Αν δεν γίνεις ο ωκεανός,
θα έχεις ναυτία κάθε μέρα.
.
If you don’t become the ocean,
you’ll be seasick every day
.
.
Αν ο ήλιος έχανε το φως του
Και ζούσαμε μια ατέλειωτη νύχτα
Και δεν έμενε τίποτα που να μπορούσες να αισθανθείς
Έτσι θα ήταν
Έτσι θα μου φαινόταν η ζωή
Αν δεν είχα την αγάπη σου να την κάνει αληθινή
Αν όλα τ’ αστέρια ήταν ξεκαρφιτσωμένα
Και μια κρύα και πικρή νύχτα
κατάπινε τον κόσμο χωρίς ν’ αφήσει ίχνος
Α! Καλά εκεί θα ήμουν
Έτσι θα μου φαινόταν η ζωή
Αν δεν μπορούσα να σηκώσω το πέπλο και να δω το πρόσωπο σου
Αν δεν υπήρχαν φύλλα πάνω στο δέντρο
Και καθόλου νερό στην θάλασσα
Και το ξημέρωμα της μέρας δεν είχε τίποτα να φανερώσει
Έτσι διαλυμένος θα ήμουν
έτσι θα μου φαινόταν η ζωή
Αν δεν είχα την αγάπη σου να την κάνει αληθινή
(…)
**********************
If the sun would lose its light
And we lived an endless night
And there was nothing left that you could feel
That’s how it would be
What my life would seem to me
If I didn’t have your love to make it real
If the stars were all unpinned
And a cold and bitter wind
Swallowed up the world without a trace
Ah, well that’s where I would be
What my life would seem to me
If I couldn’t lift the veil and see your face
And if no leaves were on the tree
And no water in the sea
And the break of day had nothing to reveal
That’s how broken I would be
What my life would seem to me
If I didn’t have your love to make it real
(…)
.
Από εκεί είναι που μπαίνει μέσα το φως».
.
Αν η ζωή σου καίγεται καλά, η ποίηση είναι απλώς η στάχτη».
απλά σήκωσε το ποτήρι σου και χόρεψε.
Είναι σχεδόν όλα όσα μπορείς να κάνεις».
«Όταν σταματάς να σκέφτεσαι συνέχεια μόνο τον εαυτό σου,
μια ιδιαίτερη αίσθηση ξεκούρασης σε συνεπαίρνει».
«Πώς μπορώ να ξεκινήσω οτιδήποτε νέο με όλο αυτό το χθες μέσα μου;»
«Πράξε με τον τρόπο που θα ήθελες να είσαι
και σύντομα θα γίνεις αυτό που πράττεις».
.
Ο Κοέν στην αγαπημένη του Υδρα, όπου είχε και σπίτι.
Εδώ και ένα παλιότερο αφιέρωμα που είχα κάνει στον Κοέν.
.
.
.
Άιναφετς 
Τι όμορφο αφιέρωμα!! Και πραγματικά έγινε θρύλος ο Κοέν. Θυμάμαι είχα διαβάσει κάποτε κάτι πολύ όμορφο και σοφό συνάμμα και το έψαξα για να στο γράψω εδώ . Είχε γράψει λοιπόν «Τα χρόνια πετάνε και όλοι σπαταλάμε τόσο χρόνο να αναρωτιόμαστε αν θα έπρεπε να τολμήσουμε το ένα ή το άλλο. Το θέμα είναι να κάνεις το μεγάλο βήμα, να τολμάς, να προσπαθείς, να αρπάζεις την ευκαιρία». Υπέροχο ε;
Σ’ευχαριστούμε Στεφανία μου που μας τον θύμισες
Σε φιλώ
Πραγματικά υπέροχο και αυτό που είπε ο Κοέν που τελικά αν δώσεις προσοχή στα λόγια των τραγουδιών του, όλα περιέχουν πολύ σοφία! 😉
Να τολμάμε Άννα μου, να ανοίγουμε την καρδιά μας και όποιον πάρει ο χάρος!!! 😛
ΑΦιλιά πολύ πολύ τρυφερά! 🙂
Λατρεύω Λεονάρντ Κοέν. Από τις μεγάλες εκείνες καλλιτεχνικές και συνάμα πνευματικές φωνές των ανθρώπων που σημάδεψαν την εποχή τους. Μου θυμίζει έντονα την Nouvelle Vague των χρόνων εκείνων που χάραξαν ιστορία και κουλτούρα.
Πανέμορφο αφιέρωμα Στεφανία μου. Εξαιρετική αναφορά.
Ειλικρινά, μία ακόμα φορά, σε ευχαριστούμε.
