.
Στο βιβλίο του Λέοντα Τολστόι, «Πόλεμος και Ειρήνη» υπάρχει μια όμορφη διδακτική ιστορία με συμβολισμούς για το σκοπό της μέλισσας καθώς πηγαίνει από το ένα λουλούδι στο άλλο.
Και το παιδί που φοβάται τις μέλισσες είπε:
Σκοπός της μέλισσας είναι να τσιμπάει τους ανθρώπους.
Σκοπός της μέλισσας είναι να ρουφάει το άρωμα του λουλουδιού.
.
τη γύρη των λουλουδιών και το γλυκό χυμό τους και τα μεταφέρει στη κυψέλη, λέει:
Σκοπός της είναι να συγκεντρώνει το μέλι.
Η μέλισσα μαζεύει τη γύρη και το χυμό για να θρέψει τις νέες μέλισσες
και να βγάλει καινούργια βασίλισσα, έτσι, ο σκοπός της είναι η διαιώνιση του είδους...
.
Ο βοτανολόγος παρατηρεί πως καθώς η μέλισσα πετάει με τη γύρη των λουλουδιών και μεταφέροντας την στον ύπερο, τον γονιμοποιεί, σ’ αυτό βλέπει το σκοπό της μέλισσας.
Άλλος παρακολουθώντας τη διασπορά των φυτών, βλέπει πως η μέλισσα συνεργεί στη διασπορά αυτή και ο καινούργιος αυτός παρατηρητής μπορεί να πει, πως σ’ αυτό βρίσκεται ο σκοπός της μέλισσας.
.
.
Όμως ο τελικός σκοπός της μέλισσας δεν εξαντλείται ούτε με τον ένα ούτε με τον άλλο, ούτε με τον τρίτο σκοπό, που είναι σε θέση να ανακαλύψει ο ανθρώπινος νους.
.
Όσο ψηλότερα προχωρεί ο ανθρώπινος νους στην ανακάλυψη των σκοπών αυτών, τόσο πιο φανερό γίνεται γι’ αυτόν το απρόσιτο του τελικού σκοπού.
.
Για τον άνθρωπο είναι προσιτή μονάχα η παρακολούθηση της αντιστοιχίας της ζωής της μέλισσας προς τ’ άλλα φαινόμενα της ζωής.
.
Το ίδιο πρέπει να ειπωθεί και για τους σκοπούς των ιστορικών προσώπων και των λαών».
.
Λέων Τολτόι
«Πόλεμος και Ειρήνη»
.
Το παραπάνω κείμενο του Τολστόι, μπορείτε να το διαβάσετε και σ’ Αγγλικά, εδώ.
.
.
.
.
.
Άιναφετς 
Ανέκαθεν θαύμαζα την κοινωνία των μελισσών, όσο για τον τελικό σκοπό.. νομίζω πως ο καθένας μπορεί να πει διαφορετικά πράγματα, ανάλογα με την οπτική του.. 🙂
Υπέροχες οι μέλισσες και έχουν τόσα και τόσα να μας μάθουν!
Βλέπω και η ίδια πως ο καθένας μας, ερμηνεύει τα πράγματα ανάλογα με την οπτική του, αλλά αναρωτιέμαι αν πάντα αυτή η οπτική συμβαδίζει με την Αλήθεια, γιατί νομίζω πως την Αλήθεια, μόνο η Φύση μας της διδάσκει! 😉
ΑΦιλιά πολλά πολλά Τζίνα μου και να έχεις ένα όμορφο και ξεκούραστο Σ/Κ! 🙂
Τελικά πώς φαίνεται οτι ο κάθε ένας βλέπει και κρίνει τα πράγματα σύμφωνα με την δική του οπτιική, τις δικές του εμπειρίες, τη δική του κρίση. Τίποτα δεν είναι αντικειμενικό τελικά και λογικό ειναι. Και μάλλον έτσι πρέπει να είναι!!!
Σίγουρα η κρίση μας Μαρία μου, είναι διαμορφωμένη απ΄ όλα όσα αναφέρεις και άλλα τόσα! 😉
Νομίζω όμως πως υπάρχει η αντικειμενική Αλήθεια, όπως έγραφα πιο πάνω και στην κοινή μας φίλη… και αυτή την Αλήθεια που είναι κοινή για όλους τους ανθρώπους, δεν μας την διδάσκει καμιά λογική, αλλά βρίσκεται μέσα μας και γύρω μας και σίγουρα είναι στη Φύση! 😀
ΑΦιλιά πολλά και τρυφερά! 🙂
χμμμ ναι αλλιως ήθελα να το εκφρασω! Σαφώς υπαρχουν τα αντικειμενικά και επιστημονικώς αποδεδειγμένα! Κυρίως ότι αφορά τις επιστήμες και οτι αφορά κάτι χειροπιαστό. Κάτι που μπορουμε να εξερευνήσουμε και να αποδείξουμε με τους νόμους της Φύσης όπως πολύ σωστά είπες.
