.
«Αγαπητέ μου Λουκίλιε, άρχισε αμέσως να ζεις και υπολόγιζε τη κάθε ξεχωριστή μέρα σαν μια ξεχωριστή ζωή.
Αυτός που έχει με αυτό τον τρόπο προετοιμάσει τον εαυτό του, αυτός που η καθημερινότητα του έχει υπάρξει ένα ενιαίο σύνολο, είναι ήσυχος ο νους του, αλλά αυτοί που ζουν μόνο με ελπίδα ανακαλύπτουν ότι το άμεσο μέλλον πάντα τους ξεφεύγει».
Αυτός που έχει με αυτό τον τρόπο προετοιμάσει τον εαυτό του, αυτός που η καθημερινότητα του έχει υπάρξει ένα ενιαίο σύνολο, είναι ήσυχος ο νους του, αλλά αυτοί που ζουν μόνο με ελπίδα ανακαλύπτουν ότι το άμεσο μέλλον πάντα τους ξεφεύγει».
.
ΣΕΝΕΚΑΣ
.
.
Ο Λούκιος ή Λεύκιος Ανναίος Σενέκας (Lucius Anneus Seneca), γνωστός ως Σενέκας ο Νεότερος ή απλώς Σενέκας
Ρωμαίος πολιτικός, ρήτορας, δραματουργός και στωικός φιλόσοφος, δάσκαλος του Ρωμαίου Αυτοκράτορα Νέρωνα, με τον οποίο διέκοψε κάθε επαφή όταν ο Νέρωνας έγινε τυραννικός. Ο Σενέκας αποσύρεται σε θεωρητικούς φιλοσοφικούς στοχασμούς και το 65 κατηγορείται για συμμετοχή σε αποτυχημένη συνωμοσία κατά του Αυτοκράτορα· αμέσως διατάσσεται να αυτοκτονήσει κόβοντας τις φλέβες του.
Υπηρέτησε το στωικό ιδανικό του σοφού που μεριμνά για την κοινωνία από θέση ευθύνης.
Για τον Σενέκα χρέος των πλουσίων και των αρχόντων ήταν η βοήθεια προς τους κοινωνικά αδύναμους.
Επικάλυψε τον στωικισμό με ένα πέπλο ουμανισμού, που συνοψίζεται στη φράση:
.
Ρωμαίος πολιτικός, ρήτορας, δραματουργός και στωικός φιλόσοφος, δάσκαλος του Ρωμαίου Αυτοκράτορα Νέρωνα, με τον οποίο διέκοψε κάθε επαφή όταν ο Νέρωνας έγινε τυραννικός. Ο Σενέκας αποσύρεται σε θεωρητικούς φιλοσοφικούς στοχασμούς και το 65 κατηγορείται για συμμετοχή σε αποτυχημένη συνωμοσία κατά του Αυτοκράτορα· αμέσως διατάσσεται να αυτοκτονήσει κόβοντας τις φλέβες του.
Υπηρέτησε το στωικό ιδανικό του σοφού που μεριμνά για την κοινωνία από θέση ευθύνης.
Για τον Σενέκα χρέος των πλουσίων και των αρχόντων ήταν η βοήθεια προς τους κοινωνικά αδύναμους.
Επικάλυψε τον στωικισμό με ένα πέπλο ουμανισμού, που συνοψίζεται στη φράση:
.
«Ο άνθρωπος είναι ιερός για τον άνθρωπο»
.
.
Λουκίλιος
.
Ο Σενέκας σε μια σειρά 124 επιστολών και προς τον Λουκίλιο, τον προτρέπει να διεκδικήσει τον εαυτό του για λογαριασμό του.
Ο φιλόσοφος δεν διαθέτει ύφος παντογνώστη διδασκάλου, αντιθέτως προσαρμόζεται στο ρόλο του συμβούλου, είναι προσιτός στον αναγνώστη, εκθέτει τον εαυτό του και δίνει προσωπικές πληροφορίες.
Ο τρόπος που επιλέγει κανείς να ζήσει είναι εκείνος που καθορίζει και την πορεία της ύπαρξής του, γι’ αυτό και ο φιλόσοφος ζητά επίμονα από τον αναγνώστη του να αναθεωρήσει τις επιλογές του παρελθόντος και να στρέψει την προσοχή του στον εαυτό του, να συλλογιστεί σε βάθος γύρω από τις πραγματικές του ανάγκες.
Ο τρόπος που επιλέγει κανείς να ζήσει είναι εκείνος που καθορίζει και την πορεία της ύπαρξής του, γι’ αυτό και ο φιλόσοφος ζητά επίμονα από τον αναγνώστη του να αναθεωρήσει τις επιλογές του παρελθόντος και να στρέψει την προσοχή του στον εαυτό του, να συλλογιστεί σε βάθος γύρω από τις πραγματικές του ανάγκες.
.
.
«Ο θάνατος του Σενέκα» (1613)
Peter Paul Rubens
.
«Πότε θα δεις το χρόνο, πότε θα καταλάβεις ότι ο χρόνος δεν σημαίνει τίποτα για σένα, πότε θα ηρεμήσεις και θα γαληνέψεις αδιαφορώντας για το αύριο, καθώς απολαμβάνεις τη ζωή σου στο έπακρο»!
.
.
Oι άνθρωποι καλούνται να αντιληφθούν ότι ο χρόνος ζωής που τους απομένει δεν θα έχει καμία σημασία, εφόσον θα έχουν ζήσει μια δημιουργική και γεμάτη εμπειρίες ζωή.
.
Hoc cotidie meditare, ut possis aequo animo vitam relinquere
.
.
[…] – Αυτό να συλλογίζεσαι κάθε μέρα, ότι θα μπορούσες να φύγεις από τη ζωή ικανοποιημένος.
.
.
«Ο θάνατος του Σενέκα»
Manuel Dominiguez Sancher (1871)
.
.
Protinus vive!
Επειδή η ανθρώπινη φύση χαρακτηρίζεται για την αστάθεια και τη μεταβλητότητά της, ο Σενέκας προτρέπει τον καθένα να ζει τη στιγμή.
Η προετοιμασία για ένα άγνωστο μέλλον επιφέρει άγχος και οδηγεί σε λάθος επιλογές στην προσπάθεια εξασφάλισης όλο και περισσότερων υλικών αγαθών με σκοπό την κατάκτηση μίας ευτυχισμένης, κατά τα φαινόμενα, ζωής.
Η προετοιμασία για ένα άγνωστο μέλλον επιφέρει άγχος και οδηγεί σε λάθος επιλογές στην προσπάθεια εξασφάλισης όλο και περισσότερων υλικών αγαθών με σκοπό την κατάκτηση μίας ευτυχισμένης, κατά τα φαινόμενα, ζωής.
.
Ο Σενέκας επιθυμεί να προβληματίσει το Λουκίλιο και τον κάθε αναγνώστη, ώστε να αντιληφθούν ότι η ζωή ισορροπεί σε μία λεπτή γραμμή, είναι ένα δίλημμα για το δρόμο που θα ακολουθήσει κανείς, υπάρχει η Σκύλλα και η Χάρυβδη, ο Κάτω Κόσμος και οτιδήποτε συνδέεται με το κακό, τις εξαρτήσεις και την πολυτέλεια και από την άλλη ένα στενό τμήμα γης, που μπορεί να οδηγήσει στο σωστό μονοπάτι, εφόσον αποκοπούν οι ρίζες του κακού.
