«Ο καθένας διδάσκει τον άλλο»
Most of us are persistent.
We have persistently tried to change what we cannot, usually a circumstance or someone else’s behavior.
Take that energy, that persistence, that determination, that almost obsessive resolve, and persevere with the things you can do.
Don’t push. Let go of concern about the seemingly impossible tasks in your life.
Softly, steadily, like the rain, let your kind spirit naturally remove the obstacles in your path.
Life is better when we flow. But sometimes it takes a persistent flow to change the things we can.
Enough water, persistently applied, can be more powerful than rock.
Melody Beattie
More Language of Letting Go
***************************
Οι περισσότεροι, είμαστε επίμονοι.
Έχουμε προσπαθήσει, επίμονα, ν’ αλλάξουμε κάτι, το οποίο δεν μπορούμε, συνήθως μια κατάσταση ή την συμπεριφορά κάποιου.
Πάρτε αυτή την ενέργεια, αυτή την επιμονή, την αποφασιστικότητα, τον σχεδόν εμμονικό ζήλο και αφιερώστε τα στα πράγματα που μπορείτε να κάνετε.
Μην πιέζετε. Απαλλαχθείτε από την έγνοια των φαινομενικά αδύνατων στόχων
στην ζωή.
Απαλά, σταθερά, σαν την βροχή, επιτρέψτε στο ευγενές πνεύμα σας να προσπεράσει αυθόρμητα τα εμπόδια που μπαίνουν στον δρόμο σας.
Η ζωή είναι πιο όμορφη όταν τα πράγματα κυλούν σε ροή.
Αλλά καμιά φορά, χρειάζεται επίμονη ροή για ν’ αλλάξουν τα πράγματα, εκείνα που μπορούν ν’ αλλάξουν.
Αρκετό νερό, όταν χρησιμοποιείται επίμονα, μπορεί να είναι πιο δυνατό από ένα βράχο.
Μέλοντι Μπίτι
.

Trust and value each moment of your life.
Let it be important.
It is a turning point.
It is a spiritual experience.
****************************
Εμπιστέψου και αξιολόγησε κάθε στιγμή της ζωής σου.
Άφησε την να είναι σημαντική.
Είναι μια κρίσιμη καμπή.
Είναι μια πνευματική εμπειρία.
.
.
.
Κρατώ το πλατύ χαμόγελο που μού χάρισε η ταινιούλα σου- ευχαριστώ!
Και η ίδια κρατώ το πρώτο χαμογελαστό σχόλιο και σ’ ευχαριστώ! 😉
Πολλά και τα χαμογελαστά μου ΑΦιλιά Dodoula μου! 🙂
Οι συγκεκριμένες παραινέσεις ακούγονται λίγο δύσκολες Στεφανία μου. Στη ροή της ζωής φυσικά θα συναντήσουμε δυσκολίες. Μου άφησε κενά αυτός ο λογισμός, δεν ξέρω τι να σκεφτώ. Πάω να ξαναδώ την ταινιούλα μήπως και καταλάβω.
Στέλνω φιλιά πολλά.
Ναι! είναι υπέροχο! Γλυκύτατο. Μπόρεσα να γίνω κοινωνός της αύρας του. Και πάλι καλησπέρα.
Δεν διδάσκει ο ένας τον άλλο; 😉
Είμαστε όλοι μαζί σ’ αυτή την «βόλτα»!
Όλοι μας έχουμε τα τρωτά μας σημεία και η ενσυναίσθηση είναι απαραίτητη ή όχι Γιάννη μου! 🙂
ΑΦιλιά πάντα γλυκά! 🙂
Μήπως Γιάννη μου, μας προτρέπει την επιμονή που ξέρουμε να δείχνουμε για πολλά πράγματα να την εφαρμόσουμε και να την μετατρέψουμε για πράγματα ή καταστάσεις που δεν μας χαροποιούν; 😉
«Μην πιέζετε. Απαλλαχθείτε από την έγνοια των φαινομενικά αδύνατων στόχων στην ζωή.