Εννοούσα φυσικα ότι δεν μπορεί να αποδειχθεί και να εξηγηθεί 😉
Γι’αυτό αγαπώ τους κλασικούς!Απλή ιστορία αλλα γεμάτη νόημα και συμβολισμούς. Όλοι μας πιστεύω υπηρετούμε διάφορους και διαφορετικούς μεταξύ τους σκοπούς. Ειδικά στη φυσή τα πάντα είναι μελετημένα με τρομερή ακρίβεια κι αν την μελετήσουμε λίγο γινόμαστε «σοφότεροι»
Και να δεις Σοφία μου, πως έχω διαβάσει τους περισσότερους κλασικούς στα νιάτα μου (15-18 ετών) και αυτή την ιστορία ούτε που την θυμόμουν, το μόνο που θυμάμαι, είναι πως το «Πόλεμος και Ειρήνη» που είχα διαβάσει στα Γαλλικά, ήταν ένα τεράστιο βαρύ βιβλίο που βρισκόταν όμορφα δεμένο στη βιβλιοθήκη των γονιών μου και πως το είχα βρει, «ολίγον» βαρετό! 😛
Ούτε την βιογραφία του Τολτόι, είχα διαβάσει… έτσι αυτή η ανάρτηση και σε μένα έδωσε τροφή για σκέψη! 😉
Ναι, σίγουρα η Φύση διδάσκει, φτάνει να μπορούμε να την αποκρυπτογραφήσουμε!
ΑΦιλιά πάντα καρδιάς και να έχεις ένα δημιουργικό Σ/Κ! 🙂
Κι εγώ όλα τα κλασικά βιβλία σε τέτοια ηλικία τα διάβασα και δυστυχώς δεν θυμάμαι και πολλά.Πάντως τώρα που ξαναδιαβάζω το Έγκλημα και Τιμωρία ξαναθυμάμαι πολλές λεπτομέρειες και βλέπω με άλλο μάτι κάποια άλλα. Μακάρι να μπορούσα να ξαναδιαβάσω πολλά από αυτά αλλά αισθάνομαι ότι με περιμένουν κι άλλα τόσα βιβλία που δεν έχω πιάσει,οπότε ρίχνω το βάρος εκεί..
Πριν λίγο απαντούσα στη Μαριέλα πιο κάτω σχετικά με τ’ αναγνώσματα, γιατί με προβλημάτισε και μένα… 😉
Δεν έχεις κι άδικο σε αυτό που λες. Ούτως ή άλλως εκ των πραγμάτων δεν μπορούμε να θυμόμαστε ο,τι έχουμε διαβάσει σε όλα τα βιβλία. Αλλά όλα αυτά μαζί, έρχονται και δένουν και συμβάλλουν στο να γίνουν αυτό που είμαστε τώρα. Πολύ σωστή η σκέψη σου Στεφανία μου!
😉 !!!
ακριβώς αυτό ήθελα να γράψω κι εγώ. Όταν το είχα διαβάσει πριν πολλά χρόνια (στην ίδια ηλικία που το διάβασες κι εσύ), δεν είχα κάνει τον αποσυμβολισμό που έκανα τώρα.
Κι εμένα με προβλημάτισε ιδιαίτερα αυτό το γεγονός.
Μου φαίνεται οτι μάλλον πέρασαν από τα χέρια μου διάφοροι θησαυροί που μάλλον τότε δεν είχα τα εργαλεία (και το μυαλό) για να τους καταλάβω.
Καλώς τον! και μετά από πολλούς μήνες, χαίρομαι που μας δίνεται και πάλι η ευκαιρία να συν-ομιλήσουμε έστω και διαδικτυακά! 😉
Και μένα με προβλημάτισε το γεγονός που αναφέρεις και εσύ, γι αυτό έσκυψα με περισσότερη σοβαρότητα πάνω στο θέμα, ειδικά αυτές τις μέρες, αφού ξαναδιάβασα έστω στ’ Αγγλικά ένα κεφάλαιο απ’ το «Πόλεμος και Ειρήνη» και κατέληξα στο εξής:
Πιστεύω πως τίποτα ποτέ δεν πάει χαμένο στη ζωή μας, όταν πχ διάβαζα Νίτσε στα 15 μου, με βοήθησε να δω καλύτερα μέσα μου και με προβλημάτισε υπαρξιακά και σε σχέση με την θρησκεία, το ίδιο έγινε και με τους Γάλλους, Σαρτρ, Καμί, Gide, τους Ρώσους, τους Κινέζους, Γιαπωνέζικους, τον Καζαντζάκη που τον διάβασα στα Γαλλικά κλπ κλπ 😛
Με την ποίηση δεν τα πήγαινα καλά και μόνο τα τελευταία χρόνια καταφέρνω να μπω στο πετσί του ποιητή και να τον νιώσω και αυτό νομίζω πως έχει σχέση με ωριμότητα! 😉
Επίσης έχω δει πως πολλά φιλοσοφικά και ψυχολογικά βιβλία (που πια μόνο αυτά διαβάζω), η κατανόηση μου έχει σχέση με τη φάση στην οποία βρίσκομαι τη στιγμή που τα διαβάζω! 😉
Αυτά… 😉
ΑΦιλιά και καλή μας συνέχεια, όποια και αν είναι αυτή! 🙂
Πόσο εύστοχος ο παραλληλισμός…!