.
.
.
«Ο θάνατος του Σενέκα»
Jacques Luis David (1773)
.
[…] illud admoneo, auditionem philosophorum lectionemque ad pro-positum beatae vitae trahendam […] ut profutura praecepta et magnifi-cas voces et animosas, quae mox in rem transferantur.
.
[…] aυτό συμβουλεύω ότι ο λόγος των φιλοσόφων και η μελέτη να εφαρμόζονται για την κατάκτηση της ευτυχισμένης ζωής […] ώστε oι πρακτικές συμβουλές να μας ωφελήσουν και να ενδυναμώσουν τις φωνές και το πνεύμα μας, για να μετουσιωθούν αυτές σε πράξεις.
.
[…] aυτό συμβουλεύω ότι ο λόγος των φιλοσόφων και η μελέτη να εφαρμόζονται για την κατάκτηση της ευτυχισμένης ζωής […] ώστε oι πρακτικές συμβουλές να μας ωφελήσουν και να ενδυναμώσουν τις φωνές και το πνεύμα μας, για να μετουσιωθούν αυτές σε πράξεις.
.
.
Primum itaque, si videtur tibi, dicam, inter sapientiam et philosophiam quid intersit. Sapientia perfectum bonum est mentis humanae. Philoso-phia sapientiae amor est et adfectatio. Haec eo tendit, quo illa pervenit. Philosophia unde dicta sit, apparet.
.
Πρώτα, λοιπόν, αν θέλεις, θα μιλήσω για τη διαφορά ανάμεσα στη σοφία και τη φιλοσοφία.
Η σοφία είναι το ύψιστο αγαθό του ανθρώπινου πνεύματος.
Η φιλοσοφία είναι η αγάπη για τη σοφία και η επιθυμία γι’ αυτή.
Αυτή (ενν. η φιλοσοφία) τείνει σ’ αυτό, εκεί που εκείνη (ενν. η σοφία) έχει φτάσει.
Είναι εμφανές, γιατί ονομάστηκε φιλοσοφία.
.
Πρώτα, λοιπόν, αν θέλεις, θα μιλήσω για τη διαφορά ανάμεσα στη σοφία και τη φιλοσοφία.
Η σοφία είναι το ύψιστο αγαθό του ανθρώπινου πνεύματος.
Η φιλοσοφία είναι η αγάπη για τη σοφία και η επιθυμία γι’ αυτή.
Αυτή (ενν. η φιλοσοφία) τείνει σ’ αυτό, εκεί που εκείνη (ενν. η σοφία) έχει φτάσει.
Είναι εμφανές, γιατί ονομάστηκε φιλοσοφία.
.
.
.
Το παραπάνω κείμενο είναι αποσπάσματα από ΕΔΩ και έχει τίτλο:
«Αναζητώντας τον Χαμένο Χρόνο».
Μια ανάγνωση των Ηθικών Επιστολών του Σενέκα.
Μια ανάγνωση των Ηθικών Επιστολών του Σενέκα.
Συγγραφέας:
Τριανταφυλλίδου Γεωργία
Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.
.
.
.
.
Άιναφετς 
Τι ωραία που ξεκινά ο μήνας στο διαδικτυακό σου σπίτι μαγισσούλα μου, με τροφή για σκέψη. Είναι τόσο σημαντικό να ζει κανείς και να το νιώθει, να το απολαμβάνει.
Πόσες φορές δεν ακολουθούμε το κυνήγι μιας «λάθος» ευτυχίας για να δώσουμε νόημα στη ζωή μας και αφήνουμε στιγμές να προσπερνούν.
Στάθηκα πολύ σε αυτή τη παράγραφο: » Ο τρόπος που επιλέγει κανείς να ζήσει είναι εκείνος που καθορίζει και την πορεία της ύπαρξής του, γι’ αυτό και ο φιλόσοφος ζητά επίμονα από τον αναγνώστη του να αναθεωρήσει τις επιλογές του παρελθόντος και να στρέψει την προσοχή του στον εαυτό του, να συλλογιστεί σε βάθος γύρω από τις πραγματικές του ανάγκες».
Με έκανε να σκεφτώ πως ένας λόγος που η σύγχρονη κοινωνία έχει αποπροσανατολιστεί, είναι ότι δεν αφουγκράζεται τις πραγματικές της ανάγκες και έτσι ευάλωτη, παρασύρεται.
Σε ευχαριστούμε για τα πάντα όμορφα κείμενα που μοιράζεσαι μαζί μας.
Καλό μεσημέρι και καλό μήνα😘
Για μια ακόμη φορά Μαρινάκι μου, διαβάζουμε και εύχομαι να κατανοούμε, πως είναι στο χέρι μας, να κάνουμε σωστές επιλογές και να αφουγκραστούμε τις πραγματικές μας ανάγκες! 😉
«Σενέκας προτρέπει τον καθένα να ζει τη στιγμή.
Η προετοιμασία για ένα άγνωστο μέλλον επιφέρει άγχος και οδηγεί σε λάθος επιλογές στην προσπάθεια εξασφάλισης όλο και περισσότερων υλικών αγαθών με σκοπό την κατάκτηση μίας ευτυχισμένης, κατά τα φαινόμενα, ζωής»…
Καλό συνετό μήνα, μας εύχομαι!
ΑΦιλιά πάντα τρυφερά! 🙂
Είναι όμορφο και απαραίτητο να κάνεις όνειρα για το αύριο, αρκεί να μη σε εμποδίζει αυτή η σκέψη να ζήσεις το παρόν.
Καλό μήνα, Στεφανία μου! ♥♥♥
Μήπως όταν κανείς κάνει όνειρα για το αύριο δεν είναι στο παρόν; 😛
«Πότε θα δεις το χρόνο, πότε θα καταλάβεις ότι ο χρόνος δεν σημαίνει τίποτα για σένα, πότε θα ηρεμήσεις και θα γαληνέψεις αδιαφορώντας για το αύριο, καθώς απολαμβάνεις τη ζωή σου στο έπακρο»!
ΑΦιλιά πολλά πολλά Αλεξάνδρα μου, με όμορφες ευχές για ένα καλό μήνα! 🙂
Και το παρόν στη στιγμή έχει γίνει… μέλλον! Χι,χι!
Το παρόν είναι μια σειρά από ατελείωτες μικρές μαγικές στιγμές και ευλογημένοι όσοι το ζουν! Χι, χι! 😉 ❤
«Πότε θα δεις το χρόνο, πότε θα καταλάβεις ότι ο χρόνος δεν σημαίνει τίποτα για σένα, πότε θα ηρεμήσεις και θα γαληνέψεις αδιαφορώντας για το αύριο, καθώς απολαμβάνεις τη ζωή σου στο έπακρο»!
