«Η δύναμη δεν βρίσκεται στο να είναι κανείς άκαμπτος, αλλά στο να είναι ευλύγιστος».
«Το ευλύγιστο δέντρο αντέχει στην θύελλα. Μάζεψε όλη την δύναμη που δίνει ένας γρήγορος νους».
«Η ζωή είναι παράξενη, συμβαίνουν τόσα πράγματα εκεί που δεν τα περιμένεις, ώστε απλώς με το ν’ αντιστέκεσαι σ’ αυτά δεν πρόκειται να λύσεις κανένα πρόβλημα. Χρειάζεται να έχεις τεράστια ευλυγισία και σταθερή καρδιά».
¨Η ζωή είναι σαν μια κόψη ξυραφιού και πρέπει να περπατήσεις πάνω σ’ αυτό το μονοπάτι με εξαιρετική προσοχή και ευέλικτη σοφία».
«Η ζωή είναι τόσο πλούσια, έχει τόσους θησαυρούς, κι εμείς την πλησιάζουμε με άδειες καρδιές, δεν ξέρουμε πως να γεμίσουμε τις καρδιές μας με την αφθονία της ζωής».
«Τι υπέροχο μέρος που θα μπορούσε να είναι η γη με τόσο ομορφιά που υπάρχει, τόσο μεγαλείο, τόσο άφθαρτη ομορφιά!
Είμαστε παγιδευμένοι στον πόνο και δεν νοιαζόμαστε να ξεφύγουμε απ’ αυτόν, ακόμα κι όταν κάποιος μάς δείχνει το δρόμο».
Τζ.Κρισναμούρτι, «Γράμματα σε μια νεαρή φίλη».
(μετάφραση Νίκος Πιλάβιος, εκδόσεις Καστανιώτη)
Άιναφετς 
!!!
(δεν έχω σχόλιο)
Είναι ένα από τα πιο αγαπημένα μου βιβλία, το πιο αγαπημένο μου του Κ.
και το διαβάζω και το ξαναδιαβάζω, και πάντα κάτι ακόμα βρίσκω..
ΑΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦ!
Νατασσάκι μας, «αυτό» είναι το βιβλίο βάλσαμο μας!
Μιλάει κατ’ ευθεία στις καρδιές μας, φτάνει αυτές να είναι ανοιχτές! Ανοιχτή είναι μια καρδιά που βλέπει τα πράγματα όπως είναι χωρίς να χάνεται σε συναισθηματισμούς!
ΑΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦ!
Η από πάνω από εμένα να ξέρει ότι την μισώ αφάνταστα!
Σ΄ευχαριστώ πολύ Άιναφετς ΚΜΝΒ!
… ειδικά ΤΩΡΑ είχα μεγάλη ανάγκη να ξανακούσω αυτά τα μαλαματένια λόγια…κάτι θα «είδες» εσύ και έκανες αυτή την ανάρτηση!!!
Σου στέλνω αληθινά φιλιά με ένα απαλό αεράκι που ίσως βοηθήσει να καθαρίσει αυτό το θολό τοπίο!
NDimitri, Και για μένα ήταν «ανάγκη» να βάλω κείμενο του Κρισναμούρτι!
Ώρες-ώρες χρειαζόμαστε να φυσήξει άλλος άνεμος, δυνατός άνεμος για να καθαρίσει το θολό τοπίο!
Το μυστικό στις μπόρες είναι η ευλυγισία…
Μ’ αρέσει όταν το καθαρό αεράκι φέρνει και αληθινά φιλιά! ΑΦ…
AΧ!Αυτή η Σαχάρα τι μας κάνει!
συνηθίζουμε (;) τον πόνο ίσως ξεχνώντας πως ακόμα και ένα κομμένο κλαδί στο χώμα μπορεί να ανθίσει. αρκεί να το βάλουμε και να το φροντίζουμε. αφ! καλό σου βράδυ!
Έτσι είναι Βασίλη, και εσύ ξέρεις από πόνο, με την διαφορά πως ξέρεις να φυτεύεις το σωστό κλαδί την σωστή ώρα στο σωστό μέρος! αφ…ξέρεις από τα δικά σου!
«Σοφός» ο Κ.!
Αφιερωμένο στην Πάρε-ούλα!Καλό μας ξημέρωμα!
Yanni:Four seasons
Ναι, ΑΦΓ, είναι σοφός ο Κρισναμούρτι!
Ευχαριστώ για το μουσικό κομμάτι, αποπνέει αισιοδοξία!
Να έχεις μια όμορφη Κυριακή! ΑΦ…
Σοφά λόγια, όμορφη ανάρτηση… Να σαι καλά!
Χαίρομαι όταν οι αναρτήσεις μου αγγίζουν ευαίσθητες καρδιές!
Εύχομαι να είσαι πάντα «ευλύγιστος» στη ζωή σου! ΑΦ…
Εχθές μετά από μέρες κάθησα να δω λίγες ειδήσεις στην τηλεόραση.
Στα μισά σταμάτησα να παρακολουθώ και σκέφτηκα:
Τρελός που είναι ο κόσμος. Ο ένας κοιτάει να φυλαχτεί από τον άλλον. Κοιτάει να καταστρέψει τον άλλον, να καταπατήσει, να κλέψει, να μαζέψει ότι μπορεί. Βγαίνουν οι αρχηγοί των κρατών και οι παραστεκάμενοι και λένε όλοι τα ίδια. Λές και έχουμε πολλά να χωρίσουμε.
Ένας είναι ό ήλιος, μία η θάλασσα, τα δένδρα ίδια για όλους.
Τον ίδιο αέρα αναπνέουμε και όλοι στο ίδιο μέρος θα καταλήξουμε.
Τί θέλουμε τελικά από την ζωή μας?
Δεν ξέρω αν έχουν σχέση με την ανάρτησή σου αλλά αυτά μου ήρθαν στο μυαλό διαβάζοντάς την.
Και ειδήσεις δεν θα ξαναδώ για καιρό. Ο κήπος μου με χρειάζεται, από εκεί μαθαίνω περισσότερα.
Ευχαριστώ για το χώρο που πήρα.
Φιλιά θαλασσένια.
