Αν οι άνθρωποι ήμασταν στην θέση των ζώων.
Συγκλονιστικά σκίτσα που δείχνουν πώς θα ήταν ο κόσμος αν τα ζώα ήταν το κυρίαρχο είδος και μας συμπεριφέρονταν όπως τα αντιμετωπίζουμε εμείς (pics)…
Φρίκη, τρόμο και προβληματισμό προκαλεί μια σειρά σκίτσων, που δείχνει πώς θα ήταν ο κόσμος αν τα ζώα ήταν το κυρίαρχος είδος και συμπεριφέρονταν στους ανθρώπους, όπως τα αντιμετωπίζουμε στις υπάρχουσες συνθήκες.
Αρκετά από αυτά τα σκίτσα είναι συγκλονιστικά, με την ελπίδα των δημιουργών τους να δούμε το θέμα από μια εντελώς διαφορετική οπτική γωνία.
.
.
.
.
.
.
.
Τα παραπάνω σκίτσα, είναι τα λιγότερο «ενοχλητικά», στη συνέχεια δυσκολεύτικα να διαλέξω άλλα, γιατί οι σκιτσογράφοι δεν μας χαρίζονται… και, ειδικά μετά την Πασχαλινή σφαγή, μπορεί να βάλει μερικούς σε σκέψεις, αναθεώρησης…
.
.
.
Και τώρα η γέμιση…
.
.
.
‘
Και όποιος έχει γερό στομάχι, μπορεί να δει τα υπόλοιπα, σ΄αυτό το site...
.
*
**
***
****
.
Άιναφετς 
Τι να σχολιάσουμε όσοι χτες φάγαμε τα γνωστά πασχαλινά σφάγια (μπαρδόν εδέσματα ήθελα να πω που είναι πιο κομψό και μας κάνει να μη σκεφτόμαστε τι τρώμε). Τις είδα όλες τις φωτογραφίες στο link και σκέφτομαι ότι μπορεί να σταματήσω να τρώω κρέας. Δε θα είναι η πρώτη φορά. Παρόλο που δεν είμαι καθόλου συνωμοσιολόγος και δεν απορρίπτω καθόλου την κλασική ιατρική, έχω την εντύπωση πως αυτό που λένε οι γιατροί σε ανθρώπους με χαμηλό σίδηρο όπως εγώ ότι πρέπει οπωσδήποτε να τρώνε κρέας, κάπου έχει κάποια στοιχεία λάθους. Δεν μπορεί χωρίς κρέας να μην είναι δυνατόν να ζήσουμε, γιατί τότε θα έπρεπε να είχαν πεθάνει πολλοί άνθρωποι από τις προηγούμενες γενιές που ετρωγαν κρέας δυο φορές το χρόνο γιατί δεν είχαν χρήματα να το αγοράσουν. Η γειτόνισσα μας πέθανε αφού έπιασε τα 100 κι ας ήταν από τα παιδιά που έβλεπε κρέας στο τραπέζι μία ή δύο φορές το χρόνο. Θα ήταν χρήσιμη και καμιά συμβουλή από εσένα που το κάνεις χρόνια αυτό σχετικά με το πως καλύπτεις τις ανάγκες για σίδηρο.