Πότε θα το χωνέψω αυτό η αρτίστα;
Μήπως να το γράψω σ’ ένα χαρτί και να το κάμω κάδρο, να το κρεμάσω πάνω από το γραφείο μου, να το βλέπω, μπας και χαλαρώσω;
Να διευκρινίσω εδώ ότι δεν με αγχώνει το αύριο σε σχέση με την απόκτηση ή διατήρηση των υλικών αγαθών! Ή έτσι νομίζω τουλάχιστον!
Είχες δεν είχες, πάλι σε σκέψεις με έβαλες!
Ας είναι, δεν πειράζει, Σαββατοκύριακο έρχεται, θα έχω ώρα να σκεφτώ!
Κίσιζ Άιναφετς!
❤
Το να είναι κανείς παρόν, σημαίνει πως ζει κανείς τη κάθε στιγμή με «επίγνωση» και όσο πιο πολύ είναι παρόν, τόσο και πιο προσεχτικός και αποτελεσματικός γίνεται στη καθημερινότητα του, θέλει και λίγη εξάσκηση!!! 😉
Μπορείς πχ να διορθώσεις καλά ένα κείμενο αν σκέφτεσαι τι θα κάνεις μετά ή αύριο;
ΑΦιλιά πολύ χαμογελαστά Αρτίστα μου και καλή πρακτική εφαρμογή […] ώστε oι πρακτικές συμβουλές να μας ωφελήσουν και να ενδυναμώσουν τις φωνές και το πνεύμα μας, για να μετουσιωθούν αυτές σε πράξεις!!! 🙂
Σωστά! Τίποτα δεν μπορείς να κάνεις καλά όταν το μυαλό δεν είναι προσηλωμένο σ’ αυτό που κάνεις εκείνη τη στιγμή.
Ευτυχώς αυτό το καταφέρνω σε σχέση με τη δουλειά μου ή όταν ράβω κάτι ή όποτε καταπιάνομαι με κάτι που μου αρέσει πολύ!
Αλλά σε άλλες στιγμές π.χ. όταν είμαι σε μια επίσκεψη ή σε κάποιες συναντήσεις με φίλους, κάποιες φορές συλλαμβάνω τον εαυτό μου να σκέφτομαι ας πούμε τι θα μαγειρέψω την επόμενη μέρα ή τέλος πάντων είμαι στην κοσμάρα μου!
Καλά, παίζει και να βαριέμαι βέβαια και γι αυτό να μου συμβαίνει! Δεν ξέρω…
Κρατώ όμως την προτροπή σου, δια παν ενδεχόμενο!
Ευχαριστώ μαγισσούλα μου!
😘
Έτσι πάνω κάτω όλοι μας λειτουργούμε! 😉
Πάντως θέλει εξάσκηση αυτό το «σπορ» !!!
Κάθε φορά που συλλαμβάνουμε τον εαυτό μας, να απουσιάζει.., είναι στιγμή επίγνωσης που βρισκόμαστε στο παρόν, έχει «πλάκα» να παίξει κανείς με αυτό!
ΑΦ! και πάω τώρα να ετοιμάσω το βραδινό μας γεύμα! 🙂
ΥΓ: Έχω θέσει σε όλους ένα ερώτημα, εσύ τί λες: 😛
Για το ΥΓ.
Τώρα άμα σου πω ότι ψάχνω να βρω το ερώτημα που έχεις θέσει σε όλους, αλλά δεν το βρίσκω ή δεν καταλαβαίνω πού είναι, θα χάσεις πάσα ιδέα για μένα, αλλά προκειμένου να μείνω με την απορία για το ποιο είναι το ερώτημα, δεν πειράζει, ας χάσεις πάσα ιδέα!
Α εντάξει το βρήκα το ερώτημα. Είναι στην απάντηση της Μαρίας Κανελλάκη!
Λοιπόν προσωπικά πιστεύω ότι αρκετές από τις σοφές φράσεις που έχουμε ακούσει τις έχουμε κάνει τρόπο ζωής.
Είμαι σίγουρη γι αυτό.
Πιθανόν όμως ο καθένας να υιοθετεί τις φράσεις που τον βολεύουν και δεν τον κουράζουν και εφόσον δεν υπάρχει ταύτιση τα πράγματα δεν εξελίσσονται σε παγκόσμιο επίπεδο!
Και μετά από αυτή την ξεκάθαρα βαθύτατα φιλοσοφημένη απάντησή μου πάω να λιποθυμήσω!
Φιλί.
Μα ναι Αρτίστα μου, λέγε-λέγε, άκου- άκου, διάβαζε- διάβαζε, πέσε- πέσε, σήκω- σήκω, δοκίμασε, πειραματίσου, παρατήρησε… Ε! σίγουρα μετά από όλα αυτά κάποια έχουν γίνει τρόπος ζωής! 😉
Προσοχή μόνο, να μη ρίχνουμε την όποια μας κατάσταση σαν δικαιολογία στους άλλους ή στη παγκόσμια κατάσταση που σίγουρα κάνει ότι μπορεί να μας κάνει τη ζωή δύσκολη, αλλά εμείς δεν πτοούμαστε, έτσι δεν είναι; 😛
ΑΦ! Καλή μας Κυριακή και πάω τώρα ν’ ανάψω τον φούρνο (για γλυκοπατάτες)! 🙂
Καλό μήνα ευχήθηκα;
Όχι.
Καλό μήνα μαγισσούλα!
Καλό μήνα Αρτίστα μου! 😀
καλο μηνα μαγισσουλα! ωραια αναρητησ
Καλό μήνα και σε σένα, Ασωτούλη αγαπημένε! 😀
Αυτή η συσχέτιση με το εμβληματικό έργο του Προυστ είναι, να υποθέσω, της πανεπιστημιακού – δεν άντλησε ο Προυστ τον τίτλο του από τον Σενέκα..!;
Καλό το ξεκίνημα του μήνα, Καλό Μήνα! 🙂
Χα χα χα! Πουπερμίνα μου, την ίδια σκέψη έκανε και η αφεντιά μου! 😉
Πάντως, προσωπικά, το κείμενο της πανεπιστημιακού με γοήτευσε πολύ και σίγουρα δεν έχασε ούτε εκείνη το χρόνο της, ούτε κι μείς διαβάζοντας την!… 😉
ΑΦιλιά και καλή συνέχεια στον Φλεβάρη! 🙂
Τροφοδοτείς το μυαλό με πολλές, ενδιαφέρουσες ιδέες προς επεξεργασία- ευχαριστώ!
Και πόσο γοητευτικό Dodoula μου, να συναντάμε σκέψεις που αιώνες τώρα συνεχίζουν και επωάζονται! 😛
ΑΦιλιά πολλά πολλά και καλό εύπεπτο Σαββατοκύριακο θα μας ευχηθώ! 🙂
Μόνο ακουστά τον είχα τον Σενέκα αλλά απόλαυσα αυτό το άρθρο γιατί είχα την ευκαιρία να γνωρίσω λίγο καλύτερα το πνεύμα του και τη στάση ζωής του. Σ’ ευχαριστούμε γι’ αυτό το μοίρασμα ομορφιάς & αρμονίας! Καλό μήνα & πολλά ζεστά φιλιά! 🙂
Τον Σενέκα Φανή μου, τον είχαμε πολύ επιφανειακά μελετήσει στο σχολείο, τότε που τα Λατινικά είχαν και αυτά τη θέση τους μετά τα Αρχαία Ελληνικά και θυμάμαι και ως γαλλοτραφής πόσο μου άρεσαν! 😉
[…] illud admoneo, auditionem philosophorum lectionemque ad pro-positum beatae vitae trahendam…
[…] aυτό συμβουλεύω ότι ο λόγος των φιλοσόφων και η μελέτη να εφαρμόζονται για την κατάκτηση της ευτυχισμένης ζωής…
ΑΦιλιά και «Protinus vive)! 🙂
Καλό μήνα κι από μένα, με ολίγη καθυστέρηση.
