Χρειάζεται να κάνουμε μια ειδική προσπάθεια
για να χαρούμε την ομορφιά του γαλάζιου ουρανού;
Χρειάζεται να εξασκηθούμε για να είμαστε σε θέση να τον χαρούμε;
Όχι, απλώς τον χαιρόμαστε.
Κάθε δευτερόλεπτο, κάθε λεπτό της ζωής μας, μπορεί να είναι σαν αυτό.
Όπου και να είμαστε, σε οποιαδήποτε στιγμή,
έχουμε την ικανότητα να απολαύσουμε την λάμψη του ήλιου
την παρουσία του καθενός,
ακόμα και την αίσθηση της αναπνοής μας.
Δεν χρειάζεται να πάμε στην Κίνα για να χαρούμε τον γαλάζιο ουρανό.
Δεν χρειάζεται να ταξιδέψουμε στο μέλλον
για να απολαύσουμε την αναπνοή μας.
Μπορούμε να είμαστε σ’ επαφή με αυτά τα πράγματα
τώρα ακριβώς.
Θιτς Νατ Xαν (από παλαιότερη ανάρτηση)
.
Do we need to make a special effort
to enjoy the beauty of the blue sky?
Do we have to practice to be able to enjoy it?
No, we just enjoy it.
Each second, each minute of our life can be like this.
Wherever we are, any time, we have the capacity to enjoy the sunshine,
the presence of each other, even the sensation of our breathing.
We don’t need to go to China to enjoy the blue sky.
We don’t have to travel into the future to enjoy our breathing.
We can be in touch with these things right now.
.
Να δρας χωρίς να δρας
Κόπιασε χωρίς προσπάθεια.
Βρες γεύση σε αυτό που δεν έχει γεύση.
Ασχολήσου με το μικρό σαν να είναι μεγάλο,
ασχολήσου με τους λίγους σαν να είναι πολλοί.
Αντέδρασε στη πίκρα με αρετή.
Σχεδίασε το δύσκολο ενώ είναι ακόμα εύκολο,
Δούλεψε για το μεγάλο ενώ είναι ακόμα μικρό.
.
Do non-doing;
Strive for the effortless.
Find flavor in that which has no flavor.
Deal with the small as if it were the great,
deal with the few as if it were the many,
Respond to resentment with virtue.
Plan for the difficult while it is still easy;
work on the great while it is still small.
.
Για κοπιάστε φίλοι μου!
.
Άιναφετς 
Υπέροχο κι απλό… Υπάρχει κάτι να προσθέσουμε; Ας το σκεφτούμε…
Χαίρομαι πολύ που έχεις πάντα τόσο νεανικό πνεύμα μαγισσουλα και τολμώ να πω ότι μου έλειψες! 🙂
Αφφφφιλακια πάντα καρδιάς, όπως λες κι εσύ !
Μέσα στην καλοκαιρινή κάψα, είσαι παρούσα με το όμορφο στοχαστικό σπιτικό σου. Πάντα ανοίγεις μια πόρτα διαλεκτικής στη σκέψη και στα ερωτήματα. Για να ξαποστάσουμε σε μια στάμνα κρύο νερό και έναν ίσκιο πλούσιο από ιδέες.
Στέλνω τα φιλιά μου Στεφανία μου.
Ξέρεις πόσο χαίρομαι τα σχόλια σου, Γιάννη μου και αυτό όχι μόνο στο δικό μου σπιτικό αλλά όπου αλλού και αν σε διαβάσω; 😉
Δεν ξέρω σε τι φάση της ζωής σου βρίσκεσαι, αλλά έχω την αίσθηση πως μέσα σου γίνονται όμορφες μετά-μορφώσεις που σίγουρα σου ανοίγουν νέους δρόμους! 😛
Τρυφερά ΑΦιλιά σου στέλνω και ευχαριστώ για τα δροσερά και ειλικρινή φιλιά της στάμνας σου! 🙂
Χμ Στεφανία μου δεν ξέρω ειλικρινά τι είναι αυτό που βγάζω. Ειλικρινά θα σε παρακαλούσα να μου πεις τι αλλαγές αντιλαμβάνεσαι. Είναι σημαντικό να τις κατανοήσω για την δική μου αυτογνωσία και να ξέρω που βρίσκομαι.