Απαλά, σταθερά, σαν την βροχή, επιτρέψτε στο ευγενές πνεύμα σας να προσπεράσει αυθόρμητα τα εμπόδια που μπαίνουν στον δρόμο σας».
Μήπως το παραπάνω κείμενο, «σηκώνει» περισσότερες αναγνώσεις; 😛
ΑΦιλιά με επίμονη κατανόηση! 🙂
Ωραίο βίδεο.
Και ναι, κατάλαβα αυτό που λες, δηλαδή ότι διδάσκει ο ένας τον άλλον, αλλά δεν μπορούσα να μην γελάσω, τουλάχιστον μέχρι που έφτασαν στο κενό, όταν είδα τον τρόπο που περπατούσε το κάθε ζωάκι.
Κι αυτό γιατί μου θύμησε εμένα και τον Ήρωα και τον τρόπο που περπατάμε.
Ο Ήρωας με το κεφάλι ψηλά και η αρτίστα πάντα να κοιτάζει κάτω.
Θα ρωτήσεις γιατί πάω με το κεφάλι σκυφτό. Μα στο Άργος ζούμε και δεν υπάρχει ούτε ένα πεζοδρόμιο που να μην έχει 3.127 λακκούβες ανά μέτρο!
Κι ο Ήρωας όλο σκοντάφτει ή πατάει διάφορα, ενώ η αρτίστα τίποτα.
Φυσικά ο τρόπος που περπατάω δεν ήταν πάντα έτσι. Μετά από 4-5 τούμπες και 6-7 στραμπουλήγματα, το πήρα απόφαση ότι εδώ που κατοικώ πρέπει να πηγαίνω με το κεφάλι σκυφτό!
Κατά τα λοιπά, δεν προσπαθώ να αλλάξω τίποτα από αυτά που δεν μπορώ να αλλάξω. Τα δέχομαι και κοιτάζω να περάσω μαζί τους όσο πιο διασκεδαστικά μπορώ. Αυτό φυσικά δεν το είχα πάντα. Μου πήρε καιρό για να το καταλάβω ότι αλλιώς δεν γίνεται, να το δεχτώ και να βλέπω τα πράγματα διαφορετικά.
Τώρα για τους αδύνατους στόχους, η αλήθεια είναι ότι δεν έχω τέτοιους.
Τα εμπόδια δεν τα περνάω αυθορμήτως, αλλά με υπομονή κι επιμονή τα καταφέρνω, κάποιες φορές, όχι όλες τις φορές.
Ωραίο ποστ! Δεν ξέρω αν το κατανόησα σωστά, αλλά ωραίο ποστ!
Καλό βράδυ μαγισσούλα μου!
Το κατάλαβες πολύ καλά Αρτίστα μου! 😉
Τίποτα δεν μας χαρίζεται και «δουλειά» μας, είναι να δουλέψουμε πάνω σε ότι εμφανίζεται μπροστά μας την κάθε στιγμή, έτσι καταλήγουμε και πάλι στο «εδώ και τώρα» όπου λειτουργεί η επίγνωση! 😛
Η υπομονή και η επιμονή είναι προϋπόθεση, απλά:
«Πάρτε αυτή την ενέργεια, αυτή την επιμονή, την αποφασιστικότητα, τον σχεδόν εμμονικό ζήλο και αφιερώστε τα στα πράγματα που μπορείτε να κάνετε.
Μην πιέζετε. Απαλλαχθείτε από την έγνοια των φαινομενικά αδύνατων στόχων στην ζωή»…
ΑΦιλιά δυναμικά, υπομονετικά και θα έχουμε μια όμορφη νύχτα! 🙂
Ο σχολιασμός μου σήμερα, με ένα χαμόγελο ως τ’αυτιά 🙂
(λόγω του πανέμορφου βίντεο) 🙂
«Each one teach one» λοιπόν. κι έτσι είναι
μιας και ο καθένας μας είναι γνώστης σε κάτι, και ταυτόχρονα αδαής σε κάτι άλλο.