Οι σοφοί και οι φιλόσοφοι μας τα λένε εδώ κι αιώνες. Άραγε γιατί κωφεύουμε και παρασυρόμαστε από τη μάζα; Επιτέλους, ας αντισταθούμε με κριτική σκέψη στα «έξω» και ας στραφούμε στα «μέσα».
Τι όμορφο στο τέλος κάθε μέρας να νιώθεις γεμάτος και ήρεμος! Όπως είπε και ο Φώτης Κόντογλου «Καλὸ εἶναι νὰ ὑπάρχεις, ἀλλὰ νὰ ζεῖς εἶναι ἄλλο πρᾶγμα».
Πολλά φιλιά κι από μένα μαγισσούλα μου κι ευχαριστούμε για την όμορφη δημοσίευση! ❤
Μάλλον δεν ζούμε Κατερίνα μου, επιβιώνουμε… 😉
Τα ίδια και τα ίδια, μας λένε αιώνες τώρα, σοφοί, φιλόσοφοι, δάσκαλοι και ψυχολόγοι!
Το, «γιατί κωφεύουμε και παρασυρόμαστε από τη μάζα», είναι ένα ερώτημα που όλοι μας καλά θα κάνουμε να προσπαθήσουμε ν’ απαντήσουμε! 😛
Πρώτα μόνο η επίγνωση πως κάπου κωφεύουμε, δείχνει πως έχουμε συνείδηση της κατάστασης μας… Τότε, γιατί δεν αντιδράμε;
Μήπως γιατί και από το σχολείο ακόμα, μας έμαθαν να υπακούμε κάτω απ΄τον φόβο της τιμωρίας;
Μήπως γιατί φοβόμαστε με την Χ αντίδραση μας, να μην είμαστε αρεστοί, δλδ να μη μας αγαπούν;
Μήπως γιατί κανείς βολεύεται στο «γνωστό» και οποιαδήποτε κίνηση προς την ελευθερία, ελοχεύει (μες το νου μας), τον κίνδυνο, του άγνωστου;
Διάβασα στο blog σου, το εξαιρετικό του Κώστα Ουράνη:
«Για ασφάλεια κυκλωθήκαμε με τείχη
και γίνανε τα τείχη φυλακή μας».
Τι λες Κατερίνα;
ΑΦιλιά πάντα τρυφερά και να έχουμε ένα γαλήνιο Σαββατόβραδο! 🙂
Εξαιρετικό άρθρο! Κρατάμε ότι μπορεί ο καθένας μας, απ’ τις σοφές του ρήσεις και το εφαρμόζουμε όσο γίνεται, στην αγχώδη καθημερινότητά μας.
Επίσης εξαίρετοι κι οι πίνακες που «ντύνουν» την ανάρτηση Στεφανία μου!
Πολύ «φοβάμαι» ότι με το λόγο σου και τις διαρκείς παροτρύνσεις σου, θ’ αρχίσουμε να αναθεωρούμε / ιεραρχούμε, αλλιώς τη ζωή μας. Εγώ πάντως, σ’ έχω σαν σημείο αναφοράς τακτικά. Καλό μήνα να έχεις!
Ο βάρβαρος τρόπος που ο Νέρωνας καταδίκασε σε θάνατο δλδ σε αυτοκτονία τον Σενέκα, επηρέασε τους μεγάλους ζωγράφους και οι παραπάνω πίνακες είναι όντος συγκλονιστικοί! 😉
Στην απάντηση μου, στο σχόλιο, της (F) Κατερίνας, Μαρία Κ. μου, θέτω ένα ερώτημα σε όλους μας, ένα τεράστιο ΓΙΑΤΙ τόσες σοφές ρήσεις που ακούμε χρόνια τώρα (αιώνες τώρα!) δεν μας ταρακουνάν αρκετά ώστε να γίνουν τρόπος ζωής μας; 😛
Τί θα απαντούσες εσύ, σ’ αυτό ερώτημα;
Η επίγνωση είναι το πρώτο βήμα και όπως «μας» είπαν είναι και το τελευταίο!
ΑΦιλιά πάντα καρδιάς και καλό μήνα να έχουμε! 🙂
Άντε τώρα σε μια κοινωνία λαιμαργίας και καταναλωτισμού να κάνεις τέτοιες σκέψεις…..πςςςςςςς
τι λέμε τώρα.
Κατά τα άλλα, εκείνες οι κοινωνίες, ήταν ….βάρβαρες…..
Ευτυχώς που ήρθε ο πολιτισμός λοιπόν.
Στεφανία μου, καλό σου μήνα και πάντα ευχαριστούμε για τα ερεθίσματα που μας δίνεις.
Χα χα χα! Γιάννη μου… πού τον είδες τον πολιτισμό;
Οκ! δεν έχουμε τις ρωμαϊκές αρένες με λιοντάρια, αλλά πια η διαφορά με την αρένα στην οποία καλούμαστε να παλέψουμε καθημερινά; 😛
Η τεχνολογία μας βοηθά ν’ ανασύρουμε ρήσεις σοφών, αλλά δεν φαίνεται να βοηθά στο ν’ αλλάξουμε τρόπο ζωής, γιατί άραγε;
Τι λες Γιάννη μου, μ’ ενδιαφέρει η γνώμη σου! 😉
«… οι πρακτικές συμβουλές να μας ωφελήσουν και να ενδυναμώσουν τις φωνές και το πνεύμα μας, για να μετουσιωθούν αυτές σε πράξεις»..
Πολλά πολλά ΑΦιλιά σου στέλνω και να έχεις ένα καλό μήνα! 🙂
Πιστεύω μαγισσούλα μου ότι θα πρέπει να μελετήσουμε όσο περισσότερο μπορούμε φιλοσοφία, κυρίως την αρχαία Ελληνική σκέψη και τη συνέχειά της, όπως ο Σενέκας.
Πλέον ξέρω ότι εκεί είναι η βάση όλων των άλλων αναγνωσμάτων.
Σε ευχαριστώ πολύ και για την προηγούμενη και γι’ αυτή την ανάρτηση.