Όπως σέβομαι Ελίνα μου, τις θρησκευτικές, πολιτικές προτιμήσεις-επιλογές των ανθρώπων, έτσι ακριβώς σέβομαι και τις διατροφικές… εξάλλου το προηγούμενο ποστ περί κριτικής περιλαμβάνει και το σημερινό… 😉
Όπως έχουμε «δει» και τα δυο μας, ο καθένας είναι υπεύθυνος για τη ζωή του και δεν έχω σκοπό να κατηγορήσω ούτε να συμβουλέψω κανένα για το τι πρέπει να τρώει…
Στο google μπορεί να βρει κανείς πολύ σοβαρά sites που εξηγούν ποιες τροφές περιέχουν σίδηρο. Προσωπικά δεν παίρνω καμιά βιταμίνη- συμπλήρωμα διατροφής, αλλά έχω μια άκρως ισορροπημένη διατροφή, με φρούτα και λαχανικά εποχής, όσπρια, πολλούς ξηρούς καρπούς, λίγα γαλακτοκομικά, φρέσκα αυγά και καμιά φορά θα φάω κάποιο ψάρι, μόνο αν είμαι σίγουρη πως είναι φρέσκο! 😛
Δεν ξέρω αν έχει σχέση, αλλά έχω ν’ αρρωστήσω χρόνια… δυσκολεύομαι να θυμηθώ πότε ήταν η τελευταία φορά που κρυολόγησα και αυτό όμως έχει να κάνει πιο πολύ με την εσωτερική κατάσταση ενός ατόμου! 😉
Αν θέλει κανείς να σταματήσει να τρώει κρέας, πρέπει να είναι πολύ προσεχτικός με τη διατροφή του, γιατί το σώμα έχοντας συνηθίσει στα ζωικά μπορεί ν’ αντιδράσει «περίεργα»!
ΑΦιλιά τρυφερά και με κατανόηση! 🙂
Eυχαριστώ! ΑΦ
Τα είχα δει πριν λίγο καιρό τα σκίτσα αυτά…
Δυστυχώς, πολύ φοβάμαι πως η μνήμη μας είναι απίστευτα «κοντή»… Βλέπουμε/ακούμε, παθαίνουμε σοκ και μετά… ξεχνάμε. (Και μιλάω γενικά, όχι μόνο για το συγκεκριμένο θέμα…)
Αν μπαίναμε (ουσιαστικά) στη θέση των άλλων, ο κόσμος θα ήταν τόσο καλύτερος!
Χρόνια πολλά και καλά, Στεφανία μου!
ΣΣΣΣΜΟΥΤΣ πολλά και ευχές για έναν όμορφο μήνα!
Πολύ σωστά Γιάννα μου, επισημαίνεις πως έχουμε «κοντή» μνήμη για τα πάντα! 😉
Η «ενσυναίσθηση» αφορά όλη την πλάση, αλλά το συμφέρον των «δυνατών» έχει διαμορφώσει πολλές γενιές και έτσι αδυνατούμε να δούμε τι πραγματικά μας βλάπτει και ειδικά ψυχολογικά… 😛
Κάποτε είχα γράψει τι σημαίνει να μπορεί κανείς να μπει στην θέση του άλλου και αν θέλεις διάβασε το.
https://ainafetst.wordpress.com/2011/06/13/empathy/
ΑΦιλιά πολλά πολλά και ας ευχηθούμε να έχουμε χρόνια καλύτερα και ας μην είναι πολλά! 🙂
Κι εγώ τα είδα πρόσφατα μαγισσούλα μου και ένιωσα τύψεις που το άλλο μου σκυλάκι είναι δεμένο στην αυλή ( και πάει ο Μαξ και του κουνιέται που είναι ελεύθερος) και πήγα αμέσως και του έκανα χάδια και πολλές βόλτες ….. Στενοχωρήθηκα πολύ με μερικές από τις εικόνες… πραγματικά γροθιά.
Α αλήθεια είναι ότι δεν είμαι φαν του κρέατος, μα τα κοτοπουλάκια τα τιμώ. Έχει γούστο να έχω ενοχές από δω και μπρος και να τα κόψω κι αυτά….
Χριστός Ανέστη ναγισσούλα μου! Με υγεία, αγάπη και γαλήνη!
Την καλημέρα μου και καλό μήνα 🙂
Φιλιά καρδιάς!♥
ουπς!
μαγισσούλα*
Το ν’ αναγνωρίζει κανείς Αριστέα μου, τη στάση του απέναντι στα ζώα, νομίζω πως είναι πολύ σημαντικό, από εκεί και πέρα, δρα! 😛
Το Πάσχα για μένα, όπως έγραψα και σε κάποιο σχόλιο, είναι μια γιορτή που κρύβει τεράστια υποκρισία γιατί έχει χαθεί ο πραγματικός συμβολισμός της… νηστεία (για να καθαρίσει;) και μετά να πάει κανείς να σουβλίσει… τι να πω και σε όσους πιστεύουν πως είναι και γιορτή αγάπης… 😉
Αυτή η ανάρτηση δεν έχει σκοπό να κάνει κριτική, απλά άφησα τα σκίτσα να μιλήσουν!
