Ένας Μεξικανός με το σομπρέρο του είναι αραχτός σε μία όμορφη παραλία και ψαρεύει με το καλάμι και την πετονιά του. Ένας Αμερικανός τουρίστας, επιχειρηματίας, τον πλησιάζει με διάθεση να τον συμβουλεύσει και γίνεται μεταξύ τους ο εξής διάλογος:
.
Αμερικανός: Πόσα ψάρια βγάζεις κάθε μέρα;
– Μεξικανός: Όσα χρειάζομαι για να τρώω.
– Μεξικανός: Όσα χρειάζομαι για να τρώω.
.
– Αμερικανός: Γιατί δεν ρίχνεις ταυτόχρονα περισσότερες πετονιές να πιάνεις περισσότερα;
– Μεξικανός: Και τι να τα κάνω;
– Αμερικανός: Θα τα πουλάς, θα μαζέψεις χρήματα, θα αγοράσεις βάρκα και δίχτυα, θα πιάνεις και θα πουλάς περισσότερα ψάρια και θα βγάζεις ακόμη περισσότερα χρήματα.
.
– Μεξικανός: Και μετά;
.
Αμερικανός: Μετά θα αγοράσεις ένα καΐκι και θα αυξήσεις πολύ τα χρήματα που θα βγάζεις.
.
– Μεξικανός: Και μετά;
.
– Μεξικανός: Και μετά;
.
–Αμερικανός: Μετά θ‘ αγοράσεις περισσότερα καΐκια, θα κάνεις μεγάλο στόλο και θα γίνεις πλούσιος.
– Μεξικανός: Και μετά;
.
.– Αμερικανός: Μετά θα δουλεύουν άλλοι για σένα και εσύ θα κάθεσαι και θα απολαμβάνεις.
– Μεξικανός: Γιατί; Τώρα τι κάνω;
.
.
(Από το βιβλίο του Δημήτρη Μπουραντά «Επί σκηνής χωρίς πρόβα»)
.
.
.
.
.
Άιναφετς 
Τον έστειλε αδιάβαστο τον έξυπνο καπιτάλα Στεφανία μου !!!!με αφοπλιστικό και όμορφο τρόπο. Αυτό σου το αφήγημα θα έπρεπε να είναι ακριβώς έτσι αναρτημένο σε όλες τις αίθουσες των σχολείων ως μάθημα ζωής.
Την καλησπέρα μου.
Δεν θα ήταν ο κόσμος εντελώς διαφορετικός Γιάννη μου, αν ο καθένας ζούσε με αυτά που πραγματικά χρειαζόταν και δεν έπεφτε στην παγίδα του καταναλωτισμού; 😉
Και είμαι σίγουρη πως τα παιδιά θα καταλάβουν πολύ καλά το μήνυμα της ιστορίας! 😛
ΑΦιλιά πολλά και χαμογελαστά! 🙂
Το ρωτάς Στεφανία μου ; φυσικά θα ήταν καλύτερος ! αλλά μην είσαι καθόλου σίγουρη ότι τα σημερινά διαμορφωμένα παιδιά της ύλης και του πλούτου θα καταλάβουν κάτι από όλο αυτό. Και φυσικά η ευθύνη ανήκει στους κιτς γονείς τους, παραδομένους στο σκουπιδαριό του «τίποτα». Τα βλέπεις άλλωστε τριγύρω.
Καλησπέρα.
Πόσο δίκιο έχεις… αν οι γονείς δεν διδάξουν με τη στάση τους, η νέα γενιά θα επαναλάβει το ίδιο μοντέλο! 😉
Από την άλλη, βλέπω τα παιδιά μου και τους φίλους τους που είχαν καλομάθει πριν απ΄ την κρίση και τώρα αναγκαστικά μαζεύτηκαν, ο μεγάλος μου γιος χρόνια άνεργος από το Άλτερ κάνει ακροβατικά για να θρέψει την οικογένεια του και ο μικρός νοίκιασε το σπίτι του για να πληρώσει φόρους κλπ… αυτή η κρίση διδάσκει πολλούς αναγκαστικά! 😛
ΑΦιλιά με την δυναμική μου, καλησπέρα! 🙂
Amazing story 🙂
Έτσι ακριβώς Χρήστο μου… όντος amazing! 😉
ΑΦιλιά και καλό μας απογευματάκι! 🙂
Κι επίσης να προσθέσουμε ότι καθισιό από καθισιό έχουν διαφορά. Άλλο πράγμα να στέκεσαι αμέριμνος να αγναντεύεις το πέλαγος (κι αρμενίζαμεεε στα πέλαγαααα, αγάαααπη μου γλυκιάααααα) και άλλο να κάθεσαι μέσα στις έγνοιες σου για τις υποθέσεις σου και την προσωπική σου αυτοκρατορία. Από τα δύο προτιμώ το «χάνομαι γιατί ρεμβάζω».