Καλό μήνα να έχουμε ☺
Οι πρόγονοι μας, τα είχαν πει όλα Αριστέα μου, έτσι είναι! 😉
Τόση μελέτη γιατί δεν βοήθησε τον άνθρωπο, να παραμείνει άνθρωπος;
Η μελέτη αν δεν γίνει πράξη, δεν βοηθά σε τίποτα, έτσι δεν είναι;
Ξεκάθαρος και ο Σενέκας:
[…] αυτό συμβουλεύω ότι ο λόγος των φιλοσόφων και η μελέτη να εφαρμόζονται για την κατάκτηση της ευτυχισμένης ζωής […] ώστε oι πρακτικές συμβουλές να μας ωφελήσουν και να ενδυναμώσουν τις φωνές και το πνεύμα μας, για να μετουσιωθούν αυτές σε πράξεις.
Γιατί δεν αλλάζουμε Αριστέα μου;
ΑΦιλιά πάντα καρδιάς και καλό μας μήνα! 🙂
Άφησα ένα μεγάλο σχόλιο μαγισσούλα μου και δεν το βλέπω.
Μήπως να το σπάσω σε δύο κομμάτια;
Το έχω κάνει ευτυχώς κόπι 🙂
Μεγάλη κουβέντα μαγισσούλα μου. Δύσκολη η αλλαγή. Όχι όμως αδύνατη.
Αν ήταν αδύνατη ποιος ο σκοπός της μετάδοσης της γνώσης, η ύπαρξη φιλοσόφων ψυχολόγων κι άλλων “θεραπευτών”; Είναι μόνο η ελπίδα που μας κρατάει, ότι δηλαδή μπορεί να αλλάξουμε;
Πιστεύω στην εξέλιξη, στη βελτίωση, στην αλλαγή. Αλλά δεν είναι καθόλου εύκολη δουλειά, γιατί τα τραύματα που όλοι κουβαλάμε, δεν επουλώνονται στο πόδι και χωρίς δουλειά. Οι περισσότεροι τα αφήνουμε πίσω ή τα καλύπτουμε με έναν αόρατο επίδεσμο. Η πληγή από κάτω υπάρχει και δεν γιατρεύεται μένοντας καλυμμένη. Πρέπει να βγει στο φως, στον αέρα!
Η δύναμη της συνήθειας επίσης, μας κρατάει δέσμιους σε μια κατάσταση άρρωστη πολλές φορές, αλλά γνωστή και τουλάχιστον λιγότερο αγχογόνα από το άγνωστο, που πιθανόν να είναι καλύτερο, αλλά γινόμαστε άτολμοι μπροστά του, αδρανείς.
Πες μου πόσοι τολμούν να ασχοληθούν ουσιαστικά με θέματα που κουράζουν, πονάνε, τσακίζουν, αλλά στο τέλος ίσως να αποτελούν τη μόνη θεραπεία. Το πιο εύκολο είναι να διαβάζουμε αποσπασματικά στο διαδίκτυο όσα πετυχαίνουμε σε εναλλακτικές σελίδες, ή σε μπλογκς, όπως το δικό σου, την ώρα που τα διαβάζουμε να τα βρίσκουμε υπέροχα, εξαίσια, μαγικά, να σχολιάζουμε με ύφος χιλίων καρδιναλίων πιθανόν ότι τα καταλάβαμε και μετά να ξαναγυρίζουμε στα γνωστά μας μονοπάτια.
(συνεχίζεται)
Διάβαζα χτες ένα εξαιρετικό άρθρο «γιατί ξεχνάμε τα βιβλία που διαβάζουμε και τις ταινίες που βλέπουμε;» Εγώ θα στο πάω λίγο παραπέρα. Γιατί ξεχνάμε όλες αυτές τις σωστές και υπέροχες σοφίες που διαβάζουμε στο διαδίκτυο; Γιατί είμαστε αερητζήδες μαγισσούλα μου! Γιατί είμαστε λίγο βιτρίνα, λίγο καλοπερασάκηδες, λίγο απ’ όλα!
Αυτή ήταν μία μίνι αυτοκριτική και μια μερική εξήγηση, γιατί σιώπησα στο μπλογκ, γιατί περνώ περιστασιακά από τα φιλικά ιστολόγια και σε τι έχω επικεντρωθεί τους τελευταίους μήνες!
Και μια τρομερή σύμπτωση: ανάμεσα στο υλικό που μου παραχωρήθηκε πρόσφατα, για να συνεχίσω το όποιο ταξίδι έχω αποτολμήσει, εντόπισα υλικό από τον Ταγκόρ. Το είδα στους τίτλους σήμερα το πρωί και δεν μπορώ να σου κρύψω ότι η σύμπτωση με αναστάτωσε. Μέχρι χτες που πέρασα από την προηγούμενη ανάρτησή σου αγνοούσα τον Ταγκόρ παντελώς! ☺(συμπαντικά παιχνίδια;)
Σόρρυ για το προικιό που άπλωσα!
Την καλημέρα μου και την αγάπη μου! ♥
Να είσαι σίγουρη Αριστέα μου, πως έρχεται η ευλογημένη στιγμή στη ζωή (μόνο) αυτών που έχουν επίγνωση πως δεν ζουν αλλά επιβιώνουν που όλα μπορούν να αλλάξουν και αλλάζουν! 😉
-Τέλος τα φιλοσοφικά αποφθέγματα αν δεν συνοδεύονται από πράξεις στην καθημερινότητα!
-Πειραματιζόμαστε με αυτά που μας έκαναν «κλικ»!
-Παρατηρούμε πώς συμπεριφερόμαστε στο περιβάλλον μας!
-Δεν επικρίνουμε τον εαυτό μας και τους άλλους, είμαστε αυτοί που είμαστε!
– Εξετάζουμε σε βάθος, αν η ελπίδα, τα όνειρα, οι φαντασιώσεις, βοηθούν το «ξύπνημα» ή δικαιολογούν την αδράνεια μας!
-Ζούμε στο παρόν γιατί μόνο στο παρόν διδασκόμαστε!
-Ακούμε το σώμα μας και τη φωνούλα μέσα μας, γιατί αυτή ξέρει!
-Είμαστε υπομονετικοί με τον εαυτό μας, γιατί συνήθειες, ιδέες, θεωρίες, φόβοι, ανασφάλειες και τεμπελιές, δεν εξαφανίζονται εύκολα!!!
Όταν έχει ξεκινήσει το ταξίδι του «γνώθι σαυτόν» μπορούν να συμβούν πράγματα μαγικά, συναντούμε άτομα, κείμενα και καταστάσεις που μας δείχνουν το δρόμο!
Η Αριστέα που είχα «γνωρίσει» πριν κάτι χρόνια, δεν είναι η Αριστέα των παραπάνω σχολίων και μπράβο σου… φυσικά και ο δρόμος είναι ακόμα μακρύς και ίσως και κακοτράχαλος αλλά αυτό θα πει ΖΩ!
ΑΦιλιά μόνο καρδιάς! 🙂
♥♥♥
Πολύ ενδιαφέρουσα ανάρτηση Μαγισσούλα μου!
Λίγα πράγματα γνώριζα για τον Σενέκα γι αυτό και σ’ ευχαριστώ.
Η ζωή μας άλλωστε μια σειρά στιγμές είναι.
Πολλά πολλά φιλάκια:))
Μαζί μαθαίνουμε Σοφία μου! 😉
Χαίρομαι που σου άρεσε… έχει και πολύ μελέτη αν το επιθυμείς!