Έχεις δίκιο Γιάννη μου, μια ολόκληρη εποχή των νιάτων μας, σημάδεψε και ο Κοέν και αναρωτιέμαι ποιος θα είναι άξιος να πάρει την σκυτάλη… οψόμεθα! 😉
Προς το παρόν:
«Όταν τα πράγματα πηγαίνουν πραγματικά άσχημα,
απλά σήκωσε το ποτήρι σου και χόρεψε.
Είναι σχεδόν όλα όσα μπορείς να κάνεις»… μου ταιριάζει αυτή η προτροπή του! 😛
Πολλά ΑΦιλιά καρδιάς σου στέλνω και να έχουμε ένα χαλαρό Σ/Κ! 🙂
Κρατώ αυτήν την πανέμορφη προτροπή Στεφανία μου.
Υπέροχος Cohen!
Ο ίδιος είπε: Δεν είμαι το φως της γενιάς μου, ούτε ο εκπρόσωπος μιας νέας ευαισθησίας. Έχω υπάρξει και κιτς και τέχνη.
Αλλά Στεφανία μου…. ο άνθρωπος ήταν πάνω απ’ την τέχνη. Ήταν ένας ύμνος για την αγάπη, για τη ζωή, για τη μέθη του έρωτα, τις μικρές απώλειες και τις μεγάλες αποδράσεις, τη μεγαλοσύνη της προσφοράς. Ένας μποέμ που η αισθαντική φωνή του, η έμπνευση και η κιθάρα του αγγίζει κάθε ψυχή.
Dance me to the End of love…..απλά συγκλονιστικό!
Φιλιά πολλά και ευχαριστίες!
Υπέροχα ερωτικός ο Κοέν και για μένα και κάθε του τραγούδι αγγίζει όχι μόνο ψυχή αλλά και όλα μας τα σπλάχνα! 😉
Και αυτή η φωνή… πω πω, ακόμα και στο τέλος του που δεν τραγουδούσε, σου «μιλούσε»! 😛
Κρίμα που δεν βρίσκω το cd που ηχογράφησε ο σύζυγος μου για δώρο γενεθλίων, με το τραγούδι μας, Dance me to the End of love, γιατί πραγματικά ήταν πολύ πετυχημένο! 😉
Ας χορέψουμε λοιπόν Άννα μου, γιατί πραγματικά αυτό είναι που μας δίνει καθαρή χαρά!
Πολλά χαμογελαστά και γλυκά ΑΦιλιά σου στέλνω! 🙂
Κανονικά δεν θα έπρεπε να αρχίσω να σχολιάζω, για το πόσο πολύ αγαπώ αυτόν τον «καλλιτέχνη σταθμό» … μιας και είμαι βέβαιη ότι μαντεύεις το πόσο πολύ μου αρέσει 🙂 ελα μου που αν δεν το πώ κιόλας..θα σκάσω 🙂 🙂
Βλέποντας την ανάρτηση είπα μέσα μου..» όπα τώρα..βάλε τα κοκκινομπορντώ ακουστικά σου Ειρηνάκι μου…και απόλαυσε !
Ξέρεις κάτι? Αυτή η φωνή..η ιδιαίτερη…αυτη η γλυκιά μελαγχολία.. ιδιαίτερη…αυτη η εσωτερική του ευαισθησία..ιδιαίτερη.
Ο λογοτέχνης της μουσικής!!! ( αυτός κι αν δεν είναι τίτλος ιδιαίτερος)
Ακόμα και το ότι έγινε διάσημος ( ως τραγουδιστής) σε ηλικία 50+ … ιδιαίτερο κι αυτό είναι..
Σου στέλνω ένα τραγούδι που αγαπώ πολύ 🙂
ps:υπέροχη ανάρτηση Στεφανία μου !!!!
Στέλνω φιλιά πολλά & πολλές ευχές για ένα γλυκό ξεκούραστο φθινόπωρο !<3
Αλίμονο αν δεν αγαπούσες τον Κοέν Ειρήνη μου… ναι φυσικά και το «ήξερα» γι αυτό και περίμενα το μουσικό σου σχόλιο! 😛
Υπάρχει γλυκύτερο απ΄το ν’ ακούς τόση αλήθεια μέσα απ΄ ένα τραγούδι; 😉
Και όχι μόνο να ακούς αλλά και να το χορεύεις, ακόμα και μόνος, γιατί τότε έχεις τον απόλυτο παρτενέρ που είναι ο Εαυτός σου… και αυτό δεν είναι εγωκεντρικό μια και μόνο εσύ μπορείς να δώσεις στον εαυτό σου, απεριόριστη αγάπη! ❤
"Ο λογοτέχνης της μουσικής"!!! Ναι, αυτό είναι πολύ πολύ σωστό!
