Can the mind, the brain, with all its self-protective instruments
built up through millions of years – can that brain,
which is the whole response of memory and thought,
bring about right relationship between human beings?
What place has the image, thought, in relationship?
Has it any place at all?
*********************************
Μπορεί ο νους, ο εγκέφαλος, με όλα του τα αυτο-προστατευτικά εργαλεία
κτισμένος μέσα από χιλιάδες χρόνια – μπορεί αυτός ο εγκέφαλος,
που είναι όλη η ανταπόκριση της μνήμης και της σκέψης,
να δημιουργήσει σωστή σχέση ανάμεσα στα ανθρώπινα πλάσματα;
Ποια θέση έχει η εικόνα, η σκέψη, μέσα σε μια σχέση;
Έχει καθόλου κάποια θέση;
.
I wonder if you ask these questions of yourself
when you look at those chestnut trees
with their blooms like white candles against the blue sky.
What relationship exists between you and that,
what relationship have you actually got (not emotionally nor sentimentally)
what is your relationship with such things?
And if you have lost the relationship with these things in nature,
how can you be related to man?
***********************************
Αναρωτιέμαι αν απευθύνετε αυτά τα ερωτήματα στον εαυτό σας
όταν κοιτάζεται αυτές τις καστανιές
με τα λουλούδια τους σαν άσπρα κεριά απέναντι στον γαλάζιο ουρανό.
Ποια σχέση υπάρχει μεταξύ σας και αυτού,
ποια σχέση έχετε πραγματικά αποκτήσει (όχι συγκινησιακή ή συναισθηματική)
ποια είναι η σχέση σας με παρόμοια πράγματα;
Και αν έχετε χάσει τη σχέση σας με αυτά τα πράγματα στη φύση,
πώς μπορείτε να έχετε σχέση με τον άνθρωπο;
.
The more we live in towns, the less do we have any relation with nature.
You go out for a walk on a Sunday and look at the trees and say,
`How lovely’, and go back to your life of routine, living in a series of drawers,
which are called houses, flats.
You are losing relationship with nature.
You can see this by the fact that you go to museums
and you spend a whole morning looking at pictures, abstractions of what is,
and this shows that you have really totally lost your contact,
your relationship with nature; pictures, concerts, statues,
have all become terribly important and you never look at the tree,
the bird, the marvellous lighting of a cloud.
**************************************************
Όσο πιο πολύ ζούμε σε πόλεις, τόσο λιγότερο έχουμε κάποια σχέση με την φύση.
Πηγαίνεις έξω για μια βόλτα την Κυριακή και κοιτάς τα δέντρα και λες,
«Τι όμορφα» και γυρνάς πίσω στη ζωή της ρουτίνας, ζώντας σε μια σειρά από συρτάρια,
που ονομάζονται σπίτια, διαμερίσματα.
Χάνεις τη σχέση σου με την φύση.
Μπορείς να το δεις αυτό το γεγονός ότι πας στα μουσεία
και ξοδεύεις ολόκληρο ένα πρωινό κοιτάζοντας εικόνες, αφαιρέσεις αυτού που είναι
και αυτό δείχνει πως πραγματικά έχεις χάσει εντελώς την επαφή σου,
την σχέση σου με την φύση, εικόνες, κονσέρτα, αγάλματα,
έχουν γίνει τρομερά σημαντικά και δεν κοιτάς ποτέ ένα δέντρο,
ένα πουλί, τον υπέροχο φωτισμό ενός σύννεφου.
.
When you draw or paint a tree, you do not imitate the tree;
you do not copy it exactly as it is, which would be mere photography.
To be free to paint a tree or a flower or a sunset,
you have to feel what it conveys to you:
the significance, the meaning of it.
************************************
Όταν σχεδιάζεις ή ζωγραφίζεις ένα δέντρο, δεν μιμείσαι το δέντρο,
δεν το αντιγράφεις ακριβώς όπως είναι, που θα ήταν απλά μια φωτογραφία.
Για να είσαι ελεύθερος να ζωγραφίσεις ένα δέντρο ή ένα λουλούδι ή ένα ηλιοβασίλεμα,
πρέπει να αισθανθείς τι σου μεταφέρει:
Την σημασία του, το νόημα του.
