.
.
«Οι περισσότερες απ΄τις δυσκολίες μας, απ΄τις ελπίδες μας και απ΄τις ανησυχίες μας, είναι άδειες φαντασιώσεις.
Τίποτα δεν έχει υπάρξει ποτέ εκτός απ΄αυτή τη στιγμή. Όλα εδώ είναι. Είμαστε όλα αυτά. Παρόλα αυτά τα ανθρώπινα πλάσματα ξοδεύουν 50 με 90 της εκατό του χρόνου τους μες τη φαντασία τους, ζώντας μια φαντασίωση.
Σκεφτόμαστε τι μας συνέβηκε, τι θα μπορούσε να μας συμβεί, πώς θα αισθανόμαστε γι αυτό, πώς θα μπορούσαμε να είμαστε διαφορετικοί, πώς οι άλλοι θα μπορούσαν να είναι διαφορετικοί και λοιπά και λοιπά.
Όλα είναι φαντασιώσεις, όλα φαντασίες. Η μνήμη είναι φαντασίωση. Κάθε ανάμνηση στην οποία κολλάμε ρημάζει τη ζωή μας».
Τίποτα δεν έχει υπάρξει ποτέ εκτός απ΄αυτή τη στιγμή. Όλα εδώ είναι. Είμαστε όλα αυτά. Παρόλα αυτά τα ανθρώπινα πλάσματα ξοδεύουν 50 με 90 της εκατό του χρόνου τους μες τη φαντασία τους, ζώντας μια φαντασίωση.
Σκεφτόμαστε τι μας συνέβηκε, τι θα μπορούσε να μας συμβεί, πώς θα αισθανόμαστε γι αυτό, πώς θα μπορούσαμε να είμαστε διαφορετικοί, πώς οι άλλοι θα μπορούσαν να είναι διαφορετικοί και λοιπά και λοιπά.
Όλα είναι φαντασιώσεις, όλα φαντασίες. Η μνήμη είναι φαντασίωση. Κάθε ανάμνηση στην οποία κολλάμε ρημάζει τη ζωή μας».
Charlotte Joko Beck (1917-2011)
.
.
Τώρα θα σας διηγηθώ μια ιστορία που ενώ φαίνεται φανταστική είναι 100% πραγματική!
Η φίλη μου, η Εύη και καλή μου γειτόνισσα έχει 6 κότες που ζουν σε κάποιο κοτέτσι, μια όμως από αυτές για κάποιο μυστηριώδη λόγο δεν είναι καθόλου αγαπητή από τις άλλες κότες, την κυνηγούν, την τσιμπολογούν και δεν την αφήνουν στην ησυχία της. Έτσι η Εύη για να τη σώσει, της έφτιαξε δικό της κοτέτσι. Μέχρι εδώ όλα μπορεί να είναι φυσιολογικά στο βασίλειο των πουλερικών, αυτό όμως που ξεπερνά κάθε φαντασία είναι πως αυτή η κότα θέλει αγκαλιές!
Και οι παρακάτω φωτογραφίες αποδεικνύουν πόσο απίθανη μπορεί να είναι η πραγματικότητα και να ξεπερνά κάθε φαντασία!
.
.
Ο αντίλογος λέει, πως το όνειρο και η φαντασία είναι αναγκαστικοί τρόποι διαφυγής από την απαίσια πραγματικότητα. Απλώς, αφήνουν κουσούρια, όπως το να μη δίνεις σημασία στο πότε θα ανάψει το πράσινο φανάρι κι έτσι μένεις πίσω, ενώ οι υπόλοιποι διαβαίνουν το δρόμο…
.
.
Μέχρι πού μπορεί να φτάσει η φαντασία μας;
Έχει όριο η φαντασία;
Έχει όριο η φαντασία;
Μια παλιά ανάρτηση, μας «δείχνει» πως ο Αϊνστάιν είχε δίκιο!
Ο Αϊνστάιν, έχει πει πως η λογική θα σε πάει από το Α στο Β, αλλά η φαντασία θα σε πάει παντού…
.
Μην ανησυχείτε για εκείνο που έγινε
και για εκείνο που θα γίνει.
Υπάρχει μια παροιμία που λέει:
«Το χθες είναι μια ιστορία.
Το αύριο είναι ένα μυστήριο,
αλλά το σήμερα… είναι ένα δώρο,
γι αυτό και λέγεται παρόν».
και για εκείνο που θα γίνει.
Υπάρχει μια παροιμία που λέει:
«Το χθες είναι μια ιστορία.
Το αύριο είναι ένα μυστήριο,
αλλά το σήμερα… είναι ένα δώρο,
γι αυτό και λέγεται παρόν».
.
.
.
..
…
Άιναφετς 
Το ριψοκίνδυνο όραμα της φαντασίας (Κική Δημουλά)
Η φαντασία –
απόφοιτος του Πλάστη
γόνος του παραλογισμού
και της υπεροψίας –
σε κοίταξε εξονυχιστικά και είπε
«δε μου ταιριάζεις είσαι αβλαβής.
Σε κίνδυνο θα σε μεταμορφώσω
με τον πιο ταχύ και αλάνθαστο τρόπο:
αγαπώντας σε.
Θηρίο θα σε σκηνοθετήσω
σε απόσταση μάχης
να μου ξεφεύγουν
οι βρυχηθμοί των ελιγμών σου
να υπερπηδούν το λάκκο που ‘χω σκάψει
σκεπασμένον
με απατηλή στερεότητα κλαδιών
ζωώδους αγριότητας».
Έτσι έγινε
κι έρχεσαι τώρα εσύ επίπλαστο θηρίο
και μου ζητάς εμένα το λόγο
με ποιο δικαίωμα σε άλλαξα
από λαγό σε σαρκοβόρο
λες και σ’ ερωτεύθηκα εγώ.
