As we go through our daily activities,
we frequently get lost in thoughts of past and future,
not staying grounded in the awareness of our bodies.
For simple, useful feedback when we’re lost in thought,
we can use the very common feeling of rushing.
Rushing is a feeling of toppling forward.
Our minds run ahead of us,
focusing on where we want to go,
instead of settling into our bodies where we are.
***********************
Καθώς προχωράμε στις καθημερινές μας δραστηριότητες,
συχνά χανόμαστε σε σκέψεις του παρελθόντος και του μέλλοντος,
χωρίς να μένουμε γειωμένοι στην επίγνωση του σώματος μας.
Για απλότητα, χρήσιμη προσαρμογή όταν έχουμε χαθεί στις σκέψεις,
μπορούμε να χρησιμοποιούμε την πολύ κοινή αίσθηση της ορμής.
Η ορμή είναι μια αίσθηση που μας σπρώχνει μπροστά.
Ο νους μας τρέχει μπροστά από μας,
εστιάζοντας σ’ αυτό που θέλουμε να πάμε,
αντί να μένουμε εκεί που είμαστε στο σώμα μας.

Learn to pay attention to this feeling of rushing —
which does not particularly have to do with how fast we are going.
We can feel rushed while moving slowly,
and we can be moving quickly and still be settled in our bodies.
The feeling of rushing simply reminds us that we’re not present.
If you can, notice what thought or emotion has captured the attention.
Then, just for a moment, stop and settle back into the body:
feel the foot on the ground, feel the next step.
**************************
Μάθε να δίνεις προσοχή σ’ αυτή την ορμητική αίσθηση-
που βασικά δεν έχει να κάνει με το πόσο γρήγορα πηγαίνουμε.
Μπορεί να αισθανόμαστε ορμητικοί ακόμα και όταν κινούμαστε σιγά
και μπορούμε να κινούμαστε γρήγορα και ακόμα να είμαστε
σταθεροποιημένοι στα σώματα μας.
Η αίσθηση της ορμής απλά μας υπενθυμίζει πως δεν είμαστε παρόντες.
Αν μπορείς, σημείωσε ποια σκέψη ή συναίσθημα έχει αιχμαλωτίσει την προσοχή σου.
Μετά, απλά για μια στιγμή, σταμάτα και εγκαταστήσου στο σώμα σου:
έχε την αίσθηση των ποδιών σου στο πάτωμα, έχε την αίσθηση του επόμενου βήματος.
Τζόζεφ Γκολντστάιν
«Μια Καρδιά Γεμάτη Ειρήνη»
Joseph Goldstein,
«A Heart Full of Peace«

«Το Φως ενός μοναδικού κεριού
μπορεί να διαλύσει το σκοτάδι
εκατοντάδων ετών.»
Τζόζεφ Γκολνστάιν
.
.
.
Καλό, φθινοπωρινό μήνα, χωρίς βιασύνη 😉
Ναι Dodoula μου! 🙂
Καλό φθινοπωρινό μήνα, χωρίς βιασύνη αλλά με επίγνωση και προσοχή! 😉
ΑΦιλιά χαμογελαστά και χαλαρά! 🙂
Όταν η ορμή γίνεται παρορμητικότητα, νομίζω πως είναι πρόβλημα.
«βασικά δεν έχει να κάνει με το πόσο γρήγορα πηγαίνουμε», όπως πολύ σωστά γράφεις.
Πολύ χρήσιμος οδηγός για τις μέρες μας, που χαρακτηρίζονται απ’ την ταχύτητα και την υπερπληροφόρηση. Θέλει αυτοσυγκέντρωση τελικά η καθημερινότητά μας.
Πόσο σωστά όλα όσα μοιράζεσαι, Στεφανία μου!
Καλό μήνα να έχεις♥
Καλησπέρα Μαρία Κ. μου! 🙂
Τελικά τα πάντα έχουν να κάνουν με το πόσο παρόντες είμαστε σε ότι κάνουμε είτε τρέχουμε είτε προχωράμε αργά! 😉
Απλά, το να αισθανθούμε τα πόδια στο έδαφος όπως και μια βαθιά ανάσα, γρήγορα μας βάζει στο εδώ και τώρα μας! 😛
ΑΦιλιά προσεχτικά και θα τον έχουμε τον καλό μήνα! 🙂
Ορμή και κρούση! Ολάκερο κεφάλαιο στη φυσική. Με τις δικές του αναλύσεις και εφαρμογές. Ορμή στη ζωή μας. Μια μεγάλη δύναμη που ωθεί τη ζωή και σκέψη μας μπροστά. Μια δύναμη που κατοικεί μέσα μας. Που οφείλουμε και μπορούμε να την εκμεταλλευτούμε.