Jiddu Krishnamurti
Τalks in Europe – Rome
1st Public Talk 10th March 1968
************************************
Τζίντου Κρισναμούρτι
Ομιλίες στην Ευρώπη – Ρώμη
1η Δημόσια Ομιλία 10 Μαρτίου 1968
.
«Όταν κάποιος χάνει την βαθιά στενή σχέση με την φύση,
τότε οι ναοί, τα τζαμιά και οι εκκλησίες γίνονται σημαντικά.»
.
«In oneself lies the whole world
and if you know how to look and learn,
the door is there and the key is in your hand.
Nobody on earth can give you either the key
or the door to open, except yourself.«
*************************
«Μέσα μας βρίσκεται όλος ο κόσμος
και αν ξέρεις πώς να κοιτάξεις και να μάθεις,
η πόρτα είναι εκεί και το κλειδί είναι στο χέρι σου.
Κανείς πάνω στη γη δεν μπορεί να σου δώσει το κλειδί
ή να σου ανοίξει την πόρτα, εκτός από σένα τον ίδιο.»
ΚΡΙΣΝΑΜΟΥΡΤΙ
.
Θα συμφωνήσω με κάθε λέξη απ’ το κείμενο αυτό και είναι επιβεβαιωμένο ότι έχουμε κόψει επαφές με τη φύση, απλά γιατί δεν υπάρχει πλέον διαθέσιμη. Γιατί φύση δεν είναι το φυτό σε μια γλάστρα ή το γκαζόν στους κήπους. Είναι το δέντρο με τη ρίζα του, ο καρπός του, το χώμα, η μυρωδιά και τα φύλλα του. Θεωρώ πως τέτοια «αντικείμενα» θα υπάρχουν στο άμεσο μέλλον ως εικόνες απ’ το παρελθόν. Τα παιδιά θα μαθαίνουν «τι ήταν η φύση» με φωτογραφίες στα τάμπλετ τους.
Φιλιά πολλά Στεφανία μου, ελπίζω να είστε όλοι καλά μετά την κακοκαιρία…
Καλησπέρα Μαρία Κ. μου! 🙂
Τι κάνεις;
Ας μην είμαστε τόσο αυστηροί με τους εαυτούς μας, γιατί αυτούς τους «περίεργους» καιρούς έχουμε να παλέψουμε με πολλές αρνητικές ενέργειες και χρειαζόμαστε τεράστια αποθέματα εσωτερικής δύναμης για να παρακάμψουμε τα κακώς κείμενα που πέφτουν σαν τσουνάμι καθημερινά πάνω μας…. έτσι μια μικρή βόλτα στο διπλανό πάρκο αν μάλιστα είναι και συνειδητή μπορεί να μας συνδέσει με την Φύση για να μη ξεχνάμε πως είμαστε μέρος της! 😉
Τα παιδιά θα μπορέσουν να συνδεθούν με την Φύση φτάνει οι γονείς τους να μη ξεχαστούν στα συρτάρια τους- διαμερίσματα τους! 😛
Πιστεύω πως ακόμα και μια γλάστρα να φροντίζουμε με αγάπη στο σπίτι μας, μπορεί να βοηθήσει και εμάς και την γλάστρα!!! 😉
ΑΦιλιά γλυκά μέσα από ένα υπέροχο ηλιοβασίλεμα! 🙂
ΥΓ: Από τον περασμένο Σεπτέμβρη ζούμε στην Αθήνα και την κακοκαιρία τη ζήσαμε στα ζεστά με ρεύμα και μέσα από τα παράθυρα μας! 😉
Στο χέρι μας είναι το κλειδί ΄πραγματικά. Και ναι είμασε αποκομμένοι απο τη φύση όχι τόσο γιατί δεν την επισκεπτόμαστε πιστεύω, όσο γιατί έχουμε αποκοπεί από τις ρίζες μας, από την αλήθεια της. Αυτό πάντως το «Όταν κάποιος χάνει την βαθιά στενή σχέση με την φύση,
τότε οι ναοί, τα τζαμιά και οι εκκλησίες γίνονται σημαντικά.» με συγκλόινισε
Καλησπέρα Στεφανία μου
Τα φιλιά μου
.