Θυμάμαι, σε κάποια απόπειρα κάποιου να υπερασπιστεί την καπιταλιστική προοπτική, όταν ρώτησε «ναι, αλλά σε πόσους θα δίνω δουλειά και θα τρώνε, ενώ στην πρώτη περίπτωση, στον απελπισμένο με το καλάμι, ποιος θα δίνει δουλειά;», η απάντηση ήρθε αποστομωτική:
» Το καλάμι!»!
(Πολλή θάλασσα έχει πέσει τελευταία στις αναρτήσεις, Άιναφετς. Λες να πεθυμήσαμε κιόλας το καλοκαιράκι, ακόμα δεν το χαιρετήσαμε;;)
Ασπασμούς.
Πολύ σωστό!
Και εδώ και τελικά παντού, Διονύση μου, καταλήγουμε στο σοφότατο, «παν μέτρον άριστον»! 😉
Πόση σοφία χρειάζεται για να δουλεύει κανείς κρατώντας ένα μέτρο μεταξύ αναγκών και απόλαυσης!
Αν κανείς έχει ένα επάγγελμα που αγαπά, τα πράγματα μπορούν να είναι πιο εύκολα παρόλο που είναι κάτι που γίνεται όλο και πιο δύσκολο στην εποχή μας και αυτό γιατί μαθαίνουμε από παιδιά στο όλο και πιο πολύ και αυτό με κριτήριο στο τι θα φέρει πιο πολύ χρήμα και όχι στο τι θα μας ολοκληρώσει σαν άτομα…
Πολλά προσφέρει το καλάμι, φτάνει να μην το καβαλήσουμε!!! 😛
ΑΦιλιά ανεμοδαρμένα και παγωμένα αλλά με ζεστή καρδιά!
Με χιούμορ και απλά λόγια πόσο σοβαρά πράγματα μπορούμε να πούμε! Πόσο εύκολα περιγράφουμε τον παραλογισμό στον οποίο έχουμε εγκλωβιστεί και πόσο δύσκολα τολμάμε να τον αμφισβητήσουμε στην πράξη….
Μαγισσούλα μου, μου αρέσει εδώ, στο σπιτάκι σου! 😍🍁🍄
Αναρωτιέμαι σοβαρά Αλεξάνδρα μου, πόσοι από μας, έχουν επίγνωση του παράλογου τρόπου ζωής μας, γιατί αν είχαμε κάτι θα κάναμε για να απεγκλωβιστούμε! 😉
Και μένα μου αρέσει όταν με επισκέπτεσαι! 😛
ΑΦιλιά και καλό βραδάκι να έχουμε… έχει και ένα φεγγάρι συγκλονιστικό! 🙂
χαχα! Υπέροχο!
Ειλικρινές, αφοπλιστικό, λιτό και … ουσιαστικό!
😉
ΣΣΣΣΣΣΣΜΟΥΤΣ πολλά, μαγισσούλα μου γλυκιά!
Μα ναι Γιάννα μου, μας αρέσουν παρόμοιες ιστορίες που λένε πολλά γιατί όντος μας αφοπλίζει η λογική τους και ας νομίζουμε κατά βάθος πως αφορά «άλλους»! 😛
Πολλά πολλά τα ΑΦιλιάααααααααααααααααααααααααα! 🙂
Λίγα λόγια και καλά.
Έτσι θα έπρεπε να είναι η ζωή μας.
Να εξασφαλίζουμε μόνο τα απαραίτητα κι όχι να χτίζουμε μεγαλύτερες αποθήκες.