Τα παράπονά σου στη φαντασία.
Αυτή εξευρίσκει λάλημα
όταν δεν ξημερώνει.
Να την ευγνωμονείς.
Αν η φαντασία δε σκηνοθετούσε
υπαρκτόν θηριώδη τον έρωτα
ποτέ καμιά πραγματικότης
δε θα μας είχε αγαπήσει
Καλό και φανταστικό τριήμερο Στεφανία !!!!
Το «έπιασε» άψογα νομίζω η Κική Δημουλά, όταν στο ποίημα της, δίνει τον τίτλο:
«Το ριψοκίνδυνο όραμα της φαντασίας» ! 😛
Γιατί από τη μια χωρίς φαντασία δεν θα πηγαίναμε στο φεγγάρι, δεν θα κτιζόντουσαν τα μεγαλοπρεπή μνημεία, οι ζωγράφοι δεν θα ζωγράφιζαν, οι ποιητές και οι συγγραφείς δεν θα έγραφαν, οι μουσικοί δεν θα συνέθεταν, οι μάγειροι δεν θα μαγείρευαν, οι εδώ 😉 χρυσοχέρες δεν θα έφτιαχναν τόσο πρωτότυπες κατασκευές- εργόχειρα και προφανώς εμείς εδώ οι «μπλογκερόφυλοι» δεν θα αναρτούσαμε ότι τέλος πάντων περνάει σίγουρα πρώτα από την φαντασία μας! 😉
Από την άλλη, αν όραμα της φαντασίας δεν εκπληρωθεί, θα φέρει απογοήτευση, έτσι δεν είναι; Γι αυτό και οι σοφοί, προτρέπουν να ζούμε στο τώρα και να αποφεύγουμε τις φαντασιώσεις! 😉
«Τα παράπονά σου στη φαντασία.
Αυτή εξευρίσκει λάλημα
όταν δεν ξημερώνει»…
Ευχαριστώ ‘Εφη μου, για το ποίημα και να έχεις και εσύ ένα φανταστικό τριήμερο με πολλά ΑΦιλιά! 🙂
«Αν είχαμε και μια Φανταστική, όπως έχουμε μια Λογική, θα ανακαλύπταμε την τέχνη να επινοούμε».
Μπορούμε να διδάξουμε τα παιδιά από μικρή ηλικία να εξασκηθούν σ’ αυτό..
Αν βρεις χρόνο διάβασε το …http://scorpiafilla.blogspot.gr/2012/05/gianni-rodari-grammatica-della-fantasia.html
Και αυτό όσον αφορά στους «μεγάλους» χαχα!!!!
https://kaboomzine.gr/ti-simeni-lipon-fantasiako-meros-a-kastoriadis/
ΦΙλιά !!!!
Ευχαριστώ Εύη μου, για τα links, «φαντάζομαι» πως θα βρω χρόνο να τα μελετήσω! 😛
ΑΦ! σίγουρα φανταστικά! 🙂
YΣ. ΕΦΗ γιατί μου φαίνεται άγνωστο το ΕΥΗ χαχαχα!!! ΦΙΛΙΑ ΠΟΛΛΑ!!!!
Μα ναι Έφη μου… μπερδεύτηκα μα την αφεντικίνα της κοτούλας, Εύη! 😛
ΑΦανταστικά! 🙂
«Μ’ αρέσει πολύ που η καρδιά υπαγορεύει,
που η φαντασία γράφει
και που το πνεύμα διορθώνει.» Από την ανάρτησή σου που μας δίνεις το λινκ. Τα λέει όλα πιστεύω.
Η φαντασία απαραίτητη στον άνθρωπο. Για να μην είναι »στεγνός». Αλλά με όρια για να μην έχουμε φαντασιώσεις συνεχώς.
Ωραίο θέμα και η ιστορία σου απίστευτη. Δεν το έχω ξανακούσει για κότα…Λες να αρχίσω να πιστεύω στην μετεμψύχωση;;
Καλό σου τριήμερο Στεφανία μου
Πολλά πολλά φιλιά
.
Μα έτσι ακριβώς δεν είναι Άννα μου; 😉
«Η καρδιά υπαγορεύει,
η φαντασία γράφει
και το πνεύμα διορθώνει»…
Η ιστορία με τη κότα της φίλης μου, με γέμισε γλύκα παρόλο που ενώ μου αρέσουν πολύ τα αυγουλάκια τους δεν τις θεωρώ και πολύ ξύπνιες, αλλά έλα που υπάρχουν και εξαιρέσεις… όσο για μετεμψύχωση, βλέπω αυτή τη κοτούλα σε άλλη ζωή να γεννιέται άνθρωπος (έτσι λένε όσοι πιστεύουν σ’ αυτά) χαχαχα! 😀
ΑΦιλιά πολύ χαμογελαστά και να έχουμε ένα όμορφο χαλαρό τριήμερο! 🙂
Τώρα εγώ ξέρεις πώς νιώθω μετά την ανάγνωση;
Σαν την κότα που υπομένει το κοτο-μπούλινγκ και θέλει το δικό της κοτέτσι κι αγκαλίτσες.
Γιατί τη φαντασία την έχω στο «φαρμακείο» μου, σαν πρώτες βοήθειες ένα πράμα.
Εκεί καταφεύγω κι από κει αντλώ εσωτερική δύναμη.
Δεν ξέρω πού βρίσκονται τα όρια μεταξύ φαντασίας και φαντασίωσης κι αν αυτά είναι «ορατά» και προσδιορισμένα. Αλλά χωρίς το όνειρο για το ανέφικτο, την υπέρβαση, το φανταστικό και την ουτοπία, νομίζω πως θα ήμασταν ακόμα στις σπηλιές.
