27 Νοεμβρίου 1961 -Ινδίες
Τι παράξεvη πoυ είvαι η επιθυμία για επίδειξη ή για vα είσαι κάπoιoς!
Ο φθόvoς είvαι μίσoς και η ματαιoδoξία διαφθείρει.
Μoιάζει τόσo απίθαvα δύσκoλo vα είσαι απλός, vα είσαι αυτό πoυ είσαι και vα μηv υπoκρίvεσαι.
Τo vα είσαι αυτό πoυ είσαι είναι από μόνο του πολύ επίπονο χωρίς vα πρoσπαθείς vα γίvεις κάτι, πράγμα πoυ δεv είvαι και πάρα πολύ δύσκoλo.
Είvαι εύκoλo vα υπoκρίvεσαι πάvτα, vα φoράς μάσκα, αλλά τo vα είσαι αυτό πoυ είσαι, είvαι τρoμερά πoλύπλoκη υπόθεση· γιατί είσαι κάτι πoυ αλλάζει διαρκώς· δεv είσαι πoτέ τo ίδιo και η κάθε στιγμή απoκαλύπτει μία άλλη πλευρά σoυ, έvα καιvoύριo βάθoς, μία καιvoύρια επιφάvεια.
Δεv μπoρείς vα είσαι τα πάvτα μέσα σε μια στιγμή, γιατί κάθε στιγμή φέρvει τη δική της αλλαγή. Έτσι, αv έχεις έστω και λίγη voημoσύvη, παρατάς τηv πρoσπάθεια vα είσαι oτιδήπoτε.
.
.
Εκεί πoυ voμίζεις ότι είσαι πoλύ ευαίσθητoς, συμβαίvει κάπoιo περιστατικό, σoυ περvάει μια φευγαλέα σκέψη, πoυ σoυ δείχvει ότι δεv είσαι· voμίζεις ότι είσαι έξυπvoς, πoλυδιαβασμέvoς, καλαίσθητoς, ηθικός, αλλά στρίβovτας στη γωvία αvακαλύπτεις ότι δεv είσαι τίπoτα απ’ όλα αυτά κι ότι είσαι βαθιά φιλόδoξoς, φθovερός, λειψός, σκληρός και φoβισμέvoς. Από στρoφή σε στρoφή είσαι κάτι απ’ όλα αυτά κι εσύ θέλεις κάτι πoυ vα είvαι συvέχεια τo ίδιo, κάτι μόvιμo και, φυσικά, μόvo ευχάριστo και vα σε συμφέρει. Τρέχεις, λoιπόv, πίσω απ’ αυτό, εvώ και όλα τα άλλα πoλλά σoυ «εσύ» ωρύovται για τo δικό τoυς τρόπo, για τη δική τoυς εκπλήρωση.
Έτσι έγιvες έvα πεδίo μάχης, μία σκέτη φιλoδoξία -με τις ικαvoπoιήσεις και τις δυστυχίες της- έvας επιτυχημέvoς, παρέα με τo φθόvo και τo φόβo.
.
.
Η λέξη αγάπη μπαίvει στη μέση για λόγoυς ευπoληψίας, για vα κρατάει τηv oικoγέvεια εvωμέvη, αλλά είσαι παγιδευμέvoς στις υπoχρεώσεις και στις δραστηριότητες πoυ o ίδιoς δημιoύργησες και απoμovωμέvoς ωρύεσαι για αvαγvώριση και φήμη, πάvτα εσύ κι η πατρίδα σoυ, εσύ και τo κόμμα σoυ, εσύ κι o γεμάτoς παρηγoριά θεός σoυ.
.
.
Έτσι, τo vα είσαι αυτό πoυ είσαι είvαι εξαιρετικά κoπιαστική υπόθεση κι αv έχεις λίγη επίγvωση τα ξέρεις όλ΄αυτά, όπως ξέρεις και τη θλίψη τoυ όλoυ πράγματoς. Βoυλιάζεις, λoιπόv, από μόvoς σoυ στη δoυλειά σoυ, στηv πίστη σoυ, στα φαvταστικά ιδαvικά σoυ και στις φαvτασιώσεις σoυ. Και πριv τo καταλάβεις, έχεις γεράσει κι είσαι έτoιμoς για τov τάφo, αv δεv είσαι από καιρό πριv vεκρός μέσα σoυ.
Τo vα βάλεις κατά μέρoς όλα αυτά -μαζί με τις αvτιφάσεις τoυς και τηv αυξαvόμεvη θλίψη τoυς- και vα μηv είσαι τίπoτα, είvαι τo πιo απλό και ευφυές πράγμα πoυ έχεις vα κάvεις.
.
.
Αλλά πριv μπoρέσεις vα μηv είσαι τίπoτα, πρέπει vα έχεις ξεθάψει όλ΄αυτά τα κρυμμέvα πράγματα μέσα σoυ, ξεσκεπάζovτάς τα κι έτσι καταvoώvτας τα.
Για vα καταvoήσεις αυτές τις κρυμμέvες ακαταvίκητες τάσεις και καταπιεστικές παρoρμήσεις, πρέπει vα έχεις επίγvωσή τoυς χωρίς vα κάvεις επιλoγές, όπως κάvει o θάvατoς.
Έτσι, με τηv πράξη τoυ καθαρoύ κoιτάγματoς θα σβήσoυv και θα βρεθείς χωρίς θλίψη κι έτσι δε θα είσαι τίπoτα.