«…τόσο πιο φανερό γίνεται γι’ αυτόν το απρόσιτο του τελικού σκοπού…» (Με μάγεψε αυτή η φράση!)
Σου έχω πει πως γαληνεύει η ψυχή μου, εδώ μέσα, ε? ❤
Φιλί γλυκό, μαγισσούλα!!!
ΣΣΣΣΣΣΣΜΟΥΤΣ!
Πολύ χαίρομαι Γιάννα μου, που κατάφερες να αποκρυπτογραφήσεις, τη σοφή αυτή φράση, μια και το νόημα όλης της ιστορίας βρίσκεται εκεί:
«…τόσο πιο φανερό γίνεται γι αυτόν το απρόσιτο του τελικού σκοπού…»
Ναι, είναι απρόσιτο για το μεγαλύτερο μέρος της ανθρωπότητας, αλλά είναι εφικτό, όταν προσεγγίζεται με την καρδιά! ❤
Ανταποδίδω πάντα τα γλυκά φιλιά, με μια τεράστια αγκαλιά και δεν ξεχνώ και τον Johnny σου! 🙂
Κάτι τέτοια κείμενα μας κάνουν να σκεπτόμαστε ότι έχουν ήδη ειπωθεί όλα 😉
Ναι, dodoula μου, όλα λέγονται και ξανά λέγονται και θα ξαναλέγονται και το μόνο που διαφέρει είναι ο τρόπος που λέγονται και το πώς εμείς τα ερμηνεύουμε! 😉
ΑΦιλιά πολλά πολλά και εύχομαι να έχουμε όλοι μας ένα όμορφο Σαββατιάτικο βραδάκι! 🙂
Σκοπός της μέλισσας, είναι σίγουρα να φτιάχνει το μέλι, για να γίνονται πιο όμορφα τα πρωινά μου! Εξακριβωμένο σου λέω! Δεν δέχομαι αντιρρήσεις επ’ αυτού!
Καλό Σαββατοκύριακο Άιναφετς! ❤
Δεν νομίζω πως κανείς τουλάχιστο από εδώ μέσα (και που σε ξέρει και λίγο παραπάνω!) Άννα μου, μπορεί ν’ αμφισβητήσει αυτό που γράφεις για το μέλι… ούτε μπορεί ν΄αμφισβητήσει το χιούμορ σου… ούτε και πως το μέλι παχαίνει! 😛
ΑΦιλιά και θα το έχουμε το καλό Σαββατοκύριακο, γιατί αυτός είναι ο σκοπός μας! 🙂
Ας είναι όποιος θέλει ο σκοπός της ακρεί να κρατάει τις αποστάσεις της από εμένα!!χαχα
Πάντως νομίζω όλα είναι θέμα οπτικής γωνίας!
Σε φιλώ γλυκά φίλη μου!! ❤
Μα φυσικά και θα κρατήσει τις αποστάσεις η μέλισσα από σένα Νικολέτα μου, γιατί έχει υψηλότερους σκοπούς και δεν την ενδιαφέρει να τσιμπήσει το χεράκι σου, γιατί πεθαμένη είναι άχρηστη! 😛
Φυσικά και όλα είναι θέμα οπτικής γωνίας του καθενός, όπως και το πώς θα ερμηνεύσουμε- κατανοήσουμε και το βαθύτερο συμβολισμό αυτής της ιστορίας, έτσι δεν είναι; 😉
ΑΦιλιά πολλά και τρυφερά και στα δυο σας και καλά να περάσετε αυτό το Σ/Κ! 🙂
Τι δεν είναι ο σκοπός της μέλισσας να πρωταγωνιστεί με τα λουλουδάκια σε μίνι ιστορίες που εξηγούν το σεξ; χαχα
Νομίζω πως αυτή η ιστορία μας δείχνει συν των άλλων πως μια αλήθεια είναι πολύπλευρη και ο καθένας εντοπίζει σύμφωνα με τα βιώματα του ένα κομμάτι της.
Να είσαι καλά μαγισσούλα μου για τις διδακτικές ιστορίες που μας παραθέτεις.
Σου στέλνω φιλί!