Αϊνστάιν δαγκωτό!
Αχ! αυτό το κοτο-μπούλινγκ πολύ γελάσαμε με τον Παραμυθοσύντροφο! 😀
… «τυχαίο» ο Νίκος, έχει και ποστ στο blog του για το μπούλιγκ στο στρατό όμως!!! 😛
http://www.paramithas.gr/bullying/
Προσωπικά ως «γήινη» και εξασκημένη κατά κάποιο τρόπο στο παρόν 😉 αποφεύγω τις φαντασιώσεις, διότι ελλοχεύουν απογοητεύσεις, ενώ από φαντασία δόξα το Θεό, δεν έχω παράπονο! 😉
Πολλά πολλά ΑΦιλιά Μαρία μου και σου εύχομαι ένα φανταστικό τριήμερο! 🙂
Εμένα τα όνειρα, η φαντασία και το χιούμορ μου, είναι οι σούπερ δυνάμεις μου, ένα πράγμα.
Δεν ξέρω αν ονειρεύομαι και φαντάζομαι, για να «ξεφύγω», κυρίως -θέλω να πιστεύω τουλάχιστον- το κάνω για να «φτάσω». Το οραματίζομαι αυτό που θέλω κι ύστερα προσπαθώ να τα καταφέρω.
Το ιδανικό, θα είναι να φτιάχνουμε τη ζωή μας τόσο όμορφη (στα δικά μας μάτια), που να ξεπερνά κάθε φαντασία.
Τι ωραίες οι κοτούλες. Αν και εγώ από μικρή, είχα μια αδυναμία (για άγνωστους λόγους) στις κατσικούλες!
Καλό τετραήμερο μαγισσούλα μου! 🙂
Υπάρχει διαφορά Μαρινάκι μου, μεταξύ του ονειρεύομαι (ξύπνιος), φαντάζομαι και φαντασιώνομαι! 😉
Οι ψυχολόγοι ως ειδικοί εξηγούν:
-Η φαντασία ως προς την ψυχολογική βάση της είναι ψυχική λειτουργία. Αντλεί το υλικό της από παραστάσεις του παρελθόντος και παραστάσεις του παρόντος. Αυτές οι παραστάσεις διασπώνται στα βασικά τους στοιχεία και κατόπιν αναπλάθονται -δυνητικά σε άπειρους σχηματισμούς- παράγοντας νέες παραστατικές εικόνες.
-Η φαντασίωση είναι ένα φανταστικό σενάριο, όπου το υποκείμενο είναι παρόν και παρουσιάζει την εκπλήρωση μιας ασυνείδητης επιθυμίας με τρόπο παραμορφωμένο, μέσω αμυντικών διαδικασιών. Η φαντασίωση περιέχει τις επιθυμίες του υποκειμένου, όπως είναι οργανωμένες μέσα στην ιστορία του. Μπορεί να είναι συνειδητή ή ασυνείδητη.
-Τα παιδιά έχουν φαντασιώσεις που εκφράζονται μέσα από το παιχνίδι, τη ζωγραφική, το λόγο, τις ονειροπολήσεις!
Όσο για τις κοτούλες και η ίδια έχω μεγάλη αδυναμία στα κατσικάκια και όταν ήμουν μικρή θυμάμαι να παίζω μαζί τους και να σκαρφαλώνω στα βουνά σαν κατσικάκι! 😛
Φανταστικά ΑΦιλιά σου στέλνω με ευχές για ένα γλυκό τριήμερο! 🙂
«Ε, χωρίς όνειρο και όραμα, δίχως φαντασία κι αποκοτιά, αν με το νου και την καρδιά ανεμόσκαλες δε στήνεις ποτέ γραφτό δε σου είναι να πατήσεις τον Ήλιο…»
(Γεωργούλας Μπέικος, Ευρυτάνας διανοούμενος, συντάκτης του «Κώδικα Ποσειδώνα» την εποχή της αντίστασης)
Πόσο σωστό και όμορφο αυτό που γράφει ο Γεωργούλας Μπέικος, Ευρυτάνα μου! 😉
Ναι… όνειρο, όραμα, φαντασία και αποκοτιά, μας χρειάζονται πάνω απ΄ όλα και αυτή την εποχή για να ξεκολλήσουμε απ΄το κατεστημένο που μας κρατά κοιμισμένους!
ΑΦιλιά με πολλά πολλά ευχαριστώ για το υπέροχο κείμενο! 🙂
Εξαιρετική η κοτούλα, αλλά και τα κείμενα.
Αν είχα φανταστεί την αδυναμία σου για τη κοτούλα αυτή, θα σου έδινα να φας μόνο από τα δικά της αυγά, μια και όλα τα αυγά που τρώμε τελευταία είναι από το κοτέτσι της Εύης! 😉
Στεφανία μου έπιασες θέμα τεράστιο.
Η Φαντασία και κατ’ επέκταση η φαντασίωση είναι πολύ μεγάλα κομμάτια μέσα στην ψυχοσύνθεσή μας.
Πολλές φορές κυριαρχούν στο νου και στη σκέψη μας. Μάλιστα οι δεύτερες αποκτούν τέτοια οντότητα που αγγίζει απίθανες καταστάσεις.
Υπάρχουν άνθρωποι που στην κυριολεξία ζουν τέτοιες φαντασιώσεις. Γίνονται ένα με αυτές.
Θα ήθελα πραγματικά να γράψω κάτι πάνω σε αυτό το κομμάτι και ίσως το πειραματιστώ κάποια στιγμή.
Σε ευχαριστούμε και ευχόμαστε να περάσετε καλά στην Αποκριά.
Ναι Γιάννη μου, όντας τεράστιο το θέμα φαντασία και φαντασίωση και πολύ σωστά έπιασες το πόσο επικίνδυνη μπορεί να είναι η φαντασίωση, ενώ η φαντασία είναι δημιουργική!