θαλασσένια, η ανθρωπότητα περνάει δύσκολα και είναι εξαιρετικά δύσκολο να κρατηθείς απ’ έξω. Αυτά σκεφτόμουν και αποφάσισα να κάνω αυτή την ανάρτηση, σοφά λόγια που μας διδάσκουν την ευλυγισία, όπως τα δενδράκια που γέρνουν με τις μπόρες αλλά δεν σπάνε! ΑΦ…
‘Είμαστε παγιδευμένοι στον πόνο και δεν νοιαζόμαστε να ξεφύγουμε απ’ αυτόν’
Θα έλεγα καλύτερα ότι είμαστε ερωτευμένοι με τον πόνο και έχουμε συνηθίσει να τον αναζητάμε. Μας εξιτάρει κάθετι θλιβερό και λυπητερό, και το ωραίο και το αγαθό δε μας κάνουν πια ‘κλικ’. Τρομολαγνεία, μοιρολατρία και ανθρωποφοβία είναι τα καθημερινά μας γεύματα, κάνοντάς μας να κλεινόμαστε ολοένα και πιο πολύ στο καβούκι μας, τάχα να προστατευτούμε από βροχές και αέρηδες. Μέχρι να ξεσπάσει η μπόρα και να το εξαφανίσει κι αυτό μαζί με μας.
Ο ευκολότερος τρόπος να ξεφύγεις από τον πόνο, είναι να μην του αντιστέκεσαι! Souplesse, mon Cher!
Στεφανία μου το «έκλεψα» και το έκανα υπότιτλο στο blog μου.Με την άδειά σου!!!
!!ΑΦ!!
Κι επειδή τώρα το είδα, πηγαίνετε στο blog του συνονόματου ΑΦΓ Παπαστρατή και κάντε το τεστ του…καφέ, ακούγοντας Piaf
Κι επειδή δεν το είδα τώρα, πήγαινε στο blog του ΑΦΓ, να δεις τι απάντησα!
Δεν έχω πιει καφέ στην ζωή μου! χα χα χα…αλλά η Piaf μου αρέσει!
@ΦJK:Κοιμήθηκες χθες το βράδυ;;;;
AΦΓ, εγώ τα βράδια ‘ξυπνάω’, τις μέρες τις έχω για να ‘κοιμάμαι’…
A….. Ξέρω κάτι τσιμεντόλιθους από ανθρώπινο υλικό……
Με πάτησες στον κάλο , μαγισσούλα…
Fractal! Κοίτα να δεις…μου βάζεις δύσκολα, τι κάνουμε όταν πέφτουν πάνω στον κάλο μας τσιμεντόλιθοι;
Πρώτο, γιατί «αφήνουμε» τους κάλους να φυτρώσουν;
Δεύτερο, γιατί «επιτρέπουμε» να μας πατήσουν τον κάλο;
Τρίτο, μήπως αν είμαστε «ευλύγιστοι», δεν παθαίνουμε τίποτα;
Μόνο ένα ταξιδάκι μας σώζει!!!
αφιερωμένο στην Άιναφετς και στο Φράκταλ
Από δω το πας από εκεί το πας NDimitri, να μας διώξεις προσπαθείς!
Το μόνο που δεν πρόκειται να μάθεις…είναι το για που, είναι το ταξιδάκι…χα χα χα!
YΓ, ένα βρακί από κάτω από το video της Χαρούλας και του Αγάθωνα, είναι συμβολικό;
Λοιπόν…ακούστε με….
Εδώ συμβαίνουν τέρατα και σημεία….
Δημήτρη sp: εδώ και τώρα λέγε…πως ξέρεις που θα πάω…
Αϊναφετς: Οι ερωτήσεις είναι προβοκατόρικες..
Karapiperis John:»‘Είμαστε παγιδευμένοι στον πόνο και δεν νοιαζόμαστε να ξεφύγουμε απ’ αυτόν»
: Οι διαπιστώσεις είναι προβοκατόρικες…
Παπαστρατής Ιωάννης: Γιατί ευχεσαι «καλό ξημέρωμα»??
Ααααααα σαν να παραγνωριστήκαμε….. :)))))))
Τις πέτυχα τις παρενθέσεις που εκνευρίζουν το φτεράκι μας?
Αν , ναι, να ξαναπροσπαθήσω…Εν τάξει πούπουλο?
Α…. τις πέτυχα….
Να βάλω και άλλες…. 🙂 🙂 🙂 🙂 🙂
Fractal magic…
Πρώτον: Εδώ δεν συμβαίνουν τέρατα, μόνο σημεία!
Δεύτερον: Δεν απαντάς στις ερωτήσεις, γιατί «αφήνεις» να σου πατούν τον κάλο!
Τρίτον: Ο Dimitri, νομίζει ότι ξέρει για ταξείδι, αλλά δεν ξέρει πιο ταξείδι, εξάλλου ο ίδιος τώρα και καιρό «ταξιδεύει»!
Τέταρτον: Η πάρε- ούλα είναι άκρως εξασκημένη στην «ευλυγισία» και δεν φοβάται τίποτα!
Πέμπτον: Το πούπουλο, δεν τολμά να έρθει λόγω αέρα και καλά κάνει!
– Τι χρώμα έχει η λύπη; Ρωτησε το αστέρι την κερασιά και παραπάτησε στο ξέφτι κάποιου σύννεφου που περνούσε βιαστικά.Δεν άκουσες;Σε ρώτησα, τι χρώμα έχει η λύπη;
– Έχει το χρώμα που παίρνει η θάλασσα την ώρα που γέρνει ο ήλιος στη αγγαλιά της. Ένα βαθύ άγριο μπλέ.
– Τι χρώμα έχουν τα όνειρα;
– Τα όνειρα; Τα όνειρα έχουν το χρώμα του δειλινού.
– Τί χρώμα έχει η χαρά;
– Το χρώμα του μεσημεριού αστεράκι μου.
– Και η μοναξιά;
– Η μοναξιά έχει χρώμα μενεξελί.
– Τι όμορφα που είναι τα χρώματα! Θα σου χαρίσω ένα ουράνιο τόξο, να το ρίχνεις επάνω σου όταν κρυώνεις.
– Το αστέρι έκλεισε τα ματια του και ακούμπησε στο φράκτη. Έμεινε κάμποσο εκεί και ξεκουράστηκε.
– Και η αγάπη; Ξέχασα να σε ρωτήσω, τι χρώμα έχει η αγάπη;
– …Το χρώμα που έχουν τα μάτια του Θεού,απάντησε το δέντρο.
– Τι χρώμα έχει ο έρωτας;
– Ο έρωτας έχει το χρώμα του φεγγαριού, όταν είναι πανσέληνος.
– Έτσι ε; Ο έρωτας έχει το χρώμα του φεγγαριού, είπε τo αστέρι… Κοίταξε μακριά στο κενό… Και δάκρυσε …
Ζω…
– Δε φοβάσαι που θα πεθάνεις;
– Σήμερα πάντως ζω! Σου σφίγγω τα χέρια, σε κοιτάζω στα μάτια. Μήν αφήνεις ποτέ σου το σήμερα να μαραίνεται. Μην αφήνεις τη ζωή να χάνεται σαν την άμμο μέσα απo τα δάκτυλά σου. Ζήσε. Κατάλαβες; Ζήσε! Μη βάζεις το σήμερα ενέχυρο σ’ αυτό που εννοούνε μερικοί μουχλιασμένο Αύριο. Το Σήμερα είναι δικό σου, φίλε. Αγάπησέ το!