Δεν ξέρω αν πραγματικά έχουμε αποκοπεί από την αλήθεια της Φύσης, Άννα μου, μια και είμαστε μέρος της, αλλά μάλλον έχουμε απορροφηθεί από μια ρουτίνα και δεν έχουμε επίγνωση το πόσο θεραπευτικό μπορεί να είναι έστω και μια μικρή βόλτα στη φύση! 😉
Και μόνο που αναγνωρίζουμε πως εμείς κρατάμε το κλειδί της ψυχικής μας ευημερίας, έχουμε κάνει ένα τεράστιο βήμα προς μια πιο φυσική ζωή!
Προσωπικά και η ίδια σοκαρίστηκα από την παραπάνω λεζάντα αλλά αναγνώρισα την αλήθεια της γι αυτό και την μοιράστηκα μαζί σας!
Πολλά τρυφερά ΑΦιλιά και να έχουμε ένα ήρεμο βραδάκι! ❤
Το πιο τραγικό δεν είμαστε εμείς, θέλω να πω η δική μας γενιά. Το πιο τραγικό είναι τα παιδιά και τα εγγόνια μας, που ζουν στις πόλεις τις μεγάλες. Αυτά να δεις Στεφανία μου πόσο έχουν αποκοπεί από τη φύση. Και με φυσικό τρόπο και με τρόπο γνωστικό. Γνωστικά δεν διδάσκονται φυσική ιστορία, όπως εμείς παλιά συνεπώς δεν γνωρίζουν μήτε τα βασικά και δεύτερον δεν έχουν επαφή με αυτήν.
Βλέπεις π.χ. κάποια μικρά παιδιά, σε ένα πάρκο ή σε μια εξοχή να συναντηθούν με μια κότα ή με μια αράχνη και να έχουν την εντύπωση ότι τους κυνηγάει ο …Κιγνκ Κονγκ.
Και οι γονείς να αβαντάρουν την υστερία από δίπλα, οπότε καταλαβαίνεις τι γίνεται Στεφανία μου.
Καλησπέρα καλή μας φίλη.
Χαίρομαι για το σχόλιο σου (όπως πάντα!) Γιάννη μου, γιατί μου δίνεται η ευκαιρία να μοιραστώ μαζί σας, την προσωπική μου εμπειρία σε σχέση με παιδιά και την Φύση! 😉
Έχω την αίσθηση πως πολλά φέρουμε μαζί μας όταν γεννιόμαστε και αυτό άσχετα από την παιδεία που λαμβάνουμε…
Ο εγγονός μου, ήταν ακόμα στο καρότσι όταν αναγνώριζε στο δρόμο μια αμυγδαλιά και περίμενε πότε θα μεγαλώσουν τα σύκα της συκιάς του γείτονα να δει πώς είναι μεγάλα. Και σ’ ένα γήπεδο πάλι, όπου τα άλλα παιδιά έπαιζαν ποδόσφαιρο αυτός μάζευε σποράκια να τα φυτέψει στις γλάστρες του μπαλκονιού τους. Από την άλλη η αδελφή του 19 μήνες μικρότερη ποτέ δεν ενδιαφέρθηκε με παρόμοιο πάθος για την φύση, ενώ και τα δυο ζουν και μεγαλώνουν σ’ ένα μικρό διαμέρισμα και όχι τόσο μακριά από τον Υμηττό! 😉
Η αγάπη δεν μαθαίνεται, ούτε ο σεβασμός, ούτε η βαθιά καλοσύνη και ούτε η αγάπη για την φύση, είτε τα φέρεις μέσα σου, είτε όχι! 😉
ΑΦιλιά δυναμικά, υπομονετικά και πάντα με επίγνωση! ❤
Nature isn’t important to Man, it’s essential. We are a species too – and we may be endangered. …
Yes, we are nature and if we don’t feel it, nobody can open that door for us…. ❤
Σε κάθε μια απ’ τις μικρές παραγράφους ξεδιπλώνεται μια μεγάλη αλήθεια για τη φύση σαν συνδετικό κρίκο στη ζωή μας. Οι άνθρωποι μπορεί να αλλάζουμε τόπο, σπίτι, ζωή πάντα θα υπάρχει πιστεύω μια βιωμένη μνήμη να μας θυμίζει τον κύκλο της ζωής, το εφήμερο και το αμετάκλητο του θανάτου. Πάντα θα θυμόμαστε πόσο δημιουργικοί γινόμαστε στη φύση, έχοντας την ευκαιρία να δούμε καθαρότερα τα μηνύματα πνευματικά (με την αποφόρτιση, την συγκέντρωση, τη σιωπή) ή σωματικά που συνήθως προσπερνούμε κλεισμένοι στην καθημερινότητα των διαμερισμάτων.