ΑΦιλιά πολλά πολλά και με πολλές όμορφες στιγμές! 🙂
Καθε φορά που έρχομαι.. η περιεργεια μου ειναι μεγαλη να δω..τι θα μας έχεις γραψει παλι για μελετη.. ναι μελετω καθε φορα που ερχομαι..χα..χα.. μη γελάς φιλενάδα .. για μενα που δεν εχω μελετησει στα χρονια που επρεπε το κανω τωρα ..ποτε δεν ειναι αργα δεν λενε; οπω την μελέτη μου αποκομησα αυτο …(.– Αυτό να συλλογίζεσαι κάθε μέρα, ότι θα μπορούσες να φύγεις από τη ζωή ικανοποιημένος.–) πόσες σπουδαιες στιγμες απο την ζωή μας τις προσπερναμε.. χωρις να τους δώσουμε τον χρόνο που τους αξιζουν ..ε; 😉
Και τωρα στο ερώτημα που θέτεις Στεφανία μου ..γιατι δεν αλλαζουμε στο πέρασμα τοσων αιώνων.. μια καλή δικαιολογία θα ηταν ότι φταιει το ντιενέι μας..αλλα δεν νομίζω να ειναι αυτο… απλα δεν μαθαίνουμε απο τα λαθη μας… και δεν θα μαθουμε στον αιώνα τον άπαντων.. μακαρι να βγω ψεύτρα αλλα διαβαζοντας φιλοσοφίες εδώ.. των αρχαιων χρονων αυτο βλεπω…σνιφφφ!!! 😉
Ομως παρ όλα αυτα αν ο καθενας μας προσπαθεί να βελτιώσει την ζωή του με συναισθηματα αξιών όπως η αγαπη.. η συγνωμη.. η αυτογνωσία .. και παντα να βλεπεις πίσω απο τα φαινομενα .. γιατι πολλες φορες απατούν.!!!!
Πω..πω.. ξεφυγα.. συνεπαρμένη από…τα φιλοσοφικά… η ζωή ειναι μία φιλεναδα και ας την ζήσουμε όσο καλύτερα μπορουμε….ναι; 🙂
Να περνας όμορφα να εχεις ένα χαρούμενο μηνα .. φιλακιααααα!!! ❤ 🙂
Και εσύ Ρούλα μου, είσαι από τα άτομα, που την φιλοσοφία την έχουν κάνει πράξη στη ζωή τους και χωρίς να έχεις διαβάσει φιλοσοφικά ή ψυχολογικά βιβλία και αυτό γιατί από κοριτσάκι, η ζωή, (πολλές φορές σκληρά) σου έμαθε να ακούς τη καρδιά σου! ❤
Όταν μέσα σου έχεις καλοσύνη, κατανόηση και αγάπη, δεν χρειάζεται καμιά προσπάθεια, μόνο να έχεις εμπιστοσύνη στη ζωή και σ' αυτό που λέει η φωνούλα μέσα σου! 😉
Έχεις δει, πώς ελκύουμε άτομα γύρω μας που είναι δοτικά που κατανοούν και ξέρουν να μοιράζονται; 😉
Και τι ποιο όμορφο, όταν φτάνουμε στο τέλος της ζωής μας να έχουμε δει στη πράξη αυτό που λέει και ο Σενέκας:
(.– Αυτό να συλλογίζεσαι κάθε μέρα, ότι θα μπορούσες να φύγεις από τη ζωή ικανοποιημένος.–) 😛
Πολλά πολλά ΑΦιλιά και με πολύ αγάπη! 🙂
Γενικά ξέρεις ότι απολαμβάνω τις αναρτήσεις σου. Είναι σίγουρα, ή θα έπρεπε να είναι ένα σημείο αναφοράς ίσως για τους περισσότερους γιατί καταπιάνεσαι με πράγματα που αφορούν τη ψυχή.
Όμως θεωρώ πως όσο και αν θέλουμε, όσο και αν προσπαθούμε να κατανοήσουμε το νόημα κάποιας φιλοσοφίας και να το εφαρμόσουμε στην δική μας πολύπλοκη ζωή, είναι σχεδόν ακατόρθωτο. Είναι πράγματα που όσο και αν ακούω ότι τα πιστεύει κάποιος και ότι τα εφαρμόζει, συγχρόνως τον παρατηρώ να τα αναιρεί. Και σαφώς είναι μια δουλειά που γίνεται σε βάθος αλλά θεωρώ πως η ζωή είναι πολύ πιο πολύπλοκη και επιτακτική σε ορισμένα θέματα από κάποια φιλοσοφία.
Άλλωστε μιλάμε για έναν ρήτορα, και η ρητορική είναι απαιτητική από μόνη της. Έχει τόσους συμβολισμούς και τόση φιλοσοφία από πίσω που όπως και να έχει, δεν την λες και πηγαία ανεξάρτητα από το ταλέντο του καθενός.
Αυτά λίγο πολύ! Ελπίζω να σου έδωσα να καταλάβεις τον προβληματισμό μου!
Σε γλυκοφιλώ! Αληθινά ❤
Μεγάλη κουβέντα μαγισσούλα μου. Δύσκολη η αλλαγή. Όχι όμως αδύνατη.
Αν ήταν αδύνατη ποιος ο σκοπός της μετάδοσης της γνώσης, η ύπαρξη φιλοσόφων ψυχολόγων κι άλλων “θεραπευτών”; Είναι μόνο η ελπίδα που μας κρατάει, ότι δηλαδή μπορεί να αλλάξουμε;
Πιστεύω στην εξέλιξη, στη βελτίωση, στην αλλαγή. Αλλά δεν είναι καθόλου εύκολη δουλειά, γιατί τα τραύματα που όλοι κουβαλάμε, δεν επουλώνονται στο πόδι και χωρίς δουλειά. Οι περισσότεροι τα αφήνουμε πίσω ή τα καλύπτουμε με έναν αόρατο επίδεσμο. Η πληγή από κάτω υπάρχει και δεν γιατρεύεται μένοντας καλυμμένη. Πρέπει να βγει στο φως, στον αέρα!
Η δύναμη της συνήθειας επίσης, μας κρατάει δέσμιους σε μια κατάσταση άρρωστη πολλές φορές, αλλά γνωστή και τουλάχιστον λιγότερο αγχογόνα από το άγνωστο, που πιθανόν να είναι καλύτερο, αλλά γινόμαστε άτολμοι μπροστά του, αδρανείς.
Πες μου πόσοι τολμούν να ασχοληθούν ουσιαστικά με θέματα που κουράζουν, πονάνε, τσακίζουν, αλλά στο τέλος ίσως να αποτελούν τη μόνη θεραπεία. Το πιο εύκολο είναι να διαβάζουμε αποσπασματικά στο διαδίκτυο όσα πετυχαίνουμε σε εναλλακτικές σελίδες, ή σε μπλογκς, όπως το δικό σου, την ώρα που τα διαβάζουμε να τα βρίσκουμε υπέροχα, εξαίσια, μαγικά, να σχολιάζουμε με ύφος χιλίων καρδιναλίων πιθανόν ότι τα καταλάβαμε και μετά να ξαναγυρίζουμε στα γνωστά μας μονοπάτια.