– Ποιός είναι ο δυνατός; Ρώτησε ξαφνικά το δέντρο.
– Αυτός που περπατά μέσα στη νύχτα μόνος του. Κι όμως, φοβάται τόσο το σκοτάδι. Αυτός που περιμένει στην πλαγιά τους λύκους. Κι ας τρέμει σαν το λαγό ακούγοντας τα ουρλιαχτά τους. Αυτός που γλιστράει, που γονατίζει, που γεμίζει λάσπες. Που χώνεται στο θολό ποτάμι ως το λαιμό. Και μια στιγμή,μέσα στο χαλασμό, απλώνει τα παγωμένα χέρια του, κόβει κίτρινες μαργαρίτες και στολίζει τα μαλιά του. Αυτός είναι ο δυνατός.
Ένα κουκούλι έπεσε κείνη την ώρα στο χώμα κι έσπασε. Μια πολύχρωμη πεταλούδα πήδηξε από μέσα. Ξεδίπλωσε τα φτερά της και πέταξε γύρω από τις μυρτιές. Ύστερα κοντοστάθηκε, κοίταξε μια στιγμή στα μάτια το Θεό, και ψιθύρισε:
– Γειά σου! Τι όμορφος που είναι ο κόσμος σου!
«Προσεξε μην ξεχάσεις ποτέ πως η ζωή αγαπά αυτούς που την περιμένουν στη γωνία του δρόμου μ’ ένα λουλούδι στο χέρι. Μπορεί να γονατίζεις, να σερνεσαι, να ματώνεις. Ωραία! Δε χαλασε ο κόσμος. Έτσι συμβαίνει με τους ανθρώπους. Έχεις πάντα το καιρό να σηκωθείς. Τ’ αγαλματα μόνο δε λυγάνε».
Ονειρεύονται… και ελπίζουν…
– Πες μου ένα χαρούμενο τραγούδι για την ζωή, είπε το δέντρο στ’ αστέρι του.
– Το τραγούδι που λέει η καγκελόπορτα, όταν ανοίγει και μπαίνει κάποιος που αγαπάς.
– Δείξε μου ένα ακριβό στολίδι.
– Τα καράβια και τους Ινδιάνους με τα βέλη και τα πολύχρωμα φτερά, που είναι ζωγραφισμένα στους άσπρους τοίχους μιας καμαρούλας.
– Όμορφη βραδιά απόψε. Aκου, πως τραγουδάει το τριζόνι!
Σε λίγο θα βγεί ο Αυγερινός. Σε λίγο θα ξημερώσει. Κοίτα που ξεχάστηκε μια ξελογιασμένη καρδερίνα. Και ξαγρυπνά. Κοιτάζει το φεγγάρι. Και ονειρεύεται…
– Σε λίγο θα ξημερώσει… Κοίτα που ξεχάστηκαν κάποιοι ξελογιασμένοι άνθρωποι. Και ξαγρυπνούν. Κοιτάζουν το φεγγάρι. Κι ονειρεύονται… Ονειρεύονται και ελπίζουν…
Aλκυόνη Παπαδάκη
»Το χρώμα του φεγγαριού»
Δηλαδή: Mon cher Jean…
Κοίτα που ξεχάστηκαν κάποιοι ξελογιασμένοι άνθρωποι και ξαγρυπνούν κοιτάζοντας το φεγγάρι και περιμένουν πότε θα γίνει πανσέληνος…όμορφη μέρα σήμερα!
Καλή βδομάδα και ευχαριστούμε για το κειμενάκι…απλά υπέροχο!
Τέλειο κείμενο!Ευχαριστούμε,ΦJK,που το μοιράστηκες μαζί μας!!
Κ.Ε. σε όλους!!!
Οράς γαρ όσα παρά ρείθροις χειμάρις υποχωρούσι σώζονται….όσα αντιστέκονται χάνονται.
Σοφοκλέους Αντιγόνη
Ναι Μιχάλη…»ορούμε»…εξάλλου οι πρόγονοι μας τα είχαν πει όλα, εμείς τι κάνουμε;
Έχει πλάκα που αναφέρεσαι στον χείμαρρο, γιατί πριν αντιγράψω το κείμενο του Κρισναμούρτι για την ευλυγισία, σκεφτόμουν να βάλω κάτι σχετικό με τα ποτάμια…προσεχώς έρχεται!
Ευχαριστούμε, να έχεις μια όμορφη βδομάδα…
..το γενναίο φτερό, αψηφώντας ανέμους και καταιγίδες, ήρθε!! Και επιτέλους, βρήκε λίγο απάγγειο. Και τώρα, θα ζωγραφίσει δυο μάτια αλλά σε κάθετη μορφή, να έτσι : και ένα χαμόγελο, να έτσι ), και θα τα βάλει μαζί, προσπαθώντας να σχηματίσει ένα χαμογελαστό πρόσωπο, σαν ακουμπησμένο σε μαξιλάρι..για να δούμε, 🙂 και άλλο ένα :), και άλλο ένα 🙂 και πάρε τώρα μαγισσούλα και ένα μεγάααααααααααααααααααααααααλο χαμόγελο, κοίτα! :))))))))))))))))))))))))))
Καλώς το πού-πουλάκι))))))))))))))))))))))))…φτεράκι!
(((((((((((((((((((((((((…για να δείξουμε στο άτομοF, ότι είμαστε ευλύγιστοι και στο φίλο μας Dimitri ότι τον πάμε:::))00
Και σε όποιον αρέσουμε…για να αφήσουμε και την Φεγγαρένια να κάνει την δουλειά της!
Για να δούμε όμως αν αυτό το απάγκιο θα κρατηθεί και τρίτη μέρα…καραδοκεί το Φρακταλάκι!
ΑΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦ
Mαγισσούλα,
το σημείωσα το βιβλίο.. θα το πάρω οπωσδήποτε και σευχαριστώ..:):) μου αρέσουν πολύ και οι εικόνες με τα δέντρα!!
φιλάκια πολλά και καλή εβδομάδα
Αυτό το βιβλίο, σταγόνα, μού στάθηκε όσο κανένας άλλος στις πιο δύσκολες στιγμές της ζωής μου…κάτι εντελώς προσωπικό, μου είχες πει κάτι ανάλογο και εσύ κάποτε, για τον Κρισναμούρτι…
Τώρα για τα δένδρα:
«Τα δένδρα είναι τόσο επιβλητικά, οι ρίζες τους πηγαίνουν βαθιά μέσα στη γη και οι κορφές τους τινάζονται στον ουρανό.