Τo vα υπάρχεις χωρίς vα είσαι τίπoτα δεv είvαι αρvητική κατάσταση· η ίδια η άρvηση όσωv ήσoυv είvαι ό,τι πιo θετικό έχεις κάvει.
(…)Αυτή η άρvησή σoυ είvαι ελευθερία· είvαι θετική πράξη πoυ δίvει εvέργεια, εvώ oι ιδέες απλώς σπαταλoύv εvέργεια. (…)
Κρισναμούρτι
«Σημειώσεις»
Μετάφραση
Νίκος Πιλάβιος
Εκδόσεις Καστανιώτη
.
Τα ηλιοβασιλέματα απ΄το παράθυρο μου, σε διαφορετικές εποχές.
.
.
.
Άιναφετς 
Τι ηλιοβασιλέματα απολαμβάνεις σε όλες τις εποχές!!
Στο θέμα μας τώρα. Να μην είσαι τίποτε, ωραίο και απλό γι αυτό νιώθεις ελεύθερος. Πολύς κόπος χρειάζεται να μη φοράς μάσκα έστω και κατ’ανάγκη. Αυτό πιστεύω εγώ. Βλέπεις,οι άλλοι σε θέλουν κάποιον αλλιώς μένεις μόνος ή με συνεχείς κατηγόριες για το τίποτά σου.
Το άσχημο είναι ότι ζούμε όπως μας όρισε το περιβάλλον μας, οι συνθήκες και η οικογένεια που αν και την έβαλα τελευταία είναι η πρώτη υπεύθυνη.
Απ’ την άλλη, υπάρχουν και άνθρωποι που αυτοί είναι : ένα τίποτα που έχουν για όλες τις ώρες μάσκες και για κάθε περίσταση. Φυσικά θα μου πεις άλλο αυτό το Τίποτα και άλλο το τίποτα του Κρισναμούρτι. Γι αυτό είναι και οι μάσκες για πολλούς. Για να καλύπτουν το τίποτά τους με κάτι όπως θέλει κάθε φορά ο περίγυρος. Έτσι είναι αποδεκτοί. Γι αυτό λέω ότι είναι δύσκολο πανδύσκολο να παριστάνεις κάτι κάθε φορά.
Δυνατό θέμα για άλλη μια φορά
Καλησπέρα Στεφανία μου
Φιλιά πολλά
Καλημέρα Άννα και χαίρομαι που ξεκινάει ο σχολιασμός αυτού του εξαιρετικά δύσκολου κειμένου-θέματος με το σχόλιο σου, γράφεις:
«Να μην είσαι τίποτε, ωραίο και απλό γι αυτό νιώθεις ελεύθερος. Πολύς κόπος χρειάζεται να μη φοράς μάσκα έστω και κατ’ανάγκη».
Ναι ,έτσι ακριβώς Άννα μου… και συνεχίζεις:
«Αυτό πιστεύω εγώ. Βλέπεις, οι άλλοι σε θέλουν κάποιον αλλιώς μένεις μόνος ή με συνεχείς κατηγόριες για το τίποτά σου»…
Και εδώ, εμείς οι ίδιοι το «χαλάμε» ενώ κατα-νοούμε πως το να «μην είσαι τίποτα» είναι ελευθερία, πέφτουμε στην τεράστια παγίδα, «τι θα πουν οι άλλοι, πώς ν’αρέσω στους άλλους κλπ»… και το αποτέλεσμα, να είμαστε όπως το θέλει ο περίγυρος… άρα φόρα τη μάσκα να έχεις την ησυχία σου!!! 😛
Ναι, Άννα μου, είναι δύσκολο να «μην είσαι τίποτα» και να μη σε νοιάζει ο περίγυρος! 😉
Δεν χρειάζεται να πούμε, πως το «να μην είσαι τίποτα» του Κρισναμούρτι, δεν εννοεί, ότι είσαι ένα τίποτα και χαίρομαι πως το «έπιασες»!
Πολλά τα ζεστά ΑΦιλιά μου και ας έχουμε 5 βαθμούς! 🙂
Και πάλι η «επίγνωση» είναι η λέξη-κλειδί!
Οφείλουμε -στον εαυτό μας πάνω απ’ όλα, να μας γνωρίσουμε/καταλάβουμε/βελτιώσουμε/διορθώσουμε/αγαπήσουμε και τελικά να μας αποδεχτούμε!
Από εκεί ξεκινάνε όλα!
*Πόσο όμορφα τα χρώματα στις φωτογραφίες σου!
Ειδικά την τελευταία, την χάζευα αρκετή ώρα! Όνειρο!
ΣΣΣΜΟΥΤΣ πολλά, μαγισσούλα μου!
Καλό μεσημεράκι!
«Και πάλι η «επίγνωση» είναι η λέξη-κλειδί!» … και δεν χρειάζεται να προσθέσουμε τίποτα Γιάννα μου! 😛
Και επειδή όλα ξεκινούν απ’ την επίγνωση, σου μεταφέρω και κάτι που είπε ο Κρισναμούρτι:
«Η επίγνωση είναι μια φλόγα που καίει περιορισμούς και προβληματισμούς» (καλό ε;) 😉
Πολλά ΑΦιλιά στη μικρή σοφή μου φίλη! 🙂
«Δεv μπoρείς vα είσαι τα πάvτα μέσα σε μια στιγμή, γιατί κάθε στιγμή φέρvει τη δική της αλλαγή. Έτσι, αv έχεις έστω και λίγη voημoσύvη, παρατάς τηv πρoσπάθεια vα είσαι oτιδήπoτε..»
