«Ένα ωραίο πρωινό κάτω από τον ήλιο που έκαιγε- αναρωτήθηκα από που ερχόμαστε, που πάμε και τι κάνουμε πάνω στη γη».
«Δεν υπήρχε ούτε ελπίδα, ούτε χρόνος… υπήρχε κάτι άλλο- Δεν υπήρχε τίποτα- και το τίποτα ήταν το παν».
«Δεν υπήρχε τίποτα- Αλλά το παν ήταν ήδη στο τίποτα- και ο χρόνος και η ιστορία κρυβόντουσαν στο αιώνιο».
«Δεν υπήρχε τίποτα, ούτε γέλιο, ούτε δάκρυα, ούτε δένδρο, ούτε σύννεφο, ούτε ερωτήσεις, ούτε απαντήσεις- Υπήρχε το κενό- Το άπειρο».
«Σταματήστε να τρέχετε- Σταματήστε ένα λεπτό. Πάρτε δυο λεπτά για να σκεφτείτε και να απαντήσετε σε μια ερώτηση μέσα σε πολλές άλλες:
Πιστεύετε πως η ζωή, η σκέψη, η γλώσσα, το γράψιμο ήταν αναγκαία μέσα στην αιωνιότητα ;
Ή πιστεύετε πως η ζωή, η σκέψη, η γλώσσα, το γράψιμο μπορούσαν να μην εμφανιστούν, να μην υπάρξουν;»
Αποσπάσματα από το τελευταίο βιβλίο του Jean d’ Ormesson που κυκλοφόρησε τον Αύγουστο του 2010 με τον τίτλο:
«Είναι κάτι περίεργο τελικά ο κόσμος».
Ο Jean d’ Ormesson γεννήθηκε στις 16 Ιουνίου του 1925…ένας σοφός ογδοντάχρονος, μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας.
Γοητευμένος από το πείραμα του Big Bank…θέτει ερωτήματα, όπως:
«Το να κατανοείς σημαίνει πως πας πίσω στην πηγή».
«Υπάρχει Θεός»;
«Τι υπάρχει μετά τον θάνατο;… (Μόνο ο Θεός το ξέρει, απαντά με χιούμορ!)
«Το παρελθόν φωτίζεται καθώς απομακρύνεται».
«Ας είμαστε υπομονετικοί…τα μυστικά του κόσμου θα μας αποκαλυφτούν»… (μετά από τον θάνατο!!!)
Τι θα γράψει άραγε 0 Ormesson για το πείραμα ALICE…ο φίλος «Κένταυρος» στο blog του μας εξηγεί πολύ καθαρά (ακόμα και με ένα παραμύθι!) …τι είναι το πείραμα ALICE…και τον ευχαριστούμε!
Τις δυο πρώτες φωτογραφίες τις τράβηξα πριν λίγες μέρες…οι άλλες είναι από το google…
Το χώμα…το παχύ χώμα μετά το όργωμα και πριν την σπορά είναι κάτι που πάντα μου προκαλούσε δέος!!!
Άιναφετς 
Αυτό το φρεσκοοργωμένο χώμα και μένα κάτι μου κάνει. Σαν να περιμένω να βλαστήσει απ΄ αυτό κάτι καινούργιο, που θα αγκαλιάζει όλα μας τα όνειρα, κι αυτά που δεν έχουμε ακόμα ονειρευτεί…
Κάτι τέτοιες αναφορές κάνω και γω στο ιστολόγιό μου και στο τέλος, να σου πω την αλήθεια, με πιάνει μια γλυκιά μελαγχολία για τη ματαιότητα (?) της μικρής μας ύπαρξης σ΄ έναν θεσπέσιο απέραντο κόσμο!
Ναι…newage μανούλα!!! Το φρεσκοργωμένο χωράφι με αγγίζει, όπως με αγγίζουν και όλες οι γεωργικές εργασίες, φτάνει να σέβονται το περιβάλλον…να ψεκάζουν ή να λιπαίνουν με φυσικό τρόπο, που ευτυχώς έχει αρχίσει κάτι να γίνεται και στην περιοχή που ζω…
Το χώμα της φωτογραφίας είναι λίγα μέτρα έξω από το σπίτι μου!