Έχουμε τις ρίζες μας στη γη, τις έχουμε και πρέπει να τις έχουμε, αλλά κολλάμε ή σερνόμαστε πάνω στη γη και μόνο λίγοι ξεκολλάνε και τινάζονται στον ουρανό».
Στο ίδιο βιβλίο!
ΑΦ και καλή βδομάδα και σε σένα!
Σοφές κουβέντες!!!.
Καλή εβδομάδα,
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιλες
Οι σοφές κουβέντες είναι βάλσαμο όταν η καρδιά μας είναι ανοιχτή καλή μας Γλαρένια και τις έχουμε τόσο ανάγκη όταν η ζωή όλων μας έχει γίνει τόσο δύσκολη!
ΑΦιλάκι και σε σένα…θα τα ξαναπούμε…
Τι να πω…….
Υποκλίνομαι…..
Καλή εβδομάδα και ΑΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦ!!!!
Τι να πούμε…υποκλινόμαστε στα λόγια αλήθειας…και δεν έχει σημασία το ποιός τα λέει αλλά τι λέει!
Πολλά ΑΦ και καλή βδομάδα σε όλη την οικογένεια!
ΥΓ, Συγχαρητήρια είσαι η νονά της Νεράιδας Βάλιας-Χαρταετοί, θα σε ενημέρωνα σπίτι σου, αλλά με πρόλαβες!
Θα σου πω την αμαρτία μου όταν είδα Κρισναμούρτι έκανα την σκέψη,τι κάθεται και ψάχνει η Αιναφετς αφού οι αρχαίοι τα έχουν πει όλα.Εχω βέβαια διάλογο με τη φιλόλογο του σπιτιού μου και μου είπε και το σχετικό «Τα δε άγαν σκληρά φρονήματα φιλέει ο θεός κολούει»
Καλό απόγευμα
Ναι Μιχάλη…Κένταυρε…αστέρι.
«Το αστέρι έκλεισε τα μάτια του και ακούμπησε στον φράκτη και έμεινε κάμποση ώρα εκεί και ξεκουράστηκε…
Ο έρωτας έχει το χρώμα του φεγγαριού είπε το αστέρι…κοίταξε μακριά στο κενό…και δάκρυσε…Ζω».
Εδώ, στο ίδιο ποστ από την Αλκυόνη Παπαδάκη.
Να έχεις ένα όμορφο βράδυ.
Γράφω πάλι Κάτω από το Μιχάλη!!!Μου αρέσει που ενώ γίνεται ανάρτηση από την Καλή Μας Μάγισσα πέφτουν τα σχόλια βροχή και η συζήτηση απλώνεται και απλώνεται, γίνεται τραγούδι, αφιερώσεις, αποφθέγμααα, προσωπικοί διάλογοι, πόνοι και χαρές.Βλέπω ότι οι καρδιές μας δεν είναι άδειες και προσεγγίζουμε τη ζωή με ευλυγισία.
Μάλλον πρέπει να οργανώσουμε νεραιδοσυνάντηση το καλοκαίρι!!!Τί λες Καλή Μας Μάγισσα!!!;;;;
Χαρταετοί…Νεραϊδούλα μας,
Έχει όντος ενδιαφέρον πως μια ανάρτηση βασισμένη στα λόγια του Κρισναμούρτι, παίρνει διάφορες μορφές…αυτό το βρίσκω υπέροχο!
Εδώ σ’ αυτή την πάρε-ούλα όπως πολύ σωστά επισημαίνεις, «οι καρδιές μας δεν είναι άδειες και προσεγγίζουμε τη ζωή με ευλυγισία».
Για να δούμε τι μας επιφυλάσσει το μέλλον…για νεραιδοσυνάντηση!!!
ΑΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦ! και στην Μυρτούλα και στην γιαγιά της!
‘ Έχεις πάντα το καιρό να σηκωθείς. Τ’ αγαλματα μόνο δε λυγάνε.’
έλα μου όμως τι γίνεται όταν νομίζεις ότι είσαι άνθρωπος και τελικά σπας σαν άγαλμα? Και την ευλυγισία την είχες κάποτε, δεν την ξαναποκτάς, στο μόνο που καταλήγεις είναι η απάθεια και η αναισθησία…
Όχι, mon cher Jean, όχι…
Είμαστε και παραμένουμε άνθρωποι ότι και αν μας συμβεί.
Τα αγάλματα δεν έχουν καρδιά, μη συγκρίνεις, οποιαδήποτε σύγκριση είναι ολέθρια. Αν είμαστε ευλύγιστοι και όχι απαθείς ή αναίσθητοι, δεν υπάρχει περίπτωση να σπάσουμε.
Σήμερα το πρωί, σκεφτόμουν τον εαυτό μου πέρσι τέτοια εποχή, περνούσα απίστευτα δύσκολα, για να μη σπάσω και τα τινάξω όλα στον αέρα, υπήρξα φαίνεται ευλύγιστη, ο πόνος όμως, πόνος αβάσταχτος…Λίγες φλούδες (από το δένδρο μου) έχασα, η καρδιά μου όμως παραμένει «ανέπαφη»!
«Έχεις πάντα καιρό να σηκωθείς»!
Mon tres cher Jean, bisoux!
Στεφανία η δύναμη της ψυχής στις δυσκολίες φαίνεται!Οι φλούδες,που έχασες,θα ξαναφυτρώσουν,σκληρότερες!
!!ΦΑΣΜΑ!!
Έτσι συμβαίνει και στην φύση ΑΦΓ, Π.Χ,όταν ένα κλαδί σπάει το ίδιο το φυτό φροντίζει να αναπληρώσει το κενό βγάζοντας ένα καινούργιο πιο γερό. Αλλά και εμείς πρέπει να φροντίζουμε και να αφαιρούμε τα «χαλασμένα» φύλλα ή τα «μαραμένα» λουλούδια για να μην αρρωστήσει το φυτό μας!
Θυμάσαι τι σου έλεγα για το «Κουασιμόδο» φυτό σου; Πώς τα πάει;
Ευχαριστώ και ΦΠΑ!
Ο χρόνος είναι ο χειρότερος γιατρός ma chère Αιναφετσ, σε καίει, σε σκορπάει και σε παγώνει που λέει κι ο Αγγελάκας…
Και δεν είμαστε σαν τα δέντρα που χάνονται φλούδες από τον κορμό, και κόβοντας τα χαλασμένα φύλλα αυτό ευδοκιμεί πάλι.