Να είσαι καλά και φιλάκια πολλά
Ναι, λίγα λόγια και καλά, όπως έλεγε και ο Σεφέρης! 😉
Τώρα αυτό που μένει σε μας τις μεγαλύτερες, είναι να διδάξουμε με το παράδειγμα μας τη νέα γενιά να μάθει να αρκείται στα απαραίτητα! 😛
ΑΦιλιά Ρένα μου και να έχεις μια όμορφη και ηλιόλουστη μέρα! 🙂
Και τα ψάρια, χωρίς αμφιβολία, θα επικροτούσαν την απάντηση τού ολιγαρκούς ψαρά, αν έμπαινε κάποιος στον κόπο να τα ρωτήσει 😉
Ω! μα ναι και θα επικροτούσαν τον ψαρά αν και δεν χρειάζεται να ρωτήσουμε τα ψάρια Dodoula μου, η πλεονεξία και ματαιοδοξία μας, κατάφερε να εξαφανίσει το μεγαλύτερο μέρος αυτών… 😉
Τώρα τα «καλλιεργούμε» όπως τα κοτόπουλα και όλα τα άλλα άμοιρα ζωντανά!
Πολλά ΑΦιλιά και αυτά χωρίς καμιά ολιγάρκεια! 🙂
Την ξέρουν και οι δανειστές αυτή την ιστορία άραγε 🙂
Ως διαπραγματευτικό χαρτί περνάει χαχα
Πολύ μου άρεσε και συμφωνώ βεβαίως!
Άλλωστε, πριν τον β’ παγκ.πόλεμο στην ελληνική επαρχία έτσι ζούσαν οι άνθρωποι.
Καλό ξημέρωμα Στεφανία μου
Πολλά φιλιά!!
Ατελείωτα χρόνια αχαριστίας, σπατάλης και αλαζονείας Μαρία Γ. μου, μας έμαθαν αυτό τον παράλογο τρόπο ζωής, ήρθαν να «βοηθήσουν» και οι τράπεζες- κράτος και έτσι οι Ευρωπαίοι δανειστές βρήκαν στρωμένο το «τραπέζι»! 😉
Είναι τραγικό να θεωρούμε τη λιτότητα κατάντια…τώρα εξ ανάγκης, θέλουμε δεν θέλουμε, έχουμε σφίξει το ζωνάρι για να ανακαλύψουμε (με ατελείωτη γκρίνια!) πως μπορούμε να ζήσουμε λιτά και πως πλούτος δεν είναι το χρήμα! 😛
ΑΦιλιά πολλά πολλά και καλή μας μέρα! 🙂
Απλό λιτό και διδακτικοτατο για άλλη μια φορά!!!
Πόσο άπληστοι έχουμε γίνει οι άνθρωποι Στεφανια μου;;;;
Γιατί δεν μας αρκούν «μόνο όσα χρειαζόμαστε;;;»
Σε φιλώ πολύ.
Μας μαθαίνει η ζωή όμως Μαράκι μου, να είμαστε λιτοί και αν δεν το μάθουμε με το καλό, έρχεται και η παγκόσμια κρίση και τότε εκεί δύσκολα τη γλιτώνουμε! 😉
Η απληστία όπως και η αχαριστία είναι όντος άκρως θλιβερά…
Πολλά ΑΦιλιά καρδιάς και από μένα! 🙂
…Και μετά δεν θα υπάρχουν πια ψάρια, γιατί με τόση υπεραλιεία λιγοστεύουν επικίνδυνα και τα αποθέματα. Με κάτι τέτοιες «αμερικανιές», την κάναμε τη φύση… σαν τα μούτρα μας.
Αν και το μήνυμα αυτής της πανέξυπνης ιστορίας είναι διαφορετικό, ωστόσο είναι ενδεικτικό της καταστροφικής μανίας του ανθρώπου ενάντια στη φύση, στο βωμό της επιχειρηματικότητας.
Μια γλυκιά, ηλιόλουστη καλησπέρα Στεφανία μου…
Μάθημα ηθικής, ψυχολογίας, κοινωνιολογίας και φυσικά πολιτικής, Μαρία Κ. μου, η παραπάνω πανέξυπνη ιστορία! 😉
Και τα ψάρια πώς νομίζεις πως λιγόστευσαν και αυξήθηκαν αυτά των ιχθυοτροφιών; ;-),
Το πληρώνουμε άσχημα όλο αυτό δεν νομίζεις;… και τώρα άντε να διορθώσεις όλη αυτή την καταστροφή… έτσι καταλήγουμε στο αν θέλουμε κάτι ν’ αλλάξει, ξεκινάμε απ’ το ν’ αλλάζουμε τους εαυτούς μας! 😛
ΑΦιλιά και ας απολαύσουμε ένα ηλιόλουστο ηλιοβασίλεμα! 🙂
Αν αυτή την ιστορία την ήξεραν πολλά πολλά χρόνια πριν, ίσως και να ζούσαμε σε έναν τελείως διαφορετικό κόσμο, με κοινωνίες που δεν θα είχαν καμιά σχέση με τις σημερινές.