Διάβαζα χτες ένα εξαιρετικό άρθρο «γιατί ξεχνάμε τα βιβλία που διαβάζουμε και τις ταινίες που βλέπουμε;» Εγώ θα στο πάω λίγο παραπέρα. Γιατί ξεχνάμε όλες αυτές τις σωστές και υπέροχες σοφίες που διαβάζουμε στο διαδίκτυο;
(http://www.lifo.gr/articles/health-fitness_articles/178925/giati-ksexname-ta-vivlia-poy-diavazoyme-kai-tis-tainies-poy-vlepoyme)
Γιατί είμαστε αερητζήδες μαγισσούλα μου! Γιατί είμαστε λίγο βιτρίνα, λίγο καλοπερασάκηδες, λίγο απ’ όλα!
Αυτή ήταν μία μίνι αυτοκριτική και μια μερική εξήγηση, γιατί σιώπησα στο μπλογκ, γιατί περνώ περιστασιακά από τα φιλικά ιστολόγια και σε τι έχω επικεντρωθεί τους τελευταίους μήνες!
Και μια τρομερή σύμπτωση: ανάμεσα στο υλικό που μου παραχωρήθηκε πρόσφατα, για να συνεχίσω το όποιο ταξίδι έχω αποτολμήσει, εντόπισα υλικό από τον Ταγκόρ. Το είδα στους τίτλους σήμερα το πρωί και δεν μπορώ να σου κρύψω ότι η σύμπτωση με αναστάτωσε. Μέχρι χτες που πέρασα από την προηγούμενη ανάρτησή σου αγνοούσα τον Ταγκόρ παντελώς! ☺(συμπαντικά παιχνίδια;)
Σόρρυ για το προικιό που άπλωσα!
Την καλημέρα μου και την αγάπη μου! ♥
Αγαπημένη μου Νικολέτα, αν θεωρείς πως κάτι είναι ακατόρθωτο, θα είναι ακατόρθωτο, είναι (άγραφος) νόμος της φύσης! 😛
Κανείς δεν λέει, πως είναι εύκολο και αυτό βαθιά μέσα μας το ξέρουμε καλά, γι αυτό και βρίσκουμε εκατοντάδες δικαιολογίες να συνεχίσουμε να ζούμε όπως ζούμε! 😉
Έρχεται κάποια ευλογημένη στιγμή που ανακαλύπτει (μετά από πολύ πολύ πόνο και κόπο) πως ότι απεγνωσμένα ψάχνει κανείς απ΄ έξω του, το έχει μέσα του!!!
Γράφεις: «Σαφώς είναι μια δουλειά που γίνεται σε βάθος αλλά θεωρώ πως η ζωή είναι πολύ πιο πολύπλοκη και επιτακτική σε ορισμένα θέματα από κάποια φιλοσοφία».
Σωστά, μόνο που η όποια φιλοσοφία είναι άχρηστη αν δεν γίνει πράξη! 😉
[…] αυτό συμβουλεύω ότι ο λόγος των φιλοσόφων και η μελέτη να εφαρμόζονται για την κατάκτηση της ευτυχισμένης ζωής […] ώστε oι πρακτικές συμβουλές να μας ωφελήσουν και να ενδυναμώσουν τις φωνές και το πνεύμα μας, για να μετουσιωθούν αυτές σε πράξεις…
ΑΦιλιά, ναι Αληθινά και με πολύ αγάπη και στη σοφία! 🙂
Το θέμα δεν είναι πως θεωρώ κάτι πραγματικά ακατόρθωτο, αλλά πως η πραγματικότητα είναι πολύπλοκη για να την αγνοήσουμε.
Προφανώς και συμφωνώ πως το κάθε τι πρέπει πρώτα να γίνει πράξη. Σίγουρα το κάθε τι θέλει δουλειά.
Απλώς ίσως αυτό που εγώ πιστεύω είναι πως δεν χρειάζεται η φιλοσοφία ενός σπουδαίου ρήτορα, κάποιου που έχει μάθει να χειρίζεται το λόγο και τις λέξεις, που έντεχνα δουλειά του είναι να σε «πείσει». Εκείνο που για εμένα χρειάζεται είναι η πραγματική συμφιλίωση με τον εαυτό σου. Η ουσιαστική κατανόηση. Η χωρίς φόβο και χωρίς επίκριση βαθύτερη γνωριμία. Ο καθένας να βρει τη σοφία και τη φωνή που κρύβει μέσα του όχι γιατί διάβασε κάτι που του ταίριαζε, αλλά γιατί προσάρμοσε όλα όσα η ζωή του χάρισε και έφτασε στο σημείο να αγαπάει πραγματικά.
Τέλος πάντων, ξέρεις πόσο μου αρέσουν οι προτροπές σου. Σίγουρα είναι μια παρακίνηση για τον καθένα να έρθει πιο κοντά στη δική του σοφία.
Σε φιλώ τρυφερά!
Πολύ, πολύ σωστά Νικολέτα μου! 😛
Και ότι διαβάσουμε ή ακούσουμε και που θα μας κάνει «κλικ» να το ερευνήσουμε πρακτικά. για να μας βοηθήσει να πάμε ένα βήμα πιο πέρα!
Όπως τί σημαίνει είμαι παρόν, τί σημαίνει με παρατηρώ, τι συμβαίνει όταν έχω επίγνωση;
Η σοφία υπάρχει όντος μέσα μας, απλά είναι καλυμμένη πολύ καλά και αυτό που γίνεται είναι πως διαβάζοντας ή ακούγοντας κάτι σοφό, το αναγνωρίζουμε! 😉
ΑΦ! και καλή μέρα ηλιόλουστη και χαμογελαστή εύχομαι! 🙂
Καλημέρα σας, πω πωωω, με πιάνει μια κούραση άμα τη επισκέψει μου στο φιλόξενο μαγισσόσπιτό σας. Πόσα θέματα, πόσες προκλήσεις για συζήτηση, πόσα ζουμερά σχόλια, με τι να πρωτοασχοληθεί κανείς σ’ αυτή την τοσηδά ζωούλα του;
Λοιπόν, ας ακολουθήσουμε την κουβέντα κάποιου σοφού (κάποιος θα το έχει διατυπώσει, δε γίνεται!) και ας ιεραρχήσουμε ή ας επικεντρωθούμε σε 1-2 σημεία που μας κεντρίζουν περισσότερο τη σκέψη (Αν ακούει η Αρτίστα, προσοχή: είπα «σκέψη», δεν είπα στοχασμός – ξέρει αυτή!!) Και τα δύο σημεία είναι βιβλιογραφικού χαρακτήρα.