ΑΦιλιά καρδιάς και εύχομαι να έχουμε όλοι μας ένα συνετό μήνα! 🙂
Δυστυχώς οι άνθρωποι έχουν την ανόητη τάση να αισθάνονται ανωτεροι από κάθε άλλο ζωντανό πλάσμα.Όλα αυτά δείχνουν έλλειψη παιδείας και στοιχειώδους ευαισθησίας..
Έτσι ακριβώς Σοφία μου! 😉
Η υποτιθέμενη ανωτερότητα του ανθρώπου έχει καταστρέψει ολόκληρο τον πλανήτη…
Στο ζωικό και φυτικό βασίλειο, πουθενά κανείς δεν θα συναντήσει την ανθρώπινη κτηνωδία… και πίσω απ΄όλα βρίσκεται πάντα το χρήμα! 😉
Τι θα γίνει πχ, αν οι άνθρωποι σταματήσουν να τρώνε κρέας, χιλιάδες άνθρωποι που ζουν απ΄την εκμετάλλευση-σφαγή των ζώων θα μείνουν χωρίς δουλειά και τότε θα αναγκαστούν να γίνουν χορτοφάγοι ή θα αρχίσουν να καλλιεργούν τη γη; τραγικό! 😉
ΑΦιλιά πολλά μ’ ένα καλό και πάντα ευαίσθητο μήνα! 🙂
Οι περισσότερες φωτογραφίες ήταν γροθιά στο στομάχι. Και αν και κατανοώ πως θα σκοτώσεις ένα ζώο για να το φας και να επιβιώσεις, δεν κατανοώ πολλά άλλα πράγματα όπως το να σκοτώνεις μικρά ζωάκια για να κάνεις πανάκριβες γούνες για παράδειγμα.
Συμφωνώ με την Σοφία, και ακριβώς επειδή ο άνθρωπος θεωρεί πως είναι ανώτερος από κάθε άλλο ον δεν νομίζω να σταματήσει τουλάχιστον την υπερβολή του στο να σκοτώνει ζώα. Εδώ σκοτώνει ανθρώπους με άνεση…
Σε φιλώ και σε καλημερίζω μαγισσούλα μου! 🙂
Πρέπει κανείς νομίζω Μαρινάκι μου, να έχει πολύ γερό στομάχι και να δει αυτά τα σκίτσα με απάθεια… από εκεί και πέρα, ελεύθερα άτομα είμαστε, «αρκετά» σκεπτόμενα και κάνουμε τις επιλογές μας! 😉
Σωστά, όταν σκοτώνεις με άνεση ανθρώπους, τα ζώα θα σ’ ενοχλήσουν; 😛
ΑΦιλιά πολλά με μια τρυφερή καλή μέρα! 🙂
Άνθρωποι, γάτες, περιστέρια: https://www.youtube.com/watch?v=MqhVcRrrauY
Υπέροχη δουλειά… κατ’ αρχάς!
Και πολύ Γαλλικό!
Εξαιρετικά αυστηρό επίσης!
Και ευχαριστώ πολύ γιατί γνώρισα έναν ακόμα εξαιρετικό ζωγράφο- σκιτσογράφο! 😉
ΑΦιλιά πάντα καρδιάς! 🙂
Πόσο δίκιο… και πόσο εύκολα τα ξεχνάμε όλα αυτά! Και το κακό είναι ότι μερικές φορές ακόμα και σε ανθρώπους φερόμαστε άσχημα (προσφυγική κρίση). Χρειάζονται πότε πότε αυτές οι «γροθιές» για να μας ξυπνάνε και να μας ταρακουνάνε λοιπόν! Πολλά πολλά φιλιά Στεφανία μου και ευχαριστούμε για την υπενθύμιση!!!