Τι μεγάλη κουβέντα Στεφανία. Νάξερες πόσες μα πόσες φορές έχω συλλάβει τον εαυτό μου υπαρξιακά να κάνει τα …πάντα μέσα σε μια στιγμή. Λες και θέλει εκβιαστικά, μέσα στο μικρό τρέξιμο χρόνου, να χωρέσει όλα εκείνα που ποθεί και ονειρεύεται.
Είναι μια στιγμή που μπορεί να σε οδηγήσει στην κατάρρευση.
Και έρχεται εδώ αυτό σου το θέμα και αυτά ακριβώς τα λόγια να μας επαναφέρουν στην πραγματικότητα, στην αλήθεια και στη γαλήνη.
Την πιο ζεστή μου καλησπέρα καλή μου φίλη..
Είναι όπως τα λες Γιάννη μου, θέλουμε να είμαστε τα πάντα σε μια στιγμή… πόσο παράλογο… και αυτό γιατί λειτουργούμε υποσυνείδητα, υπάρχουν όμως και ευλογημένες στιγμές και αυτές οι στιγμές είναι μόνο όταν είμαστε στο «εδώ και τώρα» που σταματάει να λειτουργεί ο «αυτόματος πιλότος» και έχοντας επίγνωση του παραλογισμού, για λίγο είμαστε ο αληθινός μας εαυτός… 😉
«Έτσι, με τηv πράξη τoυ καθαρoύ κoιτάγματoς θα σβήσoυv και θα βρεθείς χωρίς θλίψη κι έτσι δε θα είσαι τίπoτα.
Τo vα υπάρχεις χωρίς vα είσαι τίπoτα δεv είvαι αρvητική κατάσταση· η ίδια η άρvηση όσωv ήσoυv είvαι ό,τι πιo θετικό έχεις κάvει»…
ΑΦιλιά πολλά πολλά και ευπρόσδεκτη η ζεστή καλησπέρα, γιατί παγώνουμε! 🙂
Καλησπέρα! Βλέπω καλά στην τελευταία φωτογραφία;; Έλατο είναι το δέντρο που ποζάρει στο ηλιοβασίλεμα;
Ο προσδιορισμός της ατομικής ταυτότητας νομίζω πως είναι αδύνατος. Όχι μόνο γιατί «κυλάει» μέσα στο χρόνο, όπως λέει και ο Κρισναμούρτι μέσω Πιλάβιου, και μεταβάλλεται συνέχεια, αλλά και γιατί πολλά στοιχεία της διαμορφώνονται σχεδόν εν αγνοία μας, στο υποσυνείδητο, λέει ο άλλος μεγάλος φιλόσοφος Διονύσης Μάνεσης. Μέσα σ’ αυτό που λέμε «αυτοπροσδιορισμός», δηλαδή, την ίδια στιγμή συνυπάρχει κι ο ετεροπροσδιορισμός, έχουμε, δηλαδή, ένα «σχεσιακό» χαρακτήρα, ένα χαρακτήρα που χτίζεται μέσα από την αλληλεξέρτηση με τους άλλους. Πάνω σ’ αυτό το θέμα διάβαζα ένα εξαιρετικό κείμενο του Γεράσιμου Κακολύρη, στην Καθημερινή της Κυριακής, το οποίο δυστυχώς δεν μπορώ να το βρω σε ηλεκτρονική μορφή, για να το στείλω.
Επίσης, αυτό που λέει το κείμενο που έβαλες, Στεφανία, το «να υπάρχεις χωρίς να είσαι τίποτα, δηλαδή», πάλι πολύ δύσκολο το θεωρώ*. Αλλά .. κοντεύω να σοβαρευτώ, δεν είναι πράματα αυτά! Κλείνω εδώ και υπόσχομαι να γίνω αυτός που ήμουν πριν δέκα λεπτά.
Τα πολλά φιλιά μας εκεί στα βόρεια, που αυτές τις μέρες θα κρυώνουν λίγο παραπάνω από εμάς 🙂
*εκτός κι αν καταλήξουμε στη γνωστή ρήση: «τι είναι ο άνθρωπος;; Ένα τίποτα!», οπότε ξεμπερδεύουμε! 🙂
Αρχίζοντας από τα κάτω προς τα πάνω, Διονύση μου… το πρώην Χριστουγεννιάτικο ελατάκι σε γλάστρα, έγινε ένα έλατο πάνω από 8 μέτρα και μια και γλύτωσε απ΄την περσινή πυρκαγιά που έκαψε σχεδόν όλο μας το κτήμα, εξακολουθεί και απολαμβάνει ανενόχλητα υπέροχα ηλιοβασιλέματα! 😉
Όταν δεν είσαι τίποτα, είσαι αυτός που είσαι και φυσικά δεν είσαι ένα τίποτα!!! 😛
Είδες πόσο δύσκολο μας είναι να κατανοήσουμε αυτό το «να μην είσαι τίποτα», βλέπεις μια ζωή αλλάζουμε προσωπεία ανάλογα των περιστάσεων και αυτό το κάνουμε υποσυνείδητα, ενώ όταν μπορέσεις να αποδεχτείς τον εαυτό σου έτσι όπως είναι, όντας τίποτα, τότε, είσαι εσύ!!! 😉
Η τελευταία παράγραφος νομίζω πως «εξηγεί» :
» Τo vα υπάρχεις χωρίς vα είσαι τίπoτα δεv είvαι αρvητική κατάσταση· η ίδια η άρvηση όσωv ήσoυv είvαι ό,τι πιo θετικό έχεις κάvει.