Βρίσκομαι σε ένα μεταίχμιο. Από τη μία μια μεγάλη δημιουργική στιγμή, από τις μεγαλύτερες στη ζωή. Το χτίσιμο ενός σπιτιού. Από την άλλη, ένας πνιγερός φόβος, μια ανασφάλεια, ένα άγχος, για την πιθανότητα επιτυχίας του.
Μια ακροβασία τρόμου.
Και επειδή, μια τέτοια εμπειρία δεν είναι ιδεαλιστική αλλά αναμετριέται με την ψυχρή λογική των αριθμών, είναι και βάσιμη αυτή η ακροβασία.
Περιμένω την κρίση σου καλή μου φίλη.
Σε φιλώ.
Χαίρομαι Γιάννη μου που αποφάσισες να γράψεις εδώ τον προβληματισμό σου και όχι «ιδιωτικά» με mail! 😉 Μόνο αυτή η απόφαση σου, δείχνει (πάντα για μένα) πως υπάρχει άνοιγμα καρδιάς και αυτό σίγουρα οφείλεται και στην επιτυχία που έχουν οι εκάστοτε αναρτήσεις σου, στο blog σου, είτε είναι αστυνομικά διηγήματα σε συνέχειες που μας κρατούν σε αγωνία, είτε είναι η επιτυχία σου, στα εκάστοτε ποιητικά συμπόσια κλπ κλπ…
Δεν ανοίγουν έτσι εύκολα οι καρδιές στην εποχή μας γιατί αυτό προϋποθέτει εσωτερική εργασία και το αποτέλεσμα της είναι, η αγάπη και η εμπιστοσύνη στον εαυτό μας, πράγμα που δεν είχες πριν κάτι χρόνια! 😉
Το σπίτι θα κτιστεί και όπως κάθε τι που κτίζεται είναι και ένα μάθημα, επιμονής, υπομονής (με τους εργάτες!) αλλά και τεράστιας χαράς όταν τελειώνει! 😛
Ο φόβος είναι μες το κεφάλι μας, όταν η καρδιά είναι γερή και δυνατή, δεν έχει τίποτα να φοβηθεί, γι αυτό εμπιστέψου την καρδούλα σου και άσε στην μπάντα την αναθεματισμένη λογική που το μόνο που ξέρει είναι να σκορπά τον φόβο μέσα μας! 😉
Πάντα χαμογελαστά και τα ΑΦιλιά μου! 🙂
Το άνοιγμα της καρδιάς του καθένα μας το κερδίζει εκείνος που εμπνέει εμπιστοσύνη, ανθρωπιά και ζεστασιά. Και αυτό το έχεις κατακτήσει προ πολλού Στεφανία μου. Κρέμομαι από τις προβλέψεις σου. Τις κρατώ με τις θετικές τους σκέψεις. Τις χρειάζομαι τόσο μα τόσο πολύ. Καλό μήνα καλή μου φίλη.