Όλα ξεκινούν Φωτεινή μου, με το πώς φερόμαστε στον εαυτό μας… έτσι νομίζω! 😉
Αν δεν σέβεσαι (δεν μιλώ γι αγάπη) τον εαυτό σου, δύσκολα θα σεβαστείς τους συνανθρώπους σου και φυσικά και τα ζώα! 😛
Με λυπούν όλοι όσοι τρέχουν να βοηθήσουν τα ζώα και μετά πάνε στη διπλανή ταβέρνα να «κατεβάσουν» αρνιά, κατσίκια, κοτόπουλα και λοιπά «εδέσματα»! 😦
ΑΦιλιά πολλά πολλά και καλό μελετηρό μήνα να έχουμε! 🙂
Δεν το είχα σκεφτεί ποτέ έτσι Μαγισσούλα μου… για σκεψου να ημασταν εμεις στην θέση των ζώων…λέει… πω..πω.. δεν θα μας άρεσε καθόλου ομως..!!πραγματι γροθια στο στομαχι είναι τα σκιτσα… με εβαλαν σε περισυλογή ..για την επομενη φορα που θα φαω κρεας…..
Χριστός Ανεστη φιλεναδα…χρόνια πολλά..με αγαπη παντου γυρω μας και μέσα μας..!!. καλο σου μηνα ..!!Μαγιάτικα φιλακιαααααα!!! 🙂 🙂 ❤
Μας μάθανε από παιδιά Ρούλα μου, πώς να σκεφτόμαστε και τι να σκεφτόμαστε, μας έμαθαν πώς να τρώμε… αλλά δεν μας έμαθαν τι να τρώμε, τώρα που «μεγαλώσαμε» είναι στο χέρι μας, ν’ αποφασίσουμε τι θα τρώμε! 😛
Εύχομαι να έχεις ένα όμορφο και ξεκούραστο μήνα! 😉
ΑΦιλιά πάντα με πολύ αγάπη! 🙂
ΥΓ: Αυτές τις λίγο ψυχρές μέρες, το σάλι σου, έχει την τιμητική του! 😉
πόσο χαίρομαι..!!! γι αυτές τις βραδιές είναι…
Χρόνια Πολλά Στεφανία μου και καλό μήνα Μάιο να έχουμε !!! Είναι πράγματι συγκλονιστικές οι εικόνες γιατί σαν δίποδα όντα νιώθουμε την ανωτερότητα και θεωρούμε τα ζωάκια είτε προιόντα κατανάλωσης , είτε για την προσωπική μας ευχαρίστηση αλλά και ανεπιθύμητα !!!
Για να σεβαστούμε τα ζώα έχουμε πολύ δρόμο , αφού ακόμα δεν καταφέραμε να σεβόμαστε τον συνάνθρωπό μας .
Πολλά φιλιά και αγάπη
Σίγουρα είναι σκληρός και πολύ ενοχλητικός ο τρόπος Νικόλ μου που αυτά τα σκίτσα, μας δείχνουν πόσο άσπλαχνοι και αδιάφοροι είμαστε, πρώτα για το τι κάνει καλό στους εαυτούς μας και σαν προέκταση και σε όλη την πανέμορφη πλάση! 😉
Από εκεί και πέρα ο καθένας παίρνει τις αποφάσεις του! 😛
ΑΦιλιά πολλά πολλά και καλή βδομάδα εύχομαι! 🙂
Καλό μήνα λέω μόνο για τώρα μαγισσούλα μου .