Ναι…ο κόσμος είναι απέραντος και σίγουρα θεσπέσιος…όταν είμαστε συνδεδεμένοι μαζί του…γιατί μόνο έτσι μπορούμε να τον απολαύσουμε!
ΑΦ! Και καλό ηλιόλουστο απόγευμα! 🙂
Όταν έβαλες το ερώτημα τόσο επιτακτικά τι στο διάολο κάνουμε εδώ,δεν κατάλαβα το νόημα τις ερώτησης και σκέφτηκα κάτι δεν κατάλαβε και τότε το απλοποίησα να το κάνω πιο εύληπτο.
Εσύ είχες βάλει σωστά το βασικό ερώτημα της ζωής.
Απάντηση στην επιστήμη δεν υπάρχει.
Είναι προς το παρόν θέμα που απασχολεί τη φιλοσοφία.
Πάντως τέτοιο ερώτημα δεν πρέπει να απασχολεί τη φύση ,τα δέντρα υπάρχουν δεν θέτουν ερωτήματα,ο ανθρώπινος νους βάζει ερωτήματα και παγιδεύεται μέσα σε αυτά
Όπως η φίλη . newagemama λέει…., με πιάνει μια γλυκιά μελαγχολία για τη ματαιότητα (?) της μικρής μας ύπαρξης σ΄ έναν θεσπέσιο απέραντο κόσμο!….
Η τοποθέτηση της είναι λάθος η ματαιότητα είναι αντίληψη του ανθρώπου λόγω της φθαρτότητας του.Ο άνθρωπος θεωρεί το θάνατο σε όλες τις περιπτώσεις εξαιρετικά αποτρόπαιο γεγονός ,για τη φύση όμως είναι το επιβεβλημένο γεγονός για την ανακύκλωση της ύλης.Εφόσον υπάρχει ζωή πρέπει να υπάρξη θάνατος.
Το ερώτημα παραμένει!!!
Άρα…επανερχόμαστε απ’ όπου ξεκινήσαμε Μιχάλη…από το τίποτα όλα ξεπηδούν και στο τίποτα επιστρέφουν…λένε οι σοφοί!
Για την επιστήμη όμως υπάρχει το τίποτα;
Η απλοποίηση του πειράματος…εξαιρετική!
ΑΦ! και πάλι σ’ ευχαριστώ! 🙂
Διακρίνω μια ποιητική πλεύση στις τελευταίες σου αναρτήσεις ή κάνω λάθος;
Μένω κλεισμένος στης βροχής τη σταγόνα που επιμερίζει από το πρωί το χώμα μου.
Στον υψηλό μου πυρετό που κι οι υδράργυροι ματώνουν.
Έψαχνα σε αστερόσκονες καρδιάς μου το υπερπέραν
σε νότες βάδιζα ακούρδιστων υπερχορδών,
μέχρι που μια στιγμή με πάγωσε, σταμάτησε το χρόνο.
Μήτε ουρανούς πλέον έβλεπα, θάλασσες και τη φύση
μονάχα ένα αμόλυντο κενό θεσπέσιο σε χρώματα ντυμένο
που κάποιος καμβάς αδιόρατος με συμπαθητικές μελάνες
ένα δειλό πορτραίτο σου γυμνό το ‘ντυσε στο σκοτάδι…
Την πλεύση θα την έλεγα φουρτουνιασμένη…με φιλοσοφοποιητικολογοτεχνικές πινελιές…mon cher Jean!!! 🙂
Και έτσι «μένουμε κλεισμένοι στης βροχής τη σταγόνα»…όπου ακόμα και εκεί είναι όμορφα…
Bisoudia et bonne soiree…χαχα…Οι Γάλλοι δεν έχουν απόγευμα! 🙂
Έλα μου όμως που το φιλοσοφικό δε το κατέχω και αδυνατώ να κατανοήσω εις βάθος την αξιόλογη ανάρτησή σου!