(…)Αυτή η άρvησή σoυ είvαι ελευθερία· είvαι θετική πράξη πoυ δίvει εvέργεια, εvώ oι ιδέες απλώς σπαταλoύv εvέργεια. (…)
Τα ΑΦιλιά μου, με ζεστή καρδιά και ας έχουμε 5 βαθμούς έξω! 🙂
Πώς γίνεται να μην είσαι τίποτα; Απ’ την πρώτη στιγμή της σύλληψής σου είσαι ένα κύτταρο που πολλαπλασιάζεται. Μετά γεννιέσαι, μεγαλώνεις, πηγαίνεις στο σχολείο και γίνεσαι καλός ή κακός μαθητής. Σπουδάζεις και γίνεσαι δάσκαλος ή μηχανικός, Ερωτεύεσαι και ξαφνικά γίνεσαι ποιητής γεννάς παιδιά και γίνεσαι γονιός. Οι ιδιότητες σε ακολουθούν σε όλη σου τη ζωή. Έρχεσαι σε επαφή με άλλους ανθρώπους δημιουργείς σχέσεις διαδραστικές. Δεν μπορείς να ξεφύγεις από αυτό όσο κινείσαι μέσα στην κοινωνία. Τίποτα ήσουν θεωρητικά πριν γεννηθείς. Ακόμα και μετά το θάνατο διατηρείς την ιδιότητα της νεκρής ύλης που τρέφει το υπέδαφος.
Αν το να μην είσαι τίποτα αφορά στην ανθρώπινη φιλοδοξία να είσαι οπωσδήποτε κάτι σημαντικό, μπορώ να το καταλάβω και να το δεχτώ. Όμως χάρις σε κάποιες τέτοιου είδους ανθρώπινες φιλοδοξίες δεν καμαρώνουμε σήμερα πως έχουμε σπουδαίους γιατρούς για όλες τις ασθένειες, εξαιρετικούς χειρουργούς που σώζουν ζωές, σπουδαίους συγγραφείς που ανοίγουν τα κανάλια του νου μας κλπ;
H διατύπωση του Κρισναμούρτι «Μην είσαι τίποτα» την αντιλαμβάνομαι κάπως προκλητική και χαοτική που επιδέχεται πολλές ερμηνείες.
Προτιμώ καλύτερα ως πιο φιλοσοφημένη και αποτελεσματική τη ρήση του Σωκράτη «Γνώθι σαυτόν»
Αχ Στεφανία μου φωτιές μου άναψες απόψε 🙂
Έχω όμως τα υπέροχα ηλιοβασιλέματά σου για παρηγοριά.
Πολλά φιλιά Στεφανία μου!
Κοίτα, κοίτα Μαρία Γ. μου, πόσο σημαντικό, σοβαρό και εξαιρετικά δύσκολο είναι να είμαστε απλοί, γι αυτή την εσωτερική απλότητα μιλάει ο Κρ. που οδηγεί στο να μην είμαστε το οτιδήποτε, να «είμαστε τίποτα» και όχι ένα τίποτα!!! 😉
Απ΄τα επτά μας, μας μαθαίνουν να είμαστε κάτι-κάποιοι, κανείς δεν μας μαθαίνει να είμαστε ο εαυτός μας, να είμαστε απλοί…και μεγαλώνοντας δεν μπορούμε να καταλάβουμε πόσο βλαβερό για την ψυχική μας υγεία και ολοκλήρωση σαν άτομα είναι όλες αυτές οι ταμπέλες- ρόλοι- μάσκες κλπ!
«Είvαι εύκoλo vα υπoκρίvεσαι πάvτα, vα φoράς μάσκα, αλλά τo vα είσαι αυτό πoυ είσαι, είvαι τρoμερά πoλύπλoκη υπόθεση· γιατί είσαι κάτι πoυ αλλάζει διαρκώς· δεv είσαι πoτέ τo ίδιo και η κάθε στιγμή απoκαλύπτει μία άλλη πλευρά σoυ, έvα καιvoύριo βάθoς, μία καιvoύρια επιφάvεια…Αλλά πριv μπoρέσεις vα μηv είσαι τίπoτα, πρέπει vα έχεις ξεθάψει όλ΄αυτά τα κρυμμέvα πράγματα μέσα σoυ, ξεσκεπάζovτάς τα κι έτσι καταvoώvτας τα.
Για vα καταvoήσεις αυτές τις κρυμμέvες ακαταvίκητες τάσεις και καταπιεστικές παρoρμήσεις, πρέπει vα έχεις επίγvωσή τoυς χωρίς vα κάvεις επιλoγές, όπως κάvει o θάvατoς… »
Ξαναδιάβασε το κείμενο, εξ άλλου παρόμοια δύσκολα κείμενα θέλουν πολύ μελέτη για να γίνουν κατανοητά…
Το να γίνεις ένας σωστός επαγγελματίας, δεν νομίζω πως χρειάζεται φιλοδοξία αλλά να αγαπάς αυτό που κάνεις!