φιλιά λουλουδάτα 😉
Και καλό μας μήνα ξωτικούλι μου και καλή μας βδομάδα! 🙂
ΑΦιλιά και λουλουδάτα αλλά και συννεφιασμένα! 🙂
Τελικά η δύναμη ενός σκίτσου είναι χίλιες φορές πιο δυνατή απ’ το κείμενο. Και δεν είναι μόνο η ανάγκη για τροφή, που ίσως θα μπορούσε να δικαιολογηθεί αν γινόταν με μέτρο και σύνεση. Είναι ο απόλυτος κανιβαλισμός μας στα ζώα, με πειράματα, βασανισμούς, εγκλεισμούς σε μπαλκόνια, διαμερίσματα, ζωολογικούς κήπους και τόσα άλλα. Αυτός είναι ο πολιτισμός μας Στεφανία μου. Τραγικό παράδειγμα κακομεταχείρισης και απολύτως λανθασμένης «χρήσης» των ζώων, ήταν ο θάνατος του 5χρονου στην Κοζάνη. Και δεν είναι η πρώτη φορά που γίνεται αυτό. Αλήθεια πόσο φιλόζωοι θεωρούμαστε; Το ότι κυκλοφορούν όλοι από μόδα μ’ ένα λουράκι στους δρόμους, μας καθιστά φιλόζωους ή απόλυτα εγωπαθή όντα; Μεγάλη κουβέντα σηκώνει η ανάρτησή σου.
Καλά έκανες και μας μετέφερες αυτά τα σκίτσα εδώ πάντως. Μήπως και ξυπνήσει κάποια κοιμισμένη συνείδηση.
Τις αναστάσιμες ευχές μου Στεφανία μου!
Λυπάμαι τελικά που αυτή η ανάρτηση έγινε τόσο επίκαιρη… ήταν η κρεατοφαγία του Πάσχα, ήρθε τώρα και ο θάνατος του μικρού παιδιού… και σφίχτηκε ακόμα πιο πολύ η καρδιά (μας)… 😦
Όταν «εκτρέφεις» 10 σκυλιά που εκ φύσης είναι killer, την ευθύνη την φέρεις ο ίδιος… εσύ δολοφονείς…
Συμφωνώ μαζί σου Μαρία Κ. μου, πως ο κανιβαλισμός σε όλα τα επίπεδα δεν έχει όρια… και το χειρότερο, για το 90% της ανθρωπότητας «αυτό» είναι φυσικό!
Θέλει γερά νεύρα και μεγάλη εσωτερική δουλειά για να μείνει κανείς, αλώβητος! 😉
ΑΦιλιά πολλά και καρδιάς και Χρόνια καλύτερα θα μας ευχηθώ! 🙂
Χρόνια πολλά! Πιο πολύ μου άρεσε αυτό:
http://www.awakengr.com/i-omi-pragmatikotita-tis-kathimerinotitas-mesa-apo-20-sokaristika-skitsa/
Είχα δει και αυτά τα σκίτσα, αλλά μετά την Πασχαλινή σφαγή θεώρησα πιο «ενδιαφέροντα» και επίκαιρα τα παραπάνω! 😉
Σ’ ευχαριστώ πολύ για το λινκ και εύχομαι σε όλους μας χρόνια πολλά πιο συνειδητά, άρα και καλύτερα! 😛
ΑΦιλιά πάντα με πολύ αγάπη! 🙂
Δεν το συζητω, τα ζωα υποφερουν εξ ολοκληρου εξαιτιας μας. Οχι μονο αμεσα αλλα και εμεσα, μεσω την καταστροφη του περιβαλοντος.
Πολύ σωστά επισημαίνεις, την ευθύνη που φέρει ο άνθρωπος απέναντι στη φύση όπως και στο ζωικό βασίλειο. Η καταστροφή, η ασυδοσία και η διαφθορά που επικρατεί παντού, είναι δημιούργημα του και δεν καταλαβαίνει τις επιπτώσεις που έχει και θα έχει στην ευημερία του! 😉
ΑΦιλιά πολύ τρυφερά και χρόνια μας πολλά και εύχομαι, πολύ καλύτερα! 🙂
Συγκλονιστικά πραγματικά…
Κάπου διάβαζα πρόσφατα πως «η φύση δεν σου χρωστάει τίποτα…ήταν εδώ από πριν..»
Καλή σου μέρα μαγισσούλα!