Η μυρωδιά του φρεσκοσκαμένου χώματος που μόλις έχει δεχτεί την νέα σπορά και η γλυκιά αδυμονία μέχρι τη καρποφορία του κρύβει κάτι το μαγευτικό.Ειδικά σήμερα στα μέρη μου που έβρεχε όλη μέρα το χώμα του κήπου μας βγάζει μια μυρωδιά μεθυστική.
Κ.Σ/Κ και !!ΦΑΣΜΑ!!
Το Θηριάκι…
Μα ΑΦΓ…θηριάκι…δεν υπάρχει «τίποτα» που πρέπει να κατανοήσεις…γιατί το σημαντικότερο το έχεις κατανοήσει:
«Το χώμα βγάζει μια μυρωδιά μεθυστική»…
ΑΦ! και καλό Κυριακάτικο απόγευμα!!! 🙂
Θα έλεγα πως εγώ δεν είμαι τόσο ποιητικός, αλλά τις απαντήσεις στα παραπάνω τις πήρα περίπου, διαβάζοντας Δαρβίνο…
Καλησπέρα και στην Βαρκελώνη!!! 🙂
Χα χα…Σίγουρα τα νέα σου τύμπανα θα σε κάνουν να ξεχάσεις την ποίηση, τον Δαρβίνο και την μπλογκογειτονιά …
ΑΦ! και να περνάς όμορφα…
Για να αντέξουμε όλα όσα συμβαίνουν αυτόν τον καιρό, όσον αφορά τον άνθρωπο και τα έργα του, μόνο με τέτοιες σκέψεις και αναζητήσεις θα τα καταφέρουμε. Δεν έχει μείνει τίποτε μαγισσούλα μου, όσο πιο πολλά μαθαίνω τόσο πιο πολύ απογοητεύομαι. Η σκέψη ότι δεν υπάρχει τίποτα μόνο το άπειρο είναι πολύ ανακουφιστική. Στην ερώτηση αν υπάρχει Θεός εγώ απαντώ ΝΑΙ για να μπορώ να ελπίζω..
Σε φιλώ αληθινά!
Τα προβλήματα μας φαντάζουν πραγματικά ανύπαρκτα Margo μου…κοντά στην αιωνιότητα…
Πολλές φορές όταν με πνίγουν, αφήνω τη σκέψη που να ταξιδέψει στο διάστημα…βλέπω την γη μας σαν μια κουκκίδα και τα προβλήματα μου για λίγο δεν υπάρχουν…!
ΑΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦιλάκι ελπιδοφόρο…πάντα!!! 🙂
Πήρα το καφεδάκι μου και ήρθα τρέχοντας (επιτέλους).
Απ’τα ελάχιστα που έχω ζηλέψει πολύ στην ζωή μου ξέρεις τι είναι;
Μια γατούλα που κάθεται αμέριμνη στον χειμωνιάτικο ήλιο και απολαμβάααανει ΑΠΛΩΣ !!!
Και τα χιλλιάδες ήδη λουλουδιών με τα άπειρα χρώματα που ΑΠΛΩΣ υπάρχουν.Και τα απίστευτα ήδη πουλιών ….και και και..
Και εγώ (δυστυχώς) να μην μπορώ να γλυτώσω απ’το ερώτημα γιατί υπάρχουν τόσα ; και με τόσο απίστευτη ομορφιά το καθένα;
Και δεν φτάνει που δεν μου απαντάς, μου πρόσθεσες και το αν θα μπορούσαν και να μην υπάρχουν…!!!!
Ε λοιπόν ,τώρα πια, θέλω να καταφέρνω κάθε μέρα να γιορτάζω που υπάρχουν κι ας μην έχω απαντήσεις !!!
ΤΦΑΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦ !!!!
(Τεράστια Φιλοσοφικά Απέραντα…..)