Αχ αυτή η επιμονή!
Αυτό το ..’ευξευγενισμένο’ πείσμα που οι περισσότεροι δείχνουμε,
προσπαθώντας να κάνουμε .. τα αδύνατα δυνατά.
να ελέγξουμε αυτά που δε μπορούμε..
όταν αντ’αυτού μπορούμε να επικεντρωθούμε σ’αυτό που είναι δυνατό.
..και μια καλή αρχή είναι.. να φροντίζουμε και να αγαπάμε τον εαυτό μας λίγο παραπάνω:)
κρατώ στη καρδιά μου αυτό:
Εμπιστέψου και αξιολόγησε κάθε στιγμή της ζωής σου.
Άφησε την να είναι σημαντική.
Είναι μια κρίσιμη καμπή.
Είναι μια πνευματική εμπειρία ❤
Φιλιά πολλά Στεφανία μου, και με επιμονή στη θετικη σκέψη..
.. ψηλά το κεφάλι σε όλους μας 🙂
Σκέφτηκα Ειρήνη μου, αυτή την φορά να ξεκινήσει η ανάρτηση με χαμόγελο και χαίρομαι που το βιντεάκι τα κατάφερε! 😉
Εκτός που ο καθένας μας, είναι μαθητής και δάσκαλος του εαυτού του, είμαστε και δάσκαλοι στον άλλο και αυτό με την στάση και τον τρόπο ζωής μας! 😛
Όταν πραγματικά θέλουμε να πετύχουμε κάτι στην ζωή μας, ναι, επιμένουμε υπομονετικά φροντίζοντας να μη μας γίνει εμμονή, έτσι δείχνουμε σεβασμό και αγάπη στον εαυτό μας!
Δεν ξεχνάμε και τον νόμο της φύσης:
«Αρκετό νερό, όταν χρησιμοποιείται επίμονα, μπορεί να είναι πιο δυνατό από ένα βράχο»!
ΑΦιλιά δυναμικά μια και οι περισσότεροι βρισκόμαστε σε κρίσιμη καμπή της ζωής μας! 🙂
Δύσκολα με παρασύρουν συμπεριφορές που δεν καλύπτουν ένα πραγματικό συναισθηματικό φορτίο. Επενδύω σε μια αμφίδρομη επικοινωνία (ψυχική ή νοητική) έτσι που τα μηνύματα να οδηγούν στην αποδοχή ή στην απόρριψη και η εκτίμηση του σωστού ή του λάθους να κρίνεται από την δική μου ευθύνη.
Αν μπορώ να βελτιώσω κάτι θα το κάνω με μεγάλη χαρά, αν πάλι όχι δεν θα αναλώνομαι στα γιατί. Εξάλλου η αίσθηση του διαφορετικού είναι πια καθημερινότητα μέσα από μικρές ή μεγάλες μάχες με τον εαυτό μας. Εκπληκτική η σχέση μας με τη ζωή πότε με τα πάνω, πότε με τα κάτω της. Χρειάζεται ένα λίιιγο πιο βαθύ βλέμμα. Αλίμονο αν δεν εμπιστευόμαστε τον εαυτό μας.
Με υπομονή, επιμονή και αγάπη Καλημέρα!!!
Σωστά επισημαίνεις Αννίκα μου, την ευθύνη που φέρει ο καθένας μας απέναντι στα όποια γεγονότα της ζωής του! 😉
Αν δεν εμπιστευτούμε τις δυνάμεις μας, είναι άχρηστο να εμμένουμε να αλλάξουμε το οτιδήποτε και εδώ το θέμα είναι:
«Μην πιέζετε. Απαλλαχθείτε από την έγνοια των φαινομενικά αδύνατων στόχων
στην ζωή. Απαλά, σταθερά, σαν την βροχή, επιτρέψτε στο ευγενές πνεύμα σας να προσπεράσει αυθόρμητα τα εμπόδια που μπαίνουν στον δρόμο σας».