Καλό βράδυ Στεφανία μου!
Καλημέρα Αννίκα μου! 🙂
Τι γίνεσαι;
Χαίρομαι γιατί με το σχόλιο σου, έρχεσαι να επιβεβαιώσεις πως η επίγνωση είναι αυτή που μας ανοίγει την πόρτα και μας συνδέει με την Φύση! 😉
Εύχομαι όλοι όσοι ζουν στις πόλεις να μη χάνουν την σύνδεση τους με την Φύση αν και τα παγκόσμια χαώδη γεγονότα μας δυσκολεύουν και δεν αφήνουν πολλά περιθώρια προς αυτή την κατεύθυνση…
ΑΦιλιά ηλιόλουστα και πάντα στο παρόν και με επίγνωση! ❤
Φτάνει να φυτέψεις ενα δεντράκι και να το παρακολουθήσεις να μεγαλώνει, αμέσως σχετίζεται αλλιώς!
Τώρα που μίλησες για δεντράκι δες τι θυμήθηκα και είναι τόσο επίκαιρο:
https://ainafetst.wordpress.com/2009/10/25/thetree/
https://ainafetst.wordpress.com/2012/03/02/%ce%bc%ce%b9%ce%b1-%ce%bd%ce%ad%ce%b1-%ce%b1%cf%81%cf%87%ce%ae/
Πολλά χαμογελαστά ΑΦιλιά Πουπερμίνα μου! ❤
Τι ωραία!
😉 🙂 ❤
Αυτοί που επέλεξαν, ή από ανάγκη κατοικούν στις μεγαλουπόλεις μας, είναι φυσικό να χάνουν την αίσθηση της αξίας της φύσης. Έχω συναντήσει ανθρώπους των πόλεων που ακόμα και τους απωθεί η φύση. Θέλει άλλο μοντέλο ανάπτυξης, για να αλλάξουν αυτές οι συνήθειες.
Σκέψεις που προβληματίζουν σήμερα, Στεφανία, σε αυτήν την εγγραφή σου. Να είσαι καλά!
Κοίτα να δεις Βασίλη πώς αυτό που σχολιάζεις μπορεί και να ανατραπεί αν φυσικά το ευνοήσουν οι συνθήκες!
Πόσα νέα ζευγάρια στις μέρες μας, δεν γυρίζουν στα χωριά των παππούδων τους και ασχολούνται με νέες καλλιέργειες, ενώ πριν μερικά χρόνια όλοι εγκατέλειπαν τα χωριά τους και κτίζανε πολυκατοικίες-συρτάρια στις πόλεις; 😉
Βάλε και τον σύζυγο μου, «παιδί του τσιμέντου» δήλωνε πριν πάμε να ζήσουμε στην εξοχή και όταν μετά από καμιά εικοσαριά χρόνια (λόγω ηλικίας!) αποφασίσαμε να ζήσουμε στην Αθήνα, τρόμαξα να τον πίσω να φύγουμε! 😉
Με λίγα λόγια, επίγνωση χρειάζεται κανείς και όλα καλά γιατί μόνο έτσι έχει ο ίδιος το κλειδί της ζωής του! 🙂
ΑΦιλιά και με χαρά για ότι μας φέρνει η ζωή! ❤
Μεταφέρω σχόλιο της Ρούλας που δεν κατάφερε να το δημοσιεύσει εδώ:
«Οσο και να μην γνωρίζουν τα παιδιά της πόλης την φύση, θα έρθει εκείνη κοντά τους με κάποιο τρόπο και μεγαλώνοντας βλέπεις διαφορετικά την ζωή γύρω σου ,δίνεις μεγαλύτερη προσοχή και γεμίζεις τρυφερότητα όταν βλέπεις ένα μικρό δεντράκι που έχεις φυτέψει να μεγαλώνει,..
Αυτό εννοείτε ότι από τα πρώτα τους χρόνια, να έχουμε μάθει με το δικό μας παράδειγμα να αγαπάνε τα παιδιά μας την φύση!
Χωρίς τα δέντρα ο άνθρωπος δεν θα μπορούσε να επιζήσει!!
Οι άνθρωποι που ζούνε στη επαρχία έχουν την τύχη να ζούνε μέσα στην φύση φιλενάδα και γι αυτό ξέρουν πολύ καλά τι σημαίνει.
