Περιορισμός

If you observe your own mind, you will see how cluttered up and burdened it is with belief, and you think that belief is necessary.
You use belief as a hypothesis – which is sheer nonsense.

********************

Αν παρατηρήσεις τον νου σου, θα δεις πόσο περιφραγμένος και περιορισμένος είναι από την πίστη και νομίζεις πως η πίστη είναι απαραίτητη.
Χρησιμοποιείς την πίστη σαν μια υπόθεση- που είναι σκέτη ανοησία.

.

.

When a man is inquiring, he does not start out with a hypothesis, he has a free mind.
He is not attached to any dogma and he is not bound by any fear.
He starts out denying all that and then begins to seek.
But you never deny for various reasons.
(…)You never deny because it would not be respectable in a respectable society – though that society is really rotten. You never deny because you might lose your job or position. (…) Therefore, you are bound consciously or unconsciously, through fear, to the dogma,
to the tradition in which you have been brought up.
Again this is a fact; this is not my fancy.
This is a psychological, everyday fact.

********************

Όταν ένας άνθρωπος ερευνά, δεν ξεκινά με υποθέσεις, έχει έναν ελεύθερο νου.
Δεν είναι προσκολλημένος σε κανένα δόγμα και δεν είναι περιορισμένος από κανένα φόβο.
Ξεκινά με το να αρνείται όλα αυτά και τότε αρχίζει να ερευνά.
Αλλά ποτέ δεν αρνείσαι για διάφορους λόγους.
(…) Δεν αρνείσαι γιατί δεν θα είναι σεβαστό σε μια αξιοπρεπή κοινωνία- παρόλο που αυτή η κοινωνία είναι πραγματικά διεφθαρμένη.
Ποτέ δεν αρνείσαι γιατί μπορεί να χάσεις την δουλειά ή την θέση σου.
(…) Επομένως, είσαι συνειδητά και ασυνείδητα περιορισμένος, μέσα από τον φόβο, στο δόγμα, στην παράδοση με την οποία έχεις ανατραφεί.
Και πάλι, αυτό είναι ένα γεγονός, δεν είναι φαντασίωση μου.
Αυτό είναι ένα ψυχολογικό, καθημερινό γεγονός.

(…) If I am frightened, I am bound to seek comfort, shelter, security in whatever form comes along, because fear dictates – not sanity, not clarity.
Fear dictates conformity; fear dictates that I must imitate, that I must follow somebody in the hope I shall find comfort.

Krishnamurti

February 4 1962
Fifth Talk in New Delhi

*********************

(…) Φοβάμαι, περιορίζομαι να αναζητήσω παρηγοριά, καταφύγιο, ασφάλεια σε οποιαδήποτε μορφή εμφανίζεται, επειδή ο φόβος υπαγορεύει- ούτε υγεία, ούτε διαύγεια.
Ο φόβος υπαγορεύει συμμόρφωση, ο φόβος υπαγορεύει πως πρέπει να μιμούμαι, πως πρέπει να ακολουθώ κάποιον με την ελπίδα πως θα βρω παρηγοριά.

Κρισναμούρτι

4 Φεβρουαρίου 1962
Πέμπτη Ομιλία στο Νέο Δελχί

.

Μια μικρή ιστορία.

Πριν από πολλά χρόνια σ’ ένα χωριό ζούσε ένας άνθρωπος. Από μικρός ήταν ακίνητος. Πάνω από τριάντα χρόνια βρισκόταν στο κρεβάτι του και το μόνο που έκανε, ζητούσε απ’ το Θεό να τελειώσει αυτή η ζωή.
Ίσως ο θάνατος θα τον έβρισκε μέσα στο κρεβάτι, αν μια φορά δεν περνούσε απ’ το χωριό ένας γέρος. Ο οδοιπόρος μπήκε στο σπιτάκι που ζούσε ο κακομοίρης και ζήτησε νερό. Ο άρρωστος έκλαψε και είπε:
– Σε όλη μου τη ζωή δεν έκανα ούτε ένα βήμα.
– Πότε δοκίμασες να κάνεις αυτό το βήμα, ρώτησε ο γέροντας.
Ο άρρωστος δεν θυμόταν, ούτε ήξερε πόσο χρονών είναι.
– Πάρε αυτό το μαγικό ραβδί, είπε ο οδοιπόρος, στηρίξου πάνω του και φέρε μου νερό.
Ο άπορος τόλμησε και… και σηκώθηκε απ’ το κρεβάτι. Ξανά έκλαψε, όμως τώρα απ’ τη χαρά του.
– Πώς να σ’ ευχαριστήσω. Τι θαυμάσιο ραβδί μου έδωσες;
– Αυτό το ραβδί το βρήκα μπροστά στην είσοδο του σπιτιού σου!

********************

Ας προβληματιστούμε για τους περιορισμούς, που θέτουμε οι ίδιοι στον εαυτό μας.
Να κατανοήσουμε ότι τα μοναδικά εμπόδια, που βρίσκονται στο δρόμο μας, είναι αυτά που εμείς οι ίδιοι τοποθετούμε. Τις περισσότερες φορές τα τοποθετούμε επειδή δεν θέλουμε να αναλάβουμε το κόστος των συνεπειών των ενεργειών μας.

.

ΥΓ: Διαβάστε εδώ αποσπάσματα ομιλιών του Κρισναμούρτι με θέμα τον «φόβο».

.

.