Είδες τι κάνει το φιλοσοφείν…Ξωτικούλι;
Χαχα…Μας αναγκάζει να πάρουμε γατούλες που θα γουργουρίζουν στα πόδια μας…ή κάποιος άλλος έριξε την ιδέα του καναρινιού που αλωνίζει ελεύθερο στο σαλόνι…μες στη φιλοσοφική του αναπόληση, τις κουτσουλιές τις σκέφτηκε;
ΑΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦ! Απλά..απλά και μόνο απλά! 🙂
Τελείωσε η μέρα μου.
Με μια γάτα αγκύρας χαδιάρα στα πόδια μας,οπως λέει και το ξωτικό.
Πράγματι ωραία αίσθηση.
Καλησπέρα μάγισσα σ΄ευχαριστώ πολύ πάρα πολύ
mon cinema…. ναι σωστα το άκουσα και εγω αυτό είναι.
Πές μου γιατι χωρίζεις την πρώτη συλλαβή, φαντάζομαι οτι θα εχει ενδιαφέρον
Καλησπέρα Thalasso…η δικιά μου μέρα έχει ακόμα πολλά να δει και θα προσπαθήσει και να πει! 🙂
Λοιπόν, έχω ένα «κόλλημα», όταν θέλω να δώσω έμφαση σε μια λέξη που έχει πριν πρόθεση…την χωρίζω!
Τώρα ΠΧ εσύ προ-τιμάς τις γάτες από τζάκι που αφήνουν τις τρίχες τους παντού…δλδ πχ προτιμάς…προ-τιμάς… τιμάς (πριν) τις γατούλες αγκύρας…πριν σκεφτείς τις τρίχες…χαχα (άβυσσος η ψυχή της Άιναφετς) και ίσως πολλές φορές και δύσκολη η επι- κοινωνία στο μπλο-γκούλι της!!! 🙂
Έκανα το Cinema μου… χαχαχα…και σου εύχομαι καλό βραδάκι! 🙂
μαγισούλα, λέω να κοιτάμε το χώμα και να λέμε «ευχαριστώ»
μερικές φορές χωρίς γιατί
κι αν εκείνο το 20% που έλεγε τις προάλλες η εφημερίδα το κάνουμε 21% ακόμη καλύτερα
ΑΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦ
Ω! Ναι γλυκιά μας Νέλλη…
Χίλια ευχαριστώ να λέμε: Στη γη, στον ουρανό, στα άστρα και σε ότι υπάρχει ή δεν υπάρχει εκεί πέρα…που είμαστε υγιείς…στο νου και στο σώμα…για να μπορούμε να ελπίζουμε… για τα όποια «νούμερα» !!!
ΑΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦ και στην όμορφη ταλαντούχα οικογένεια σου!!! 🙂
«Dεν υπήρχε τίποτα…και το τίποτα είναι το παν…και το παν ήταν ήδη στο τίποτα» έτσι λοιπόν «ευτυχισμένος ο άνθρωπος που δεν είναι τίποτα»
Αεξάρτητα από το τι πιστεύουμε ή τι δεν πιστεύουμε σημασία έχει η ερώτηση γιατί η σωστή ερώτηση κρύβει μέσα της την σωστή απάντηση που εν τέλει είναι αχρείαστη…πόσο αναγκαία να είναι μια απάντηση μέσα στην αιωνιότητα;
ΑΑώνιοΦ.
ΝDimitri μου!!! 🙂
Η απάντηση μέσα στην αιωνιότητα είναι αναγκαία όσο και η ερώτηση!
Πολλά ερωτήματα θέτω και αφήνω την Ζωή ν’ απαντήσει…
Όταν αληθινά δεν θα είμαστε τίποτα…τότε θα είμαστε ευτυχισμένοι…προς το παρών…καλά μυαλά χαχα!!!
Ω! Ναι…ΑΑώνιοΦ…λες να μπλογκάρουμε και σε άλλη ζωή???????????
σιγά να μη βάζω τις γάτες στο τζάκι.
