Συνάντηση.

Που λέτε φίλοι μου,
κάποτε ένας γέροντας γνωστός για τη μεγάλη του σοφία,
καθόταν στην είσοδο της πόλης, όταν ένας νέος τον πλησιάζει
και τον ρωτάει:

Είναι η πρώτη φορά που βρίσκομαι εδώ.
Πώς είναι οι άνθρωποι που ζουν σ’ αυτή την πόλη;

Ο γέροντας του απάντησε με μια ερώτηση:

Πώς ήταν οι άνθρωποι στην πόλη απ’ όπου έρχεσαι;

Εγωιστές και κακοί. Αυτός είναι εξ άλλου ο λόγος
που χαίρομαι πολύ που έφυγα, απάντησε ο νέος.

Τους ίδιους ανθρώπους θα βρεις κι εδώ,
απάντησε ο γέροντας.

Λίγο αργότερα, ένας άλλος νέος πλησιάζει τον γέροντα κάνοντάς του την ίδια ακριβώς ερώτηση.

Μόλις έφτασα σ’ αυτό το μέρος.
Πώς είναι οι άνθρωποι που ζουν σ’ αυτή την πόλη;

Ο γέροντας τον ρώτησε το ίδιο:

Πες μου αγόρι μου, πώς ήταν οι άνθρωποι στην πόλη που ζούσες;

Ήταν καλοί, καταδεκτικοί και έντιμοι.
Είχα καλούς φίλους και δυσκολεύτηκα πολύ να τους αφήσω, είπε ο νέος.

Θα συναντήσεις ακριβώς το ίδιο πράγμα κι εδώ,
απάντησε ο γέροντας.

Ένας έμπορος που δούλευε εκεί κοντά άκουσε
και τις δυο αυτές συζητήσεις.
Έτσι μόλις απομακρύνθηκε ο νέος,
κοιτάζει τον γέροντα και κάπως θυμωμένα τον ρωτάει:

Πώς μπορείτε να δίνετε δυο ίδιες απαντήσεις
στην ίδια ερώτηση που σας έκαναν δυο άνθρωποι;

Και ο γέροντας αποκρίθηκε:

Όταν κάποιος έχει ανοιχτή καρδιά

ανάλογη είναι και η ματιά του προς τους άλλους.

Καθένας μας φέρνει μαζί του τον κόσμο

που κουβαλάει μέσα στην καρδιά του.

.

Αφιερωμένο σε δυο φίλους που θέλουν να φύγουν από εκεί που ζουν και εργάζονται τα τελευταία χρόνια, γιατί «οι άνθρωποι στην πόλη τους, δεν είναι καλοί»…

.

.

.

.