Να γράψεις κάτι πάνω σ΄ αυτό μια και εσύ γράφοντας αστυνομικές ιστορίες έχεις δει πόσο απαραίτητη είναι η φαντασία! 😉
ΑΦιλιά και καλές Απόκριες… όπως τις φαντάζεσαι! 🙂
Να ξέρεις μαγισσδουλα μου πόσες φορες εχω παρει την φαντασία αγκαλια και ταξιδεύω; χα..χα..
Εχω την εντύπωση πως αν δεν υπηρχε η φαντασία.. η ζωη μας θα ήταν πολύ πεζή….πολλες φορες ωραιοποιώ πραγματα που δεν μου αρεσουν η τους δινω την δικη μου..ομορφη εκδοχή.. αν ηταν ετσι;;)
χα..χα.. χαζό μεν καλο για μενα δε..:) ισως να ονειροβατώ.. και να μην ειναι και τοσο καλο γιατι υπαρχει ο κίνδυνος να φας τα μούτρα σου.. αλλά νομιζω οτι ..κάπου διαβασα ..ισως οχι ακριβως ετσι.. αλλα..όταν ερχεται η φαντασια απο την πόρτα..η λογική φευγει απο το παραθυρο…!! χα..χα..σαν την κοτουλα και εγώ…;)
Φιλεναδα να περασετε ενα ομορφο και χαρούμενο τριημερο φιλακιααααα!! ❤
Η δικιά σου φαντασία Ρούλα μου, είναι «φανταστική» γιατί είναι 100% δημιουργική, ξεκινώντας απ΄τις κατασκευές- εργόχειρα-μαγειρική, φτάνει, μέχρι τη μυθοπλασία και τη ποίηση! 😛
Όσο για τη φαντασίωση, διάβασε τη διαφορά στην απάντηση στο σχόλιο της Μαρίνας! 😉
Φυσικά και η φαντασία δεν συνεργάζεται με τη λογική!
«Η καρδιά υπαγορεύει,
η φαντασία γράφει
και το πνεύμα διορθώνει»…
ΑΦιλιά με ευχές για ένα φανταστικό τριήμερο! 🙂
Μαγισσουλα μου!!!!
Μου έλειψες!!!! Ελπίζω να σε βρίσκω καλά!!!!
Επιτέλους πήρα το πτυχίο και επανέρχομαι πια σιγά σιγά.
Μου έλειψε η μπλογκοσφαιρα και όλοι εσείς!!!
Φτιάχνω ξανά το μπλογκ μου και σύντομα θα είμαι ξανά κοντά σας
Καλώς το Μαράκι μου! 😀
Συγχαρητήρια για το πτυχίο! 😛
Μας έλειψες και εσύ και σε περιμένουμε με πολύ χαρά και μπλοκανανεωμένη!!! 😉
Καλή ξεκούραση!
ΑΦιλιά πάντα τρυφερά! 🙂
Η δική μου ψυχοσύνθεση Στεφανία μου είναι γεμάτη φαντασία ακόμα και για πολυ απλά καθημερινά πράγματα !!! Φαντασία και όνειρα έστω και αν φαίνονται άπιαστα η ζωή μου γεμάτη χωρίς να φτάνουν στα άκρα !!Σύμφωνα με την Πλατωνική αντίληψη , η φαντασία είναι δημιουργική ικανότητα της ψυχής !!
Είδες μετά το κοτο- μπούλινγκ που λεει και η Μαρία η κοτούλα αναζήτησε τι άλλο ζεστασιά στην αγκαλιά
Καλό τριήμερο να περάσετε με την αγάπη μου
Έτσι Νικόλ μου, η φαντασία σου, είναι αυτή που σου δίνει τόσες εμπνεύσεις και έτσι μπορείς και δημιουργείς τόσα διαφορετικά πράγματα! 😉
Και ναι, ο Πλάτωνας ήταν απ΄τους πρώτους που ύμνησαν τη φαντασία!
Πλατωνική αντίληψη, «η φαντασία είναι δημιουργική ικανότητα της ψυχής»…
Η αγκαλιά είναι φάρμακο για όλους… σαν κάτι να ήξερε η κοτούλα! 😛
Καλό τριήμερο και σε σας, Νικόλ μου!
ΑΦιλιά με μια φανταστική αγκαλιά καρδιάς! 🙂
Γνωστή η αδυναμία σας (και μας) στα ΑΦ και ΦΑ. Όπως ξέρετε κάνω, ό,τι μπορώ για να της δίνω χώρο.
Μόνο το fb μου τα χάλασε προχθές και μου έκλεισε το προφίλ γιατί το ‘Πουπερμίνα’ δεν είναι, λέει, όνομα κι άν είναι, να του στείλω αντίγραφο ταυτότητας – μα καμία φαντασία! :-))
Για κάποιο λόγο, Πουπερμίνα μου το G+, μου στέλνει όλες τις αναρτήσεις σας με mail πριν εμφανιστούν στο blog σας και ομολογώ πως αυτό προσωπικά μου αρέσει πολύ!!! 😛
Δεν έχω fb και έχω βρει την ησυχία μου, γιατί ακούω «φανταστικές» ιστορίες τελευταία που ξεπερνούν όντος κάθε φαντασία! 😉
Πολλά ΑΦ και Αληθινά και Φανταστικά σας στέλνω και εύχομαι καλή τύχη με το fb! 🙂
Μιά αγκαλιά δίνει δύναμη, το ξέρουν καί… οι κότες 😉
Τα κατοικίδια είναι τα πρώτα που απολαμβάνουν τις αγκαλίτσες… εμείς ως αφεντικά ακολουθούμε ασθμαίνοντας!!! 😉
ΑΦιλιά dodoula μου, με μια μεγάλη νοερή και φανταστική αγκαλίτσα και από μένα! 🙂
Αααα, δεν ξανακαθυστερώ την επίσκεψη! Μέχρι να έρθω και να διαβάσω το πλούσιο κείμενο, να σου μπροστά μου ένα σωρό επίσης πλούσια σχόλια. Τώρα; Κι εκείνο το κουτάλι που κρέμεται για μένα είναι; Κι αν ναι, εγώ τώρα, τι να φάω;!