Αστεία αστεία Μαρινάκι μου, νομίζω πως η ιστορία της μελισσούλας στα λουλουδάκια, είναι ο καλύτερος τρόπος όχι μόνο να εξηγήσεις το σεξ στα παιδάκια, αλλά και εμείς οι «μεγάλοι» να διδαχτούμε απ΄ την Φύση και να πάψουμε να είμαστε τόσο εγωκεντρικά πλάσματα ακόμα και στις σχέσεις μας! 😛
Η Αλήθεια είναι μια για όλους, γιατί αλλιώς δεν θα ήταν Αλήθεια, αυτό που διαφέρει είναι η πραγματικότητα, γιατί κάθε άτομο έχει τη δική του πραγματικότητα, ανάλογα με τα βιώματα του! 😉
ΑΦιλιά πάντα τρυφερά και να έχεις ένα όμορφο Σαββατοκύριακο! 🙂
Σαν επίλογο στην έξοχη ανάρτησή σου, θα συμπλήρωνα την τελευταία εκδοχή του Σέρλοκ Χολμς, όπου ο υπέροχος Ίαν Μακ Κέλεν με την ιδιότητα του μελισσοκόμου, μας δίνει μια θεαματική ερμηνεία. Μέσα απ’ τη ζωή του μελισσιού του λοιπόν, αναβιώνει το ένδοξο παρελθόν του και κάνει το σαφή διαχωρισμό της μέλισσας και της σφίγγας.
Μακάρι να μπορούσαμε να έχουμε ως πρότυπο τη διάταξη & την ιεραρχία ενός μελισσιού στην ανθρώπινη ζωή μας. Θα ήμασταν στα σίγουρα ανώτερα όντα.
Καλό σου βράδυ Στεφανία μου! Απόσταγμα μελιού το έργο του Τολστόϊ και το συγκεκριμένο απόσπασμα είναι ο απόλυτος οδηγός συμπεριφοράς.
Έξοχη και η ερμηνεία του Σέρλοκ Χολμς… μόνο που στο μελίσσι υπάρχουν οι απαραίτητοι κηφήνες… όπου χμ! δυσκολεύομαι (ή αρνούμαι!) να κάνω τον συσχετισμό με τη δικιά μας κοινωνία… ενώ με τις αντιπαθέστατες σφίγγες που τρέφονται με σκουπίδια, εκεί όλα είναι «φως φανάρι»! 😛
Αυτό που είναι σίγουρο Μαρία Κ. μου, είναι πως έχουμε απομακρυνθεί απ΄ τη Φύση και αυτό φαίνεται στα πάντα γύρω μας! 😉
Χαίρομαι που βρήκες την ιστορία του Τολστόι, «απόσταγμα μελιού», υπέροχος ο παραλληλισμός σου! 😀
ΑΦιλιά πολλά και πάντα καρδιάς! 🙂
Εμένα η ιστορία της ερμηνείας του σκοπού της μέλισσας μου δείχνει πόσες διαφορετικές ερμηνείες υπάρχουν ανάλογα με τη σκέψη του καθενός. Κανείς δεν είναι μέλισσα και μόνο η μέλισσα θα μπορούσε να μας υπεραναλύσει το σκοπό της. Μπορεί να είναι όλα όσα ειπώθηκαν , αλλά και πάλι ποτέ δεν θα είμαστε σίγουροι!
Πολλά γλυκά φιλιά μαγισσούλα μου :)))
Καλώς την Αριστέα μας!
Η λειτουργία της μέλισσας στη φύση είναι εντελώς ξεκάθαρη, γι αυτό και αν εξαφανιστούν οι μέλισσες όπως πάνε να το κάνουν με τα φυτοφάρμακα, ο κίνδυνος να εξαφανιστούν όλα τα φυτά απ΄ τον πλανήτη είναι τεράστιος! 😉
Το κλειδί της ιστορίας του Τολτόι είναι στην μικρή παράγραφο πριν την ιστορία της μέλισσας!
«Όπως ο ήλιος και κάθε άτομο του αιθέρα είναι μια πλήρη σφαίρα από μόνη της και παρ’ όλα αυτά την ίδια στιγμή είναι μέρος ενός συνόλου εξαιρετικά μεγάλου για να το κατανοήσει ο άνθρωπος, έτσι κάθε άνθρωπος έχει μέσα του το δικό του σκοπό και ωστόσο τον έχει για να υπηρετήσει ένα γενικό σκοπό ακατανόητο για τον άνθρωπο»…
ΑΦιλιά πολλά πολλά και σίγουρα γλυκά και λόγω της ανάρτησης! 🙂
Το παραδειγμα της μέλισσας πολυ εύστοχο και ομορφο για την επεξήγηση της ολότητας του ατόμου ως ανεξάρτητη σφαίρα αλλα και ως κομμάτι της παγκόσμιας σφαίρας…Με μπέρδεψε όμως ομολογώ ομως η τελευταια πρόταση που γίνεται αναγωγή στα ιστορικά πρόσωπα και τους λαούς…Πως ακριβως το εννοεί ο συγγραφέας, δεδομένου οτι μιλα για τον πόλεμο κ την Ειρήνη; Και φανταζομαι σε μια εποχή ευρωπαϊκής τρομοκρατίας μαγισσουλα μου τούτη σου η ανάρτηση δεν ηταν διόλου τυχαία, ελτσι δεν ειναι; Αφιλακια πολλα!:)
«Τι δεν είναι ο σκοπός της μέλισσας να πρωταγωνιστεί με τα λουλουδάκια σε μίνι ιστορίες που εξηγούν το σεξ; «χαχα
Πολύ γέλασα με την φίλη που το έγραψε !!!!