Το θεωρώ ευλογία να ζεις με όσα έχεις και να αισθάνεσαι βαθιά ικανοποιημένος με αυτό. Βέβαια, αυτό απαιτεί και κάποια επίπεδα επίγνωσης, αλλά anyway.
Καλό Σ-κ μαγισσούλα μου 🙂
Την ήξεραν αυτή την ιστορία Μαρίνακι μου, οι παλιοί… τα πράγματα άλλαξαν με την αστικοποίηση!
Είναι γεγονός πως ο κόσμος που ζει στα χωριά στις μέρες της κρίσης ζει πολύ καλύτερα απ’ αυτούς που είναι στις πόλεις και εξαρτώνται απ’ τα σούπερ-μάρκετ και όχι απ΄ τον λαχανόκηπο τους ή τις κοτούλες τους ή απ΄ την κατσίκα του γείτονα, γιατί όσο πιο πολλά έχεις τόσο πιο πολλά ζητάς… δυστυχώς! 😛
Φυσικά το θέμα δεν είναι να φύγουμε απ΄τη πόλη, αλλά παραμένοντας να κατανοήσουμε πως,
«ου εν τω πολλώ το ευ»! 😉
Ευτυχώς αρκετοί είναι αυτοί και ειδικά νέα ζευγάρια που φεύγουν στην επαρχία και στήνουν εκεί δουλειές, έτσι και οι ίδιοι και τα παιδιά τους, μαθαίνουν να ζουν ανθρώπινα!
Και όπως πολύ καλά έχεις κατανοήσει, όλα ξεκινούν με την επίγνωση!
ΑΦιλιά πολλά πολλά και να έχουμε ένα ευχάριστο Σ/Κ! 🙂
χαχαχαχα το ευχαριστήθηκα!! Μα ναι τι χρειαζόμαστε τόσα πολλά; Και η φύση θα ήταν καλύτερη αν δεν την στραγγίζαμε και εμείς πιο ήρεμοι και γαλήνιοι. Μάθημα ζωής αλλά η πλεονεξία και η επιθυμία για εξουσία και δύναμη είναι ισχυρότερα της λογικής
Καλό Σαββατόβραδο Στεφανία μου
Είναι όντος γουστόζικη η μικρή αυτή ιστορία Άννα μου και αυτή είναι η αξία της, καταφέρνει να διδάξει ευχάριστα! 😉
Ευτυχώς για όλους μας, όλοι οι άνθρωποι δεν είναι ματαιόδοξοι, έτσι η φύση αντέχει ακόμα! 😛
ΑΦιλιά και να έχουμε μια όμορφη γιορτινή Κυριακή! 🙂
Πληρωμένη απάντηση έδωσε ο Μεξικανός.
Βέβαια αν πιάσει θαλασσοταραχή και κάνει να πιάσει ψάρια δέκα μέρες θα το δει αλλιώς απ’ την πείνα, αλλά κι ο Αμερικανός μες στην υπερβολή. Ψαρά με καλάμι πήρε και τον έκανε εφοπλιστή…!
Φιλιά πολλά!
Κοίτα να δεις Μαρία(me) μου, τι νομίζω πως γίνεται με τα άτομα που ξέρουν να ζουν μόνο με ότι χρειάζονται, όταν πέσει πχ κρίση ή όπως λες πολυήμερη θαλασσοταραχή, επειδή αυτά τα άτομα έχουν αναπτύξει την ενσυναίσθηση που σημαίνει μοιράζω με την καρδιά μου, όταν βρεθούν σε ανάγκη υπάρχουν πάντα άτομα που θα τα βοηθήσουν! 😛
Και μη γελάς, ξέρεις πόσοι εφοπλιστές με καλάμι και ψαρόβαρκα ξεκίνησαν, φτάνει να το έχεις το επιχειρηματικό! 😉
Πολλά πολλά τα χαμογελαστά ΑΦιλιά μου! 🙂
Σωστό κι αυτό, αν και δεν είναι τόσο απλό… 🙂
Με το επιχειρηματικό θα διαφωνήσω λίγο…δηλαδή, ναι, το καταλαβαίνω να αναπτύξει κάποιος τη δουλειά του και να τύχει να πάει καλά και να γίνει ευκατάστατος, άντε και πάμπλουτος…αλλά λίγοι είναι εκείνοι που το έκαναν με το σταυρό στο χέρι, αν υπάρχει και κανένας δηλαδή! Πολλά καράβια βούλιαξαν και πολλοί άνθρωποι πνίγηκαν για να αποκτήσουν κάποιοι περισσότερα! Δυστυχώς!