Ας ρίξουμε λίγο το επίπεδο με μια προσπάθεια αστεϊσμού:
Αυτή η καημένη και τελικά σωσμένη στις αγκαλιές κοτούλα, τι είπε, όταν γλίτωσε από το μπούλινγκ και βρέθηκε ξάπλα στα χάδια των αφεντικών;;;
– Φανταστικό -κο -κο- κο-κο!! Φανταστικά-κα-κα-κα-κα!!
Και το επιμύθιον της ιστορίας είναι πως ακόμα κι οι κότες μπορούν να αντιμετωπίσουν τις αντιξοότητες της ζωής, πάντα πίσω από την αρνητική πλευρά των πραγμάτων υπάρχει κι η θετική, την οποία όσο την επιδιώκουμε μπορούμε να την έχουμε δίκην φαντασιώσεως ολοζώντανη μπροστά μας. Ας πάρουμε θάρρος. Αν μπόρεσε η κοτούλα, θα μπορέσουμε κι εμείς! 🙂
Κα (κα – κα- κα-)λημέρα σας
Μα ναι Διονύση… είπαμε, δεν είπαμε; 😛
Ωωωω! Και προτείνω να κα κα κα ρίσουμε γιατί μόλις «προσπάθησα» να διαβάσω τι λέει ο Καστοριάδης για το «φαντασιακό» στο link της φίλης efge63 – Έφης και λάλησα ως πετεινός, τι μόνο για κοτούλες θα μιλάμε!!! 😀
(Ανέκαθεν αντιμετώπιζα μια «δυσκολία» να παρακολουθήσω τη σκέψη του Καστοριάδη)…
«Γιατί στο φαντασιακό των δυτικών κοινωνιών κυριάρχησε μια άλλη φαντασιακή σημασία. Θέλω να πω ότι τα πράγματα δεν μιλάνε από μόνα τους, ότι δεν μπορούμε από το είναι να περάσουμε στο δέον και ότι πάντα θα υπάρχει μια φαντασιακή επένδυση των σκοπών μιας κοινωνίας, πάντα θα υπάρχει ένα αυθαίρετο νόημα που δίνουμε στη ζωή και στον κόσμο».
Oh! mon Dieu! θα πρόσθετε η Γαλλίδα maman! 😉
Και συμφωνώ πως αν μπορούν οι κότες να αντιμετωπίσουν τις αντιξοότητες της ζωής μπορούμε και εμείς, ειδικά αν διαθέτουμε χιούμορ! 😉
ΑΦανταστικά και άκρως κακαριστά! 🙂
Τον προβληματισμό για τις αντιξοότητες της ζωής τυχαία τον βάλατε μετά το απόσπασμα του Καστοριάδη, κυρία Άιναφετς; 🙂
Η κυρία Άιναφετς, ενίοτε γοητεύεται από τα «τυχαία» της ζωής, σ’ αυτή την περίπτωση όμως αφού κα κα κα ρισα με όλη μου τη καρδιά με το σχόλιο σας, «είπα» να «διαβάσω» και τι λέει ο φίλτατος Καστοριάδης για το «φαντασιακό» και εκεί είναι που λάλησα ως πετεινός…έτσι προέκυψε και η απάντηση, παρόλο που η ζωή πολλάκις με έχει ενημερώσει για τις αντιξοότητες της!!! 😛
Αυτά προς το παρόν αγαπητέ κύριε Διονύση, γιατί με περιμένει και ο σχολιασμός του κύριου Λι! 😉
Κι εγώ τώρα που με φαντάζομαι να τρώω αυγουλάκια, που τα λατρεύω, είμαι «πεζή»; 😛
Νομίζω ότι, όπως ισχύει για τα περισσότερα πράγματα, χρειάζεται μέτρο. Η φαντασία είναι ένα καταφύγιο, σωτήριο πολλές φορές. Μπορεί όμως να γίνει και φυλακή, αν δεν προσέξουμε. Είναι υπέροχο και δημιουργικό ν’ αφήνεσαι, αρκεί να ξέρεις το ελέγχεις.
Σε γλυκοφιλώ, μαγισσούλα μου και εύχομαι ένα υπέροχο τριήμερο! ❤
Όση φαντασία και αν διαθέτει κανείς Κατερίνα μου, δεν υπάρχει περίπτωση να χορτάσει αν φαντάζεται πχ αυγουλάκια… πρέπει να τα φάει για να αισθανθεί χορτάτος!!! 😛
Η Joko Beck, εξηγεί καθαρά πως:
«Τίποτα δεν έχει υπάρξει ποτέ εκτός απ΄αυτή τη στιγμή. Όλα εδώ είναι. Είμαστε όλα αυτά. Παρόλα αυτά τα ανθρώπινα πλάσματα ξοδεύουν 50 με 90 της εκατό του χρόνου τους μες τη φαντασία τους, ζώντας μια φαντασίωση.