Έχουν όλα ειπωθεί να δώ πότε θ’αρχίσουμε να τα καταλαβαίνουμε dodo μου (ως ανθρωπότητα εννοώ )
Όλοι ερμηνεύουμε με την ματιά (και με …τραγική βεβαιότητα κυρίως) περιορισμένη στον μικρόκοσμό μας . Όταν αρχίσουμε να….. υποψιαζόμαστε την μεγάλη εικόνα κατ’αρχήν πάνε περίπατο οι βεβαιότητες , αρχίζει η επίγνωση της άγνοιας και μετά αρχίζει η ατέλειωτη πορεία προς την γνώση…….
Η επαφή με την φύση κάνει πάλι απλά όσα έχουμε δέσει κόμπο τόσους αιώνες μικρόνοιας……
Φιλί μέλιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι
υγ. Αυτό που τα έχουμε διαβάσει τόσο μικρές που είναι σαν να μην… μου τη δίνει πάαααρα πολύ ώρες-ώρες 🙂 🙂 🙂
Άντε πάλι ξωτικούλι, οι απαντήσεις μου στα σχόλια χοροπηδούν όπου γουστάρουν! 😛
Τι λέγαμε;
Δεν είναι τυχαίο που μαθαίνουν τα παιδάκια την αναπαραγωγή με το παράδειγμα της μελισσούλας… εμείς γιατί δεν παραδειγματιζόμαστε απ’ τη Φύση και αν το κάνουμε, το κάνουμε εκεί που μας βολεύει-συμφέρει; 😉
Η Αλήθεια βρίσκεται μέσα μας και με τα σοφά κείμενα, απλά εμείς την αναγνωρίζουμε ή αδιαφορούμε γιατί δεν μας ενδιαφέρει-συμφέρει να δούμε και λίγο πιο μακριά!
Είδες πόση σοφία κρύβει το κείμενο του Τολστόι;
Και αυτό το πέρασμα προσωπικά με μάγεψε:
«Όπως ο ήλιος και κάθε άτομο του αιθέρα είναι μια πλήρη σφαίρα από μόνη της και παρ’ όλα αυτά την ίδια στιγμή είναι μέρος ενός συνόλου εξαιρετικά μεγάλου για να το κατανοήσει ο άνθρωπος, έτσι κάθε άνθρωπος έχει μέσα του το δικό του σκοπό και ωστόσο τον έχει για να υπηρετήσει ένα γενικό σκοπό ακατανόητο για τον άνθρωπο»…
Όσο για τα νεανικά μας αναγνώσματα, μπορεί να μην τα θυμόμαστε τώρα, αλλά ξέρω πως έχουν παίξει τεράστιο ρόλο στη βαθύτερη μας διαπαιδαγώγηση! 😛
ΑΦιλιά μελένια αγαπημένο ξωτικούλι και καλό μας βραδάκι! 🙂
Νομίζω Κατερίνα μου, πως ότι ισχύει για ένα άτομο, ισχύει και για όλη την κοινωνία, μια και είμαστε η κοινωνία, είμαστε ο κόσμος, είμαστε μέρος του σύμπαντος… εκεί το τοποθετώ! 😉
Όταν ο Τολστόι έγραψε το «Πόλεμος και Ειρήνη» ήταν σε μια εποχή όπου ετοιμαζόταν η ανθρωπότητα ν’ αλλάξει ρώτα… ακολούθησαν πόλεμοι και δεν νομίζω πως ήρθε ποτέ η Ειρήνη…
«Για τον άνθρωπο είναι προσιτή μονάχα η παρακολούθηση της αντιστοιχίας της ζωής της μέλισσας προς τ’ άλλα φαινόμενα της ζωής.Το ίδιο πρέπει να ειπωθεί και για τους σκοπούς των ιστορικών προσώπων και των λαών».
Δεν είχα σκοπό να συσχετίσω αυτή την ανάρτηση με την τρομοκρατία… και ομολογώ πως «τυχαία» ταίριαξε με το παρόν μας… αν και είναι τίποτα «τυχαίο»; 😛
ΑΦιλιά πολλά και με πολύ Αγάπη και στα δυο σας! 🙂
Και για τον ζωγράφο ο σκοπός της μέλισσας είναι να δίνει μια μικρή τσαχπινιά…. στα ‘εργα του…. ‘χαχα….