Χωρίς το «γνώθι σαυτόν» δεν δεν μπορείς να μην είσαι τίποτα, γιατί σε οδηγεί στην επίγνωση!!! 😛
Πω πω σεντονάκι άπλωσα γι αυτό σταματώ εδώ, γιατί αλλιώς μπορώ να συνεχίσω για ώρες!
Πολλά πολλά τα γλυκά ΑΦιλάκια Μαρία μου! 🙂
Καλημέρα Στεφανία μου και σε όλη σου την παρέα. Υπέροχες οι σκέψεις του Κρισναμούρτι! Δεν είναι εύκολο να τις κάνει κάποιος πράξεις. Χρειάζεται στροφή προς τα έσω, αναγνώριση, κατανόηση και αποδοχή του εαυτού.Εκκίνηση εκ του μηδενός..πορεία απελευθέρωσης..Το να μπορείς να δεις, να κατανοήσεις και να αποδεχθείς τον εαυτόν σου γιαυτό που ήταν, είναι, όπως το βλέπω, σε μια άλλη της μορφή και μια πράξη αυτοσυγχώρεσης. Η πράξη της μη επιλογής είναι μια άλλη μορφή της απουσίας κριτικής…Γενεσιουργά αίτια, σαν δεν γίνονται, της θλίψης κι όχι μόνον..
Κι ύστερα, αν πρώτα δεν κατανοήσουμε, αν δεν αποδεχτούμε συγχωρώντας εαυτούς,( με την ετυμολογική, κυριολεκτική και την μεταφορική σημασία του συγχωρώ- κάνοντας χώρο διευρυνόμενοι ή αφαιρώντας από τον χώρο έως αδειάζοντάς τον-) πως θα κατανοήσουμε, πως θα συγχωρούμε και τους άλλους;
Δεν τα είπε μόνο ο Κρισναμούρτι, και ο Χριστός τα είπε, με άλλο τρόπο..Κι ο Σωκράτης, για να σχολιάσω αυτό που λέγεται παραπάνω-με το «γνωθι σε αυτόν» για αυτήν την πορεία της στροφής προς τα έσω και της αναγνώρισης, κατανόησης και αποδοχής του εαυτού μίλησε.
Ναι Βεατρίκη μου, δεν είναι καθόλου μα καθόλου εύκολο, πρώτα να κατα-νοήσεις αυτό το «να μην είσαι τίποτα» για να μπορεί στη συνέχεια να γίνει πράξη! 😉
Νομίζω πως αν βαθιά κατανοήσεις τι σημαίνει, «να μην είσαι τίποτα» αυτή η επίγνωση σου δίνει τεράστια ελευθερία και εκεί βρίσκεται η πράξη της αποδοχής του εαυτού σου, έτσι όπως είναι…
Ω! και η συγχώρεση, χρειάζεται επίγνωση που σε οδηγεί στο «γνώθι σαυτόν»… τεράστιο θέμα η «συγνώμη»…
Όταν πέσει κανείς στα βαθιά νερά πρέπει να μάθει να κολυμπά, να έχει κατανόηση, να μην επικρίνει τον εαυτό του και να δείχνει καλοσύνη… βασικά θέλει αγάπη! ❤
Η αλήθεια είναι μια, γι αυτό και αυτές τις αλήθειες τις συναντάμε σε όλους τους κατά εποχές μεγάλους δασκάλους! 😛
"Έτσι, με τηv πράξη τoυ καθαρoύ κoιτάγματoς θα σβήσoυv και θα βρεθείς χωρίς θλίψη κι έτσι δε θα είσαι τίπoτα…"
ΑΦιλιά πολλά και καρδιάς Βεατρίκη μου! 🙂
Ενίοτε ούτε οι γύρω μας θέλουν να είμαστε αυτό που είμαστε γιατί τους φέρνει σε δύσκολη θέση. Απόδειξη ότι μας ρωτάνε τι κάνουμε κ λέμε καλά ενώ μπορεί να είμαστε στον πάτο.
Προσφατα συνάντησα σε μία επίσκεψη έναν γνωστό που είχα να δω κατι μηνες. Μου λεει έλα ρε, που είσαι τι κάνεις; Λέω καλά είμαι (δεν ήμουν) και μου λεει δηλαδη και να μην ήσουν θα μου έλεγες όχι δεν είμαι καλά; Kαι του λεω, να σου πω την αλήθεια έχεις δίκιο. Εχω τα νεύρα μου γιατί μου κάηκε η φανουρόπιτα. Αυτή είναι η αλήθεια. Χαχαχαχα!
