
«Our brains, our minds are the result of a million years of knowledge. Man from the beginning of time must have asked himself if there is something more than this everlasting grind of work, of thought, of suffering, of sexual desires satisfied and the agony of having more, and all the rest of it. He must have asked a million years ago if there is a reality, if there is truth, if there is something timeless, something that cannot be measured by man, however clever, however erudite – from the very beginning of time.
«Ο εγκέφαλος μας, ο νους μας είναι το αποτέλεσμα εκατομμυρίων ετών γνώσης.
Ο άνθρωπος από την αρχή των χρόνων θα πρέπει να έχει ρωτήσει τον εαυτό του αν υπάρχει κάτι παραπάνω από αυτόν τον αδιάκοπο μόχθο της δουλειάς, της σκέψης, του πόνου, της ικανοποίησης της σεξουαλικής επιθυμίας και της αγωνίας να αποκτήσει όλο και περισσότερα και όλα τα υπόλοιπα.
Θα πρέπει να αναρωτήθηκε εκατομμύρια χρόνια πριν αν υπάρχει μια πραγματικότητα, μια αλήθεια, αν υπάρχει κάτι αιώνιο, κάτι που να μη μπορεί να μετρηθεί από τον άνθρωπο, όσο έξυπνο, όσο σοφό κι αν είναι- από την αρχή των καιρών.
.

.
That inquiry, that seed, is still with us. But in the inquiry, in the flowering of that seed of a million years of human longing, of hoping and trying to find out, he has been caught in illusions— in the illusory nature of gods, the illusions that he has created not only for himself but which, having created them for himself, imposes them on others—which is the function of the guru. So, that seed has never completely developed because we have been side-tracked, we have been carried away by those who say, ‘I know’, ‘Do this, don’t do that’, ‘Follow this system, don’t follow that system’, ‘I am a better guru than your guru’, ‘I know more, I am much more illumined than you.’ We have been side-tracked for centuries by the priests, by the believers in books, by those who say, ‘I know God.’ You know all this.
Αυτή η έρευνα, αυτός ο σπόρος, είναι ακόμα μαζί μας. Αλλά στην έρευνα, στο άνθισμα αυτού του σπόρου των εκατομμυρίων ετών ανθρώπινης επιθυμίας, ελπίδας και προσπάθειας να το ανακαλύψει, έχει παγιδευτεί σε ψευδαισθήσεις- στην απατηλή φύση των θεών, στις ψευδαισθήσεις που όχι μόνο έχει δημιουργήσει για τον εαυτό του, αλλά έχοντας τες δημιουργήσει για τον εαυτό του, τις επιβάλει στους άλλους – που είναι η λειτουργία του γκουρού.
‘Έτσι, αυτός ο σπόρος δεν έχει ποτέ αναπτυχθεί ολοκληρωτικά γιατί έχουμε παγιδευτεί, έχουμε παραπλανηθεί από αυτούς που λένε, «Εγώ ξέρω», «Κάνε αυτό», «Μην κάνεις εκείνο», «Ακολούθησε αυτό το σύστημα, μην ακολουθείς εκείνο το σύστημα», «Είμαι καλύτερος γκουρού απ΄τον γκουρού σου», «Ξέρω πιο πολλά, είμαι πιο φωτισμένος από σένα». Έχουμε παγιδευτεί για αιώνες από τους ιερείς, από αυτούς που πιστεύουν στα βιβλία, από αυτούς που λένε, «Ξέρω τον Θεό». Τα ξέρετε όλα αυτά.
.

.
«So this seed that has been planted in man, in his brain, for millions of years has never had the right soil, the right light, the right darkness— nothing. But it is there still. And during these talks, we are going to find out whether it is possible for that seed to grow and flower, multiply and cover the earth. That is the function, the necessity of every man because in this world there is such confusion, violence, corruption, every form of degeneration. And if we do not find that seed and let it flower, we are going to destroy ourselves.»
– J. Krishnamurti
Talks in Madras- India 1979-1980
Έτσι αυτός ο σπόρος που έχει φυτευτεί στον άνθρωπο, στον εγκέφαλο του, για εκατομμύρια χρόνια δεν είχε ποτέ το κατάλληλο έδαφος, το κατάλληλο φως, το κατάλληλο σκοτάδι- τίποτα. Αλλά είναι ακόμα εκεί. Και κατά την διάρκεια αυτών των ομιλιών θα ανακαλύψουμε κατά πόσο είναι δυνατό σ’ αυτόν τον σπόρο να αναπτυχθεί και να ανθίσει, να πολλαπλασιαστεί και να σκεπάσει την γη.
Αυτή είναι η λειτουργία, η αναγκαιότητα κάθε ανθρώπου γιατί σ’ αυτόν τον κόσμο υπάρχει τόση σύγχυση, βία, διαφθορά και κάθε μορφή εκφυλισμού.