Είναι ευλογία τα δάση εκτός από το οξυγόνο που μας δίνουν , έχεις την χαρά να απολαμβάνεις την γαλήνη και την ηρεμία που σου προσφέρουν απλόχερα, χωρίς καθόλου κόστος!!
Καταπληκτικό το βίντεο με την ζωή των δέντρων φιλενάδα.. ένας ολόκληρος απίστευτος κόσμος!!!!!!
Μελέτησα πάλι φιλενάδα σε ευχαριστώ πολύ να είσαι καλά… μια χαρούμενη αγκαλιά σου κάνω!! φιλιααα!!🤗❤»
https://smaragdenia-roula.blogspot.com/
Δεν είχα σκεφτεί Ρούλα μου, το ενδεχόμενο η Φύση να είναι αυτή που θα πλησιάσει με κάποιο τρόπο τα παιδιά έτσι που να τα ευαισθητοποιήσει και να που αυτές τις μέρες τα παιδιά είχαν αυτή την ευκαιρία και έζησαν και τα όμορφα αλλά και τα δύσκολα του χιονιά! 😉
Σίγουρα όταν ζει κανείς στην επαρχία έχει πιο εύκολα την δυνατότητα να είναι κοντά στη φύση αν και αυτό ακόμα εξαρτάται από την συνειδητότητα του ατόμου…
Πόσα πράματα μαθαίνουμε για την ζωή των δέντρων και πόσα έχουμε ακόμα να μάθουμε για την Φύση γενικά! 😉
ΑΦιλιά αγάπης με ευχές να μη σε δυσκολέψει το επόμενο σχόλιο σου! ❤
Σε ευχαριστώ πολύ για την εξυπηρέτηση φιλενάδα, το καλο το παλικάρι ξέρει κι άλλο μονοπάτι…😉προσπάθησα πολλές φορές …ελπίζω σήμερα να μου κάνει την χάρη.. ❤
😉 🙂 ❤
Χα..χα ο επιμένων νικά!! πολύ σοφό!!✌😊
Είδες Ρούλα μου, που και η wordpress θέλει υπομονή, επιμονή και πολλά χαμόγελα! 😉
ΑΦιλιά πολλά πολλά και καλό Σαββατιάτικο βραδάκι! ❤
Πώς γίνεται να μην συμφωνήσω με την κάθε λέξη του κειμένου Στεφανία μου,όταν όλη μου η ζωή ήταν και είναι μέσα στη φύση!!! 🙂
,, Και δε λέω, σύγουρα πολλοί άνθρωποι, την αγαπούν, τη θαυμάζουν, και φροντίζουν να μην χάνουν την επαφή τους με τη φύση,
όμως πιστεύω ότι ο δάσκαλος εδώ εκτός των άλλων, αναφέρεται σε μια σχέση πιό πνευματική μαζί της.
Δίάβασα κάπου κάτι που μου άρεσε… κι έλεγε:
Έχουμε ξεχάσει πως να ακούμε ιστορίες και τραγούδια που φέρνει ο άνεμος…
Έχουμε ξεχάσει πως να ακούμε την σοφία των βράχων που από την αρχή όλων των καιρών βρίσκονται στην θέση τους πάνω στην γη.
Έχουμε χάσει την ικανότητα να παρατηρούμε τα ζώα που με ευγένεια μας προσφέρουν την σοφία τους…
Έχουμε κλείσει τις πόρτες σε όλες αυτές τις σχέσεις
και αναρωτιόμαστε γιατί αισθανόμαστε μόνοι και δυστυχισμένοι!