Ναι Κατινάκι μου, πολύ σωστή η παρατήρηση σου, γιατί μας δείχνει στη πράξη πόσο δύσκολο μας είναι να είμαστε απλοί, «να μην είμαστε τίποτα» απ΄όλα θέλουν οι άλλοι από μας και απ όσα θέλουμε οι ίδιοι απ΄’τους εαυτούς μας και να είμαστε αυτό που είμαστε…
«Τo vα βάλεις κατά μέρoς όλα αυτά -μαζί με τις αvτιφάσεις τoυς και τηv αυξαvόμεvη θλίψη τoυς- και vα μηv είσαι τίπoτα, είvαι τo πιo απλό και ευφυές πράγμα πoυ έχεις vα κάvεις…»
ΑΦιλιά πολλά πολλά και στο παγωμένο Βορρά! 🙂
«… τo vα είσαι αυτό πoυ είσαι είvαι εξαιρετικά κoπιαστική υπόθεση…»: και ποιός αντέχει τώρα να κουράζεται 😉
Έτσι αγαπημένη μου, Dodoula συνεχίζεται η ζωή όσων αρνούνται να «κουραστούν»! 😉
ΑΦιλιά πολύ πολύ ζεστά και ας έχει πολύ κρύο, έξω! 🙂
Πνιγμένοι σε μια καθημερινότητα που μισούμε κι όμως προσπαθούμε να γίνουμε τα πάντα για να μας χωρέσει…
Και ύστερα είναι κι όσα σου έχουν μάθει ότι είσαι, ότι πρέπει να είσαι…
Στα 40 μου έχω καταφέρει να ξεπλένομαι από όλα και να γίνομαι αυτό το τόσο σημαντικό τίποτα στις ευτυχισμένες συναντήσεις βλεμμάτων. Κάπως ακούγεται αυτό… 😆 Εννοώ τις στιγμές που κάποιος σε κοιτάζει στα μάτια και αισθάνεσαι την, έστω και φευγαλέα, οικειότητα και συγγένεια…
(Τι ανάρτηση…!) 😍 Καλό Σαββατοκύριακο, Στεφανία μου!
Είδες Αλεξάνδρα μου, αυτή την ευλογημένη ελευθερία που βιώνει κανείς όταν είναι αυτός που είναι που σημαίνει «να μην είσαι τίποτα»; 😛
Όσο για την φευγαλέα οικειότητα την οποία αναφέρεις, ναι, έτσι είναι, όταν δυο άτομα επικοινωνούν χωρίς πολλά λόγια μόνο μ’ ένα βλέμμα ή με ένα σχόλιο!!! 😉
Πολλά ΑΦιλιά και να έχουμε ένα γλυκό Σαββατοκύριακο! 🙂
Mπορείς να ξεκινήσεις λίγο πιο εύκολα για αρχή ;
Να μην είσαι αυτό που δεν είσαι . 😉
φιλιά ζεστααααααααααα
Μα ναι, Ξωτικούλι, όταν δεις τι δεν είσαι, είσαι! 😛
Ω! πολλά πολλά τα ζεστά ΑΦιλιά! 🙂
Κάνω ντιλίβερι και το άρθρο που δεν έβρισκε ο Διονύσης .
http://www.kathimerini.gr/994149/article/politismos/vivlio/oi-an8rwpoi-ws-allhloe3artwmena-onta
(ξανά)ζεστά φιλιάααααααααααααααααααα 🙂
Η απάντηση Ξωτικούλι μου και τα ευχαριστήρια, κάτω απ΄την Μαρία Κ… κβαντικό το χοροπήδημα!!! 😛
Πώς να τα βάλει ο Κρισναμούρτι με το «υπερεγώ» που κουβαλάει εμμονικά ο καθένας μέσα του; Δεν το γενικεύω, αλλά αυτή τη ρημάδα τη φράση (που τη σιχαίνομαι), την ακούω πολύ συχνά τα τελευταία χρόνια «Ξέρεις ποιος/ποια είμαι εγώ;»
Στεφανία μου, τι υπέροχα ηλιοβασιλέματα! Ελπίζω φέτος να στολίσουμε τις ψυχές μας και να τ’ αφήσουμε τα ελατάκια στην ησυχία τους (και στις ρίζες τους).
Φιλιά ολόγλυκα!
Ναι Μαρία Κ. μου, έτσι είναι! 😉
Πόσο απλό φαίνεται και το παρακάτω:
‘Οταν είμαι λιγότερο εγωκεντρικός, είμαι περισσότερο ο εαυτός μου… Τσόπρα
Το ελατάκι μας, γιορτάζει κάθε Χριστούγεννα την μεταφορά του στο χώμα και απολαμβάνει τα παντός καιρού ηλιοβασιλέματα! 😛
Ανταποδίδω τα ολόγλυκα φιλιά με άλλα τόσα ΑΦιλιά καρδιάς! 🙂
Ευχαριστώ και για το link που δεν έβρισκε ο Διονύσης! 😛
Διαβάστε και το παρακάτω!
«Όλα τα πράγματα είναι ένα»!
http://www.youmagazine.gr/2013/12/david-bohm-a-pioneer-in-the-physics-6120/
ΥΓ: Ο D. Bohm για πολλά χρόνια «συνομιλούσε» με τον Κρισναμούρτι και μάλιστα είχα συναντήσει και αυτόν κάποια στιγμή στην Αγγλία!
Πόσο ωραία τα ηλιοβασιλέματά σου!
Και πόσο καταπέλτης το κείμενο!
Ειδικά για μένα που έχω ξεγελάσει φίλους και συγγενείς νομίζοντας ότι είμαι ένα δυνατό άτομο, αυτόνομο, μέχρι και ατρόμητο μπορώ να σου πω, ένα άτομο που τα βγάζει πέρα με όλες τις δυσκολίες της ζωής. Και πάνω από όλους, είχα ξεγελάσει εμένα.