Σκεφτόμαστε τι μας συνέβηκε, τι θα μπορούσε να μας συμβεί, πώς θα αισθανόμαστε γι αυτό, πώς θα μπορούσαμε να είμαστε διαφορετικοί, πώς οι άλλοι θα μπορούσαν να είναι διαφορετικοί και λοιπά και λοιπά»… Η Joko Beck (δασκάλα Ζεν) είναι ξεκάθαρη! 😉
Η φαντασία, μπορεί να μας πάει παντού αλλά η πραγματικότητα είναι αυτή που θα μας προσγειώσει και αν ζούμε τις φαντασιώσεις μας και νομίζουμε πως είναι η πραγματικότητα, ναι, γίνονται η φυλακή μας! 😉
ΑΦιλιά με πολλές ευχές για ένα τριήμερο όπως εσύ το φαντάζεσαι! 🙂
Ε λοιπόν αγάπησα την κοτούλα που θέλει αγκαλιές! Μάλλον φταίει που αγαπάω τα χαδιάρικα ζωάκια! Καλή Σαρακοστή, Στεφανία μου.
Και για ν’ αγαπάς τα χαδιάρικα ζωάκια Μία μου, μάλλον θα σου αρέσουν και σένα τα χάδια! 😛
ΑΦιλάκια πολλά πολλά και καλή Σαρακοστή και σε σένα! 🙂
Σε ποια γυναίκα δεν αρέσουν τα χάδια, φίλη μου? Αχ, θέλω την κοτούλα!
😀 !
Λοιπόν, εγώ από όλη τούτη την ιστορία με την κοτούλα, κρατάω το εξής: Μηδεν κακό αμιγές καλού, δεν την θέλατε άλλες κοτούλες της συγκεκριμένη κοτούλα; Κοίτα σε τι καλό της βγήκε!Απέκτησε δικό της χώρο και δεν είναι κλειδαμπαρωμένη σε ένα κλουβί «μικρό σαν…κοτέτσι», χιχιχι. Η δε κοτούλα έβαλε με την φαντασία της πως αν διεκδικήσω αγκαλιές, τι λες θα τις πάρω και ας είμαι κότα;Και της έλαβε! Τελικά μόνο…κότα δεν ήταν η συγκεκριμένη κοτούλα τελικά!!!Μπράβο της!Τα αφιλάκια μου από όλους μας και ευχές για καλό Διήμερο (πλέον)!!
Δεν ξέρω αν η απομόνωση Κατερίνα μου, λόγω μπούλιγκ είναι λύση, αλλά στο βασίλειο των πουλερικών δεν φαίνεται να υπάρχει άλλη λύση! 😉
Κρίμα που η Σ είναι ακόμα μικρούλα και δεν μπορείς να της δείξεις τις φωτό, είμαι σίγουρη πως οι κοτοαγκαλίτσες θα την ενθουσίαζαν! 😛
ΑΦιλάκια και από μας στα τρία σας και να περνάτε όμορφα! 🙂
Κακάρισα εκ βάθους καρδίας με την ιστορία σου και τις κοτοαγκαλίτσες 🙂
Οσο τρελλαίνομαι με την δημιουργική φαντασία (πόσο με ενθουσίασε η αυγόλαμπα ) τόσο απέχω απ’το να κάνω φανταστικά σενάρια με τη ζωή .Ίσως και να τρομάζω επειδή σκέφτομαι πως όταν εμείς κάνουμε σχέδια ο Θεός γελάει …. Και δεν ξεχνώ ποτέ πως Ζωή είναι αυτό που συμβαίνει όσο εσύ είσαι απασχολημένη να κάνεις σχέδια 😉
Το σχόλιο της dodo όλα τα λεφτά !!!
Φιλούδια … φανταστικά γλυκά και….αφάνταστα αγαπησιάρικα 🙂
Και για να μη γελάει κανένας Θεός με μας, αγαπημένο μου Ξωτικούλη, ας παραμείνουμε στο παρόν και στις αγκαλίτσες… (Χμ! πάει και καιρός που δεν αγκαλιαστήκαμε και από κοντά!) 😛
«Το χθες είναι μια ιστορία.
Το αύριο είναι ένα μυστήριο,
αλλά το σήμερα… είναι ένα δώρο,
γι αυτό και λέγεται παρόν»…. Qui, pour le moment!!! 😉
Νομίζω πως η κοτούλα της φίλης μου, έδωσε μια χαλαρή νότα στο παρόν μας και μας επέτρεψε να κακαρίσουμε με την καρδιά μας! 😀
ΑΦιλιάαααααααααααααααααα! και πάντα αφάνταστα αγαπησιάρικα! 🙂
Θα συμφωνήσω απόλυτα με τον Αϊνστάιν, καθώς επίσης και με το σχόλιο που άφησε ο φίλος Ευρυτάνας!
Τώρα για την κότα τι να πω…αγκαλιά δε θα την έπαιρνα πάντως με τίποτα! χαχα!
Φιλιά πολλά και καλά Κούλουμα!
Με έβαλε σε βαθυστόχαστες σκέψεις το σχόλιο σου Μαρία (me) μου, γιατί δεν ξέρω αν μου ερχόταν μια κότα αγκαλιά (για να γλυτώσει απ΄το κοτομπούλιγκ) αν θα της έδινα το θάρρος να της κάνω καθημερινές αγκαλίτσες!!! 😛
ΑΦιλιά πολλά πολλά και καλό πέταγμα αετού και καλή μας όρεξη! 🙂
Η Φαντασία και ο φανταστικός κόσμος γενικά μπορούν να σε βλάψουν. Όμως αν κρατάς τα πόδια σου στη γη, και αφήνεσαι κάποιες ώρες στη φαντασία, θα σε οδηγήσει σε άλλα επίπεδα. Σε επίπεδα δημιουργίας και έκφρασης. Τα πάντα θέλουν μέτρο. Να είσαι ταξιδιώτης που δεν ριζώνει σε κάποιο τόπο. Ούτε υπερβολική φαντασία που θα σε βλάψει, ούτε υπερβολικά πραγματικότητα που θα σε στεγνώσει. Φιλιά πολλά!