ps: το βιντεάκι είναι .. φοβερό!! 😉
Φιλιά πολλά Στεφανία μου! 🙂 ❤
Εύχομαι το " αγρίεμα " της φύσης , με το βαρύ χιονιά, να το αντιμετωπίσατε,
με υπομονή, που κι αυτή…. η φύση μας τη δίδαξε ❤
Καλημέρα από την πληγωμένη Αθήνα και τα περίχωρα της! 🙂
Από το πρωί ακούω παντού τα πριόνια του Δήμου που κόβουν μισοσπασμένα κλαδιά, είναι απίστευτο και πολύ στενάχωρο να βλέπει κανείς τόσα σπασμένα και πληγωμένα δέντρα! 😉
Δεν έχει ενδιαφέρον πώς αυτή η ανάρτηση «έδεσε» με τα ότι γίνεται με τα δέντρα αυτές τις μέρες; 😉
Ο Κρισναμούρτι όταν μιλάει για την Φύση και το κάνει συχνά στις ομιλίες του, μιλάει πάντα σε πολλά επίπεδα, πρακτικά για την φροντίδα στα δέντρα, στη συνέχεια για την εσωτερική σύνδεση μας με τα δέντρα και φυσικά για την Αγάπη μια και είμαστε ΕΝΑ με την φύση! ❤
Εμείς εδώ είχαμε μόνο την καλή πλευρά του χιονιού αφού χιόνιζε ασταμάτητα για δυο μέρες, έτσι τις πέρασα φωτογραφίζοντας και χαζεύοντας την χιονοθύελλα! 😛
Ούτε το ρεύμα μας κόπηκε και να σκεφτείς πως λίγο πιο κάτω έμειναν ώρες χωρίς ρεύμα…
Αν έχεις χρόνο δες τα δυο link στα σχόλιο της Πουπερμίνα με τα δεντράκια μου και το τότε χιόνι! 🙂
Πολλά χειμωνιάτικα αλλά πολύ ζεστά ΑΦιλιά στέλνω και εύχομαι και πάλι υπομονή! ❤
Reblogged στις worldtraveller70.
Ευχαριστώ καλέ μου φίλε! ❤
Δε με προβληματίζει μόνο που έχουμε χάσει τη σχέση μας με τη φύση, αλλά και το ότι έχουμε μάθει να τη πληγώνουμε, χωρίς ιδιαίτερες τύψεις. Κι όταν τελικά οι ευθύνες των επιλογών μας, μας πνίγουν, έχουμε μάθει να την κατηγορούμε.
Στάθηκα πολύ στο : «Για να είσαι ελεύθερος να ζωγραφίσεις ένα δέντρο ή ένα λουλούδι ή ένα ηλιοβασίλεμα, πρέπει να αισθανθείς τι σου μεταφέρει:Την σημασία του, το νόημα του.»
Πόσο σύμφωνη με βρίσκει αυτό. Δυστυχώς, ο σύγχρονος άνθρωπος, μέσα στην ένταση και τους γρήγορους ρυθμούς της καθημερινότητας πολλές φορές μένει σε αυτό που βλέπει. Δε σκέφτεται πως τον κάνει αυτό να νιώθει!
Καλή Κυριακή μαγισσούλα μου κι ας ελπίσουμε πως σαν ανθρωπότητα, θα εμπνευστούμε, όχι μόνο να περνάμε χρόνο στη φύση, αλλά και να την αγαπήσουμε!
Σε φιλώ!
Καλησπέρα Μαρινάκι μου!
Όπως έγραφα και πιο πάνω, η αγάπη για την Φύση δεν διδάσκεται είτε σε αγγίζει η όποια καταστροφή φυσική ή μη ή ακόμα και ομορφιά ή μένεις αδιάφορος και κλεισμένος στο καβούκι σου! 😉
Λειτουργούμε εγκεφαλικά και δεν αφήνουμε την καρδιά μας, να μας μιλήσει, να μας μεταφέρει το νόημα και την σημασία οποιουδήποτε φυσικού φαινομένου αντικρίζουμε…
ΑΦιλιά τρυφερά και καρδιάς! ❤
Οι λεμονοπορτοκαλλιές χαμογελούν κάτω από τον λαμπερό, αττικό ουρανό, αφού γλίτωσαν από τον πάγο τών προηγούμενων ημερών- τις είχα βεβαίως προστατεύσει 😉
Τυχερές οι λεμονοπορτοκαλλιές σου που είχαν την ανάλογη φροντίδα και τώρα λαμποκοπούν και χαίρονται τον ήλιο, είμαι σίγουρη πως θα σου το ανταποδώσουν! 😉
ΑΦιλιά χαμογελαστά και αυτά Dodoula μου! ❤
Είναι λίγο σπαρακτικό να σκέφτεσαι πως η φύση αυτή καθ αυτή είναι κάτι που χάνουμε με τον χρόνο. Δεν ξέρω, προσωπικά με πονάει για εμένα και κυρίως για τα παιδιά γιατί αντί να τα σπρώξουμε εκεί, τα αφήνουμε να χαθούν σε μια εικονική πραγματικότητα. Μαζί με εμάς συγχρόνως χάνεται και η φύση.