«Το άνοιγμα της καρδιάς του καθένα μας το κερδίζει εκείνος που εμπνέει εμπιστοσύνη, ανθρωπιά και ζεστασιά…» γράφεις Γιάννη μου και παραλείπεις το βασικότερο: «Πρώτα αγάπη στον εαυτό μας» 😉 αυτή είναι η κινητήριος δύναμη και δεν είναι εγωιστικό! 🙂
ΑΦιλιά και να έχουμε έναν υπέροχο μήνα γιατί τον αξίζουμε! 🙂
Χαίρομαι Αλεξάνδρα μου, που ως πεφταστέρι «κόπιασες» και ήρθες να αφήσεις ένα σχόλιο! 🙂
Δεν έχουμε τίποτα να σκεφτούμε, απλώς ν’ απολαύσουμε στο εδώ και τώρα αυτό που απλόχερα μας προσφέρει η ζωή! 😉
Εύχομαι χρόνια πολλά και εμπνευσμένα για την αυριανή σου γιορτή και ελπίζω να σε ξαναδιαβάσουμε (η «τελευταία» ήταν στις 25/11/ 2018)! 😛
Πάντα πολλά τα ΑΦιλιά της καρδιάς μου! 🙂
Κοπιασε χωρις προσπαθεια ..ποσο ευκολο ομως ειναι αυτό φιλεναδα αφου στο μυαλο ολων μας.. σχεδον ο κοπος παει μαζι με την προσπαθεια..
Ομως τι γαληνη θα νιωθαμε μεσα μας. αν προσπαθουσαμε να κανουμε πραξη τα σοφα λογια του σοφου Ταο…σιγουρα εκεινος είχε κατακτησει αυτην την γαληνη.. συνηθως οι ανατολικες φιλοσοφιες ..διδασκουν αυτόν τον τροπο ζωής.. δεν ξερω οι δικοι μας αρχαιοι φιλοσοφοι τι ελεγαν.. αλλα αυτα που διαβαζω εδώ .. ολο και βαζουν καποιοι μικρο λιθαρακι στον χαρακτηρα μου..μπορει να είναι τοσο μικρο που δεν το βλεπεω ουτε εγω.. ομως βαθια μεσα μου ξερω οτι υπαρχει..και στην παραμικρή αφορμή θα μου χτυπησει καμπανακι..
Αντε κουκλα μου να σε εχει ο θεός καλα να μας βρισκεις κειμενα .. πως υπαρχουν και αλλοι τροποι να ζεις!! 😉
Να είσαι καλα φιλη μου και να περνας ακομα καλύτερα..φιλακια ακομα καλοκαιρινα 😘 🧡
Αχ! Αγαπημένη μου Ρούλα! 😉
Το «Αχ» κολλάει στο πόσες φορές τα τελευταία χρόνια είπαμε και ξαναείπαμε, ότι μόνο η σκέψη πως κάτι είναι δύσκολο, αυτό γίνεται δύσκολο… αλλά έτσι μάθαμε από παιδιά μια και συνέχεια ακούγαμε, «δεν προσπαθείς αρκετά, προσπάθησε, προσπάθησε…» 😛
Χρειάζεται προσπάθεια να καταλάβεις κάτι τόσο απλό, όπως αυτό που ειδικά εσύ κάνεις καθημερινά, όπως να απολαμβάνεις την θάλασσα μπροστά σου, τον γαλάζιο ουρανό, τα ηλιοβασιλέματα, τα γατάκια σου, τα παιδιά σου, τις φίλες που εσύ έχεις παντού σε όλο τον κόσμο… προσπάθησες;
Προσπαθείς να είσαι ευγενική, καλοσυνάτη;
Είσαι ευγενική και καλοσυνάτη γιατί έτσι είσαι! 🙂
Και όσοι αισθάνονται ότι παραπατούν, ας το αλλάξουν, μόνο η επίγνωση, θα τους αλλάξει και αυτό χωρίς προσπάθεια! 😉
Διάβασε και αυτό:
ΑΦιλιά πολλά και τρυφερά, γιατί πήρα φόρα! 🙂
Τα λόγια του Θιτς Νατ Xαν μου έφεραν στο μυαλό μια ανάμνηση, από αυτές που δεν μένουν λόγω κάποιου σημαντικού γεγονότος αλλα επειδή απλά αποτελούν την αφετηρία για κάτι καινούριο.