Στον άνθρωπο ο πόνος χτυπάει κατευθείαν τις ρίζες (καρδιά) και ούτε μπόλιασμα βοηθάει, ούτε κλάδεμα…
Απλώς μας κάνει σκληρότερους σιγά σιγά και λιγότερο ευάλωτους σε κάθε λογής συγκινήσεις. Βλέπεις, για όσους μεγάλωσαν με παραμύθια είναι λιγάκι πιο δύσκολο, αλλά c’est la vie…
Ίσως σε άλλη ζωή να αποκτήσουμε ανοσία…
Συγνώμη που ίσως χαλάω το κλίμα, αλλά είχα καιρό να ‘ζωγραφίσω σε μαύρο καμβά’-ως ζωγράφος με αντιλαμβάνεσαι, εγώ δεν ήμουν ποτέ- Αλλά τουλάχιστον σε μαύρο καμβά είναι εύκολο με τι χρώμα θα ξεκινήσεις: με Άσπρο
Ευχαριστώ για την ανέχειά σας, αλλά αυτά μού βγαίνουν τώρα, αυτά γράφω…
Υ.Γ. (και τις σοκολάτες δεν τις ξέχασα, μαύρες κι αυτές (!), θα κανονίσω με την ΚΜΔ)
Jean!!!
«Είμαστε παγιδευμένοι στον πόνο και δεν νοιαζόμαστε να ξεφύγουμε απ’ αυτόν, ακόμα και όταν μας δείχνουν τον δρόμο!»
Μόνος μπήκες, μόνος θα βγεις, αν θέλεις διάβασε αυτό που είχα γράψει πριν λίγο καιρό…crash test…δεν είσαι ο μόνος ούτε θα είσαι ο μόνος στον πόνο, απλά μην «αντιστέκεσαι», κάτσε εκεί, μη βιάζεσαι και θα δεις!!! bisoux, και μια
μεγάααααααααααααααααααλη αγκαλιάαααααααααααααα! από ΚΜΝΒ!
ευχαριστώ πολύ για τo embrassement vraiment, αλλά ‘πονάει’…
αλλά πού θα πάει, θα περάσει…
Σας ευχαριστώ Στεφανία και Πιλάβιε που μπήκατε στη ζωή μου…
Mon cher Jean, τι ήθελες να γράψεις ή μάλλον τι εννοείς με το embrassement vraiment???
Εγώ σου κάνω ένα gros calin et gros bisoux!!!
AA: αληθινή αγκαλιά. Πού είναι το λάθος ?!!!
Οι Γάλλοι δεν κάνουν αγκαλίτσες, μόνο οι Ελληνογαλλίδες μάγισσες!
Κνούδια χωρίς χνούδια!
Συμφωνώ Στεφανία μου!Εξάλλου και ο άνθρωπος μέρος της φύσης είναι!
Ο Κουασιμόδος μου είναι υγιέστατος!Πρέπει να βρω τρόπο να σου στείλω φωτογραφία του.Τον είχα βγάλει με το κινητό για να στο δείξω στην Έκθεση παιδικού βιβλίου αλλά ατυχήσαμε. 😦
Α!Καινούρια ανάρτηση!
Και μία ερώτηση.Από την σειρά «Σπίτι για πέντε» μήπως κρατήσατε και εσείς αντίγραφα από τα επισόδεια;Ήταν από τις αγαπημένες μου σειρές,και το βιβλίο επίσης,του Μega.Ο cpil ήταν πολλύ καλός στο ρόλο του Άρη.Έστειλα e-mail και στον Νίκο αλλά φαίνεται δεν βρήκε χρόνο να μου απαντήσει!
ΑΦΜ!
Φυσικά και κρατήσαμε αντίγραφα…τι επαγγελματίες θα είμασταν!
Εξάλλου ήταν και η πρώτη μου σκηνογραφική δουλεία…θυμάμαι το είχαμε γυρίσει στο «τότε» σπίτι μας και το είχανε κάνει λίμπα!
Ο Π. πνίγεται δεν προλαβαίνει ούτε τα mail του να κοιτάξει!
Καλό σου βραδάκι και ΦΠΑ!
Στεφανία ευχαριστώ!Τώρα αν σου πω ότι μου άρεσε και το σπίτι που γυριζόταν θα το πιστέψεις;Μπορούμε να βρούμε έναν τρόπο να τα λάβω αν δεν σας κάνει κόπο;με την ησυχία σας δεν τα βιάζομαι καθόλου!
ΑΦ και στους δυο σας!
ΑΦΓ, Αν κατάλαβα καλά…θέλεις όλα τα επεισόδια ή την τηλεταινία, «Σπίτι για πέντε»;
Καλή νύχτα και ΑΦ!
Γιατί είχε γίνει και τηλεταινία Στεφανία μου;Εγώ για τα επείσόδια μιλούσα!Ότι υπήρχε και τηλεταινία τώρα το μαθαίνω!
Σε πρώτη φάση τα επεισόδια!
Ευχαριστώ και !!ΑΦ!!
Σεφανία μου τι μου κανείς;Τι θα γίνει με το φλέγον θέμα μου;Μια απάντηση έστω!
!ΑΦ!! στον Νίκο και !!ΦΑΣΜΜΑ!! σε εσένα!
Η ΚΜΝΔ που χάθηκε;Να αρχίσω να ανησυχώ;
Μια χαρά μήνυμα!Το Στεφανία χωρις τ και το ΦΑΣΜΑ με περριτό Μ.Αυτάάάά.. 🙂
Μήνυμα ελήφθη…ΑΦΓ σε αυτή την φάση, δυστυχώς θα πρέπει να κάνεις «πολύ» υπομονή, γιατί το υλικό είναι σε επαγγελματικές «κασέτες» και η μεταγραφή θέλει ειδική επεξεργασία και τα μηχανήματα βρίσκονται σε αποθήκη και ο μάστορας δεν αδειάζει!
Αλλά πιάσε ένα ΑΦ!
Υπομονή υπάρχει μπόλικη!Αφού υπάρχουν δεν με ενδιαφέρει το πότε!Εξάλλου δεν θα χαθούμε!Ευχαριστώ εκ των προτέρων για την μελλοντική ταλαιπωρία που θα υποστείτε εξαιτίας μου!
ΦΑΣΜΑ και Κ.Σ/Κ!
Ευλυγισία, φίλε μου…έτσι σε θέλω!
Καλό σου Σ/Κ!…είπαμε «έξω» είναι η ζωή!
Είδες Στεφνία μου;Κάτι αρχίζω να μαθαίνω από τον Κ.
!!ΑΦ!!
@Στεφανία.Θέλω την ειλικρινή γνώμη σαν ΑΦ μου που είσαι!
Click στο «Θηρίο»
Δεν θα χρειαστεί να υποστούμε καμιά ταλαιπωρία, ΑΦΓ γιατί ο ΠΠ ή Ν, μου εξήγησε ότι αυτό το σίριαλ, ανήκει και (όχι ανοίκει, χι χι χι θυμάσαι;) στο Mega και δεν επιτρέπεται να κάνουμε κόπιες…λυπάμαι!