Φιλιά πολλά!
Μα ναι Μαρία (me) μου, έτσι ακριβώς και σαν συμπέρασμα θα πω, πως το χρήμα διαφθείρει και σπάνιες είναι οι περιπτώσεις που ο πάμπλουτος δεν θα γίνει ένα εγωκεντρικό άτομο! 😛
ΑΦ και καλό μας μήνα! 🙂
Ίσως το χρήμα διαφθείρει κάποιους, αλλά σίγουρα είχαν μέσα τους το μικρόβιο από την αρχή! Γιατί πρέπει να είναι ήδη πολύ διεφθαρμένος κάποιος ώστε να μπορεί να κάνει όσα απαιτούνται για την απόκτησή του! 🙂 🙂
Μα ΝΑΙ! 🙂 🙂
Μακάρι να έχουμε ότι χρειαζόμαστε και να είμαστε καλά με αυτό Στεφανία μου !! Ετσι φαίνεται καλά και ο ψαράς , χωρίς απληστία , του αρκεί ότι έχει !! Επιχειρηματίες δεν είναι και ίσως κατά βάθος δεν θέλουν να γίνουν όλοι !! ΣΕ φιλώ με αγάπη
Νομίζω Νικόλ μου, πως αν μέσα μας, είμαστε λιτοί καταφέρνουμε να έχουμε τα απαραίτητα για να ζήσουμε αξιοπρεπώς ακόμα και όταν μας συμβούν αναπάντεχα γεγονότα γιατί προβλέπουμε! 😉
Την απληστία και την αχαριστία, την πληρώνουμε κάποια στιγμή, αυτό μου δίδαξε εμένα η ζωή! 😛
ΑΦιλιά πάντα καρδιάς σε όλους σας! 🙂
Η τέλεια ανατροπή . Αν πατήσεις λίγο φρένο στην στερεοτυπική σκέψη και κάνεις μακροβούτι στο «τι θέλω» .
Πάντως όπως λέει και ο Διονύσης καθισιό απο καθισιό έχει διαφορά 🙂 🙂
Και καλά ο άνθρωπος αν πάθει μπορεί και να μάθει αλλά ο δόλιος ο πλανήτης δεν ξέρω αν θα προλάβει να σωθεί απ’την απληστία και την κατάχρησή μας ….
Και η «εκδίκηση » της απληστίας επίσης είναι οτι όποιος δεν μπορεί να είναι ευτυχισμένος με τα λίγα δεν θα είναι ποτέ .
Φιλιάαα σοκολατένια 😉
Στο «τι θέλω» Ξωτικούλη μου, πατάς φρένο ή στο τι πραγματικά «έχω ανάγκη», γιατί χιλιόμετρα χωρίζουν τις επιθυμίες μας απ΄ τις ανάγκες μας! 😛
Ανάγκη είναι η τροφή, η στέγη, η φιλία, η αγκαλιά, η φροντίδα, το χαμόγελο, η ψυχαγωγία και φυσικά η αγάπη! 😉
Αν μας ενδιαφέρει πραγματικά η σωτηρία του πλανήτη, μήπως θα ήταν καλύτερο να κοιτάζαμε πρώτα πώς θα σώσουμε τους εαυτούς μας απ΄την απληστία και την κατάχρηση… λέω τώρα;
Και πόσο συμφωνώ με το:
«H «εκδίκηση » της απληστίας επίσης είναι οτι όποιος δεν μπορεί να είναι ευτυχισμένος με τα λίγα δεν θα είναι ποτέ».. .