Σημείον 1ο) Τη φράση της αρχής («υπολόγιζε την κάθε ξεχωριστή μέρα σαν μια ξεχωριστή ζωή») την εκμεταλλεύεται ως βασική ιδέα ο Ερίκ Εμανουέλ Σμιτ στο «Αγαπητέ θεέ», του οποίου ο μικρός ήρωας την εφαρμόζει νοηματοδοτώντας μεστά τη ζωή του [ μπορεί κανείς να το διαβάσει όλο και εδώ: http://users.uoa.gr/~nektar/arts/prose/eric_emmanuel_schmitt_oscar_et_la_dame_rose.htm%5D
Σημείο 2ο) Ωραιότατη απάντηση, υπερπλήρη, υπεύθυνη και επιστημονική, στο ερώτημα που τέθηκε προς όλους (περί εφαρμογής των λόγων των σοφών κλπκλπ) δίνει ο ισραηλινός Yuval Noah Harari στο ε-ξαι-ρε-τι-κό βιβλίο του «Sapiens, μια σύντομη ιστορία του ανθρώπου», μτφρ. Μιχάλη Λαλιώτη, εκδ. Αλεξάνδρεια. Λέω να μη σας πω πώς απαντάει, μήπως και σπεύσετε να αγοράσετε το βιβλίο, να πάρω και ‘γω τα ποσοστά μου από την πώληση, αλλά, αν επιμείνετε, θα επανέλθω σε επόμενο σχόλιο .. μετανιωμένος.
Πολλούς κυριακάτικους χαιρετισμούς
Ωωωω! και με τη σειρά μου! 😉
Πολύ λυπάμαι για τη «κούραση άμα τη επισκέψει» που σας έπιασε (με το δίκιο σας) και προτείνω αν σας έχει μείνει ακόμα κάποια όρεξη, στην επόμενη (αν υπάρξει), να μη περιμένετε να «μπείτε» προς το τέλος μιας ομαδικής έρευνας, γιατί περί τούτου πρόκειται, μετά το εύλογο ερώτημα της F:
«Οι σοφοί και οι φιλόσοφοι μας τα λένε εδώ κι αιώνες. Άραγε γιατί κωφεύουμε και παρασυρόμαστε από τη μάζα;» 😛
Μου αρέσει και σαν παιχνιδάκι να θέτω ερωτήματα, το κάνω και στον αέρα (!) και πάντα παίρνω απαντήσεις, το πότε μόνο δεν ξέρω, αλλά τις «παίρνω». Με αυτό το σκεφτικό μπήκε και αυτό το ερώτημα και οι απαντήσεις όλων, επειδή βασικά είναι εμπειρικές, έχουν αξία άσε που υπήρξαν και άκρως διαφωτιστικές!
Είμαστε ή δεν είμαστε οι Δάσκαλοι και οι Μαθητές του εαυτού μας;
Μόνοι μας τρώμε τα μούτρα μας και μόνοι μας, ξανασηκωνόμαστε!
Όλα τα βιβλία και οι σοφοί του κόσμου, δεν μπορούν να κάνουν τη δουλειά για μας, μόνο να μας προτρέψουν ή να μας δείξουν τον διακόπτη που «γυρίζοντας» τον, θα ρίξει φως μέσα μας, γιατί μόνο εμείς μπορούμε να τον «ανοίξουμε» αν φυσικά το λέει η καρδούλα μας! ❤
Ευχαριστώ πολύ για τα βιβλία αλλά για κάποιο λόγο, του Ερίκ Εμανουέλ Σμιτ, βγάζει not found, αλλά θα το αναζητήσω και αλλιώς! 😉
Καλό Κυριακάτικο βραδάκι θα μας ευχηθώ με πολλά ΑΦιλιά! 🙂
Μου βάζεις δύσκολα με τη φιλοσοφία, Στεφανία μου. Παραδέχομαι όμως ότι η ανάρτησή σου είναι υπέροχη. Ευχαριστούμε για τη γνώση που μοιράζεσαι μαζί μας, φίλη μου. Πολλά φιλιά.
Τα δύσκολα εμείς τα βάζουμε στον εαυτό μας Μία μου και ξέρω πολύ καλά πως αυτό το ξέρεις και εσύ πολύ καλά! 😉
Αν έχεις όρεξη, διάβασε ή μοιράσου τα σχόλια των φίλων μας, είμαι σίγουρη πως θα σου αρέσουν!
Πολλά πολλά ΑΦιλιά, καλή μου φίλη! 🙂
Πωωω πω ! Που λέει κι ένας γνωστός 😉
Είπα να μπώ στα γρήγορα αλλά βούτηξα στα βαθιά (ως συνήθως μ’εσένα ) 🙂 και…φυσικά αφέθηκα να το ζήσω 😉
Τι ωραία ανάρτηση !!!!!!
Δεν ήξερα οτι «διατάχθηκε να αυτοκτονήσει » !!!
Τι πίνακες !!!!
Δηλαδή ο Νέρων δεν ήταν πάντα …χάλια ;;;; άτιμη εξουσία …..
Τώρα πάνω στην ερώτησή σου μπορεί να γράψει πράγματι κανείς βιβλίο ,αλλά δεν προκάνω είπαμε 🙂
Αν σκεφτώ πάντως πως τα πολύυυ πιτσιρίκια έχουν ντοκτορά πάνω στο «ζήσε την στιγμή» μάλλον φταίει αυτός ο ,κατάρα και ευλογία , πολιτισμός μας και φυσικά η παιδεία μας που μας κρατάει με ζήλο μακριά απ’την φιλοσοφία ,ποτέ δεν κατάλαβα πως γίνεται να λείπει ως μάθημα απ’τα σχολεία αλλά και απο όλες τις Πανεπιστημιακές σχολές .
Και μετά…είναι κάπως αργά γιατί όπως είπες : Μήπως γιατί κανείς βολεύεται στο «γνωστό» και οποιαδήποτε κίνηση προς την ελευθερία, ελοχεύει (μες το νου μας), τον κίνδυνο, του άγνωστου;
Φιλιάααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααα
Πωωωωωω πω! Δε λες τίποτα!!!
Χαμός στο ίσιωμα! 😀
Χαχαχα! Ετοιμάζω όμως και ποστάκι με αντίλογο, έτσι pour changer! 😉
Για την αλλαγή της αλλαγής!!! 😛
Και παρακαλώ, (για να σοβαρευτούμε κομματάκι), αυτό το, «είναι αργά», «είναι ανέφικτο» «ακατόρθωτο» και λοιπές δικαιολογίες, δεν ταιριάζουν σε άτομα που στη ζωή τους έχουν αποδείξει, πως όλα είναι δυνατά!!! 😉
ΑΦιλιά και πάω τώρα να θρέψω και το σώμα μου! 🙂
Γράφει κάπου στο βιβλίο «Η Ζωή Είναι Μικρή»
«Δεν είναι λοιπόν τα άσπρα μαλλιά και οι ρυτίδες που θα μάς κάνουν να καταλάβουμε αν κάποιος έχει ζήσει πολύ, επειδή αυτά απλώς και μόνο δείχνουν αν κάποιος έχει υπάρξει πολύ».
Να υπάρχουμε και να ζούμε λοιπόν!!!
Καλή συνέχεια Στεφανία ❤
Ναι Έφη μου, έτσι ακριβώς!!! 😉
Και όπως μας γράφει και ο Φώτης Κόντογλου:
«Καλὸ εἶναι νὰ ὑπάρχεις, ἀλλὰ νὰ ζεῖς εἶναι ἄλλο πρᾶγμα»…
ΑΦιλιά και πολύ καλή μας συνέχεια! 🙂