Καλό μήνα καλή μας φίλη. Κρατάμε τις ανάσες που μας δίνεις πάντα χωρίς φειδώ.
Τα φιλιά μου.
Τι ωραία που τα γράφεις Γιάννη!
Είδες Μαρία Γ. μου, πως η επίγνωση της Αλήθειας μας φέρνει στο εδώ και τώρα μας, όπου τα πάντα «παίζονται»! 🙂
Ευχαριστώ πολύ Μαρία μου!
Η φυσική, η μεταφυσική, η ψυχολογία είναι ένα Γιάννη μου και χαίρομαι που έχεις επίγνωση της δύναμης που όλοι μας έχουμε μέσα μας! 😉
Να μη ξεχνάμε όμως πως στο χέρι μας είναι να είμαστε προσεχτικοί έτσι που όλα θα μπαίνουν στη θέση τους αβίαστα! 😛
Καλό μας μήνα λοιπόν με πολλά γειωμένα και δυναμικά ΑΦιλιά! 🙂
Ναι, μέσα μας υπάρχουν δυνάμεις μεγάλες. Απομένει σε μας να τους δώσουμε θετικό πρόσημο.
Καλησπέρα Στεφανία μου.
Η επίγνωση Γιάννη μου, «είναι μια φλόγα που καίει περιορισμούς και προβληματισμούς»!
Όλα καλά, καλό μας Σ/Κ και ΑΦ! 🙂
Αυτή τη συμβουλή – παραίνεση θα την εφαρμόσω Στεφανία μου. Αμέσως ένιωσα πως αυτό μπορώ να το κάνω και μια φωνούλα μέσα μου μου το επιβεβαίωσε. Το έκανα όταν ήμουν παιδί κι ας μην είχα ιδέα γιατί το κάνω. Πατούσα ξυπόλητη στο χώμα και στεκόμουν ακίνητη. Τι ωραία αίσθηση!
Πράγματι, σου δίνει μια σιγουριά για τον εαυτό σου, για όλη σου την ύπαρξη. Την είχα ξεχασμένη αυτή την αίσθηση. Σ’ ευχαριστώ πολύ που μου τη θύμησες.
Καλό μήνα και καλό μας ξημέρωμα Στεφανία μου!
Πολλά φιλιά από μένα 🙂
Καλημέρα Μαρία Γ, μου! 🙂
Το έχω την αίσθηση των ποδιών μου στο έδαφος, είναι προϋπόθεση για τον διαλογισμό και όπως έχουμε πει, διαλογισμός δεν είναι μόνο κάθομαι σταυροπόδι και επαναλαμβάνω κάποιο μάντρα ή παρακολουθώ την αναπνοή μου, αλλά διαλογισμός είναι όταν περπατώ ή κάνω δουλειές ή οδηγώ ή δεν κάνω τίποτα και έχω επίγνωση του σώματος μου! 😉
Το περπάτημα ξυπόλυτος είναι ότι καλύτερο, φτάνει να γίνεται προσεχτικά και η προσοχή μόνο στο παρόν λειτουργεί! 😛
ΑΦιλιά γλυκά με ευχές για έναν συνετό και φωτεινό μήνα! 🙂
Reblogged στις worldtraveller70.
Ευχαριστώ και καλό μήνα να έχουμε! 🙂
Πιστεύω, πως στους έντονους ρυθμούς ζωής που ζούμε, πρέπει να βρούμε την ισορροπία ανάμεσα στην ορμή και την «τεμπελιά», με οδηγό την επίγνωση και πυξίδα τον τρόπο με τον οποίο θέλουμε να διαμορφώσουμε τη ζωή μας!
Καλό μήνα κι από εδώ μαγισσούλα μου! Πολλά φιλιά!
Μπορεί να είμαστε ορμητικοί Μαρινάκι μου, φτάνει να μη χάνουμε το έδαφος κάτω από τα πόδια μας και να μην αφήνουμε τις σκέψεις να μας παρασύρουν σε εξωπραγματικές και φανταστικές καταστάσεις! 😉
Χαρακτηριστικό το πώς μπορούμε να δράσουμε είναι το, «Σπεύδε βραδέως» το ρητό του Χείλωνος (600-520 π.Χ) που σημαίνει «συντόμευε ότι κάνεις, αλλά χωρίς να βιάζεσαι πάνω σ’ αυτό».