Έχει δίκιο το ξωτικό!!! τα έχουμε διαβάσει τόσο μικρές που… (ή μάλλον τόσα χρόνια πριν)
φιλάκια καλό ΣΚ
Και μένα μ’ ενοχλούσε που δεν θυμόμουν σχεδόν τίποτα απ΄τα εκατοντάδες βιβλία που διάβαζα στα νιάτα μου, Μαριέλα μου, έλα όμως που τελικά πολύ πρόσφατα, ανακάλυψα πως μπορεί να μην θυμόμαστε, αλλά όλα αυτά τα βιβλία έχουν συμβάλει στο να έχουμε ανοιχτούς ορίζοντες, κρίση, καλό γούστο και μια βαθύτερη κατανόηση της ζωής… βάλε και τις κατραπακιές που όλοι λίγο πολύ φάγαμε και νάμαστε τώρα, να σχολιάζουμε τον Τολστόι, θέλει φόντα η σωστή κρίση, έτσι δεν είναι; 😛
ΑΦιλιά πολλά πολλά και καλό Κυριακάτικο βραδάκι! 🙂
Πόσο μου αρέσουν αυτές οι ιστορίες.
Φαίνονται απλοϊκές αλλά έχουν βαθύ νόημα.
Φιλάκια πολλά Στεφανία μου:))
Θέλει πολύ ταλέντο, να μπορείς να λες απλές ιστορίες που κρύβουν βαθύτερα νοήματα και αυτές οι ιστορίες είναι που μας διδάσκουν και μας μαθαίνουν πώς να ζούμε πιο ισορροπημένα! 😉
ΑΦιλιά πολλά πολλά Σοφία μου και καλή δύναμη για τη βδομάδα που μας έρχεται! 🙂
Κάποιος πάλι μπορεί να φοβάται τις μέλισσες μην τον τσιμπήσουν, ή επειδή έχει γενικά εντομοφοβία, κάποιος άλλος μπορεί να τις φοβάται δικαιολογημένα γιατί είναι αλλεργικός .. Θα συμφωνήσω όμως με τη dodo – ..ότι έχουν ειπωθεί όλα- και επίσης με το ξωτικό. στο πόσο εκνευριστικό να μη θυμόμαστε όσα διαβάσαμε:) Ίσως όμως κι αυτό να είναι μέρος του παιχνιδιού στον συμπαντικό ρόλο που (εν αγνοία μας;) παίζουμε, γιατί εκτός από το ότι ο καθένας προσλαμβάνει διαφορετικά κάτι, και ο ίδιος ο άνθρωπος σε κάθε ηλικία προσλαμβάνει διαφορετικά το ίδιο θέμα.
Όμορφη αυτή η μελένια- διαχρονική ανάρτηση
Αφιλάκια πολλά μαγισσούλα και καλή εβδομάδα!
Είδες Αστεράκι μου, πόσα θέματα «ξεσκέπασε» μια μελένια-διαχρονική ανάρτηση;
«Όμως ο τελικός σκοπός της μέλισσας δεν εξαντλείται ούτε με τον ένα ούτε με τον άλλο, ούτε με τον τρίτο σκοπό, που είναι σε θέση να ανακαλύψει ο ανθρώπινος νους. Όσο ψηλότερα προχωρεί ο ανθρώπινος νους στην ανακάλυψη των σκοπών αυτών, τόσο πιο φανερό γίνεται γι’ αυτόν το απρόσιτο του τελικού σκοπού. Για τον άνθρωπο είναι προσιτή μονάχα η παρακολούθηση της αντιστοιχίας της ζωής της μέλισσας προς τ’ άλλα φαινόμενα της ζωής».
Σίγουρα ο καθένας προσλαμβάνει διαφορετικά κάτι όχι μόνο ανάλογα με την ηλικία του, αλλά και με την ψυχολογική κατάσταση στην οποία βρίσκεται όταν διαβάζει ένα κείμενο! 😉
Επειδή με απασχόλησε το θέμα τελευταία, δες και τι γράφω πιο πάνω στον perseus και στη Μαριέλα! 😉
ΑΦιλιά πολλά πολλά και να έχουμε όλη μας μια όμορφη βδομάδα! 🙂
Η μελισσα μου τη δίνει αλλά τρώω μέλι με το τσουβάλι! Μου τη δίνει λοιπόν, γιατί με έχουν τσιμπήσει άπειρες φορές κ μετά στεναχωριέμαι που πεθαίνουν λόγω απουσίας κεντριού. Επιπλέον, δε βρίσκω λογική με την εκκλησία..τι θα πει οτι η μελισσα είναι το μοναδικό αναμάρτητο ον στη γη;;;; Και γιατί είναι βαριά αμαρτία αν σκοτώσεις/κλέψεις μελισσα ενώ τα υπόλοιπα ζωάκια δεν είναι;;;😠😠😠
Νομίζω Αντριάνα μου, πως μάλλον την έχεις «πατήσει» αν προσπαθείς να λύσεις υπαρξιακά προβλήματα με τη βοήθεια της θρησκείας!!! 😉
Το να σκοτώνεις οποιοδήποτε ζωάκι ή μεγαλύτερο ζώο, πχ για να τραφείς ή για τη διασκέδαση σου, δεν νομίζω πως εκεί βρίσκεται ο βαθύτερος σκοπός του ανθρώπου! 😛