Θυμήθηκα λοιπόν στα φοιτητικά τα χρόνια που περπατούσα με ένα φίλο – απλά περπατούσαμε -και ξαφνικά σταματάει απότομα στη μέση του δρόμου. Του λέω, ‘τι έπαθες και σταμάτησες;’ Και μου απαντάει: ‘ Κοίτα τον ουρανό. Μα κοίτα. Δες τα χρώματα, τα σύννεφα. Δεν είναι εκπληκτικός ο ουρανός; Πόσες φορές άραγε σηκώνουμε το κεφάλι μας να κοιτάξουμε ψηλά; Να δούμε πραγματικά και να νιώσουμε αυτό που υπάρχει εκεί πάνω;’
Ρητορική η ερώτηση, από τότε κοιτάω πάντα ψηλά! Σε ευχαριστώ που μου το θύμησες!
Είδες, είδες Μαβιέ μου, πόσο όμορφος είναι ο ουρανός ακόμα και συννεφιασμένος; 😉
Είδες πώς μερικές απλές κουβέντες κάποια ανύποπτη στιγμή μπορούν ν’ αλλάξουν για πάντα την οπτική μας γωνία; 😉
Το θέμα φυσικά και δεν είναι μόνο να σηκώσουμε το κεφάλι, το θέμα είναι να δούμε-αισθανθούμε με την καρδιά μας, την ομορφιά που υπάρχει παντού! 😛
Είδες πόσα πράγματα επιτυγχάνονται χωρίς κόπο, μόνο με την επίγνωση;
Πάντα τρυφερά τα ΑΦιλιά μου! 🙂
Έτσι, έτσι ακριβώς! Μου άρεσε πολύ η διαδικασία με αφορμή το κείμενό σου, μου έλειψε ομολογώ 🙂
«Κόπιασε» λοιπόν! 😉
Κι όμως μας λέτε:»Δε θέλει κόπο, θέλει τρόπο!»
Και «εμείς» Πουπερμίνα μου, τον έχουμε βρει τον τρόπο, απλά ανοίγουμε την καρδιά μας και αφήνουμε την ζωή να μας οδηγήσει! 😉
Πολλά πολλά και τα χαλαρά ΑΦιλιά μου! 🙂
Λόγια σοφά από κήρυκες της αγάπης, της ειρήνης, της αλήθειας, για μια ζωή με επίγνωση και ευθύνη. Εξαρτάται με τι μάτια κοιτάς τον ουρανό. Κάποιες φορές και το πιο καθαρό γαλάζιο σου φαίνεται γκρι.
Η κατάκτηση της ευτυχίας χρειάζεται θάρρος, βαθύ λογισμό, δίκαιους κανόνες, καλλιέργεια πνεύματος και αυτοσυγκέντρωση. Απλά πράγματα, αλλά δεν ξέρω πόσο εφικτά στο δικό μας ψυχισμό, στη δική μας φιλοσοφία. (σαν άτομα)
Αν μπορούμε να τα εφαρμόσουμε, τότε μπορούμε να προσεγγίσουμε το αληθινό. Μπορούμε;
Πάντως όπως και να χει μια πόρτα ανοιχτή στα σκοτάδια της σκέψης μας είναι ευλογία.
Να είσαι καλά Στεφανία μου!
Από καρδιάς…φιλιά και Καλημέρες!
