Μαθαίνω – Learning

«What is learning?
Probably most of us have not
even asked that question,
or if we have asked it,
our response has been from tradition,
which is accumulated knowledge,
a knowledge that functions with skill
or without skill to earn our daily living.

*******************

«Τι σημαίνει μαθαίνω;
Προφανώς οι περισσότεροι από μας ούτε καν
έθεσαν αυτό το ερώτημα
ή αν το ρωτήσαμε,
η απάντηση μας, έρχεται από την παράδοση,
που είναι συσσωρευμένη γνώση,
μια γνώση που λειτουργεί με ικανότητες
ή χωρίς την ικανότητα να κερδίσουμε την καθημερινότητα μας.

.

.

This is what one has been taught,
for which all the usual schools,
colleges, universities, etc. exist.

Knowledge predominates,
which is one of our greatest conditionings,
and so the brain is never free from the known.
It is always adding to what is already known,
and so the brain is put into a straitjacket of the known
and is never free to discover a way of life
that may not be based on the known at all.

************************

Αυτό είναι που έμαθε κάποιος,
απ΄όλα τα συνηθισμένα σχολεία,
κολέγια, πανεπιστήμια κλπ που υπάρχουν.

Η γνώση υπερισχύει,
που είναι μια από τις μεγαλύτερες διαμορφώσεις μας
και έτσι ο εγκέφαλος δεν είναι ποτέ ελεύθερος από το γνωστό.
Πάντα προσθέτει σε ότι ήδη είναι γνωστό
και έτσι ο εγκέφαλος μπαίνει σε ένα ζουρλομανδύα του γνωστού
και δεν είναι ποτέ ελεύθερος να ανακαλύψει ένα τρόπο ζωής
που μπορεί να μη βασίζεται καθόλου στο γνωστό.

.

.
The known makes for a wide or narrow rut
and one remains in that rut
thinking there is security in it.
That security is destroyed by the very finite known.
This has been the way of human life up to now.

Knowledge is the past always.
Is there a way of acting without the enormous weight
of humanity’s accumulated knowledge?
There is.
It is not learning as we have known it;
it is pure observation – observation
which is not continuous
and which then becomes memory,
but observation from moment to moment.

********************

Το γνωστό οδηγεί σε ένα ανοιχτό ή στενό αυλάκι
και κάποιος παραμένει σε αυτό το αυλάκι
πιστεύοντας πως μέσα σε αυτό υπάρχει ασφάλεια.
Αυτή η ασφάλεια καταστρέφεται από το περιορισμένο γνωστό.
Αυτή έχει υπάρξει μέχρι στιγμής η ανθρώπινη ζωή.

Η γνώση είναι πάντα το παρελθόν.
Υπάρχει ένας τρόπος δράσης χωρίς το τεράστιο βάρος
της ανθρωπότητας που συσσωρεύει γνώση;
Υπάρχει.
Δεν είναι μάθηση όπως την έχουμε μάθει,
είναι καθαρή παρατήρηση- παρατήρηση
που δεν είναι συνεχής
και που τότε γίνεται μνήμη,
αλλά παρατήρηση από στιγμή σε στιγμή.

.

.
The observer is the essence of knowledge
and one imposes on what one observes
that which one has acquired through experience
and various forms of sensory reaction.
The observer is always manipulating
that which it observes,
and what it observes is always reduced to knowledge.

So one is always caught
in the old tradition of habit-forming.
So learning is pure observation
– not only of the things outside you but also
of that which is happening inwardly;
to observe without the observer.»

Jiddu Krishnamurti

«Letters to the School»
vol.1 pp28-29

********************

Ο παρατηρητής είναι η ουσία της γνώσης
και κανείς επιβάλλει σε αυτό που παρατηρεί
αυτό που κανείς έχει αποκτήσει μέσα από την εμπειρία
και από διάφορες μορφές αισθητήριας αντίδρασης.
Ο παρατηρητής πάντα χειραγωγεί
αυτό που παρατηρεί
και αυτό που παρατηρεί πάντα ανάγεται σε γνώση.

Έτσι κανείς πάντα πιάνεται
στη παλιά παράδοση της κατασκευής- παράδοσης.
Επομένως η μάθηση είναι καθαρή παρατήρηση
– όχι μόνο από εξωτερικά πράγματα αλλά επίσης
από αυτό που συμβαίνει εσωτερικά,
να παρατηρείς χωρίς τον παρατηρητή.»

Τζιντου Κρισναμούρτι

«Γράμματα στο Σχολείο»
κεφ.1 σελ. 28-29.

.

.

.

.