Το κάθε ζωντανό στη Φύση έχει τη θέση σου, έτσι δεν είναι;
ΑΦιλιά πάντα καρδιάς και να έχεις μια όμορη βδομάδα! 🙂
Μπα…δεν προσπαθώ να λύσω θέματα με τη θρησκεία αλλα η θρησκεία ήταν και ειναι κάτι που ανέκαθεν μου γεννούσε ερωτήματα. Γεννήθηκα και μεγάλωσα σε μια οικογένεια βαθιά θρησκευόμενοι, η οποία ανοίκει στο δόγμα των Ευαγγελικων. Οι πρόγονοι μου απο τη Σμύρνη και την Καππαδοκία είχαν ιδιαίτερα στενή σχέση με αυτήν, έτσι ώστε οταν εγκαταστάθηκαν στην Ελλάδα, έβαλαν πλώρη για την οικοδόμηση της εκκλησίας τους. Οποτε…μπορεις να φανταστείς πως περιπου νιώθουν οταν ακούν απο εμένα «μη μου λες εμένα για εκκλησίες, Ευαγγελια και δογματισμούς». Αν και για να ειμαι ειλικρινής, οι δικοί μου κατα βάθος και κατα επιφάνεια ειναι ανοιχτοί άνθρωποι… 😊😊🙃🙃
Με ησύχασες Αντριάνα μου, αν και δεν σε είχα και πολύ της θρησκείας!!! 😛
ΑΦιλιά πολλά πολλά και καλό «ελεύθερο» μήνα από αύριο! 🙂
ΥΓ: Και οι δικοί μου, απ΄τη μεριά του πατέρα μου δεν είχαν θρησκευτικές ανησυχίες και ο πατέρας μου, ήταν παντελώς άθεος. Η μητέρα μου (88 ετών) είναι καθολική και όταν ήμουν μικρή μ’ έσερνε στη Καθολική εκκλησία… ευτυχώς της το «έκοψα» στα 15 μου και η άμοιρη έβαλε τα κλάματα λέγοντας: «έχω μια κόρη άθεηηηη»… αντιθέτως πιστεύω αλλά δεν είμαι καμιάς θρησκεία-εκκλησίας! 😎
Αχ αιναφετς… Κάπου σαυτην την ηλικία σταμάτησα κι εγω το Ευαγγελικό κατηχητικό. Με έστελναν κάθε Κυριακή πρωί και ήταν γιαυτους ολόκληρη ιεροτελεστία. Ο πατέρας μου είναι κι εμένα άθεος, για την ακρίβεια είναι πολυ με το δωδεκάθεο..το «πολυθειστικο» σύστημα των αρχαίων όπως το αποκαλεί. 🙃🙃🙃🙃
Φτηνά τη γλυτώσαμε, η πιο επικίνδυνη διαμόρφωση είναι η θρησκευτική… δες τις βλάβες σ’ όλη την ανθρωπότητα, αιώνες τώρα… σου διδάσκουν μια ηθική που σε κρατά, φοβισμένο, φυλακισμένο, αποβλακωμένο, άβουλο και εξαρτημένο και δεν σου μαθαίνουν να έχεις εμπιστοσύνη στον εαυτό σου, ώστε να είσαι ελεύθερος! 😉
Ουυυυυυυυυυυυυυυυυυυυ! μεγάλη κουβέντα ανοίξαμε, αλλά επειδή πολύ καλά καταλαβαίνει η μια την άλλη, θα την αφήσουμε εδώ! 😛
ΑΦ! 🙂
Τώρα που λες καθολική εκκλησία…πριν καμία εξαετία βρέθηκα τυχαία στην καθολική της Αθήνας και ομολογώ πως μου έκανε εντύπωση η αρχιτεκτονική της…ιδιαίτερη. 😊😊
Και αν σου πω, πως τόση ώρα που τα λέμε, ξέχασα να σου ευχηθώ, Χρόνια Πολλά ή δεν γιορτάζεις; 😉
Το καλό με την Καθολική εκκλησία είναι που όλοι κάθονται και η μητέρα μου είχε κι ένα βιβλιαράκι μάλλον με προσευχές που μέσα είχε κάτι καρτούλες με αγγέλους κλπ. και έτσι τις χάζευα για να περνά η βαρετή αυτή ώρα! χαχαχα! 😉
ΑΦιλιά και εύχομαι μελένια νύχτα (για να είμαστε και μέσα στο θέμα)! 🙂
Όσο πιο πολύ εμβαθύνεις σε κάτι, τόσο περισσότερες πτυχές ανακαλύπτεις…πολύ όμορφο άρθρο μαγισσούλα μου! Φιλάκια πολλά
Έτσι ακριβώς είναι Εύη μου, δεν υπάρχει «πάτος» όταν εμβαθύνεις παρόμοια κείμενα και ας φαίνονται απλά με την πρώτη ματιά!
Επίσης νομίζω πως είναι και μια καλή ευκαιρία να ξεκολλήσουμε έστω για λίγο, απ΄ τα προσωπικά μας προβλήματα! 😉
ΑΦιλιά πολλά πολλά και καλή μας δύναμη! 🙂
πολύ καλά λες μαγισσούλα μου…καλή εβδομάδα! φιλάκια
Καλό μήνα και σε όλους μας!