Και αν δεν ανακαλύψουμε αυτόν τον σπόρο και να τον αφήσουμε να ανθίσει, θα καταστρέψουμε τους εαυτούς μας.«
Τζ. Κρισναμούρτι
Ομιλίες στο Μαδράς -Ινδίες 1979-1980
.
AURORA – The Seed – O Σπόρος
Εδώ μπορείτε να διαβάσετε και σε μετάφραση τα λόγια του τραγουδιού!
.
Αν δεν ανακαλύψουμε αυτόν τον σπόρο και να τον αφήσουμε να ανθίσει,
θα καταστρέψουμε τους εαυτούς μας.
.
.
.
Καλησπέρα αγαπημένη μας φίλη. Σημαντικά τα λόγια του δάσκαλου. Και μεγάλο το θέμα που βάζει. Άραγε είναι έτσι; Και πως εμείς θα φτάσουμε να αξιοποιήσουμε σωστά τον μαραμένο σπόρο;
Καλό βράδυ καλή μου.
Είναι μαραμένος άραγε ο σπόρος, αγαπημένε μου, Γιάννη; 😉
Μήπως απλώς θέλει αυτό το «κάτι» που θα του δώσει την ώθηση να βλαστήσει;
Πρόκληση το παραπάνω κείμενο… ας ανακαλύψουμε αυτόν τον σπόρο και να τον αφήσουμε να ανθίσει…
ΑΦιλιά πάντα τρυφερά και καλό μας βραδάκι! 🙂
Λέω πως ο εγκέφαλος οργανώνει τα πράγματα σύμφωνα με τις αισθήσεις και το πνεύμα ακολουθεί. Πώς να καρπίσει ο σπόρος όταν ο νους και η ψυχή δεν είναι σε αρμονία με τον κόσμο, όταν υπάρχει η αίσθηση του ανικανοποίητου και οι αξίες ανάγονται πια σε ανάγκες παίρνοντας άφεση αμαρτιών για την αποξένωση του ανθρώπου απ’ το φυσικό περιβάλλον.
Ωστόσο σε κάποια διαυγή στιγμή της συνείδησης που ο ήλιος μπορεί να τρυπώσει σ’ ένα ξέφωτο του νου, μπορεί να φυτρώσει η ελπίδα. Φτάνει να ξέρεις να την καλλιεργήσεις. Μακάρι!
Καλό βράδυ Στεφανία μου!
Φιλιά!
Καλημέρα Αννίκα μου! 🙂
Πόσο δίκαιο έχεις όταν αναρωτιέσαι:
«Πώς να καρπίσει ο σπόρος όταν ο νους και η ψυχή δεν είναι σε αρμονία με τον κόσμο, όταν υπάρχει η αίσθηση του ανικανοποίητου και οι αξίες ανάγονται πια σε ανάγκες παίρνοντας άφεση αμαρτιών για την αποξένωση του ανθρώπου απ’ το φυσικό περιβάλλον.»
Ο εγκέφαλος μας, ειδικά των Δυτικών με την τετραγωνισμένη του λογική, αντί να εξελίσσεται, σκληραίνει και το αποτέλεσμα το βλέπουμε και στη φύση…
Το φως και εδώ μιλάμε για το εσωτερικό φως που υπάρχει σε όλους μας, αντί να το αφήσουμε να ξεχυθεί και να θεραπεύσει, το περιορίζουμε με αποτέλεσμα να αδυνατούμε να ακούσουμε αυτή την φωνούλα της καρδιάς που μιλάει, για καλοσύνη, φροντίδα, αγάπη…
Στο χέρι μας είναι τόσα πολλά, μα τόσα πολλά που μόνο η συνειδητότητα θα μας βγάλει απ΄το σκοτάδι και έτσι θα ανθίσει ο σπόρος! 😉
Πολλά ΑΦιλιά καρδιάς σου στέλνω και καλές γιορτινές προετοιμασίες! 🙂
Προβληματισμός βαθύς, και ουσία μεγάλη στα λόγια του αγαπημένου δάσκαλου, Στεφανία μου.
Αχ! .. ξέρεις, πολλές φορές, διαβάζοντας τέτοιες ομιλίες, στύβω το μυαλό μου, εμβαθύνω τόσο σε σκέψεις μου. και τελικά ,πάντα καταλήγω στην απλοικότερη όλων.
Πολύ απλά νομίζω , ότι ο άνθρωπος , στην φυσική του ανάγκη να πιστέψει σε κάτι που θα τον πάει μπροστά,στην προσωπική του εξέλιξη και του κόσμου γενικότερα,
πίστεψε σε οποιονδήποτε- οτιδήποτε άλλο ( απατηλούς θεούς, γκουρού, ιερείς, ψευδαισθήσεις)
εκτός….. από τον εαυτό του.