Και φυσικά κλειδί στα πάντα όπως πολύ σωστά αναφέρεις, είναι η επίγνωση! 😉
Πολλά πολλά τα ΑΦιλιά μου και καλό ισορροπημένο μήνα θα ευχηθώ! 🙂
σοφό και σαφές,
Καλό μήνα!
Καλό και σοφό μήνα θα ευχηθώ! 😉
ΑΦιλιά σαφέστατα Πουπερμίνα μου! 🙂
Για μένα είναι αυτή η ανάρτηση Στεφανία μου.
Πάντα τρέχω. Είτε με το σώμα, είτε με το μυαλό.
Καιρός να βρω το σώμα μου μάλλον και να σκεφτώ.
Να είσαι καλά και φιλάκια πολλά
Καλησπέρα Ρένα μου! 🙂
Αυτή η ανάρτηση αφορά όλους μας γιατί όντος τρέχουμε και αυτό δεν θα ήταν τόσο βλαβερό αν τρέχαμε συνειδητά και όχι σαν καλοκουρδισμένα ρομποτάκια! 😛
Κανείς δεν μας λέει να μην είμαστε ορμητικοί, αυτό που μας προτείνουν είναι να σταματάμε που και που και να γειωνόμαστε στο έδαφος κάτι που προϋποθέτει επίγνωση της τρεχάλας! 😉
ΑΦιλιά πολλά πολλά και καλό χαλαρό Σ/Κ! 🙂
Γιατί δεν τη νιώθω αυτή την ορμή;
Είμαι καλά ή να το κοιτάξω;
Καλό Οκτώβριο μαγισσούλα μου και όμορφο Σαββατοκύριακο!
Μπιζούδια!
Μήπως Αρτίστα μου, δεν νιώθεις αυτή την ορμή γιατί η ίδια είσαι η ορμή; 😉
Υπάρχει ορμή και ορμή, ορμή συνειδητή όπου όλα καλά και η ορμή του αυτόματου πιλότου που έχει αφεθεί να μας κουμαντάρει όπως αυτό ορίζει! 😛
‘Αρα, σταματάμε όταν και όσο μπορούμε, καθόμαστε ήσυχα κάπου, παίρνουμε τέσσερεις βαθιές ανάσες (το τέσσερα έχει σημασία!), αισθανόμαστε τα πόδια στο έδαφος και αν καταφέρουμε να δούμε πια σκέψη ή συναίσθημα μας είχε αιχμαλωτίσει, θα έχουμε πραγματικά ανανεωθεί! 😉
ΑΦιλιά γλυκά, καλό Οκτώβρη, καλό Σ/Κ και ευχές για πραγματική χαλάρωση! 🙂
Καλησπέρα!! Ξεκίνησα να διαβάζω το βιβλίο του Έκχαρτ Τόλε, Η δύναμη του τώρα. Αν και θέλω τον χρόνο μου να επεξεργαστώ μέσα μου αυτά που διαβάζω, καταλαβαίνω πόσο εύκολο μπορεί να είναι, «να χανόμαστε σε σκέψεις του παρελθόντος και του μέλλοντος». Από τη μία φοβόμαστε να μην χάσουμε την ταυτότητα μας όπως την φτιάξαμε στο παρελθόν, από την άλλη προσδοκούμε τη λύτρωση από δυσκολίες και προβλήματα στο μέλλον. Με ορμή. Και χάνουμε το παρόν.
Μου αρέσει η προτροπή «σταμάτα και εγκαταστήσου στο σώμα σου» – ένας ωραίος τρόπος, μεταξύ άλλων, να εκτιμήσουμε όσα το σώμα μας κάνει για εμάς.
