Γεύομαι – Taste

Our life is becoming more and more inundated
with TV shows, movies, videos, magazines
and newspaper articles that seem to show
and tell us what life is like.

*******************

Η ζωή μας, πλημμυρίζεται όλο και πιο πολύ
με TV σόου, ταινίες, βίντεο, περιοδικά
και άρθρα εφημερίδων που φαίνεται να δείχνουν
και να μας λένε με τι μοιάζει η ζωή.

.

.

And then the inevitable comparisons arise:
“My life isn’t like that”
or “I wish it were”
or “It is exactly like that”.

The moment we notice sad and painful feelings arising,
from thoughts like “I’m unloved;
I feel separate and isolated”
can we immediately stop, look and listen instead
of  going on weaving fancy narratives about ourselves?

***********************

Και τότε η αναπόφευκτη σύγκριση εμφανίζεται:
«Η ζωή μου, δεν είναι σαν αυτό»
ή «Μακάρι να ήταν»
ή «Είναι ακριβώς έτσι».

Από τη στιγμή που παρατηρούμε θλιβερά
και οδυνηρά συναισθήματα να εγείρονται,
από σκέψεις όπως, «Δεν είμαι αγαπητός,
αισθάνομαι χωρισμένος και απομονωμένος»
μπορούμε αμέσως να σταματήσουμε, να κοιτάξουμε και να ακούσουμε
αντί να συνεχίσουμε να υφαίνουμε φανταχτερές αφηγήσεις για τους εαυτούς μας;

.

.
Can we stop and ask,
“Where is this feeling coming from? ”
Right now. Asking right this moment.
Becoming more transparent to the thoughts
and images that evoke these feelings
and then deepen, embellish and propagate them. 

Becoming aware,
let us taste directly how stories run our lives.

Toni Parker,

«The Silent Question»

**********************

Μπορούμε να σταματήσουμε και να αναρωτηθούμε,
«Από που έρχεται αυτή η αίσθηση;»
Ακριβώς τώρα. Ρωτώντας ακριβώς αυτή τη στιγμή.
Να γίνουμε πιο διάφανοι με αυτές τις σκέψεις
και εικόνες που προκαλούν αυτά τα αισθήματα
και τότε να εμβαθύνουμε, να τις στολίσουμε και να τις διαδώσουμε;

Έχοντας επίγνωση,
ας γευτούμε άμεσα, πώς οι ιστορίες κυβερνούν τη ζωή μας.

Τόνη Πάρκερ

» Η Σιωπηλή Ερώτηση»
.

.

.

.