Χαίρομαι που αρχίζεις να ενδιαφέρεσαι για τον Κ.
ΑΦ!!!
Να μην σου πω,Στεφανία μου,τι ωραία κοσμητικά επίθετα περνάνε από το μυαλό μου για το MEGA!Θα μας ρίξει πρόστιμο το Ραδιοτηλεοπτικό!Ξέρεις τι είναι να φτάνεις στην πηγή και αυτή να έχει στερέψει;
1ον:Πρέπει να το μάθει(πλάκα κάνω);
2ον:Ιδιωτικές προβολές κάνετε; 😆 😆
!!ΦΑΣΜΑ!!
προφανώς συμβαδίζουν οι πόνοι μας αλλά και η ανάσταση μας…γιατί και εγώ τέτοια εποχή πέρσι πέρασα τη χειρότερη μου φάση…
αλλά τώρα νιώθω πιο δυνατή από ποτέ, νιώθω οτι λύγισα αλλά δεν έσπασα και ας με χτυπόυσε αλύπητα για μήνες ο δυνατός βοριάς!
πολύ ωραία ανάρτηση, εξαιρετικά δεμένες με τα λόγια του Κ. οι φωτογραφίες! σου στέλνουν ηχηρό μήνυμα!
καλή σου μέρα μάγισσα μου!
Φαίνεται πως λυγίσαμε Ξωτικούλι Mika, αλλά δεν σπάσαμε!
Πρέπει να ομολογήσω πως που και που, τα ψιλοπαίρνω ή τα παίρνω χοντρά με το ίδιο «θέμα», αλλά τα ευλύγιστα δενδράκια έχουν αντοχές!
ΑΦιλάκι!
κράτα καλά!! οι μάγισσες και τα ξωτικά βρίσκουν πάντα τη δύναμη, είναι φτιαγμένοι από άλλο υλικό…
φιλιά!!!
Θα δείξει!!! ΑΦΜ…
Μια γλυκιά καλησπέρα σε όλους!Ελπίζω να στε όλοι καλά και να χαμογελάτε πολύ!
Πολύ όμορφη καταχώριση και με βαθύ νόημα όπως όλες!
Καλό βραδάκι σε όλους και εύχομαι όλοι να βρούμε την δύναμη που κρύβει μέσα του ο καθένας!
ΑΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦ
Χαίρομαι *μας που σου άρεσε αυτή η καταχώρηση!
Και εσύ είσαι παράδειγμα, μικρού δέντρου που λύγισε με πολλές μπόρες αλλά δεν έσπασε!!!
Οι μάγισσες δεν ξεχνούν…
ΑΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦ
Πάντα μου αρέσουν οι καταχωρίσεις σας είναι όλες υπέροχες και άκρως ενδιαφέρουσες…απλά καμιά φορά όσπου να φτάσει απ το συνεφάκι(σκέψη) -> λέξεις -> και αυτές με την σειρά τους να πάρουν υλική μορφή περνάει λίγος χρόνος…
Δεν ξέρω αν με καταλαβαίνεις αλλά νομίζω πως ναι 😉 😀
Καθένας μας αποτελεί ένα δεντράκι..άλλοτε μαγικό…άλλοτε φανταστικό…μεγάλο…μικρό…μεσαίο..αλλά όλοι αντέχουμε ακόμα και εκεί που δεν το περιμένουμε τελικά…
Ελπίζω να τα καταφέρω και να αντέξω και γω σε αυτό που λένε ζωή κι ας είναι ρόδα και γυρίζει!
Είμαι σίγουρη οτι οι μάγισσες δεν ξεχνούν…αυτές όλα τα θυμάνται πάντα 😉
Καλό βραδάκι σε όλους και όνειρα όμορφα ήσυχα γλυκά υπέροχα! 🙂
ΑΦΦΦΦΦΦ ΦΠΑ και ΦΑΣ σε όλους με σφιχτές αγκαλίτθεθ! 🙂 😀
δεν έχω κουράγιο να σχολιάσω ήρθα να ζητιανέψω χαρτομάντηλο και να αφήσω ένα νυσταγμένο φιλάκι μ’ένα ξεπνοησμένο άααχ !!
(θα σου πώ τι να του πείς άλλη ώρα….γιατί δεν θα μου φτάσουν τα χαρτομάντηλλα)
Καλή σου μέρα, Ξωτικό!
Χθες το βράδυ, έβαλα ακουστικά γιατί ο ήχος στο λαπτόπι μου είναι καλός και χωρίς χαρτομάντιλα… πέρασα μια μπλογκοβραδιά…είχα και την ησυχία μου αφού ο νεραιδοσύντροφος θα κοιμόταν στην Αθήνα!
Άρχισα την βόλτα από τον Νεράιδο Dimitri και από εκεί, στον Ερημίτη, στο Φωτεινό αστεράκι, στην Θαλασσένια, μετά πήγα στον Kryos, (τεράστια ανάρτηση με τρομερή μουσική) και σε πολλούς άλλους μπλογκόφιλους και τελείως μεθυσμένη από ήχους και λέξεις βρέθηκα στην Nelly και έδωσα τα ρέστα μου…Είδα πως ρέει «κάτι» μαγικό ανάμεσα σε μια μεγάλη παρέα που έχει ένα χαρακτηριστικό…την ανοιχτή καρδιά, με αυτή την γλυκιά αισιόδοξη αίσθηση αποκοιμήθηκα!
Αφιλάκι!
Από δρόμους φίλων έφτασα εδώ, όχι τυχαία, μαλλον. Αυτό το βιβλίο θα το διαβασω οπωσδήποτε και σύντομα. «Η δύναμη δεν βρίσκεται στο να είναι κανείς άκαμπτος, αλλά στο να είναι ευλύγιστος», πόσο μεγαλη αλήθεια. Ιδιαίτερα μεγαλώνοντας τα παιδια μου, εκεί όπου δοκιμαζονται όλες οι θεωρίες και οι πραξεις, είναι μια αξία που χωρίς να ξερω ότι είναι τόσο ευστοχα διατυπωμενη απο τον Κισναμούρτι, την εχω παντα στο μυαλό μου. Την καλησπέρα μου!
Καλησπέρα Αναστασία και καλώς ήρθες,
Πριν σου απαντήσω περιπλανήθηκα και περιδιάβασα το blog σου, έτσι ξέρω σε ποιόν μιλώ…αχ τα ίδια λόγια θα μπορούσα να είχα γράψει και εγώ πριν από μερικά χρόνια πριν φύγουν τα παιδιά μου για να μείνουν μόνα τους και «ζυμωθούν» και αυτά με τη ζωή μέσα και έξω από το σπίτι!