Ευχαριστώ για τον χορό που μας χάρισες μέσα από το "Dance me" και να ξέρεις πως η αγάπη δεν τελειώνει ούτε και όταν έρθει το τέλος! 😉
Φθινοπωρινά ανεμοδαρμένα γλυκά ΑΦιλιά σας στέλνω και ελπίζω να ξεκουράζεσαι! 😉
Τι ευχάριστη έκπληξη να βλέπω μια τέτοια ανάρτηση για τον αγαπητό Κοέν που τον λάτρεψα ομολογώ μερικά μόλις χρόνια πριν. Είναι τόσο σπάνιο να γράφονται στίχοι που δεν είναι βαρύγδουποι με δύσκολα νοήματα κλπ αλλά μπαμ! σε χτυπάνε αμέσως στους πιο σπάνιους και ευαίσθητους νευρώνες!!
Καλό βράδυ αγαπητή Μάγισσα, εξαιρετική η επιλογή σου (και η αναφορά σου στο παλαιότερο άρθο για το γιο του, δεν είχα ιδέα!)
Παλιός αγαπημένος ο Κοέν, Μαβιέ μου και είναι απ΄ τους μουσικούς που η λέξη «τραγουδοποιός» του ταιριάζει απόλυτα! 😉
Κάθε του τραγούδι και ένα φιλοσοφικό δοκίμιο, γι αυτό και αξίζει τον κόπο να διαβάσουμε και να μελετήσουμε τους στίχους του!
Κάθε φορά που τον ακούω, αισθάνομαι ερωτευμένη, ερωτευμένη με τη Ζωή, αυτοί είναι οι ευαίσθητοι νευρώνες! 😛
ΑΦιλιά μελωδικά και άκρως φιλοσοφημένα! 🙂
Καλημερα μαγισσουλα! Εχει πει ωραια πραγματα τελικα, κριμα που τον ξερω απο μερικα τραγουδια του, δεν ακουω πολυ ξενη μουσικη.
Καλώς την Αριάδνη! 🙂
Είσαι η Αριάδνη απ’ τα παλιά; 😉
Δεν έχεις πια το blog σου;
Μπορεί να μην ακούς πολύ ξένη μουσική αλλά ξέρεις πολύ καλά να ξεχωρίσεις και να εκτιμήσεις τους καλούς ξένους τραγουδιστές, έτσι δεν είναι; 😛
Σου στέλνω πολλά πολλά τρυφερά ΑΦιλιά και γράψε μου, δυο λογάκια! 🙂
Πάρα πολύ όμορφο- ευχαριστίες!
Δικά μου, τα ευχαριστώ! 😉
Και πολλά και τα ΑΦιλιά μου! 🙂
Μοντρεαλίτης, είχα πάει σε μια πάρα πολύ ενδιαφέρουσα έκθεση του πολύπλευρου ταλέντου του. Σχεδόν μπορούσα να αγγίξω τα σκίτσα του να τον ακούσω να μιλά σε συνεντεύξεις ντοκιματέρ κλπ
Το Μόντρεαλ ακόμα θρηνεί για τον θάνατό του και με κάθε ευκαιρία όλο και κάποια αναφορά γίνεται
Ωραίο αφιέρωμα!
Στην ουσία ναι, ότι πολύ συχνά νιώθουμε αληθινή με σάρκα και οστά μέσα από την αγάπη και την φροντίδα των γύρω μας
Αγκαλίτσα 🙂
Τι καλά Μάνια μου, που στο Μόντεαλ σας δίνονται τόσες ευκαιρίες! 😉
Η ίδια τον είχα συναντήσει στην Ύδρα, αλλά τότε δεν είχε την διασημότητα που έχει τώρα και δεν έδωσα και πολύ σημασία, θυμάμαι όμως το σπίτι του! 😛
Ας εκμεταλλευτούμε τις όποιες ρωγμές μας, για περισσότερο φως!
«Υπάρχει μια ρωγμή σε όλα.
Από εκεί είναι που μπαίνει μέσα το φως».
Αγαλίτσα τρυφερή με αγάπη και πολλά ΑΦιλιά, Μάνια μου! 🙂
«Όταν σταματάς να σκέφτεσαι συνέχεια μόνο τον εαυτό σου,
μια ιδιαίτερη αίσθηση ξεκούρασης σε συνεπαίρνει».
Υπεροχότατη (😁) η ανάρτηση , όπως και η φωνή του που ( καλά το είπες ) ταρακουνάει τα σπλάχνα .