Μόνο αν ζεις τις φαντασιώσεις σου σαν να είναι πραγματικότητα μπορεί να σε βλάψει, Μαίρη μου, αντιθέτως όσο πιο πολύ φαντασία διαθέτεις, τόσο πιο μακριά μπορεί να σε πάει, εξ άλλου το ξέρεις και η ίδια από πρώτο χέρι!!! 😉
Και φυσικά και η κάθε υπερβολή οδηγεί σε απογοήτευση!
ΑΦιλιά πάντα τρυφερά και να έχεις μια υπέροχη Καθαρή Δευτέρα! 🙂
Α, ρε Στεφανία, μ’ αρέσεις γιατί δεν παραιτείσαι ΠΟΤΕ!!!!! Πάντα εδώ να μας δίνεις «εξαιρετική τροφή¨για σκέψη….. Η κότα φοράει λουράκι;;;;;;;;;; ή μήπως γέρασα τόσο που με γελούν τα μάτια μου…… χαχαχαχαχαχαχα…. Καλή Σαρακοστή!
Εδώ οι κότες δεν παραιτούνται αγαπημένη μου Μαριέλα και θέλεις να παραιτηθώ η ίδια??????????? Αποκλείεται pour le moment! 😛
Καλέ, πιο λουράκι, έτσι είναι τα λουράκια; Κολιέ φόρεσε για την φωτογράφιση!!! 😉
ΑΦιλιά πολλά πολλά και καλή Σαρακοστή, όπως την εννοεί ο καθένας (Bien sur)! 🙂
Όλα αυτά μαζί είναι ο άνθρωπος! Με την ανάγκη να ζήσει τη στιγμή, να χυθεί στις αναμνήσεις, να ονειρευτεί το μέλλον, να κατασκευάσει καταστάσεις, να αφήσει τη φαντασία του να οργιάσει!
Κι όλα καλά εκτός αν… κάνουμε κακό στον εαυτό μας ή στους άλλους… Ή Αν το ένα καταστρέφει το άλλο…
Όσο έχεις επίγνωση, δεν βλάπτει η φαντασίωση. Το κακό ξεκινάει όταν αρχίζεις και τη ζεις σα να είναι αλήθεια. Όσο έχεις επίγνωση, η ονειροπόληση δεν βλάπτει. Το κακό ξεκινάει όταν αρχίζεις και εγκαταλείπεις το παρόν.
Τη συμπόνεσα την κότα, Μαγισσούλα. Δεν ξέρω αν θα μπορούσα να της δώσω τη στοργή που χρειάζεται όμως…
♥ Φιλιά! ♥
Όταν κανείς ζει (όσο μπορεί) στο εδώ και τώρα, έχει επίγνωση και αυτή λειτουργεί μόνο στο παρόν… τότε μπορεί να δημιουργήσει ότι του υπαγορεύει η φαντασία του και αυτό δεν έχει όρια! Η ονειροπόληση σε ταξιδεύει μακριά απ΄το παρόν, μόλις έχεις επίγνωση, αυτή σταματά και τότε είσαι παρόν/ούσα!!! 😛
‘Ομως, καλό είναι, να είναι κανείς πολύ προσεχτικός- παρόν και να μη παρασυρθεί σε φαντασιώσεις που μόνο όλεθρο θα φέρουν στη ζωή του! 😛
ΑΦιλιά πολλά πολλά Αλεξάνδρα μου και πάντα χαίρομαι όταν οι φίλοι μου, μιλούν τη γλώσσα της καρδιάς! 🙂
Axx πόσες φορές το ξεχνάμε αυτό το «εδώ» και αυτό το «τώρα» Αινάφετς μου! Αλλά και η φαντασία είναι όμορφη καμία φορά, για να ξεφεύγουμε λιγάκι 🙂
Ζώντας στο εδώ και τώρα Φωτεινή μου, όσο μπορούμε (θέλει εξάσκηση!), η φαντασία λειτουργεί πιο εύκολα και αβίαστα! 😉
Χωρίς φαντασία δεν θα είχαν χτιστεί τόσα μνημεία και εμείς τώρα ποιος ξέρει πώς θα επικοινωνούσαμε, έτσι δεν είναι; 😛
ΑΦιλιά τρυφερά και πολύ δημιουργικά! 🙂
Ο Φρόυντ έλεγε πως οι φαντασιώσεις είναι αναγκαίες όπως και τα όνειρα για ψυχική εκτόνωση και νομίζω πως είχε δίκιο. Τώρα η φαντασία είναι μονοπάτι αποφυγής μα και αναζήτησης… σκέψου χωρίς αυτήν ότι ίσως να μην είχαμε καλλιτέχνες! Δε θα ήταν κρίμα;
Αφιλάκια πολλά κρύα αλλά ηλιόλουστα!
Κανένας δεν αμφισβητεί τη φαντασία, Φανή μου!
Τις φαντασιώσεις να προσέχουμε! 😛
ΑΦιλιά πολύ κρύα και βροχερά απ τη Πατρίδα, αλλά με ζεστή καρδιά! 🙂
ΥΓ: Αν δεν βαριέσαι διάβασε την επιστημονική διαφορά μεταξύ της φαντασίας και της φαντασίωσης, στην απάντηση στο σχόλιο της Marina Tsardakli! 😉
Το κακό είναι πως όταν αφηνόμαστε στην φαντασία μας και ζούμε σε μια φαντασίωση, ξεχνάμε την πραγματικότητα και αντιμετωπίζουμε τον εαυτό μας όπως θα θέλαμε να είναι.
Είναι όμορφα τα όνειρα, σε ταξιδεύουν, αλλά μόνο αν αναγνωρίσεις τον εαυτό σου όπως είναι μπορείς να αγκαλιάσεις το τώρα, εσένα!