Ναι έτσι είναι, οι μανούλες ανήκουν σε άλλη κατηγορία, συνομιλώ συχνά με πολλές, γιατί μπορώ να τις νοιώσω…βλέπεις έγινα μητέρα πολύ νέα και όταν ο μεγάλος μου γιός ήταν 12, ξανάγινα μητέρα…άντε πάλι από την αρχή!
Το εξαιρετικό video σου, με άγχωσε… σαν θρίλερ!
Την Δευτέρα θα σε ακούσω στο «Καλημέρα», μέχρι τότε να έχεις εσύ και η οικογένεια σου ένα όμορφο Σαββατοκύριακο!
Καλη μου Αιναφετς αν σου πω οτι σκεφτομουν να παω μολις ξεμπερδεψω με το διδακτορικο μου? Ειδα στα βιβλια του οτι εχει ιδρυσει σχολειο στην Αγγλια και οτι ειναι ευπροδεκτοι οι επισκεπτες. Πραγματικα θα ειναι ενα απο τα σημαντικοτερα πραγματα που θα εχω κανει στην ζωη μου. Πραγματικα θελω να παω καποια στιγμη εκει…Τωρα το ποτε θα δειξει. Αλλα ειναι μια επιθυμια που την σκεφτομαι συχνα.
Μικρέ μας φίλε Αλχημιστή, όταν έρθει η ώρα, εδώ είμαστε…μέχρι τότε θα επικοινωνούμε για την χαρά που δίνει η ίδια η επικοινωνία…
Αχ αυτος ο Krishnamurti. Σκεφτομουν οτι οπως και οι περισσοτεροι απο εμας σπαταλησα αρκετο χρονο να διαβαζω βιβλια αλλων, σοφων υποτιθεται, κλασσικων συγγραφεων, αρχαιων φιλοσοφων για την ζωη κλπ κλπ. Τα γνωστα που μας μαθαινουν νωρις νωρις στην ζωη μας. Να διαβαζουμε πολλα για να μαθαινουμε για την ζωη, να βλεπουμε τους αλλους για να μαθαινουμε πως θα ζησουμε.
Δεν ξερω γιατι αγαπησα τοσο βαθεια αυτα που γραφει ο Jiddu. Ειναι τοσο απλος αλλα τοσο βαθυς ταυτοχρονα. Καποια πραγματα που λεει τα ειχα συνειδητοποιησει και εγω, αλλα ενιωθα οτι ειμαι λιγο «περιεργος». Βλεπω οτι υπαρχουν πολλοι περισσοτεροι! 🙂
Διαβαζοντας τον συνειδητοποιησα καποια πραγματα που δεν ειναι ιδεες…Δεν ειναι σκεψεις, δεν ειναι λογικη δεν ειναι κατι απο αυτα, ουτε και παραδειγμα. Ειναι κατι πολυ βαθυ, λες οταν τον διαβαζα ημασταν διπλα διπλα και συζηταγαμε. Δεν υπερβαλλω οτι κανενας συγγραφεας δεν με εχει αγγιξει τοσο πολυ, ακομα και αυτοι που θεωρουνται μεγαλοι και τρανοι.
Περα πολυ καιρο, οντας σε μια περιοδο που υποτιθεται οτι φτιαχνω το μελλον μου (τωρα πλεον μου φαινεται αστεια η ιδεα του μελλοντος» και για πολυ καιρο η ψυχη μου ειχε κομματιαστει σε αυτο που ειμαι και αυτο που ονειρευομαι να γινω (η ονειρευονταν οι αλλοι να γινω, οι γονεις κλπ). Μετα απο αυτα ειδα τους επιστημονες στο Πανεπιστημιο με αλλο ματι. Ειδα οτι δεν διαφερουν σε τιποτα με τους αλλους οπως ρομαντικα πιστευα. Ειναι βασανισμενα ανθρωπινα πλασματα και το ενιωσα πολυ βαθεια μεσα μου. Δεν θελω να γινω σαν και αυτους ακομα και αν γινω αυτο που ηθελα. Ανανγωριση? Ολα αυτα πλεον χανουν το νοημα τους…Και για πρωτη φορα στην ζωη μου νιωθω οτι πραγματικα ειμαι ευτυχισμενος χωρις να ελπιζω και να σκεφτομαι τιποτα για το μελλον…Ελευθερια καλη μου φιλη…Ελευθερια στο μεσα μας… 🙂
ναι, ρε γμτ! όταν ένας νεαρός επιστήμονας βλέπει τη ζωή έτσι όπως ο φίλος Αλχημιστής…δε μπορεί λες, κοντεύει να ξημερώσει…
μια μεγάλη καλημέρα σε όλη την όμορφη παρεούλα!
ΝDimitri, είναι απίστευτη η χαρά που νιώθω και μπορώ να μοιράζομαι…όταν συναντώ ανθρώπους που τόσο νέοι κατανοούν βαθιά, έχουν μια καθαρή αίσθηση των πραγμάτων και αυτό «απαλλαγμένοι» από συναισθηματισμούς και ρομαντισμούς.
Όσο για το ξημέρωμα, χμ…!
Καλό σου βραδάκι, συν-Πολίτη μου!
χμ…!, και κατάλαβα…έτσι ΕΙΝΑΙ…!
Κοίτα να δεις…
Είναι μέσα στο σύστημα όταν είμαστε νέοι να διαβάζουμε λίγο πολύ απ’ όλα, άλλοι πάλι δεν διαβάζουν γιατί δεν τους αρέσει να διαβάζουν και δεν έχει και πολύ σημασία. Το ζητούμενο είναι να έχεις το «μικρόβιο» του ψαξίματος και δεν το έχουν πολλοί… Τώρα υπάρχουν τρις κατηγορίες ανθρώπων, η πρώτη δεν ενδιαφέρεται και δεν αναζητά, η δεύτερη αναζητά…μια ζωή, διαβάζοντας από δω και από εκεί και δεν καταλήγει πουθενά. Η τρίτη κατηγορία αφιερώνει την ζωή της στην αναζήτηση και όταν βρει αυτό που πολύ σωστά εντοπίζεις, τον «συνομιλητή», σταματά το ψάξιμο. ‘Ετσι ξεκινά η μελέτη και τότε είσαι και ο Δάσκαλος και ο Μαθητής του εαυτού σου! Είσαι ελεύθερος δεν «κολλάς» σε θεωρίες, πιστεύω, φιλοσοφίες, δασκάλους, πνευματικούς ούτε σε γκουρούδες!
Έχεις την ηλικία του μικρού μας γιου,(cpil.info) που είχε την τύχη να πάει στο σχολείο του Κ. στην Αγγλία με υποτροφία, κάθε χρόνο πάει εκεί και κάνει μάθημα computers animation στα νεότερα παιδιά, νομίζω πως θα σου άρεσε να πας ως χημικός εκεί να διδάξεις…είδες πώς μαγικά ρίχνω το μικρόβιο! χι χι χι!
