρεστα συναισθήματα.
Τα τελευταία τρία χρόνια (συν δέκα μήνες), συνειδητοποίησα πως επικοινωνώ με κωδικούς που μόνον τα παιδιά μπορούν να καταλάβουν και γαλήνεψα.
Ζωή, ετών 54. Γιαγιά δύο υπέροχων εγγονών που μου έμαθαν πως ξέχασε να μεγαλώσει το παιδί εντός μου.
Μια αγκαλιά μεγάλη, ζεστή, σχεδόν παιδική…
Υ.Γ. Απ’ όλη την ανάρτηση, μένω σ’ αυτό :
«-Ο πατέρας μου πάντως, θα συνεχίσει ν’ αγαπάει την μητέρα μου ακόμα και όταν εκείνη θα έχει πολλές ακτίνες ήλιου γύρω από τα μάτια της!
Αλέξανδρος 4 ετών. »
Και φεύγω με ένα χαμόγελο ευτυχίας και μιαν ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο!!! ❤
Ποτέ δεν πεθαίνει το παιδί μέσα μας, αγαπημένη μου Ζωή, μόνο που πολλές φορές χρειάζεται να μας το υπενθυμίσουν τα μικρά παιδιά και τυχεροί όσοι έχουν εγγόνια ή μικρά παιδιά γιατί αυτά «ξέρουν» και μας διδάσκουν! 😉
Με μια μεγάλη αγκαλιά που δεν ξεχνά, σου στέλνω όλη μου την αγάπη! ❤