Είτε το έδαφος ήταν άγονο και στείρο
είτε το φως αμυδρό,
τα σημαντικότερα ,για να ανθοφορίσει η σπορά,βρίσκονται μέσα μας
(αγάπη, φωτεινότητα ψυχής, συνειδητότητα )
αρκεί να τα χρησιμοποιήσουμε….. με πίστη για το αποτέλεσμα.
ps: Να » σπείρω» κι εδώ ευχές καρδιάς 🙂
( μιας και πριν λίγο σου έστειλα απο το e-σπιτικό μου )
και πολλά Α(φιλιά) 🙂 🙂
Καλημέρα Ειρήνη μου! 🙂
Ενδιαφέρον δεν έχει πως από ανέκαθεν ο άνθρωπος μη μπορώντας να κατανοήσει το γιατί βρίσκεται στη Γη, άρχισε να λατρεύει ήλιους, φεγγάρια και προσωποποιημένες θεότητες, πιστεύοντας πως έτσι «θα» τον βοηθήσουν και «θα» ευτυχήσει, μια και η βαθύτερη ώθηση του καθενός είναι η ευτυχία! 😉
«Πάνω» σ΄αυτό ήρθε το εκάστοτε κυβερνών σύστημα και για να χειραγωγήσει τον πολίτη, έσπειρε τον σπόρο του φόβου και της μη εμπιστοσύνης στον εαυτό μας… το αποτέλεσμα το βλέπουμε όλο και πιο καθαρά, (τραγουδάκι!) σήμερα! 😛
Ο σπόρος δεν πεθαίνει γιατί έρχεται στη ζωή με κάθε γέννηση και έτσι είναι εμφανέστατο πως είναι στο χέρι μας να το φροντίσουμε με Αγάπη να βλαστήσει και να ανθίσει! ❤
Και ένα γιορτινό δωράκι που ξέρω πως σου αρέσει! 😉
https://ainafetst.wordpress.com/2016/04/07/%ce%b1%cf%83-%cf%84%ce%bf-%ce%bd-%ce%b1%ce%bd%ce%b8%ce%af%cf%83%ce%b5%ce%b9/
ΑΦιλιά ολάνθιστα και πάντοτε καρδιάς! 🙂
2 ❤ ❤
( και για την " μοναχική παπαρούνα" ) 🙂
Πόσοι έχουμε καταφέρει να αφήσουμε το σπόρο να ανθίσει άραγε; Δύσκολο το έργο του αυτοπροσδιορισμού και της προσωπικής ανάπτυξης. Με τόσες παρεμβολές γύρω φθάνω να το βλέπω σχεδόν ακατόρθωτο. Μα κι αν ακόμα γίνει, πιστεύω πως γίνεται σε μεγάλες ηλικίες, τότε που o χρόνος περισσεύει στον άνθρωπο και μπορεί να δουλέψει με τις σκέψεις και την ψυχή του.
Μακάρι να ήταν αλλιώς τα πράγματα.
Ας προσπαθήσουμε τουλάχιστον και όπου φθάσουμε.
Όμορφες και σημαντικές σκέψεις.
Σ’ευχαριστούμε Στεφανία μου!!
Καλό βράδυ και πολλά φιλιά από μένα 🙂
Πολλοί είναι αυτοί Μαρία Γ. μου που φροντίζοντας τον εσωτερικό τους σπόρο, συμβάλλουν στην φροντίδα του σπόρου της ανθρωπότητας, αν δεν το έκαναν ο πλανήτης θα είχε διαλυθεί από καιρό! 😉
Δεν νομίζω πως κανείς πρέπει να φτάσει σε μεγάλη ηλικία για να φροντίσει αυτόν τον σπόρο, δεν είναι θέμα χρόνου, αλλά εσωτερικής ώθησης που ευτυχώς και υπάρχει σε πολλούς νέους στην εποχή μας, δες τις εκδηλώσεις μαθητών σε όλο τον πλανήτη! 😛
Εύχομαι οι όμορφες σκέψεις να γίνουν πράξεις, γιατί είναι στο χέρι μας! 😉
ΑΦιλιά πάντα τρυφερά και να έχουμε μια όμορφη μέρα! 🙂
Αλλά είναι ακόμα εκεί.
Ελπίδα!
Αλλά χωρίς να κάνουμε κάτι η ελπίδα από μόνη της δεν αρκεί!
Πολλά φιλιά μαγισσούλα μου γλυκιά!