Σε φιλώ γλυκά!
Καλημέρα Νικολέτα μου!
Πώς τα πάτε;
Ποιος χάνει τι και γιατί;
Ποιος είναι υπεύθυνος γι αυτό;
Έχουμε άραγε επίγνωση πως αν εμείς που τόσο εύκολα κρίνουμε τα κακώς κείμενα, μπορούμε με τον τρόπο ζωής μας, να γίνουμε ζωντανά παραδείγματα στους γύρω μας και έτσι βήμα -βήμα να αλλάξουν τα πάντα; 😉
Όσοι μεγαλώνουν παιδιά, είναι οι πρώτοι υπεύθυνοι για να διδάξουν τα παιδιά τους την Αγάπη και τον σεβασμό στη Φύση! ❤
ΑΦιλιά και να έχουμε μια συνειδητά όμορφη βδομάδα! ❤
Η πόλη είναι ένα εμπόδιο για την ουσιαστική επαφή με τη φύση όμως δεν είναι μόνο αυτό. Ο τρόπος ζωής μας απομακρύνει. Γι’ αυτό και όταν χτίζουμε το εξοχικό μας καλύπτουμε με μπετόν τα πάντα για να μην λερώνονται τα παπούτσια μας. Δεν μας ζει πια η γης. Δεν καταλαβαίνουμε την τεράστια αξία της. Τα δέντρα ίσως γλυτώνουν από τη μανία μας γιατί συχνά δίνουν αξία στην περιουσία μας. Όμως δεν είναι αυτό το ζητούμενο.
Στο νησί Στεφανία μου που τα δέντρα ταλαιπωρούνται από τις καιρικές συνθήκες αντέχουν τα πάντα. Μας μαθαίνουν να είμαστε δυνατοί.
Καλή βδομάδα μαγισσούλα μου
Καλησπέρα Margo μου! 🙂
Δεν ξέρεις πόσο χαίρομαι να διαβάζω σχόλιο σου, ειδικά από σένα που τα τελευταία χρόνια διάλεξες να ζεις και να μεγαλώνεις τα παιδιά σου, σ’ ένα νησί! 😉
Σίγουρα δεν βοηθάει την ευαισθητοποίηση μας, η ζωή στη πόλη και όπως έγραψα και πιο πάνω, έχω την αίσθηση πως την ευαισθησία την φέρουμε μαζί μας, άσχετα με το πού μεγαλώνουμε αλλά βοηθάει φυσικά και το πώς μας μεγάλωσαν στα σπίτια μας! 🙂
Πολλά μας μαθαίνουν τα δέντρα αν φυσικά μάθουμε να τα ακούμε, αλλά και αυτά όπως και εμείς έχουν τις αντοχές τους και σίγουρα δεν είναι αθάνατα!
Ευχές για μια δημιουργική βδομάδα και πολλά ΑΦιλιά και στα μαγισσόπουλα σου! ❤
Ζώντας στη φύση από τα έξι μου που ήρθαμε στην Ελλάδα (ευτυχώς και πάντα θα ευγνωμονώ τη μαμά μου που δεν σκέφτηκε καθόλου τις ευκαιρίες που θα είχαμε στην Αμερική) με θλίβει να σκέφτομαι τους περισσότερους ανθρώπους κλεισμένους μέσα σε τοίχους, ιδίως τον χρόνο αυτό που έχουμε τους περιορισμούς της καραντίνας. Αναγκάστηκα να ζήσω τα χρόνια των σπουδών μου στη Αθήνα, σε διαμέρισμα και υπέφερα 4 χρόνια. [Αλλά ο άνθρωπος μπορεί να επιδείξει υπομονή, όταν γνωρίζει ότι η ταλαιπωρία του έχει ημερομηνία λήξης.]
Φέτος το καλοκαίρι αποφάσισα να δοκιμάσω κάτι που διάβασα μόλις πέρυσι: έβγαζα κάθε απόγευμα τα παπούτσια μου και περπατούσα με γυμνές τις πατούσες στο γρασίδι για κάμποση ώρα, την ώρα που έπεφτε ο ήλιος. Ήταν υπέροχη η αίσθηση! Ένιωθα μια απίστευτη σύνδεση με τις παιδικές μου μνήμες που σκαρφάλωνα στα δέντρα και ένιωθα κυρίαρχος του κόσμου! Οπότε καταλαβαίνεις πόσο νιώθω κάθε λέξη του Κρισναμούρτι όταν αναφέρεται σε αισθήσεις και συναισθήματα!