Τόσο πολύ το είχα καταφέρει, που όταν, με την πάροδο, είδα κατάματα την αλήθεια και άρχισα να δηλώνω ότι δεν είμαι αυτό που νόμιζα, δεν με πιστεύει κανείς!
Κοινώς την πάτησα!
Και πρέπει, θέλω δεν θέλω, να τα βγάλω πέρα μόνη μου!
Ας πρόσεχα!
Και τώρα, ας ξαναδιαβάσω το κείμενο!
Αποστέλλω βροχερούς ασπασμούς! 💕
Ξέρεις πόσο σημαντικό είναι Άρτιστα μου, να έχει κανείς επίγνωση πως «παίζει» με τα προσωπεία του; 😉
Όταν έχεις επίγνωση, είσαι αυτός που είσαι!
Το «γνώθι σαυτόν» το οποίο ο Κρισναμούρτι αναφέρει τόσο συχνά στα κείμενα του, είναι το ζητούμενο και το παραπάνω σχόλιο σου γι αυτό μιλά!!!
Η προσοχή είναι το κλειδί, γιατί αν δεν είσαι στο παρόν δεν μπορείς να προσέχεις, άρα δεν έχεις επίγνωση για να μπορέσεις να δεις όλα σου τα «παιχνίδια»!
Α! και αυτός που έχει επίγνωση, δεν την πατά! 😛
ΑΦιλιά κρύα, βροχερά, ομιχλώδη, υγρά… αλλά πολύ πολύ τρυφερά! 🙂
ΥΓ: Πώς πάνε τα ένσημα; (Αν νομίζεις πως ξεχνώ, απατάσαι!) 😀
ΥΓ. Έχουμε ευχάριστα! Πλήρωσε για το 2016! Και τα δικά μου και της γραφίστριας!
Και μας είπε ότι τέλος του χρόνου θα πληρώσει του 2017!
Άντε να δούμε!
Οπότε προς το παρόν δεν θα τον καταγγείλω στην επιθεώρηση Εργασίας!
Αν και μου υπολείπονται πολλά ακόμα για να πεις ότι βγάζω σύνταξη, αλλά μάζευε κι ας είν’ και ρόγες, που λέει και μια παλιά κινέζικη παροιμία!
Καλημέρα και καλή εβδομάδα Άιναφετς!
Μπράβο!!! 😀
Η αμπελοφιλοσοφία, αν δεν γίνει πράξη στην καθημερινότητα είναι ΠΑΝΤΕΛΏΣ άχρηστη… φυσικά και δεν εφησυχάζουμε έχουμε το νου μας και για τα «υπόλοιπα»!!! 😉
ΑΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦ με μια βδομάδα όπως μας αξίζει! 🙂
Χι, χι! Κι εγώ αναρωτιόμουν τι έγινε με τα ένσημα!!!
Επίσης κι εγώ είχα πείσει για το… ατρόμητο του χαρακτήρα μου κι εμένα και τους άλλους…αχχχ! 😢😢😢
Νομίζω Αλεξάνδρα μου, πως πρέπει να μιλήσετε μεταξύ σας για τα ένσημα, μια και οι γνώσεις μου σχετικά με τα των συντάξεων είναι ελλιπέστατες! Aχχχ! 😛
ΑΦιλιά πολλά πολλά και καλό μας βραδάκι! 🙂
«…..τρομερά πολύπλοκη υπόθεση» (!)
Έχει όντος πολύ πλοκή η υπόθεση! 😛
ΑΦιλιά πολύ τρυφερά και ακόμα πιο απλά! 🙂
Θαυμάζω τα ηλιοβασιλέματα!
Πραγματικά υπέροχα!!
Και κρατάω απ’ το κείμενο αυτό σαν σημείωση:
«Δεv μπoρείς vα είσαι τα πάvτα μέσα σε μια στιγμή, γιατί κάθε στιγμή φέρvει τη δική της αλλαγή. Έτσι, αv έχεις έστω και λίγη voημoσύvη, παρατάς τηv πρoσπάθεια vα είσαι oτιδήπoτε.»
Φιλιά πολλά και καλή εβδομάδα!
Καλημέρα στο χάρτινο καραβάκι μας! 😀
Ναι Μαρία μου, έτσι είναι, φτάνει να έχει κανείς νοημοσύνη που σημαίνει να λειτουργεί το σώμα, η καρδιά και ο νους ισορροπημένα, τότε μόνο μπορεί να παρατήσει την προσπάθεια για οτιδήποτε και να είναι αυτό που είναι! 😉
Καλή μας βδομάδα με πολλά πολλά ΑΦιλιά! 🙂
ωωωωω μπερδεύτηκα! Απλό, η μόνη στιγμή που δεν έχει καμιά απολύτως σημασία τι είμαι και δεν είμαι είναι όταν βρίσκομαι μέσα σε μια αγκαλιά. Ακόμα και αν κάποιος σκεφτεί πως δεν έχει καμιά αγκαλιά, μπορεί να σηκώσει το βλέμμα του από τη Γη να κοιτάξει τον ουρανό….αγκαλιά είναι ο ουρανός, το σύμπαν όλο μια αγκαλιά, Ακόμα και αν κάποιος νομίζει πως κλπ κλπ κλπ…αρκεί να ξαπλώσει στο χώμα μια ξάστερη νύχτα 🙂 Είμαι το τίποτε μεταξύ γης και ουρανού ..είμαι πνεύμα …
(αυτό είναι ξέφυγα πάλι από το θέμα χαχαχαχαχαχα )
ααα τώρα που το σκέφτομαι και η χειραψία είναι μια αγκαλιά, συμφιλίωση
Καλή εβδομάδα 🙂
Δεν βρίσκω πού το μπέρδεμα Μάνια μου! 😀
Όντος όταν κανείς ξεφύγει απ’ τη φυλακή που ο ίδιος έχει κλείσει τον εαυτό του, όχι μόνο είναι αυτό που είναι πραγματικά αλλά και βρίσκεται στην τεράστια συμπαντική αγκαλιά, στην κοινή συνειδητότητα! 😉
Μη μας τρομάζει το «να μην είσαι τίποτα» δεν σημαίνει πως είμαστε ένα «τίποτα», απλά είμαστε αυτό που είμαστε, χωρίς τους ρόλους και τις ετικέτες μας! 😛
Μου αρέσει όταν αφήνεις την καρδιά σου να μιλήσει, γιατί τότε είσαι εσύ…
ΑΦιλιά πολλά πολλά και με μια μεγάλη αγκαλιά!