Τι είναι αυτό Αννίκα μου που μας κάνει να δούμε τον γαλάζιο ουρανό γκρι; 😉
Σίγουρα δεν φταίει το έξω ή οι άλλοι όταν θολώνει το βλέμμα μας, έτσι δεν είναι; 😉
Γράφεις:
«Η κατάκτηση της ευτυχίας χρειάζεται θάρρος, βαθύ λογισμό, δίκαιους κανόνες, καλλιέργεια πνεύματος και αυτοσυγκέντρωση. Απλά πράγματα, αλλά δεν ξέρω πόσο εφικτά στο δικό μας ψυχισμό, στη δική μας φιλοσοφία. (σαν άτομα)»…
Είναι όμως έτσι, μήπως η ευτυχία βρίσκεται μέσα μας, καλά κουκουλωμένη με χιλιάδες ιδέες και διαμορφώσεις… και το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να αγαπήσουμε και να εμπιστευτούμε τον εαυτό μας… λέω τώρα, μήπως!!! 😛
Πάντα από καρδιάς τα φιλιά μας και οι καλημέρες μας, φτάνει να είναι Α=Αληθινά! 🙂
Η έννοια της ευτυχίας έχει πολλές παραμέτρους θεωρητικά Στεφανία μου. Δεν υπάρχει συγκεκριμένη συνταγή. Προϋπόθεση βέβαια να έχεις τις επιλογές για τις οποίες χρειάζεται η δυνατότητα και το θάρρος να τις κυνηγήσεις.
Σήμερα οι κοινωνικές επιταγές διαμορφώνουν ένα ασφυκτικό πλαίσιο που επιβάλλει η πολιτισμένη κοινωνία με αποτέλεσμα την κόπωση, την πλήξη, την απογοήτευση, την υποταγή κυρίως όμως την δυσκολία αυθόρμητης εκδήλωσης των συναισθημάτων και την επιλογή να αποφασίζεις εσύ τι σε κάνει ευτυχισμένο.
Θέλω να πω λοιπόν πως η ευτυχία δεν είναι μια υπόθεση εύκολη που απολαμβάνει κάποιος χωρίς κόπο και προσπάθεια. Η υγεία και η ευμάρεια από μόνες τους δεν φτάνουν όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με συνεχείς απογοητεύσεις. Φτάνει άραγε η αγάπη και η εμπιστοσύνη στον εαυτό μας;
Στις δυτικές φιλοσοφίες θα μου επιτρέψεις να αμφιβάλλω. Όταν η ζωή και το μέσα μου είναι τακτοποιημένα φυσικά και ο ουρανός είναι γαλάζιος, όταν την σκέψη μου ταράζει η απογοήτευση, η απομόνωση και οι αρνητικές σκέψεις (για τα οποία δεν ευθύνομαι μόνο εγώ) ο ουρανός γίνεται γκρι ακόμη και κάτω απ’τον πιο εκτυφλωτικό ήλιο.
Υπέροχο το κείμενό σου……όμως να μου επιτρέψεις…με διαφορετικούς αποδέκτες….τουλάχιστον ως προς το χρώμα του ουρανού.
Πάντα φιλιά από καρδιάς!!
Ναι Αννίκα μου, είναι έτσι όπως τα λες και σίγουρα από τον ψυχισμό του καθενός εξαρτάται το πως βλέπει τον ουρανό… αλλά όταν ο ουρανός αντικειμενικά είναι πεντακάθαρος, φωτεινός και έχει αυτό το υπέροχο γαλάζιο χρώμα… μόνο οι ίδιοι «φταίμε» αν εκείνη την στιγμή η καρδιά μας έχει συσκοτιστεί από σκέψεις και δυσάρεστα συναισθήματα και δεν μπορούμε να το απολαύσουμε… αν όμως είμαστε στο εδώ και τώρα και σηκώσουμε το βλέμμα προς τα πάνω και όταν λέω προς τα «πάνω» δεν εννοώ μόνο τον ουρανό αλλά και αυτό το «άλλο» που πολύ καλά γνωρίζεις! 😉
ΑΦιλιά πάντα γλυκά και με κατανόηση! 🙂
Kαλημέρα Στεφανία! Καλώς σε βρήκα! Δεν λέω όχι σε μια τέτοια ωραία πρόσκληση από μια εκλεκτή οικοδέσποινα!! Ο ουρανός μπαίνει στο σπίτι μου. Τον χαίρομαι κάθε του ώρα!! Τυχεροί είμαστε σε αυτή την χώρα!!