Όσο πιο πολύ πιέζουμε τον εαυτό μας, τόσο αυξάνεται και η αντίσταση και αυτό είναι νόμος της φύσης! 😛
ΑΦιλιά χαλαρά και πάντα καρδιάς! 🙂
Καλημέραααααα!…….ακούει κανείς;
Από χθες φωνάζω και είμαι…….αθέατη.
Τι κάνω λάθος; Είναι το 6ο σχόλιο που γράφω……και με γράφει.
Ακούτεεεε
Εκφράζοντας ένα παράλληλο μήνυμα απ’ το εξαιρετικό βίντεο που μας έβαλες, θα έλεγα πως μόνο με συλλογικότητα και κοινούς στόχους, προχωράμε μπροστά. Τα εμπόδια δεν ξεπερνιούνται αν ο αγώνας είναι μοναχικός, όσο κι αν το φιλοσοφήσουμε και το βάλουμε πείσμα. Σε μια εποχή που όλα έχουν αλλοιωθεί, οι έννοιες, οι αξίες και οι ερμηνείες που δίνουμε στα γεγονότα, χρειάζεται μαζικότητα για να πας κόντρα στο ρεύμα. Αλλιώς, θα πέσεις στο «κενό» και θα χαρακτηριστείς γραφικός ή και «αντιεξουσιαστής». Πληθώρα τα παραδείγματα…
Τα φιλιά μου, Στεφανία μου!
Στην δύσκολη εποχή που ζούμε Μαρία Κ. μου, τώρα και κάτι χρονάκια, έχει διαπιστωθεί πως η μαζικότητα δεν έφερε τα αποτελέσματα που μερικοί ευχόντουσαν και μια από τις αιτίες είναι ο εγωκεντρισμός μας και η Je m’ en fous νοοτροπία του μεγαλύτερου μέρος του πληθυσμού και αυτό, όλου του πλανήτη… 😉
Πιστεύω στις δυνάμεις μου, όπως είμαι σίγουρη πως και εσύ πιστεύεις σε αυτές, αλλά με λύπη μου, διαπιστώνω πως λίγοι είναι αυτοί που θα αφήσουν την βολή τους και θα συμμετάσχουν σε μια πιο μαζική ας πούμε δράση… πάνε οι εποχές του Πολυτεχνείου και του Μάη του 68 που έζησα και η ίδια ως φοιτήτρια στο Παρίσι…
Στο μόνο που εξακολουθώ να πιστεύω και καθόλου δεν μ’ ενδιαφέρει αν χαρακτηριστώ γραφική, είναι η ίδια να κάνω ότι μπορώ καλύτερο για τους γύρω μου, αναλαμβάνοντας την ευθύνη των πράξεων μου! 😛
Διάβασε (πάλι) το παρακάτω, «διαφωτιστικό»!
https://ainafetst.wordpress.com/2014/04/04/changer/
ΑΦιλιά δυναμικά και πάντα με επίγνωση! 🙂
Συμφωνώ συμφωνώ! Ο καθενας διδάσκει τον άλλον.Γεγονός! Και αν κοιτάξουμε μέσα μας θα το διαπιστώσουμε πόσες διαδαχές πήραμε από τους άλλους.
Αυτό πάντως με το επόμονο νερό που είναι πιο δυνατό από το βράχο το μαρτυρά η φύση και είναι αλήθεια μεγάλη!
Υπέροχο το βίντεο. Διδακτικό!!!