Στο γκαράζ είναι και στην αυλή,δεν κάνω jurassic park το σπίτι μου.
Μου άρεσε αυτο που είπες οτι δεν τελειώνει η μέρα σου, αλλα επιμένω να μην καταλαβαίνω τις λέξεις με πρόθεση…θα το παλέψω να καταλάβω.
Μόνο στο thalasso….επιμένεις να ….χαχαχαχα
Καλό βράδυ φίλη μου.
Δεν μπαίνουν οι γάτες αγκύρας στο γκαράζ…το πεντα-τακτοποιημένο (!)απαπαπα!Αυτές θέλουν βελούδινους καναπέδες…για να φαίνονται οι τρίχες τους!
Οι προ- θέσεις μου για τις λέξεις με προθέση είναι άκρως κατά- νοητές!!!
Όσο για το Thalasso επί- μένω να σε από-καλώ έτσι γιατί κάνει πιο Γαλλικό…άσε που μου θυμίζει τον Adamo!!!
Καλό βραδάκι Thalasso- Κράτωρα μου…. χαχαχαχαχα
Μα είναι τόσο απλά τα πράγματα.. Είμαστε περαστικοί..
Τόσο μικρή η ζωή μας μέσα στον χρόνο και στον χώρο..
ας ευχαριστούμε γι’ αυτό το λίγο που μας χαρίζεται, ας ευχόμαστε να είναι τρυφερό για μας..
φιλάκια πολλά)
Έτσι απλά είναι τα πράγματα λαμπερό μας Αστεράκι…
Τα αστέρια όμως δεν είναι περαστικά…ακόμα αυτά που βλέπουμε να πέφτουν…το φως τους αντέχει αιώνες…και ας έχουν σβήσει μερικά!
Λίγο πιο πολύ ευγνωμοσύνη προς την Ζωή χρειάζεται ο άνθρωπος!
ΑΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦιλάκι πολύ πολύ τρυφερό !!! 🙂
Τώρα τελευταία στο χωριό που δουλεύω προσέχω ιδιαίτερα τη μυρωδιά που αναδύει το χώμα μετά τη βροχή. Πάντα μου άρεσε αυτή η μυρωδιά, αλλά τελευταία τη πρόσεξα. Άπλωσα τα χέρια μου σταακάγκελα του σχολείου και μύρισα.
Καλώς την Βάλια μας…μου αρέσει πολύ που δεν «σκιάζεσαι»…και βάζεις το όμορφο μουτράκι της Μυρτούλας κοντά στο δικό σου…πόσο μοιάζετε!!!
Ετοιμαζόμουν να μπω στο blog σου και να σχολιάσω την ανάρτηση σου…μου αρέσουν οι προσωπικές μαρτυρίες…με πρόλαβε το σχόλιο σου…αλλά πάω αμέσως μετά!
Στην αρχή δεν ήθελα να γράψω «τίποτα»…αλλά παρασύρθηκα από τα ίδια μου τα λόγια…τώρα τελευταία με κουράζουν οι μεγάλες αναρτήσεις…ήθελα να βάλω μόνο χώμα…και όποιος το καταλάβει, το κατάλαβε…ναι η αίσθηση του χώματος μέσα στα χέρια μας και αυτή η μυρωδιά…είναι κάτι μεθυστικό!
ΑΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦιλάκια και στα τρία σας!!! 🙂 🙂 🙂
καλησπέρα…
η θάλασσα η πλατειά, που καθρεπτίζει τον ουρανό, το φως και τις εναλλαγές της ψυχής μας, φουρτούνα, νηνεμία, γαλήνη…
κι η οργωμένη γη, τιθασσευμένη μέσα από τα δικά μας χέρια, απίστευτο, μα έτσι είναι, έτσι το βρήκαμε και θα το συνεχίσουμε εις μάτην των όσων μύριων κακών έπονται από αυτή την αμετροέπειά μας πάνω στη φύση…
κι οι εναλλαγές να μας δείχνουν το χρόνο, τη φθορά, τη φυσική εξέλιξη των πραγμάτων…
σαν μια μελαγχολική μουσική, που έχει τα κρεσέντο της και τα ματζόρε ιντερμέδια, αλλά με δέος επιτίθενται τα πνευστά, σαν πνεύματα στη μεγαλειότητα της φύσης…
Η μαγεία της ίδιας της φύσης μέσα μας, έξω μας στις αισθήσεις μας… ακόμη και όταν δακρύζουμε ακούγοντας ένα παιδικό κλάμα…
τα φθινοπωρινά φιλιά μου
Καλησπέρα Nikiple…χαίρομαι όταν βλέπω σχόλιο σου!!! 🙂
Θεωρούμε τις αντιφάσεις (διάθεσης) κάτι φυσικό…η μια επιθυμία ενάντια στην άλλη επιθυμία…αυτές οι εναλλαγές δεν αφήνουν τον νου να ησυχάσει…και να κατανοήσει το μεγαλείο της Ζωής!
Πληρώνουμε την αμετροέπεια μας…σε όλα τα επίπεδα…
Όμορφο το φθινόπωρο και ομορφότεροι οι ασπασμοί σου! 🙂
ΑΦ! καλό σου βράδυ! 🙂
Τί έγινε βρε μάγισσα, εχθές έγραψα και σήμερα ήρθα να δω τι μου απαντάς. Έγραψα αλλά μάλλον δεν το έστειλα. Μου αρέσει που… σου είχα και λινκ. Άστο για αύριο.
Καλό ξημέρωμα.
Μάγια…μάγια…χαχα..για να μας χωρίσουν, αγαπημένη μου φίλη!!!
Για δοκιμάστε…Έτσι χωρίζει το βουνό από την θάλασσα????????????
Είναι άκρως εκνευριστικό να γράφεις και μετά να μη το βρίσκεις…χάνεται ο αυθορμητισμός…και άντε να το ξαναγράψεις…πάντως ότι και να ήταν αυτό…σ’ ευχαριστώ!!!
ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦ! φιλί βουνίσιο!!! 🙂
Έχεις βάλει έγκριση σχολίου μετά από έλεγχο;
Ξαναγράφω για τρίτη φορά. Σαμποτάζ μας κάνουν καλή μου.
Για να δω, θα εμφανιστεί.
Ίσως η απόκρυψη του σχολίου μου γίνεται γιατί βάζω και λίνκ στην ιστοσελίδα μου. Το υπέβαλα προσεκτικά δύο φορές και δεν το εμφάνισε.
Το λίνκ είναι εδώ: φακελάκια -μποστάνι- «Άρωμα πρωϊνής Άνοιξης»
Τι το έχουμε το πείσμα, χαχαχα.
Έλεγα με λίγα λόγια ότι φροντίζω, απολαμβάνω και μαθαίνω από την φύση.
Φιλιά θαλασσένια.
Καλό βράδυ.
Ααααααααααααααααααααα! Το είδα…το διάβασα…το μύρισα (ως μάγισσα!) το χαμένο link…δοκίμασα να το ανεβάσω αλλά παραμένει στα spam…σνιφ! 😦
Πάντως χίλια ευχαριστώ για τον κόπο και την ομορφιά που μου έστειλες!!!
ΑΦιλιά ηλιόλουστα! 🙂
Να ρωτήσουμε τη γατούλα για τις απορίες μας !!!
Κάτι παραπάνω θα ξέρει για να κοιμάται αμέριμνη στον καναπέ …
Κάποια πράγματα όσο κι αν παιδευόμαστε θα μας γεννούν καινούργιες απορίες !!!
Καλό Σ.Κ. εύχομαι …
Ναι Σιδερή μου έτσι είναι όπως τα λες…αλλά βλέπεις εμείς δεν παίρνουμε «χαμπάρι»…όπως λένε και στην πατρίδα μου!!!
Καλό Σ. Κ να έχουμε…ευχαριστώ! 🙂