Φιλιά ζεστά σαν ηλιαχτίδες κατ’ευθείαν στις…χαραμάδες σου ❤️❤️❤️
«Όταν σταματάς να σκέφτεσαι συνέχεια μόνο τον εαυτό σου,
μια ιδιαίτερη αίσθηση ξεκούρασης σε συνεπαίρνει».
Ναι είναι και έτσι, αν και έχω παρατηρήσει πως για να μην ασχολούμαστε με τα βαθύτερα μας προβλήματα, ασχολούμαστε με το να «βοηθήσουμε» τους άλλους και το αποτέλεσμα, κούραση! 😉
Αυτό είναι το φως που μπήκε τώρα απ΄ τη ρωγμή «μου»! 😛
«Υπάρχει μια ρωγμή σε όλα.
Από εκεί είναι που μπαίνει μέσα το φως»…
ΑΦιλιά φωτεινά και ανεμοδαρμένα Ξωτικούλι μου! 🙂
Αυτή σου την αφιέρωση φιλενάδα θα μου επιτρέψεις να την αφιερώσω στον καλό μου που εδώ και 60 χρόνια νιώθω το ίδιο για εκείνον…
Αν δεν είχα την αγάπη του……
Ολους αυτούς του υπεροχους στίχους.. Και τι ερμηνεία…
Αγάπησα τα τραγούδια του χωρίς να ξέρω ποιος ηταν φιλενάδα τον γνωρίσω μέσα από σένα…
Γραφω δοκιμαστικά από το Σμαρτ φον ελπίζω να δημοσιευτεί το σχόλιο μου αλλιώς θα τα πούμε και από τα μεηλ μας..
Για μια ακόμα φορά γέμισε η καρδιά μας αγάπη.. Τι όμορφα…
Να είσαι καλά μαγισσουλα μου φιλάκι φθινοπωρινο με αέρα 8 μποφόρ… χι.. Χι. Φατσουλες δεν ξέρω από εδώ να βάλω βάλε εσύ φαντασία…
ΓΕΣ…
Γες, όπως λες Ρούλα μου! 😉
Το να αναγνωρίζει κανείς την αγάπη που βρίσκεται παντού γύρω μας, Γες!!! 😛
Μου αρέσει το Γες σου, γιατί ξέρω πως είναι καρδιάς! ❤
Μη ανησυχείς αν δεν ξέρεις να βάζεις φατσούλες από το σμαρτ φον σου, γιατί ξέρεις το βασικό, να σχολιάζεις… και πού θα πάει θα στριμώξω τον μικρό μου γιο να μου μάθει να σχολιάζω απ΄το τηλ μου! 😛
Είμαστε σούπερ γιαγιάδες και έχουμε δίπλα μας και τους σούπερ παππούδες, Γες, γες και πάλι Γες!!! 😀
Ανεμοδαρμένα αλλά ηλιόλουστα και χαμογελαστά τα ΑΦιλιά μου! 🙂
Η Κυριακή συνεχίζεται με μελωδικό τρόπο. Μου αρέσει ο Λέοναρντ Κοέν. Φαινόταν να εννοεί αυτά που έλεγε, και να νιώθει βαθιά αυτά που ερμήνευε. Και λατρεύω το Dance me to the end of love, όπως και η Rennesense.
Στην παστέλ τσάντα μου βάζω με προσοχή το τελευταίο δίστιχο: «Πράξε με τον τρόπο που θα ήθελες να είσαι, και σύντομα θα γίνεις αυτό που πράττεις».Πόση αλήθεια κουβαλά!
Να έχουμε ένα καλό, και μελωδικό. φθινόπωρο
Καλώς το ξενιτεμένο κοριτσάκι με την παστέλ του τσάντα! 😉
Ελπίζω να πέρασε ξεκούραστα το καλοκαιράκι σου και να έχεις πολλές εμπειρίες να μοιραστείς μαζί μας! 😛
ΑΦιλιά Joanna μου και να έχουμε ένα πανέμορφα δημιουργικό φθινόπωρο! 🙂
Σου έστειλα mail, γιατί δεν μπορώ ή δεν ξέρω τα σχολιάσω τον εκπληκτικό σου πίνακα! 😉
Αγαπημένος ερμηνευτής και ποιητής, ο Κοέν. Υποκλίνομαι στο ταλέντο και τις μουσικές του που θα μας ταξιδεύουν στο διηνεκές. Υπέροχη η φθινοπωρινή σου ανάρτηση, Στεφανία μου. Και νομίζω πως όλοι μας ταυτιζόμαστε με τον τίτλο που παραπέμπει στο εγχώριο «Όταν έχω εσένα» των Κραουνάκη, Λαζόπουλου.