Να έχουμε έναν όμορφο μήνα
Καλησπέρα Joanna μου! 🙂
Τον Τόλε τον ανακάλυψα πριν αρκετά χρόνια, είναι εύκολα κατανοητός και αν ακούσεις τα video του στο youtube, θα δεις πως διαθέτει και πολύ χιούμορ και τι καλύτερο απ΄το χιούμορ και τον αυτοσαρκασμό! 😉
Όλη η φιλοσοφία του Τόλε όπως και όλων των σοφών βασίζεται στην επίγνωση που μόνο στο παρόν είναι δυνατή! Δυσκολευόμαστε να δεχτούμε πως το παρελθόν πέθανε και πως τίποτα δεν μας εγγυάται πως στο αύριο θα είμαστε ακόμα εδώ… έτσι απλά απομένει το αιώνιο παρόν! 😛
ΑΦιλιά εγκαταστημένα στο εδώ και τώρα! 🙂
Ρεαλισμός το Παρόν
Ωθηση η Ορμή
2 σε 1 σε κατάλληλες αναλογίες
Καλημέρα Ευρυτάνα μου! 🙂
Στο Παρόν, ο ρεαλισμός, η ώθηση όπως η Ζωή! 😉
ΑΦιλιά με αναλογίες αγάπης! 🙂
Άργησα λιγάκι Στεφανία μου να σε επισκεφτώ, είναι που με τρέχουν αυτό το καιρό πολλά..
και να! Βρίσκομαι στη σωστή ανάρτηση τώρα 🙂
Σε μια εποχή λοιπόν που μας παρασύρει στο γρήγορο ρυθμό της
,το να καταφέρνουμε κάποιες έστω στιγμές να γειωνόμαστε και να ελέγχουμε την ορμητικότητα μας, είναι αναγκαίο!
θα έχεις καταλάβει ότι η αφεντιά μου ανήκει στην ομάδα αυτών
που αισθάνονται ορμητικοί ακόμα και ακίνητοι 😛
οπότε οι οδηγίες σου είναι πολύτιμες και άκρως βοηθητικές Στεφανία μου 🙂
Τρέχουμε..τρέχουμε…
για να προλάβουμε τι ακριβώς;
κι αν τρέχουμε, προλαβαίνουμε τελικά;
…. Ξέχασαν οι άνθρωποι να αργούν. ….
(ευτυχώς έχω συνειδητοποιήσει το πότε «χάνομαι» και με συμμαζεύω 🙂 )
Να περνάς όμορφα Στεφανία μου! χαλαρά κι αβίαστα !
Φιλιά πολλά!!! ❤
Να μην αισθάνεσαι Ειρήνη μου, την ορμητικότητα- υποχρέωση να αφήνεις σχόλιο ειδικά όταν γνωρίζω πόσα πράγματα- επαγγελματικές υποχρεώσεις σε «τρέχουν»! 😉
Μπορεί να είμαστε ορμητικοί φτάνει να έχουμε επίγνωση και να σταματάμε για ένα λεπτό να πάρουμε μια βαθιά ανάσα, τότε μόνο θα διαπιστώσουμε πόσο χρήσιμη είναι μια μικρή στάση γιατί μας γειώνει στο παρόν! 😛
Αυτή η εποχή, μας δοκιμάζει όλους και μας δίνεται η ευκαιρία να εφαρμόσουμε ότι σοφό διδαχτήκαμε… πάμε λοιπόν, χαλαρά και συνειδητά να πάψουμε να μοιάζουμε με μηχανάκια! 😉
ΑΦιλιά πολλά πολλά και σίγουρα χαλαρά και αβίαστα! 🙂
Αχ πόσο φρένο πρέπει να βάλουμε φιλενάδα σε ότι μας τρέχει και το τρέχουμε.. αυτή η βιασύνη πια… να μην βλέπουμε τι κακό είναι αυτό που κάνουμε στον εαυτό μας.. δεν απολαμβανουμε το τώρα και το καταλαβαίνω ..
Αυτόν τον καιρό με πιέζει ο χρόνος … η ανάρτηση σου ..αν και άργησα να την δω με έκανε να φρενάρω, να πάρω βαθιές ανάσες, να νιώσω καλύτερα και να συνεχίσω πιο χαλλλαρα που λέμε και στην πατρίδα.!!😊
Να περνας καλά Στεφανία μου να έχεις ένα όμορφο μήνα την αγάπη μου ❤ φιλιααα!!
Καλημέρα Ρούλα μου! 🙂
Αυτό που έρχεται πρώτο είναι να έχουμε επίγνωση ότι τρέχουμε έτσι μόνο για το καλό της ψυχικής και σωματικής μας υγείας, μπορούμε να κάνουμε συχνές μικρές παύσεις, να καθόμαστε και να ανασαίνουμε! 😉
Εμείς πιέζουμε το χρόνο, ο χρόνος είναι αιώνιος! 😛
ΑΦιλιά τρυφερά και καλές χαλαρές προετοιμασίες! 🙂