ΑΦιλιά Κυριακάτικα και φυσικά σοκολατένια! 🙂
ΥΓ: Και συμπληρώνω: Εκδίκηση της απληστίας, της κατάχρησης και του όλο και πιο πολύ, μπορεί να είναι και η άνοια…
Πολυ εξυπνη και διδακτική θα ελεγα η ιστορια αυτή μαγισσουλα μου..θελει πολύ δουλεια και αυτογνωσια να φτασουμε στο σημειο να έχουμε μονο αυτα που μας φτανουν να ζήσουμε φιλεναδα..Ας προσπαθησουμε τουλαχιστον.. σε εμας τους πιο μεγαλους ισως να μας θυμηζει τις στερήσεις που είχαμε στα ξεκινηματα της ζωής μας.. ασε που μετα καλομαθαμε στην καλοπεραση.. ομως όταν παραμεγαλωσουμε βλεπουμε αλλιως τα πραγματα και βλεπουμε ποσα λιγα πραγματι χρειαζομαστε για να είμαστε καλα…αλλα μεχρι να φτασουμε εδώ εχουμε κανει ενα λαθος κυκλο…Προσωπικα.. το παν μετρο άριστον το είχα σαν μοτο στην ζωή μας!!
χαρηκα και την ιστορία με τον ψαρα …!!
Να που για μια ακομη φορα περασα ομορφα εδώ!!! φιλακιααα καλοκαιρινα σημερα.χα..χα…!!! 🙂 ❤
Χαίρομαι Ρούλα μου, όταν κάποιος μου γράφει πως πέρασε όμορφα εδώ, μια και φροντίζω να μοιράζομαι μαζί σας ότι μου δίνει και μένα χαρά! 😛
Τώρα, τα «πράγματα» με μένα σε σχέση με την λιτότητα ξεκίνησαν αντίστροφα, μεγάλωσα στα πούπουλα κυριολεκτικά ως μικρή πριγκίπισσα και πολύ αργότερα και λόγω της κρίσης και κακών διαχειρισμών, η λιτότητα μπήκε στη ζωή μου, αλλά ειλικρινά δεν άλλαξε τίποτα στον τρόπο που αντιμετωπίζω και τώρα τη ζωή και τις σχέσεις μου, γιατί πλούτος σίγουρα δεν είναι το χρήμα, έτσι δεν είναι Ρούλα μου; 😉
Είμαστε τυχεροί που μπορούμε και απολαμβάνουμε τον ήλιο τόσο συχνά, για σκέψου τις χώρες που «ευημερούν» αλλά έχουν βδομάδες να δουν ήλιο; 😉
ΑΦιλιά ηλιόλουστα και πολύ χαμογελαστά! 🙂
Τέλεια ιστορία!!!!!!! Καλή εβδομάδα μαγισσούλα!!
Όσοι εποφθαλμιούν πολλά, υποφέρουν από την έλλειψη αυτών
Οράτιος
Καλώς την Έφη μου! 😀
Ομολογώ πως η απουσία σου απ΄ το blogging με είχε ανησυχήσει μέχρι που «είδα» πως ήσουν στην Ύδρα και χάρηκα που απόλαυσες αυτό το υπέροχο νησί! 😉
Η παραπάνω διδακτική ιστοριούλα, μας θυμίζει επίσης πως το να απολαμβάνουμε αυτά που μας προσφέρει η ζωή είναι και τροφή για την καρδιά μας! ❤
Πολλά τρυφερά ΑΦιλιά σου στέλνω και καλή μας βδομάδα! 🙂
Kαλημέρα όλη μέρα!!
Δυστυχώς οι άνθρωποι είναι άπληστοι … δεν ικανοποιούνται με τίποτε… όλο θέλουν … όλο κάτι τους λείπει και δεν συνειδητοποιούν ότι τα πιο απλά είναι αυτά που δίνουν την ευτυχία, τη χαρά…
Λίγα χρόνια πριν ίσως να ήμουν και εγώ έτσι… ήθελα … προσδοκούσα…. όλο κάτι μου έλειπε….
Έφτασε ένας θάνατος (αυτός της μοναδικής μου αδελφής) να με αλλάξει ριζικά….
Τα κλισεδάκια την υγειά μας να έχουμε, αγάπη .. υπομονή… αλληλοσεβασμό βρήκαν έδαφος μέσα μου μετά από αυτή την απώλεια…
Σε φιλώ μαγισσούλα μου!!!!