♥
Ναι Αριστέα μου, είναι και ήταν πάντα εκεί και θέλει την φροντίδα όλων μας, για να ανθίσει! 😉
Ναι, η ελπίδα δεν γεμίζει στομάχια και δεν φτάνει να φωτίσει τον σπόρο, θέλει πράξεις! 😛
Βασικά θέλει ΑΓΑΠΗ! ❤
Πολλά πολλά και τα δικά μου γλυκά ΑΦιλιά καρδιάς! 🙂
Ένας ακόμη βαθύς προβληματισμός…
Μένω στο: «Έχουμε παγιδευτεί για αιώνες από τους ιερείς, από αυτούς που πιστεύουν στα βιβλία, από αυτούς που λένε, ‘Ξέρω τον Θεό’. Τα ξέρετε όλα αυτά». Και ξεχνάμε να ακούσουμε τη δική μας φωνή. Τι μας λέει πως είναι σημαντικό για εμάς να γνωρίζουμε, να μαθαίνουμε, να ενισχύουμε, να μοιραζόμαστε, να αφήνουμε στην άκρη. Ίσως είναι πιο εύκολο να περιμένουμε από κάποιον άλλον, που συστήνεται ως ειδικός, να μας πει τι να κάνουμε με τη γνώση, παρά από τον εαυτό μας.
Να έχουμε καλές γιορτές και να τα πούμε ξανά σύντομα, με γόνιμους προβληματισμούς και συναισθήματα σε άνθιση
Είναι να μην απορεί κανείς Joanna μου, πως τόσους αιώνες ο άνθρωπος βασίστηκε στον «άλλο» για να του πει τι να κάνει, πώς να το κάνει και γιατί να το κάνει… και το αποτέλεσμα να μην έχουμε εμπιστοσύνη και πίστη στον εαυτό μας και η ανθρωπότητα να μαραζώνει μέρα με την μέρα …
«Αυτή είναι η λειτουργία, η αναγκαιότητα κάθε ανθρώπου γιατί σ’ αυτόν τον κόσμο υπάρχει τόση σύγχυση, βία, διαφθορά και κάθε μορφή εκφυλισμού.
Και αν δεν ανακαλύψουμε αυτόν τον σπόρο και να τον αφήσουμε να ανθίσει, θα καταστρέψουμε τους εαυτούς μας.»
ΑΦιλιά πολλά πολλά και επανέρχομαι για ευχές Χριστουγέννων! 🙂
Οποιοσδήποτε σπόρος Στεφανια μου ακομα και της φυσης ..για να καρπίσει θελει φροντιδα αγαπη…πόσο μαλλον ο ανθρωπινος σπόρος αν δεν του δωσεις ακομα και οταν βρισκεται στο πρωτο του κύτταρο αν δεν τον αγαπησεις και δεν του δωσεις τα καλυτερα αισθηματα σου ..τοτε μην απορήσεις γιατι δεν σου ανθισε σωστα..γιατι δεν σου χαρισε ότι εσύ του στερησες…..και να αποδεχεσαι τις συνεπειες της αγαπης που δεν εδωσες….😶
Γενικώς λεμε μια παροιμία…ότι έσπειρες θα θερισεις….μαγισσουλα μου ..ας σπείρουμε λοιπον την αγαπη …🧡
Να περνας ομορφα φιλεναδα να εχεις χαρουμενες γιορτινες μερες 🎄✨
Με πολύ αγαπη…φιλακιααα..😘
Ελπιζω αυτη την φορα να μπορεσω να δημοσιευτει το σχολιο μου .. καλου κακου το αντιγραφω ..χα..χ.α.
Χαίρομαι Ρούλα μου που αυτή τη φορά το σχόλιο σου εμφανίστηκε, γιατί με τον σχολιασμό σου, έδειξες ότι κατανόησες πως πρέπει κανείς να δώσει στον σπόρο το κατάλληλο έδαφος, νερό και φως για να πάρει αυτή την ώθηση που χρειάζεται για να αναπτυχθεί και να ανθίσει…
Βλέπεις αν δεν κατανοήσουμε με την καρδιά μας, πως είναι στο χέρι μας, να βλαστήσει αυτός ο σπόρος, θα κάνουμε αιωνίως κύκλους και θα κατηγορούμε άλλους για την στασιμότητα! 😉
ΑΦιλιά πολλά πολλά και ΝΑΙ ας σπείρουμε και ας φροντίσουμε με Αγάπη τον σπόρο μας! 🙂
Δεν ξέρω γιατί αλλά μου ήρθε στο νου η ρήση του ποιητή Χριστιανόπουλου:
«Λύσσαξαν να μας θάψουν, δεν ήξεραν όμως πως ήμασταν σπόροι»!
Ομορφότερη ρήση δεν θα μπορούσε να έρθει στο νου σου, Ευρυτάνα μου, γιατί ο σπόρος της δικαιοσύνης και της Αγάπης ποτέ δεν μαραίνεται! 😉
ΑΦιλιά χαμογελαστά και αισιόδοξα! 🙂
Reblogged στις worldtraveller70.
🙂 🙂 🙂