Δες: http://www.klibrary.gr
Να έχεις ένα όμορφο Σαββατοκύριακο!
H ζωή είναι βιβλίο, μικρό ή μεγάλο δεν έχει σημασία. Και είναι γεμάτο με σελιδοδείκτες. Το θέμα είναι ότι πολλές φορές μένουμε προσκολλημένοι σε μία σελίδα διαβάζοντάς την ώρες και ώρες. Μπορεί να μην καταλαβαίνουμε τι θέλει να πει, αλλά δειλιάζουμε να πάμε στην επόμενη…
Γυρίστε σελίδα λοιπόν, (προτιμώ το αυθεντικό του Bob Seger από τη διασκευή των Metallica)
ΑΦ, ΟΓΚΑ και ΚΝΟΥΔΙΑ σε όλους !
Mon cher Jean,
Μείνε σε εκείνη την «σελίδα» όσο οδυνηρό και αν είναι αυτό! Είμαστε ανυπόμονοι, θέλουμε γρήγορα αποτελέσματα…
To κακό είναι ότι δυστυχώς μένω…
Αχ, Jean…ευτυχώς για σένα μένεις και… παρατηρείς*, έχεις να μάθεις απίστευτα πράγματα για σένα, κάποια μέρα όταν θα καθαρίσει ο ουρανός θα τα ξαναπούμε!!!
*Είπαμε, οδυνηρή παρατήρηση…μιλάω από «πρώτο» χέρι…
Αγκαλίτσα και bisoux…βοηθά… λίγο!
Ανέκαθεν είμαι ή του σπασίματος ή της αλυγυσίας. Την ευλυγισία δεν την έμαθα ποτέ, και δε νομίζω ότι μπορώ να την μάθω, δεν θέλω να την μάθω…
Κι ο ουρανός είναι πάντα καθαρός, τα μάτια μας μόνο είναι θολά και σκοτεινιασμένα.
Je te remercie beaucoup de ta compréhension.
Karapiperim-piperim:
Ακούς τι ΣΟΥ λέει και η κοπέλα…καινούργια στο blog και τα πήρε στο κρανίο!!!
Πάσχεις από οξύτατη οσφυοκαμψία!
Ε! γίνε κομμάτια… αφού είσαι του σπασίματος…σπάσε!
Όταν τα μάτια ΣΟΥ είναι θολά και σκοτεινιασμένα, δεν πάει να είναι ο ουρανός καθαρός…λογοτεχνικά παραληρήματα, ενός κακομαθημένου, κατακεραυνομένου, ερωτοκτυπημένου Δίδυμου…που είναι πότε έτσι, πότε γιουβέτσι…δεν σε καταλαβαίνω ΠΙΑ!
Δεν σου κάνω αγκαλίτσα, ούτε σου δίνω bisoux!
Συνηθισμένος είμαι, δεν με πειράζει, και συγνώμη που ζαλίζω κι εσάς…
Δεν αντιλέγω, αλλά αγκαλιά και φιλάκια στα ανταποδίδω! Και για τα μακαρόνια έχετε το συνήθειο εσείς να πετάτε ένα στον τοίχο να δείτε αν έχουνε βράσει ?!!!
Αλλο ευλυγισία και αλλο… οσφυοκαμψία! 😉
τα λεω καλα; 😀
Ναι Rodia, καλά-καλά δεν μπήκες στο μπλο-γκούλι και σε βάλαμε στον χορό, δεν τα λες καλά…τα λες ΠΟΛΥ καλά…γιατί μόλις επέστρεψα και από το σπίτι σου και γύρισα…κουρδισμένη…άσε που από χθες έχω «ετοιμάσει» νέο ποστ…και όλο καθυστερώ…και έχω λαπαδιάσει τα μακαρόνια…και ο Νεραιδοσύντροφος με κοιτάζει με κάτι μάτια…»πάει αυτή»!
Αχ! ξέχασα να σου πω καλώς ήρθες!
ΣΑς αποθύμησα όλους..
Fractal…μη μου «ξάνεις» πληγές, θυμάσαι που ξάναμε τα μαλλιά μας…τα φουσκώναμε!
Πότε φεύγεις για τα ξένα…να προετοιμάζομαι…για την επιστροφή? χι χι χι!
ΑΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦ
@fractal:Εμείς να δεις…
Τι ομορφο μπλογκ! :)))
..πώς δεν το ειχα δει μεχρι τωρα; μαλλον παραεχω κλειστει..
Rodia, εσύ μπορεί να έχεις παρακλειστεί αλλά γύρω σου, το πράγμα βράζει!…κάτι Χελιάστερες και κάτι Πετεφρίδες πολύ μου άρεσαν, δεν άφησα σχόλιο, για να ανασυγκροτηθώ!
Θα τα ξαναπούμε, να έχεις ένα όμορφο βραδάκι!
Χάρηκα που διάβασα απόσπασα από το συγκεκριμένο βιβλίο του Κ.
είναι από τα αγαπημένα.
Καλή εβδομάδα.
Ναι Κelly, ΑΥΤΟ είναι ένα βιβλίο βάλσαμο για αρκετούς φίλους, εδώ!
Σ’ ευχαριστώ για την επίσκεψη σου και καλή βδομάδα!
» όπως τα πεύκα σε μιά πλαγιά παίρνουν το σχήμα τού αγέρα ενώ ο αγέρας έχει φύγει » Γιώργος Σεφέρης
Ναι Γκιώνη, τουλάχιστον ας κρατήσουμε την ευλυγισία μας, ενώ ο αγέρας έχει φύγει…έτσι είμαστε έτοιμοι για το επόμενο…αγέρα!
Καλό σου βράδυ και χάρηκα που πέρασες από δω…θα τα λέμε :)))
Παράθεμα: Αγκαλιά. « Άιναφετς
Αυτό ακριβώς!!! 🙂
Ευχαριστώ πάάάρα πολύ για την παραπομπή!!!!!
❤ ❤ ❤
Φιλί γλυκό, Στεφανία μου!
<3!
πολυ ομορφη ανάρτηση, με…ρεκόρ σχολίων μαγισσούλι μου γλυκο!!
Κάποτε στα σχόλια γινόταν της κακομοίρας… ακόμα και ειδύλλια πλεκόντουσαν, μέχρι που ηρέμησαν και παντρεύτηκαν άλλους!!! 😛
Ομολογώ πως προτιμώ λιγότερα σχόλια και μες το θέμα! 😉
ΑΦ! 🙂
Παράθεμα: Πώς τα πας; | Άιναφετς