Και πώς να μην αναρωτιέται κανείς Έφη μου, γιατί πρέπει να πονέσουμε (πολύ) για να αρχίσουμε ν’ αλλάζουμε, μια και η όποια αλλαγή θέλει πολύ εσωτερική δουλειά και παίρνει μια ζωή…
Ο καθένας είναι αυτό που είναι και με σεβασμό στον εαυτό του κάνει ότι μπορεί για να βρει τη γαλήνη με πρώτο και καλύτερο την εσωτερική του υγεία! 😉
Πολλά πολλά ΑΦιλιά και από μένα! 🙂
Αν και είμαι καταναλωτικό ον, όχι πάρα πολύ, μα δεν με λες και αντικομφορμίστρια, μου άρεσε πολύ η ιστορία και θα συμφωνήσω με τον Μεξικανό!
Άσε που όταν γίνει πάρα πολύ πλούσιος δεν θα κάθεται. Δηλαδή μπορεί και να κάθεται, αλλά σε αναμμένα κάρβουνα, από τον φόβο μη χάσει τον πλούτο του!
Καλή εβδομάδα μαγισσούλα!
Φιλί.
Αναρωτιέμαι Αρτίστα μου, αν τα πράγματα (τα οικονομικά μου) άλλαζαν προς την αφθονία στη ζωή μου, αν θα άλλαζε τίποτα στη καθημερινότητα μου… ίσως να έπαιρνα κάποιον να μου καθαρίσει το κτήμα απ΄τα περσινά καμμένα και να έβαζα πετρέλαιο, αλλά μέχρι εκεί!!! 😛
Το καλό με τα λίγα, είναι πως δεν φοβάσαι μη τα χάσεις, χαχαχαχα! 😉
Καλή χαμογελαστή βδομάδα να έχουμε πολλά πολλά γλυκά ΑΦιλιά! 🙂
Ε-ξαι-ρε-τι-κό!!! Μου αρέσει αυτός ο εντελώς αντιαμερικάνικος (όχι τυχαίο το ότι ο μη Μεξικάνος είναι Αμερικανός) τρόπος σκέψης! Αφιλάααααακια!! :))
Καλησπέρα Κατερίνα μου! 😉
Νομίζω πως δεν είναι μόνο Αμερικάνικος ο τρόπος σκέψης, για δες τι γίνεται και με τους δικούς μας «ξύπνιους» επιχειρηματίες, ευτυχώς που δεν είναι όλοι, αλλά και εμείς αριστεύουμε στην επιχειρηματική ευρηματικότητα! 😛
ΑΦιλιάαααααααααααααααααααα και στα τρία σας! 🙂
Από τα ωραιότερα (και σοφότερα) που έχω διαβάσει τελευταία.
Συγχαρητήρια Άιναφετς για την έξυπνη και στοχευμένη επιλογή!
Πόσο ομορφότερη και ουσιαστικότερη θα ήταν η ζωή δίχως τα αδηφάγα αυτά καρχαριοειδή….
Έτσι είναι Ευρυτάνα μου, εδώ μέσα μας αρέσουν οι ιστορίες που μεταφέρουν παρόμοια μηνύματα! 😉
Πολλά ΑΦιλιά και καλό μας μήνα! 🙂
Όπως και να το πεις έχει μια περιπέτεια από το καλάμι στην βάρκα και ίσως και στις ανοιχτές θάλασσες. Σκοπός είναι ανακαλύπτουμε γρήγορα το όριο, τη στιγμή που παύει να είναι απόλαυση και γίνεται εμμονή για απόλαυση…(χαχαχαχα σοσιαλιστικό μου ακούγεται αυτό χαχαχαχαχαλκδξφάλκ κάτι σε κέντρο κλαξδ΄λφξαοςειξφαλδκαλκξεοιφξ)
Φιλί 🙂
Μα ναι Μάνια μου, είναι πολύ πολύ επικίνδυνο να μη παρασυρθεί κανείς απ΄τον εύκολο πλουτισμό και γίνει ένα καταναλωτικό τέρας! 😉
Σοσιαλιστικό ξεσοσιαλιστικό, η αλήθεια βρίσκεται πάντα και παντού στο μέτρο! 😛
Πολλά πολλά τα ηλιόλουστα ΑΦιλιά μου και καλό μας μήνα! 🙂
Καλώς σε βρήκα και πάλι
Ωραία διδακτική ιστορία
Ευχαριστούμε που τη μοιράστηκες μαζί μας
Καλώς το δελφινάκι μας!
Χαίρομαι που είσαι και πάλι κοντά μας και θα μοιραστείς και εσύ μαζί μας ότι σου δίνει χαρά! 😉
ΑΦιλιά πολλά πολλά και καρδιάς! 🙂