Φιλιά πολλά Στεφανία μου
Και Άννα μου και δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος να διδάξεις τον άλλο από τις ίδιες σου τις πράξεις! 😉
Δεν λένε, «δάσκαλε που δίδασκες και νόμο ή λόγια δεν εκράτεις» ; 😛
Ναι, η φύση διδάσκει, αν της δώσουμε την σημασία που της αξίζει δεν χρειάζεται να ανατρέχουμε σε φιλοσοφικά και επιστημονικά συγγράμματα! 😉
Πολλά πολλά και τα χαμογελαστά ΑΦιλιά μου! 🙂
Συμφωνώ απόλυτα Στεφανία μου! Και το βίντεο υπέροχο, είχα μια αγωνία κάθε φορά που περνούσαν το χάσμα του γκρεμού :-)))
Αλλά πες μου τώρα εσύ, ποιός αρκείται να δώσει την δύναμη του σε αυτά που κάνει και ποιός δεν θέλει αυτά που κάνει ο άλλος να μπορέσει κι αυτός;
Αυτό το να αρκείσαι σ αυτό που εχεις, ευγνωμοσύνη επίσης το λένε.
Αλλά ποιός την έχει;
Να σκεφτείς εγώ την λέξη αυτή την έμαθα στα 55 μου.. από μια φίλη :-)))
σε φιλώ, ωραιότατη ανάρτηση όπως όλες σου
καλημέρα
Όλοι μας Στέλλα μου, κατά κάποιο τρόπο μοιραζόμαστε εμπειρίες που συχνά είναι χρήσιμες στους άλλους και μπορεί να τους βοηθήσουν ώστε να μην πέσουν και οι ίδιοι στο γκρεμό ή τουλάχιστο να μη κάνουν τα ίδια λάθη! 😉
Δεν λέμε, αφού τα κατάφερε ο τάδε, μπορώ και εγώ να τα καταφέρω, φτάνει να το τολμήσω! 😛
Η ευγνωμοσύνη είναι η κινητήριος μας δύναμη και η αχαριστία είναι αυτή που μας κρατά πίσω, γιατί όλοι μας έχουμε άπειρους λόγους να είμαστε ευγνώμονες!
Το ωραιότερο που διάβασα σε blog 15 ετών κοπέλας είναι:
«Αν δεν βρίσκετε κανένα λόγο να είστε ευγνώμονες, πιάστε τον σφυγμό σας»! 😉
ΑΦιλιά γλυκά με ευχές καρδιάς για ένα όμορφο Σ/Κ! 🙂
Σας διαβάζω (πολύ σχολαστικά) – θα δω και το βιντεάκι άμεσα! Φιλιά!
Ελπίζω αγαπημένη μου, να περνάτε όμορφα όταν διαβάζετε τα «εκάστοτε»! 😉
Καλή διασκέδαση και με το βιντεάκι! 😛
Πολλά και τα χαμογελαστά ΑΦιλιά, Πουπερμίνα μου! 🙂
Το είδα! Πολύ τρυφερά αισιόδοξο!
Ναι, έτσι! 🙂
Ολοι έχουμε να διδαχτούμε και όχι μόνο να διδάξουμε..αν αφήσουμε τον εγωισμό μας..πως εμείς τα ξέρουμε όλα…όλοι έχουμε τις φοβίες μας και τα τρωτά μας σημεία..