Φιλιά καρδιάς μαγισσούλα μου!
Καλημέρα Πριγκιπέσα! 🙂
Τι γίνεσαι;
Με χαρά βλέπω πως όχι μόνο η αναγκαστική σου παραμονή στην Αθήνα δεν σε κατέβαλλε, αλλά αντιθέτως δυνάμωσε τη σχέση σου με την μητέρα Γη! 🙂
Το να περπατάμε στη φύση είναι θεραπεία αλλά όταν περπατάμε και ξυπόλυτοι αυτό είναι ευλογία! 😉
Όσο πιο συνδεδεμένοι είμαστε με τα δέντρα και την φύση, τόσο πιο εύκολα κατανοούμε τι μας λέει όχι μόνο ο Κρισναμούρτι αλλά και η καρδούλα μας! ❤
Μια και μιλάμε για περπάτημα, θυμήθηκα και μια σχετική ανάρτηση που πάντα θα είναι επίκαιρη!
<3https://ainafetst.wordpress.com/2018/05/30/%cf%80%ce%b5%cf%81%cf%80%ce%ac%cf%84%ce%b7%ce%bc%ce%b1/
ΑΦιλιά επίγνωσης και πάντα καρδιάς! ❤
Μια ωραία αίσθηση είναι να αγκαλιάσεις ένα, να βάλεις το αυτί σου στον κορμό του, να κλείσεις τα ματάκια και να προσπαθήσεις να ακούσεις την ανάσα σου, με τον αέρα να βγαίνει και να μπαίνει από την μυτούλα στα πνευμόνια σου. 🙂
Καλό μήνα Μαγισσούλα μου 🙂
Καλημέρα στην ξανθιά θεά! 🙂
Πώς πάτε εκεί στα κρύα;
Η αγκαλιά ακόμα και η νοητική δεν είναι μόνο μια ωραία αίσθηση αλλά είναι και θεραπευτική! 😉
Έχουμε τις πέντε μας αισθήσεις και καλό είναι να τις χρησιμοποιούμε για να «ελέγξουμε» αν όλα λειτουργούν σωστά στο σώμα μας… πχ η αφή ξηρότητας στο δέρμα μπορεί να είναι ένδειξη ίσως μιας αφυδάτωσης ή μια άσκημη σωματική οσμή ή κόκκινα μάτια ή βουητό στα αυτιά ή πικρή γεύση στο στόμα, όλα μπορούν να μας δώσουν πολλές πληροφορίες, για να προλάβουμε τυχόν αρρώστιες! 😉
Ναι, η αναπνοή είναι σημαντική, φτάνει να αναπνέουμε σωστά και λίγοι είναι αυτοί που αναπνέουν σωστά, αλλά με εξάσκηση μαθαίνεται! 😉
ΑΦιλιά πολύ πολύ τρυφερά με μια τεράστια αγκαλιά αγάπης και στα δυο σας! ❤
Οι άνθρωποι έχουμε φτιαχτεί για να συνυπάρχουμε με κάθε ζωντανό στη Φύση ον, υπάρχει οργανική σύνδεση αναμεταξύ των όντων. Τώρα που έχει διαταραχτεί αυτό, υποφέρουμε. Την καλημέρα μου και εδώ, Στεφανία μας αγαπημένη με τα ωραία σου, καλή διττή Άνοιξη!! ❤ ❤
Καλημέρα αγαπημένη Ειρήνη!
Πώς είσαι;
Πώς βιώνεις αυτές τις περίεργες μέρες;
Εύχομαι να αγκαλιάζεις τα δέντρα για να πάρεις έτσι όλη την ενέργεια της πλάσης! 😉
Τώρα που δεν ζω πια στο βουνό, βρίσκω ευκαιρίες και αγκαλιάζω κάποιο δέντρο και αυτό μου δίνει πολύ χαρά!
ΑΦιλιά ανοιξιάτικα και αισιόδοξα! ❤
Καλά είμαστε αγαπημένη μου. Προσέχουμε και κάνουμε υπομονή. Τα φιλιά μου 😘♥️💚
🙂 ❤ ❤