Υπέροχες οι φωτογραφίες! ❤ με ταξιδεύουν έξω από τους τοίχους του γραφείου .. όσο για το θέμα.. σε καθημερινό επίπεδο, στην άμεση συναναστροφή με τον περίγυρο νομίζω πως μπορεί κανείς να το παλέψει να καθαρθεί από ταμπέλες και ρόλους και μοντέλα που του έχουν επιβληθεί και να "υπάρχει χωρίς να είναι τίποτα", δηλ. να είναι απλώς αυτό που είναι, πιο κοντά στην ουσία του, πιο κοντά σε αυτό που αισθάνεται αληθινό και γνήσιο. Δεν είναι εύκολο αλλά μπορεί κανείς να το προσπαθήσει… (εγρήγορση, αυτογνωσία, αυτοπαρατήρηση.. τί κάνω πως νοιώθω, τί σκέφτομαι.. γιατί..)
Σε πιο φιλοσοφικό – υπαρξιακό επίπεδο πάντως, δεν αντιλαμβάνομαι πως μπορεί να "είσαι" σε αυτόν εδώ τον κόσμο τον 3D και παράλληλα να "να είσαι χωρίς να είσαι τίποτα". Δύσκολη η εξίσωση 🙂
Φιλιά πολλά και καλή εβδομάδα να έχουμε
Καλώς την Στέλλα, για δες σε σκεφτόμουν σήμερα το πρωί και έλεγα καιρό έχει να γράψει! 😉
Φυσικά και δεν είναι εύκολο κανείς να είναι απλός, «να μην είναι τίποτα» πολύ καλά το κατανόησες…
Όταν κανείς κατανοεί, έχει και επίγνωση της κατάστασης του και φυσικά βοηθά στην παρατήρηση η σχέση μας με τον περίγυρο, είναι το έδαφος όπου πειραματιζόμαστε… ο Κρισναμούρτι πολλές φορές αναφέρει πως οι σχέσεις είναι ζωή! 😛
Προσωπικά δεν ξεχωρίζω το φιλοσοφικό- υπαρξιακό επίπεδο απ’ την καθημερινότητα γιατί αν δεν εφαρμόσουμε καθημερινά αυτά που μας προστάζει η καρδιά μας, δύσκολα θα είμαστε «τίποτα»…
ΑΦιλιά και στα τρία σας και να έχουμε μια καλή συνειδητή βδομάδα! 🙂
Καλησπέρα Στέλλα μου!
Είμαστε χωρίς κινητά γι αυτό και δεν σου απάντησα προχθές! 😉
Ο Ν δεν θυμάται να έχει λάβει κάτι από σένα τον Σεπτέμβρη… μάλλον θα το έχασε…sorry! 😛
Μπορείς να του το ξαναστείλεις ή στείλε το καλύτερα σε μένα με mail (το mail θα το βρεις και εδώ, είναι ελεύθερο για όποιον θέλει να επικοινωνήσει μαζί μου!)
ΑΦιλιά πολλά πολλά και καλό σας Σ/Κ! 🙂
Το θεμα μαγισσούλα μου θέλει πολύ αναγνωση .. και μελετη .. που μολις βρω τον χρονο θα ξαναπεράσω για διαβασμα… φίλεναδα..!!! προς το παρον απολαυσα τα ομορφα σου ηλιοβασιλέματα 🙂
Σιγουρα αυτο ήταν το πιο συντομο σχολιο μου μεχρι τωρα.ε; χα..χα. θα τα πουμε πολλα πολλά φιλακιαααα!! ❤
Πολλές φορές Ρούλα μου, τα ηλιοβασιλέματα λένε πιο πολλά και απ΄το πιο σοφό κείμενο… μην ανησυχείς αν το βρεις δυσκολονόητο, γιατί όντος είναι, αλλά η «σούμα» του λέει, πόσο δύσκολο μας είναι να είμαστε αυτό που είμαστε δηλαδή να είμαστε απλοί! 😛
Σ’ ευχαριστώ που περνάς και δεν με ξεχνάς, η πρόθεση μετρά και αυτό για μένα έχει μεγαλύτερη αξία! 😉
ΑΦιλιά πολλά και τρυφερά! 🙂