Κόπιασες και ήρθες χωρίς κόπο, Βεατρίκη μου! 🙂
Χαίρομαι που απολαμβάνεις τον ουρανό και τον αφήνεις να σε γεμίσει φως, εξάλλου στο χέρι μας είναι πόσο θα αφήσουμε αυτό το φως να βγει προς τα έξω! 😉
Ναι, είμαστε τυχεροί που ζούμε σε μια πανέμορφη ηλιόλουστη χώρα και ελπίζω να το εκτιμούμε και να το χαιρόμαστε με όλη μας την καρδιά! 😛
ΑΦιλιά ηλιόλουστα και πολύ φωτεινά! 🙂
«Δεν χρειάζεται να πάμε στην Κίνα για να χαρούμε τον γαλάζιο ουρανό.»: πανέμορφος ο αττικός ουρανός τον Σεπτέμβριο, όπως και τον Απρίλιο- καί είναι απλώς πάνω από το κεφάλι μας 😉
Και πόσα πανέμορφα πράγματα βρίσκονται πάνω από το κεφάλι μας και εμείς κοιτάζουμε αλλού! 😉
Άσε που είμαι σίγουρη πως ο ουρανός της Κίνας ποτέ δεν μπορεί να είναι τόσο γαλάζιος όσο της Αττικής! 😉
«Μπορούμε να είμαστε σ’ επαφή με αυτά τα πράγματα
τώρα ακριβώς»…
Πολλά και τα γλυκά ΑΦιλιά μου, Dodoula μου! 🙂
Στεφανία,
υπάρχουν χιλιάδες πράγματα όμορφα,
τα βλέπουμε κάθε λεπτό, τα μικρά όμορφα τα μεγαλώνουμε, ενθουσιαζόμαστε, ερωτευόμαστε, ζούμε τους μύθους και μαγείες που μας δίνει η ζωή.
Λεφτά δεν έχουμε!
Να κάνουμε ταξίδια, να έχουμε εναλλαγές, να σπάμε τη ρουτίνα.
Τα παιδιά μας δεν έχουν δουλειές, δεν μπορούν να δημιουργήσουν τα δικά τους σπίτια.
Νομίζω πως αν δεν λυθούν τα βασικά, όσο κι αν διορθώνουμε την οπτική γωνία μας, όσο θετικά κι αν θέλουμε να βλέπουμε, ΔΕΝ..
Και πάλι σούπερ αισιόδοξους μας θεωρώ..
φιλάκια πολλά
την αγάπη μου έχεις
Λεφτά Στέλλα μου; Ποιος μιλάει για λεφτά όταν μέσα του, είναι πλούσιος!!! χαχαχαχα! 😛
Αστεία, αστεία έτσι είναι «και» όπως τα λες… 😉
Αλλά υπάρχουν τόσα πολλά «αλλά» που αγνοούμε, αγνοούμε την υγεία μας, που αυτοί που δεν την έχουν και ζουν μες τα πλούτη, θα προτιμούσαν να είναι υγιείς και ας ήταν φτωχοί! 😉
Όσο για τα ταξίδια:
«Δεν χρειάζεται να πάμε στην Κίνα για να χαρούμε τον γαλάζιο ουρανό.
Δεν χρειάζεται να ταξιδέψουμε στο μέλλον
για να απολαύσουμε την αναπνοή μας.
Μπορούμε να είμαστε σ’ επαφή με αυτά τα πράγματα
τώρα ακριβώς»…
Μα τι λέω τώρα, τα ξέρεις, τα ξέρουμε αλλά είμαστε αγνώμονες!!! 😛
Τίποτα ΔΕΝ θα αλλάξει στην ζωή μας, αν δεν το θέλει η καρδιά μας… τελεία και παύλα! ❤
ΑΦιλιά Στέλλα μου, απ΄το ηλιόλουστο βουνό όπου ζω και ας μην έχω μια στη τσέπη μου! 🙂
Κοπιάστε φίλοι μου…… είπες.
……….και κόπιασα:)
Και νοερά ήμουν στον μαγικό κήπο σου, όπου έλεγες..