Το να μπορείς να ζήσεις με τον εαυτό σου όπως είναι, είναι σπουδαία υπόθεση και ίσως ξεπερνά κάθε φαντασία!
Σε φιλώ γλυκά ❤
Έτσι ακριβώς είναι Νικολέτα μου! 😀
Το πρόβλημα είναι πως δεν γνωρίζουμε σε βάθος τον εαυτό μας, με αποτέλεσμα να ζει ο καθένας τη δική του πραγματικότητα! 😉
Το κλειδί είναι η «επίγνωση» που οδηγεί στη γνώση του εαυτού μας και στη σωστή σκέψη!
Πολλά πολλά γλυκά ΑΦιλιά και στα τρία σας! 🙂
Έπλασα μια ιστορία με το μυαλό μου… Πως όταν ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο και τον είδε πόσο αδύναμος ήταν και πόσο μειονεκτούσε απέναντι στα άλλα δημιουργήματα αφού ούτε άγρια σκληρά νύχια είχε, ούτε φονικά δόντια, ούτε ταχύτητα στα πόδια, ούτε γούνα για να σκεπάζει το ευαίσθητο δέρμα του, ούτε καν φτερά δεν είχε να πετάξει τον λυπήθηκε και του έκανε ένα δώρο. Την φαντασία. Πάρε αυτό του είπε και θα σε βοηθήσει να αποκτήσεις όλα όσα επιθυμείς και όλα όσα δεν μπορείς να φτάσεις. Αυτό ήταν το δεκανίκι του ανθρώπου μέσα στους αιώνες από την απαρχή της ζωής και με αυτό θα πορευτεί έως το τέλος. Αλίμονο σ εκείνους που δεν έμαθαν να χρησιμοποιούν την φαντασία τους. Μια φυλακή είναι το κορμί τους και δεσμοφύλακας η ίδια η ζωή τους.
Πόση φαντασία χρειάζεται για να αγκαλιάσεις αυτό που σε έμαθαν πως δεν θέλει αγκαλιά; Και πόση ψυχή ; Αλλά η ψυχή είναι άλλο κεφάλαιο ναι ; 🙂
Πόσο όμορφα «έκλεισες» Εύη μου, μια ανάρτηση που είχε και ως πρωταγωνίστρια μια τόσο τρυφερή κοτούλα! 😉
«Αλίμονο σ εκείνους που δεν έμαθαν να χρησιμοποιούν την φαντασία τους. Μια φυλακή είναι το κορμί τους και δεσμοφύλακας η ίδια η ζωή τους»!
Έτσι πρέπει να χρησιμοποιούμε τη φαντασία μας, αλλιώς θα στεγνώσουμε! 😛
ΑΦιλιά τρυφερά με μια φανταστική αγκαλιά καρδιάς! 🙂
Λοιπόν… Τελευταία έρχομαι πάντα καθυστερημένη από δω μαγισσούλα μου.
Για έναν περίεργο λόγο όμως είναι για μένα η κατάλληλη στιγμή!
Αυτό που θα διαβάσω σε σένα, έχει να κάνει με θέματα που ή με απασχολούν κι εμένα ή “δούλεψα πάνω σ’αυτά το τελευταίο διάστημα. Δεν είναι εκπληκτικό;
Χωρίς άμυνες δεν θα έβγαινε ζωή. Αλλά και κρεμασμένοι μόνο σε άμυνες πάλι αυτό που ζούμε δεν είναι αληθινή ζωή!
Ναι, στη φαντασία, αλλά όχι να είμαστε φαντασιωμένοι!
Σε φιλώ γλυκά! ♥
υγ: Σε ευχαριστώ!
Και η ίδια Αριστέα μου, για κάποιο λόγο μάλλον μαγικό, πέφτω σε κείμενα που έρχονται τη στιγμή που όντος έχουν κάτι να πουν στη καρδιά μου… Ναι! να τη προσέχουμε τη φαντασία μας, γιατί μπορεί να μας παρασύρει σε κόσμους δύσβατους, όσο για φαντασιώσεις, μακριά! 😉
Πολύ καλά κάνεις και «δουλεύεις» θέματα που σε απασχολούν… η ίδια, συνήθως τ’ αφήνω να μου «μιλήσουν» τα ίδια! 😛
Πολλά πολλά γλυκά ΑΦιλιά και από μένα! 🙂
Εμένα με πάει και κάπου αλλού.. Όταν διαφέρεις από τους πολλούς θα είσαι πάντα στόχος! 😊
Καλώς όρισες Κάτια! 😀
Άργησα ν’ απαντήσω, γιατί είχα πολύ «δουλειά» στο blog σου, το οποίο βρήκα εξαιρετικό και όταν βρω και άλλο χρόνο θα επανέλθω, να σχολιάσω εκτενώς! 😉
Σίγουρα αυτοί που διαφέρουν μπορεί να γίνουν στόχος… αλλά τελικά αυτό που έχει σημασία, είναι αν σε νοιάζει η όχι η γνώμη των «άλλων»… και μήπως έχει πιο πολύ σημασία εμείς οι ίδιοι να τα έχουμε καλά με τον εαυτό μας;
Είμαστε αυτοί που είμαστε και σε όποιον αρέσουμε, όπως λέει και το τραγουδάκι! 😛
Με τα χρόνια έχουμε τους φίλους που αξίζουμε… αλλά επειδή είναι μεγάλη κουβέντα θα επανέλθω στο blog σου! 😉
ΑΦιλιά τρυφερά και καλό μας βραδάκι! 🙂 (Α=Αληθινά)
Παράθεμα: Η Ζωή δίνει- Life gives | Άιναφετς
Reblogged στις worldtraveller70.