Έτσι ακριβώς ηλιοκέντητη! 😉
Εμείς χρωστάμε στη φύση την ύπαρξη μας, το θεωρούμε δε τόσο δεδομένο που κάνουμε ελάχιστα για να της το ανταποδώσουμε! 😛
ΑΦιλιά πολύ τρυφερά και να έχεις μια όμορφη μέρα! 🙂
Αυτό είναι το επιχείρημα που χρησιμοποιώ στα παιδιά μου όταν μου ζητάνε κατοικίδιο. Τους λέω «φαντάζεστε να σας είχε εσάς για κατοικίδιο ένας σκύλος, μια γάτα, ένα χάμστερ ή ένα καναρίνι και να μη ζούσατε ελεύθεροι ;». Και το καταλαβαίνουν.
Κι όποτε είμαστε έξω, λατρεύουμε να παρατηρούμε και να θαυμάζουμε τα πλάσματα που ζουν ελεύθερα στην φύση, από τις πασχαλίτσες και τα μηρμύγκια μέχρι τα πουλιά και τις αλεπούδες που σουλατσάρουν στο διπλανό δασάκι. Και σε φάσεις όπως η χθεσινή μέρα – που έβρεχε … έβρεχε μονότονα κατά το άσμα του Γούναρη 🙂 και τα σαλιγκάρια είχαν βγει σε λαϊκό προσκύνημα – κάναμε τον τριπλάσιο χρόνο να επιστρέψουμε από το σχολείο διότι προχωρούσαμε προσεχτικά στο πεζοδρόμιο για να μην τα πατήσουμε και σταματούσαμε κάθε λίγο και λιγάκι για να βάζουμε φυλλαράκια μπροστά τους να τρώνε για να μην κουράζονται να πάνε μέχρι το γρασίδι (ήταν από κείνες τις σουρρεαλιστικές στιγμές που βρίζεις από μέσα σου διότι γίνεσαι μούσκεμα, αλλά νιώθεις και όμορφα βλέποντας τα παιδιά σου να νοιάζονται για τα σαλιγκάρια – χαχαχαχαχαα !!!)
Δεν έχουμε προχωρήσει ακόμα στον full vegeterianism, αν και φλερτάρουμε με την ιδέα εδώ και πολύ καιρό (εγώ δλδ. δεν είμαι καθόλου φαν του κρέατος – δος μου όσπρια, λαχανικά, ζυμαρικά κι αβγά και πάρε μου την ψυχή 😉 ), αλλά το παλεύουμε. Αβγά καγιανά θα φάμε σήμερα (πού είναι η Νάσια να με θαυμάσει, που είναι η σπεσιαλιτέ της περιοχής της – χαχαχαχαχαχαχαχαα).
Μια όμορφη μέρα σου εύχομαι 🙂 ❤
Χαρά μου έδωσε το σχόλιο σου Αγγελική, γιατί αναγνώρισα τις βόλτες που κάνω με τα εγγονάκια μου, ακόμα και μες την Αθήνα όπου ζουν (είναι 7 και 8)! 😉
Τι σαλιγκάρι έχουν φέρει στην μητέρα τους και πόσες ώρες δεν έχουμε περάσει χαζεύοντας μυρμήγκια σε κάποιο τοιχάκι! Τα καλοκαίρια που περνώ πιο πολύ καιρό μαζί τους, παρακολουθούμε τα τζιτζίκια και τους δίνουμε τρελά ονόματα, αλλά και τις σαύρες, μάθαμε να μη τις φοβόμαστε… με τις σφήγκες και τα κουνούπια δυσκολευόμαστε λιγάκι! 😛
Τώρα θα γράψω κάτι με κίνδυνο να περάσω (πια!) για εντελώς τρελή, όταν μπαίνει μια μύγα μες το σπίτι, ποτέ δεν θα την σκοτώσω, απλά περιμένω να κάτσει στο παράθυρο, την πλησιάζω προσεχτικά και της μιλώ (δυνατά): «Κοίτα, τώρα θ’ ανοίξω το παράθυρο και εσύ θα φύγεις»… και πάντα φεύγει!!! 😀
Για το κρέας, πρέπει ο καθένας να κάνει αυτό που ορίζει η καρδιά του! ❤
ΑΦιλιά πολλά και χαμογελαστά! 🙂
Παράθεμα: Δεν είναι για γέλια… | Άιναφετς