Αμφίδρομες είναι οι σχέσεις των ανθρώπων Στεφανία μου….αρκεί να θέλουμε να ακούσουμε αυτό που έχουν να μας πουν οι άλλοι ..αν αφήσουμε τον εαυτό μας να καταλάβει..θα νιώσουμε όμορφα που τα καταφέραμε έστω και στα απλά…το βιντεάκι πολύ διδακτικό…στο δούνε και λαβείν.. νομίζω;
Φεύγοντας αφήνω την αγάπη μου και παίρνω μάθημα για το σπίτι φιλενάδα..χα..χα.. φιλιάαααα ❤🌼🌙
Δεν ξέρεις πόσο χαίρομαι Ρούλα μου που έχεις επίγνωση πως η βαθύτερη γνώση του εαυτού μας και της Ζωής, μαθαίνεται παρατηρώντας (στο τώρα!) τις αντιδράσεις μας και την σχέση μας με τους άλλους! 😉
Η επίγνωση, δεν απαιτεί Πανεπιστημιακή φοίτηση, γιατί με όσα λιγότερα εγκυκλοπαιδικά φορτώνει κανείς τον εγκέφαλο του, τόσο πιο ελεύθερος είναι να παρατηρήσει και να διδαχτεί από το περιβάλλον του! 😛
Η αγάπη σου, πολύτιμη και αμφίδρομη, εξ άλλου είναι κάτι που ζεις στην καθημερινότητα σου, έτσι δεν είναι; ❤
ΑΦιλιά τρυφερά και αγάπης σου στέλνω και να έχουμε ένα χαμογελαστό Σ/Κ! 🙂
Η ανύψωση του κεφαλιού και το ίσιωμα της κορμοστασιάς μου θύμησε κάτι από ξεχασμένη περηφάνια ( http://anthropini-epanastasi.blogspot.com/2020/05/blog-post.html ) 🙂
Καλημέρα Στεφανία
Ω! Καλώς τον Άγγελο! 🙂
Πόσο χαίρομαι που χάρη στο «Κεφάλι ψηλά» μπόρεσα και «έσκυψα» στο εξαιρετικό σου κείμενο για την ξεχασμένη περηφάνια όπως επίσης περιπλανήθηκα στις τελευταίες σου αναρτήσεις που θα μελετήσω «εν καιρώ»! 😉
Το κείμενο σου, με βρίσκει σύμφωνη (αλίμονο!) και θα σταθώ σε μια παράγραφο που με γέμισε Χαρά γιατί ξαναβρήκα τον Άγγελο που μου είχε λείψει τόσο καιρό! 🙂
«Το να δίνει κανείς αξία στον εαυτό του και να τον αγαπάει σημαίνει να τον κατανοεί. Να αναγνωρίζει τα λάθη του αλλά και τις επίμονες προσπάθειες για βελτίωση και αυτο-ολοκλήρωση, ακόμη και αν η τελευταία δεν επέλθει ποτέ…»
Εργαζόμαστε για την Χαρά που αυτό μας δίνει και όπου μας βγάλει!!! 😛
ΑΦιλιά πάντα καρδιάς και υπερήφανα που η ζωή με έφερε στον δρόμο σου! 🙂
ΥΓ: Ακηλίδωτη (!) παραμένει και η μνήμη όλων των συζητήσεων μας! 🙂
Τη λάτρεψα την ανάρτηση σου αυτή Στεφανία μου…μα την λάτρεψαν και αρκετά μαθητούδια μου ( όσα τέλος πάντων έρχονται στο σχολείο μετά την καραντίνα )…τους έδειξα το βίντεο…και τους παρουσίασα την κυρία Μέλοντι Μπίτι που δεν την γνώριζα μα συνοψίζει αυτά που πιστεύω εν ολίγοις…και που ανά τα χρόνια τους λέω…μια φράση εδώ…μια εκεί…σε ανύποπτο χρόνο… κι εκεί που μπορεί να ταξιδεύουν αλλού, ακούνε κάτι που τους κάνει κλικ και τα βλέπω να αναθαρρεύουν, να αλλάζει η στάση του σώματος, να ακούνε πραγματικά…να λάμπει το μάτι με εκείνη την σπιρτάδα που κινεί βουνά…
Προσωπικά, η υπομονή, η επιμονή και η αποφασιστικότητα με βοήθησαν να πάω ένα βήμα παραπέρα έως τώρα…και συνεχίζω να μαθαίνω…και να προσπαθώ για το καλύτερο για μένα, την οικογένεια μου, τους φίλους μου, τους μαθητές μου 🙂 περπατώντας με σεβασμό πάνω σε αυτή την γη που μας φιλοξενεί…
Το να ζει κανείς στο τώρα, έχοντας αυτήν την μαγική επίγνωση πως η ζωή είναι όμορφη ( όσο δύσκολη κι αν γίνεται ανά διαστήματα ) κι έχει αξία κάθε στιγμή που την ζούμε είναι από τα πιο σημαντικά που μπορούμε να κατορθώσουμε όπως επίσης το να νοιώθουμε ευγνωμοσύνη κάθε πρωί που ξυπνάμε για χίλιους δυό λόγους…και να αγαπάμε τον εαυτό μας…έτσι όπως είναι ατελής κι ανθρώπινος.