-Βρες γεύση σε αυτό που δεν έχει γεύση..
Ασχολήσουμε τα μικρά σαν νάναι μεγάλα.
…….. κι έλεγα…
-Τα πολλά χρώματα συσκοτίζουν το μάτι..
Οι πολλοί ήχοι κουράζουν το αυτί..
Τα πολλά μπαχαρικά σκοτώνουν τη γεύση..
Τι κάνει λοιπόν ο σοφός?
ακολουθεί τη διαίσθησή του κι οχι τις επιθυμίες
προτιμά αυτό κι όχι εκείνο
…….και συνέχιζες…
-Πράξε χωρίς να κάνεις
εργάσου δίχως να μοχθείς
γέψου χωρίς να δοκιμάσεις…
….. κι έλεγα……
…….κι έλεγες…
ps: Σε ευχαριστώ Στεφανία μου για την πρόσκληση, στον πανέμορφο μαγικό κήπο σου,
και στο..κέρασμα σοφίας 🙂
Φιλιά πολλά & κι ευχές καρδιάς!:)
Και που λες Ειρήνη μου, λες και λέω, λέω και λες και κάπως έτσι προχωράμε έχοντας κατά νου, πως εμείς και κανένας άλλος δεν είναι υπεύθυνος για τις ζωές μας! 😉
Ο ομορφότερος τρόπος να υποδεχτούμε τον Σεπτέμβρη είναι με ευχές καρδιάς! ❤
9.
Γέμισε τη γαβάθα μέχρι πάνω
και το φαΐ θα χυθεί.
Συνέχισε να τροχίζεις το μαχαίρι σου
και η λεπίδα σε λίγο θα στομώσει.
Μάζεψε αξιώματα, τιμές
και πάντα δούλος τους θα μείνεις.
Μόλις τελειώσεις τη δουλειά σου, αποτραβήξου.
Να ο δρόμος που φέρνει στη γαλήνη.
Από:
Πολλά και τα καλοκαιρινά Σεπτεμβριάτικα ΑΦιλιά μου! 🙂
❤
Πόσο χαίρομαι να διαβάζω τα όμορφα που γράφεις, Στεφανία μου. Με κάνεις πάντοτε να προβληματίζομαι. Ας κοπιάσουμε λοιπόν. Καλό μήνα, φίλη μου. Επέστρεψα από τις διακοπές.
Χαίρομαι Μία μου, που κόπιασες και ήρθες μετά απ’ τις διακοπές σου, έτοιμη και γεμάτη ενέργεια για νέες δημιουργίες! 😉
Καλό μήνα να έχουμε και πολλά ΑΦιλιά, φίλη μου! 🙂
Kαι μαζί με μένα συμφωνείς και ο Κάφκα μαζί σου αγαπημένη Στεφανία :))
Δες τι γράφει:
» Μη φύγεις από το χώρο σου, δε χρειάζεται.
Μείνε στη θέση σου και αφουγκράσου.
Μην ακούς καν, απλώς περίμενε.
Μήτε και να περιμένεις,
μείνε ήρεμος και μόνος.
Ο κόσμος θα σου παρουσιαστεί
χωρίς φτιασίδια.
Δεν έχει άλλη επιλογή.
Θα κυλήσει εκστατικός στα πόδια σου…»
Franz Kafka (1883-1924)
Καλό μήνα Στεφανία μου με πολλά φιλάκια από μένα!!!!
Και ο Kafka των νεανικών μου χρόνων Μαρία Γ. μου, ήρθε να συμφωνήσει πως αν μείνουμε ήρεμοι και αφουγκραστούμε, χωρίς επιλογή ο κόσμος θα κυλήσει εκστατικός στα πόδια μας! 😉
Υπέροχο ευχαριστώ! 😛
ΑΦιλιά πολλά πολλά και να έχουμε έναν εκστατικό Σεπτέμβρη! 🙂
Πολύ σωστά πολύ σοφά!!