Καλή νέα εβδομάδα να έχεις!
Ανάρτηση για κάθε «καιρό» Μαρία Κ. μου! 😉
Γιατί με τις τελευταίες μου αναρτήσεις, σκοπεύω να κρατήσω τον ωκεανό μέσα μου! 😛
Είναι καλό να έχουμε κάποιον, κάτι να μας κρατά ζεστά και όταν αυτό είναι η Αγάπη, τα ταξίδια μας, θα είναι πάντα ασφαλή! ❤
ΑΦιλιά γλυκά και να έχουμε μια ωραία φθινοπωρινή βδομάδα! 🙂
ωραία , όμορφα λόγια
Μόνο μια όμορφη καρδιά μπορεί να νιώσει τα όμορφα λόγια! 😉
Πολλά και τα όμορφα μου ΑΦιλιά, Δελφινάκι μου! 🙂
Δεν είναι να πω τίποτε Στεφανία μου..Απολαμβάνω να τον ακούω.Μυσταγωγία σκέτη..
Έτσι είναι Βεατρική μου, γι αυτό ας αφεθούμε στη μυσταγωγία! 😉
Πολλά γλυκά και μελωδικά ΑΦιλιά σου στέλνω! 🙂
Dance me to your beauty with a burning violin
Dance me through the panic ’til I’m gathered safely in
Touch me with your naked hand, touch me with your glove
Dance me to the end of love
Dance me to the end of love
Dance me to the end of love
…………….
Λικνιζόμενη στον ρυθμό του πιο αγαπημένου μου τραγουδιού του, με μισόκλειστα μάτια, ταξιδεύω…
(ΚΑΘΕ φορά που ανοίγω την εγγραφή σου για να αφήσω σχόλιο…!!)
Καλό βράδυ..:)
Με αυτό το απόλυτο ερωτικό τραγούδι Σμαραγδούλα μου, κλείνουμε τον σχολιασμό αυτής της ανάρτησης και πολύ σ’ ευχαριστώ και για το video! 😉
Πολλά πολλά ΑΦιλιά καρδιάς! 🙂
Σε ευχαριστούμε μαγισσούλι που μας τον ξαναθύμησες! Με αφορμή την επέτειο των γενεθλίων του σε σκεφτόμουν, γιατί ξέρω πόσο σου αρέσει/άρεσε…Μεταξύ άλλων, σ’αυτό που λέει και μας παρέθεσες, πως «Όταν τα πράγματα πηγαίνουν πραγματικά άσχημα,
απλά σήκωσε το ποτήρι σου και χόρεψε.
Είναι σχεδόν όλα όσα μπορείς να κάνεις», έχει πάρα πολύ δίκαιο και εγώ το έκανα στην κυριολεξία: Υπήρξε μια τραγικά δύσκολη στιγμή στη ζωή μου, και ενώ είχα βουτήξει μέσα στη θλίψη, είπα: «Δεν με παίρνει,θα κάνω ένα πάρτυ και θα καλέσω όσο περισσότερο κόσμο μπορώ, να περάσουμε όμορφα, αλλιώς θα βουτήξω πιο κάτω». Από αυτό το πάρτυ, στο οποίο συναθροίστηκαν άγνωστοι τότε μεταξύ τους φίλοι μου προέκυψε μια ΠΟΛΥ στενά δεμένη παρέα στη συνέχεια που μου έδωσε αναμνήσει από την καλύτερη εποχή στη ζωή μου (!!) ενώ στην συνέχεια όλοι τους έγιναν κουμπάροι μου και τον έναν… τον παντρεύτηκα! Η παρέα αυτή με κράτησε στα δύσκολα χρόνια που ακολούθησαν και αν δεν είχα κάνει το πάρτυ, σαν αντίδραση σε αυτό που μου συνέβαινε, τίποτα από αυτά τα θετικά στη συνέχεια, δεν θα είχε συμβεί. Αφιλάκια πολλά και από εδώ!
Έχει η ζωή γυρίσματα Κατερίνα μου… το ξέρεις αυτό γιατί το έχεις ζήσει! 😉
Τίποτα δεν κρατά ούτε τα κακά αλλά ούτε και τα καλά… το μόνο που μπορούμε να κάνουμε, είναι να ακολουθούμε την ροή έτσι όπως κυλά ένα ποτάμι, με επίγνωση και αγάπη προς τον εαυτό μας! 😛
Πολλά πολλά ΑΦιλιά αγάπης σας στέλνω! 🙂