Ένα διαφορετικό ταξίδι.

Στις 16 Ιουλίου πέταξα στην κυριολεξία πάνω από τα σύννεφα, αγκαλιά με την φωτογραφική μου μηχανή πανευτυχής που θα μπορούσα ίσως να μεταδώσω και φωτογραφικά μια πολύ ενδιαφέρουσα εμπειρία!

Δεξιά η λίμνη του Μαραθώνα και πιο δεξιά στο βάθος το Καπανδρίτι και το σπίτι μου!

Μερικές ώρες αργότερα ο Νεραιδοσύντροφος και εγώ φτάσαμε στο Krishnamurti Center στο Brockwood που βρίσκεται μερικά χιλιόμετρα πιο μακριά από το Winchester.

Κάθε δυο χρόνια συναντιούνται εδώ οι εκπρόσωποι από πολλές  χώρες του κόσμου. Οι εκπρόσωποι των επιτροπών  φροντίζουν τις μεταφράσεις και εκδόσεις των βιβλίων του Κρισναμούρτι όπως και τους υποτιτλισμούς των videos από τις ομιλίες.
Το International Committees Meetings κρατάει 4 μέρες και οι εκπρόσωποι μένουν στο Κέντρο.

Σε αυτή την αίθουσα που είναι και το σαλόνι του Κέντρου συναντιόμασταν καθημερινά και συζητούσαμε  τα πρακτικά θέματα που απασχολούν τις διάφορες χώρες.
Αυτή την φορά ακριβώς επειδή η χρήση του  internet έχει πάρει τεράστια έκταση, η συνάντηση είχε θέμα:
«Disseminating Krishnamurti’s Teachings in a digital age».

Στην βιβλιοθήκη συναντιόταν το απόγευμα μια από τις ομάδες και συζητούσε κάποιο θέμα που η ίδια διάλεγε.
Σε μια τέτοια ομάδα 12 ατόμων βρέθηκα και εγώ και για πρώτη φορά έλαβα μέρος σε μια ομαδική συζήτηση…με θέμα την…ζήλια…για να διαπιστώσω ότι είναι αδύνατο μια συζήτηση να πάει σε βάθος όταν τα άτομα που συμμετέχουν είναι πάνω από δυο!
Όλοι οι συμμετέχοντες είμασταν περίπου 35 άτομα από 14 διαφορετικές χώρες: Από Αραβικές χώρες, Βέλγιο, Καναδά, Κίνα, Δανία, Φιλανδία, Γαλλία, Ελλάδα, Ινδονησία, Ισραήλ, Ιταλία και Ολλανδία.

Η τραπεζαρία όπου παίρναμε το πρωινό μας. Εδώ αυθόρμητα έγιναν ωραίες συζητήσεις και γνωρίστηκαν πολλοί μεταξύ τους.

Η σέρα με μια υπέροχη θέα στα απέραντα Εγγλέζικα λιβάδια με τα τεράστια δένδρα που τόσο συχνά αναφέρει ο Κρισναμούρτι!

Και η εσωτερική αυλή  «Των Τεσσάρων Εποχών» με μια λιμνούλα…για το γνωστό τσαγάκι ευκαιρία για μια ωραία φιλική κουβεντούλα…μόνο που δεν πίνω ούτε τσάι, αλλά τρώω τα νόστιμα τους μπισκοτάκια βουτύρου…χμ +3 κιλά!

Τα δωμάτια μας από την δυτική μεριά του κτηρίου.

Με θέα την σέρα…οι διάφοροι «σύνεδροι» λιάζονται μια και είχαμε την τύχη να έχουμε καλό καιρό!

Τα μεσημέρια και τα βράδια τρώγαμε στο σχολείο που βρίσκεται στο ίδιο κτήμα, δεξιά ο πύργος όπου βρίσκεται το χημείο.

Και οι Εγγλέζικοι λαχανόκηποι…αφιερωμένο στους φίλους «καλλιεργητές»… Αυτοί βρίσκονται κοντά στο σχολείο…φυσικά από εδώ τρέφονται τα παιδιά του σχολείου…χορτοφαγικά!

Στις  20 Ιουλίου φύγαμε από το Κέντρο και πήγαμε να μείνουμε δυο μέρες στο Winchester…όπου ακολουθεί το επόμενο ποστ…άλλου είδους εμπειρία…of course!