Εύχομαι να είναι συνετός και πολύ δημιουργικός! 🙂
Πολλά πολλά ΑΦιλιά καρδιάς!
Καλο μηνα μαγισσούλι!
Καλό μήνα Κατερίνα!
Και να είναι πολύ πολύ τυχερός για όλους μας! 😛
ΑΦιλιά μια τεράαααααααααααααααααστια αγκαλιά! 😀
Ο θείος μου που ειναι μελισσοκόμος μου έχει πει κατα καιρους παρα πολλα για τις μελισσες και ομολογω πως με εχει κανει να τις «κοιταζω» με ενδιαφερον και να θαυμαζω τον τροπο που ζουνε.
Καλημερα και καλη εβδομαδα
Τι τυχερή που είσαι Κική μου!
Οι μελισσοκόμοι, είναι ιδιαίτεροι άνθρωποι και θα ήταν μια όμορφη ιδέα να του πάρεις συνέντευξη και να την αναρτήσεις στο blog σου! 😉
ΑΦιλιά πολλά πολλά και καλό μήνα από αύριο! 🙂
χμμ όποτε ακούω μέλισσα με πιάνει μια ανατριχίλα…. τι όμορφα πλάσματα που είναι.. (μακριά από μας και ευνόητους λόγους)…
Ομολογώ Βίκυ μου, πως όταν αποφάσισα να κάνω αυτή την ανάρτηση, σε σκέφτηκα και είπα (ΩΧ!) γιατί θυμήθηκα τι τραβήξατε με κάποιο τσίμπημα… απ΄ την άλλη όμως μπορεί να μην ήταν μέλισσα αλλά μια άθλια και άχρηστη σφίγγα… τελικά όλα καλά! 😛
ΑΦιλιά και πολλά και τρυφερά και να έχετε ένα καλό και χαμογελαστό μήνα! 🙂
Καλησπέρεςςςς σ όλους! 😀 Γιούπιιιιιιιιιι Χιονίζειιιιιιιιι! 😀 Ναι ναι αυτό μ αρέσε μπήκαμε αισίως στον Δεκέμβρη, Καλό Μήνα να χουμε, αλλά ακόμα να μπούμε σε γιορτινή διάθεση, ίσως είναι λίγο νωρίς ακόμα αλλά…….. 😛
Όσα περισσότερα πράγματα μαθαίνεις για τον εαυτό σου και όσα περισσότερα για αυτά που σε περιβάλλουν τόσο περισσότερο καταλαβαίνεις το σκοπό της ύπαρξής σου, την αξία των πραγμάτων, τη σημασία του μη υλικού σε σχέση με το υλικό…
Χμμ είναι λιγάκι «άσχετο» αλλά μιας και το θυμήθηκα διαβάζοντας το ποστούλη… (Απ τα αγαπημένα μου)
Καθόλου άσχετο το τραγούδι Αστερούλι μου και πολύ σ’ ευχαριστώ που μας το έβαλες, λίγες όμορφες νότες μουσικής είναι πάντα καλοδεχούμενες! 😉
Μεγαλώνοντας και εσύ όλο και πιο σοφό μου γίνεσαι!!! 😀
Καλό μήνα να έχουμε και τα γιορτινά θα τα βρούμε! 😛
ΑΦιλιά με μια μεγάλη αγκαλίτσα! 🙂
22 για τις γιορτές πρέπει να αρχίσουμε να χοροπηδάμε! 😛
ΑΦΦΦιλάκια και πολλές αγκαλίτσες μαγεισούλα μου! 😀 😀
😉 !!! και φρόνιμα! 😛
😀 Πάντα! 😛
Μάνα Φύση: Διδάσκει… άραγε εμείς… ακούμε, αντιλαμβανόμαστε;;;
Ξεχάσαμε να βγάλουμε απ΄ τ’ αυτιά μας, το κερί της μέλισσας! 😉
Και λες πως δε διαβάζεις μυθιστορήματα… κι όλες αυτές τις όμορφες ιστορίες που τις ξετρυπώνεις;
Ευχαριστούμε για τις μικρές δόσεις φιλοσοφίας που μοιράζεσαι μαζί μας! 🙂
Ναι Φανή μου, δεν διαβάζω πια, αλλά από 13 – 18 είχα «ρουφήξει» στα Γαλλικά όλα τα βιβλία στις βιβλιοθήκες που υπήρχαν σε όλα τα δωμάτια του πατρικού μου (Γαλλική, Ρώσικη, Γερμανική, Αγγλική, Κινέζικη, Γιαπωνέζικη, Αραβική και αργότερα και Ελληνική λογοτεχνία) … τώρα διαβάζω εσάς! 😉
Οι ιστορίες που ανεβάζω, με βρίσκουν! 😛
ΑΦιλιά μοιρασμένα πάντα με Αγάπη! 🙂