Χαμογέλασα με το βίντεο και κρατώ την φράση «Αρκετό νερό όταν χρησιμοποιείται επίμονα, μπορεί να είναι πιο δυνατό από ένα βράχο».
Να έχεις ένα όμορφο Σαββατοκύριακο Στεφανία μου.
Πολλά πολλά ΑΦιλιά σου στέλνω 🙂
υγ χαμογέλασα με τον τίτλο επίσης της ανάρτησης σου γιατί αυτό που λέω στους μαθητές μου κάθε φορά που βγαίνω απ’ την τάξη είναι το… Keep your chin up and smile!
Εσύ Ελευθερία μου, μπορεί να λάτρεψες την ανάρτηση, η αφεντιά μου, όμως λάτρεψε το σχόλιο σου! 😉
Απέραντη χαρά μου μετέδωσες μιλώντας μου για τους μαθητές σου και την πρόοδο που κάνουν… βήμα βήμα και με την εξαιρετική τύχη να έχουν Δάσκαλο κάποιον που ξέρει για τι πράμα μιλά! 😛
Προχωράμε ο καθένας στον ρυθμό του, επιμένοντας εκεί που μας μιλά η καρδιά μας και έχοντας επίγνωση πως, «Αρκετό νερό όταν χρησιμοποιείται επίμονα, μπορεί να είναι πιο δυνατό από ένα βράχο». 😉
ΑΦιλιά καρδιάς με το κεφάλι ψηλά και αυτό για μικρούς και μεγάλους! 🙂
Πολύ διδακτικό το βιντεάκι Στεφανία μου.
Εγώ πιστεύω στο ένα χέρι νίβει τ άλλο κσι τα δυο το πρόσωπο.
Αν δεν είμαστε εγωιστές, μπορούμε και να πάρουμε και να δώσουμε.
Διαβάζω με προσοχή τις αναρτήσεις σου και τα σχόλια.
Καλό μήνα και φιλάκια πολλά.
Χαίρομαι Ρένα μου που το βιντεάκι σου «μίλησε», σκέφτηκες να το δείξεις και στις εγγόνες σου; 😉
Τα πάντα εξαρτώνται απ΄την ετοιμότητα μας, να είμαστε στο «εδώ και τώρα» για να μπορούμε να χειριστούμε ότι παρουσιάζεται μπροστά μας, ανά πάσα στιγμή! 😛
ΑΦιλιά πολλά πολλά καλό μας μήνα με το κεφάλι ψηλά! 🙂
Reblogged στις worldtraveller70.
Ευχαριστώ, πάντα με το κεφάλι ψηλά! 🙂
Να μην τα ξαναγράφω… Ό,τι έγραψε η Αρτίστα! ☺
Ξετρελάθηκα με το βιντεάκι. Το έστειλα αμέσως
να το δει η μικρή 5χρονη φιλενάδα μου και να το
συζητήσει με τη μανούλα! Πόσα πολλά μπορούμε
να πούμε στα παιδιά μας χωρίς λόγια…
Πολλά, γλυκά φιλιά μαγισσούλα μου ♥
Και σαν παιδάκια και εμείς Αριστέα μου, πόσα τρυφερά μπορούμε να μοιραστούμε μεταξύ μας, έτσι δεν είναι; 😉
Καλό μας μήνα με πολλά πολλά τρυφερά ΑΦιλιά καρδιάς! 🙂