Πόσο μου έλειψαν οι αναρτήσεις σου!!!
Καλό μήνα μαγισσούλα μου
Πάω να δω και τις προηγούμενες που έχασα
Σε φιλώ
Τι καλά που κάνεις Άννα μου και πας βήμα βήμα πίσω στις αναρτήσεις μου γιατί είναι ο καλύτερος τρόπος να βρεθείς μαγικά στο εδώ και τώρα! 😉
Πάω και η ίδια να διαβάσω τον σχολιασμό σου με πολύ πολύ ενδιαφέρον, γιατί μου έλειψες! 😛
Καλώς μας όρισες και καλό υπόλοιπο καλοκαιριού με πολλά γλυκά ΑΦιλιά! 🙂
Η αλήθεια είναι ότι κόπιασα σήμερα για να μπω στο blog σου, κολλάει το κινητό… 😂
Ξανά μετά από καιρο και ξανά μου έλειψες!
Εύχομαι να έχουμε έναν όμορφο και δημιουργικό καινούριο μήνα, Μαγισσούλα μου! 😍😍😍
Να μαζευόμαστε ή καλύτερα να μαζευόσαστε Αλεξάνδρα μου, σιγά σιγά, γιατί η ίδια ήμουν εδώ όλο το καλοκαιράκι… δεν πήγα ούτε φέτος διακοπές, μια και ζω σε βουνό που έχει κοντά τη θάλασσα! 😉
Ελπίζω να είσαι καλά και να περνάς όμορφα, γιατί το φθινόπωρο θα μας έρθει στις 21 του Σεπτέμβρη… και μέχρι τότε, δεν έχω καμιά όρεξη ν’ αφήσω να μας φύγει από τώρα το καλοκαίρι και ας ήταν «λίγο» περίεργο! 😛
Καλό μας μήνα με πολλά πολλά τρυφερά ΑΦιλιά! 🙂
Χμμ…. sorry, τελικά δεν θα ‘κοπιάσουμε ‘καθόλου…….
Απλά θα απολαύσουμε την σοφή εγγραφή σου και θα αφεθούμε στην ποίησή σου, μαζί με το γαλάζιο του ουρανού, την ζεστασιά του ήλιου, την αίσθηση της αναπνοής μας….
Και τότε το μικρό [ποίημα], θα γίνει μεγάλο [σοφία], και το απλό, θα γίνει μαγικό…..
Καλό Σεπτεμβροξεκίνημα… :))
Μα ναι Σμαραγδούλα μου, όταν η καρδιά αισθανθεί πως, δεν χρειάζεται προσπάθεια για να:
«Βρες γεύση σε αυτό που δεν έχει γεύση.
Ασχολήσου με το μικρό σαν να είναι μεγάλο,
ασχολήσου με τους λίγους σαν να είναι πολλοί».
Ναι, τότε όλα γίνονται απλά γιατί είναι μαγικά! 😉
ΑΦιλιά πάντα τρυφερά και χαμογελαστά! 🙂
εγω κυρία μαγισσούλα σε αυτό το μάθημα δεν πρόσεξα, γιατί πρόσεξα το διάλογο που είχατε με τον Γιάννη μας !!!
Σε φιλώ Μαγισσούλα μου 🙂 🙂
Και η αφεντιά μου, Μάνια μου, χάρηκε που πρόσεξες τον διάλογο με τον Γιάννη μας, μια και σε κάτι τέτοια σχόλια νομίζω πως είναι η ουσία του blogging! 😉
«Μπορούμε να είμαστε σ’ επαφή με αυτά τα πράγματα
τώρα ακριβώς»…
Αν δώσουμε την προσοχή μας, με τα πάντα είμαστε σε επαφή!
ΑΦιλιά Μάνια αγαπημένη! 🙂
Παράθεμα: Ανέπνεε- Breathe! | Άιναφετς