Να αγαπιόμαστε!

.

O Antoine Marie Jean-Baptiste Roger, comte de Saint-Exupéry,  γνωστός στους περισσότερους απ’ το βιβλίο «Μικρός Πρίγκιπας», υπήρξε απ΄τους αγαπημένους συγγραφείς της νεανικής μου ηλικίας που διάβασα και μελέτησα στα γαλλικά.
Ήταν πιλότος για πολλά χρόνια, είχε πάθος με το «πέταγμα» από πολύ μικρή ηλικία κάτι που φαίνεται στα κείμενα του.
Παρακάτω παραθέτω αποσπάσματα απ΄ το βιβλίο, «Γη των ανθρώπων».

Ο Αντουάν ντε Σαιντ Εξυπερύ (1900-1944)

.

.

«Γη των ανθρώπων»

Η γη μας μαθαίνει πολύ πιο πολλά απ’ όσο όλα μαζί τα βιβλία. Γιατί μας αντιστέκεται.
Ο άνθρωπος ανακαλύπτει τον εαυτό του όταν αναμετριέται μ´αυτό που του αντιστέκεται. Μα για να το ζυγώσει χρειάζεται κάποιο εργαλείο. Του χρειάζεται μια διχάλα η ένα αλέτρι. Ο χωριάτης με το μόχθο του ξεριζώνει λίγο λίγο κάποια μυστικά απ´τη φύση και γίνεται παγκόσμια η αλήθεια που ξεσκλαβώνει.
Έτσι και το αεροπλάνο, το εργαλείο αυτό των αιθέρων, ανακατώνει τον άνθρωπο με όλα τα προβλήματα που υπήρχαν από παλιά στη ζωή.

.

Το πρώτο αεροπλάνο του Εξυπερύ.

Οι ανεμοθύελλες, οι ομίχλες, το χιόνι, κάποτε θα σε σκοτίσουν πολύ.
Σκέψου λοιπόν όσους τα δοκίμασαν πριν από σένα και πες στον εαυτό σου:
Αφού οι άλλοι τα κατάφεραν θα τα καταφέρω κι εγώ.

Κανένας δε σ’ άρπαξε να σε ταρακουνήσει από τους ώμους, όταν ακόμα ήταν καιρός. Τώρα, ξεράθηκε πια ο πηλός που σ’ έπλασε και σκλήρυνε και τίποτα μέσα σου δε θα μπορέσει πια να ξυπνήσει τον κοιμισμένο μουσικό, εάν ήσουν ή τον ποιητή ή τον αστρονόμο.

.

.

Να είσαι άνθρωπος, σημαίνει ακριβώς να είσαι υπεύθυνος.
Είναι να γνωρίσεις την ντροπή απέναντι σε μια δυστυχία που δε μοιάζει να εξαρτάται από μας. Είναι να νιώθεις περηφάνια για μια νίκη που πέτυχαν οι συνάδελφοί σου.
Είναι να αισθάνεσαι, βάζοντας κι εσύ το λιθαράκι σου, πως συντελείς στο κτίσιμο του κόσμου.

Etre homme, c’est précisément être responsable. C’est connaître la honte en face d’une misère qui ne semblait pas dépendre de soi. C’est être fier d’une victoire que les camarades ont remportée. C’est sentir, en posant sa pierre, que l’on contribue à bâtir le monde.

Terre des Hommes (Γη των ανθρώπων, 1939)

.

.

Όταν αποκτήσουμε συνείδηση του ρόλου που είναι να παίξουμε, ακόμα και του πιο ταπεινού, τότε μόνο θα είμαστε ευτυχισμένοι.
Τότε μόνο θα μπορέσουμε να ζήσουμε ειρηνικά και να πεθάνουμε ειρηνικά και ό,τι δίνει νόημα για να ζήσουμε, δίνει νόημα και για να πεθάνουμε.

Η  πείρα, μας δείχνει πως αγάπη δεν σημαίνει να κοιτάζει ο ένας τον άλλο, αλλά στο να κοιτάζουμε μαζί προς την ίδια κατεύθυνση.

L’expérience nous montre qu’aimer ce n’est point nous regarder l’un l’autre mais regarder ensemble dans la même direction.

Terre des Hommes (Γη των ανθρώπων, 1939)

.

.

Γιατί να μισούμε ο ένας τον άλλον;
Είμαστε επιβάτες του ίδιου πλανήτη, που ο ένας εξαρτάται από τον άλλον, είμαστε πλήρωμα του ίδιου καραβιού.

 

Τα μάτια είναι τυφλά.
Πρέπει να βλέπει κανείς με την καρδιά.

 

.

 

 

.

 

.